CHRISTELIJK
De verdwenen
miniatuur
d
Samen verzoeken om afvaardiging,
kanselruil en intercommunie
Protestants Paviljoen op
W ereldtentoonstelling
Getuigenis van
Geloof, Hoop
en Liefde
Kanttekening
de
Die ellendige
schrapende
hoest...
Pastoraat aan ziekenhuispatiënten
in Oost-Duitsland onmogelijk
Seiictafie
SMctape
Zeer scherpe kritiek op
verruiming bêta-reeliten
Lager technisch onderwijs
geen ambachtsschool meer
Tussen Geref. en
Chr. Ger. Kerken
f-JET oog in de Gereformeerde
Kerken is bij velen niet
bij allengeslagen op de
Hervormde Kerk. Het lijkt
soms wel alsof men de kleinere
kerken heeft afgeschreven, zo
klaagt dr. J H. Velema in D e
Wekker van de Christelijke
Gereformeerde Kerken. Niet
dat dr Velema een overhaaste
organisatorische eenheid zou
willen. Wel begeert hij een
beter en geduldiger naar elkan
der luisteren.
Deze klacht heeft prof. dr.
Herm. N. Ridderbos getroffen
en in zijn rubriek Vgn week tot
week in het Gereformeerd
Weekblad gaat hij er op in.
Eerst vraagt hij zich wel even
af, of het waar is dat er „lij
ons meer verwachtingen bestaan
t.a.v. fusie met de Hervormde
Kerk dan met de Chr. Geref.
Kerken".
hierin vergist. Er wordt bij ons
wel meer over de Herv. Kerk ge
schreven dan over de Chr. Geref.,
maar dat heeft zijn oorzaak. Die
is daarin gelegen, dat wij nog al
tijd een kardinaal verschil met de
Herv. Kerk gevoelen, een verschil
dat ons zozeer ter harte gaat, dat
wij daarin niet kunnen berusten.
En met de Chr. Geref. Kerken
hebben we zódanige verschillen in
geen enkel opzicht.
Als ds. Velema nu zou vragen:
waarom dan niet meer aandacht
aan ons besteed?, dan zou> ik hem
willen vragen: broeder, wijs ons
de weg om verder met u en de
uwen te komen.
Wij zijn het ook wel met ds.
Velema eens, dat wij geen over
haaste organisatorische stappen
moeten doen. Er zijn bepaalde
sectoren in de Chr. Geref. Ker
ken. die het èrg moeilijk met ons
zouden hebben en met wie wij
eerlijk gezegd het óók erg moei
lijk zouden hebben. Maar er zijn
vele andere en meer in getal, met
wie dat over en weer, naar mijn
overtuiging, heel erg zou meeval
len.
Daarom zouden wij echter met
de Chr. Geref. Kerken als geheel
gaarne wat meer vorderen en als
ds. Velema ons daarbij helpen
kan, zou hij zich misschien ver
wonderen hoeveel weerklank dit in
onze kerken zou vinden en hoe
groot de aandacht dab op een
maal in de geref. pers ook voor
de Chr. Geref. Kerken zou zijn.
Dat deze momenteel niet groter
is komt hij kan er staat op ma
ken! meer voort uit onmacht
dan uit onwil.
der luisteren, doordat men samen
gaat luisteren naar de Here. Ik
ben het er geheel mèe eens: dat
is de weg. Dit geschiedt trouwens
ook, althans het met elkaar spre
ken en naar elkander luisteren.
Ik dacht, dat wij al w«?l 25 jaar,
zo het niet méér is, officieel met
elkander spreken en naar elkan
der luisteren in deputaatschappen
Ik wil de waarde ervan niet ont
kennen, al heb ik het er wel moei
lijk mee. Moeilijk vooral in die
zin of er in al dat spreken en luis
teren naar elkaar ook wel genoeg
het luisteren naar de Here is,
waarvan ds. Velema spreekt. Ik
heb het gevoel, dat dit spreken te
weinig geschiedt onder het beslag
van hetgeen, bij alle eis der
waarheid, toch ook de eis der een
heid is van 's Heren wege. Daar
om zou ik ds. Velema willen bij
vallen als hij dit luisteren en spre
ken blijkbaar wil intensiveren.
II HEB daarvoor wel een concrete
gedachte, die ik - om het niet
bij woorden te laten aan ds.
Velema even publiek wil voorleg
gen als hij zijn klacht voorlegt:
in de hoop, dat ds. Velema daar
over wil nadenken en wil antwoor
den. Ik zou hem willen voorstel
len het spreken met en luisteren
naar elkaar op tweeërlei wijze
uit te breiden.
Laten wij mijnentwege hij en
Ik aan de synodes van belde
kerken of (misschien beter:) aan
de deputaten voor samenspreking
tussen belde kerken het voorstel
doen: a. van wederzijdse afvaar
diging naar elkanders synode; b.
van het verlof tot kanselruil, waar
dit plaatselijk de eenheid kan be
vorderen; c. van het openstellen
van de .avondmaalstafel voor el
kander; zo mogelijk van gemeen
schappelijke avondmaalsvieringen,
waar dit plaatselijk mogelijk
blijkt.
elkander
betekenen en een diepere beleving
van de eenheid, zonder dat wij
tot overhaaste organisatorische
eenheid komen, die ik mèt ds. Ve
lema pas veel verder zie liggen.
Dit zou de zaak van het luiste
ren en spreken mogelijk tot meer
dere vrucht kunnen brengen, dan
de officiële besprekingen, óók
naar het oordeel van ds. Velema,
tot nu toe hebben opgeleverd. Dat
zou ons mogelijk ook kunnen heen
brengen over het „klimaatsver
schil", waarover ds. Velema
schrijft en die hij, méér dan ver
standelijk te ontleden verschillen,
als de oorzaak van de verwijde
ring ziet (m.i. terecht). Dit zou
ons organisatorisch nog geheel
vrij van elkander houden en toch
anderzijds beter en directer kun
nen doen luisteren naar wat de
Here al dan niet van ons wil.
Prof. Ridderbos schrijft ook over
eventuele afvaardiging van de chris
telijke gereformeerden naar de gere-
synode;
nadruk op
wij hierbo-
4
VERSCHIL IN STRUCTUUR
raifinnirRi
Oe beroemde CANADESE
hoestsiroop
HET Protestants paviljoen op
de Wereldtentoonstelling in
Brussel zal zondagmiddag 20 april
tijdens een kerkdienst, die in vier
talen wordt gehouden, in gebruik
worden genomen.
Dit paviljoen, dat gefinancierd
is uit giften van protestantse ker
ken uit de verschillende landen, is
opgetrokken in de omgeving van
het atomium en het Nederlands
paviljoen.
De protestantse kerken willen op
de wereldtentoonstelling aanwez'-g
zijn. vertelde ds. Fagel gisteren,
omdat zij menen, dat een balans
van de moderne wereld onvolledig
is zonder de stem van het Evan
gelie, zoals de protestanten dat be
grijpen.
Verder is het van groot belang,
dat de geloofsgenoten uit het
buitenland gemakkelijk een plaats
kunnen vinden, waar zij ter kerke
kunnen gaan.
Tenslotte willen de protestantse
kerken door dit paviljoen een ge
tuigenis afleggen van hun Geloof,
Hoop en Liefde.
Het paviljoen is opgericht op initi
atief van de Wereldraad van Kerken
in Genève. Het beslvt een opper
vlakte van 1200 vierkante meter en
bestaat uit een kapel en een tentoon
stellingszaal, opgetrokken in metaal
en glas. Boven de toren worden drie
verlichte kruisen aangebracht, die
Golgotha, het centrum van de ge
schiedenis der mensheid symbolise
ren. Een groot fresco vooraan het pa
viljoen toont Christus, predikend tot
de mensenrassen. Het Christusbeeld
zal drie meter hoog zijn en wordt ge
schilderd door Peter Siebold-
De tentoonstelling, die ingericht
door de Zwitser Kurtz, zal als the-
a hebben de woorden van Chris
tus: ,,Ik ben het licht der wereld"
„Gij zijt het licht der wereld."
In de kapel zullen godsdienstoefe
ningen in verschillende talen en vol
gens de verschillende tradities wor
den gehouden. Elke vrijdagmiddag
wordt een orgelconcert gegeven en
zijn lezingen te horen onder meer
van ds. Niemoeller en ds. Boegner
van Frankrijk. Tijdens drie week
ends worden 180 vrijwillige gidsen
opgeleid, die in het paviljoen ter be
schikking zullen staan van het pu
bliek.
Het orgel in de kapel is een ge
schenk van het Rampenfonds in Ne
derland, bestemd voor de nieuwe gere
formeerde kerk van Geersdijk op
Noord-Beveland. Na de tentoonstel
ling wordt het in die kerk geplaatst.
Na de kinderen:
de zieken
Een van de oudste diensten van
de christelijke kerk, de zielszorg
aan zieken, wordt in Oost-Duits
land onmogelijk gemaakt, althans
voor zover deze zieken in gemeen
telijke ziekenhuizen of universi
taire klinieken liggen.
In Oost-Duitsland bestaat een veror
dening, die voorschrijft dat de geeste
lijken van beide confessies (r.k. en
evangelisch) de patiënten mogen bezoe
ken in het bezoekuur. De zusters zor
gen, dat de geestelijken de namen krij
gen van de patiënten die een pastoraal
bezoek wensen.
Dat betekent, dat de predikant, die
naar een ziekenhuis gaat, daar alleen
mensen mag bezoeken, die op het lijstje
staan, een lijstje, dat hij pas dezelfde
dag krijgt. Hij is dus slechter af dan
de gewone burger van de Duitse Demo
cratische Republiek, want die mag in
het bezoekuur in het ziekenhuis bezoe
ken wie hij wil. En dan zwijgen we nog
maar over de vraag, of een goed pas
toraal gesprek wel mogelijk is in het
lawaai en de onrust van bezoekuur en
-dag.
De leiding van ziekenhuizen en klinie
ken heeft lange tijd de verordening
dateert van twee jaar geleden slechts
oppervlakkig gehoor gegeven aan de
richtlijnen. Er zijn ook nu nog genees
heren-directeur, die de dienst van
kerk voor hun patiënten toejuichen.
Maar vooral In do laatste tijd Is het
aantal ziekenhuizen sterk gestegen,
waarin op grond van de verordening de
zielszorg ls opgehouden. Zo wordt ern
stig overwogen het ambt van zieken
huispredikant te Leipzig ai te schaffen:
hij heeft nagenoeg niets te doen.
Steeds weer heeft men van de kant van
de kerk bij de Oostduitse regering po
gingen in het werk gesteld de verorde
ning af te schaffen. Zonder resultaat.
Men noemt dit in kerkelijke kringen op
nieuw een bewijs, dat het communis
tische regiem zijn aanvallen op kerk
en christendom bij voorkeur richt op
groepen die zich niet verdedigen kun
nen. Bij de kwestie van de jeugdwij-
ding zijn het de kinderen, nu de zie-
Het merkwaardigste is nog wel, dat de
man die verantwoordelijk is voor deze
gang van zaken, minister Luitolt, lid
is van de (Oostduitse) chrlstelijk-de-
mocratische unie.
Advertentie
Voor 1001 plak werkjes
kleeiband
kleeiband
bij uw kantoorboekhandelaar
W. Koole te Uitwijk; te De Bilt:
Poot te Delft.
Bedankt voor Zoetermeer: J. J. Pol
dervaart te Scheveningen.
GEREFORMEERDE KERKEN
Examens. De classis Amsterdam
heeft preparatoor geëxamineerd
roepbaar verklaard de heren H. J. Ba-
vinck kand. theol. en A. Bolwijn kand.
theol. Kand. Bavinck, Van 't Hofflaan
18. Amsterdam-Oost, en kand. Bolwijn,
Joos Banckersweg 8 II, Amsterdam-
West, overwegen gaarne een eventueel
GEREF. KERKEN (OND. ART. 31)
Beroepen te Goes: C. van Leeuwen
te IJsselmuidenGrafhorst.
EVANG.—LUTHERSE KERK
Drietal te Dordrecht: L. G. Chr. Gra-
bandt te Leeuwarden en mr. D. G
Hoevers en A. K. van der Meij, beiden
te 's-Gravenhage.
GEMENGD NIEUWS
Ingebroken in tijdschriften-kiosk.
(Zó boeiend is nu PANORAMA!)
In voorlopig verslag Tweede Kamer:
Grote bezwaren tegen toelating van
gymnasiasten-B tot theologie
(Van
parlementsredactie)
In de Tweede-Kamercommissie voor onderwijs heeft men, blijkens het thans
verschenen voorlopig verslag, scherpe kritiek uitgeoefend op het door minister
Cals ingediende wetsvoorstel om bezitters van het gymnasium-B In staat te
stellen universitaire examens af te leggen in de godgeleerdheid en de moderne
talen.
Terwijl enige leden der commissie, behalve van kritiek ook blijk gaven van
een zekere waardering voor het wetsontwerp en anderen het zelfs „dankbaar"
wensten te aanvaarden, bleken verschillende leden er „ten enen male afwijzend"
tegenover te staan, zowel op grond van de Inhoud als vanwege het incidentele
de regeling.
karakter a
De grootste bezwaren had men wel
tegen het voorstel om B-gymnasiasten
toe te laten tot de examens In de theolo
gie. Vrijwel de gehele commissie
grijpend voorstel had; haar men meende,
in een meer omvattend kader van het
onderwijs geplaatst dienen te worden.
Het betreft hier immers een wijziging,
waarvan velen dnchten, dat ze de onder
gang van de A-afdeling van het gym
nasium tot gevolg zal kunnen hebben.
In dit verband werd er door de
commissie op gewezen, dat de minis
ter zijn voorstel onvoldoende heeft ge
motiveerd. Hij wekt de indruk, dat in
feite het lerarentekort de enige reden
voor het wetsontwerp vormde, maar
wanneer dit het $eval is, aldus de com
missie, waarom is dan niet tegelijker
tijd voorgesteld om ook aan de eind
diploma van de A-afdeling van het
gymnasium meer rechten te verbinden?
Het tekort aan leraren in een aantal
andere vakken is toch niet minder
groot dan het tekort aan leraren in
moderne talen. Voor enkele leden der
commissie zou het ontwerp van mi
nister Cals een belangrijk deel van
zijn onaantrekkelijkheid verliezen,
wanneer aan het A-diploma grotere
bevoegdheden zouden worden toege-
Theologie
Zeer ernstige bezwaren heeft de com
missie tegen de toelating van B-gym
nasiasten tot de theologische examens.
In het voorlopig verslag wordt gewe
zen op de grote waarde, die het pro
testantisme toekent aan de studie van
de Bijbel met behulp van de grondtekst.
Het zou volkomen onjuist zyn deze
studie alleen voor a.s. filologen onder
de predikanten te reserveren: ze ls voor
elke theoloog van belang. Wanneer nu
ook nog voor het B-diploma het Grieks
facultatief zou worden gesteld (minister
Cals heeft dit In een ander, vorig jaar
ingediend, wetsontwerp voorgesteld) dan
zou de ramp voor de studie der theologie
niet te overzien zijn.
Wat minder bezwaar bestond er in de
commissie tegen de toelating
B-diploma tot de examens in de facul
teit der letteren en wijsbegeerte, met
uitzondering van de examens in de klas
sieke taal- en letterkunde. Niettemin
betreurde men de te verwachten
ming van de vooropleiding voor de stu-
43
„In Kopenhagen."
„Bij gezamenlijke kennissen?"
„Neen, mijnheer de commissaris."
„Maar?"
Zij zei aarzelend: „Op straat."
„Kunt u de gang van zaken wat uitvoeriger be
schrijven?"
„Ik wilde," vertelde zij. „korte tijd voor mijn
vertrek een paar schoenen kopen, die ik de dag
te voren in een etalage, ergens tussen de Nytorv
en het Radhusplatz gezien had. Ik liep door de
straten en zocht naar de etalage. Eensklaps riep
iemand mij bij mijn voornaam. Ik draaide mij
om. Het was mijnheer Struve."
„Hoe wist hij uw voornaam?" vroeg de com
missaris. „Ik dacht dat u elkaar helemaal niet
kende."
„Mijnheer Struve zei. dat ik zoveel op zijn
nicht uit Leipzig leek; hij dacht dat zij het was."
De commissaris meesmuilde ironisch. „M'n
beste juffrouw wat te erg is, is te erg. Ik
weet niet of u deze leugen van de heer Struve
hebt geloofd. Ik geloof haar in elk geval niet!
Onder geen voorwaarde! Het is mogelijk, dat u
op zijn nicht lijkt! Het kan waar zijn dat u de
zelfde voornaam hebt als de jonge dame uit
Leipzig. .Maar dat u op elkaar lijkt en ook
dezelfde 'naam zoudt hebben neemt u mij niet
kwalijk, maar dat is mij te sterk!" De commis
saris keek mijnheer Külz spottend aan. „Wat
denkt u er van?"
Papa Külz haalde zijn schouders op- „Het
klinkt nogal vreemd- Dat moet ik toegeven."
De commissaris wendde zich weer tot Irene
Trübner. „Wat gebeurde er toen?"
„Toen vond ik eindelijk de schoenenzaak. Ik
Erich Kdstner:
die in de moderne talen en de geschie
denis. Naar de mening van sommige
leden zal in geen geval aan het bezit
een B-diploma de bevoegdheid tot
hjet afleggen van examens in de Semië-
tische taal- en letterkunde verbonden
mogen worden.
Ook ivaardering
Enkele leden van de commissie, die
•aardering hebben voor het wetsont
werp, waren van oordeel, dat door alle
richtingen van het v.h.m.o. de leerlingen
zodanig kunnen en moeten worden ge
vormd, dat zy zonder meer tot wetcn-
schappelyke studie in staat zün. Dat niet
elke voorbereidende studie op alle facul
teiten even goed aansluit en dat dit in
de nodige gevallen aanvullende tenta
mens zal vereisen, beschouwen deze le
den als vanzelfsprekend.
De commissie heeft niet de indruk,
dat de minister over dit wetsvoorstel ad
vies heeft ingewonnen van de senaten
der universiteiten, de theologische facul
teiten, de betrokken kerken, de Raad
van leraren bij het v.h.m.o., c.q. van de
leraren in de moderne en klassieke talen.
Waarom, zo wordt in het voorlopig ver
slag gevraagd, is een dergelijke raad
pleging achterwege gebleven?
ONDERWIJSBENOEMINGEN
Benoemd tot hoofd van de chr. nat.
school te Hemrik (Fr.): H. Nijk te Oos-
terbierum; van de chr. nat. school te
Nieuwkoop: C. A. Looyen te Kamper
land (Z.); van de c.v.o.-school Laurens-
vliet te Zwijndrecht: G. A. Verbaas te
Vollenhove.
(~)OK de Eerste Kamer heeft nu
uitgesproken, dat een onderwij
zer bij het openbaar onderwijs geen mening is dit onderwijs in het geheeU
lid kan worden van een gemeente- niet zo bijzonder, in elk geval niet
raad. Hij is in gemeentedienst en in de zin van uitzonderlijk. Integen-
men kan bezwaarlijk goedvinden, deel, wij zien het dusgenaamde bij-
dat wie in dienst staat van het gezag zondere onderwijs gaarne als het
tevens van het gezag deel uitmaakt, normale.
Er is, ook in de Eerste Kamer, tegen Maar er is nu eenmaal een van de
deze uitsluiting aangevoerd, dat de gemeenten uitgaand openbaar on-
onderwijzer bij het openbaar onder- derwijs. Bij deze stand van zaken ligt
wijs zo in een ongustiger positie komt het voor de hand, dat een onderwij.
te verkeren dan zijn collega bij het zer bij dit onderwijs van een gemeen-
bijzonder onderwijs. Deze kan wèl teraad geen deel kan uitmaken. Er
tot raadslid worden gekozen.
is geen reden, aan i
Wij zijn van oordeel, dat dit bezwaar «J het "Penbaar onderwijs dit recht
weinig steek houdt. Dat
te geven alleen omdat zijn collega bij
opzicht een verschil bestaat tussen het bijzonder onderwijs het óók
heeft. Dan verliest men het belang-
geheel
Guuuci uuucttvija, itoust -
met de verschillende a« behandel."e dlt
structuur bij deze heide vormen van "nt""'rP bleek
men van een bepaalde zijde van de
uitsluiting een opnieuw oplaaien van
eenmaal de schoolstrijd te moeten vrezen. Wij
onderwijs.
Openbaar onderwijs
waarbij het bijzónder onderwijs een vormen van onderwijs beter bewust *>rac
meer algemeen karakter kreeg. Wij wordt.
GEEN INTERESSE
yOOR een nieuw gesprek met Soe- misschien in het geheel verbetering
karno heeft Hatta, naar hij thans mogelijk, zolang Soekarno zelf staats-
publiekelijk heeft medegedeeld,
geen interesse. De betekenis van
deze verklaring valt nog niet dade
lijk te overzien.
hoofd blijft?
Over dit alles hangt nog onzekerheid.
Zeker is alleen, dat Hatta zijn lot
niet aan dat van Soekarno wil bin-
Van Hatta hebben zowel in Indonesië den. Zeker is voorts, dat hij niet de
als daarbuiten velen hoge verwachtin
gen gehad. Hij zou een sterke tegen
kracht kunnen vormen tegen de com-
zijde heeft gekozen van de strijd-
voerenden in de buitengewesten.
Hij is niet geïnteresseerd in een ge-
munistische machten en zijn breuk sprek met Soekarno. Waarin hij wèl jsl
met Soekarno zou een bewijs hebben geïnteresseerd is, weten wij niet. IJ
bevindt. Intussen is in de buitengewesten, in p.
Nu blijkt Hatta voor een nieuw ge- het bijzonder op Sumatra, de strijd F
sprek met Soekarno geen interesse ontbrand. Aan alle praten is daar- t!
te hebben. Waarom niet? Wil hij zich mee zelfs in het praatgrage Indone- j!
in den vervolge helemaal uit de po- sië een einde gekomen. Het zijn de j
litiek terugtrekken? Of wil hij een bange ervaringen van een burger-1
nog verdere ontwikkeling .van de oorlog, die men daar thans opdoet*
huidige situatie afwachten? Is zijn en die al zo heel lang te duchten P'
besluit definitief of tijdelijk? Acht hij waren.
BELASTINGVERLAGING
PRESIDENT EISENHOWER wei
gert nog steeds in te stemmen
met verlaging van de belastingen
ter bestrijding van de economische
De kans op belastingverlaging lg Gro
dus groot. Wat de omvang en het fitsei
geschikte tijdstip betreft, zo schrijft i ha*
Alsop, zal Eisenhower zich laten F"
teruggang. Hij wil blijkbaar eerst adviseren daar een Nationale
nog afwachten hoe de uitwerking nomische raad, waarin de minister
is van de maatregelen, die reeds
zijn genomen ter stimulering van
de economische bedrijvigheid* De
president zal het Congres om en
kele honderden miljoenen dollars
vragen voor de bespoediging van
de uitvoering van openbare wer
ken, voordat hij tot andere maat
regelen overgaat.
Toch zijn velen in de Verenigde
Staten ervan overtuigd, dat er in
ieder geval belastingverlaging zal
komen. Een van hen is Stewart Al-
sop, de bekende commentator van
de New York Herald Tribune. Het
gaat er volgens Alsop nog slechts
om, hoe groot de verlagingen zul
len zijn en wie ervan zullen profi
teren.
Niettemin stelt Eisenhower alles in
het werk om een dergelijke drasti
sche maatregel te vermijden en
poogt hij door optimistische verkla
ringen de economie weer in de
goede richting te helpen.
Niet onmogelijk worden de voor
spellingen van de president be
waarheid, maar de voortekenen zijn
niet gunstig. En men heeft in de
Verenigde Staten onplezierige her
inneringen aan het optimisme van
de president in economische kwes
ties.
Te.
positie inneemt. De president heeft1
een groot vertrouwen in Anderson, l
Anderson is conservatief van aard,;?,
zodat het vooruitzicht van de ver-!,
antwoordelijkheid voor een aanzien- L
lijke belastingverlaging en dus een yc
groot tekort op de begroting hemL
bepaald niet aantrekt. Maar eenjie
ernstige depressie is erger e
nister schijnt van oordeel te zijn, datib
dit probleem als het niet anderiM1
kan krachtig moet worden aan-f"
gepakt. Zo wordt thans reeds dei
belastingverlaging die Anderson zalpij J
voorstellen geraamd op niet min-kunt
der dan vijf miljard dollar. (fooi
Elke verlaging zal hoe dan ook een;
aanzienlijk tekort tengevolge heb-lA,
ben, hetgeen nog groter zal wordenW
als de democraten in het congres
blijven aandringen op een flinke
verhoging van de defensieuitgaven
hijvoorbeeld twee miljard dol
lar.
n
Eisenhower zal niet aarzelen
doen wat 'nodig is. Hij herinnert
zich nog wat de Republikeinse par-,
tij en de Republikeinse president11 1
Hoover overkwam als gevolg vanve"
de depressie in de jaren dertig. Bo-naar
vendien, aldus Alsop, wenst hij w
niet de geschiedenis in te gaan als^g
een tweede crisis-president.
ging naar binnen en paste schoenen. Opeens was
mijnheer Struve er weer. Hij nam zelfs het pak
je met de schoenen aan, toen ik de winkel ver
liet. Op straat verzocht ik hem, mij met rust te
laten."
„Wanneer ontmoette u hem weer?"
„De volgende middag. In de D-trein. Hij kwam
in mijn coupé, ging tegenover mij zitten en
vroeg of we weer goed op elkaar zouden zijn."
De commissaris dronk zijn kop leeg en zette
haar omslachtig op het schoteltje terug. „Het is
zo klaar als een klontje," meende hij. „Alleen
één ding wil er bij mij niet in. Namelijk, dat u
ondanks deze voorgeschiedenis er nog aan twij
felt, dat deze heer Struve nauw verbonden is met
miniatuur! Dat ligt toch voor de
hand!"
Oskar Külz zei: „Het moet al eens voorgeko
men zijn, dat schijn bedroog."
„Zeker," gaf de man toe.
„Mij gaat de ;aak te hoog," stelde Papa Külz
vast. „Nog voor een week dacht ik. dat worstma
ken het afgrijselijkste beroep op de wereld was.
Maar nu geloof ik, dat het nog afgrijselijker is,
als je misdadigers moet vangen."
„Een waar woord!" merkte de commissaris
op. Hij verhief zich.
„Ik wilde u vragen met de volgende trein
naar Berlijn te reizen en u ter beschikking te
houden van het politiebureau aldaar."
„Op de Alex?" vroeg Külz.
„Juist, op het Alexanderplein. Het zal de over
heid, dank zij de door mijnheer Steinhövel uitge
loofde beloning, zonder twijfel spoedig gelukken
de hand op de miniatuur en de dief te leggen."
Hij bracht beiden naar de deur. Juist toen hij
deze wilde openen, ging de telefoon. Hij ging
snel naar de schrijftafel, nam de hoorn en noem
de zijn naam. Na enkele seconden te hebben ge
luisterd, zei hij: „Dank u, collega!" en legde de
hoorn weer op het toestel.
Irene Trübner en mijnheer Külz wachtten bij
de deur. De commissaris zei: „Ik hoor zojuist,
dat mijneer Rudolf Struve in zijn woning in Ber
lijn gearresteerd is. Ik heb de eer u te groeten."
MERKWAARDIG VERHOOR
Een met ongeveer twee dozijn mannen bela
den autobus ratelde al sedert uren over de
Mecklenburgse wegen. Eerst was zij naar het
Zuid-Westen gereden. Tot in Schwerin. Toen
zwenkte zij eensklaps naar het Oosten en was
na een lange reis Neustrelitz gepasseerd.
De reizigers waren zonderling toegetakeld
Zij droegen cartonnen neuzen en krijgshaftige
valse baarden. Op hun hoofden hadden ze pa
pieren petten en tulbanden. En in hun handen
hielden zij karwatsen en luchtballons. De man
naast de chauffeur blies op een blikken kinder-
tromlpetje. Op de zijkanten van de wagen stond
met wit krijt, dat men te doen had met de
„Rostockse Visclub 1936".
(Wordt vervolgd)
Tegelijk met de verkorte opleiding
werd in dat jaar het urenaantal per
week opgevoerd tot 38,5 klokuren.
„Zo bedierf de reuk van de fabriek
het aroma van de techniek". Er is
overigens wel veel veranderd' en ook
de departementale wind kwam uit
andere hoek.
Waarheen na de lagere school?
ïy/fUN JONGEN is te knap voor de ambachtsschool. Deze. opmerking
komt men nogal eens tegen, wanneer de lagere technische school ter
sprake komt bij het zoeken naar een antwoord op de vraag „Waarheen na
de lagere school?" Uit een gesprek met de directeur van een lagere tech
nische school bleek ons hoe dat komt. Hij zocht de oorzaak in het jaar
1935. Voor dat jaar was de ambachtsschool driejarig. Toen dit in dat jaar
met een jaar verminderd werd, daalde de belangstelling van de ouders voor
het nijverheidsonderwijs (daar valt n.l. het technische onderwijs onder, samen
met o.m. de huishoudschool ende school voor maatschappelijk werk) en
deed een geringschattende publieke "opinie ovtrn de zgn. ambachtsschool geen
goed aan de bloei van dit onderwijs.
Vernieuwing
pEEN t
verni
onderwys, of het woora
vernieuwing moet vallen. En die is
beslist aan het technische onderwijs niet
voorbijgegaan. Er wordt veel meer aan
dacht besteed aan algemene maatschap
pelijke en culturele vorming. De vakop
leiding in engere zin maakte plaats
een algemene technische opleiding,
der specialisatie in de eerste leerja
Als ergens succes geoogst is bij
nieuwing, dan wel bij het nijverheidson
derwijs. Er kwam een voorbereidende
klas. De cursus ging weer drie jaai
ren en de leraren trachten weer een har
monisch geheel te maken van technische
en algemene maatschappelijke vorming.
Zang en muziek, Engels en algemene
vakken deden hun intrede in het leer-
In plaats van de „ambachtsschool",
die nog altijd aan schootsvel en statische
arbeid deed denken, kwam de techni
sche school, die de jongens wegwijs
maakt i
Voorbereidende klas
TAE voorbereidende klas beoogt het
U „geiyk-breien" van de leerlingen, die
van verschillende scholen komen, tot
klasgemeenschap. Bovendien volgt de
leerling in deze klas gedurende vier
maanden de metaalbewerking, vier
maanden de houtbewerking en vier
maanden het schüdersvak. Aan het ein
de van dit proefjaar kunnen ouders en
leraren zich beraden over een jrriste be
roepskeuze. In tegenstelling met een
test die per slot maar een moment
opname is duurt dit experiment
Zit in dat jaar een doublure met het
v.g.l.o., zou men zich kunnen afvragen.
Dat is beslist niet het geval, zolang het
v.g.l.o. maar niet pretendeert nijver
heidsonderwijs te geven.
M ogelij kheden
EN n'
de mogelijkheden, die de tech
nische school de jongens biedt. Na een
driejarige opleiding kunnen ze de prak
tijk ingaan en via een avondschool (B-
cursus) opgenomen worden in een leer
lingstelsel. Dit geeft na een landelijk
verschillende elkaar opvolgen'
de diploma's, die elk weer gehonoreerd
worden in een verhoging van het uur
loon. Dit kan ook op school bereikt wor
den via een „kopfclas".
Een andere mogelijkheid is na drie
jaar toelatingsexamen voor de uitgebrei
de technische school Na drie jaar u.t.f.
kan men dan zelfs naar de hogere
technische school, de vroegere
reel
ÏU]
Door al deze doorstroming&mogelijk-
ueden komt de l.t.s'. tegenwoordig vee!
meer in overweging bij het bepalen var
de koers na de lagere school dan
heen.
Het aantal u.t.s.-en is nog gering;
maar van de 25 die er zijn vindt men e:
wel een in plaatsen van enige betekenis
Voor leerlingen, die drie jaar u
gen is er na het praktische j
functie weggelegd in het middelbare ks-f'
der van de industrie.
Toekomsl
telyk nijverheidsonderwys is uiterfle v
noodzakelijk. Dit klemt al, omdat he-»ehu
technisch onderwijs niet meer zui
vakopleiding is, maar ook algemene s.
ming geeft.
Maar er is meer. Als we niet ntf
terzijdestelling van allerlei onderling';
geschillen er in slagen de greep op d<
In het technische proces werkende naas
ten te herkrijgen, ziet het er met heil
christelijk karakter van onze maatschap-i
pij somber uit.
Voor stichting van scholen
niet nodig, dat er een soort aut(
tisme is, als bij het lager onden
(zoveel leerlingen automatisch
school). Maar wij hebben ook gei
behoefte aan de botte willekeur
de politiek, waar elke gemeenten
te beslissen heeft over de noodzaki
lijkheid van stichting of uitbreidii
van n.o.-scholen. Waarbij niet zeil
de samenstelling van de gemeenti
raad doorslaggevender is dan de
zaak.
Wat het christelijk nijverheidsof
derwijs nodig heeft is planning
overleg.
