PIET DE SMEERPOETS
op het
plafond
V
Rekenmachines
„Wij waren als kinderen
zoo vro olijk"
Linkshouden
Kannibaal-kabaai
op de Loire
L
i met
BA
NA
NEN
%Lotuwi,
ZONDAGSBLAD
ZATERDAG 22 NOVEMBER 1931-
ilIlillMlllllllll
66 68 70 Hl«r wei het I
Voordat zij belde haalde loei nog even de briefkaart uit
haar taije. Emmailngel 70 Kruithof, |a dat klopte,
Meteen drukte ze op het glimmend gepoetste belknopje.
„Hó, onze babyiitterl" verwelkomde een verheugde
item, toen Loet het doel van haar komit verteld had. „Komt
U maar gauw boven, het begint al herfitig en kil te worden,
vind U niet?"
I ONGE menien waren het, conitateerde
Loes zakelijk. Waarzchijnlijk nog niet
zo hael lang getrouwd, want de meubeltjei
zagen er uit of ze zó uit de winkel kwamen.
De baby zou dua de eerate wel zijn en zij
bereidde zich al voor op een itortvtoed van
wenken en voorachriften.
Dat bleek echter erg mee te vallen.
De jonge vrouw dea huizea. in een een-
youdie. rpaar amaakvol avondtoilet, wat
kennelijk blij dat ,,de oppaa" zo a*ipt op
mer.
,,'t Ia de éérste keer, ziet u", bekende ze
met een verlegen lachje. „Eerlijk gezegd
waren we er wel wat huiverig voor, maar
we hebben z> .eel goede over u gehoord van
mevrouw Meullnck, dat we bealoten hebben
om het óók maar eene te proberen. Ala u
even mee wilt gaan naar de keuken, dan
zal ik u wijzen waar u vinden kunt wat
u nodig heeft. Ik heb allea al klaargezet,
zomeer, de thee ataat op het
lichtje in de huiakamer en ala u een kop
koffie of chocolade wilt maken kunt u zien
■ti Mg Hier in dit kaatje ataa* de
wel redden,
melk. ziet u?'
Loei knikte dankbaar. Vriendelijke men
ien waren het. De Jonge man ook, die haar
dadelijk meetroonde naar de propvolle lec
tuurbak en haar uitlegde hoe ze de kleine
radio moeat Inschakelen.
„U zet hem niet tè hard. hè?" vroeg het
mevrouwtje met een verontschuldigend
lachje, ..de baby slaapt erg licht en dan
hebt u er zélf de last van!"
,.Ik denk niet dat ik er gebruik van zal
maken verklaarde Loes. „ik studeer
moeatal, ziet u ik heb m'n boeken mee
gebracht. Als het rustig en stil is kun Je
heerlijk opschieten.."
1 ekt deed ze het jonge paar uitge
sloot zorgvuldig de deur
Opg<
lelde i„_ I
kille, donkere portaaltje. Op haar gemak
drentelde ze wat
door de gezellige
woonkamer, keek
nog even naar de
rustig slapende
baby en installeer
de zich met haar
boeken in een die
pe fauteuil, naast
de zacht luiste
rende haaxd.
Nee. ze zou het béat uithouden hier! Dat
dan een aantekening en legde ten slotte
haar boek weg om de stof nog eens op haar
gemak te repeteren.
Gezellige kamer wel; eenvoudig, comfor
tabel en gemakkelijk ichoon te houden,
peinade zy. haar blonde hoofd behagelijk
tegen de zachte rug van haar stoel leg
gend. Lekker warm was het..
Verstrooid keek ze naar het wiaaelende
vlammenspel achter de grote glazen ruit
van de haard en liet zich soezerig door
stromen ven de weldadige warmte
vreemde kamer rond. Dan zochten haar
ogen de klok op de schoorsteen.
Bijna een half uur had ze schandelijk
geslapen, constateerde ze met lichte wroe
ging. Zoiets noemde je plichtsverzuim! Mis
schien had de baby wel gehuild! Wat rille
rig rekte zij zich, alvorens op te staan.
Kil werd het. als je eve>n onder zeil was
geweest! Een ogenblik sufte ze nog wat
na. zag er tegenop om het warme plekje
bij de haard te verlaten. Dan vermande
zij zich. wilde haar boek wegleggen
Ineen» schoot ze
kend bezweek, en draaide daarna op de
toeschouwers aarzelend achtei" de beide i
zagsdragers het gangetje in, gereed om t
het geringste onraad terug te hollen. Ter-
j eëN am veemt
DOP?
waa het voordeel van aanbevelingen;
kwam goedkoop en gemakkelijk aan pret
tige releUea. die je best kon gebruiken wan
neer je je eigen studie moeat betalen! Don
derdag waa ze bij de Eeren».Vrijdag weer
bij Meullnck.., alle twee prettige en Kalme
wachtkea. waar ze fijn opechoot met heer
werk!
DEPAALD atll waa het andera niet in dit
soort moderne huizen! Doelloos in haar
boek bladerend luisterde Loea een poosje
naar de onbestemde geluiden die van alle
kanten tot haar doordrongen. Het schokken
de gesnork kwam natuurlijk van een of an
dere kraan die ergens werd opengedraaid,
maar het ritmisch gedreun van de ande
re kant kon ze niet dadelijk thuisbrengen.
Vermoedelijk dansmuziek van een hard
aanstaande radio. Even achrok ze op, toen
er boven haar hoofd harde, scherpe stem
men opklonken en een deur vinnig werd
dlchtgopatat. De baby waa er blijkbaar ook
wakker van geworden want uit de slaap
kamer kwam een zacht, pruttelend gerucht
en het gentzel van lakentje».
Op haar tenen liep Loea naar de tuseen-
deur en luisterde acherp. meer toen het atil
bleef ln het witte bedje ging ze gerustge
steld naar het theemeubel
ereind
met starre ogen
naar de bloedrode
vlek midden op de
opengeslagen blad
j PETER BARRY
Fel plekte een
dikke vurige drup-
oenkranet door een aantal kle
/ijl hun harten nerveus bonsden keken
zij toe hoe één voor één de kamerdeuren
werden opengeworpen en de lichten overal
werden ontstoken.
Loes herademde toen de drie kamers niet
het afschuwelijke schouwspel boden dat ze
in bevende spanning verwacht had. doch
ontzield dclr.sde zij terug toen één van de
agenten de keukendeur openwierp en een
fel gesis vanuit de duisternis tot hen door
drong. terwijl iets donkers en vormlooa
wègschoot van het aanrechtje..
Schaapachtig keken zij elkander aan
toen opeens een bulderend gelach uit het
nu lichte keukentje kwam en met loden
schoenen schoven zij naderbij
Hun laatate reatje moed bijeengrabbelend
keken zij om de hoek van de deur naar
het gebroken flesje bessensap dat in een
vurigrode plas op de kale nouten vloer
lag.'
„Daar hebt u uw bloedplas!" grinnikte de
agent, „de moordenaar zit onder het ta
feltje te blazen..!" -»
'CtX 1
eerst njaar eens ten kopje Inschenken, dan
kon ze verder ruatlf blijven zitten! Ter
wijl zij een bezchelaen achepje suiker ln
een van de fleurige kopje» deed, luisterde
ze neer de ruziënde dimmen boven zich;
de schelle, aoma stuurloos overslaande van
een vrouw, met daartussendoor telken» de
snauwende, afgebeten mannenstem. Leuk
om ln deze gehorige huizen zo luidruchtig
je vuile was te doen! Iedereen kon er van
meegenieten. Met haar kopje en het schaal
tje koekje» en bonbons liep ze naar d« fau
teuil terug, strekte behagelijk haar benen
neer de haard en dronk met kleine genie
tende alokjea heer thee Dan aloeg
steld het hoofd ophief en ingespannen luie-
terde De onenigheid boven was opnieuw
opgelaaid met luid en achel stemmenru
moer! Snelle voetstappen deden het plafond
trillen, alsof iemand hard heer en weer
rende en in zijn vaart kraaiend en dreu
nend atoelrn en andere meubelen opzij
schoof. De lamp ln het midden van de
kamer rinkelde telken» beangstigend. Haas
tig stond Loes op om naar de baby te gaan
kijken, die gelukkig niets ven het lawaai
scheen te bemerken Met ineengeklemdc
henden atond ze dan te luisteren Hoor toch
ea aan. wat een herrie! De lui boven had
den hooglopende ruzie, dat was wel duide-
lijk. Dat ze zich niet zchaamden voor de
buren: een mooi stel moeat dat zijn!
Verstijfd van schrik bleef ze plotseling
met het theekopje Wishaar hand rechtop
staan, toen even later een snerpende gil
boven hear hoofd klonk en vlak daarop een
dreunende slag de Delftae bordje» (n de
i wandkaat deed rammelen' Dan was
versteend naar keek pel...
tweede druppel met een weemakende tik
vlak bi) haar duim uiteen en deed een
regen van vurlg-rode vlekjes over het
blad stuiven!
Met een gesmoorde gil vloog zij over
eind, imeet het boek van zich af en keek
bevend van ontzetting omhoog, naar het
smetteloze plafond, waar een afschuwelijke
rode vlek langzaam in omvang toenam..
Duizelig zocht ze steun bij de zware fau
teuil. beseffend dat zij iets moest dóen,
geen tijd mocht verliezen! Weer hoorde ze
In gedachten de kijvende stemmen boven
haar hoofd, de dreunende smak., en dan
opeens die angstaanjagende stilte!
Met Inspanning van al haar krachten
wist ze haar zenuwen de baai te worden
en rende het flatje uit. de trap af naar
de benedenverdieping
Even later stond zij met de benedenbu
ren in de open kamerdeur huiverend te
kijken naar de vurige, langzaam uitdijen
de. rode pias op het plafond en naar de
dikke druppels die traag en afschuwwek
kend omlaag lekten. Dèn rende de grauw
bleke meneer hals over kop de trap af om
de politie te waarschuwen
TYUIM tien minuten duurde het eer het
■EX. gezicht van zware schreden en het
kraken van leer de komst van twee atoere
agenten aankondigde. Ademloos van span
ning stond Loes met de ontstelde buren op
waarachter het angstwekkend stil bleef.
Een ogenblik overlegden de agenten fluis
terend. dan zette de zwaarste zijn brede
schouder tegen het dunne paneel dat kra-
oor u gelezen
Ik trouwde een dominee, door Phyllis
Stark, Uitgave Boekencentrum (In d'E-
glantler). Den Haag.
Phyllis Stark beschrijft in di'. door Ger
tie Evinhuis vertaalde boek. hoe een Ame
rikaans domineesgezin reilt en zeilt. Het
is niet bepaald een boeiende roman, maar
wel een levensecht verhaal men zou ook
kunnen zeggen; een serie anekdotische
voorvallen, wel aardig en vaak humoris
tisch verteld. De grootste waarde ligt voor
ons niet in het verhaal, maar ln het kijkje,
dat de schrijfster ons gunt in het leven
van de protestantsei Episcopaalse kerk,
waarin haar man het brengt tot het ver
antwoordelijke ambt van bisschop in Wash
ington. Zijn werk brengt hem o.a. In aan
raking met Episcopaalse Indianen, mur
is ook overigens belangwekkend. De teke
ningen van Vito Giallo zijn geestig. De uit
voering is prima.
Onder de Poncho, door A- Yupanqul.
Uitgave C. de Boer Jr., Hilversum.
Dit boek verscheen in de Boegbeeld-se
rie. een kleine reeks beelden van landen,
volken en zeeën in novellen en gedichten.
De Argentijnse dichter-musicus van In
diaanse afkomst Atahualpa Yupanqui gunt
de lezer een blik in het hart, dat klopt on
der de poncho, het Indiaanse kledingstuk.
Hij doet dit door middel van korte stukken
Rroza; gedichten en enkele liederen. Van
vee ervan is de muziek tevens afgedrukt.
De stukken proza brengen de lezer ln
dichterlijke bewoordingen in kennis met de
arme bevolking van het Andeagebergte. Hal
zijn dus allerminst reisverhalen, die men
met «panning leeat. De fijnbesnaarde kun
stenaar Yupanqui is de stem van het In
diaanse land, die slechts verstaan kan wor
den door iemand, die zijn hart openstelt
voor de melancholieke gevoelige taal van
de schrijver.
rug, elk ogenblik een hervatting van de
vijandelijkheden verwachtend, maar de ru
zie achten eensklaps te zijn bijgelegd. Of
Een kille huivering schoot over haar rug.
Stel le vóór dat er een ongeluk was ge
beurd dat zu elkaar De angstige gil
waa van de vrouw geweest... de man zou
haar toch niet Onzin! Wat haalde zij in
haar hoofd! Natuurlijk hadden zij zich ge
schaamd voor de herrie en een-beetje In
gebonden
Oewild-nonchalent greep Loes het schaal
tje met lekkernijen, zocht een bros kokos-
kransjc uit co grabbelde weer naar haar
boek. Maar opnieuw spitste ze haar oren
toen er boven een deur kraakte en zachte
sluipende voetstappen de trap afkwamenl
Onwillekeurig keek tij angstig naar de ka
merdeur. maar natuurlijk gingen de zach
te achreden voorbij, verder naar beneden
Haastig atond ze op, liep naar bat raam
en zchoof voorzichtig het aordtjn wat opzij,
in «en poging om in de donkere itraat te
kijken. Toen zakte ze geërgerd weer in
haar fautauil en dronk langzaam de lauw
geworden thee Ze leek wel mal om zich
zo aan te atellen' Wat ging het haar aan
wat er bij die wildvreemde mensen boven
gebeurde" In elk geval waa het nu ruattg
en kon zij prettig opschieten Lange tijd
werkte ze aandachtig, maakte zo nu en
R{jp op het pra* van het
tcinterte polderland
Hoe oud we ook
zijn, voor ons ia
het studentenleven
HET IEVEN
van geheimzinnig
heid waar we, de jaren ten epüt,
maar niet vermogen doorheen te
alen. Alles wat we over atudentcn
en hun leven in handen krijgen,
lezen we met grote graagte, en
daarom hebben we het boek: Fran-
ciscus Cornells Donders in een w
avond verslonden. In de eerste
plaats omdat we de grote man
teer bewonderen, maar ook om-
da» het boek naast een levensbe
schrijving een beeld van zijn tijd
geeft en in dat beeld royaal een
plaats is Ingeruimd voor het leven
van de student. Het boek is uitge
geven ter gelegenheid van het
eeuwfeest van het N'ederlandsch
Gasthuis voor Behoeftige en Min
vermogende Ooglijders. gevestigd
te Utrecht, waarvan Donders de
oprichter is geweest. Het werd
geschreven door dr. G. ten Does-
schate aan de hand van materiaal,
dat de ln de oorlogsjaren over
leden dr. F. P. Fischer had verza
meld. De N.V. Van Gorcum
Comp. te Assen Is de uitgeefster
en het boek ia verlucht met tal
van foto's.
IB- bondig
VOOR 01DERS STRENG
VERBODEN
Het verhaal komt uit Amerika, maar er is geen reden om aan
de waarheid ervan te twijfelen. Een psychiater iii New York heeft
een kliniek geopend, die ten strengste voor ouders is verboden.
Alleen kinderen hebben er toegang. Do psychiater is nl. van oordeel,
dat hjj het beste met zjjn jeugdige patiënten kail spreken als ze
onbevangen naar hem loe komen, d.w.z. als ze niet door hun ouders
aan een hand worden meegenomen. Zü hoeven dan niet hang te
zün, dat zü tijdens hel gesprek met de doktor worden gecorrigeerd
of dHl hel gesprek in een bepaalde richting wordt - - -
heeft met zjjn patiënten al aardige ervaringen opge
„Zü beklagen er zich vooral over, dal hun oud
m**t zaken, die hen niets aar--A-
hen op school bijstaat".
sluurd. De dokte,
■an. H« verte
raag hoe lie
We hebben het al
gezegd; we verbazen
meer. Nu vernemen we uit Lon
den, dat daar op 28 novembei
voor de eerste maal ln de geschie
denis van Europa een tentoonstel
ling wordt geopend van electron!-
sche rekenmachines.
Een 43 fabrikanten zullen aan
de expositie deelnemen. Dit alles
is nog gewoon en helemaal niet
opzienbarend. Het verontrustende
zit in de mededeling, dat er o m.
een electronisch apparaat wordt
tentoongesteld, dat in een minuut
een roman van 60.000 woorden
kan drukken. Van deze mede
deling zijn we onder de indruk
«ekomen, en geschrokken ook.
lit;J* J
Van nature al niel. In feite
ligt het oude handwerk van de
monniken, die er de tijd voor
namen en elke letter tekenden,
nader aan het hart dan al
keek op letter en kleur.
Nog niet ZO lang geleden hebben we U uitvoerig over het kwamen de pillen van het hoapi- In de toekomst zal dat allemaal
leven van Donders bericht. We menen, dat we daarom kun- i"1 Wn ,il dr°ng?n het h"U h"
dat hij en zyn mede-studenten, in de eerste helft van de
negentiende eeuw, leidden.
Dr. Ten Does-
schate dan schrijft:
„Over het studen
tenleven van Don
ders is weinig be
kend. Wel weten
we. dat hjj met
zijn guitaar sere
nades bracht aan
haar, die later zijn
den. Het leven van
de „studerende"
student in die tijd
moet wel heel veel
van het moder
ne studentenleven
hebben verschild.
Zo lezen we bijv. bij G. J. Mulder: Het ;Ve,
„Wij waren als kinderen zoo vroo- OnelijHei
lijk en als vogels zoo dartel. Zin
gen. loopen en springen als kin
deren. maar alles precies op de «onnen te
klok af. Onze tijd van vreugde was na „noop
vooral onmiddellijk na het eten, rugkwam, werd
dat toon te Utrecht om 2 uur plaats Dit was te veel. Na
had Dan gingen we uit, wêer
of geen wêer, liepen, vlogen,
sprongen tot 4 uur meestal in
de Maliebaan of op de singels en
veelal met troepen van 10 4 12.
Dai samen thee drinken en elk
opregt atudent zat zeker precies
te ze» uur aan zijn werk".
voorbij zijn. In een minuut
roman van 60.000 woorden. Een
belediging voor de schrijver,
vinden we. We zijn op 28 novem
ber niet in Londen, maar als we
er waren zouden we beslist de I
machine niet gaan bekijken.
I860.
re voorwerpen op het hoofd. Maar
toen begonnen de pillen ook van de
buitenzijde aan te vallen. Zij sloe-
5en de ruiten in en drongen door
e ramen naar binnen. Zij hadden
hun degens getrokken en die mid
dag is er gedurende een half uur
gevochten, waarbij veel bloed
•loeide Het huis zag er daarna
We hebben er ons nooit het ij
VFRROTT hoofd over gebroken, wat er de
reden van is. dat het verkeer j8
Dit kunt ge dua lezen ln het in Engeland links houdt, maar t:
boek. dat de nagedachtenis van nu we het weten, willen we het Iji
„het grootste genie dat Nederland graag verder vertellen. Er zijn k
hLchf dll J'r.Sf.'I'S" verscheidene leeir.se» oi.tr, Een
nraent wji eren. Het is een boek, ri„f h
dat het bazlt en het leien waard lesmO0n paard- v
is. Ge leert er èn Donders èn zijn J n uroe0er uJden Hnfcf i
tijd uit kennen. Donders is een hielden omdat hun zwaard aan 1-
groot man geweest, de ooglijdende de linkerzijde hing en zij, als v
wereld is hem veel verplicht. En zij werden aangevallen, onmid- 11
toch „kon men vroeger in Utrecht dellyk in de goede gevechtspo- v
"J' zouden r(in. Een andere Ie-
dens zijn leerjaren in het hospi-
gooien. Toen de troep, taal verboden waa oogpatiënten te 9 8 k.oet^er Mt altijd
het middagmaal, te- behandelen, omdat hij ze toch
i de rechterkant van de wa- I
RUÏNE
„Donder* studeerde eerst aan de
Rijkskweekschool voor militair-ge
neeskundigen. Ter onderscheiding
van de studenten aan de universi
teit hadden zij de bijnaam van
„pillen". En tussen de studenten
en de pillen kwam het vaak tot
botsingen. De pillen gingen iede
re dag. onder geleide van een lui-
=<•--» -orps van
Munster
hun eethuis was. Zij
laten knallen, zonder zich te be
hoeven bekommeren om .de goe
deren of personen, die achter
hem kwamen. Bij een tegen
ligger haalde hij naar links uit
omdat hij dan het beste kon zien
Tioeveel ruimte er bij het pas-
tussen de wagens was op
nalle, vaak glibberige, we
gen. Door deze gewoonte ont-
stond de regel van het links
gingsbedrüf N.V., hebben we houden in Groot-Britannië, een
het volgende verhaal van regel, die in 1835 wet werd.
kapitein L. Westdyk gelezen.
tenant-surveillant,
het hospitaal
kerkhof,
toen zij door d BB
zaten op een bovenkamer in het
huis van de schoenmaker Van Da
len enige studenten, die met fles
sen en glazen naar de pillen be-
ALLEEN VOOR HEREN
In He lyn New YorkChicago is
een vliegtuig Ingelegd, waarvan al
leen mannen gebruik mogen maken.
Het is hun toegestaan zich gemakke.
lijk in de stoeien te nestelen, des
noods met de voeten op de leuning
ven de stoel voor hen, sjj mogen
naar hartelust püp roken en sigaren,
en over de radio horen zü intussen
de laatste beursberichten.
is u» #i Jï. jZwe j Balago van de Mandingo-tribes be
lichten flakkerde over de paald te machtig geworden in de
schuimkoppende zee en de holle modderpijpen van de gesleep-
hÏGtlhrfó."™ hühü*ïï!n ht' m°-< runner.
nA.T üt. i. lllk verstard hebben, toen bij het
dKS nieuw levenee^ixèr én ntt.^de^e/!
met'haar1 tw^'bakken'acfé h™,!"'™ ve™ch|t"lns rich aankon-
ter eich dewee om de zSid d'"" "et: ..Me hom Gambia
rocht, werd zu Tv.rv.l?™ T™ "«P-
door een heltiee tropieche ,JX ""0 "work
storing. Grote witte vlekken cho_ „u* .no
buien 'een' ho*.™.™ »"k -Tn'dembie!
si? i«s5&nn w.r.
geboden en sissend blies de uEe5n ha.p' hap' geef
slingerruit het gutsende wa- r<* werken.)
ter weg, waardoor iets dieper
in de grauwe massa ge
staard kon worden."
LICHTJE
„Ze seinen van de sleep".
achtergebleven gebieden een tam-
patje in de voorpiek gegeven
hem na enkele dagen retourreis
In nieuw gezellig
gezinsboek I
„Ik wil reen Piet de Smeer- in mum. bibliotheken en andere ook dit aardige gezinsboek. Want
,ii„" Hooi mrat iri«H«.rAn bewaarplaatsen van kostbaar, als ouders put men er meer uit
poets zijn Heel wat kinderen maar vaak vergeten materiaal, dan het verhaaltje
weten wel, wat dit betekent, vond. Samen met Aldert Witte alleen. Wat is
maakte hij er dit gezellig-dikke. doet
kleurige boek van. We komen z<
tegen, Paulientji
Dat
agels schoon moe-
zie h
e hun i
taken en moeten knippen, allemaal
iteeda moeten wassen,
tn de tekening
baker en wat
Het is te vinden in dit
boek. ze zit er in al haar gewich
tigheid met het kind, volledig
,ln de luren gelegd" op haar
vu,
"uiïï? «">r°k«n "M-
tijd voor het naar bed gaan de brave verhalen van J. J. A. Gou- schoot. Al plaatjeskijkend zullen
de door Petronella kinderen ontdekken, hoe de hui-
scherp getekende tegen- zen van honderd, honderdvijftig
jaar geleden eruit zagen, hoe de
ramen, hoe de gordijnen. Ze zien
er schoolmeesters met lange haren
en sombere kleding, moeders en
koopvrouwen met kanten mutsjes.
Er weg V3n kinderen van hun eigen leeftijd
gekleed als grote mensen. Beeld-
aans van een eeuw oud staan
eigenlijk in dit boek; van het
verhaal zullen ze genieten,
hun jonge ogen zo
:en ander weer. om-
1958 ook nog vol hu-
Bevordering
een alleraardigst vt
met grappige tekeningen, uitgaf,
hebben veel meisjes en jongens
van nu kennis gemaakt met Piet
de Smeerpoets van toen. Maar
ten i
dat ondanks de
i Plet
geschreven?
gertoppen. Zich geen nagels laten
knippen „zo werd er vroeger
Piet den smeerpoets soort verhalen en versjes. Ze slik- omdat het
ken de oude Van Alphen nog steeds gek ia,
met smaak en genieten van de dat het
waa'ê? pivureaïn'de'celféurd^cnte? mor bllJkt ,e zlJn
Het Is typisch een boek om uit
voor t« lezen, zo maar op de ta
fel leggen -om het met i'n allen
te bekijken. Laat er de radio of
na voor af ataan, ver-
de hoela-hoep, zouden
Maar leuk bleven ze het vin- wij willen zeggen na het bekijken
van hem gezegd. En dan
ook Brave Hendrik en niet te ver
geten Soep-Hein. die alsmaar
gerder werd.
oude. door hen nog nooit gehoorde
versjes, hen na het voorlezen al
Uren zoet mee vast °P de tong lagen. Ze waren
er echt helemaal ln. al voelden ze
M«t al desa legandarlscha figu- wel„ldat h#t, 10 «••ccëntUëarda uievlale
ren kunnan zij en wij weer ken-
nis meken in het boek
Sjes der Vreugd voor de Lieve
eugd". beslist niet alleen voor
de lieve jeugd, ook volwassenen
kunnen er uren zoet bij zijn. Leo
nard de Vrie» bracht er de tien
tallen teksten en plaatje:
van dit boek. Door het speelae
Wat is een baker? karakter van deze koatelljke ver
deling zal het een uitgave bllj-
steeds opnieuw ln te
intensief speuren deren werd game ekt. zo nuttig ii grasduinen.
per
Witte Zee verstrekt naar zijn ge
boortestreek Baddibu. Tijdens het
verwisselen van berghout was uit
was het zijn ogen te lezen: „Me - teil -
slechts een dwaallichtje all - brothers - and - sisters - ne-
over het dek van een der ver - stowaway on - Smittug -
bakken, kennelijk een runner, die there's - always -another - Smit-
de boel controleerde. Maar het tug - to -bringfback - to - your -
dwaallichtje bleef. We zochten con- bonnie". (Ik vertel alle broeders
tact via de radio en visten tussen en zusters nooit verstekeling op
het aanhoudend gekraak van de Smit-sleepboot, daar is altijd een
luchtstoringen het woord „verste- andere Smit-jleenboot om je naar
keling" uit. Het wa» Opperhoofd je „huis" terug te brengen).
Urenlang kun
nen we kijken
naar het lossen
van schepen en
onj laten drijven
op onze fantasie
als we ons ver
diepen in de
verre reizen, die
de lading heeft
gemaakt voordat
ry uit de buik
van het schip
wordt gehaald en
naar de wal ge
bracht. Kostbare
lading verbergt
zo'n schip soms,
lading, waaraan
tijdens de reis
alle aandacht
wordt besteed,
omdat ze gekoes
terd moet worden
terwille ron haar
zelf. Tot die kost
bare ladingen behoren de grote zendingen bananen, die geregeld
de Nederlandse havens aandoen. Nog niet geheel gerijpt worden ze
de spoorwagons binnengedragen
om verder over Europa te wor
den gedistribueerd. Tijdens de
reis zet het rijpingsproces zich
voort. Bij het laden tn de wa
gon geeft een ladingmeester aan
wijzingen. „Een beetje voorzieh-
tig aan, alsjeblieft"
