CHRISTELIJK
Slagers voelen zich
onheus bejegend
De Waarheid Gods existentieel
kennen en belijden
Een woord voor vandaag
Kanttekening
Geef de vrouw een
plaats in de kerk
Ontsnapt J
I langs Krakatau j
Waarom juist deze bedrijfstak?
Actuele, sociale
vraagstukken
De slagers zijn niet zo best
te spreken over het beleid van
de regering ten opzichte van
hun branche. Elke fluctuatie in
de vleesprijzen voor de consu
menten wordt gevolgd door een
onevenredig diepingrijpende be
moeiing van de overheid. De
slagers vinden deze houding
discriminerend. Op het ogen
blik gaan vleesprijzen op de
veemarkten weer in stijgende
lijn; de prijzen voor de consu
ment hebben zich hierbij nog
wel niet aangepast, maar voor
de consument is deze prijsstij
ging onontkoombaar. De Sla
ger, het vakblad van de fede
ratie van slagerspatroonsbon
den, dat in de nabije toekomst
een nieuwe overheidsbemoei
ing vreest, trekt thans an tevo
ren reeds van leer hiertegen.
Het jaar 1957 is voor de slage
rij inderdaad een vrij gunstig
jaar geweest. Deze uitkomsten
zijn een van de belangrijkste oor
zaken van de grotere interesse
van de overheid voor wat er in
de slagerssector op prijzengebied
gebeurt.
Maar, zo schrijft De Slager,
het is in hoge mate onbillijk, dat
wanneer in een bepaald jaar de
resultaten in een bedrijfstak eens
wat beter zijn dan in een voor
gaand jaar, men maar onmiddel
lijk nioord en brand gaat schreeu
wen. Dat doet men voor andere
bedrijfstakken ook niet. waarom
dan wel voor de slagerij?
Het Philips-concern heeft vol
gens het jaarverslag over 1958
b zonder gunstige resultaten be
haald. De stijging van de nettp-
winst is groter geweest dan ooit
in welke middenstandsbedrijfstak
het geval zal kunnen zijn.
Maar waarom worden de direc
teuren van Philips niet ijlings op
het departement van economische
zaken ontboden, zo vraagt De
Slager. Waarom gebeurt dit wel
als uit een rapport van het E.I.M.
(Economisch Instituut voor de
Middenstand) de conclusie kan
worden getrokken, dat 1957 voor
de slagerij een goed jaar is ge
weest? Van een concern als Phi
lips wordt elke netto-winst geac
cepteerd. Men zegt dan en te-
rech' na de vette jaren ko
men er ook weer magere jaren.
Waarom deze even klassieke als
verstandige redenering ook niet
toegepast voor een bedrijfstak als
de slagerij? Het goede jaar 1957
werd voor de slagers gevolgd
door 1958 met dalende winsten.
De consumentenprijzen zijn in
1958 als gevolg van de scherpe
concurrentie sterk gedaald, terwijl
de groothandelsprijzen nog ste
gen. Meer dan 100 middenstands
slagers moesten er in 1958 het
bijltje bij neerleggen. Omdat 1957
z.'n goed jaar is geweest
In de periode van 1952 tot 1958
steeg het prijsindexcijfer voor
voedingsmiddelen met zes procent,
voor vlees en vleeswaren was de
stijging niet meer dan 2,7 pet.
De financiële resultaten in de sla
gerij moeten niet over een of
twee jaar gemeten worden, maar
over een veel groter aantal ja-
Erkend wordt, dat de groothan
delsprijzen in de slagerij dikwijls
vreemde sprongen maken, maar
daar kan de slager zelf niets aan
doen. De wens wordt uitgespro
ken, dat Economische Zaken daar
aan zijn zorg en aandacht eens
besteedt en de slagerij nu maar
verder met rust liet.
Metaalbeambten
Na vele moeilijkheden over
wonnen te hebben is thans ook
overeenstemming bereikt over een
c.a.o. voor de beambten werk
zaam in de metaalindustrie.
De werkgevers hebben enige
ze >r belangrijke voorstellen van
de christelijke metaalbedrijfsbond
en de algemene bedrijfsbond over
genomen, waardoor een akkoord
kon worden bereikt. Men werd
het eens over de gemeenteklas
se-indeling en het gemeenteklas-
s^vcrschil in geld, de arbeidstijd
verkorting in de metaalindustrie
en eventuele mogelijkheden in het
loonpolitieke vlak. In een eerder
stadium was reeds overeenstem
ming bereikt over inkorting, aan
passing en verhoging van de sa
larisschalen. niet ingedeelde lage
re functies, compensatie premie
betaling ziekengeldverzel-- ing. de
bijdrage in de premie voor ziek
tekostenverzekering van beamb
ten met een inkomen boven de
loongrens en de wijze van over
leg bij invoering van werkclassi-
ficatie en beloningssystemen. De
c.a.o. zal een looptijd hebben, van
15 maanden.
Winst voor bedrijfsbond
Eind maart, zo schrijft Het Me
taalbedrijf, orgaan van de chris
telijke Metaalbedrijfsbond, ont
stonden er grote moeilijkheden in
het overieg, omdat de r.k. be-
ambtenorganisaties, die niet in
een r.k. bedrijfsbond voor de ge
hele bedrijfstak zijn opgenomen,
maar gespecialiseerde zogenaam
de categorale organisaties vor
men, een c.a.o. voor 2 jaar en
niet voor 15 maanden wensten af
te sluiten. De r.k. organisaties
kozen hierin het standpunt van
de v/erkgevers tegenover de chris
telijke en de algemene bedrijfs
bond. De r.k. organisaties, die
fel gekant zijn tegen de idee van
een bedrijfsbond, hebben echter
bakzeil moeten halen.
De heer J. Lanser, voorzitter
van de beambtengroep in de
christelijke bedrijfsbond schrijft,
dat bekrompenheid en gebrek
aan visie bij de r.k. beambten-
bond en de N.B.T. een ernstige
belemmering waren om de on
derhandelingen tot een goed
einde te brengen. De categorale
bonden, in blinde afkeer van het
verschijnsel bedrijfsbond, pre
tenderen de kampioenen te zijn
in de strijd voor de belangen van
de beambten. Deze bonden, die
een goede beurt wilden maken
bij de werkgevers, hebben ech
ter slechts gezorgd voor een
compliment aan het adres van
de bedrijfsbonden, welke zich
superieur toonden in de belan
genbehartiging van de beamb
ten. De r.k. organisaties demon
streerden onmacht, onbekwaam
heid en gebrek aan goede vor
men. aldus de heer Lanser. De
r.k. beambten/bonden zijn neer
geploft in de kuildie zij voor
de bedrijfsbonden hadden gegra
ven. En dat onder het oog van
meewarig glimlachende werk
gevers en voor het forum van de
beambten in de metaalindustrie.
Maar de heer Lanser voegt er
aan toe, dat zelfs categorale bon
den door schade en schande wijs
kunnen worden.
Prof. Jonker over gerei, gezindte
Bevoegdheid overtreden
B. en W. verboden
Franse les op
de lagere school
Voor het ambtenarengerecht van
Groningen heeft gisteren het beroep
gediend van mej. H. W. Willemsen
tegen de verordening van B. en W.
van Groningen, die geen medewer
king meer wilden verlenen aan het
geven van Franse les op de lagere
school na de schooluren. B. en W.
weigerden de schoollokalen voor dit
doel beschikbaar te stellen.
Als verdediger van mej. Willemsen
trad op de heer W. F. H. Laret, hoofd
bestuurder van de Nederlandse Onder
wijzers Vereniging, die meende dat B.
en W. hun bevoegdheden hadden over
treden. Zij maken het geven van Fran
se les onmogelijk, terwijl de wet op
het lager onderwijs een dergelijke
maatregel alleen maar toestaat als er
sprake is van avondlessen, waardoor
het dagelijks werk van de onderwijzers
wordt geschaad.
Voor B. en W. pleitte de gemeentese
cretaris van Groningen, dr. M. Troost
wijk, die stelde dat de minister reeds
in 1922 had besloten tot opheffing van
het onderwijs in Frans aan de lagere
scholen. B. en W.. voorgelicht door
hoofden van lagere scholen, rectoren en
directeuren van middelbare scholen en
schoolpsychologen die zich op het stand
punt stelden dat het Frans op de la
gere school van nul en gener waarde
is en het lesgeven zelfs schadelijk voor
het overige onderwijs, hebben gemeend
het ministeriële bevel te moeten uit-
drie weken
Op een vergadering van zes verschil
lende verenigingen van christenstu
denten te Utrecht, heeft de nieuwe
kerkelijke hoogleraar aan de Rijks
Universiteit aldaar, dr. H. Jonker, ge
sproken over de gereformeerde ge
zindte. Prof. Jonker herinnerde er
aan, dat de aanduiding „gereformeerde
gezindte" sedert Groen van Prinste-
rer populair geworden is, maar dat
deze gezindte haar ontstaan heeft in
de reformatie.
Het wezen van de gereformeerde ge
zindte wordt formeel bepaald door de
opvatting dat het Woord uitgaat boven
de kerk en boven de persoonlijke geeste
lijke bevindingen; materieel leert de ge
reformeerde gezindte de rechtvaardiging
door het geloof alleen, terwijl zij voorts
de avondmaalstafel in ere herstelt.
Kenmerkend voor de geref. gezindte
is, dat ieder, die er toe behoort, meent
te moeten opkomen voor de Waarheid
Gods. Niettegenstaande dat zijn er diepe
kloven in deze gezindte. Men ontzegt
De Waarheid Gods is een persoon,
namelijk Christus. Hij is vlees geworden
en heeft ons God verklaard. De moderne
theologie meent, dat de mens alleen maar
tekenen van de Waarheid geven kan.
want God is in de hemel en wij zijn op
aarde.
Al huldigt de geref. gezindte die op
vatting niet, toch behoort ook zij nadruk
te leggen op het transcendente van de
Waarheid Gods Want de Waarheid blijft
immers mysterie.
Dit transcendente karakter van de
Waarheid Gods is volgens prof. Jonker
in de geref. gezindte losgelaten. Men
heeft die Waarheid veel te veel geïden
tificeerd met bepaalde beschouwingen.
Daardoor komt het dat men eikaars ge
reformeerdheid gaat betwisten.
Voorts is vaak uit het oog verloren,
dat de Waarheid Gods óók existentieel
beleefd moet worden. In de tijd der
reformatie zag men dat nog zuiver. Toen
was deze Waarheid een geloofswaarheid,
niet alleen als dogma maar ook om haar
innerlijk te beleven. Want voor een
wetenschappelijke waarheid heeft men
zijn leven niet over. maar wèl voor
iets dat men met hart en ziel aanhangt
als behorende tot het eigen bestaan.
REACTIES
Na de reformatie is de periode van de
gereformeerde scholastiek gekomen. Dan
begint de denkèrbeid, die verzandt in
het intellectualisme.
Als reactie daarop breekt de ..nadere
reformatie" baan, die tegen de dorre
orthodoxie de warme geloofsbeleving
stelt, altijd met inachtneming van de
belijdenis.
Hierop volgt opnieuw een reactie naar
de scholastieke kant. en wel door het
objectief-subjectivisme. Onder de schijn
van objectiviteit openbaart zich een sub
jectieve prediking, die een bepaalde
methode van heilszekerheid voorschrijft:
ten onrechte noemt men dat soms bevin
delijke prediking.
Hadden al deze groepen in dezelfde ge
deformeerde kerk geleefd, dan zou veel
onheil zijn voorkomen. Maar de separatie
was er al. Daardoor heeft elke kring
van gereformeerde belijders van
Waarheid Gods zijn eigen waarheid
gemaakt.
De versplintering maakte ook, dat de
gereformeerde gezindte het kosmisch
aspect van de Waarheid Gods niet meer
zag.
Kuyper en Hoedemaker bedoelden,
hoe verschillend, bij hun reformatorische
arbeid óók het volksleven. Dat is
vinistisch. De separatie der 19e c
heeft wèl Calvijns gemeente-ideaal
gestreefd, maar niet zijn volksleven-
ideaal.
De gevolgen zijn deze: de gemeente,
Prediking moet meer
geloofsgetuigenis zijn
verslaggevers)
die zich alleen richt op de confessionele
pool, wordt een club van eensgezinden.
De gemeente, die slechts de apostolaire
pool in het oog houdt, wordt een geeste
lijk genootschap. Kerk zijn betekent: in
de spanning staan tussen de confessionele
en de apostolaire pool. Christus heeft ge
zegd: Gij zijt het zout der aarde. Velen
maken ervan: gij zijt een klont zout. Want
zij doortrekken het eten niet, maar hech
ten zich aaneen.
Kamper scheepswerf
failliet
De rechtbank te Zwolle heeft het
faillissement uitgesproken van de N.V.
Scheepswerf Kampen te Kampjen^Rech-
Meerwijk te Zwolle, curators zijn
H. J. Bouman te Zwolle en de heer H. A.
Cramer te Kampen.
nog te dogmatisch en te theologisch
paald is, veel meer een geloofsgetuigenis
dienen te zijn.
Prof. Jonker meende, dat hierin de
voornaamste taak van de geref. gezindte
gelegen is. Wat in de reformatietüd als
typisch gereformeerd geloofsbezit werd
verkregen, za men moeten handhaven,
maar vooral moeten beleven.
GETUIGENIS
De apostolaire benadering van de
wereld is ook voorwaarde voor de
opbloei van het eigen geloofsleven. Dit
moeten buitenkerkelijken ons soms
leren, zei prof. Jonker. In gesprekken
met hen verdwijnt het theologisch in
tellect naar ae achtergrond. Zij vragen
aar het persoonlijk getuigenis.
Daarom achtte de hoogleraaar elke
discussie in de geref. gezindte over ob
jectief en subjectief, bevindelijk of met-
bevindelijk zinloos. De Waarheid Gods
moet gekend én existentieel beleden
worden. Dan zal de prediking, die nu
Beroepingswerk
In sommige opzichten is een mens als een koe in een wei. Het
gras aan de andere kant van het schrikdraad lijkt altijd
groener dan dat aan onze eigen kant. Maar de Bijhei vergelijkt
een christen niet met een koe, maar met een boom. In psalm
1 lezen we van de gelovige: „Want hij is als een hoorn geplant
aan waterstromen."
Gods bos is geen jungle, waar een hoorn opgroeit uit de grond,
omdat de wind er toevallig een vruchtje heeft laten vallen, i
Gods hos heeft meer weg van een boomgaard, waarin God
met zorg een plaats heeft gezocht voor zijn bomen. En altijd
is het een plaats aan waterstromen.
Vaak is het alsof wij van dat water niet veel merken. We
hebben de indruk dat onze grond droog is en we dreigen te
verdorren. En toch zijn er waterstromen op de plaats waar
God ons heeft gezet, omdat het Gods plaats is, waar wij niet
weg mogen lopen zonder zijn voorkennis.
Soms ben ik geneigd dit vers met een Engels accent te lezen.
Dan is ons leven niet geplant maar „gepland," (met een
het modewoord van onze tijd, die voor alles plancommissies 1
nodig heeft om rekening te houden met een toekomst, die
niemand kan voorzien. Ook dat is waar van ons leven. We
moeten het alleen gaan erkennen. Op het ogenblik dat we dat
doen gaat het gras weer groeien in de woestenij, die wij
rondom ons heen geschapen hebben.
VAN ZIJN POST GEROEPEN
GFFEFORMEERDE KERKEN
Aange.iomen naar Zwartewaal-Abben-
broek, A. Heuzeveldt, kand. te Am
sterdam.
Bedankt voor Hoek, Zeeuws-Vlaande-
ren, Krimpen ran de Lek en Krimpen
a. d. IJssel, Poortvliet en Tholen, A. Heu
zeveldt te Amsterdam.
GEREF. KERKEN (Vrijgemaakt)
Beroepen te Gees, Dr., H. de Jong,
kand te Alblasserdam; te Sliedrecht, L.
W. G. Blokhuis te Zevenbergen
Examens: De classis Zwolle heeft
praep. geëxamineerd en beroepbaar ver
klaard de heer H. Ophoff. F. 22, te Dalf-
sen, tel. 397.
GEREF. GEMEENTEN
Beroepen te Aagtekerke, Middelharnis
PROF. SEVERIJN
Maar niet in het
ambt, ook niet
als diaken
Van een
verslaggevers
„De vrouw kan alles met het ambt
te maken hebben, maar zij staat NIET
in het ambt". Deze opmerking maakte
prof. dr. J. Severijn voorzitter van de
Gereformeerde Bond tot verbreiding
en verdediging van de waarheid in de
Ned. Herv. (Ger.) Kerk, op de te Utrecht
gehouden jaarvergadering van deze
organisatie. In zijn openingsrede heeft
prof. Severijn namelijk herinnerd aan
de toelating van vrouwen tot de amb
ten in de hervormde kerk.
Wat prof. Severijn zeide, heeft hij
breder uitgewerkt in een brochure
Diakonia der Vrouw", die 'op de dag
der jaarvergadering van de pers kwam.
In deze brochure waaruit wij wel
moeten putten, omdat het begin van
vergadering een besloten karakter had
heeft de oud-hoogleraar zijn opvattingen
over de plaats der vrouw in de kerk
uiteengezet. Zij waren niet onbekend,
aangezien prof. Severijn er als hoofd
redacteur van De Waarheidsvriend, het
orgaan van de Geref. Bond. meermalen
over schreef.
Het gaat hem in deze brochure echter
niet alleen om veroordeling van de z
wijze der voorstanders van de vrou
het ambt, maar hij vraagt zich daarin
ook af. in hoeverre de kerk wèl gebruik
kan maken van de hulp der vrouw.
Dat de vrouw geschapen is als hulp
voor de man. geldt immers evengoed in
de kerk. De oud-christelijke gemeente liet
dan ook niet na aan de vrouwen, die
daarvoor in aanmerking kwamen, een
plaats te geven in het leven der gemeente.
Of die schriftuurlijk verantwoord was,
behoeft niet te worden betwijfeld daar
hel geschiedde onder de leiding der apos-
Het breed-moderamen van de gene
rale synode is, volgens prof. Severijn,
afgeweken van de lijn door de aposte
len gewezen. Maar ook degenen, die
enkel het diakenambt voor de vi
willen openstellen, falen. Want i
neer Paulus de vrouw Febé als
dienares (diaconos) der gemeente
Verstikkend, dicht en ondoordringbaar lag de
zwarte rook als een lijkkleed over de stervende
stad. Elk gebouw, ieder blok kantoren en alle woon
huizen waren erdoor opgeslokt; de ongedeerde wa
ren niet minder dan de door bommen gehavende
totaal ondergedoken in de duistere anonimiteit van
zijn langzaam warrelende wolken. Elke straat, iede
re steeg, elk havenbassin was er vol van en werd
erdoor verzwolgen. Overal hing hij, gemeen en zwa
velig, nauwelijks bewegend in de zachte wind van
de tropische nacht.
In het begm van de avond, toen de rook alleen
nog maar afkomstig was van de brandende gebou
wen in de stad, waren er grote, onregelmatige ga
ten geweest in dit rooktapijt. waarboven de sterren
hadden getinteld in een heldere lucht. Maar een
geringe verandering in de windrichting had een eind
gemaakt aan deze hiaten, doordat nu een alles ver
duisterende smook uit brandende olietanks buiten de
stad in dichte wolken kwam aangegolfd. Waar die
vandaan kwam, wist geen mens. Misschien van het
Kallang-vliegveld, of van de elektrische centrale;
misschien dwars over het eiland van de marinebasis
in het noorden, of van de petroleumeilanden, van
Poeloe Sambo en Poeloe Sibarok. vier a vijf mijl
uit de kust. Niemand kon het zeggen. Het enige wat
men kon weten, was wat men met eigen ogen zag,
en de duisternis van dit middernachtelijke uur was
vrijWel totaal. Er was zelfs haast geen gloed meer
te bespeuren van de brandende gebouwen, want deze
waren langzamerhand uitgebrand en totaal vernield:
de laatste resten gloeiende as, de laatste kleine dan
sende vlammetjes waren bezig uit te sterven, net
als het leven van Singapore zelf.
Dit was nu een stervende stad, waarin reeds de
stilte des doods scheen te heersen. Af en toe hoorde
men boven zich het spookachtige gefluit van een
granaat, die een ogenblik later in het water terecht
kwam zonder schade aan te richten, of een gebouw
trof en dan ontplofte met een korte, felle lichtflits
en een luide knal. Maar zowel dit licht als dit ge
luid. onmiddellijk uitgedoofd en gesmoord als hel
werd door dc alles omhullende rook, had iets vreemd
vluchtigs en paste volkomen -
de onwezenlijkheid
door ALISTAIR MAC LEAN
(vertaling Rob Limburg)
er nog slechts dieper en intenser door dan tevoren.
Nu en dan weerklonk uit de richting van de forten
Canning en Pearls Hill, ten noordwesten van de
stad. het onregelmatige geratel van geweer- en ma
chinegeweervuur. maar ook dat leek ver weg en
onwezenlijk, een verre echo uit een droom. Alles
was in die nacht onwerkelijk en schimachtig als een
droom, en zelfs de weinige mensen die langzaam
voortworstelden door de bijna geheel verlaten, met
puin bezaaide straten van Singapore, leken wel doel
loze droomfiguren, zo aarzelend, futloos en onzeker
baanden zij zich een weg door de kolkende rookban-
ken: hopeloos verloren kleine figuurtjes, die zich
op de tast voortbewogen door de mist van een
nachtmerrie.
Langzaam en onzeker bewoog het kleine groepje
van een goede twintig soldaten zich doodmoe door
de verduisterde straten, op weg naar de havens. Het
leken wel oude mannen: zij bewogen zich voort
met aarzelende stappen en de voorovergebogen hoof
den en schouders van ouden van dagen. Maar het
waren geen oude mannen: de oudste van hen was
nauwelijks dertig; zij waren moe, ontzettend mo®;
zó doodop, dat mets hun meer kon schelen en het
minder moeite kostte om maar voort te blijven sjok
ken dan stil te blijven staan. Doodmoe en ellendig
als zij zich voelden, gewond en uitgeput door ziekte,
dachten zij niet meer bij wat zij deden. Zij rea
geerden automatisch: hun bewustzijn had volkomen
opgehouden te functioneren Maar een totale geeste
lijke en lichamelijke uitputting heeft ook haar voor
delen: zij werkt verdovend en pijnstillend de
doffe, wezenloze ogen, die zonder iets te zien naar
de grond onder hun voortsjokkende voeten staarden,
spraken wat dat betreft boekdelen: wat voor licha
melijke pijn zij op dat ogenblik ook mochten lijden,
zij hadden opgehouden daar iets van te voelen.
Op dit ogenblik wisten zij in elk geval niets meer
af van de wakende nachtmerrie der laatste twee
maanden met de ontberingen, de honger en dorst,
de verwondingen en ziekten en angsten, waarin de
Japanners hen over de volle, eindeloze lengte van
het schiereiland Malakka «over de grote Johore-
straatwèg voor zich uit hadden gedreven naar
vermeend veilige eiland Singapore. Zij dachten
langer aan hun verdwenen kameraden, noch aa
kreten wanneer de een of andere op niets verdachte
schildwacht in het vijandig* duister van het oer
woud werd afgemaakt, en evenmin aan het duivelse
gegil van de Japanners, wanneer die de ir. aller ijl
opgeworpen verdedigingswerken in het donkerste
uur van de nacht, kort voor de dageraad, onder
de voet liepen. Ook dachten zij niet meer aan de
wanhopige, op zelfmoord neerkomende tegenaanval
len, die niets opleverden dan na bittere gevechten
heroverde, maar even snel weer verloren gegane
vierkante meters terrein, die hun alleen maar de
gelegenheid boden een haastige blik te werpen op
de afschuwelijk gemartelde en verminkte lichamen
van hun gevangen genomen kameraden en van die
burgers, die net even te traag waren geweest in
hun samenwerking met de vijand. Zij wisten ook
niets meer van hun woede en ontsteltenis en wan
hoop. toen de laatste Brewster-jagers en als aller
laatste de Hurricanes uit de lucht waren verdreven
zodat zij nu op genade of ongenade waren overge
leverd aan de Japanse vliegtuigen. Zelfs hun weige
ring. vijf dagen geleden, om het bericht te geloven,
dat de Japanse troepen op het eiland waren geland,
en hun verbittering, toen de zorgvuldig in leven ge
houden legende van de onneembaarheid van Singa
pore voor hun ogen als een doorgeprikte luchtballon
in elkaar zakte, waren totaal uit hun bewustzijn
verdwenen Zij herinnerden zich eenvoudig niets
meer. Zij waren te versuft en te ellendig, te ziek
en te zwak om zich nog iets te kunnen herinneren
(Wordt vervolgd)
beveelt (Rom. 16:1, 2), kan men daaruit
niet afleiden, dat zij het diakenambt
vervulde in de zin van Handelingen 6.
Zij behoorde tot de „erkende" diena
ressen der gemeente, aanvankelijk wel
diakenen genoemd, maar later diako-
Prof. Severijn meende, dat het aanbe
veling zou verdienen vele van zulke dia-
konessen in de arbeid der gemeente te
betrekken als gewenste hulpen van pre
dikanten. ouderlingen en diakenen. Men
moet deze vrouwenarbeid dus niet alleen
beperken tot huishoudelijke diensten. De
situatie in de kerk van heden roept
krachten, die zich willen geven aan
taak om afdolenden en vervreemden op
te zoeken en zo mogelijk terug te bren
gen tot kerkelijk medeleven. Laten de ge
meenten op dat punt gebruik maken van
de diensten der vrouw.
VERZOENING
Ds G. Boer te Lunteren heeft ter jaar
vergadering een referaat gehouden
de prediking der verzoening. Daarbij ging
hij uit van wat Paulus over de bediening
der verzoening opmerkt in 2 Cor. 5. Te
genover de opvattingen van Socinus
de prediking der verzoening stelde ds.
Boer de mening van Calviin. Hij deed
dit. omdat er overeenkomst bestaat tus
sen de moderne bestrijders der verz
ning en Socinus.
Tot de laatsten rekende hij Barth
Roscam Abbing, die de theologie van
lijdende God aanhangen. Volgens hen
speelt de hele verzoening zich af
God. Gods eigen hart wordt aan
kruis verbroken. Het lijden van Christus
is slechts een teken. De verzoening
wordt een „trinitarisch liefdesdrama".
Het hart der verzoening is evenwel
Christus, zei ds. Boer. In de subjecti
verzoeningsleer van Barth c.s. gebeurt,
naar het getuigenis van Berkouwer, niets;
notities als schuld en straf worden on
eigenlijke zegswijzen, met de erfzonde
maakt men geen ernst en de hellsfeiten
verliezen hun betekenis. Ja, in feite wordt
de mens niet voor de levende God gesteld.
Vandaag verneemt men zo vaak, dat het
kruis ...onthqllend" zou werken, maar'
als „gebeuren" wordt het niet meer
gezien. De klanken in de subjectieve pre
diking kunnen dan wel goed zijn, maar
vrome cirkels trekken rond de verzoening
is geen eigenlijke bediening der
N^)dig is een objectieve prediking,
waarin de oproep doorklinkt: laat
God verzoenen. De prediking mag nooit
zün een mededeling van de stand v
zaken, maar een bediening met gezag i
de mensen tot God terug te brengen.
ACTIVITEIT
Uit het jaarverslag van ds. J. J. Timmer
secretaris van de Bond. bleek dat er een
jaar vol activiteit voorbij is. Voor een
deel hangt dat samen met de strijd, die
de Bond voerde tegen de synodale vo
stellen en besluiten inzake de vrouw
het ambt.
Dg Geref. Bond verheugt zich in
warme belangstelling van zijn leden. Dit
kwam o.a. uit in de financiële steun
het studiefonds en in de ruime ingang,
die het nieuwe tijdschrift Theologia Re-
formata gevonden heeft.
De penningmeester kon gewag maken
van een batig saldo in de bondskas Bü
de bestuursverkiezing bleek, dat
tredende bestuursleden ds. J. Vermaas,
dr H Bout en ir. G B. Smit. met grote
meerderheid van stemmen waren her-
Koptische kerk krijgt
nieuwe patriarch
Zondag a.s. zal een Egyptisch kind
het altaar van het Koptische patriar
chaat naderen en een briefje uit
bus met drie briefjes trekken.
De naam van de monnik, die daar
op vermeld staat, zal uitgeroepen
worden als het geestelijk hoofd
de 19 eeuwen oude Koptische Kerk
van Egypte en haar zusterkerk van
Ethiopië.
Hij zal ..de 116e opvolger van Mar
cus zijn als paus en patriarch
Alexandrië. Jeruzalem, de steden
van Pentapolis en geheel Afrika".
CTAATSLIEDEN en politici uit alle eenzettingen gaf over de stand van
landen der vrije wereld hebben zaken in de internationale politiek. 1
zich gehaast om uitdrukking te geven Een sterke persoonlijkheid, maar een
aan hun oprecht leedwezen, nu de die het niet in het onzekere liet, dat
heer Dulles zich om ernstige rede- zij gevoed werd vanuit een oprecht
nen van gezondheid genoodzaakt en kinderlijk geloof. Want ook dit i
heeft gezien het hoge en verantwoor- mogen wij weten, dat Dulles een
delijke ambt van Amerikaans minis- christen was. Hartelijk leefde hij
ter van buitenlandse zaken neer te mee op kerkelijk gebied. In 1948
leggen. En de eenvoudige burgers uit behoorde hij tot de Amerikaanse
alle vrije landen hebben fie®n moeite deeinemers aan de grote conferentie
de staatslieden en politici
betoon van leedwezen te volgen.
Waarom te ontkennen, dat het Dul
les geweest is, die veelszins een stem
pel heeft gedrukt op de buitenlandse,
de internationale politiek, zoals deze
een reeks
te Amsterdam van de Wereldraad
van Kerken, en heel zijn leven heeft
hij zich geweten de predikantszoon.
Wellicht ligt hier ook het geheim van
veel dat hij heeft mogen verrichten.
Hij wist zich een geroepene en een
3aionc. r, gedrevene, en hij zag ook de enorme 1
wereld is gevoerd. En al dadelij verantwoordelijkheid die hij te dra-
mogen wij God danken, dat Hij juist
in deze tijd een man als Dulles deze
post gegeven heeft.
Het voeren van de buitenlandse poli-
tiek is in onze eeuw een hard bedrijf.
gen had vanuit dit licht. Zijn poli
tiek was een politiek ten bate van de
geschapen mens, geschapen tot vrij-
om zijn menszijn te kunnen t
ontplooien in gehoorzaamheid aan
de hardheid ervan wordt door de wie hem Eeschape„ had. Djt was d,
plichtplegingen van de diplomatie nog achtergrond van lijn p„miek, en dit
maar nauwelijks verhuld. West staat oprech, en kinderlljk loof „as ket
ontzagwekkende verantwoordelijk
heid mogelijk maakte. Het was voor t
hem een heilig moeten. 1
Vandaar zijn vastberadenheid. Van-
aflatend bezig is op het Wes
ten druk te oefenen en zonder ophou
den te zoeken naar zwakke steeën,
waardoor het kan penetreren.
Tegenover dit laatste heeft Dulles da"a"r" o"o'k "z«n volhouden, ook toon!
immer een opmerkelijke vasthou-
dendheld en vastberadenheid aan de
dag gejegd. Men heeft hem starheid
en stugheid verweten, maar wij zijn
Dit weten we, dat wanneer c
zijn krachten gesloopt gingen wor
den. Totdat ook voor deze sterke k
man het ogenblik is aangebroken, 1
waarop het heengaan als een harde
om deze eigenschappen dank te
ten. De communistische expansie-
zucht is erop vastgelopen.
als Dulles zijn taak neerlegt het ook
waarlijk niet anders kan. Het is geen
gelovig berusten
in wat dezelfde God, die hem tot zo I
hoge post bekwaam maakte, ook in
deze over hem heeft beschikt.
Moge Dulles juist in deze moeilijke
dagen ook de troost t
ken, wat het bekleden van zulk een
post en in een tijd als de onze moet
betekenen. Hier is een verantwoor
delijkheid, die niet te dragen moet
lijken: om de richting die gekozen
moet worden en die beslissend kan en h,et 1
zijn en in de meeste gevallen ook zal h'm 'ol s'"kt« 'n m0""Jke Of-
zijn; om de diep ingrijpende beslni- d,e wcl,lcht kom™ zullen-
ten die telkens weer genomen dienen WlJ zullen met nader ü,S:aan
te worden, besluiten om iets te doen, ®p de mo«elÜke gevolgen van dit
besluiten óók om alsnog iets na te heen£aan van deze grote minister v.
laten. V00r de wereldpolitiek. Daarvan is t
Wie het voorrecht hadden, nader met '™u™ens °P h«Ien nog weinig van
Dulles in contact te komen, geraak- waa",e te zeggen. Tenzij dan dit
en het is tevens het beslissende
dat staatslieden en politieke leiders
mogen komen en gaan. ook christen- f
staatslieden en christelijke politieke |J
leiders, maar dat het lot der wereld
blijft rusten in de hand van Hem,
riii* knechten zendt en roept.
RB Hem mogen we ons. èn persoon-
liik èn als volken in deze bewogen e
en beweeglijke wereld, veilig weten.
ten gewillig onder de kracht
zijn persoonlijkheid. Voor de schrij
ver van dit simpele woord van eer
biedige hulde is het juist nu een jaar
geleden, dat ten overstaan mee van
een aantal hoofdredacteuren uit een
lange reeks van landen Dulles op het
Washlngtonse State Department een
van zijn helder geformuleerde uit-
Predikanten moeten
zich verantwoorden
De provinciale kerkvergadering var
de hervormde kerk in Zuid-Holland heeft
in een rondschrijven aan de predikan
ten er de aandacht op gevestigd dat het
voorgaan jn diensten uitgaande van
niet-officieel erkende evangelisaties door
tuchtrechtelijke handelingen zal worden
gevolgd.
De aanleiding van dit rondschrijven is
de evangelisatie die enkele maanden
geleden in Barendrecht werd gesticht
naast de diensten van de hervormds
gemeente ter plaatse en waar o.a. d>
H Goedhart van Rotterdam, ds. P. M.
van Galen van Gorinchem, ds. G. van
Estrik van Nieuwland, ds. G. Broere van
Hoornaar, ds. E. J. Schimmel van Oud-
Beijerland en ds. W. de Waard van Meer
kerk zijn voorgegaan. In deze diensten
komen regelmatig 200—300 mensen. Deze
nieuwe richtingsevangelisatie gaat uit
van d'e erv.-gereformeerden.
In augustus 1960?
Nieuwe conferentie
Europese kerken
Vertegenwoordigers van vele Europe
se kerken zullen 10 en 11 november in
Duitsland bijeenkomen om de mogelijk
heid van een nieuwe kerkenconferentie
te onderzoeken. De conferentie, die in
januari van dit jaar te Nyborg werd
gehouden, heeft In sterke mate de aan
dacht van de openbare mening getrok-
Leidende figuren van deze conferentie
hebben tijdens een bespreking te Han
nover met voldoening vastgesteld, dat
vrijwel geen enkele oecumenische bijeen
komst zo veel weerklank heeft gevon
den als de conferentie van II waar
vertegenwoordigers van 21 landen zo
wel van vóór als achter het IJzeren Gor
dijn elkaar ontmoet hebben.
Men wil nu in de 111n van Nyborg
voortgaan. Vooral de ontmoeting met
de Oosters-Orthodoxe Kerk en de vraag
stukken rondom ,,de technische eeuw"
verdienen een verdere en grondige be
spreking.
Kopstukken van de Nyborg-conferen*
tie hebben destijds als streefdatum voor
een tweede conferentie augustus 1960
genoemd.
Orthodoxe bisschop
bracht bezoek aan
de paus
Aartsbisschop Lacovos, het nieuwe j]
geestelijke hoofd van de Grieks-Ortho
doxe Kerk in Noord- en Zuid-Amerika, r
heeft meegedeeld, dat hij onlangs in
Rome een bezoek aan paus Johannes t
XXIII gebracht heeft. Hij zei. dat dit
voor het eerst in 350 jaar was. dat een
Grieks-orthodoxe aartsbisschop of bis
schop een dergelijk contact heeft gehad.
Het bezoek is van bijzondere betekenis
indien het gezien wordt in het licht van
een recente bekendmaking van het Va-
ticaan over de bijeenroeping van een j
wereld concilie voor r.-katholieke bis-
schoppen.
De aartsbisschop zei, dat de Grieks-
Orthodoxe Kerk zeer gunstig staat te- j
genover het idee van een dergelijk con-
cilie. Aartsbisschop Lacovos is de vroe
gere Metropoliet James van Malta.
Ds. Veenhuizen en Neerken
met emeritaat
Ds. P. Veenhuizen. predikant van de
gereformeerde kerk te Huizen, N.H.
heeft vervroegd emeritaat aangevraagd
per 1 oktober 1959, wegens gezondheids
redenen. Ds. Veenhuizen, die op 8 juli
1,902 werd geboren, werd op 16 juni
1929 te Oudega, W. in het ambt be- f
vestigd. In 1932 vertrok hij naar Soera-
baja en kwam in 1938 naar Nederland 1
terug om de gemeente van Den Helder
te gaan dienen. Voorts stond hij ach-
tereenvolgens in Rotterdam-Delfshaven, 1
en Amsterdam. Op 1 dec. 1956 werd 1
hij in zijn huidige gemeente te Huizen 1
N.H. in het ambt bevestigd.
In de Duitse gemeente Hoogstede van
de classis Graafschap Bentheim der Alt-
reformierte Kirchen in Niedersachsen,
die zich in 1923 voorlopig aansloten bij i
de Gereformeerde Kerken in Nederland j
en de rechten van een particuliere sy-
node hebben, heeft ds. S. Neerken eme-
ritaat genomen wegens gezondheidsrede-
nen. Deze predikant werd op 1 juli 1895
geboren te Schoonoord, op 1 okt. 1922
in het ambt bevestigd en diende ach
tereenvolgens de gemeenten Ulrum, Dc-
demsvaart en Bodegraven Hij deed op
8 april 1955 te Hoogstede, Duitsland,
zijn intrede.
