Wereldraad werd
werkgemeenschap
ijr E E- S T E Ij IJK
LEVEN
Drie kanalen
Het Wonder van
Snakkerburen
Gesprek met clr. H. Berkhof:
Tentenmaker-predikant naar Kaapstad
MIEBEL BIJ DF MASSAJEUGD
OECUMENE
icwi&v&y.
ZONDAGSBLAD
ZATERDAG 31 MEI 1958
Psychiater, biecht, herder
In ,,In de Waagschaal" schreef dr. W. F. Golterman: ,,De Kerk
wordt niet meer voor up-to-date aangezien. Het wegvallen van de
biecht in Protestantse Kerken heeft vele hulpzoekenden hun toe
vlucht tot de psychiater doen nemen. En al is de predikant graag
bereid een vrijwillige biecht aan te horen, sommigen voelen zich
niet voldoende psychologisch georiënteerd om goed te kunnen ra-
Lang bleven deze woorden in mijn geheugen hangen. Persoonlijk ge
loof ik nauwelijks, dat het wegvallen van het rooms-katholiéke
biechtsysteem de toeloop naa
biecht viel al in de zestiende
derne stijl doken pas in de o_r.
voudig het zielsongelijke gesprek met een predikant bedoeld heb-
ben. Dan vraag ik me af, of dit wel weggevallen is. Als we sim
men uit andere eeuwen beluisteren, komt soms de vraag bij
a.
,,Het is een wonder, dat de
Wereldraad van Kerken nog be
staat", vertelde dr. H. Berkhof,
de rector van het Hervormde
Seminarium in Driebergen
(die lid is van het Centrale Co
mité van de Wereldraad) ons,
toen wij met hem spraken over
de ontwikkeling van de Raad
Er
•katholiek
de psychiater bevorderd heeft. De in de afgelopen tien jaren. Hij
-heeft tn de tijd van aijn bestaan
zeker veertien crises doorleefd.
rtegenwoordigers
„aa.a ova...* -«.* w.j o..* van kerken op 23 augustus 1948
op. of zij wel ooit bestaan heeft. Hebben de gelovigen vanaf de ^ï?s*er,^a.'ï1 Wereldraad
Reformatietijd niet geklaagd: ..Onze dominee begrijpt
stichtten, hebben zij maar i
er velen, die graag de biecht weer in de kerk terug zagen. Ande
ren dringen er op aan de predikant meer psychiatrische kennis
bij te brengen, of bij grote stadsgemeenten psychiaters in te scha
kelen. De psychiater bekommert zich om de ziel en wil die van
binnen uit genezen. Alleen Gods Geest echter kan van buitenaf de'
wonden behandelen. De biecht wil de mens brengen tot eonde-er-
kenning. Ook dat kan echter alleen Gods Geest, die daartoe ge
bruik maakt van mensen.
Wij winnen het vertrouwen echter niet terug door een sofa in onze
studeerkamer te zetten, een psychiater aan te stellen of een
biechtstoel in de kerk te bouwen. We hebben de geestelijke gave heeft gedeeld. De verhouding
heeft de crises echter glansrijk
doorstaan en is in kwaliteit en
kwantiteit gegroeid.
Onder de bergen moeilijkheden,
die omzeild moesten worden, be
vond zich in de eerste plaats de
vrucht van de naoorlogse wereld
politiek. die de aardbol in tweeën
de herder" weer nodig.
Hernieuwde verkondiging
de kerkèn achter het ijzeren gor
dijn heeft vaak zeer veel conflict
stof opgeleverd. Daar was ook de
spanning tussen de meer sociale
theologie van Amerika en de
„middenorthodoxe" van Europa,
de psychiater wel Bovendien werd de spanning vaak
jde ver-
i de herderlijke arbeid 1
i verloren
predikant zagen een mogelijke uitweg. Het predikambt maakt
vertrouwenscrisis door. Te lang hebben sommigen een mooie ver
handeling over een bepaald Bijbelwoord geleverd en de „bood
schap van heil, van bevrijding" daaronder begraven. Het Woord
van Verlossing werd een inhoudsloze tafelspeech.
Er zijn anderen geweest, die in hun ijver de mensen veel te veel
geestelijke zegeningen beloofden. Zij schilderden Gods liefde voor
ons maar vergaten erbij te zeggen dat zij in ons hart liefde voor
God moesten doen ontbranden. En liefde moet altijd offeren. Een
liefde, die alleen maar ontvangt, is geen liefde; zij is slechts ge
negenheid. Er zijn mensen tot geloof gekomen, om de vrede die ze
dan zouden ontvangen Toen ze ontdekten, dat Christus een offer
vroeg en hen midden in de strijd plaatste, murmureerden ze en zei-
5 Israël „Hadden we maar nooit geluisterd Waren
verhoogd door
politieke opval
hun die van liberaal tot socialistisch
zweefden Israël is ook een gewel
dig probleem geweest en is nog
immer een struikelblok. De Arabi
sche christenen weigeren de staat
Israël te erkennen. Daartegenover
staan dan weer de theologen die
in de Israëlische ontwikkeling een
bijbelse lijn bespeuren. In de laat
ste tijd openbaart zich ook weer
de spanning tussen de pacifisten
en wat dr. Berkhof met een beleef
de term de realisten noemt. Deze
spanning spitst zich op het mo
ment toe op de kwestie
we maar nooit tot God gegaan." Het leven met "Christus is geen kernbewapening. Ook de Zuidafri-
eeuwig durende verjaardagsfuif
Wij geloven, dat het vertrouwen in de voorganger
wordt als het evenwicht in de prediking weer gevonden
Niet de psychiater, die ons alleen maar kan laten zien wie we
zijn, noch de biechtstoel, die ons alleen maar kan doen erkennen
wie we zijn, maar de verkondiging van de verzoening brengt een
waarachtige vernieuwing in ons leven. Tot die verkondiging moe
ten we weer komen op de kansel en in het persoonlijk ge
sprek.
kaanse apartheidskwestie
hersteld het rassenprobleem tot een moge-
wordt, lijk twistpunt in de Raad gemaakt.
Spanningen
10 Jaar oecumenische praktijk
In augustus van dit jaar zullen twee oecumenische bewegingen
hun tienjarig bestaan gedenken. Na meer dan een halve eeuw kerke
lijke en sendingsconferenties kwamen op 23 augustus 1948 kerkelijke
vertegenwoordigers van 147 kerken uit 44 landen in Amsterdam
bijeen om tot een wereldraad van kerken te komen. De Raad, die
reeds tien jaar eerder in 1938 op ren kleine conferentie in Utrecht
in principe was opgericht, was werkelijkheid geworden.
Het tweelingbroertje van de Wereldraad was toen reeds een week
oud. Van 1119 augustus waren in hetzelfde Amsterdam vertegen
woordigers van 61 kerken uit 29 landen bijeen geweest om onder het
thema „De Christus der Schriften" te spreken over de oprichting
van een Internationale Raad van protestantse kerken, die met heel
hun hart wilden vasthouden aan de inspiratie van de Bijbel en vanuit
de historische reformatorische geloofsbelijdenissen samen wilden
getuigen tegen verwereldlijking en afval in de Kerk van Christus. Zij
richtten de Internationale Raad van Christelijke Kerken op (I.C.C.C.).
Evenmin als Jacob en Ezau had deze tweeling onderling veel
gemeen, al willen we niet proberen te zeggen wie Jacob en wie Ezau
vertegenwoordigt. Toen deze kerken beide oecumenische bewegingen
stichtten, kende de Kerk van Jezus Christus reeds een derde oecume
nische beweging van mensen uit de kerken, die elkaar zochten om
tot een nieuwe geloofskracht te komen.
In zekere zin is deze derde vorm van de oecumene de oudste,
want reeds in de dagen van hel Reveil hadden de „Christelijke
Vrienden" (Hervormden, Afgescheidenen, Lutheranen en een aantal
episcopatenelkaar gevonden. Erg hecht was de vriendenband niet,
want de beweging kon toen niet tot eenheid komen. In onze tijd
wordt hun gedachte echter gedragen door „Evangelische Eenheid" en
byv. in Amerika door de National Association of Evangelicals, een
zeer invloedrijké groep van evangelisch-orthodoxe christenen.
Ter gelegenheid
sche beweging wilier
KANDIDAAT H. H. VAN DER LINDEN GAAT ALS
tieke of ideologisch» en theologi
sche inzichten, roept ook reeds het
samenzijn zelf van zoveel verschil-
uver de ontwikkeling der oecumi
■n jaar. De serie wordt afgeslote
eigen medewerkers om deze dri
in Gods Woord.
over de Wereldraad is, deze
(enstelling vaak naar voren
omen als het ging over de Suf
slechts door kerkvernieuwing ko
men. Wat wij ala kerken In de
Raad meegebracht hebben aal op
zich zelf nooit de eenheid bren
gen. In zekere zin komt het nieu
we leven ook In het samenleven
der kerken slechta door het zelf
Opbloei
verhouding tot de Oosfers Ortho
doxe kerken, die altijd het gevoel
hebben er wat bij te hangen
werken" zelfs nauwelijks sprake.
Dr. Berkhof wilde echter niet
kiezen tussen de beide uitersten,
geneigd zijn" er uit te lopen omdat de werkelijkheid in de af-
het nooit doen. Op het gelopen jaren in het midden heeft
gelegen. Hij koos het woord
werkgemeenschap'
door de onderlinge contacten in de
Wereldraad een opbloei is geko-
t nieuwe bijbelse theo-
de ver
lies leidt over
al tot de zelfde grondstructuren
die b.v. in de Hervormde Kerk
in de z.g.n. „midden-orthodoxie"
naar voren komen. We vroegen dr.
Berkhof in dit verband of met
het statisch worden van deze be
weging niet een bepaald theolo
gisch stempel verkregen zou wor
den. dat zich zou doen gelden. Dr.
Berkhof gelooft echter niet dat de
ze ontwikkeling een verandering
zal brengen in de grondslag van
de Raad, die erkent dat Jezus God
en Heiland is. Er is geprobeerd,
om tot een meer uitgebreide defi
niëring te komen, maar zelfs vele
orthodoxe theologen verklaarden
zich een tegenstander van verande-
ring, omdat zij bang zijn dat de
Raad dan tot een intellectualisti
sche belijdenis zou kunnen komen.
Deze grondslag is geen belijdenis
maar een ..geloofsdaad" en dat
moet hij blijven.
Grondslag
de kerken die de Raad stichtten
zélf werd overgelaten of zij de
grondslag konden verenigen met
hun geweten, wordt van de nieuwe
kerken die zich nu aansluiten wel
degelijk gevraagd de grondslag te
ondertekenen Onlangs moest er
gestemd worden over de toelating
van de Presbyteriaanse Kerk op
Jamaica. Daar echter de stukken
nog rtiet ondertekend binnen wa
ren meende het moderamen de
xerk nog niet te kunnen aanvaar
den. Daar velen deze orthodoxe
kerk in haar belijdenis kenden
werd er toch wel een oplossing
gevonden, zodat de kerk geen jaar
zou behoeven te wachen, maar
hieruit blijkt dat aan de grond
slag toch de hand werd gehouden.
Er behoeft zeker geen vrees geuit
te worden dat hij zou verwateren.
Geholpen
ogenblik is de mogelijke
smelting met de Internationale
Zendingsraad wef-
voor deze kerken.
Het is bi de kringen van de
vrijgemaakte gereformeerden
nog niet zo heel vaak voorge-
Verzoek
Ongeveer een ja:
komen, dat ln hun midden het verzoek van de" kleine
Iemand predikant werd op wat meente in Kaapstad om haar te
de kerkorde noemt: singuliere
gaven. De heer H. H. van der
Linden uit Goes, verbonden aan
de uitgeverij Oosterbaan en Le
Cointre, die door de onlangs grote behoefte
geïnstitueerde kerk in Kaap
stad werd beroepen, is door
de classis Middelburg geëxami
neerd en beroepbaar gesteld.
komen helpen. De kerk bestaat
daar uit ongeveer 50 kinderen op
100 leden. Al zeven jaar proberen
gaande te houden,
niet aan deze gemeenschappen
durven toevertrouwen.
„ei^ar, HiJ hoopt dat er contact moge-
ljjk zal ziin met de Zuidafrikaan-
se kerken en ziet het als zijn taak
om in en met de gemeente pro
fetisch te mogen getuigen tegen
de afval en de doorvretende ver
zijn toekomsti-
Wonder
Natuurlijk konden we het niet
nalaten dr. Berkhof te vragen hoe
hij dit wonder verklaarde On
danks het feit dat de kerken in de
vergaderingen van de Raad kun-
oppijpen en eigen inzichten
In 1050 werd er in Toronto
vergadering van het Centrale Co-
ité gewijd aan het doel
leiding
iemand die het catechisatie
bij elkaar gebleven. Dr Berkhof <jaar toen uitgesproken, dat de kerken
werk kan verrichten. De 'predikant Gods Woord "»^™ijMn-
van Pretoria, dr. C. v. d. Waal,
waar een gemeente is met 400 zie-
len, is op het ogenblik wel de con-
spoedij mogelijk solent van Kaapstad.
Hij hoopt zo
met zijn vrouw
naar Kaapstad
lemaal stapt hij echter nog niet
uit het ..wereldse" leven, want de
gemeente in Zuid-Afrika is nog
niet groot genoeg om een predi
kant volledig te onderhouden.
Naast zijn geestelijke arbeid zal
hij dus ook nog een gewoon baan
tje moeten aanvaarden. Voorlopig
zal kand. van der Linden dus het
voorbeeld van Paulus volgen en
als ,,tentenmaker"-predikant zijn
gemeente in Kaapstad gaan die
nen. Als ouderling was hij reeds
werkzaam in de gemeente van
Goes.
Blij
We hebben in Goes een ogenblik
met de nieuwe predikant en zijn
vrouw gesproken. Beiden zijn
blij, dat deze weg werd geopend,
ook al zag mevrouw Van der Lin
den in het begin er wel erg tegen
op om alles in Nederland te moe
ten achterlaten. Toch is ook zij
nu erg dankbaar, dat deze deur
voor haar man 'is opengegaan.
Reeds lang leefde in hem het ver
langen om predikant te worden,
maar toen hij de leeftijd had om
te studeren, was dit niet mogelijk.
Als voorzitter van de provinciale
afdeling van de Bond van Geref.
Jongelingsverenigingen, als secre
taris van de Gereformeerde Jeugd
organisatie en als bestuurslid van
het Landelijk Verband van Evan
gelisatiecommissies. heeft hij la
ten blijken dat hij ook als ge
woon gemeentelid mee wilde wer-
de verbreiding
aakt
sprak in dit verband van iets mys- kerken
tieks. iets geheimzinnigs. Bij al- erkennen, d
le aangesloten kerken heerst sterk
het gevoel, dat willen zij deelne
men aan de kerkgeschiedenis van
onze eigen eeuw, zij in de Raad
moeten blijven. Daarom juist is
deze ontmoetingsplek zo waarde
vol. In de Raad zijn de kerken be
zig om geschiedenis te maken
Vooral in de vergadering var»
Evanston is de gezindheid sterk
naar voren gekomen dat ondanks
alle geweldige verschillen en span- ..Bt
Baptisten ningen de kerken bij elkaar willen elkaar zijn toegegroeid- De geeste
en aantal afge- w-*-• -■
Kerken, die
ijn tenminste bepai
ulp k
Natuurlijk hebben
Wereldraad, die i
bij elkaar sporen hul
van de Kerk vinden. Met Toronto F
was dit onderwerp echter niet uit- Nederland gesproken. Bij
geput. Sedertdien zijn de afge- staat de Raad van kerken uit de
rdigden vele malen bijeen ge-
Japanse Baptisten
Unie gesticht
Volgens „The Baptist World'
weest en kwam het onderwerp
de besprekingen telkens weer naar
voren. Er werd geprobeerd om
tot een verder gaande formulering
te komen, maar dat is
gelukt. Dr. Berkhof is echter
i Hayama bij Tokio elkaar heid kunnen komen. De stichtelij-
ontmoetten. De nieuwe Unie be
staat uit 27 gemeenten, zes scho
len en vijf christelijke tehuizen.
Men verwacht, dat de Unie nog
zal groeien door een aantal ker
ken di% bij de Verenigde christe
lijke Kerk van Japan zijn aange
sloten en het plan hebben opgevat
zich af te schelden en aan te slui
ten bij de Unie. Dr. Isamu Chiba,
hoofd van de meisjesscholen in
Soshin en Shokei werd als voor
zitter gekozen.
is nurfn01958 e
heid geworden.
het
PMS De Wereldraad Is naar de me-
Wereldraad heeft gelegen op het ning v"an dr. Berkhof echter be-
.samenleving" of het
ken" van de kerken. Het laatste
had ook in federatief verband kun
nen geschieden. In de discussies
slist geen superkerk gewordt
maar zij Is wel meer dan een ont
moetingsplaats.
Verdere eenheid zal echter
Van der Linden kwam, heeft hij
geschreven, dat hij wel genegen
was om naar Zuid-Afrika te ko-
dat als de gemeente
Evangelie. Zijn werk bracht hem hem als predikant wilde beroepen,
bovendien in nauw contact met de h'j Kaarjie^zag, dat zij
vragen om
te stellen. Zouden
een goed einde
„U„. gebracht worden dan JOU hem
Le Cointre worden dlt vrijmoedigheid geven deze
gaan.
theologie, want als corrector
hij speciaal belast met de verzor
ging van de werken van wijlen
professor dr. K. Schilder, die door
Oosterbaan en Le Cointre worden
uitgegeven. Om zijn werk beter
te kunnen doen, studeerde Van
der Linden Grieks en Hebreeuws,
Ook deze obstakels zijn echter
zodat de grondtalen van de bijbel inmiddels uit de weg geruimd
Gemeenschap
der heilig:
I Dr. Albert Schweitzer
Vraag
Wij konden het niet nalaten om
te vragen of de Nederlandse gelo
vigen, die naar Zuid-Afrika waren
geëmigreerd, zich niet konden
aansluiten bij de bestaande ker
ken. Kand. van der Linden vertel-
rtclt in de ons dat hij zeker de Neder-
en
één van zyn hoeken over zün jeugd landse omstandigheden i
dere man de kerkdiensten. die zijn echter in correspondentie
vader leidde. De man was zo do
als een kwartel en verstond geen
woord van de prediking. Ds.
Schweitzer sprak eens zijn verba-
zring uit over de regelmatige kerk
gang van de dove, waarop de man
glimlachend antwoordde„Ge
meenschap der heiligen, dominee I"
dere kerken in Nederland en
daardoor werd het ook vaak moei
lijk voor de vrijgemaakten om
zich bij hen aan te sluiten. Bo
vendien hadden veel emigranten
vaak het gevoel, dat de verwe
reldlijking zo sterk in de Zuid-
Afrikaanse kerken is doorgedron
gen, dat zij hun kinderen vaak
Blondje en zwartje (XII)
„Kijk, Joke", zei ik, ,Jk was
hier nog niet zo lang, jaren
terug, toen ik de Grootvorst
voor het eerst ontmoette. Hij
woonde een stafvergadering
bij; dat deed hij destijds nog
wel eens. En daar zaten we
juist te praten over de moderne
mens. Ik weet het nog alle
maal zo goed. Onze oudste
jeugdleider had een inleiding
gehouden. Hij had heel veel
verschrikkelijk geleerde boe
ken en artikelen aangehaald.
En hij schermde vooral met
de uitdrukking „post-mens".
Ik dacht eerst aan een post
bode, maar dat had er niets
mee te maken. .Post" bete
kent ..na". Hij bedoelde er
mee dat de moderne mens de
kerk en de godsdienst, en de
traditionele manieren, en de
geijkte zeden en dat allemaal
achter de rug heeft. Dat hij
zich daar niet meer voor inte
resseert. Nou kon die jeugd
leider van destijds uitstekend
spreken, en hij schetste de mo
derne mensen haarfijn. Hij had
al maar voorbeelden uit ons
werk. snap je. Daar bewees h\j
mee dat de mensen in de volks-
werkelijk helemaal met
toen hij
voelden we dat die moderne
mens geen enkel geheim meer
voor ons bevatte. We waren
ook een beetje trots dat we
zo'n knappe inleider hadden
juist nu de Grootvorst erbij
was. En we popelden om nog
méér voorbeelden te spuien
waaruit blijken kon dat de ren
post-mens nog meer achterna zelfdi
kwam dan hij het blijkens het over
referaat al deed. Maar op dat die c
moment zei de Grootvorst wat
Niet zo heel veel. Nog minder
dan vandaag.
Al was het in
ongeveer het
zelfde als van
daag. Hij zei:
„Ik moge deze
gedachte in uw
midden neer
leggen: hoe
ziet deze moderne mens
ulieden?" Net als nu wachtte
hij ons antwoord niet af. Hij
stond op en knikte ons bemoe
digend toe en was verdwe-
En zou me kunnen voorstellen dat
was, iedereen over iedereen een oor
deel velt. En dan gaan we
vrolijk generaliseren. We zeg
gen: zó zijn ambtenaren, zó zijn
winkeliers, zó zijn de mensen
in de volkswijk, zó zijn mili
tairen, zó zijn politieagenten, pen de kat
zó zijn dominees, zó zijn jeugd- proberen je
leiders. Voor het gemak sche
lle mensen van het-
soort over één kam
•irtrtrtrtrtrCrtn
de
daaraan denkt. Weet je,
mensen, die alles generaliseren,
hebben ook een voorstelling
van de christenen. De meest
normale voorstelling daarvan
is: lui, die verschrikkelijk braaf
en vroom doen. maar ze knij-
'I donker Ze
hun schuitje te
krijgen, maar in hun hart ver
achten ze je. Ze voelen zich
veel beter dan anderen,
de kam van de dingen, niet naar een kerk lopen. Zo-
e onS het scherpst zijn op- dra t
leen
..Bedoel je", zei Joke. wat chelaars weer! Zie dat je hen
VOLKSWIJK
olie
„En toen?" informeerde
Joke.
„Toen niets meer!" ant
woordde ik. ..We hadden alle-
'es afgedaan hadden; dat ze maal feitelijk erg het land
nooit meer in een kerk kwa
men: dat ze nooit een gebed
uitspraken; dat ze er kortom
volkomen op los leefden. Wer
kelijk, als je hem hoorde, moest
bedeesd en on- kwijt raakt
waarschijnlijk „Maar zo zijn we toch niet",
rustig voor stribbelde Joke tegen,
haar doen, „Misschien zijn we soms
„dat weloch wel zo", weerstreefde ik,
dat ik die fa- „Koe zouden ze anders zo aan
milie van Han- hun generalisatie gekomen zijn?
kie niet juist Ze moeten toch wel de nodige
beoordeel? ervaringen met ons hebben op
gedaan. Van ouder op ouder!"
„Het kan me feitelijk geen
klap schelen wat de mensen
van me denken", beleed Joke
opeens. Wat ik me levendig
kon voorstellen. Ze sprong op.
..Clubtijd!" zei ze „Ik ga
ik eigenlijk nog de boel klaarzetten!" Ze holde
denken", op haar lange benen weg. Ik
voelde me tachtig jaar oud.
En aan de andere kant ook wel
gerust. Ik denk met dat
Dat ik ook maar voor het ge
mak zeg dat ze allemaal lam
lendig zijn? Omdat ik er nu
juist een paar getroffen heb.
die niets voor Hankie over
hadden? Het zou best eens
waar kunnen zijn
„Daar zl
niet eens
biechtte ik op, ..Het is natuur
lijk best mogelijk Maar
de Grootvorst altijd op hamert
indruk wij op de mensen i
zal uitmaken.' Die generalisatie
Weet je, hoe het is? We den- is dat het belangrijker is welke iemand Joke voor huichelaa'
ken in ons werk altijd aan de
indruk welke andere mensen
op ons maken. Misschien doet
iedereen dat trouwens wel. Ik christelijk.
Lijnenspel der hog
in de Hordt se Grote Kerk.
heeft In wezc
niets met de
eenheid van
kerken te maken. Het is een
bijbels woord dat reeda ln het
kerstverhaal wordt gebruikt.
Keizer Augustus gaf opdracht
„de gehele wereld" (olkou-
menè) te beschrijven. Chris
tus gebruikte het woord, toen
Hij zei. dat het Evangelie In
„de gehele wereld" gepredikt
moest worden.
In de dagen van de ongedeelde
kerk werden oecumenische sy
nodes gehouden, waarbij de
bisschoppen uit de kerken over
de gehele toenmalige bekende
wereld samenkwamen.
In onze tl)d wordt het ge
bruikt voor de verhouding en
eenheid tussen twee of meer
kerken. Daar de Wereldraad
de grootste oecumenische be
weging is. wordt deze naam
soms op deze raad toegepast,
maar dan ten onrechte.
Iemand die zich afzijdig houdt
van de Wereldraad kan zeker
nog wel oecumenisch zijn. De
oecumenische gedachte wordt
ln Nederland hoofdzakelijk
naar voren gebracht door de
Wereldraad, de S.C.C.C. en
„Evangelische Eenheid".
Via zijn Inter-Church Aid heeft
de Wereldraad vele gebieden in
probleem derdaad de Wereldraad niet alleen wereld daadwerkelijk gehol-
maar heeft gepraat, maar enorm pen Haar voorspraak bij regerin-
veel werk heeft verzet. Dit werk gen heeft vaak goed gewerkt. Toen
werd echter gedragen vanuit het Amerika het quotum vluchtelin-
samen zijn van de kerken. gen-immigranten wilde verlagen
werk. oefenden de leiders van de
Raad met succes invloed uit op de
regeringsfunctionarissen Het stu-
de diecentrum Bossey
grote Hervormde Kerk
tal veel kleinere kerkgenootschap
pen. Deze verhouding heeft de ont
wikkeling in Nederland min of
meer stabiel gemaakt. Volgens dr.
Berkhof zal er pas vaart en span
ning komen in het werk van deze
Hij ziet dit echter nog niet als
lijke werkelijkheid is echter nog ten directe mogelijkheid. Juist
niet in woorden te vatten. Wel is daarom hoopt dr. Berkhof dat het
er in de loop der jaren vanuit de- misschien mogelijk zal zijn om
ze werkgemeenschap"-gedachte naast de Oecumenische Raad een
sterk bij de commissie voor andere te stichten ln de geest van
..Faith and Order" (Geloof en het vroegere I.KO. (Inter Kerke-
kerkvorm) op aangedrongen haar l'Jk Overleg). Op die
studie over de eenheid der kerken den, de twr- •-*-
toch met kracht voort te zetten.
grootste protestantse
kerken in Nederland elkaar kun
nen ontmoeten en zouden de klei
nere kerken minder bang zijn voor
de overheersing van hun grotere
broer. Het ontstaan van een der
gelijk wedergeboren I.K.O. acht
dr, Berkhof dan ook zeker niet on
mogelijk en beslist wenselijk.
Slnte Wilman (ds. Wilman te
Oudeschoot) schrijft In „De Kerk
klok" over de dominee van Snak
kerburen. over wie de gemeentele
den veel klachten hadden omdat
hij geen huisbezoek deed. Toen
deed een ouderling een voorstel.
Hij stelde voor dal de dominee
net als een dokter voor elke visi
te een vast bedrag in rekening
zou mogen brengen.
Dat bedrag zou dan de domi
nee boven zijn vaste tractemcnt
ontvangen. Het voorstel werd aan
genomen. dat ieder bezoek met
1- betaald zou worden, want de
dominee moest er wat bij-verdie
nen.
Wonderen waren het gevolg van
dit besluit. Ten eerste bij de do
minee. Je zag de man de hele
dag bij de weg. Allerlei ..belang
rijk en hoogst noodzakelijk" werk
bleef liggen en dominee was in de
gemeente. Je hoorde hem niet
meer klagen, vermoeidheid kende
Ten tweede bij de gemeente. De
klacht dat je nooit een dominee
zag. verstomde, sloeg zelfs over
in het tegendeel.
Toen dommee voor de derde
keer in één maand bij Jantje met
al haar kwalen kwam vond Jan
tje. dat ze zelf ook wel voor een
gulden een stukje kon lezen en
bidden.
Beste Pietje,
lominee van h
telde, vluchtte bij het tweede
zoek. toen zij de dominee zag na
deren naar een zekere plaats, en
waagde het eerst weer te voor
schijn te komen, toen ze door het
wai. Jan. die steeds van het on
recht hem door zijn buurman
aangedaan vertelde. maakte bij
het derde bezoek flink ruzie mot
de dominee, die hem toch geen
gelijk gaf en zei hem. dat hij er
voortaan wel blijven kon
En Piet, de radio-vrome vond
Valse beroepings-
ethiek
In de vacature van een predi
kant voor de Geref. Bondsmodeli-
teit te Hoogeveen werd een be
roep uitgebracht op ds. Lam van
Poortvliet. Prompt na het uit
brengen van het beroep stond
o.aVeenendaal op de stoep
van de Poortvlietse pastorie. Dit
nü meent de schrijver van het
commentaar in de Hoogeveense
kerkbode. dr Becrekamp, te
moeten laken.
Hij zegt: „Is een gemeente die
al vier Bondsdominecs heeft niet
als de rijke man uit de fabel van
Nathan en is Hoogeveen, dat wor
stelt om zijn enige Bondspredi-
kant te vervangen niet als de
arme man met zijn ene ooi-lam?
Moest Veenendaal er nu werkelijk
ons Lam ook nog bij zien te
krijgen?" En even verder: „Er
blijkt wat tc haperen aan de be-
roepingsethiek. aan de inzichten
omtrent goed cn kwaad!"
(Woord on Dienst)
dat een dominee niet voor geld
mocht .verken. Je moest het
evangelie uit roeping en liefde
betalen. Als de dominee inzag dat
deze regeling verkeerd was, mocht
hij zo vaak komen als hij wilde.
Zo geschiedden er wonderen in
Snakkerburen en dat door het
geld dat stom is Helaas ook in
Snakkerburen leeft men vaak
meer bij deze wonderen, dan bij
de wonderen van het geloof.
(Woord en Dienst).
EVANGELISATIE
Ds. W. van Boeijer
jereformeerd) Ker
On. <*vaiigeli*atiewerk lydt naar
mÜ'i mening voel Ir veel aan lirt
euvel van «Ir anonimiteit. Wy be-
handelen de Hlijd. Boodschap
«e dr wilTvrrrmd" J.nr """op
gaan. Hel ie dikuyl- allemaal zo
„vryblyvend". Zo weinig persoon
lijk.
in Cltri.lu»
tigheid
ipenbarer
mfermini
irdruktrr
idigen
Zulk ren evangelisatie ko-t geen
geld. Ze kan plaat* hel.hen ronder
-h" of' Fa an ge I i -alin-.-'nl"rumZe be
hoeft geen byzondrrr organisatie.
Ze i. niet kunstmatig, opzrttrlyk.
>nnali...rlyk, op.lrn.grng. -
arhlig, rumoerig. gr».ld Zr
klampt nirt iedereen zo maar aan.
Ze rirht zirh niet tol opzeil, lyk
npge
„E\ angj-li»
gaan „hrw<
-objr.
waarop H. Troostheide in „De
(art. 31) Reformatie" ant
woordt
Ik kat
Trider tor.trmmen
il de werkrlykr evangelitatir-
beid tyd ko»i rn Inspanning. En
■t ko.t ook grid. En dat i, hlyk-
iar irt. »nur D». Trider bezwaar
grn heef..
denkt u din
Golgotha he
dat dr v.,
