Coen van Baren40 jaar
tussen „zijn mensen
Departementen zijn geen
privébezit der partijen
ZWITSALETTEN
Vakbondman in moeilijke,
slechte en goede tijden
Eensgezindheid
H
Vrouw blijft vrouw ook
bij Dick Holthaus
Omwenteling in de verhouding
tussen regering en parlement
Duitser bestal
Rotterdammer
van jacht
Mr. dr. G. Kolff overleden
op 80-jarige leeftijd
GüiirtKsfi?]
MAANDAG 2 MAART 1959
11
„Mijn eelt gevlekte handen worden wit
(Van onze speciale verslaggever)
■BESTUURDER, die moeilijke, slee
heeft meegemaakt, die als autodidact bekend staat en als een persoon
van bewogen felheid. Een man ook, die zijn religieuze en wijsgerige
interessen dusdanig heeft weten te ontwikkelen, dat hij „het consent tot
het spreken van een stichtelijk woord" van de classes Tiel en Almkerk
van de Gereformeerde Kerken in Nederland heeft verkregen. Dat is Coen
van Baren van de Christelijke Bedrijfsgroepen Centrale: de bij het C.N.V.
aangesloten vakbond, waarin de chrristelijke fabrieks-, transport- en
havenarbeiders zijn georganiseerd. Bestuurder is hij, nu al sinds veertig
jaar, bestuurder, hoofdbestuurder, later voorzitter. En iedereen kent
hem als de man, die graag tussen „zijn mensen" vertoeft, die vertrouwen
geniet tot in de verste uithoeken van Nederland en die het is een van
z'n sterkste kanten nooit een blad voor de mond genomen heeft.
harde spieren worden zacht en week en
zonder krachten: o God, ik heb te lang
op arbeid .moeten wachten, en 'k bert
verzonken in de eindeloze nacht Ik
vraag t'an U geen goud in dere handen,
leg. Heer, daarin een tchep, een steel, oj
't harde hout van een houweel, en geef
mijn nagels modderrandei
De oorlog kwam donkere, spannende
dagen met oen geheel eigen problematiek.
Coen van Baren reisde op dubieuze pa
pieren het land door om de leden van
zijn ontbonden organisatie nog enigszins
bij elkaar te houden. De ene dag lukte
hem dit beter dan de andere, doch later
is wel gebleken, dat zijn toch altijd ris
kante arbedd niet tevergeefs is geweest.
In 1946 wordt hij dan voorzitter van de
bond. die hij in lagere functies altijd zo
trouw had gediend en die onder zijn lei
ding tot een van de grootste, bij het
C.N.V. aangesloten organisaties zou uit
groeien. Bijna vijfentwintigduizend leden
telt de Christelijke bedrijfsgroepencen
trale tihans „de oude naam moest we
gens de historische belasting verdwijnen",
verklaart hij tegen nog geen vierdui
zend veertig jaar geleden.
/~\NDANKS het feit, dat hij nog geen
zestig is. geldt hij als een „old
timer", als een van de laatsten onder
de vrijgestelden, die het gevecht van
de vakbeweging om erkenning nog
hebben meegemaakt en die de maat
schappelijke structuur een bijna revo
lutionaire wending hebben zien onder
gaan. Hij is bij stakingen betrokken
feweest. bij strijd, zowel tegen socia-
sten als syndicalisten. Maar hij heeft
ook bij de wieg gestaan van instellin
gen als de Stichting van den Arbeid,
het College van Rijksbemiddelaars en
de Sociaal-Economische Raad.
Ander beeld
„Het sociale aspect van onze dagen,"
vertelt hij, terwijl de grijze lok over het
voorhoofd en de onafscheidelijke sigaar
hem precies in zijn eigen sfeer lijken te
plaatsen, „vertoont een heel ander beeld
d«n dat van de eerste wereldoorlog, toen
onze organisatie werd opgericht. Een groot
aantal werkgevers in de bedrijfssectoren,
waar onze leden vandaan komen, stond
nog op het standpunt, dat de arbeider elke
zeggenschap over het tot stand komen
lonen en arbeidsvoorwaarden moest
den onthouden. Het economisch libera
lisme was in z'n nabloei en het ging n
malen hard tegen hard. Elke verbetering
in de sociale positie moest worden afge
dwongen, terwijl tegelijkertijd het be
staansrecht van een christelijke vakbe
weging moest worden verdedigd."
Een greep uit z(Jn jeugd, die hem reeds
op dertienjarige leeftijd in de glasbewer-
kersindustrie bracht, brengt een tijd in
beeld, die wel in schril contrast staat mei
de welvaart en de arbeidslust van de af
gelopen jaren. We zien het draaiorgel
door de stra
gaan
hore
kers hun actieliederen zingen. Flardei
van dringen tot ons door, flarden uit
ver verleden. „De onderkruipers, daar
komen ze aan", luiden de woorden. En
het sonore gezang dreunt verder li
troosteloze straatjes: „Het zijn de glui
pers. die ons verrSan
„H«t was een bittere, harde strijd
wat meer menselijkheid", zegt de heer
Van Baren. „Het waren geen arbeiders,
die slungelachtig op dikke crépezolen
voortslenterden, maar kerels in sobere
kledij, in wier binnenste een heilig
brandde. Het was alsof ze marcheerden
achter zegevierende vaandels. De gloed
der overtuiging van het goed recht van
de zaak. waarvoor ze streden, was van
hun gezichten te lezen
De jongeren komen dan ter sprake, of
beter: het gemis aan geestdrift, dat alom
te constateren valt. De huidige arbeiders
beweging is volgens de voorzitter van de
C.B.C. niet te verstaan zonder kennds van
en begrip voor haar geschiedenis. Alles
lijkt tegenwoordig zo vanzelfsprekend,
maar de weg naar datgene, wat bereikt
werd, is zelden over rozen gegaan.
In de stille patriciërskanncrs aan de
Haagse Javastraat vervluchtigen enkele
namen. Het zijn de namen van hen, die
de vroegere Nederlandsche Bond van
Christelijke Fabrieks-, Haven- en Trans
portarbeiders hebben gewiegd en gekoes
terd, die voortrekkers van de christelijke
vakbeweging zijn geweest en dikwijls ook
leermeester van de heer Van Baren. Arle
Karsdorp behoort er bij, Jochem Quispel.
W. Strijbis Pz.n„ L. Oosterbos en A. Sta
pelkamp. Behalve de laatste zijn allen
reeds overleden. Maar hun daden, die
groot zijn geweest, leven voort, zowel bij
de oudere als bij de jongere bestuurders
Weinig tijd
Toen Coen van Baren veertig jaar ge
leden bij de tegenwoordige Christelijke
Bedrijfsgroepen Centrale in dienst trad.
werd hem als negentienjarige slechts
weinig tijd gegund om zich voor zijn
functie van assistent van de secretaris
te bekwamen, 's Maandags kwam hij.
's woensdags woonde hij zijn eerste be
stuursvergadering bij en de vrijdag daar
na voerde hij zijn eerste zelfstandige be
spreking met een werkgever. Improvi
seren en nog eens Improviseren gold als
parool, want de bond was zwak van
krachten en de problemen waren vaak
torenhoog.
In de twintiger jaren maakte hij in Am
sterdam de havenconflicten mee en de
beruchte stakingen in de syndicalistisch
georganiseerde brandstoffen- en groente
bedrijven. „Er was toen veel zedelijke
moed nodig om christelijk georganiseerd
te zijn", zegt hij. „Arbeiders, die lid van
onze vakbond waren, werden door middel
van huis-aan-huis bezorgde rouwkaarten
in de hele buurt, waar ze woonden, te
kijk gezet, omdat de beslissing, waaraan
«e uitvoering trachtten te geven, geen
genade vond In de ogen der neutraal ge-
organiseerden."
Lang waren de jaren dertig, lang, uit
zichtloos en m o ed be nemendHet spook
der werkloosheid waarde sinister rond en
talrijk zijn de besprekingen, welke hoofd
bestuurder Van Baren over loonsverla
gingen heeft moeten voeren. Hoe zwaar
vielen deze veelal niet? Hoe moeilijk was
hot de werknemer van de noodzaak van
het insnoeren van de buikriem te over-
„M\jn eeltgevlekte handen worden wit",
leest hp uit het ontroerende cnsis-gedtcht
t>an Henk van Hterde voor, „en blank
als tere vrouwenhanden: mvn napels heb
ben hebben nu geen modderranden van
puil, dat vele dagen ZÜLtdyu \jzsr-
Problemen
Problemen in de twintiger jaren, pro
blemen in de dertiger jaren, problemen
gedurende de oorlog, maar ook problemen
in de periode, welke in 1945 is begonnen
en die een tijdperk van arbeidsvrede, van
waarin alle waarden naar bepaalde doel
einden worden gemeten, met een steeds
groeiende invloed van een topapparaat
Een maatschappij met een nieuwe heer
sende klasse en machthebbers in hope mag
de onze niet zijn. Het gevaar hiervoor
neemt echter toe naarmate de mens zich
zelf tot een afgod wordt en geen hogere
waarden en normen in het leven kent
dan de door de zonde verduisterde men
selijke rede. Wezenlijke vernieuwing van
de maatschappelijke structuur ligt niet in
de juridische en economisohe sfeer, maar
meer in vernieuwing van de geest. I
Een der allergrootste opgaven van een
christelijk sociale beweging in deze tijd
de geestelijk ontwortelde mens van
heiden toe te spreken in een taal, welke
hij verstaat. Het Evangelie van Jezus
Christus heeft levenwekkende kracht, ook
nu. Waar dit geloof ontbreekt, is elke
christelijke actie in wezen met lamheid
geslagen, omdat dan ook het geloof in
de eigen roeping verloren is gegaan."
Vandaag heeft Coen van Baren gerecl-
eerd. Vele vooraanstaanden uit de christe
lijke vakbeweging hebben hem die dag de
hand willen drukken, omdat hy, by
Gods gratie, veertig jaar lang een man
by Gods gratie, veertig jaar lang een man
heeft kunnen zUn. die een geheel eigen
plaats in de wereld der vakbondsbestuur-
heeft ingenomen. Het drukt hem
zwaar, dat zqn gezondheidstoestand hem
meer toestaat zo veel uit spreken te
als vroeger. Maar by is dankbaar
datgene wat hem nog gelaten is na
ware ziekte, die hem tydeiyk velde.
4.000STE SCHIP OP DE
NIEUWE WATERWEG
Zondag is het vierduizendste schip in
1959 de Nieuwe Waterweg binnengelo
pen. Het was het Nederlandse m.s. Al-
:etas, dat geladen met stukgoed van Am
sterdam kwam. Het schip heeft ligplaats
genomen in de Rotterdamse Lekhaven.
In 1958 liep het vierduizendste schip op
tart binnen.
ET DORP N'oorbeek, dat is
gelegen in het meest zuid
oostelijke hoekje van Lim
burg, is, naar we menen te
mogen veronderstellen, het
enige dorp, met een zelfde gemeen
teraad sinds twaalf en een half jaar
Sinds 1946 zijn de inwoners het zo
eens met elkaar, dat er geen ge
meenteraadsverkiezingen zijn ge
houden.
Naar verluidt is dit in 25 jaar in
Nederland niet gebeurd. Wel moe
ten er nog twee gemeenten zijn. die
het van de bevrijding af eveneens
zonder verkiezingen hebben gesteld,
maar daar zijn intussen allerlei
raadsmutaties voorgekomen, waar
door het nooit tot een jubileum
viering) is gekomen.
In Noorbeek is
het koperen feesi
van de gemeen
teraad niet on
gemerkt voorbij
gegaan. De bur
gemeester had
aubade van de
schoolkinderen in ontvangst te ne
men en voorts was er een bijzondere
raadszitting, die werd bijgewoond
o.a. door de commissaris van de Ko
ningin in de provincie Limburg dr.
F. Houben. De burgemeester bood
de raadsleden 'n wandbord aan. dat
speciaal voor deze gelegenheid door
de kunstenaar Jean Nelissen was
ontworpen. En de 67-jarige loco
burgemeester. de heer Ch. Hutsche-
makers, werd meegedeeld, dat de
Koningin hem de eremedaille in
goud, verbonden aan de Orde van
Oranje-Nassau. had verleend.
Na de raadszitting was er een re
ceptie en de rij van feestelijkheden
werd besloten met een concert van
het Limburgs symfonie-orkest, dat
voor het eerst optrad.
Het gebeurde op een station ergens in Engeland. Een moeder, de 23-
jarige mevrouw Griffin, stond op het perron te wachten op de trein.
Naast haar de kinderwagen met haar twee kinderen: Kevin (twee jaar)
en Stephen (10 maanden). Hoe het gebeurd is weet niemand, maar op
het ogenblik dat de trein binnenreed, gleed de kinderwagen de rails op.
Zonder zich een ogenblik te bedenken sprong mevrouw Griffin naar
beneden, greep haar twee jongens beet en juist op het moment dat de
locomotietf de wagen kraakte, sprong zij het perron op met de kinderen
in haar armen. Ongedeerd, maar toch wel zo in de war, dat ze in een
ziekenhuis een shock-behandeling moest ondergaan.
Presentatie van
,la ligne Affable
(Van onze moderedactrice.)
DE VROUW is weer vrouw
Niet alleen bij de Parijse coutu
riers; ook de Nederlandse ontwerper
Dick Holthaus heeft voor het ko
mend seizoen een lijn gebracht, die
vaak heel eenvoudig, zeer draagba;
Prof. De Gaay Fortman voor adviescollege A.R.P.:
i Baren jr., voorzitter van
de Christelijke bedrijfsgroepen
centrale, die veertig jaar als
vakbondsbestuurder in functie is.-
an Baren van de C.B.C." is ze
uit de weg gegaan. Binnen en buiten
r van het C.N.V.aan welks algemene
werk, zoals hy zelf zegt, zyn bond
harte deelneemt, yvert hy voor „de niet
te delegeren vcrantwoordelykheden der
organisaties", voor hun zelfstandigheid ei
historisch gegroeide plaats. De vak
beweging moet zich volgens hem hoeden
•n politiek instrument te worden. Het
;t niet op haar weg politieke druk
oefenen, omdat dit de ondergang van
de parlementaire democratie, zomede die
de eigen idealen zou betekenen.
Tendenzen
tie goed toeziet", voegt hij hier nog
toe, „merkt spoedig, dat er ln onze
huidige maatschappij allerlei tendenzen
werken, die. in verband met het begrip:
de vrijheid van de arbeidende stand, toi
voorzichtigheid en waakzaamheid nopen
Wij hebben er op te letten, dat we niet
onder allerlei schone frasen een dienst
huis worden binnengeleid, waar de vrij
heid van de mens is geweken en deze
slechts beoordeeld wordt naar zijn econo
mische waarde. Dit is een perspectief,
waarbij aan het leven geen diepere zin
betekenis meer wordt toegemeten
is sprake van een maatschappij.
(Van een onzer verslaggevers.)
TTET GAAT NIET AAN, dat bij de kabinetsformaties partijen bepaalde
departementen voor zich opeisen als een soort privé bezit. Integendeel,
wisseling in het beheer van departementen is juist heilzaam; heilzaam voot
het parlement," voor de ministers zelf. voor het volk en ook voor de ambte
naren. Iets geheel auders dan dit opeisen van departementen als een soort
privé bezit van partijen is het, wanneer een partij spreiding van de invloed
vraagt over de onderscheidene sectoren van het regeerbeleid; dat moet
veeleer redelijk heten. Aldus prof. dr. W. F. de Gaay Fortman, toen hij
zaterdag te Utrecht de jaarvergadering voorzat van het college van advies
der A.R. Partij. Zijn openingswoord benutte de voorzitter namelijk om en
kele opmerkingen te maken over de meer technische kant van de kabinets
formatie.
Behalve tegen dit opeisen door partijen
van departementen als ware bet een
privé bezit keerde prof. De Gaay Fort
man zich tegen de regeling van de open
baarheid rondom de formatie. Er be
staat namelijk sinds enkele jaren een
afspraak tussen de formateurs en de pers.
waarbij de pers zich verbonden heeft de
formateurs met rust te laten en de for
mateurs zich verbonden hebben om de
namen te noemen van diegenen die zij
in verband met de kabinetsformatie ont
vangen. De afspraak zelf en hetgeen zich
daaromheen verder afspeelt achtte prof.
De Gaay Fortman niet gelukkig.
Zijn derde opmerking betrof de de
partementale indeling, een zaak waar
bij nog wel eens politieke overwegin
gen en zelfs partijbelangen een woord
dreigen mee te spreken. In het bijzon
der bepleitte prof. De Gaay Fortman
opheffing van het departement van za
ken overzee. Met de binnenlandse aan-
gelegenheden van Suriname en de Antil-
1 cnheeft de Nederlandse regering geen
bemoeienis, tenzij het zaken zijn van
het Koninkrijk. De koninkrijksaangele
genheden vormen een zaak van de bij
zondere Nederlandse minister met de
gevolmachtigde ministers eerst en daar
na van de ministerraad. Ook is de de
partementale combinatie van Suriname
en Antillen aan de ene, Nieuw-Guinea
aan de andere kant ongewenst. Men
kome tot de instelling van' een secreta
rie van het Koninkrijk, waar de konink-
rijksaangelegendehen kunnen worden
voorbereid, en men brenge dit onder bij
het deparement van justitie Voor
Nieuw-Guinea wa
eigen departement te overwegen.
Op deze jaarvergadering van het col
lege van advies heeft prof. mr. A. M.
Donner voorts gesproken over verande
ringen die zich aan het voltrekken zijn
in de structuur van ons staatsbestel
Prof. Donner deed zulks aan de hand
van de volgende stellingen:
i Tegenover de voornaamste staatkun
dige denkbeelden van de 20e eeuw
(communime, nationaal-sorialisme) zoekt
men als regel steun bij beginselen en
ideeën, die uit de 19e eeuw dateren.
<y In het verzet tegen deze modernis
men wordt te vaak de vraag voorbij
gezien, of die 19e eeuwse opvattingen
nog wel passen bij de staatkundige situa
tie van deze tijd. Het is echter aanne
melijk. dat hte politieke onbehagen en
de lusteloosheid van velen hun oorzaak
mede vinden in het besef, dat het nog
altijd aangehangen en verdedigde stel
sel in zijn uitwerking niet meer past
de feiten van vandaag.
O Als factoren, die de samenleving
daarmede ook de staat een ander a
zien hebben gegeven, moeten vooral w
den genoemd:
a. de opkomst der techniek,
b. de voortdurende stijging
venspeil.
c. de sociale en politieke emancipatie
het le-
Er i:
i de i
deze drie een nauw, in som
mige opzichten zelfs een causal, verband.
In het staatkundige hebben deze fac
toren het aanzien gegeven aan ver
schijnselen als: de z.g. welvaartsstaat, het
maatschappij,
ej De taak v
r sociale rechtvaardigheid, de
de Staat is door dit alles
alles in een ander licht komen te
staan. In plaats dat van hem wordt vei
wacht, dat hij een aantal gedragsregel:
stelt, deze handhaaft en verder slechts be
perkte verantwoordelijkheid op zich
neemt wordt de Staat thans een steeds
bredere verantwoordelijk opgedragen. Dit
begint met de sociale wetgeving va
begin dezer eeuw, neemt toe tijdens de
eerste wereldoorlog en krijgt zijn grote
vlucht bij de crisiswetgeving der jae:
dertig en de bemoeiingen tijdens de twee
de wereldoorlog. Waat daarna is gebeurd
is geen principiële wijziging meer, mas
slechts het trekken van consequenties u
reeds eerder aanvaarde gezichtspunten.
Deze verandering in de staatstaak
heeft in de eerste plaats een omvt
ling gebracht in de klassieke verhouding
tussen wetgevends en uitvoerende macht,
en daarmede in de verhouding van Rege
ring en Parlement,
y Voorts heeft zij de verhouding t
regering en ambtelijk apparaat
getast. De moderne bureaucratie, moge
lijk geworden door de ontwikkeling
de (organisatie) techniek en noodzakelijk
voor de verwezenlijking der aan d«
derne staat gestelde taken, heeft echter
ook zelve de klassieke beginselen
openbaar bestuur niet meer kunnen hand
haven.
g De uitbreiding van de staatsbemoeiing
heeft niet alleen samen met de
consequenties van het algemeen kiesrecht
het karakter van de staatkundige p;
tij en daarmede dat van het parlement
veranderd, doch tevens tot allerlei
tasting van het monopolie van represen
tatie der parlementen geleid.
De genoemde veranderingen hebben,
voor den leek minder duidelijk,
de moderne rechtspraak (vooral i;
stuursaangelegenhedenen, voor ieder
tastbaar, voor de verhouding tussen
traal en gedecentraliseerd gezag, hun
sequenties gehad.
JQ Een bezinning op de toepasselijkeid
en bruikbaarheid van de overge-
erfde staatkundige beginselen en ideeen
is derhalve zeer nodig. Het zal er daarbij
om moeten gaan, het blijvende in de oude
idealen van vrijheid, rechtstaat en demo
cratie te handhaven en onvermijdelijke,
althans met staat- zich niet willoos
de (ten dele kundige middelen niet te
beheersen) veranderingen in de structuur
der samenleving over te geven. Er is
dit opzicht en ten onzent én eledry nog
weinig geschied.
en gelukkig „gewoon" is. Alles rit
weer op de normale plaats, de taille,
de heupen en de buste, kortom Dick
Holthaus heeft een mode gecreëerd,
die de vrouw 1959 minzaam en vrien
delijk maakt. „La ligne Affable"
heet dan ook deze collectie, zaterdag
in Amsterdam voor het eerst ge
toond.
Niet opvallend was zijn presentatie, het
geen hij overigens met Parijs gemeen
heeft. Vaak geraffineerde eenvoud gaf
de collectie bijzondere allure en het
waren de details, die pakjes, japonnen,
mantels en ensembles cachet gaven.
Die details waren bijvoorbeeld klepjes
even onder de bustelijn, dan wel een
paar centimeter onder de taille. Soms
ook zagen we zakken met dezelfde
rechte klepjes, alleen op de hoeken
afgerond. De taille werd menigmaal
aangegeven met een gerimpeld bandje
in de stof zelf genaaid, waardoor dan
elastiek was gehaald. De uiteinden van
deze bandjes werden aan de voorkant
in het midden tot een strik samenge
knoopt.
Dubbele mouic
De „ligne Affable" werd bi) de tailleurs
gekenmerkt door sluikvallende, korte
jasjes met een wat verbrede schouder
lijn. Het accent viel meestal op de
mouw, die op een bijzondere manier
was ingezet. Soms bracht Holthaus
mouwen, <}ie ons niet altijd konden be
koren en'een klein beetje een vleen
muis-idee hadden.
Deze mouwen waren gerimpeld ingezet
en vielen vrij wijd even boven, dan
wel onder de elleboog. Een enkele
keer was onder zo'n mouw een strak
kere te zien, zodat men dus dubbele
mouwen had.
ï;n dan de japonnen met hun vaak grote
liggende kragen en de ruimte in de
rok zelf verdeeld om zo de taille slan
ker te doen lijken. Grappig en zeker
geschikt voor ons klimaat vonden wij
de als stola verwerkte jasjes, eigenlijk
royale en mooi vallende stola's met
mouwtjes erin.
Kleuren
En dan ten slotte de kleuren, variërend
van veel grijs en marine, tot alle mo
gelijke pasteltinten. Ook veel mooie
imprimé's in werkelijk prachtige kleun
Een oud-officier van de Duitse lucht*
macht is er sinds donderdag vandoor
met een Nederlands jacht, de Matamaru
van de Rotterdamse zakenman C. Ble-
kendaal
De oud-officier is de 36-jarige Helmuth
Reinhardt, die in de tweede wereldoog
log aan het Oostfront een been verloor.
Kort geleden dook hij met een kame
raad, de 24-jarige Han Schuhmacher, ln
Marseille op. Zij maakte kennis met de
heer Blekendaal en trachtte hem te be
wegen, met hen en het jacht Matamaru
de tocht over de Atlantische oceaan te
ondernemen. De Rotterdammer had er
geen zin in. doch toen hij donderdagmid
dag naar de haven ging om zijn jacht te
inspecteren, bleek het schip verdwenen,
met zijn persoonlijke bezittingen en flink
wat geld aan boord.
Reinhardt is al eens wegens diefstel
van een schip in 1954 tot een jaar gevan
genisstraf veroordeeld.
Wedstrijd voor jonge
kunstschilders
Het bestuur der maatschappij Arti et
Amicitiae, dat als beheerder optreedt van
de Stichting Paul Tetar van Elvenfonds
heeft dit jaar wederom een wedstrijd uit
geschreven voor Nederlandse kunstschil
ders. die niet ouder zijn dan 30 jaar. Da
schilderijen, die de deelnemers aan de
voorwedstrijd insturen, moeten figurale
composities zijn met twee of meer figuren.
Aan de hand van ingekomen werken zal
het bestuur bepalen wie der inzenders
zullen worden uitgenodigd deel te nemen
aan de eindwedstrijd. De jury bestaat uit
de heren prof. Otto B. de Kat, prof. G.
V. A Röling en Jos. Rovers. De vervaar
diger van het bekroonde schilderij zal de
studietoelage van het Paul Tetar van
Elvenfonds worden toegekend. Het is de
zesde maal dat deze wedstrijd zal wor*
gehouden.
Een zomers toiletje waarbij het
accent vooral op de kraag valt.
schakeringen bekoorden in elk opzicht
In tegenstelling tot de meeste Parijse
ontwerpers, had Dick Holthaus nog
veel katoen gebruikt, welk dankbaar
materiaal nog eens extra aandacht
kreeg bij het tonen van enkele model
len uit de collectie „Katoen 1959" Zo
als wij enige tijd geleden reeds schre
ven was deze collectie vervaardigd in
opdracht van het Nederlands Katoen
Instituut.
Zonder twijfel heeft Dick Holthaus met
zijn „ligne Affable" in de roos ge
schoten, terwijl wij daarnaast graag
nog willen vertellen, dat de collectie
uitstekend was afgewerkt, hetgeen niet
altijd van alle ontwerpers kan worden
gezegd.
Fractievoorzitter
C.H.U. in de
Eerste Kamer
t^EN WEEK nadat hij tachtig jaar
was geworden is zaterdagavond
in het ziekenhuis te Tiel overleden
mr. dr. G. Kolff, lid van de Eerste
Kamer voor de Christelijk Histori
sche Unie en oud-kantonrechter,
Gualtherus
Kolff werd op
22 februari
1879 te Rosma
len geboren
Hij bezocht het
gymnasium te
Leeuwarden
en studeerde
Utrechth
schappen In
1901 promo
veerde hij tot
doctor in de
rechtswetenschappen en elf jaar later
verkreeg hij deze titel in de staatswe
tenschappen. Nadat hij in 1907 was be
noemd tot griffier van het kantonge
recht te Geldermalsen werd hij dne
jaar later kantonrechter aldaar. Na
helpen 11 eraf
verblijf van 27 jaar in dit Betuwse stad
je vertrok hij naar Gorinchem, waar
hij benoemd was tot kantonrechter. Hij
vervulde deze functie van 1934 tot 1947.
Nadien vestigde hij zich weer in Gelder
malsen. De heer Kolff is van 1919 tot
1932 lid van de provinciale staten van
Gelderland geweest. En ook heeft hij
jarenlang deel uitgemaakt van de ge
meenteraad van Geldermalsen.
Sinds 1935 was mr. Kolff lid van de
Eerste Kamer, hij was voorzitter van
de c.-h. fractie. Meer dan vijftig jaar
was hij voorzitter van de veilingvereni
ging te Geldermalsen, welke hij mede
heeft opgericht. De heer Kolff is heem
raad van de Tielerwaard en dijkgraaf
van de Linge-uitwatering geweest.
De overledene was ridder in de orde
van de Nederlandse Leeuw en comman
deur in de orde van Oranje-Nassau.
Moeilijkheden in
Finsterwolde....
Zaterdagmiddag waren de heren Hazen
berg uit Amsterdam en Meijer uit Gro
ningen in de gemeente Finsterwolde bezig
met liet aanplakken van verkiezingsaffi
ches ten behoeve van de communistische
bruggroep. Deze verkiezingspropaganda
zinde kennelijk het C.PH^raadslid de
heer J. S. niet. Met zijn motorrijwiel reed
hij op de beide propagandisten in, rukte
hun de affiches uit de handen en ver
scheurde deze. De 72-jarige heer Meijer
liep daarbq een schaafwond aan een knie
op Een patrouille van de rijkspolitie, die
in de buurt bevond, heeft zich in het
I gemengd en tegen het laadslid we-
mishandeling en vernieling proces
verbaal opgemaakt
De CPN' bezet het merendeel der ze-
Is in de gemeenteraad van Finsterwolde,
