CHRISTELIJK
LADY ISABELLA
Het pastorale gesprek
belrfVms doen
over
Kerken starten zondag met de
inzameling voor het hulpwerk
Homiliedienst
in Almelo
Een woord voor vandaag
Kanttekening
Staatsraad Van Poelje bij
afscheid gehuldigd
Easf Lynne
Kerk geen vereniging, die
zo maar leden schrapt
r
Een moeilijke, maar
noodzakelijke zaak
Brittenburg Wurth een
artikelen begonnen n.a.v. het
pastorale gesprek over de ge
loofsbelijdenis. De hoogleraar
meent dat er predikanten zijn,
die bezwaar hebben tegen dit
persoonlijke gesprek omdat het
belijdenis doen geen onder
onsje is. Hij erkent dat het een
zeer moeilijke zaak is, maar is
overtuigd van de noodzaak. In
z\jn artikel schrijft prof. Wurth
onder meer:
sprekken dan ook altijd een
van de moeilijkste ambtelijke be
zigheden gevonden en vaak wel
heel erg geaarzeld, als ik aan het
eind van zo'n ontmoeting voor
me zelf de rekening moest opma
ken en tot een eigenlijk advies
moest komen. Toch meen ik, dat
ondanks dit alles een predikant,
die zijn verantwoordelijkheid ver
staat, zich aan dit onderdeel van
zijn ambtelijke roeping, dit pasto
raat rondom de belijdenis, niet
mag onttrekken.
Wat nu allereerst het tijdstip be
treft van zo'n pastoraal gesprek
met hen, die het plan hebben
kenbaar gemaakt om belijdenis af
te leggen, het komt ons voor. dat
het best zich daartoe leent direct
aan het begin van de belijdenis-
catechisatie of liefst nog daarvóór.
Doet men het later en moet het
advies eventueel negatief uitval
len of althans moet de pastor voor
lopig uitstel aanraden, dan geeft
dit altijd pijnlijke verwikkelingen.
Als jonge mensen maandenlang
zich hebben voorbereid en erop re
kenen straks belijdenis af te mo-
Kn leggen, wordt het heel moei-
k dan nog te zeggen; het kan
niet of nog niet.
Het zou misschien verwondering
kunnen wekken, dat wij hier aan-
ook niet over
weren dat zo'n gesprek in het al
gemeen dient plaats te vinden in
afwerende geest. In tal
in zo'n onderhoud allerlei mooie
dingen ontdekt: serieus geloof en
hartelijke bezieling. En meerma
len zal hij ook schroomvallige zie
len mogen aanmoedigen en over
bezwaren bv. ten opzichte van het
avondmaal heen mogen helpen.
Gebrek aan ontdekking
al te somber willen zien. menen
wij toch, dat het getal van hen,
die met ernstige moeilijkheden
met betrekking tot het belijdenis
afleggen zitten, afneemt en dat al
meer het tegenovergestelde gaat
dreigen, nl. dat men toelating
vraagt, zonder dat men geeste
lijk daarvoor voldoende gereed is.
Dat kan nog in heel verschillen
de geest zijn. Vooreerst
blijft '-
ders uit niet verantwoorde motie
ven hun kinderen soms min of
meer pressen belijdenis af te leg
gen. Niet het minst op dit punt
krijgen wij in onze tijd in ernsti
ge mate te maken met het euvel
van de geestelijke veruitwendl-
ging, waarbij zelfs zo iets ernstigs
als de geloofsbelijdenis voor het
besef van vele ouders tot een vor
melijke plicht voor hun kinderen
ontaardt.
Gemis aan zelfkennis
onderhoud vóór de belijdenis
dig met het oog op de oppervlak
kigheid en het gemis aan zelfken
nis bij tal van onze Jonge mensen
zelf.
Echte hypocrisie zal wel niet zo
vaak voorkomen. Maar veel meer
zullen wij moeten rekenen met
de mogelijkheid, dat bij onze jon
geren alle dieper geestelijk on
derscheidingsvermogen ontbreekt.
Heel vaak zal dat mee ook ge
volg hiervan zijn, dat zij soms nog
wel op de catechisatie over ge
loof hebben horen spreken maar
zo weinig eens van nabij zelf le
vende gelovigen hebben ontmoet
en gesproken. Juist dat leidt er-
zo vaak toe, dat zij ook bij zich
zelf. zo ze daar al ooit over ge
dacht hebben, zo moeilijk kunnen
onderscheiden of wat ze voor hun
geloof aanzien nu werkelijk de
naam van geloof mag dragen.
'k Herinner mij, dat ik eens een
catechisante die belijdenis wou
doen, vroeg, of ze werkelijk de
Here Jezus liefhad. Maar de toon
waarop dat meisje toen het ant
woord gaf: „Natuurlijk!" was
eigenlijk berekend om de vraag
te doen rijzen, of ze wel ooit iets
ervan begrepen had, wat dit eigen
lijk inhield.
Driekwart van de wereld lijdt nog gebrek
Ook financiële
daar het gevaar
'ijke bewuste
het voorwenden,
in Christus gelooft en Hem wil
dienen, terwijl daarvan in werke
lijkheid geen sprake is, het zoge
naamd Christus willen volgen
maar uit oneerlijke motieven.
In het algemeen mocht dit ge
vaar misschien weieens meer ons
nopen tot een niet verwaarlozen
van het ontdekkende clement bv.
in de prediking ln bet midden der
gemeente. Maar ook in het pasto
raat en speciaal ln zo'n belangrij
ke situatie, als wanneer een mens
geloofsbelijdenis gaat afleggen en
toegang tot het avondmaal vraagt,
zal dit element van de ontdekking
ln geen geval mogen ontbreken.
Niet alleen echter met het oog
op mogelijke eigenlijke hypocrisie
is deze ontdekking op haar plaats;
er is ook aanleiding toe met het
oog op het gevaar van belijdenis
doen om speciale bij-oogmerken.
Vooral in gevallen van gemengde
verloving kan daarvan sprake
zijn. Wij gaan daarop hier nog
niet in, omdat wij verderop af
zonderlijk daarover hopen te han-
In het bijzonder moeten wij hier
ook rekening houden met de
oppervlakkige geest, waarin ou-
Advertentie
piano's - orgels
\èf j vraagt brochure
Y^jJZe&fcett BODEGRAVEN
Telefoon 01 726-2188
Preek onderbteken
Op 8 februari zal ln een Hervormde
Kerk te Almelo een nieuw experi
ment worden uitgevoerd, waarvan de
voorganger in deze dienst, ds. J. Vuijst
zegt, dat het een voor hem gevaarlijk,
maar verrassend experiment zal zijn.
Er zal namelijk een zogenaamd „ho
milie" worden gehouden- De „homi-
lië" is de vroegste vorm van kerkelijk
samenzijn, waarbij de kerkganger ac
tief bij de verkondiging van het
Woord wordt betrokken.
Er wordt namelijk een tweegesprek ge
houden tussen een gemeentelid en de
predikant, en wel tijdens de preek. Ook
tussen de gemeenteleden onderling kan
van gedachten worden gewisseld over
Zondag wordt in de kerken, die
deel uitmaken van de Stichting
Oecumenische Hulp aan Kerken
en Vluchtelingen gestart met de
inzameling voor het hulpwerk, dat
de kerken ondernemen. Deze oecu
menische hulp is een onderdeel
van de afdeling interkerkelijke
hulpverlening van de Wereldraad
van Kerken. In de Nederlandse
Stichting werken samen de bap
tisten, de doopsgezinden, de her
vormden, de luthersen, de oud
katholieken en de remonstranten.
Deze inzameling heeft elk jaar
plaats, maar wordt deze keer ge
meenschappelijk begonnen.
Mr. R. W. Kijlstra, secretaris van
de Stichting, heeft op een te
Utrecht gehouden persconferentie
enkele projecten aangewezen, die
men bij de hulpverlening op het
oog heeft.
„Om te beginnen hebben we
altijd een post „rampen", want elk
jaar wordt hier of daar in de
wereld een land door rampen
geteisterd. Momenteel is dat de
overstroming in de Cevennen,
vorig jaar de droogte in Brazilië
e.d. Een bedrag van 10.000 reser-
veren we steeds voor directe hulp",
j zei de heer Kijlstra.
j Maar er zijn veel meer noden.
|Van de ƒ300.000 die de kerken in
i 1958 bijeenbrachten ging ƒ45.000
naar het vluchtelingenwerk,
36.200 naar de steunverlening
aan protestantse minderheden,
ƒ42.000 naar hulp aan kerken in
Oost- en West-Duitsland, 17.000
naar hongerende mensen; terwijl
de grootste som, ƒ50.000 besteed
werd voor hulp aan bejaarde ont
heemden, die in Nederland worden
verzorgd.
Driekwart van de wereld lijdt
honger of gebrek. Eén kwart (daar
horen wij bij) leeft in overvloed
Van wie mag men eerder verwach
ten, dat zij hulp gaan bieden, dan
van de kerken? Immers, de kerken
hebben daarvoor een duidelijke op
dracht. Hulpwerk hoort eenvoudig
bij het christelijk rentmeesterschap.
Buiten de kerk kan men de mensen
trachten te bewegen tot het beoefe
nen van weldadigheid. In de ker
ken liggen de dingen op een ander
niveau. In het licht van Gods gena
de is er namelijk geen verschil tus
sen „gever" en „ontvanger".
steun voor
vluchtelingen
(Van een onzer verslaggevers)
Kerken, die deze visie op het rent
meesterschap gaf. Hij maakte duide
lijk. dat de kerken vandaag wel haar
taak inzake de hulpverlening zien.
Dat is al een gelukkige ontwikkeling.
Men wil door het verstrekken van
hulp het goede antwoord geven op de
vraag „ben ik mijns broeders hoe
der?" Letterlijk betekent dit, dat men
voor zijn broeder.-in-het-geloof hulp
wil verstrekken. Zoals Paulus al col
lecteerde voor de gemeente van Jeru
zalem, zo helpen ook vandaag de ker
ken elkaar.
Maar men blijft daarbij niet staan,
Zo wijd als de wereld is. zo wijd lig
gen de grenzen van het terrein, dat
door de kerkelijke hulpverlening be
streken moet worden. Men kan zijn
hulp aan India, waar de christenen
slechts twee procent van de bevol
king uitmaken, tot de geloofsgenoten
beperken. Wesley zei al „de wereld
is mijn gemeente", en dat zeggen de
christelijke kerken hem na.
Zij bewijzen dat door haar nu al ja
renlang gezamenlijk ondernomen
hulpwerk. De ervaring heeft geleerd,
dat wie anderen helpt, ook zelf wordt
geholpen. Het samen aanpakken van
de nood der medemensen, bouwt de
i die het te behandelen bijbelge
deelte oproept.
Ds. Vuijst vertelde hiertoe te zijn ge
komen, omdat zijn belijdeniscatechisan
ten unaniem van oordeel waren, dat zij
tijdens de kerkdienst te passief moesten
blijven. Met dit „homolië' knoopt de
Almelose predikant aan bij de kerkva
der Augustinus, die tijdens zijn preken
ook herhaaldelijk door de toehoorders
werd onderbroken. Ook in kerken van
kleurlingen gebeurt dit herhaaldelijk.
Het is echter de vraag of een spontane
onderbreking, die het gevolg is van
hardop meedenken met de preek, ge
maakt kan worden.
christelijke gemeenschap in deze we
reld. Het doorbreekt politieke, culture
le en zelfs confessionele scheidsmu
ren. Men gaat elkaar beter verstaan.
Diaconaal getuigenis
Rev. DuVal legde er de nadruk op,
dat de kerken moeten proberen nieu
we wegen te vinden voor de uitbouw
van het diaconale getuigenis der kerk.
Er wordt al iets gedaan, b.v. door
het uitzenden van oecumenische
teams, die leiding geven bij opbouw
werk, of die voor de scholing van be
paalde werkers zorgen.
Nederland weet daarvan. In Italië
tracht een Nederlands echtpaar mee
te helpen aan de verbetering van
landbouwmethoden, in Griekenland
Als Christus zijn discipelen en ons leert bidden, „Uw
wil geschiede"voegt Hij aan Zijn bede toe: gelijk in de hemel
alzo ook op de aarde". Met andere woorden: God wil dat wij op
aarde zo leven als wij eens bij God leven zullen. Kunnen we
dat? Is er niet altijd die neiging in ons, die ons juist in de
tegenovergestelde richting trekt? Ja, maar ook op de eerste
vraag moeten we „ja" zeggen.
Hebt u wel eens nagedacht over deze woorden uit het „onze
Vader"? Soms is het goed uzelf eens af te vragen wat er niet
staat. Christus leert on& bijv. niet beloven Gods wil te doen.
Hoe vaak zeggen we niet tegen God en onszelf: „Ik zal het
nooit meer doen." Mijn dochtertje kan dat zo hartverscheurend
eerlijk zeggen en ik moet er altijd om glimlachen, want ik
weet, hoe kort ons menselijk „nooit" soms duurt. We bidden
echter ook niet: God ik kan niet anders dan zondigen. Op aarde
kan uw wil niet geschieden.
Neen, maar wel zeggen we, „Uw wil geschiede". We noemen
dat de wensende wijs, dat wil zeggen, dat we God vertellen
dat heel ons hart graag gehoorzamen wil. Maar tevens is het
een klacht de klacht van een mens, die beseft dat hij
geneigd is tot alle kwaad en Gods hulp nodig heeft, omdat
hij het alleen niet kan. U hebt Hem toch ook nodig?
JARIGE KROONPRINSES
en verre oosten staan Nederlanders op
zulke posten.
De Stichting Oecumenische Hulp
aan Kerken en Vluchtelingen wil nu
iemand uitzenden naar Kenya. Hij
zal daar assistent-leider van een vor
mingscentrum worden. De leiding zelf
berust bij een Afrikaan. Vermoedelijk
zal dit jaar een bedrag van 12.000.—
nodig zijn voor de uitzending van
deze landgenoot. Dit is dus één van
de vele projecten, waarvoor de inza
meling dienen moet, die thans begin
nen gaat. De Stichting verwacht, dat
de kerken haar taak zullen zien. Het
is natuurlijk niet zo, dat de Stichting
zelfstandig dit werk doet. De Stich
ting is alleen het middel,
kerken zich bedienen.
Groot-officier in Orde van Oranje Nassau
en ere-burger van de Residentie
(Van een onzer redacteuren)
AAN DE VOORAVOND van zijn 75ste verjaardag, die hij vandaag
in de familiekring viert, is staatsraad prof. dr. G. A. van Poelje
bevorderd tot Groot-Officier in de Orde van Oranje Nassau en ere
burger van Den Haag geworden.
Tijdens een huldigingsbijeenkomst, die gistermiddag in de zaal van
de Vereniging van Nederlandse Gemeenten werd gehouden heeft de
minister van binnenlandse zaken, bezitsvorming en P. B. O., mr. A.
A. M. Struycken, de grote kenner van ons gemeenterecht, mededeling
van de hoge Koninklijke onderscheiding gedaan en hem de daarbij
behorende versierselen overhandigd.
riNZE kroonprinses mag vandaag wordt beschouwd als die der volwas-
haar een-en-twintigste verjaar- senheid. Dan wordt de tijd van het
dag vieren: een feestdag voor haar, kind zijn met recht afgesloten. Deze
een feestdag voor haar koninklijke onderscheiding is nochtans een be-
ouders en haar zusters, een feestdag tcekkelijke; zij zal dat zeker zijn bij
zeker ook voor geheel ons volk. een evenwichtige persoonlijkheid als
Elders ln ons nummer veroorloven onze kroonprinses,
wij ons de plaatsing van een uit- Zeker mag men zich hiervan ach-
voeriger artikel over onze prinses tende gave om een sfeer van opeu-
Beatrix, deze innemende persoonlijk- heid en onbevangen hartelijkheid
Maar ook in deze kolommen mag daarmee reeds als kind, niet opzei-
een woord ter gelegenheid van dit telijk doch met niet minder resul-
blijde gebeuren niet ontbreken. Het taat, het hart van ons volk heeft
zal een woord van dankbaarheid moe. weten te veroveren- En het was met
ten en vooral ook mogen zijn.
De leeftijd van een en twintig jaren liet.
graagte, dat dit hart zich veroveren
GEEN LOODS IN DE MIST
TAEZE week heeft, als een dikke en tot hun schrik en ontsteltenis, heb-
U dichte deken, de mist zich gelegd ben ontdekt, dat op tal van plaatsen
over wijde streken van ons lage een loods hen in de steek heeft ge
land, zich daarmee ook in deze tijd, laten, die hen anders in opmerke-
die zozeer op het leggen van verbin- üjke trouw wist voort te helpen,
dingen is ingesteld, gelden latend Wij doelen hiermee op de witte stip-
als een wel bij uitstek storende factor pen en stippellijnen die de scheiding
bij de beoefening van menselijke van de belde weghelften plegen aan
communicatie. te geven. Kennelijk zijn zij op vele
Lamgelegd werd het maatschappe- plaatsen uitgesleten. Met het ge
lijke verkeer, en zo er nog enige mo- volg dat de weggebruiker zich nu
gelijkheid was, zich voort te bewe- dubbel eenzaam voelen moest. Diet
gen, dan toch één waarbij de snel het gevolg ook een veelvuldiger be-
heid, waarover de ontwikkeling van landen in berm of zelfs in sloot en
de techniek ons de beschikking had vaart, dan wellicht anders geschied
gegeven, vrijwel tot nul werd gere- zou zijn.
duceerd.
Zelfs in de stad waande men zich Wij begrijpen dat ook deze vorn
een eenzame temidden van deze onderhoud van wegen rijk en pro-
vreemde, schimachtige wereld. En vincies op hoge kosten komt. Maar
tenzij geheel onvermijdelijk, meed het lijken ons kosten, die ons voor
men de buitenwegen geheel. de aard van het land en vooral ook
Wie zich, daartoe door de omstan- van zijn klimaat worden opgelegd,
digheden genoopt, op de buitenwe- Een gemarkeerd verkeer betekent
gen hebben begeven, zullen, vaak hier een veiliger verkeer.
hulpverlening van de Wereldraad
Advertentie
Baronesse van Heemstra Prof. Kraemerhuis
naar West-Afrika
Jkvr. C. M. Baronesse van Heemstra,
voormalig adj. directrice van Oud-Poel-
ceest en momenteel studerend aan de
School for international studies, ls door
de Wereldraad van Kerken benoemd in
West Afrika, een gebied zo groot als
West Europa. Haar functie wordt het
bevorderen van de „Status of women",
d.w.z. de vrouwen hun plaats doen vin
den in gezin, kerk en maatschappij. ZU
zal werkzaam zUn in Ghana, Nigeria.
Iv Liberia. Sierra Leone en Togoland. Hier-
gemëente had toegewezen aan de ge- bij zal zij in nauw contact werken met
reformeerde kerk (synodaal) aldaar. I de YWCA.
Strijd om kerkelijke
goederen van Opende
De Hoge Raad heeft gisteren het cas
satieberoep van de gereformeerde kerk
(vrijgemaakt) teaOpende tegen
Burgemeester mr. H. A. M. T. Kolf
schoten van Den Haag, die als voor
zitter van het huldigingscomité de
tt/' leiding van de drukbezochte afscheids-
*r ie geejl, ontvangt jreceptie had, verraste de scheidende
v staatsraad prof. dr. Van Poelje met
j .Y3*' 8®c^a" de grote gouden medaille van de ge-
.li i ^5 meente Den Haag. Een onderscheiding,
die nu dus viermaal is uitgereikt, nl.
aan de Haagse oud-burgemeester mr.
S. J. R. de Monchy, dr. H. E. van Gel-
Ider en deze week aan het oud-A.R.-
raadslid de heer H. Smitskamp. Prof.
dr. Van Poelje completeert sinds gis
termiddag dus het kwartet van ere
burgers der Residentie.
,Jk heb het gevoel tegen een ge
personifieerd zendstation te spre
ken", zo zei minister Struycken, die
de grote produktiviteit in woord
en geschrift van prof. dr. Van Poelje
in herinnering bracht. U is maar
betrekkelijk korte tijd professor ge
weest, maar u hebt in het gehele
land geleraard, ja zelfs buiten onze
grenzen", aldus de minister, die in
het bijzonder op de visionaire blik
van prof. dr. Van Poelje wees.
PRAKTIJKEXAMEN
Boekh, Ned. Fr, Duit», Eng, M.B.A., S.P.D
Dm kortst, en roordellgsle opleiding:
RESA-HILVERSUM
(Bekende Schriftelijke Cursus)
in
Berlijn
De Nederlandse pastorie aan de Li-
monenstrasse te Berlijn heeft 9inds jaar
en dag de tweevoudige dienst vervuld
van pastorie en oecumenisch centrum.
De curatoren van het huls hebben de be
doeling van het oecumenisch centrum
duidelijker willen omlijnen door het huis
een sprekende naam te geven. Men heeft
prof. Kraemer gevraagd of zijn naam
gebruikt mocht worden, en zo zal het
huis in de toekomst „Prof. Kraemer
huis" heten.
Man der gemeenten
Burgemeester mr. Kolfschoten na
mens het Haagse gemeentebestuur
sprekend schetste de onvermoeide
werkkracht van de scheidende staats
raad, die als hoofd-ambtenaar van
Den Haag en thans als voorzitter van
124
„Volgens papa geen steek", zei Barbara vrolijk.
„Heb je hem gevraagd hoe het met mama was?"
„Dat heb ik", zei mijnheer Carlyle en zweeg
toen.
„Nu?" riep Barbara uit. „Wat zei hij?
,,Ze heeft rust noch duur", zei hij. antwoordde
mijnheer Carlyle met een snaakse blik naar zijn
vrouw. ..Dat was alles wat ik uit hem kon krij
gen
Archibald, weet
„Dat is nu net iets voor papa
je. wat ik vandaag gedacht heb?"
„Een hele hoop zotternijen zeker", antwoordde
hij maar zijn toon was duidelijk die van een
minnaar, veel te duidelijk zelfs naar de smaak van
een der aanwezigen.
..Neen. luister nu eens gauw. Je weet dat papa
naar Lv*iden gaat met landheer Pinner, om dat
nieuwe landbouwgereedschap te bekijken of iets der
gelijks. Die blijven minstens drie dagen weg. Denk
je ook niet?"
„En nog drie er achteraan", zei mijnheer Carlyle
met een ondeugend glimlachje. „Als oude heren zich
in de geneugten van Londen gaan onderdompelen,
kun jc er niet voor Instaan dat ze zo gauw weer
komen, plattelandsrechters vooral niet. Nu,
van
doer ANN LUDLOW
n. Barl
„Ik dacht, als 1
staan".
komen logeren zolang hij
i een kostelijke afwisseling voor haar
i onderbreking in haar eentonig bc-
„Ik hoop van harte dat het je lukt", sprak mijn
heer Carlyle op warme toon. ..Sinds jij weggegaan
bent. is haar leven eentonig geworden, ofschoon zij.
met haar edele duldzaamheid daar nooit over zou
spreken. Je bent op een gelukkige gedachte gekomen.
Barbara, en nu hoop ik maar dat er iets van mag
komen."
„De moeder van mevrouw Carlyle is ziekelijk en
voelt zich eenzaam, want ze heeft nu geen kind
meer thula", voegde hij er uit beleefdheid aan toe.
terwijl hij zich tot Madame Vine richtte.
Deze knikte slechts; zij vreesde, haar stem niet
in bedwang te hebben. Mijnheer Carlyle nam haar
aandachtig op. zoals zij daar zat met gebogen hoofd.
Zij scheen geen lust te hebben in een gezellig ge
sprek en dus wendde hij zich naar de baby. die
klaarder wakker was dan ooit te voren.
„Jongeman, ik zou wel eens willen weten: waar
om ben Je eigenlijk op, en hier, op dit uur?"
„Geen wonder, dat je dat vraagt", zei Barbara
„Ik heb hem naar beneden laten brengen, omdat
jij niet thuis was en verwachtte niet anders dan
dat hij dadelijk zou inslapen. En kijk nu eensl Hij
heeft evenmin slaap als Ik!"
Zij wilde hem tegen zich aan te slapen leggen,
terwijl zij sprak, maar de jonge man wees deze
poging energiek af. Hij stiet een kreet uit. wor
stelde armen en hoofd weer vrij en kraaide daarna
uitdagend. Nu nam mijnheer Carlyle hem over.
„Het geeft allemaal niets. Barbara, hij laat zich
door jou niet overhalen vanavond". En hij liet het
kind slingeren in zijn sterke armen, hield het om
hoog naar de kaarsenkroon, liet het dansen voor de
spiegel, tot de kleine rebel dol was van verrukking.
Tot besluit overlaadde hij het gezichtje met kussen,
zoals Barbara ook had gedaan. Zij schelde
Kunt u zich voorstellen, lezer, wat lady Isabel
te verduren had? Zó had hij gespeeld met h
kinderen, zó had hij ze gekust, terwijl zij zelf
keek als liefhebbende, trotse, gelukkige moeder,
als Barbara nu stond toe te kijken. Mijnheer kwam
nu op lady Isabel toe.
„Houdt u van zulke kleine lastposten, madame
Vine? Men zegt dat dit een mooi kindje is".
„En of, dat is het ook. Hoe heet hij?" antwoord
de zij. om ook iets te zeggen.
„Arthur".
Arthur Archibald", voegde Barbara er tusser
voor madame Vine „Het deed me verdriet, dat hij
niet Archibald zonder meer kon heten, maar er wa
al beslag op de naam gelegd. Ben jij dat. Wilson'
Ik weet niet wat je er op uit wilt vinden, maar he
ziet er naar uit alsof hij om twaalf uur nog niet
slaapt".
Wilson bevredigde haar nieuwsgierigheid door
madame Vine nog eens op haar gemak aan te_ ga
de baby over uit de handen van mijn
heer Carlyle en vertrok met hem.
Madame Vine stond op. Of men haar wel wilde
verontschuldigen? vroeg zij met zachte stem: zij
was vermoeid en zou zich graag ter ruste begeven.
Natuurlijk, en of zij maar wilde bellen, indien
zij nog iets zou willen gebruiken. Barbara gaf
haar de hand op de haar eigen vriendelijke manier
en mijnheer Carlyle liep de gehele kamer door.
om de deur voor haar open te houden en boog met
een hoffelijke glimlach.
Zij ging dadelijk naar boven naar haar slaapka
mer. Om te rusten? Ja. had u dat verwacht?
Zij worstelde om haar door wroeging verscheurd
iart er van te overtuigen dat zij deze beproeving
jfschoon veel zwaarder blijkend dan alle voorstel
lingen. die zij zich tevoren er van had gemaakt,
uitsluitend aan zichzelf te danken had en dat zij
die daarom dragen móést. Zeer juist, ja: maar nie
mand onzer zou wensen, zulk een kruis op de schou
ders te moeten torsen.
(Wordt vervolgd.)
het Algemeen Haags Comité veel in
het belang van de stad heeft verricht.
Met een kleine variant op een uit
spraak van Thorbecke, die de burge
meester als „de man der gemeente"
kenschetste, meende burgemeester, dat
prof. dr. Van Poelje „de man van de
gemeenten" genoemd kan worden.
Daarna sprak mr. Kolfschoten nog als
voorzitter van de Vereniging van Ne
derlandse Gemeenten, waarbij hij een
enveloppe met een aanzienlijk bedrag
overhandigde, door prof. dr. Van Poelje
naar eigen genoegen en inzicht te be
steden.
Verder werd het woord gevoerd door
de heer N. Arkema, hoofddirecteur van
de Vereniging van Nederlandse Ge
meenten en brgemeester D. van Heijst
Naaldwijk. Naaldwijk is trots op u,
een harer zonen tot de hoogste func
ties op administratief rechterlijk ter
rein geroepen werd. Als huldeblijk bood
burgemeester Van Heijst een Delfts
blauiw bord aan.
Verarming
In zijn dankwoord herinnerde prof.
dr. Van Poelje er aan, dat er wel eens
stemmen opgaan, die aan de doelmatig
heid van de Raad van State twijfelen.
„Het zou een verarming voor ons
staatswezen zijn, wanneer dit lichaam
zou worden weggenomen of in zij
werkzaamheden zou worden beknot'
aldus spr.
Spontaan naar de vice-president va..
de Raad van State, dr. A. A. L. Rutgers
toelopend en hem hartelijk de hand
sohuddend, vervolgde prof. dr. Van
Poelje: „Alle staatsraden dank ik in de
man, die misschien wel mijn grootste
principiële tegenstander is geweest, maar
van wie ik de meeste waardering, vriend,
schap en hartelijkheid heb genoten'
Deze afscheidsreceptie werd o.m,
gewoond door minister Witte, de commis
saris der Koningin in de provincie Gel
derland, mr. H. W. Bloemers, de staats
raden mejuffrouw mr. E. Ribbius Pele-
tier, H. F. M. Baron van Voorst tot
Voorst, mr. P. W. J. H. Cort van
Linden, prof. mr. R. P. Cleveringa,
J. Algera en oud-staatsraad dr. N.
Deckers; de secretaris-generaal van het
ministerie van binnenlandse zaken mr.
J. M. Kan, het voltallig college van
B. en W., verschillende professoren, bur
gemeesters en vertegenwoordigers van
ambteijke instanties.
School in Cairo weer
heropend
Een rooms Katholieke middelbare
school te Cairo, die geleid wordt door
de paters Jezuïeten en op last van de
Egyptische autoriteiten drie dagen geslo
ten is geweest, heeft donderdag zijn deu
ren weer geopend.
Fahmi Nagulb. die door de Egyptische
leiders benoemd was tot rector van de
school, heeft verklaard dat het leraren
korps het bewijs heeft geleverd van zijn
verlangen tot de grootst mogelijke sa
menwerking met de Egyptische rege
ring. De school werd gesloten omdat de
Egyptische autoriteiten van mening wa
ren dat bij het onderwijs te veel lof aan
Israël werd toegezwaaid.
Plicht tot evangelieverkondiging blijft
Begrip gevraagd
voor problemen
bij jeugdwijding
Een kerk is geen vereniging, die
leden van haar ledenlijst kan
schrappen. De kerk blijft steeds
verplicht om de jeugd te vertellen
van het evangelie en haar de weg
naar de christelijke gemeente te
wijzen. Deze plicht geldt ook ten
aanzien van die jongeren, die naar
de communistische jeugdwijding
gaan.
Deze en dergelijke uitspraken zijn ge
daan tijdens de buitengewone provincia
le synode van de Evangelische kerk van
Berlljn-Brandenburg, waar de problemen
rondom de communistische jeugdwijding
werden besproken.-
De (Oostduitse) predikant van Pots
dam, ds. Kurt Kunkel, zei. dat de kerken
van West- en Oost-Duitsland voor het
zelfde probleem staan, nl. om de beves
tiging van lidmaten op een nieuwe ma
nier te regelen. Vooral voor de kerken
in Oost-Duitsland is dat een dringend
vraagstuk geworden, omdat van commu
nistische zijde steeds meer aandrang
wordt uitgeoefend om de jeugd naar de
jeugdwijding te lokken.
Conferenties voor
ouderlingen
Op 11 februari zullen zowel in Gro
ningen als Friesland gereformeerde ou
derlingenconferenties worden gehouden.
In de Noorderkerk te Leeuwarden zul
len spreken prof. dr. A. D. R. Polman
van Kampen over „Onze omgang
elkaar" en ds. C. van der Woude
Leeuwarden over „Kerk en wereld". In
de Noorderkerk van Groningen zullen
als referenten optreden ds. Jon. Francke
van Hoogeveen: „Over heilshistorische
prediking," en ds. B. van Riet uit Pie-
terburen over „Slangen opnemen." Hoe
wel beide conferenties gereformeerde
ouderlingen betreffen, beide in het noor
den van het land en beide ln een Noor
derkerk worden gehouden, is er toch wel
enig verschil. De conferentie in Gronin
gen betreft ouderlingen uit de Gerefor»
meerde Kerken (vrijgemaakt).
Gemeente opgeheven
De zelfstandige Chr. Gereformeerde
Gemeente te Bussum is opgeheven,
meldt „Kerknieuws". Deze gemeente
ontstond in 1952 door uittreding uit de
Chr. Gereformeerde Kerken en sloot
zich aanvankelijk aan bij de Chr. Ger.
Gemeenten in Nederland. Van 19521954
was ds. G. Salomons haar voorganger,
die thans te Hoofddorp staat. In 1955
onttrok zij zich aan dit verband en v
sindsdien een zelfstandige gemeente.
Voor de kerken is dat een zeer ver
ontrustende zaak, omdat de commu
nistische jeugdvorming het bestaan
van God als Heer en Schepper volko
men ontkent. Deze gedachten tracht
zij er bij de jeugd in te hameren, ter
wijl juist op de belijdeniscatechisatles
wordt geleerd, dat de levende God
wèl degelijk bestaat en dat Hij een
boodschap van liefde voor de
heid heeft.
Er moet een uitweg worden gezocht
uit de spanning van het „neen" tegen
de jeugdwijding en het „ja" van de ge
doopte kinderen, die wèl naar de jeugd
wijding gaan.
De kerk van Berlijn-Brandenburj
heeft aanbevolen om de gedoopte kinde
ren, die deelnemen aan de jeugdwijding,
toch de catechisaties te doen volgen tót
dat de directe voorbereiding tot het
avondmaal begint. De gemeenten moe
ten wegen vinden om ook die kinder»
belijdenis te laten doen, die ondanks
deelneming aan de jeugdwijding. i
kerkelijk meeleven en het christelijk ge
loof trouw blijven.
Bewegelijker
De bevestiging tot lidmaat v,
kerk zou minder moeilijkheden veroor
zaken als de gemeenten in West-Berlijo
ook hun mede-verantwoordelijkheid o?
dit punt beter zouden begrijpen. War,
neer in èl onze gemeenten kinderen, ooi
op andere gronden, van de belijdenii
worden afgehouden, dan zou er ongetwij
feld ook meer begrip bestaan voor dt
gevallen, waarin dit gebeurt
deelneming aan de communistische
jeugdwijding. De verandering in de ge
bruiken rondom de belijdenis-daad bete
kent geen verandering van de belijdenis
zélf. De nieuwe regeling is echter nood
zakelijk geworden. Wanneer de' kerk
haar verantwoordelijkheid in een moder
ne wereld wil verwezenlijken, moet
in haar levensuitingen wat bewegelijke:
worden. Zij moet nu al overwegen hot
zij de steeds groter wordende massa o&
gedoopte opgroeiende kinderen eens t«
de doop en het avondmaal zal kunne:
Beroepingswerk
Langerak te Vinkeveen
GEREF. KERKEN
Examens; Aan de V.U. slaagden voo
het kand.-examen theologie, A. Heu»
veldt te Amsterdam en H. E. Smid tl
Haarlem.
GEREF. KERKEN (Vrijgemaakt)
Examens: De classis Groningen hee!
prep geëxamineerd en beroepbaar ver
klaard de heer A. P. van Dijk, Akker
straat 26, Groningen, tl. 5900—28521. kano
te Kampen.
CHRIST. GEREF. KERKEN
Beroepen te Driebergen, J. Brons, b
GEREFORMEERDE GEMEENTEN
Beroepen te Middelhamis, H. Rijks»
te Vlaardingen.
