jufrouw Andringa
m wm/£WAi\
PLANKJES MET TIEN GAATJES
twiiamnivl
De verdwaalde
spoorzoekers
ZATERDAG 11 APRIL 1959
DE FOUT VAN
„En voor aanstaande zaterdag vertalen jullie verder tot aan hoofdstuk
vier; herhalen jullie maar vanaf And she knew Heeft iemand nog iets
te vragen
Het bleef even stil in de vierde klas. Juffrouw Andringa liet een vor
sende blik langs alle gezichten glijden. Ze wist van te voren, dat niemand
iets op te merken zou hebben, maar het was haar traditionele besluit van
elke les. „Goed, dan kunnen jullie je tas inpakken." Zachtjes, haast geruis
loos, grepen de leerlingen hun boeken; ze wisten, dat zij het niet moesten
wagen, veel lawaai te maken, want dan was „de rat" niet mals met straf
werk. De bel rinkelde en met een plichtmatig „dag juffrouw" verlieten ze
een voor een het lokaal.
JUFFROUW ANDRINGA liep naar het
J raam, niet om naar buiten te kijken, al
zette de zon daar de grote tuin in een
stralend, zomers licht, maar omdat ze dan
een beter gezicht had op de klas, die
binnen moest komen. „Wéér ovr j|
mopperde ze in zichzelf, terwijl
tijd",
lettend haar armbandhorloge bestudeerde.
O, ja, natuurlijk: de eerste klas moest van
boven, uit het lokaal-Nederlands komen en
Van Bemel zou, zoals gewoonlijk, wel slecht
op zijn tijd gelet hebben. Wat een slordige
methodes hield die man er toch op na: de
ene keer was hij minstens vijf minuten te
vroeg klaar en liet zijn kinderen maar wat
rondhangen, dan weer verraste de bel hem
midden in een gloedvol betoog en je kon
nét denken, dat hij de rest dar. voor een
andere keer bewaarde. En wie was er
de dupe van? Zij! Verongelijkt wreef juf
frouw Andringa met haar vinger langs het
puntje van haar uitermate spitse neus. die
haar. samen met haar opmerkingen vol bij
tend sarcasme de bijnaam ,«de rat" had
den bezorgd. Ze kende haar bijnaam en
voelde er zich niet door gekwetst: het be
wees. dat de kinderen haar vreesden en
het gevolg was een perfecte orde. een on
voorwaardelijke gehoorzaamheid tijdens
haar lessen. Vroeger was ze anders ge
weest, ze had zich door de kinderen veel
meer laten zeggen; „maar", hield ze zich
zelf voor, „dat kwam het werk niet ten goe
de en het was bovendien veel practischer.
een zekere afstand te bewaren."
GESCHUIFEL van schoenen in de gang
en wat onderdrukt gelach kondigde de
komst van de eerste-klassers aan. „Rustig
gaan zitten", commandeerde nu juffrouw
Andringa en de kinderen, bedaard, zochten
hun plaatsen op.
„Voordat ik de nieuwe les met jullie be
spreek, moet ik jullie eerst iets zeggen over
de repetitie van maandag. Ik heb die na
gekeken en ik heb de indruk gekregen, dat
jullie eT maar een slag naar doen. Wat
er in les vijftien tot en met twintig stond,
was tamelijk goed geleerd, maar zodra jul
lie stof uit de voorafgaande lessen in toe
passing moeten brengen, lijkt het wel. of
jullie nog nooit Engels gehad hebt. Het ver
schil tussen I shall en I will bijvoor
beeldEen kleine, roodharige jongen
stak de vinger op. „Ja, wat is er, Geurtse-
ma?" De jongen bloosde, nu hij alle blik
ken op zich gevestigd zag.
„Juffrouw, we hadden toch alleen les
vijftien tot en met twintig op? Andere le
raren vragen nooit uit lessen, die ze niet
opgegeven hebben." Het bloed steeg juf
frouw Andringa naar de wangen. Wat ver
beeldde dat kereltje zich wel? Andere le
rarenZuurzoet merkte ze op: „Dat zeg
jij dan zeker straks ook bij het eindexa
men, is het niet, Geurtsema? En dan zegt
de examinator: het spijt me mijnheer
Geurtsema, ik zal u gauw iets anders vra
gen. Denk je ook niet?" De jongen keek
naar de bank en zweeg. „Met toestem
ming van Geurtsema zal ik dan maar
doorgaan. Ik noemde jullie zo-even een
voorbeeld en zo kan ik er nog wel tien
noemen. Maar het lijkt me beter, dat ik
jullie schriften eens bekijk vóór de volgen
de repetitie. Er wordt weer veel te slordig
nagekeken en dat wreekt zich natuurlijk.
En denk erom, dat alles duidelijk leesbaar
verbeterd moet zijn. Ook ben ik het geval-
Wennickers niet vergeten: ik wens bij nie
mand potloodvertalingen naast de tekst aan
te treffen. Jullie weten, dat ik jullie ver
trouw" (hier keek ze haar leerlingen met
een doordringende blik aan) „en dat ik mis
bruik van vertrouwen het allerergste
vind, dat er kan bestaan. Van de beste
vier leerlingen krijg ik na afloop van deze
POOR. A. v. d. Veen
les de schriften, zaterdag en maandag zal
ik de rest nazien. En nu zal ik eerst het
proefwerk met jullie bespreken
DE LES GING voort. Duidelijk en helder
legde juffrouw Andringa verschillen
tussen zegswijzen uit, verklaarde een
slecht-begrepen woord, wees op typische
uitdrukkingen. De kinderen, pen of ball
point in de hand, namen de aantekeningen
van het bord over. Verstolen gaapte een
klein blond meisje op de achterste bank,
maar schreef direct, na een angstige blik
op de lerares, in snel tempo verder. Het
was een les „waar je wat van opstak", zo
als ze onder elkaar zeiden, als het uur ach
ter de rug was en tooh was niemand op
le. altijd in sombere kleuren gehulde,
plichtmatig doorsprekende lerares gesteld.
Vaag vermoedden ze, dat er ook een ander
soort juffrouw Andringa. zonder „schoolge-
zicht" moest bestaan, maar ze bemerkten
iet in de dagelijkse omgang met haar
De les was ten einde en de leerlingen
hadden het lokaal verlaten. De vier schrif
ten voor zich. begon juffrouw Andringa au
tomatisch haar correctie. Venijnig flitste
soms het rode potlood langs een zin, een
onduidelijk woord. „Over" stond er later
onder zo'n thema. Met drie schriften was
ze gauw klaar; alleen het cahier van haar
beste leerling, Rita van Haren, moest ze
nog doornemen. Thema één; thema twee.
Irie. Plotseling hield ze het rode stom
pje stomverbaasd stil. Daar, bij een the
ma in het Nederlands, die zij op het bord
had geschreven, stond in potlood de En
gelse vertaling! En dat bij Rita, die altijd
ai et haar schrift voor de klas mocht ko-
aien zonder dat zij haar controleerde, ver
trouwend op de kennis van deze scherpzin
nige en naar ze gemeend had, vlijti
ge leerling
De volgende morgen was ze afgemeten
en koel, meer dan ooit tevoren. Het ogen
blik kwam, waarop ze de schriften terug
moest geven. Met enkele korte opmerkin
gen overhandigde ze de eerste drie schrif
ten aan de eigenaars, toen, met een felle,
harde blik in de ogen, beschuldigde ze Rita
van knoeien, van oneerlijkheid. ,,Zó is er
geen kunst aan, de beste te zijn" snauwde
ze het verblufte meisje toe. „Je komt de
hele middag bij me terug. Stel je voor, dat
is me nog nóóit overkomen, dat iemand
de euvele moed hadZó ging ze door.
In de klas leek het, ondanks de zomer
warmte, kil, een enkele leerling rilde
Harder dan ooit werd er gezwoegd aan de
opgegeven thema, niemand fluisterde. Ein
delijk klonk de verlossende bel. Muisstil
slopen ze. de tassen onder de arm, het lo
kaal uit en durfden nauwelijks te groeten.
DIE MIDDAG kwam er een meisje met
een verkreukeld blauw jurkje het lo
kaal binnen, waar juffrouw Andringa reeds
wachtte. „Ga daar zitten" zei ze kortaf.
Rita gehoorzaamde, maar stak toen de vin
ger op. „Ja?" zei de lerares, half vragend.
Juffrouw, mag ik het u nu uitleggen? U
weet toch, dat ik twee weken ziek geweest
ben aan het begin van dit jaar? Toen ik
weer op school kwam. waren de anderen
al'veel verder en ik heb zo gauw moge
lijk geprobeerd, alles in te halen. Daarbij
heb ik de meest noodzakelijke aantekenin
gen bij de vroegere thema's gemaakt en die
wilde ik later uitwerken. Ik heb het echter
nagelaten omdat ik dacht, dat we die stof
toch niet meer nodig hadden."
Juffrouw Andringa had zwijgend geluis
terd. Het was haar vreemd te moede.
„Waarom heb je dat vanmorgen niet ge
zegd?" vroeg zij eindelijk. „Ik durfde niet,"
mompelde het meisje, „u was zo kwaad
en u zou het misschien niet eens geloofd
hebben. En dan ik wist. dat ik niet
geknoeid had; ik kon het u beter later uit
leggen, dan dat u ui de klas...." Zij slik
te de woorden „voor gek gestaan had snel
"jV/TAAR juffrouw Andringa had het o°k
IVI zonder dat al begrepen. En ze schaamde
zich, schaamde zich zo ontzettend! Hier
gaf een klein meisje haar in een paar woor
den een gevoelige les. Zó was ze dus ge
worden. dat de kinderen liever ongelijk
schenen te hebben, dan dat ze protesteer
den; zó had ze ze afgeschrikt met haar bit
se opmerkingen en haar ijzeren discipline.
En ondanks dat had dat meisje haar de
vernedering willen besparen, in het open
baar ongelijk te moeten bekennen, een
leerlinge die zij, de voorbeeldige juffrouw
Andringa, nog wel beticht had van knoeie-
3,,Rita", zei ze en het kind keek op, v>
baasd door de warme toon in de anders
droge stem, ,.ik dank je. Het spijt me m(
dan ik zeggen kan. Denk je. dat we toch
nog goede vrienden kunnen worden?" en.
aarzelend, nog niet wetend, hoe haar nieu
we houding te bepalen liet ze erop vol
gen: ,,Ik bied je mijn excuus aan." Het
meisje greep de toegestoken hand en druk
te die stevig. Meer behoefde er niet ge
zegd te worden.
Toen de deur even later achter Rita dicht
viel, keek een nieuwe juffrouw Andringa
haar peinzend na.
t Om te leren hoeveel
J twee plus vier is, dat gaat
I nog, maar het wordt voor
sommige eerste klassertjes
l een ware krachttoer om er
X achter te komen hoeveel
!9 4 is, of 12 5. Het re
kenen boven de tien, of te
rug naar beneden de tien, is
een duistere zaak voor ze.
1 Ze zien het niet, omdat
X ze geen getalbegrip hebben.
P. Nolcn
De oud-onderwijzer, P. No-
X len, oud-schoolhoofd te Meeu-
wen, heeft gemeend dat hij
voor deze moeilijkheid een op
lossing kon vinden. Hij zocht
het niet in de telramen, met
de grote en kleine ballen van
diverse kleuren. Die bemoeilij
ken het rekenen maar. Stokjes,
blokken, kubussen, houtjes
ook dat was niet wat de heer
Nolen zocht.
Nieuwe rekenmethode
van oud-schoolhoofd
„Keer-Om"
Hij ontwierp een reken-leer
methode, die hij Keer-Om"
noemde, een naam die letter
lijk aangeeft, wat er met de
ze hulpmiddelen gedaan moet
worden. Het is een plastic
doosje, met twee plastic plank
jes, elk voorzien van tien gaat
jes. Er horen twintig leuk ge
kleurde dopjes bij. Voor de
klas komen ook twee planken
te hangen, ook met tien gaten
en daarbij behoren dan natuur
lijk grotere doppen.
5
Als een kind nu bijvoor
beeld 8 5 moet uitrekenen,
dan steekt het acht dopjes in
het ene plankje. Nu ziet het al
gauw, dat er van de vijf, die
er bij moeten, maar twee
meer in dat rijtje op dat ene
plankje gestopt kunnen wor
den. Het kind voegt de twee
dopjes toe, de tien is vol, het
keert het volle plankje om en
ziet dat er aan de achterkant
in letters tien staat in
gedrukt. Zo leert het kind de
„tien" als een eenheid kennen
en ziet tevens dat er op het
andere plankje nog 3 doppen
geplaatst moeten worden.
Zien
Deze methode werkt het goe
de rekenen zeer in de hand.
Het geldt niet alleen voor
het optellen, maar ook voor
het aftrekken. Die kinderen
zien de uitkomst ook veel be
ter.
Enthousiast
Het Paedagogisch Centrum
in Den Haag heeft er een zeer
gunstig oordeel over geveld.
De onderneming, die dit reken-
leermiddel uitgeeft, ontving
zowel in Nederland als in Bel
gië octrooi hierop. Vooral BLO-
scholen willen deze methode
niet meer missen.
Chr. Zangersblad
Het april-nummer van het Chr.
Zangersblad (orgaan van de Kon.
Bond van Chr. Zang- en Orato
riumverenigingen. de Perponcher-
str. 104, Den Haag) bevat het 3e
artikel over „Calvijn en de kerk
muziek" van H. J. v. d. Munnik,
een vervolg van de verhalency-
clus van Barend de Graaff, geti
teld „De Sprookspreker van Cu-
lemborch". een verhaal met foto
over het 30 jaar bestaande Jeugd
dienstkerkkoor te Den Haag>en be
schouwingen over nieuwe uitga
ven op muziekgebied en handboe
ken voor koormuziek door Corn.
Basoski. Verder is er natuurlijk
het afdelingsnieuws,
zitter H, F. Brune en is er i
puzzle. Ook is men begonnen r
adressen en telefoonnummers i
de vocale Ned. solisten.
DOOR MEEUW VAN ROTTERDAM
vorige week)
Ergens tussen de hoge, zwarte bomen schijnt werkelijk
een lichtje. Daar moeten dus mensen wonen. Vreemd is
dat. zo vér in het bos.
„Kom jongens," roept Freek meteen. „We gaan erheen.
Daar kunnen ze ons vast wel de weg wijzen."
Opnieuw gaan ze verder. Otto en Rudy weer tussen hen
in. Ze strompelen maar wat. Maar toch kijken
verdrietig meer. Daarginds schijnt immers het lichtje. En
bij dat lichtje zullen ook wel mensen zijn. Hoe dichter
ze bij het huis komen, des te sneller gaan ze lopen, zelfs
Rudy en Otto.
Even later kunnen ze het al heel duidelijk
staat er eenzaam weggescholen tussen de vele hoge bo
men. 't Is er erg mooi. En kijkwat verderop loopt
een wat bredere weg dwars door het bos.
Hoorvanuit het huis klinkt muziekheel zacht
en heel mooi.
Luisterend blijven ze staan. Kastor spitst de oren.
„Een piano., hoor je wel?" fluistert Freek zacht.
„Mooi hè?"Even zijn ze hun moeheid vergeten. En
even is 'et. alsof het bos nu pas mooi gaat worden.
Ze durven bijna niet verder gaan. Zachte, hoge tc
zoeken him weg naar buiten. Prachtig is 'et. Zwijgend
gaan ze een paa'- stappen verder. Dicht bij een lage heg
blijven ze opnieuw staan. Daarbinnen wordt de muziek
zachter. Even nog klingelen wat hoge tonen. Dan wordt
het stil daarbinnen. De muziek zwijgt. Ze kijken elkaar
zwijgend aan. Wie zou hier 'wonen?
Dan-opeens wordt daarbinnen een gordijn wat opzij ge^
schoven. Een mevrouw kijkt hen opeens verwonderd er
vragend aan. Ze wenkt iemand en even later komt er ook
nog een meneer tevoorschijn. Zou dat de meneer zijn,
die daar straks zo mooi speelde?
Wat verlegen blijven ze staan. De mevrouw is wegge
gaan. Een ogenblik later wordt de deur geopend en een
vriendelijke stem vraagt: „Kinderen toch. hoe komen jul
lie hier zo vér in het bos? En dan nog wel met dit slechte
weer." Met een bezorgde blik kijkt ze hen één voor één
onderzoekend aan. Even later verschijnt ook de meneer
in de deur-opening.
„Och, och," zegt hij hoofschuddend. „Wat zien jullie er
koud en moe uit. Hoe komen jullie hier zo verzeild?"
Freek is de eerste, die wat verlegen en haperend ver
telt wat er zoal gebeurd is.
„Nee i
weten jullie de weg
:egt Otto haastig.
atuurlijk niet
binnen om je wat te
warmen." zegt mevrouw bezorgd „Kom maar mee."
Ze weten opeens niet wat ze zeggen moeten. Als ze bij
de deur hun vuile schoenen hebben uitgetrokken, stappen
ze aarzelend de huiskamer binnen. Ook Kastor mag n
Even later zitten ze met z'n vieren in een gezellige kaï
bij een heerlijk warm vuur. Grote blokken hout liggen fel
rood te gloeien in een open haard. Zoiets hebben ze nog
nooit gezien. En daar, in de hoek van de kamer staat
de piano. Freek moet er heel even naar kijken. Mooi is
dat, die glanzende toetsen.
(Volgende week verder)
Moord In miniatuur, door
Plm Hofdorp. Haagse mys
teriereeks, Uitgeverij W.
van Hoeve, 's-Gravenhage.
Uitgeverij Van Hoeve
brengt een serie oorspron
kelijke detectiveromans,
die allen Den Haag tot
plaats van handeling heb
ben. Moord in miniatuur is
daar kennelijk de eerste
van: een spannende speur
dershistorie. die van het
begin tot het einde boeit en
waaruit alweer blijkt
men denke o.m. aan de
Van Eemlandtjes dat we
voor dit genre in ons land
zeker niet altijd naaf ver
talingen behoeven te grij
pen. De intrigue van deze
geschiedenis is origineel, de
verteltrant levendig, ook al
maakt de auteur het in
sommige details wel eens
wat al te ingewikkeld en
voert hij naar onze smaak
wel wat te veel figuren ten
tonele. Dit boek doet uit
zien naar de volgende de
tective in deze serie. Het is
een goedkope uitgave, die
niettemin gezien mag wor
den. Men zie er in den ver
volge wel op toe. dat slor
digheden in taal en stijl.
/erd het manuscriDt inder
haast klaargemaakt?
worden vermeden
Vitus Bering de zeevaar
der, door Josef Petersen.
Uitgave Ad. M. C. Stok Fo
rum Boekerij, Den Haag.
Veel is geschreven over
Columbus, heel wat minder
over de Deense ontdek
kingsreiziger Vitus Bering.
Toch leeft zijn naam voort
in aardrijkskundige namen
als Beringeiland, Bering-
straat, Beringzee. Dit wet
tigt reeds het vermoeden,
dat onbekendheid hier niet
gerechtvaardigd is. Wij
achten het gelukkig, dat
van de aanvankelijk in het
Deens verschenen documen
taire over BerinR thans ook
van de hand van dr.
Annie Posthumus een
Nederlandse vertaling is
verschenen.
De Drie Musketiers, door
Alexandre Dumas, uitgave
Contact, Amsterdam-Ant-
In de serie „De Onsterfe-
lijken" is thans de derde
druk verschenen van Du
mas' meest bekende werk.
Het is een aantrekkelijke
uitgave met harde band en
een fraaie kleurige omslag,
een mooie plaats in de boe
kenkast zeker waard.
Svcrre als pelsjager, door
Magnus Moen. Uitgave Ad
M. Stok, Zuidholiandse uit
geversmaatschappij, Den
Dit uit het Deens vertaal
de boek beschrijft de bele
venissen van Sverre Tho
massen, een jongeman die
de gelegenheid krijgt een zo
mer en een winter jagend
door te brengen in het ho
ge noorden. Sverre Thomas
sen heeft reeds enige be
kendheid gekregen in het
jongensboek „Sverre in Ca
nada". In dit boek was de
prairie zijn jachtterrein, nu
zijn het de eindeloze ijsvlak
ten in het poolgebied, waar
hij zeehonden, ijsberen en
vossen besluipt. Een aar
dig jongensboek, met vaak
spannend» avonturen.
Beste neven en nichten,
Omdat er deze week ontzaglijk veel brieven zijn binnengekomen
zal ik maar ineens beginnen met de oplossing van de vorige week
en daar achteraan de beantwoording van de brieven. De oplossing
was: 1. pianist; 2. piano; 3. narcis4. net; 5. pet; 5. paard; 6. nar;
7. kat; S. pop; 9. stier; 10. trompet.
De hoofdprijs gaat naar Emmeloord, naar Es dra jongenvan
W age ningen. Gefeliciteerd Esdra. De troostprijzen zijn voor 1
Piet en Sjaak Stok, Sjanie Verschoor en Johnny
Schultink.
Teuntje den Otter is de
eerste deze week die ant
woord krijgt. Is je bril
weer gemaakt? Moeder
was zeker wel in haar schik
met dat mooie cadeau van
jou Neeltje den Otter? Was
het gezellig woensdag?
Ja hoor Nieta Oudshoorn,
is 't jouw beurt. In wel
ke klas zit je op school?
Omdat je letter nu aan de
beurt is sta je nu pas in
de krant Adrie v. d. Oe
ver. Over drie weken ben
je weer aan de beurt.
Jij hebt dus een gezellig
weekend achter de rug. Wat
leuk dat je bij je vriendin
mocht slapen Ria den Ot
ter. Fijn dat je rapport
goed was. Elly de Rui
ter schreef alleen de oplos
sing. Hoe gaat het met
de Franse les Bas van
Roon? De vorige keer was
je brief waarschijnlijk te
laat. Wel gefeliciteerd
Lien Roelofsen. als ik het
goed heb ben je vandaag
jarig. Schrijf je volgende
keer eens of het gezellig
was? Tobl Ringeling
heeft in de vacantie fijn ge
rolschaatst. Zijn de nieuwe
huizen al gauw klaar?
Karin de Roo houdt erg
veel van lezen. Je broertje
usjes ook? Dan zullen
jullie thuis wel rustig zijn.
Albert Rijsdam stuurde
rebussen. Hartelijk bedankt.
Janny Resoort schreef
een lange brief. Kun je
goed tollen Janny? Woont
je vriendin soms in Spijk?
Loesje Ravensbergen
schreef alleen de oplossing.
Dik Reitsma heb je de
krant van vorige week gele
zen? Toen heb ik geschre
ven hoe het precies in el
kaar zat met de letters.
Is je zusje al beter Rietje
Schelling? Wat hebben jul
lie zo al voor bloemen in
de tuin? Bea Schoenma
ker gaat al gauw naar opa
en oma in Zwolle. Dat is
een hele reis. Veel plezier.
Een mooi gekleurde op
lossing stuurde Thea Sterk
in. Jij hebt dus'fijn bij oma
gelogeerd. Lydi en Jan
Spee zijn le Paasdag jarig
zijn jullie nu? Rietje
Struyck is ingeënt. Je bent
natuurlijk blij dat het ach
ter de rug is Rietje. Van
Cobic Tuitel kreeg ik een
mooie kaart. Hoe vind je
het op de „grote" school?
Jouw neefje heeft een
mooie naam Jaap Tol. Ik
Robinson
Crusoe
De boot was nu al heel
dichtbij het strand gekomen
en na een paar minuten kwa
men se aan land. Ze liepen
daar wat heen en weer, op
zoek naar hun kaïneraden. Ze
schreeuwden hard, maar kre
gen geen antwoord. Toen sc
echter aanstalten maakten om
terug te varen, begonnen Ro
binson en z|jn metgezellen
terug te roepen. Nu eens van
deze plaats, dan weer van een
andere. De muiters werden
daardoor in grote verwarring
gebracht en lieten zich gemak
kelijk tussen de bomen van
het bos lokken en daar was
liet Robinson om te doen. Nu
kon hij het strand bezetten en
De twee jongetjes zweven ieder aan een ballonnetje
in de lucht. De ballonnen die jullie zien zijn ge
nummerd. Wie van de twee jongens hangt aan het
ballonnetje dat het hoogste nummer heeft?
De bedoeling is dus dat ik 2 nummers van jullie
op krijg met daarbij geschreven of het jongetje
links of rechts het hoogste nummer heeft.
Oplossingen insturen voor dinsdag 14 april.
s terugkw
vond de oplossing keurig
gekleurd. Heb je veel ge
speeld met je neef? Van
Magda Terlouw kreeg ik
een brief, zij woont hele
maal in Terneuzen in Zee
land. Weet je al naar welke
school je gaat? Jij hebt
mooie cadeaux gekregen
voor je verjaardag Bouwe
Taverne. Henk Visser
stuurde alleen de oplossing.
Ook Leny Vernee had
de oplossing mooi gekleurd.
Heb je al veel foto's van
het Koninklijk gezin?
Ik vind jouw rapportcij
fers heel mooi Jan Vleg-
geert. In welke klas Bit je?
Coble en Rietje Voa heb
ben een prettige paasvacan-
tie gehad. Ik weet wel
waar Heusden ligt hoor.
Elsje Verbruggen is haast
jarig. Schrijf je me wat je
hebt gekregen? Hoe is het
met de verkoudheid?
Adrie van Vuuren vroeg me
of ik de groeten wilde doen
aan haar tante in Brits Co
lumbia. Die tante leest ook
altijd de krant. Nu ik hoop
dat ze dit leest Adrie.
Marrïe van der Velden had
een goede verjaardag. De
puzzel had je mooi ge
kleurd. Ada Vervloet is
een nieuwe nicht. Jij vond
het zeker wel leuk dat je
tante kwam met je neef
je? Lies van Velzen
wist maar weinig te schrij
ven deze keer. Kees Ver-
weij gaat wel eens kom
kommers rapen. Lust je ook
graag komkommers?
Tonnie Vermeulen je kunt
het verhaal sturen naar
hetzelfde adres als de brie
ven van Tante Jos. Alleen
moet je nu in de linker bo
venhoek van de enveloppe
schrijven „Ruimte voor jul
lie". Ada van Vliet had
mooie rapportcijfers. Jul
lie hadden ook mooie rap
porten Gerda en Marga
Verwijs. Mamma heeft een
mooi cadeau gekregen voor
haar verjaardag. Loes
Vermeer heeft een nieuwe
rok en blouse gekregen.
Het adres staat bovenaan
de krant Bart Verburg,
Jouw zusje mag ook mee
doen met de brievenbus
Corrle van Wouwe. Ina
en Gerda van Wijk zijn 2e
Paasdag naar de Keuken
hof geweest. Atie Westra
heeft een gezellige vacantie
achter de rug. Arie van1
de Wetering verdient iede
re week twee gulden voor
zijn spaarpot. Nu ik ben
het heug niet, Ineke de
Weerd. Je had de brief
mooi gekleurd. Je komt
heus wel in de krant te
staan als je letter aan de
beurt is Ab van Wattum.
Anneke de Zoete schreef
over een logeetje. Komt hij
in de grote vacantie ook
weer? Schrijft Leo
Waan volgende keer weer
wat meer? Ben je al lid
van de club geworden An
neke van Zevenbergen?
Zo jongens en meisjes, dit
waren de brieven. Volgen
de week zijn de letters A.-
G. aan de beurt. Schrijven
jullie je naam, adres en
leeftijd in je brieven? Dag
allemaal, tot de volgend»
