De haringvloot voer weer uit!
En zo ontstond ALBURY,
tussen Sydney en Melbourne
Prins Charles gaat niet naar Eton j
ZONDAGSBLAD
ZATERDAG 17 MEI 1958
In 1836 liet Brown er zijn rugzak vallen
Een winter lang stonden de bommen
tegen de duinenrij. De vissers waren thuis.
Maar rond Pinksteren was het feest, want
ONDER op het strand, dicht bij de
vloedlijn van het water, hadden
ze de bommen in een lange rij te
pronk gezet. De teer glansde in de zon
diep-bruin en zwart op; de breeltjes
deinden in de voorjaarswind zachtjes
aan de gieken. Tientallen schepen: de
zwanemannen, de hartemannen en de
kruismannen, die zo heetten naar het
teken dat voor en achter op de huid ge
schilderd werd. Onder op het strand
lag de trots van het vissersdorp Sche-
veningen een beeld van een bonkige
kracht, dat tot ver in de omtrek kij
kers trok.
het Westland en zelf» uit Delft en Rotterdam.
Ze kwamen met de paardetram en met tuin
eigen sjezen ze reden over de Oude Sche-
veningse weg en door het vissersdorp over
de duinen naar zee. Ze maakten die reis al
leen maar om de vloot te zien, die de vis
sers één keer In het Jaar in een fonkelende
rijkdom aan de mensen-van-het-land tonen
wilden De bommen van de Noordzee, die
weliswaar geen prijs zouden krijgen als
luchtige schepen, maar die om den drommel
geen minachting behoefden te oogsten Want
zoals ze daar lagen op de vloedlijn waren ze
indrukwekkend door hun onverzettelijkheid en
kracht.
In het voorjaar
Eén keer lagen ze te pronk in het Jaar.
Niet in december na ..b'houwe teelt' als het
visseizoen gesloten werd en alle schepen van
de vloot voor een
laatste keer neer-
Sloften in het zand
liet in de zomer
en in de herfat als
de viaaerij hoofd
punten bereikte.
Alleen in het voor-
Jaar en dan bijna
altijd op het feeet
van Pinksteren In
dc winter was de
vloot moe en murw
door de maanden
lange strijd met wlr
redderde vloot was niet mooi en helemaal
niet imposant om te zien. In de herfat en in
de zomer wae de viaaerman veel te druk om
tijd té vinden «Un schip voordelig op te poet
sen een visser -
tijd om te denken s
Eén keer per jaar lagen
de schepen te pronk
i ont-
had geen
schepenatoet op het
rtrtnd.' Maar in het voorjaar was ar tijd en
gelegenheid om trots te kunnen zijn
Afscheidsfeest
ZE HADDEN de vloot te pronk gezet Dat
gebeurde altijd op het feest van Pinksteren,
dat in Schevenlngen nooit onopgemerkt voor
bijging Het was immers tegelijk een af
scheidsfeest voor het gehele dorp. Op Pink
steren was nog bijns geen schip vertrokken
voor zijn eerste reis in de nieuwe teelt, het
nieuwe haringselzoen. En de enkeling, die
sieren, iw« naam *«"a- «v
ken de vissers plechtlg-zwart door het dorp.
Voor familiebezoek en voor de kerkgang. In
de stille, oude kerk asn het einde van de
Keizerstraat zaten za als één groot huisgezin
onder de kansel, vanwaar de woorden van
het Plnkstcrevangelie de weg zochten naar
het hart... Een ontvankelijk hart dat wijder
open ging als de dominee vertelde van het
wonder ven het spreken In vreemde telen.
Een wonder, wisten de schippers uit erva
ring. want zelf kwamen zij bevreesd voor
woedende stormen nog wel eens met hun
bommen plotseling binnenvellen in vreemde,
verre havens Havens die vreemd bleven, om
dat dc mensen, die er woonden, een an
dere taal spraken dan die van het dorp in
het duin.
zondag. Een dag van heiliging, die door niets
•n niemand mocht worden veratoord Daar
om was de nacht, waarin de zondag over
ging in de maandag, er altlid een van koorts
achtige bedrijvigheid. Omdat Tweede Plnk-
•terdag de dag was van de kermis op het
strand en omdat dus de tentjes en de kra
men in de nacht moesten worden gebouwd
's Nachts kwamen de kirren gereden, neer
het stuk strand tussen de Seinpost en het
Badhuis 's nachts werd het feest voorbe-
reld.
Omdat de zondag, naar oud gebod, door de
vissers van Schevenineen streng gevierd
werd als ..de dag des Heren".
den de bommen hoog en veilig opgetrokken
tegen de duinenrij een winter lang hingen
de vissers thuis werd er zware winter-
kost gegeven van bonen, erwten en spek. Op
het feest van Pinksteren was dat allemaal
voorbij. Een nieuwe teelt ging beginnen en
dat betekende nieuw leven
De dagen vóór het tijdstip, waarop de vloot
voor de eerste keer weer uitvoer, vatten de
vissers in één woord samen. Die tijd noem
den ze ..de verhuizingomdat ze zich dan
opnieuw voor een teelt gingen melden bij
een baas; meestal een nieuwe voor wie het
misschien beter varen was. Want tussen re
ders en vissers boterde het zelden aan het
eind van het aelzoen. Ruzies, gevoed door
wantrouwen waren niet zeldzaam in het
dorp ruzies over het eten aan boord, over
de opbrengst van de vangsten, over het toe
kennen van het vissersdeel uit de besom
ming. En daarom, altijd weer. in het voor
jaar ..een verhuizing
Bont schouwspel
QP PINKSTERMAANDAG, als de vloot te
pronk lag, toonden de mannen hun
schepen de vierkante platte bommen van
de Noordzee. Hun vers-geteerde zwaneman
of harteman of kruisman. Ze maakten een
praatje met de reders, de stierlui en de
maats. En daarna trokken ze naar de ker
mis, die in haast achter de vloot op het
strand was opgebouwd. De kleuren van de
schepen en van de vlaggen, van de kramen
en van de tenten, mengden zich met die
van de schoermantels en van het felle wit
van de gesteven mutsen. Een bont, levendig
schouwspel
Lekker eten kreeg altijd een bovenste
plaats op het feest
programma van de
vissers. De man
nen van de snoep-
tenten op de ker
mis deden dan ook
Jaar-in-jaar-uit
goede zakenze
verkochten balen
okkernoten, mud-
den pinda's en sta-
één cent een part!
Niet minder ge
slaagd was de kermis voor de verkopers van
vis. omdat de Sflheveningers tegen de weeïg
heid niet beter wisten te doen dan een ge
rookte paling te eten. Of een gedroogd schar
retje, dat in één ruk van de kop tot de
staart van zijn vel werd ontdaan. Én omdat
via nu eenmaal zwemmen moet werd het
eten aangevuld met het drinken van vele gla
zen koel bier.
Smakelijk werd er gegeten, met overgave
werd er gedronken. Zó. dat Scheveningen het
feest van Pinksteren uitbreidde met een der
de. niet-officiêle maar wel heel nuttige feest
dag: Pinkster-drie! Ook op die dag werd er
niet gewerkt, omdat er gerust moest worden
na het Jaarlijks feest van de Pinksterkermis.
Pinkster-drie
PINKSTER-DRIE was een rust- en praatdag.
En natuurlijk werd in de gesprekken veel
ruimte gelaten voor de vloot. Er werd uit
voerig over de bommen gesproken. Vooral
over de nieuwe, die nog niet eerder de zee
hadden bevaren De bommen werden in het
vissersdorp zelf gebouwd in de timmer-
schuren en op de werven, die haast schuil
gingen tussen de huizen. Tijdens de bouw
steken de schepen hoog uit boven de daken
van de visserswoningen ze lagen als eens
de ark van Noach, droog op het land Ver
van de zee waar toch eens het zeil moest
worden gehesen... En dus begon voor elke
bom. als de laatste nagel in het hout geslagen
was en de laatste kwast verf gestreken op
de zwaarden, de moeizame reis naar het
strand Dat was dan ook tevens de zwaar
ste. die het schip ooit te maken kraeg.
De bommen gleden over houten rollen
door het dorp. Ze ploften dreunend van rol
op rol. aangetrokken door soms wel twin
tig paarden. Daarbij werd veel geschreeuwd
door de voerlui en door de knechten. Een
schreeuw van de voerman deed de paarden
een paar meters optrekken, zodat het schip
schokkend vooruitschoof. Dan kwam een ach
terste rol vrij. die daarop haastig werd ver
sjouwd en voor de stomoe kop van de bom
werd gelegd. Op dat ogenblik schreeuwden de
knechten dat er weer getrokken kon worden.
En zo vervolgens. De bom rolde verder,
zwaaiend en bonkend op de ronde pelen
Soms trokken de paarden te hard aan dan
schoof het schip vervaarlijk door en moesten
de knechten al hun kracht gebruiken om
het met de r -houders tegen te houden. Soms
ook moesten ze ijlings ingrijpen als de bom
door een onverwachte beweging af dreigde
te glijden en daardoor kans liep tegen de
gevels van de viasershuizen te dreunen.
Pinkstermaandag
lang Ze praatten t
dat
peleelenen" zouden eten en gerookte
en een zuurstok. Lekker zoete, vette en sap
pige dingen omdat een mensetong toch niet
Ssmaakt was van schapenleer. Ze stonden op
ie dsg vroeg op. trokken hun best» kleren
tan. keken naar de lucht en zeiden: ..Kom.
wt gaene nae Strang!" Dan wandelden ze
door d« duinen: de mannen in het statige
korsjak. de vrouwen in haar kleurigsta schou
dermantels Wsnt het was feest
Eecst. ook al omdat da mannen weer aan
y-K.L.M. bracht het stadje kwart
eeuw geleden in het wereldnieuws
(Van onie correspondent in Australië)
TTERINNERT u zich Albury?
Ja, de stad van de „Uiver"!
Zij is opnieuw op veler tong, want er gaat zich iets vol
trekken waardoor zij een deel van haar bekendheid ver
liezen zal. Zij raakt het „ziekelijke" stuk van het Australi
sche spoorwegnet kwijt. Maar daarover straks. Eerst iets
over het ontstaan van deze stad, die gelegen is aan de grote
verkeersroute van Melbourne naar Sydney en ongeveer
zeshonderd kilometer van laatstgenoemde stad verwijderd.
ZN de tijd van de bom
men, die thuiszeilden
op het strand, kende
Scheveningen nog lang
geen Vlaggetjesdag. Het
vissersdorp kende in die
jaren alleen de Pinkster-
kermis aan het begin van
de nieuwe haringteelt. Dan
was er feest op het strand
waar de vers-geteerde
schepen klaar lagen om uit
te zeilen. De breeltjes mooi
aan de giek en voor en
achter het fonkelend ge
schilderde teken van de zwane
man, de harteman of de kruis
man.
In nevenstaande bijdrage wordt
uit het kleurig verleden verhaald
van het leven tijdens het Pink
sterfeest, van de rust, die in het
dorp heerste op het nuttige „ver
lengstuk" van de Pinkster-drie
want dat was in het leven van de vloot niet
minder belangrijk. Als een bom thuiszeilde
en door de golven werd neergesmakt op het
zand kwamen immers ook dan de paarden
en de rollen om het schip wat hoger op te
trekken. Naar een plaats, die veilig zou zijn
voor het water.
Zestien paarden
ZESTIEN PAARDEN waren er wel nodig
om een bom op het strand te verrollen.
Een enkele keer rukten ze wel eens te hard
aan de touwen. Dan duikelde het schip van
de rollen dreunend in het zand. Met soms
ampzalige gevolgen £r was eens een oude
wild. want het schip gleed van de stammen
weg. Het sloeg krakend in het zand. waar
het overlangs gespleten, liggen bleef.
..Hij is doormidden, d'ouwe man", zei
Scheveningen meewarig en het bedoelde daar
mee zowel het schip als de reder, die door het
verlies zo n gevoelige klap kreeg dat hij
zijn bedrijf moest beëindigen.
Over al die zaken werd op Pinkster-drie
nog eens uitvoerig gesproken. En als de
avond kwam gingen de vissers voor het laatst
Dan trokken de paarden de bommen in zee.
Dan werden de zeilen gehesen en gleden de
schepen door de golven naar het Noorden.
Dan was de nieuwe teelt begonnen!
Sinds Robert Brown in 1836 zyn
rugzak liet vallen op de plek.
waar later Albury ontstond, heb
ben drie gebeurtenissen aan de
ontwikkeling van dit centrum in
de Murray-vallei een schok gege
ven. Daar was eerst de nimmer
opgehelderde moord op een in
pyjama gekleed meisje, welke
moord jarenlang niet alleen de In
woners van Albury bezighield,
doch ook de aandacht had van ver
scheidene criminologen in alle de
len der wereld.
Opnieuw kwam Albury in het
brandpunt van de belangstelling te
staan, doch ditmaal om heel wat
eerbiedwaardiger redenen, dank
zij de beroemde Londen-Melbour-
neluchtrace. waaraan de K.L.M.
ten slotte zoveel plezier beleefde.
Aanvankelijk zag het er voor onze
maatschappij minder goed uit.
Want op de late avond van maan
dag 12 oktober 1934 kwam het toe
stel ..Uiver". bemand met de vlie
gers Parmentier en Mol. zonder
benzine te zitten. Het gebeurde bo
ven Albury. waar het ging rond
cirkelen om een geschikte lan
dingsplaats op te sporen Doch het
was donker en een vliegveld, hoe
genng ook. zocht rnen er tever
geefs. Daarom adviseerden de
autoriteiten via het plaatselijke
radiostation de piloten een lan
dingspoging te ondernemen op de
renbaan van de stad. terwijl te
vens alle automobilisten dringend
verzocht werd, zich ook daarheen
te begeven, teneinde met hun kop
lampen een verlichte plek te voor
schijn te roepen. En hoe snel dat
alles ook in zijn werk moest gaan,
de opzet lukte. Veilig wist Par
mentier zijn machine aan de grond
te zetten, waarop men de volgen
de ochtend met slechts gedeelte
lijk gevulde tanks het modderige
terrein wist te verlaten om toch
nog op tijd Melbourne te berei
ken. En wel zo. dat Nederland met
de eerste prijs in deze handicap
race ging strijken. Na de hevige
spanning, die door de tegenslag
boven Albury was ontstaan, volg
de een golf van vreugde door de
ganse wereld, omdat men daar in
die Murray-vallei zo alles op alles
had gezet om de pechvogel alsnog
een kans te geven. Geen wonder,
dat er zelfs liedjes gemaakt wer
den op de sportieve bevolking van
Albury, die zich van zulk een
Sachtige kant had laten kennen.
ankbare Nederlanders richtten
daarom voor die bevolking een
monument in de stad op.
De laatste tijd is Albury op
nieuw ,,in het nieuws", nu door
een spoorlijn, die de stad een ze
kere beruchtheid verschafte. Deze
lijn werd aangelegd in de tijd, dat
Australië nog bestond uit zes on
afhankelijke en elkaar bevechten
de staten, die allemaal precies de
den wat goed was in hun ogen. Zo
kon het gebeuren, dat het staats
bestuur van Nieuw Zuid Wales
(waarin Albury ligt» tot een üjn-
breedte van 63 inch besloot en
daarna de staat Victoria zijn keus
liet vallen op een breedte van 56%
inch ..opdat men lekker niet van
elkanders rails gebruik kon ma
ken". En omdat Brown zijn rug
zak juist had laten vallen op de
grens van Nieuw Zuid Wales en
Victoria was Albury de stad, waar
die beide spoorbreedten elkaar ont.
moetten.
Mopperend
Reeds meer dan een eeuw be
staat deze ongelukkige situatie nu
al en daarom sjouwen de treinrei
zigers al ruim honderd jaar mop
perend en klagend hun bagage in
Albury van het ene perron naar
het andere. Weliswaar heeft men
de situatie in de loop der jaren
wat gemakkelijker gemaakt, door
dat aan de andere zijde van het
perron van Albury rails met een
breedte van 56inch werden ge
legd. zodat de doorgaande reizi
gers slechts het perron behoeven
over te steken, doch hiermee zijn
de moeilijkheden toch allerminst
uit de wereld. Dag en nacht moe
ten vele stationsarbeiders in actie
zijn om de goederen van de ene
kant van het perron naar de an
dere te verplaatsen, dus steeds
maar weer een uitladen en inla
den of omgekeerd. En dit kost
geld. een hoop geld zelfs, nl. zes
tigduizend gulden per week al
leen al aan lonen. Maar er is ook
een goede zijde aan, want dat geld
wordt verdiend door vierhonderd
Inwoners van de stad Albury en
het komt dus voor het grootste
deel de eigen stad ten goede. Toch
nadert deze situatie thans haar
einde, omdat het gezonde verstand
der staten het ten slotte gewonnen
heeft van de onderlinge naijver.
Ook Nieuw Zuid Wales krijgt een
spoorbreedte van 56% inch. Het
werk zal verscheidene miljoenen
kosten, doch deze moeten nu maar
beschouwd worden als een offer
aan het algemeen welzijn.
Trouwens, Albury kan best eens
flink in de zak tasten, daar het
een grote welvaart geniet. Dank
zij o.a. de hoge prijzen, waarvoor
men de grond van de hand weet
te doen. Zo betaalt men op het
ogenblik voor één voet bouwgrond
in de Deanstreet 10.000 gulden. En
op een veetentoonstelling vertegen-
Zwoarste reis
duin. Daar werd het hardst geschreeuwd en
het hardst getrokken. En was de bom dan
eindelijk over het Schuitengat en door de dui
nen op het strand gezeuld, dan was de
zwaarste rei» gemaakt. Want de tocht op de
rollen door het dorp werd maar één keer ge
maakt Als het schip op het strand lag
kwam het nooit maer terug in het dorp.
Op Pinkstar-dria werd van die transporten
verteld Ook van het rollen op het strand.
Al moet weliswaar nog be
slist worden, op welke school
de Britse troonopvolger prins
Charles zijn opleiding zal krij
gen, de koningin heeft thans
reeds besloten, dat dit n i e t het
beroemde Eton-college zal zijn.
Welke school het dan wel wordt,
is nog niet bekend en aangezien
prins Charles nog tien jaar moet
worden en hij pas op zijn twaalf
de jaar naar een middelbare
school kan, heeft het nog even
de tijd.
Een gewone Engelse jongen gaat
eerst naar een openbare lagere
school, een jongen uit een „welge
steld milieu" pleegt naar een parti
culiere voorbereidingsschool te gaan,
een zogenaamde Preparatory School
of kortweg Prep School Sedert een
jaar is Prins Charles leerling op zo'n
Prep School in de graafschap Berk
shire, noordwestelijk van Londen.
Maar nu al breekt men zich in hof
kringen en zeker ook in de koninklij
ke familie het hoofd erover, wat in
1961. als hij twaalf jaar is, met de
troonopvolger moet gebeuren.
Verleden
In hofkringen vinden velen, dat
Eton een goede keus zou zijn. Een
voorvader van Charles, Koning Hen
drik VI, stichtte de school in 1440.
Zij ligt bovendien vlak in de buurt
van Windsor Castle; Robert Birley.
de tegenwoordige rector is goed be
kend met de koninklijke familie en
verschillende neven van Prins Char
les. onder andere de beide zoons vin
de Hertog van Gloucester, zijn leer
lingen vsn Eton.
Maer tegelijkertijd zijn er zeker
belangrijke argumenten tegen Eton
in te brengen. Eton is sedert Jaren
de ..kwekerij" voor de Jongere gene
ratie der conservatieven. Op het
ogenblik behoren van de 86 voormali
ge leerlingen van Eton in het parle
ment er 81 tot de conservatieve par
tij. De liberale partijleider Grlmond
nald Paget behoren tot de vijf
zonderingen, die deze regel bevesti
gen. Sterker spreekt misschien nog
het feit. dat bijna een derde deel ven
de tachtig ministers en staatssecreta
rissen van de regering MacMillan een
opleiding kregen op Eton, waarbij
MacMillan zelf aan de kop gaat.
Trouwens Sir Anthony Eden is even
eens „Old Etonian". Dit alles geeft
wel heel duidelijk weer. hoe sterk
de band is tussen deze feodaalste al
ler Engelse „public schools'; en de
Conservatieve Partij.
Onpartijdigheid
Zou prins Charles naar Eton ge
zonden worden, den zou dit ongetwij
feld tot gevolg hebben, dat vele
staatsburgers van het Verenigd Ko
ninkrijk hierin een bewijs zouden
zien van een zekere voorkeur voor
een bepaalde politieke richting, in
feite voor één der beide grote par
tijen. De drager van de kroon moet
echter niet alleen objectief boven de
partijen staan, het is ook ongewenst,
dat zijn onpartijdigheid zelfs maar
aan de geringste twijfel onderhevig
zou zijn. Dit is een argument, dat
bij de keuze van school voor de
troonopvolger bijzonder zwaar weegt.
Wat voor Eton geldt, zou zij het
in mindere mate ook kunnen gel
den voor Etons grootste concurrent,
de beroemde school van Harrow, die
gedurende de .aatste generaties twee
conservatieve premiers opleverde:
Stanley Baldwin en Sir Winston Chur
chill en waar het conservatieve ele
ment nauwelijks minder dominerend
is dan in Eton.
Tegen Winchester zou kunnen wor
den ingebracht, dat de keuze van de
ze school zou wijzen op een zekere
sympathie met Labour. Hier worden
bewust of onbewust de scholie
ren voorbereid op het leidersschap
in de Labour Party.
Een uitweg
Wat nu? Op die vraag zullen ko
ningin Elizabeth en haar gemaal het
antwoord moeten geven. Misschien
zou een uitweg zijn. dat de koninklij
ke familie besluit de troonopvolger
op geen der door eeuwen geheiligde
traditie met elkaar wedijverende
„public schools" te plaatsen. Men
fluistert, dat de Hertog van Edin
burgh de wens heeft uitgesproken,
zijn zoon te zenden naar de school,
die hij zelf ook bezocht. Dat is Gor-
donstoun in Schotland, een internaat,
dat pas in 1934 werd gesticht door
de door Hitier uit Duitsland verdre
ven Kurt Hahn. Deze school heeft het
voordeel, dat men haar met de beste
wil van de wereld geen enkele bin
ding met welke politieke partij ook
verwijten kan. En dat zij voorts ook
niet, zoals vele van de oudere inter
naten, verbonden is met bepaalde
maatachappelijke kringen of bepaal
de groepen. Ongetwijfeld zal menige
oud-Eton- of -Harrowscholier zyn
neus optrekken voor een instituut
zond.r traditie, maar daar staat dan
tegenover, dat ontelbare Britse va
ders er begrip voor zullen hebben,
dat een vader zijn zoon graag ziet
op de school, die hij zelf bezocht.
woordigde onlangs één kudde
stamboekachapen een waarde van
25 miljoen gulden. Voorts duidt
ook de aanwezigheid van een du
re nachtclub, die geenszins over
gebrek aan belangstelling te kla
gen heeft, wel op een zekere wel
stand van de bevolking. En in de
oorlog, toen er een nationaal fonds
werd gesticht, bracht Albury al
leen hiervoor tien miljoen vrijwil
lig bijeen! Ja, Albury heeft met
haar 63-inchspoorlijn uitstekend
geboerd. En hot ziet er naar uit,
dat het ook straks, als op 56% inch
is overgeschakeld, goed zal gaan.
Fleur
Albury heeft zo'n 40.000 inwo
ners. die zelf al aan de brede, ge
zellige winkelstraten de nodige
fleur weten te geven. Maar boven
dien zorgen hiervoor de vele vee
houders en tuindersfamilies uit de
wijde omgeving, daar zij er voort
durend belangrijke inkopen komen
doen. Hiertoe zijn deze boeren rij
kelijk in staat, want de Murray-
rivier, die het sneeuwwater van
de bergen distribueert, bezorgt de
vallei een grote mate van vrucht
baarheid. En ook de regelmatige
regenval van 18 inch per jaar
draagt hiertoe het zijne bij. Ten
einde echter beschermd te zijn te
gen een eventuele watersnood werd
negen kilometer buiten de stad
een dam gelegd en werd bovendien
een meer gecreëerd, dat driemaal
zo groot is als de havens van Syd
ney. Noch de uitgestrekte tuin-
gebleden, noch de onoverzienbare
schapenkudden behoeven dus over
stromingen te duchten. En dit deed
weer bij vele immigranten, on
der wie ook tal van Nederlanders,
hun keus op Albury vallen.
Hoezeer Albury, als gevolg van
de Melbourne-race nog altijd tot
de verbeelding van de Nederland
se immigranten spreekt, heb ik
ondervonden toen ik een langdurig
bezoek bracht aan die stad. „Ik
winkelier H. Maas, afkomstig uit
Zuid-Holland en nu een goede zaak
drijvend in de Churchstreet. „Het
beviel me onmiddellijk in Albury
en daarom ben ik er blijven han
gen. Spijt heb ik er nimmer van
gehad". Iets dergelijks merkte de
eer P. v. d. Lugt uit Noord-Bra
bant tegen me op. Hij werkt in een
garage in het hart van de stad en
heeft het uitstekend naar zijn zin.
En zo zou ik nog heel wat meer
uitspraken kunnen vermelden, om
dat men in Albury de geslaagde
Nederlanders bij de vleet vindt.
Financieel best
Roy Collings, de gemeentesecre- j
taris, vertelde me, dat de stad
er financieel best voorstaat. Met
de Jaarlijkse inkomsten van vijf
miljoen gulden per jaar is men
ruimschoots in staat de groei van
de stad bij te houden en haar ver
der te ontwikkelen tot ze plaats
kan bieden aan 60.000 inwoners.
Men beschikt over een behoorlijke
stadsbibliotheek, organiseert elk
jaar een kunstfestival, waarvoor
ook uit onze immigrantenkringen
veel belangstelling bestaat. Dank;
zij deze immigranten bezit Albu
ry voorts een operagroep, die al
„Die Fledermaus", „Hansel und
Gretel" en „Die lustige Wltwe"
over het voetlicht bracht en tel
kens een vol huis wist te trekken.
Uit dit alles blijkt wel, hoezeer de
immigranten hun invloed doen gel
den ook op cultureel gebied.
Toch is er met Albury ook iets
vreemds aan de hand. Want of
schoon de Murrayrivier de offi
ciële grens vormt tussen de staat,
Nieuw Zuid Wales (dus ook Albu
ry» en de staat Victoria, is he4
geenszins zo, dat het leven van de
„Albynezen" bij die rivier pleegt
op te houden. Integendeel, voort
durend wenden deze mensen hun
schreden naar de grote stad Mel
bourne, in de staat Victoria, om
dat Melbourne wat dichterbij ligt
dan het in Nieuw Zuid Wales ge
legen Sydney. De handel van Al
bury richtte zich op Melbourne!
Zodoende drinkt men in Albury
Victoriaans bier en voetbalt men
er volgens de Victoriaanse spelre
gels in plaats van de spelregels
van Nieuw Zuid Wales te volgen.
Want Albury is eigenlijk een stad
op het land, die graag tegen een
grotere zuster aanleunt. Dit ook
al, omdat Albury niet, zoals Mel
bourne en Sydney, vlak aan zee
ligt. maar wat het binnenland in.
Albury is mooi, zoals het daar
ligt tegen de bergen, en met dat
uitzicht op die vruchtbare vallei.
Ook de doortrek van het autover
keer, vooral van vele vrachtauto's
die van Sydney naar Melbourne
rijden of omgekeerd, geeft een gro
te levendigheid aan Albury. En te
vens aan het leven van menige
Nederlander, die langs die route
een bestaan vond met de vestiging
van een café, dat dag en nacht
geopend is. Wie langs deze weg
reist bij avond wordt al heel in
de verte getroffen door het op een
hoge bergtop in vol licht staande
oorlogsmonument van Albury.
Vooral als Nederlander maakt dit
indruk op je. omdat die stad via
de K.L.M. ons eenmaal zozeer aan
zich verplichtte.
omdat deze school kwekerijder Conservatieven is
wetenswaardig
merkwaardig IiLULIi
uit de tvereld van vandaan en nisteren
hijeennebruclu door x
<Zi
SPOOR BIJSTER
Dif moet in een kleine Engelse havenstad vorige week ge
beurd zijn: In een winkel aan de hoofdstraat waren inbrekers
geweest en de politie verscheen met enkele wakkere politie
honden bij de gekraakte brandkast. De honden snuffelden
agressief en barstten toen in een hevige niesbui los om
vervolgens het spoor van de verdwenen dieven bijster te
raken. De inbrekers hadden enkele busjes peper in de winkel
leeggestrooid om hun aftocht te dekken.
MOEILIJK
Het ia vandaag aan de dag moeilijker een passende naam te
bedenken voor een nieuw geneesmiddel, dan dat medlcUn uit te
vinden Er *Un n.l. alleen op dit gebied 14.000 geneesmiddelen
in de handel en alle namen zUn beschermd.
VOORNAAM
In het huisorgaan van het „Instituut voor de Duitse Adel"
dat te Bonn verschijnt, kwam de volgende (deftige) advertentie
vo°r.; -.Gevraagd door voornaam meisjespensionaat twee vrou
welijke dienstboden. Eigen rijpaarden mogen meegebracht
worden."
VERBOD
De gemeenteraad van Pompton Lake in de Amerikaanse
staat New York is langdurig bijeen geweest voor het nemen
van een belangrijk besluit. Daarbij werd bepaald, dat honden
voortaan na 9 uur des avonds niet meer zullen mogen blaffen.
Een der raadsleden, die het een nogal vreemde verordening
bleek te vinden, stelde voor alle honden een afschrift van de
bepaling te doen toekomen.
OLD SOLDIERS
BLOEDDRUK
In Petersburg (Florida, USA) is iemand op het idee ge
komen om spoedig en slapende rijk te worden. Petersburg is
een stad, waar zeer vele gepensioneerden van hun rust ge
nieten en de man heeft nu op verschillende plaatsen in de
stad automaten laten neerzetten, waar men na inworp van
anderhalve dollar aan muntstukken zijn bloeddruk kan me
ten. Zelfs de doktoren kunnen er niets tegen hebben, want
boven iedere automaat hangt een bordje met: „Als uw bloed
druk niet in orde is, ga dan direct naar de dokter."
.ROMMEL"
In Sleeswijk-Holstein (Noord-Duitsland) rijdt thans een vracht
wagon met oplegger rond om oude rommel op te kopen bij de
boeren en burgers, Leider van deze „expeditie" is dr. Lühning
van het museum te Gottorf. De oude rommel is n.l. bestemd om
een tentoonstelling in te richten over de ontwikkeling van de
streek op het gebied van huishouding in de stad en op het platte-
GEBREK
haar rubrieken n.l. het volgende ingezonden
stuk opgenomen; „Reeds geruime tijd loop Ik van plaats naar
plaats, van winkel naar winkel om een stuk tentdoek te kopen.
MUn t«nt Is zwaar beschadigd en omdat het al weer gauw va
kantie is, zou Ik het ding moeten repareren. Ik heb een stuk
doek nodig van 1.20 bü 1.50 meter. Waar kan ik dat kopen?"
De redactie plaatste dit naschrift: ..Wie kan onze lezer helpen?"
