DAG DER SCHANDE
WEST-DUITSLAND KRIJGT
TWEEDE T.V.-PROGRAMMA
DINSDAG 14 JANUARI 1958
Het was duidelijk, dat ze in liet ver
trek op de Oklahoma niet lang meer
hadden te leven. Een voor een kropen
ze daarom door de patrijspoort. De
man die deze nooduitgang had ont
dekt, was echter zelf te groot voor het
ontsnappingsgat
Matroos Murphy echter kon er wel
door, zij het na twee vergeefse pogin
gen.
Op de brug van de Akagi, het Japanse
vlaggeschip, stond intussen admiraal
Kusaka te wachten op berichten over
liet resultaat van zijn misdadige actie.
Negenentwintig toestellen met een
totale bemanning van vijftig koppen,
kwamen niet terug. De teruggekeer
den wareu echter enthousiast: de ver
wachte resultaten waren bereikt.
Dan komt een boodschap van presi
dent Roosevelt
7 DECEMBER: DAG DER
GERUCHTEN
-N MGEKEERD in de modder
van Pearl Harbour lag het
W wrak van het slagschip
Oklahoma. In zijn binnenste
telde zich een macaber drama af,
5 uren, nadat de laatste Japanse
mmenwerpers waren weggevlo-
n, In hutten en afdelingen over
I gehele schip verspreid zaten de
nnen in de val en wachtten op de
Iding.
i de apotheek bevonden zich George
n dertig anderen Ze hingen in
driehoekige ruimte met slechts een
me meter lucht boven het wateropper-
L Timmerman John Austin had een
lantaarn, waarmee ze trachtten te ont
waar ze zich eigenlijk bevonden,
n allen begreep nog, dat het schip
iljn kop lag en het „tegelplafond'
tht hen geheel in de war. Niemand
mnerde zich zo'n plafond ergens op
schip ooit te hebben gezien. Meer dan
uur lang deden ze geen enkele poging
t« ontsnappen. Ze konden zich gemak-
ik vasthouden en behoefden dus
vemmen, zodat 't hun het beste
rustig de loop der dingen af te wach-
ledereen rekende er op, dat hulp
erweg was ze dachten er ii
t verte niet aan, dat ze zich
er de oppervlakte van de haven
d Harbour bevonden.
TWIJFEL
E TIJD ging voorbij en de twijfel rees.
Ten slotte trapte iemand een patrijs-
rt stuk onder water en om de beurt
«i de mannen naar beneden om een
trzoek in te stellen. Ze voelden er
weinig voor er door te kruipen, want
van de patrijspoorten van de Okla-
leidden naar lege ruimten, waar zij
rstteo in de val zouden komen te zit-
Maar op den duur bleef er geen keuze
r De lucht raakte bedorven en het
i duidelijk, dat ze met dertig man niet
r hadden te leven als ze in het
trek bleven hangen. Een voor een be-
e door de patrijspoort te kruipen,
liuurde lang. De patrijspoort hing aan
verkeerde kant (hierdoor bemerkten ze
ie Oklahoma ondersteboven lag) en
e keer als iemand wilde ontsnappen
een ander met hem meeduiken om
Patrijspoort open te houden. En niets
i belaas de man helpen, die deze
ebtopening had ontdekt. Hij was te
r het gat. Hij kwam. na zijn
geefse pogingen, volkomen gebroken
r boven. Vele anderen begon-
1 te schreeuwen of te bidden.
ATROOS MURPHY speelde het nau
welijks klaar. Hij moest drie pogingen
orens hij enn'slaagde door de
^spoort te kruipen en uit het schip
««snappen. Toen hij om ongeveer 10
r aan de oppervlakte kwam werd hij
«pikt door een motorbarkas. Meer nog
1 rijn ontsnapping verbaasde hem de
Pblik van de haven. Want de mannen
schip waren er vast van overtuigd,
Oklahoma het enige schip was, dat
beschadigd.
foor de achterblijvers kwam de hulp
snel. Kleine groepen mannen
m over de bodem van het schip
tr>chtten de klopsignalen te localiseren,
i bemoedigende signalen terug en
0 om meer snijbranders. Teams van
dryland, het bergingsschip Widgeon,
"«rinewerf en de Oklahoma zelf werk-
°P een zestal plaatsen op de geweldige
op Het was waarlijk niet alleen een
n een gat te branden en iemand
buiten te trekken. Het geklop echode
*wricaatste door de holle ruimte langs
bi«l, tot niemand meer kon zeggen
het werkelijk vandaan kwam.
reddingsploegen moesten maar schat-
■•ren gat branden en, eenmaal binnen
k romp, proberen de bron te zoeken
®oesten heen en weer strompelen door
donkere, vreemde en op zijn kop
t wereldkloppende en luiste-
naar antwoordtot ze de juiste
b konden vaststellen. Daarna volgde
k«iw het' branden van een gat tot ze
«•Uk de gevangen marinemensen had-
1 bereikt.
waren bittere teleurstellingen. De
Ite twee mannen, die op deze wijze
1 opgespoord bleken door verstik-
te zijn omgekomen omdat de acety-
braader alle zuurstof bad verbruikt.
anderen stierven toen een snijbran-
r d« kurki6olatie in brand zette.
NIEliW GEVAAR
"j^R WERD NU geroepen om pneuma
tisch boormateriaal, dat weliswaar
langzamer werkte, maar ook. minder ge
vaarlijk was. Julio De Castro, een voor
man van de marinewerf, ging met een
ploeg van 21 man aan het werk met dril
boren en luchtha-mers. Maar nu ontstond
er een nieuw gevaar doordat het open
snijden van de schotten en platen lang
zamer geschiedde kreeg de lucht in de
afgesloten ruimten gelegenheid te ont
snappen voordat het gat groot genoeg
om de mannen eruit te halen. Zodra de
lucht naar buiten siste, steeg het wal
de vertrekken en dreigden de gevangenen
te verdrinken voordat ze konden worden
WALTER
LORD
Integendeel. Ze openden de deur v;
afdeling gevonden en verloren
pen... haalden jassen en
tevoorschijn en gingen rustig op het einde
liggen wachten.
TTREN GINGEN voorbij. Toen het
scheen niet te geloven hoorden ze
ver boven zich een echo van gehamer op
de scheepswand. Eerst werd het zwakker
en sterker, toen scheen het steeds dichter
bij te komen. Young greep een schroeve-
draaier en klopte een S.O.S.-signaal. Het
geklop werd duidelijker totdat het precies
buiten de plek was, waar de mannen
zaten. Een stem drong -door het dwar-
scnot en vroeg of de mannen het zouden
kunnen uithouden als er een gat in de
wand werd geboord. Iedereen schreeuwde
bevestigend terug. Maar het zou een
„narrow escape" worden.
De lucht spoot naar buiten, het water
borrelde snel naar boven en toen de plaat
werd weggedraaid, konden de mannen
nog maar juist naar buiten klauteren.
Grinnekende marinelui en burgers duw
den hen door de bodem van het schip.
Toen kwamen ze in de koele, frisse lucht
en ervoeren, dat het reeds maandag was
Redders holden naderbij met sinaasappe
len en sigaretten een paar minuten later
arriveerde de eerste officier van de Okla
homa Jesse Kenworthy, om te zien of
iedereen im orde was. Sinds de aanval be
vond hij zich op de romp van het slagschip
om het reddingswerk te leiden. Hij bleef
tot de laatste overlevende boven was
36 uur nadat de Oklahoma omsloeg en op
de bodem van Pearl Harbour terecht-
/"VP DE BRUG van de Akagi, het vlagge-
schip van het Japanse smaldeel stond
al uren lang admiraal Kusaka, chef-staf
van admiraal Nagumo, die belast
met de gehele operatie. Hij wist, dat de
terugkerende vliegtuigen weinig benzine
over zouden hebben en daarom had hij
de vloot op 190 mijl afstand van Pearl
Harbour gebracht, hoewel de bevelen
luidden, dat zij er minstens 200 mijl van
verwijderd moest blijven. Maar hij wilde
de vliegers iedere kans geven.
De zenuwen waren gespannende
tijd drong. In de haast werden alle lan
dingsvoorschriften eenvoudig geschrapt.
Zodra de vliegtuigen binnen waren wer
den ze naar de kant van het vliegdek ge
sleept om ruimte te maken voor de vol
gende landingen. Negenentwintig vlieg
tuigen met 58 man keerden niet terug
Maar de bemanningen van de vliegkamp-
sohepen konden opgetogen met hun kwar
tiermutsen zwaaien naar 305 toestellen,
die veilig en wel op het vliegdek landden.
De mannen stormden op de piloten af
zodra ze een been uit de oockpit hadden
en felicitaties klonken op van alle kan
ten. Iedereen verwachtte een nieuwe aan
val op Pearl Harbour. En op de Akagi
werden de vliegtuigen reeds opgesteld
voor de tweede start toen kapitein
Fuchida, die de aanval had geleid, zijn
machine op het dek neerzette.
Hij was de laatste, die binnenkwam.
gered. De redders gebruikten lompen
zakdoeken om te voorkomen, dat de lucht
te snel ontsnapte. Maar niet altijd hadden
hun pogingen succes.
De werkploegen verloren ieder begrip
van tijd. Op een gegeven moment stuurde
de Maryland een portie gestoofd vlees er
stoker John Gobidas van de Rigel pau
seerde even om een hap te nemen. Ei
waren geen lepels of borden; hij stak zijn
handen besmeerd met olie en vuiligheid
in de ketel en deed het vlees op zijl
brood. Het smaakte prima, vond hij.
In het binnenste van de Oklahoma
wachtten de mannen geduldig. Acht zee
lui, die in een hut bij de machinekamer
gevangen zaten, hadden een kleine demo
cratie gevormd. Elke beweging of elk be
sluit, waarvan hun levens afhingen were
bij stemming goedgekeurd. Hun eerste
stap was hun kleren en de matrassen
ze waren in de hut, waarin ze altijd slie
pen bijeen te brengen en ze in eer
ventilator te proppen, die een gestadige
stroom water doorliet. Vervolgens onder
zochten ze mogelijke vluchtroutes, maai
het water gutste door alle deuren, die zc
probeerden. Daarom stemden ze opmeuu
en werd besloten in de hut te blijven er
af te wachten. Ze vonden wat gereed
schap en sloegen tegen het schip, maai
meestal deden ze niets dan zitten en af
wachten. Ze hadden tijd genoeg om tr
mediteren en de 17-jarige matroos Willard
Beal dacht aan alle kwalijke dingen, die
hij tegenover anderen had bedreven.
EEN KWAM ER DOOR
nen te wachten. Ze waren gekleed in korte
broekjes, bedekt met olie en hadden
zaklantaarn tussen zich in. De enige hoop'
scheen te liggen in een noodluik, dat naar
het bovendek leidde, maar dat nu natuur
lijk precies onder hen lag. Men zou zijn
adem moeten inhoudeneen kleine
men zich door het luik wroeten
het dek overstekenom dan ten slotte
ln de haven boven water te komen. Maar
het was een lange en moeilijke weg. Ver
schillende mannen probeerden het, maar
kwamen onverrichterzake terug. Slechts
één slaagdeeen man, die niet kon
zwemmen en die nooit aan gymnastiek
deed. Hij kwam van Brooklyn en heette
Weisman. Hij vertelde de reddingsploe
gen waar zijn kameraden zaten en een
sntjploeg werd onmiddellijk gevormd.
De mannen in de gang wisten uiteraard
van niets. Ze wisten alleen, dat de lucht
slecht werd en dat het water langzamer
hand steeg Op het eind van de middag
waren er nog maar tien lan overgeble
ven en matroos Stephen Young wedde om
geld, dat do rest gestikt zou zijn voor ze
verdronk. Zijn vriend Koming Hinsberger
ging de weddenschap met hem aan. Ze
hadden inmiddels alle hoop op redding
verloren. Desondanks knapte niemand af.
Hij zou een held zijn. Hij zou zijn miniatuur-duikboot de haven
Pearl Harbour binnenloodsen en een groot Amerikaans slagschip tot i
ken brengen. Maar het geluk was niet aan de zijde van luitenant ter
Sakamaki van de Japanse marine. De duikboot van Sakamaki kreeg
machinepech en stootte op een rif. Dc Japanse luitenant ter zee mi
zijn schip verlaten en zwom naar de kust. En op het ogenblik, waarop
president Roosevelt in Washington de oorlog verklaarde aan het Japan:
Keizerrijk, keek Sakamaki in de loop van het pistool van een Amerikaanse
schip Swan pikte zelfs nog slechter nieuws
op: Ze hadden W-aikiki Beach genomen
vlak bij Diamond Head.
Het grootste gevaar kwam van het
ten, tenminste volgens de geruchten, die
de overlevenden van de Arizona hadden
opgevangen 40 Japanse transportsche
pen waren gesignaleerd ter hoogte var
Barbers Point Nog erger: Ze waren a!
bezig soldaten aan land te zetten bi-
Waianae Beach, vertelde iemand aan eer
kanonnier Ralph Carl van de Tennessee.
Anderen beweerden, dat de Japanse troe
pen reeds op de noordelijke kust warer
geland en luitenant Jacoby, dde juist var
de West Virginia was gekomen hoorde
zelfs de meest nauwkeurige details: de
invasie troepen -waren in.groene uniformen
gekleed, met een oranjekleurige 'rijzende
zon op de linkerborstzak.
IJS HET BLAUW
A LSOF een invasie uit zee nog niet ge-
noeg was, begonnen andere geruchten
President Roosevelt spreekt
tot het Congres
VOLBRACHT
nPOEN FUCHIDA zich op de brug meld-
de werd daar opgewonden gediscus
sieerd. Het bleek, dat een tweede aanval
nog helemaal niet zeker was. Voor
ogenblik werd de beslissing nog uitgesteld
om het rapport van Fuchida te horen.
Nadat hij daarmee klaar was, kondigde
admiraal Nagumo nogal zwaarwichtig
„We mogen dus vaststellen, dat de
verwachte resultaten zijn bereikt".
Kapitein Fuchida argumenteerde wat
hij kon. Er waren nog vele. aantrekkelijke
doelen en er was praktisch geen verde
diging meer overgebleven. Maar admiraal
Kusaka beëindigde de discussie. Even
voor half twee wendde de chef-staf zich
tot admiraal Nagumo en maakte bekend
wat zijn plan was, mits de admiraal er
zijn goedkeuring aan hechtte: „De aanval
beëindigd. We trekken ons terug"
„Gaat uw gang", antwoordde admiraal
Nagumo.
JAPPEN LANDEN
JVTEMAND in Pearl Harbour had hier
van enig vermoeden. Iedereen was er
van overtuigd, dat de Jappen zouden te
rugkomen. En van de brug van de Nevada
kwam een oproep om vrijwilligers, die
Japans konden spreken, hetgeen een aan
wijzing was voor allerlei onaangename
dingen, die nog stonden te gebeuren.
Lui tenant-ter-zee der derde klasse John
Landreth hoorde de radio zeggeni dat de
Japanners geland waren op Diamond
Head, aan de zuidkant van het eiland
Marconist Peter la Fata van het wacht-
PRESIDENT ROOSEVELT
het nieuws te verspreiden, dat Japanse
parachutisten uit de lucht regenden bij
Nanakuli Beach in het noordwesten...
op de suikerrietvelden ten zuidwesten var
Ford Island., in de Manoa-vallei, noord
oostelijk van Honoloeloe. Iemand had z<
ontdekt aan de rijzende zon, die op hun
ruggen was genaaidof aan het rode
distinctief op hun linkerborstzak...
aan het schouderenrbleem, dat ook al
weer een rijzende zon voorstelde. In elk
geval droegen ze blauwe gevechtskleding,
werd er nog bij verteld.
In de mess van het marineluchtvaartsta-
tion te Kaneohe trok de bediende Walter
Simmons haastig zijn blauwe broek
De orders waren, dat iedereen khaki moest
dragen, maar dat bezat Simmons niet.
evenmin trouwens als de meeste anderen
Daarom zetten ze haastig geweldige ketels
koffie op het vuur en doopten daarin hun
witte tropenkleding om tenminste iets
khatólcleurigs aan te hebben.
Volgende rapport: De Japanse mari
niers. die geland zjjn op de westkust, dra
gen khaki-uniformen. Alle militairen
moeten hun witte uniformen aantrekken.
Weer later: de troepen, die op de oostkust
landen dragen witte kleding. Alle mili
tairen moeten onmiddellijk hun witte uni
formen verwisselen voor blauwe.
De luitenants Dickinson en McCarthy,
die getracht hadden enkele brandende ma
rine vliegtuigen te blussen en nu terug
keerden werden al spoedig uitgekreten
voor 220200 vijandige soldaten
Toen eenmaal het gerucht was gelanceerd,
deed de suggestie de rest. Het hoofd
bureau van politie in Honoloeloe kreeg
zelfs een waanzinnig telefoontje, dat er
parachutisten landden op St.-Louis
Heights.
PR kwamen steeds meer schrikaanja-
gende berichten binnen. „De op
Hawaii wonende Japanners kwamen ln
opstand en overal waren lieden van de
vijfde colonne". Op de Swan hoorde mar
conist La Fata dat Japanse chauffeurs
melk afleverden in Pearl Harbour en dal
ze radiozenders hadden verborgen Ln de
melkbussen, waardoor ze de aanvallende
vliegtuigen konden leiden. Mevrouw Mc-
Crimmon, de vrouw van een marineoffi
cier, hoorde, dat zo iets was gebeurd op
Kaneohe. Soldaat Sydney Davis vernam,
dat de melkauto's naar het Hickamvlieg-
veld waren gereden en dat ze dwars door
de hangars reden om de staarten van de
vliegtuigen te vernielen.
Het ergste van alles was het bericht, dal
mannen van de vijfde colonne het drink
water hadden vergiftigd. Bottelier H. W
Smith hoorde het gerucht pas, nadat hij
uitvoerig zijn dorst had gelest. Hij werd
ernstig ziek en dacht er nog aan welk een
roemloze manier dit was om zo voor je
vaderland te sterven.
In de apotheek op Hickam ging men
heel zorgvuldig te werk. Luitenant-kolo
nel Frank Lane liet Saliva, de mascotte
hond van het vliegveld in een krat op
sluiten en gaf het dier toen een pan met
water om te zien wat er zou gebeuren.
Het experiment mislukte, want Saliva
wilde niet drinken. Naarmate de dag ver
streek kreeg iedereen zo'n dorst, dat nie
mand er ten slotte meer om gaf wat de
gevolgen waren van een heerlijke, koele
teug water. En iedereen dronk en er ge
beurde niets.
Door alle opwinding over spionnen en
vijfde colonne vergat bijna iedereen de
Japanse consul-generaal Kita. Het was
ongeveer 11 uur, dat luitenant Yoshio
Hasegawa een Amerikaanse politie
officier van Japanse afkomst met twee
autojs vol politiemensen bij het consulaat
arriveerde. Hij vond Kita in de achtertuin
met de verslaggever Nakatsuka
Star Bulletin, die probeerde een goed
verhaal uit hem te halen.
Hasegawa en Kita gingen het consulaat
binnen en de andere politiemannen ver
spreidden zich rond en in het gebouw
Plotseling ontdekte iemand, dat er rook
van achter een gesloten deur kwam krin
gelen. Men vroeg of er brand was, waarop
Kita vaagjes antwoordde: „Nee, er is*wat
anders". De politie opende de deur
vond twee mannen, die bezig waren in
bad allerlei papieren te verbranden. Ze
trapten het vuur uit en wisten nog een
bruine envelop vol documenten te redden
DE PRESIDENT SPREEKT
/~\M 12.20 uur n.m. reden tien glimmende
zwarte limousines het terrein op
't Capitol te Washington. De eerste wagen
werd begeleid door drie geweldige tou
ringcars met mannen van de Veiligheids
dienst, die president Franklin D. Roose
velt moesten beschermen. De bussen
droegen de bijnamen Leviathan, Queen
Mary en Normandie. De president
Congres vragen de oorlog te verklaren
aan Japan. De auto's stopten bij de zuide
lijke ingang van het Capitol en de presi
dent stapte uit, geassisteerd door zijn zooi
Jimmy. Roosevelt droeg zijn gewone
marinecape; zijn zoon was gekleed
uniform van een kapitein van de
Het gezelschap ging het Capitol
binnen en de menigte buiten verviel weei
:n stilzwijgen. Hier en daar werd aar
de knopjes van draagbare radio's ge
draaid, die de meest ondernemende toe
schouwers hadden meegenomen.
e senatoren traden de kamer binnen
de oorlogsboodschap van de president
te horen. Vervolgens kwam het hoog
gerechtshof binnen in de zwarte toga's
daarna de leden van het kabinet. Aan
de voorzijde zaten de hoge militaire lei
ders generaal Marshall en admiraal Stark
Meer naar achteren zaten vijf leden van
het Congres met hun kinderen op schoot
gaven het tafereel daarmee het onge
ne cachet van een familiebijeenkomst
Op de galerij zat mevrouw Roosevelt, ge
kleed in het zwart met een bont van zll-
3s. Ze moest om een dwarsbalk heen
kijken, want ze had de slechtste plaats
het gehele Congres.
SCHANDE
/~\M 12.29 kwam president Roosevelt
binnen.... steeds nog gesteund door
zoon Er klonk applaus... een korte
inleiding door de voorzitter van het Con
gres Sam Rayburn en daarna stond de
president, gekleed in zijn gewone colbert-
kostuum alleen op het spreekgestoelte. Hij
opende een zwart, losbladig notitieboek
in het soort, dat een kind op school
gebruikt en de Kamer bracht hem een
daverende ovatie. Voor de eerste keer Ln
negen jaar vielen de republikeinen bij en
Roosevelt scheen de woede en veront
waardiging van het volk te voelen toen hij
\Y/~£ ZIJN nog een vervolgje schuldig op ons verhaal over het televisie-
kijken in de Westduitse Bondsrepubliek. Er zijn daar nu ongeveer
1.2 miljoen televisietoestellen door de PTT geregistreerd het gaat daar net
als bij ons!), maar er wordt veel bij buren en vrienden gekeken en zo schat
men, dat er daar 's avonds toch zeker een vijf miljoen kijkers aan het ap
paraat zitten. De Bondsrepubliek zendt 25-30 uren per week uit en, al wil
het publiek dan liefst grote opvoeringen zien, bijv. een avondvullend toneel
stuk, een opera of een operette, toch kan aan deze wens nog lang niet
worden voldaaneenvoudig omdat die uitzendingen te kostbaar zijn om
zeven avonden per week in de lucht te komen.
Wel beginnen de uitzendingen ove
geheel al om 5 uur en lopen dan vrijwel
de gehele avond door. maar er wordt ook
veel gewerkt met journaal, korte films,
feuilleton, cabaretjes e.d. Een heel ge
harrewar bestaat er rondom de com
olële televisie, welke al door de Beierse
en de Berlijnse omroep ter hand wa
nomen, eer een „vrije commerciële
roep" het kijkersterrein kon kaalplukken,
zoals dit in Engeland is gebeurd.
Prompt hebben dagblad- en tijdschrift
uitgevers de Beierse omroep een proces
aangedaan (vanwege de advertentie-
concurrentde), maar het vonnis, in dit pro
ces gewezen, luidde dat er geen juridische
bezwaren tegen commerciële televisie
kunnen worden gemaakt. Dit was
weer aanleiding voor de andere grote
omroepen om, zoals wij u al eerder heb
ben verteld, zich ook op reclame-uitzen
dingen te gaan bezinnen.
En verder handhaven de omroepen de
éénheidsuitzendingen, maar streven r
een tweede programma. Dat levert
geen moeilijkheden meer op, want op de
PTT-conventie in Stockholm is de Bonds
republiek een vierde band met zestien
kanalen toebedeeld, welke bedoeld
om dat tweede programma mogelijk te
maken.
Intussen ontwikkelt zich nu ln Frank
fort de „N.V. Vrüe Televisie", natuurlijk
op commerciële basis. Deze N.V. hoopt
de nieuwe minister voor PTT.
Stücklen, een licentie te krijgen om in
oktober te starten met een tweede pro
gramma, dat om rendabel te zijn voor
minstens tien procent uit reclamctclevisie
zal bestaan.
Het gaat er nu maar om, of deze N.V.
het gehele tweede programma zal mogen
vullen, ofwel, dat het verdeeld wordt tus-
haar en de omroepmaatschappijen, die
er natuurlijk ook vinger en duim naar
likken en zich evengoed met commerciële
televisie gaan inlaten.
Het Westduitse publiek, dat nu reclame-
ln boekvorm
Walter Lords boek „Day of In
famy". waaraan deze serie artike
len over de aanval op Pearl Har
bour Is ontleend, zal dit jaar in een
Nederlandse vertaling verschijnen
bij de nftgeverlt C. de Boer jr. te
Amsterdam, onder de titel „De dag
van Pearl Harbour"
Programma voor morgen
WOENSDAG 15 JANUARI 1958
Ulïersum I 402 n. VARA: 7.00 Nws 7.
Gym 7.20 Gr*m 8.00 Nws S.1S De ootbijtclub
9.00 V d vrouw (9.35—9.40 Waters!). VP
10.00 Schoolradio. VARA: 10.20 Gram 11.00
var progr 12 00 Lichte muz 1C.30 Land- en t
bouwmeded 10.33 V h platteland 12.38 Instr
13.00 Nws 13.15 Tentoonstelling-.agenda 13.20
waiian muz 13.50 Medische kron 14.00 Piano
14.30 V d jeugd 16.30 Gram 17.15 Dansmuz 1'
18.00 Nws en c
18.50 Gram 19.00 V d klcutere 19.10 Hulp vooi
de minder oMwikkelde gebieden, toespraak 19.25
VARA-Varia. VPRO: 19.30 V d jeugd. VARA:
20 00 Nws 20.05 Comm 20 15 I due Foscari. open
22.05 Voordracht 22.20 Lichte muz 22.45 Tussen
23.5024,00 Soc nws
Hilversum II. 298
SOS-ber 7.10 Gewijde r
dc dag 8.00 Nw:
9.00 V
Esperanto.
NCRV: 7.00 Nws -
uz 7.50 Een woord vo
weerber 8.15 Gram 8.
Metropole ork 10.05 Gram 10.30 Morgendii
11.00 Ravijn, hoorspel 12.30 Land- en tuinbo
meded 12.33 Vocaal dubbclkwartet 12.48 Gi
en act 13.00 Nws 13.15 Prot Intcrk Thuisfi
13.20 Blaasork 13.50 Figaros Hochzcit, opera
2e en 3e bedrijf) 16.00 V d jeugd 17.20 d
cans 17.40 Beursber 17.45 Pianorecital 17.55 Gram
18.00 Leger des Heik kwartier 18.15 Spectrum
h Chr Organisatie- en Verenigingsleven.
18.30 Muz caus 18.50 Gram 19 00 Nws en w,
ber 19.10 Op de man af 19 15 Gram 19.30 E
overz 19.50 Gram 20.00 Radiokrant 20 20 Oude
muz 20.50 Bijbel en kunst, caus 21-35 Marini
kapel 22.05 Filmbeschouwing 23.-15 Radio Filbi
ork en Groot koor 22.45 Avondoverdenking 2:
Nws 23.15 Sportuitsl 23.20—24.00 Gram.
Tclevlsleprocr. NCRV: 17.00—17.30 V d k
VARA: 20.30 Pol discussie 21.00 TV-apel.
DRAADOMROEP
Hans Conzelm.
Im Prater blüh'n wieder die Baume Der al'
Stephansturm Ich muss wieder einmaJ ln Grit
SahBiw
J. Orkest Barnabas v
wals. Orke<
rkest Ricardo Santos; April in Portun
Orkest Helmut Zachanas; Hotzhacker Dixie. O
kest Alfons Bauer: Uwer dem Lindenbaum O
kest Helmut Zacharias; Der Bouncelander. O
<esl Alfons Bauer. I wam to be happy Orke
Helmut Zacharias: Komm. spiel mit mir Blind'
<uh Irgeodwo au! de: Weit High noon La
Tico-Hco Der Wind ha«
:rn. Anuile Durend Margoi
cher, Bibl lohn«
Paul Kuhn. Wolfgang Sauer. Gunnar
Liebe und Musik Orkest
Lehn; Autumn m New York George
Quintet: Goodnight, my love. Midnight in
het spreekgestoelte vastgreep en begon:
.Gisteren, 7 december 1941, een datum,
die In schande zal blijven voortleven. z(jn
de Verenigde Staten plotseling willens en
wetens aangevallen
In zes minuten was de toespraak voor
bij. De oorlogsverklaring was binnen het
goedgekeurd, maar ln werkelijkheid
het pleit al in de eerste tien seconden
beslecht.
Schande" was het woord, dat doel trof
dat het volk tezamen bracht tot de oorlog
gewonnen.
EINDE
programma's kan opvangen, staat er gans
niet afkerig tegenover. Integendeel: een
enquête heeft uitgewezen, dat 81 pet van
de ondervraagden erg blij is met com
merciële uitzendingen.
Zoals u bekend is, heeft een Nederland
se departementambtenaa-r zijn licht opge
stoken in West-Dui-tsland, juist aangaande
die commerciële televisie. En hij is er
niet van geschrokkenWe zullen dus
afwachten, welke irtvloed die studie heeft
gehad ten opzichte van onze televisie en
daarom is het wel belangrijk, de gang
van zaken in West-Duitsland in het oog
te houden.
COMMENTAAR
Kleurrijk en boeiend
Er gaapt een ravijn van wanbegrip
tussen het gegoede noorden en het arme.
werkloze zuiden van Italië. Dat zuiden
waar rijke toeristen worden bestolen en
bezwendeld door straatrovers, die, veelal
wegens gebrek aan ander werk, hiervan
een soort beroep maken, compleet met
beroepseer en aandoenlijke trouw jegens
Tegen deze achtergrond heeft Carl
Lans z\jn luisterspel „Ravijn" dat gister
avond door de N.C.R.V. voor de micro
foon werd gebracht, opgebouwd. Een
romantisch en kleurrijk verhaal, waarin
een bijna tot wanhoop gedreven jonge
man uitgestoten door het noorden, zijn
woonplaats ontvlucht met het meisje, dat
h{j haastig moest trouwen. raakt be
rooid en ellendig in het zuiden verzeild
en komt terecht in een warnet van
avonturen, dat ook hem geen andere
weg dan straatroof openlaat.
Maar op het hoogtepunt van zijn ver
twijfeling vindt hi) plotseling het begrip
dat 2yn vermeende haat tegen het noor
den ontzenuwt en hem tot rust en inzicht
brengt.
De N.C.R.V. heeft eer ingelegd met
dit spel, dat bleef boeien en de schrijver
heeft getoond niet alleen veel af te weten
van het milieu, dat hij schildert, maar
ook van de bruisende, trotse en tegelijk
ook gemakzuchtige en kinderlijke aard
van het Italiaanse volk.
Een goed, sterk werk, dat veel vergde
van voordracht en regie, maar voortreffe
lijk werd gespeeld met Ton van Duin
hoven in de hoofdrol en Jan van Ees
als een rasechte „Amerikaanse toerist"
die zich eventjes op de zakkenroller wil
wreken. Wim Paauw regisseerde uit
stekend en buitte de climax ten volle uit.
Van 8.50 tot 10.05 uur zet de KRO de
dinsdagavondserie „En gjj zult het aan
schijn der aarde vernieuwen" voort. Daar
na is er een modern kamermuziekconcert,
te geven door Annic Hermes, alt, Jeannc-
lottc Herzberger, viool, Janny van Wering
klavecimbel en Frans Brugge, fluit en
blokfluit.
Over Hilversum I zendt de AVRO van
8.05 uur „Hoteldor&dio" uit; daarna, om
kwart over tien, vervolgt George van
Renesse zjjn „improvisaties aan de vleu
gel".
Filmprogramma van de NTS. waarin
u na het journaal om kwart voor 9 eerst
de Zweedse bijdrage in de serie ..Kleine
steden in Europa" ziet en vervolgens de
Mm „Houdt de dief", die handelt over
grote stadsjeugd engeschikt is voor
kijkers die ouder dan 14 jaar zijn.
i'ips uit het buitenland
De BBC Home Service zendt van
avond om 9.45 uur een concert van kamer
muziek uit. te geven door het Macgibbon
strijkkwartet met Gordon Clinton, bariton
en Frederick Stone, piano. U kunt luiste
ren naar liederen van Brahms en het
kwartet dn G van Dvorak (434 m.).
De Vlaamse omroep (324 m.) biedt u
eerst om 8 uur een gevarieerd programma
voor de vrouw en dan, om 9.10 uur, een
veelzijdig muziekprogramma, uit te voe
ren door het Orchestre Radio en het Om
roeporkest NIR o.l.v. Paul Bonneau, .de
tenor Michel Sénéchal, de violist Frédéric
Petronio en het NIR-fluitkwartet.
Wilt u liever een symfonleconcert
horen, stemt u dan af op de Duitse zender
88.5 MHz, waarop u van 8 tot 9.15 uur het
Noord-Duitse Omroepsym f on i e-orkest
werken van Beethoven en Schubert hoort
spelen. Bovendien speelt de violist Erich
Röhn met het orkest het vioolconcert van
Hans Pf-.tzner. Dirigent: Hans Schmidt-
Isserstedt.
V redesonderhanrlelingen
op grens van Serawak
Leden van de stam der Iban-Dajaks
hebben, naar A.N.P. uit Djakarta meldt
volgens een uit Pontianak ontvangen be
richt, je wens te kennen gegeven vredes
onderhandelingen te voeren met hun
stamgenoten in Brits Serawak. Een dele
gatie van twee man heeft aan de provin
ciale autoriteiten toestemming verzocht
om deze ondertiandelingen te voeren in
het grensplaats je Loeboek Hantoe. Tus
sen deze Dajaks waren moeilijkheden
ontstaan door het overlijden van een lid
van de Indonesische stam in de gevange
nis van Serawak kort geleden. De dele
gatie was erkentelijk omdat het bestuur
er in geslaagd is de spanning tussen beid*
groepen tot bedaren te brengen.
