CHRISTELIJK
I
Hervormd, gereformeerd en 1961
hier Mams;
lik hoest
weer!
V
C.H.-jongeren in goede
kaderconferenlie
Stortte u uw gulden al
voor Eindhoven?
De onbekende man
Eert woord voor vandaag
Kanttekening
Freule Van Asch vanWijck na !k;r
afscheid van Vrouwendienst
af,
Een gereformeerde stem (II) "j
"Dr. J. van den Berg schrijft
verder in El the to over de
verhouding tussen gereformeer
den en hervormden in het licht
van hel ..leertuchtjaar" 1961:
andere kant, door namelijk te zeg
gen: we wachten als gerefor
meerden maar af. of inderdaad
dit alles zo uitvalt als wij gaarne
zouden zien. en dén Wij kun
nen nu nog niet. en daarom moe
ten eerst die en die voorwaarden
vervuld zijn: als het zóver is, dèn
komen we, dan moeten we tenmin
ste komen, dan is het alleen nog
maar een kwestie van tijd en van
beleid.
Ik zal niet zeggen dat dit ant
woord zinloos is: het is nodig om
elkaar eerlijk maar dan: kin
derlijk-eerlijk te zeggen waar
de concrete punten liggen. Maar
toch heb ik het gevoel, dat we bij
het geven van dit antwoord geen
kinderen zijn. maar heel wijze
mensen, die uit pure belangstelling
een plaats hebben genomen op de
tribune van de Hervormde Kerk,
die geïnteresseerd toezien hoe na
1961 het gevecht in de hervormde
arena verloopt en die als er ge
noeg links en ultra-rechts en mis-
schieD ook gemengd bloed ge
vloeid heeft excuseer de beeld
spraak met welwillende glim
lach de broederhand uitsteken. Ik
vrees dat we vóór het zover is al
lang van de tribune zijn wegge-
het antwoord op vraag 1
niet al te zeer van 1961 moeten la
ten afhangen: dan wordt het voor
beide ..partijen" een desillusie. Ik
geloof dat we de zaak ènders moe
ten benaderen: niet primair van
uit vraag 1, maar allereerst van
uit het midden van vraag 3. Wat
kunnen wij voor elkaar zijn, nu.
nu wij nog gescheiden zijn en nu
we eigenlijk over die bijbelse
gronden nog niet zó spreken kun
nen dat we eikaars taal al hele
maal verstaan.
Kinderen, die eikaars taal nog
niet goed verstaan, kunnen tóch
wel met elkaar spelen in de ene
zon. En nu wil ik niet zeggen dat
het kerkelijk gesprek kinderspel
is: daar is het te ernstig, te
zwaar, te moeizaam voor. Maar
het is nog veel minder een steek
spel. of een spel waarbij het om
de beste troeven gaat. Wanneer
we niet samen kind worden voor
Gods aangezicht zullen we elkaar
nooit echt ontmoeten.
Daarom zou ik willen zeggen:
laten de synodale raden en depu-
taatschappen doorspreken, intens
en open en zonder elkaar' al te
veel te ontzien dat doen kinde
ren in hun spel toch ook niet
maar laten we tegelijkertijd op
het vlak van de plaatselijke ge
meente en in de academiesfeer en
overal waar we naast elkaar ko
men te staan, elkaar meit de on
bevangenheid van het kind 'ege-
moettreden en dan samen met het
geloof van een kind luisteren naar
de Bijbel.
Dan gaan we samen in de ernst
van het gelovig spel op weg. We
zijn het vaak niet eens en soms
vragen we ons bezorgd af of we
nog één zullen worden vóór we ge
komen zijn aan de horizon van het
Rijk; we zullen elkaar in 1961 aan
kijken en elkaar willen begrijpen
en het tóch misschien nog niet
kunnen: maar juist daarom gaan
we samen ..woordjes leren", woor
den uit de Bijbel, die we moeten
spellen, voor ons zelf èn gezamen
lijk. zolang totdat ze in ons vlees
en bloed geworden zijn.
Din kan het wonder plaats vin
den. dat we elkaar herkennen in
Christus en merken dat we al één
geworden zijn, door de kracht van
Zijn Heilige Geest.
TyTEEN, het gaat er me niet om, de
1 de zaak zó ingewikkeld te ma
ken dat ik me daardoor met een
niet al te verontrust geweten ont
trekken kan aan het appèl dat
de hervormde bedoelingen
trouwen, of dat we met een zeke
re wellust uitzien naar eventuele
schorsingen die van ..1961" het ge
volg zouden kunnen zijn. Het is
evenmin zó dat wij als gerefor
meerden altijd gelijk willen heb
ben, of altijd het onderste uit de
kan der kerkelijke onderhandelin
gen. Het is niet zó dat we niet be
seffen hoe moeilijk de vragen
rondom de leertucht liggen in de
Hervormde Kerk en hoe voorzich
tig men te werk moet gaan. wil
men 1961 niet tot een kerkelijk
rampjaar in plaats van tot een
kerkelijk jubeljaar laten worden.
Wij weten bovendien óók wel. uit
onze eigen jonge kerkelijke ge
schiedenis. dat leertucht niet al
tijd een zaak van vreugde is.
Maar tóch moet het gezegd wor
den: we willen de zégen van de
leertucht niet kwijtraken, de ze
gen van het weten dat de kerk een
echte moeder is. die haar vaak
weerbarstige kinderen met hun
soms twijfelende harten heel dicht
houdt bij het vólle Evangelie van
Jezus Christus, en hen zo nodig
met geweld verhindert om bij de
Schrift vandaan te raken.
Die tucht heb ik als theoloog no
dig voor mezelf, en voor de ge
meente. die met het Woord van
Jezus Christus gevoed moet wor
den en ik wil de kinderen die
God me heeft toevertrouwd zo
graag zien opgroeien in een kerk
Daarom zie ik gespannen uit
naar wat er in 1961 gebeuren zal,
en hoe het zal gebeuren daar
om ook wacht ik af, of ik inder
daad in de Hervormde Kerk de
moeder herkennen kan. die zó
met haar kinderen handelt als Je
zus Christus wil dat wij met onze
kinderen ndelen zullen.
Het is ten slotte: een wachten
op de Heer. en op Zijn wonder. En
ons wachten zèl gezegend wor
den, wanneer we sèmen luisteren
naar de stem van de Goede Her
der concreet gesteld; wanneer
we luisteren naar Zijn stem in de
oecumenische bijbelkring, wan
neer op de synodetafel en in het
kerkelijk gesprek Zijn Woord het
laètste woord heeft, en wanneer
we elke gelegenheid die zich voor
doet uitbuiten om als kerken met
elkaar steeds dichter te worden
aangedrukt tegen het Woord der
Waarheid.
Prof. dr. H. C. Riimke
65 jaar
Prof. dr. H. C. Rümke. hoogleraar
in de psychiatrie aan de Rijksuniversi
teit te Utrecht wordt donderdag 65 jaar.
Prof. RUmke werd te Leiden geboren
en studeerde aan de Universiteit van
Amsterdam medicijnen. Van 1918 tot
1927 was hij aan de Valeriuskliniek in
de hoofdstad verbonden, eerst als as
sistent en later als geneesheer. In 1928
werd hij hoofdassistent aan de psycholo
gische neurologische kliniek van de Uni
versiteit van Amsterdam Hij promo
veerde in 1923 te Amsterdam, werd in
1933 buitengewoon hoogleraar te Utrecht
en m 1936 gewoon hoogleraar.
H,| w,«
als hij maar éven hoest I
geeft Moeder hem
Abdijsiroop. Zij r
geen enkel risico. Niet
verwaarlozen, zo'n hoesc|e!
Het kan zo gemakkelijk ontaarden
in minder onschuldige kwalen.
De 23 genezende bestanddelen
lossen het slijm op en verjagen
de ziektekiemen. I
ABDIJSIROOP
4
Instructieve referaten vormden
bouwstof tot breed gesprek
(Van een onzer verslaggevers)
HET BUITENHUIS „Venwoude" te Lage Vuursche, reeds meerdere
malen ontmoetingspunt voor de Christelük-Historische Jongeren,
was het weekend druk bezocht voor een kaaer-conferentie van deze
organisatie. Twee instructieve referaten vormden de bouwstof voor
een breed gesprek. Dr. ir. G. A. Kluitenberg, de landelijke voorzitter,
kon gisteren bij de sluiting dan ook terecht gewagen van een goede
doordenking.
Prof. dr. J. Lindeboom in
de trein overleden
Op weg van Amsterdam naar Gronin-
»n is prof. dr. J. Lindeboom, emeritus
Koogler.ar m de kerk- en dogmenge-:,, probleme„. Na
schiedenis aan de Groningse rijksuni
versiteit. gistermiddag in de trein over
leden. Medereizigers bemerkten dat hij
onwel werd en trokken aan de nood-
Toen een arts een onderzoek in
stelde bleek prof. Lindeboom te zijn
overleden. De trein had twintig minu-
n vertraging.
Johannes Lindeboom werd in 1882 te
Deventer geboren. Hij studeerde te Lei
den theologie en voltooide deze studie in
1909 toen hij promoveerde op een proef
schrift ..Erasmus. onderzoek naar zijn
godsdienstig denken en zijn godsdienstig
gemoedsbestaan'
Een jaar tevoren was hij predikant
geworden in de Nederlandse Hervormde
Kerk, die hij als zodanig gedurende zes
jaren diende in de gemeenten van
Oudorp (N.H.), Berkhout en Veendam.
De heer H. Kikkert te Zeist, be
stuurder van het C.N.V. en lid van
de Tweede Kamer, handelde er over
plaats en taak van de vakbeweging.
Daarin vindt de arbeider enerzijds
de onafhankelijkheid, die een ander
heeft in zijn bezit anderzijds is
daarmee een mogelijkheid gegeven
te komen tot een hogere welzijns-
toestand, die meer beantwoordt aan
de hoge roeping van de mens.
een overzicht te hebben gegeven
de groei der vakbeweging, wees
spr. op de grote invloed, die deze heeft
uitgeoefend op het structuur-patroon van
land. Vooral de christelijke vakbe
weging heeft steeds aangedrongen op
gelijkwaardige samenwerking tus-
werkgevers eD werknemers, die nu
op zovele terreinen is verwezenlijkt. De
stabiliteit in het Nederlandse ecor
sche leven is mede te danken aa
juiste plaats, die de vakbeweging heeft
gekregen bij het overleg en daarmee bij
het afwegen van de algemene belangen.
Na '45 heeft de overheid meer inge
grepen in de sociaal-economische sec
tor. De heer Kikkert verklaarde daar
bij wel eens benauwd te zijn over
té veel aan regeling. Gelukkig verricht
de overheid veel door middel vai
bestaande bewerktuiging in het maat
schappelijk leven. Stichting van de Ar
beid en Sociaal-Economische Raad zijn
niet alleen prachtige vormen van i
g, maar betekenen ook: inschakeling
an de voorhanden zijnde krachten.
De eerste taak van de vakbeweging
zag spr. in de sector van lonen en ar
beidsvoorwaarden. Daarbij zijn de laat
ste jaren nog gekomen de aandacht vooi
de culturele vorming, de aanpak vai
het maatschappelijk werk en de oplei
ding van de jeugd tot een juist verstaan
hun plaats in het bedrijfsleven. De
verdergaande Europese integratie zal ze
ker tot gevolg hebben, dat het werk var
de vakbeweging nog meer wordt uitge
breid. Met alle respect voor de Europe
se verdragen achtte spr. het een fou
tief uitgangspunt om te stellen, dat het
sociale vanzelf uit het economische op
komt. Hier zal de vakbeweging hebben
te waken voor het scheeftrekken van de
onderbouw der Europese werk-éénheid!
De relatie tussen vakbeweging en
parlement is hier te lande niet mis
vormd. Van enige druk van de vak
beweging uit, zeide de heer Kikkert
nooit iets gemerkt te hebben. De
laatste beslissing van de Tweede Ka
mer over de Rijksbijdrage W.- en
W-verzekering ging bijv. recht te
gen de verlangens van de vakbe
weging in
Met de zienswijze van het NW, dat
de politieke partij het verlengstuk van
de vakbeweging is, was spr. het beslist
Z.i. dient een vakbeweging te
adresseren over vragen, die haar aan-
alle parlementsleden en niet
alleen aan die van een bevriende partij.
Nationale offers
Mr W. F. Lichtenauer te Rotterdam.
iorzitter van de Scheepvaartvereniging
Zuid en lid der Eerste Kamer, sprak
enkele economische en financië-
boeiend overzicht
de opbouw van de Nederlandse eco
nomie te hebben gegeven, pleitte spr.
belangstelling ging vooral uit naar Eras
mus en de invloed die van deze humanist
en van het bijbels humanisme in het
algemeen is uitgegaan op de Nederland
se kerk en theologie. Daarnaast hadden
de ..stiefkinderen van het christendom"
zijn aandacht. Het handboek van de Ne
derlandse hervormde kerkgeschiedenis
van J. Reitsma heeft hij verschillende
malen in nieuwe uitgaven bezorgd.
In de Vereniging van vrijzinnig her
vormden nam prof. Lindeboom een be
langrijke plaats in. Voor de oorlog is hij
zeven jaar voorzitter van deze vereniging
■■■■geweest. In de publicaties en beginsel-
In 1914 werd hij benoemd tot hoogleraar verklaringen van het vrijzinnige pro-
in de theologische faculteit der Rijksu- testantisme nam hij een belangrijk aan-
niversiteit te Groningen. In 1952 ging hij i deel. Als geschiedschrijver van de vrij-
met emeritaat. zinnigheid wordt prof. Lindebooms werk
Prof. Lindebooms wetenschappelijke! vaak geciteerd.
voor krachtige steun aan de Europese
verdragen. Onze eigen markt is te klein
om conjunctuurschokken te kunnen op
vangen. In moeizaam overleg zijn reeds
goede resultaten bereikt en we zouden
heel wat verder van huis zijn, wanneer
zulks niet gebeurd was. Natuurlijk moe
ten er concessies gedaan worden. De
klachten daarover zijn in élk der deel
nemende landen te beluisteren. Doch
hoe zou men zonder nationale offers ge
raken tot een internationaal béter func
tioneren van het economische leven?
T.a.v. de bestedingsbeperking be
toogde mr. Lichtenauer, dat deze
slechts mogelijk, is in sectoren, die
het volksleven niet diepgaand be
ïnvloeden. In de sfeer van de
investeringen kan het echter tot
catastrophes leiden. Vanaf '62 zul
len er bijzonder veel jongeren op
de arbeidsmarkt komen als gevolg
van de geboortepieken na de be
vrijding. Zonder grote investeringen
zal er voor (jen geen werk zijn!
Inderdaad verdient het aanbeveling te
komen tot een industriële spreiding bui
ten het Westen. Forcering kan echter
BEROEPINGSWERK
NEDERLANDSE HERVORMDE KERK
Bedankt voor 's-Gravenhage-Loosduinen
wijkgemeente Bouwlust): J. C. H. Jörg
te Apeldoorn.
Beroepen te Ens (N.O.P.) en te Ernst
(toez.): M. A. Visscher te Warffum.
Beroepbaarstelling: G. J. Droppers,
legerpredikant. Kamp aan de Dorpsweg.
Rotterdam-Charlois.
GEREFORMEERDE KERKEN
Beroepen te Rotterdam-Feijenoord
(vak.-H. Boswijk): J. Wessel te Neede;
te Hellendoorn en te Bennebroek: kand.
W. Bos te Apeldoorn.
Bedankt voor Zutphen: H. J.
nen te Willemstad; voor Oosterend (Fr.):
kand. J. M. van den Brink te Alphen
aan den Rijn
GEREF. KERKEN (ond. art. 81)
Beroepen te Musselkanaal: kand.
van Zuijlekom te Rotterdam.
Bedankt voor Zuidhorn: K. Brüning
te Rijnsburg.
CHRISTELIJK GEREF. KERKEN
Tweetal te Sassenheim: A. H. Schip
pers te Hillegom en C. Langbroek t<
Nieuwe. Pekela: te Rotterdam-West: H.
C. van der Ent te Werkendam en D.
Slagboom te 's-Gravenzande; te Schie
dam: G. Blom te Meerkerk
van der Ent te Werkendam: te Rozen
burg: A. W. Drechsler te Amsterdam-
Noord en W. Ruiter te Baarn.
Bedankt voor Doornspijk: G. Blom tg
Meerkerk.
GEREFORMEERDE GEMEENTEN
Tweetal te H.ï. Ambacht: H. Rijksen
te Vlaardingen
land.
Beroepen te Wagemngen: H.
te Dirksland.
Gilst te Dirks-
wordt. De beste oplossing ligt
uitbouw en uitstraling van het bestaan
de. te beginnen aan de randen van het
huidige industrie-gebied. De regering
propageert de spreiding, doch geeft zelf
weinig goede voorbeelden. In dit ver
band suggereerde spr. de verplaatsing
van de regerings-planbureaus na?'-
Noorden. „Profeten eten immers
al brood"
Prot.-chr. stichting Vorming Bedrijf sjeugd
Kleine bijdrage in „strijd der geesten":
getuigenis tegen gokliefdadigheid
NEENX éen offer valt het be
paald nief te noemen, die ene
gulden, die de protestants-
christelijke stichting Vorming Be-
drijfsjeugd uit Eindhoven vraagt.
Die ene gulden, die bovendien een
getuigenis kan zijn tegen de lief
dadigheid per loterij, waar wij zo
op tegen zijn.
U weet, dat men in Eindhoven
probeert de bedrijfsjeugd, die
zonder weerstand terechtkomt in
arbeid, die hen heel gemakkelijk
stuk kan maken, wil proberen
weer oog te geven voor God en
voor de mensen, óók in de fabriek.
Dit werk van Vonqiing Bedrijfs
jeugd geschiedt in samenwerking
van alle protestantse kerken in de
lichtstad en christelijke sociale or
ganisaties.
Toegegeven: het is op het eerste ge
zicht niet zo spectaculair. Maar wie
nauwkeuriger toeziet merkt dat hier
gevochten wordt tegen de „goden van
de tijd", waarover eigenlijk niemand
meer mag klagen, die zich in die
strijd afzijdig houdt.
Het protestantse Zuiden heeft alles ge
daan om dit werk tot stand te bren
gen. Protestant-zijn in Brabant is
duur. Zij zeggen daar met nog meer
recht dan wij: we geven al zoveel.
De bronnen in Brabant zijn uitgeput;
het werk moet doorgaan.
Eén gulden is toch geen offer, vroeg
jeugdleider Kosten ons. en zeker niet
van iemand die zich christen noemt?
Had hij toch maar liever een auto,
een stofzuiger of een brommer moe
ten beschikbaar stellen voor enkele op
lossers van een kinderlijk eenvoudig
rebusje?
De stand was vorige week 1368,71. Het
I gironummer: 39.73.21 t.n.v. prot.-
63
Aan de steiger waren er handen genoeg, die
de boot vasthielden, toen ze uitstapte en een me
delijdende stem bromde: „Hoe kunt nu nu zo
dom zijn, om het gevaar op te zoeken. Zuster'"
En: „Breng haar naar huis. graaf, ze is doornat!
Ze kon alleen dankbaar glimlachen. Toen ze
Muir's hand onder haar elleboog voelde, wendde
ze zich gespannen tot hem. „Ik moest u spreken.
Ik wist niet, hoe ik u anders bereiken moest.
Het gaat over Liane."
Muir bleef staan. „Liane? Is ze terug? Is er
nieuws over haar?"
„Nee, nieuws eigenlijk niet, maar
„Dan kan het wachten," zei hij kortaf, greep
haar weer bij de arm en nam haar haastig mee
naar de bescherming van een loods, waar hij
haar beval de ladder naar de bovenste verdie
ping te beklimmen.
„Trek alles uit," beval hij. „Je zult daar dro
ge mannenkleren vinden op de bank. Kijk maar
wat je past. ik ben zo terug. Mijn wagen is ka
pot. ik heb hem moeten laten staan en dus zul
len we moeten wachten, tot er een middel van
vervoer is naar Quintains. Intussen zijn droge
kleren voor jou het belangrijkste. Zorg dus, dat
je je zo snel mogelijk verkleedt."
Boven heerste een aangename warmte van een
petroleumkachel, waarop een ketel water zacht
■tond te zingen. Jess was blij, dat ze haar door
weekte plunje van haar versteende ledematen
kon stropen. Ze koos van de bank een paar lan
ge zeemnnskousen, een manchesterbroek en een
dikke wollen trui. Toen droogde ze haar haar
met een shawl, die ze in een zak van de broek
gevonden had.
Toen Muir boven aan de ladder verscheen,
knikte hij goedkeurend. „Nu niet bepaald een
plunje voor de Saville Row", zei hij en knikte
door
Jane Arbor
naar de broek, waarvan ze de rand enkele ma
len had moeten omslaan.
„Nee, niet bepaald." Ze voelde zich zo verle
gen voor hem als nooit te voren.
„Wel, wat ik je kan aanbieden is al even een
voudig. maar ik sta erop, dat je een kop choco
la drinkt, voor ik je terugbreng." Hij wees naar
een paar emaillen kroezen, die op een tinnen blad
stonden en trok de ketel boven de vlam.
„Hoe ben je hier gekomen?" vroeg hij.
„Ik heb uw jeep geleend. Ik kwam tot in de
hoofdstraat van Cranemouth. De rest van de weg
ben ik te voet gekomen."
„Je riskeerde al die gevaren om me iets over
Liane te komen vertellen, terwijl er niet eens
nieuws over haar is binnengekomen?"
De kritische klank in zijn stem vertelde Jess'
illusie, dat hij de tedere woorden, die ze ge
hoord meende te hebben, werkelijk geuit had.
Zelfs het feit, dat hij een kwartier geleden haar
leven gered had, scheen hen niet dichter tot el
kaar gebracht te hebben.
„Geen nieuws", zei ze, „misschien zelfs geen
aanwijzing, maar toch vond ik. dat u het we
ten moest. Liane werd opgebeld uit Londen,
voor ze gisteren wegging".
„Uit Londen? Hoe weet je dat?" In Muir's
W H Kind te Utrecht 1.—.
te Utrecht 1—mr W van
burg 1,—, J Witlam
Zuidwolde 2.—,
en 7,66. collecte
e Vita te Elndho\
m Bulk te Eindhovi
a.d. Rijn 1,—. ir E J van Bame-
8 Eindhoven 15.—. ir J Maarschalk te
dam 5.B Koning te Rotterdam
L de Graal te Utrecht 1.—. D San-
te Dordrecht 2.50, W F v Leeuwen te
mmJma Jacobs te Den
Ihoven 5.-. Chr.
- .n Haag 50,— J
Wierlngerwerf ƒ2.—, J
s te Emmercompascum 1.-. mej J G
ist 2,50. A M Snoek te Drlmmele 1,—,
Tomsveld te Soest 2.50. H Hut U
i 2.50. A Wagensveld te Sclierpenzeel
Verschoor Vos t
Leeuwarden 10.—. A
i 1.—. H W J Ma;
12.50. F Mak te Schiedam
Penning-Dercksen te Eindhove
te Rotterdam 1.—. C Camm
f 1.—. J Lanser te Eindhoven
c 2.50. P Pleksn
stem zocht ze tevergeefs de vreugde en de span
ning. die ze er in verwacht had.
Ethel, het keukenmeisje, was in de hal,
toen Liane opgebeld werd. Ethel is later uitge
gaan en niemand is op de gedachte gekomen
haar te ondervragen. Opent dit geen nieuwe
aspecten?"
Muir zoog nadenkend op zijn lippen. „Ik zou
er heel wat voor over hebben, als het zo was.
Ik heb natuurlijk vrienden in Londen en zij
heeft er ook kennissen. Ik weet niet, door wie
ze opgebeld kan zijn en ik kan me niet voor
stellen, dat de boodschap zo dringend was, dat
ze hals over kop wegging zonder een boodschap
voor me achter te laten. Als ik .je terugbreng
naar Quintains, zal ik natuurlijk proberen er
achter te komen, wie het geweest is, die haar
gebeld heeft."
„Ja, natuurlijk".
Tranen van teleurstelling kwamen Jess in de
ogen. Ze draaide zich snel om en probeerde ze
weg te vegen. Muir sloeg haar oplettend gade.
„Je had hier blijkbaar veel van verwacht?"
„Ja, inderdaad."
„Zoveel, dat je je leven riskeerde om het me
te vertellen? Jess, geef je zoveel om Liane?"
„Ja. een heleboel, geloof ik. Ze is zo lief en
zacht en
„Stuurloos?", vulde hij spottend aan. „Herin
ner je je nog, dat je dat tegen me gezegd
hebt?"
„Ja, dat weet ik nog. Ik dacht toen, dat ze,
als u haar toen verteld had hoeveel ze voor u
betek >de, gereageerd zou hebben als u wens
te."
„Hoeveel ze voor me betekende? Denk je dan,
dat jij dat kunt peilen?"
„Ik geloof van wel", fluisterde Jess. i
(Wordt vervolgd) i GfrtdropTl,—, me] Jansen te Tholen ƒ2,50.
Verantwoording
Boveneind 21. Leek
WA Vultostr 60.
Stronkhorst. Abcoude
r Klinken. Rhoon (Z.H.) 2.50. J
Gravenhage ƒ2.50. H Winkenius
1,i G
A. Verduyn te
1.—. R Th Vnjnbergen
ƒ5.A Grocnestein I
Bordeijk te Eindhoven ƒ1.—
dam 2.50. B Kuiper, Eindt-
Verduin, Honselersdijk 5.-
Soetendal. Eindhov
w d Vel-
«Te
A Gschlere te Amsterdi
tra te Eindhoven ƒ5,—,
Rotterdam 5,—. W Wagenaar te
ivenhage 1.—.
ir R Dijksterhuis te Utrech
1,—. J Bonda te Dordrecht 5.—. B Pottje
wijd te Emmen 2.—. N N Ter Apel 10,—
G H Kroeze Alcon 1.-
O Noord
mans te Utrecht 5.—. J C v d Kogel te
Santpoort 1.—ds F L Schalkwijk te Baarn
1.—. me] C v d Molen te Enschede 2.50.
A L W v Meetelen te Uithoorn 1.—mr F
Strom te Arnhem 2.50. P B TUlema te
Hoogkerk 1.—. C Bruijn te Zaand-jk 1.—
mej C Oostrijck te Den Haag 2.50. H J
ƒ2.50. Th Wijne
G Munk te Bilthover
Amsterdam
L Roobol
orburg 1.-.
2.50. drs C J Wie-
5.—. H Wijker te Egmond aan
K Jansen te Nieuw-Vennep 1,—
ïage 1.—. dame* A C en
Utrecht 10,—. C Colljn jr
>ude 10,—, dr
Rotterdam f 1.—. S Falker
Jezus op aarde, een mens onder de mensen. Zelfs Zj-
discipelen begrijpen Zijn goddelijke zending niet helemaal
en soms begrijpen ze het helemaal niet. Ze kunnen t»
leren van die militair, die hoofdman uit Kapernaum, y#
woorden in de evangeliën zo opvallen.
De hoofdman komt tot Jezus om genezing te vraj
voor zijn zieke knecht dat alleen al is een bewijs dat»
een nobel mens is. „Zal ik komen en hem genezen?", vral.
Jezus. Waarop dat merkwaardige antwoord komt: „Hereïl
ben niet waard dat gij onder mijn dak komt, maar spra;
slechts een woord en mijn knecht zal genezen. Want ik bj
zelf een ondergeschikte met soldaten onder mij en ik zeg
de één: Ga heen, en hij gaat heen, en tot een ander: Komij
hij komt, en tot mijn slaaf: Doe dit, en hij doet het."
Een militair, denkend in militaire verhoudingen, ij
ziet Jezus als zijn meerdere, als iemand die ver bovenin
staat. En hij handelt naar dat inzicht. Wij kunnen daartyj
van leren- Want onze omgang met Jezus, met onze Godj-i
de hemelen, laat dikwijls veel te wensen over. Want het „li
wil geschiede" is voor ons dikwijls een moeilijk gebed.
EEN NIEUWE MINISTER
QP snelle wijze is de vakature van zijn wij het van harte mee
oud-minister Mansholt vervuld. Maar men zal ook moeten erkt
Gisteren is zijn opvolger, dr. ir. A. dat het nationale landbouwbek
Vondeling, door H.M. de Koningin gepast dient te worden in de
beëdigd.
Het boerenbedrijf is ook deze minis
ter van landbouw, visserij en voed- Weliswaar zal het regeringsbeleid
selvoorziening niet vreemd, al heeft aanzi®n van de landbouw een
hij nimmer een zeer vooraanstaande moe'en ïUn dan dat ten a
positie in de boerenwerkgevers- of van d® industrie. De landbont[
werknemersorganisaties bekleed. Het nu ®®nmaal ®en bedrijfstak, die
is dan ook de vraag, of het bedrijfs-
leven zijn benoeming erg zal toejui
chen.
zondere zorg van de overheid
Maar dat mag toch niet zover
dat men de landbouw als een
Ome volksvertegenwoordiger, zullen —f
tot overleg bereid was. Een
dus, die in dit kabinet van gemengde
samenstelling op zijn plaats kan zijn.
nister Mansholt gemaakt. Vui
«reu «13 ecu uiieisi utRwaïm na van 1
de Tweed. Kamer. Zijn aoelaliatiache ?"r y,°"de1L1,"f
opvatttofen atak hij plet onder atoe- TA f""0"
len o( banken, maar tevens moet 'TL', 1*."
men van hem '«„en, dat hij altijd
tot „verier her." w„ F.I Vl" h,em m0"n We dn» «P d«
een nieuw landbouwbeleid vei
ten. Daarmee wordt hij gesteld
een uiterst zware taak. Wij hoi
De heer Vondeling begint zijn hij deze zware taak zal volbi
ambt in zorgelijke tijden. De land- niet alleen in overleg met het
bouwpolitiek van zijn voorganger organiseerde bedrijfsleven, maari
blijkt te zijn vastgelopen. Nog in het met inschakeling van de
laatste landbouwdebat is er in de commissie voor de landbouw,
Tweede Kamer op gewezen, dat het zover dit past in het dualistisch
nationale landbouwbeleid alleen nog rakter van ons staatsbe!
maar met succes kan worden ge- deze kamercommissie kw
voerd, als het wordt geplaatst in het laatste tijd bij minister
kader van de Europese politiek. Daar te bekaaid af.
EINDE VAN AVONTUUR
JN de Britse pers zijn berichten gen het slachtoffer te worden j
verschenen over de veelbesproken het ongelukkige optreden van bJ
diplomaten Burgess eri MacLean, die diplomaten, Mevrouw Maclean li|
in 1951 op onnavolgbare wijze achter 1953 met haar drie kinderen viaïj
het ijzeren gordijn zijn verdwenen seriand haar man nagereisd,
en later in Moskou werden gesigna- zij de voorkeur gaf aan hern
leerd. Het is bekend, dat zij al voor van het gezin in de Sowjetuniejl
de Sowjetunie spioneerden, voor- ven het voortdurend gescheiden
dat zij er heen vertrokken, maar het elkaar leven. Wellicht heeft zijl
is nooit helemaal duidelijk gewor
den, of zij gevlucht zijn, uit
voor een gerechtelijke vervolging
hoopt, haar echtgenoot te kunnen f
wegen, naar Engeland terug te ki
daar te trachten, een nieuwL
In Engeland, óf dat «tj de reis naar Ven te beginnen.
Moskou hebben aanvaard in de over- Het hrrft niet 10 mogen iljn.
tutging, dat alles daar veel beter en h„ vertrek van mevrouw
mooier is dan In het Westen. Ook lljn bljn, vijt Jir,n vm,
hier ligt de waarheid wellicht in vblgens de laatste berichten
het midden, omdat aowel Burgess i„ Moskou gescheiden van hMt i
als MacLean sedert hun verdwijning
a - - en zou zij van plan zijn, met hl
bekend staan als avonturiers, ook in klnd„ten Engeland ten.,
po e ops c keren. Ook Burgess ion thans dt
Aan hun avonturen schijnt thans een nMr ,ljn Iand „nies
einde te stjn gekomen. Volgens een v„rden Het riet ev,n„el
Britse televisiecommentator, die een
langdurig bezoek aan de Sowjetunie
heeft gebracht zijn zij zwaar gedes-
illusioneerd en aan de drank verslaafd °g"li" 1" E°ge"°? ve"
geraakt, omdat zij in het Westen hun
schepen achter zich verbrand heb
ben en ook in de Sowjetunie geen Di* ls een zaak, die langzamei
prijs meer wordt gesteld op hun d® aandacht van de Britse ref(4trf
medewerking. Dat zij de Russen heb- dient te hebben. Niet omdat Burf|0U(
ben geholpen, wordt door niemand ®n Maclean verdiend hebben, dil erj
betwijfeld. In Engeland en de Ver-
enigde Staten is men er van over
tuigd, dat vele Russische nota's aar
de westelijkegmogendheden met de
iets voor hen wordt gedaan, a
wel omdat het hier gaat om
geestelijke en lichamelijke we! 'J
een onschuldige vrouw en
hulp van Burgess en Maclean werden kinderen. De berichten in de
opgesteld en dat het propagandaof- pers hebben wellicht ook de t
fensief van het Kremlin na de dood keer van deze mensen onmop
van Stalin voor een groot deel op hun gemaakt. Het zou daarom op da
aanwijzingen was gebaseerd.
Er is evenwel nog een tragischei
aan deze zaak. Ook de vrouv
van de regering te Londen lij
r kant Moskou stappen te ondernemM
van klaarheid in deze tragische
Maclean en zijn drie kinderen drei- te brengen.
-¥ c
In huize „Witteveen" te Utrecht heeft
jkvr. C. M. van Asch van WIjck uit
Zeist dezer dagen afscheid genomen als
voorzitster van de Hervormde vrouwen
dienst. De landelijke commissie H.V.D.
in 1951 ingesteld door de generale syno
de der Hervormde Kerk, is voorgeko-
ult de subcommissie voor de dienst
de vrouw in de kerk van de com
missie gemeenteopbouw. Deze heeft in
de oorlogstijd veel voorbereidend werk
gedaan voor wat na de oorlog in deze
kerk tot stand is gekomen.
Jkvr. Van Asch van Wijck is bij haar
afscheid door verscheidene sprekers en
spreeksters „de moeder van de H.V.D."
genoemd. De voorzitter van de genera
le synode, dr. A. A. Koolhaas, sprak
namens de synode zeer waarderende
woorden, die zowel de persoon van de
scheidende voorzitster golden, als het
werk waartoe zij de stoot gegeven heeft.
F. J. Keja, secretaris van de sec
tie vormingswerk van de Raad voor de
herderlijke zorg, memoreerde dat bij de
ontmoetingen die hij met jkvr. Van Asch
van Wijck in zijn sectie had, altijd twee
punten door haar bijzonder werden be
nadrukt: de gemeente en de vrouw.
Daarbij werkte zij zo merkte hij
schertsend op aan de emancipatie van
de man.
Vertegenwoordigsters uit vele takken
an het werk hebben het woord gevoerd.
Mej. M. W. Barger herinnerde daarbij
aan een gedichtje van Van Alphen. han
delend over een broertje, dat het met
zijn zusje niet al te best kan vinden. Van
Alphen zegt: „Altijd zal ik haar b
nen, tot aan 't eind zij mij ook
Mej. Barger, paste dit toe op
Van Asch van Wijck en bedoelde
geval met dat „haar" de kerk.
Prof. dr. H. Kraemer zeide, dat!
aan haar een nieuwe visie op de t Jra
vrouw-verhouding dankt, een visie
langzamerhand de wereld verovert,i
dat deze plaats gekregen heeft ia
rapport van de Wereldraad van K«"
over dit onderwerp.
Tenslotte sprak jkvr. Van Asch
Wijck een woord van dank. Zij
als voorzitster van de landelijke
missie hervormde vrouwendienst
volgd door mevr. K. Beversluis-VaaL
Brug uit eist, die al lid van de
Een bij bel in iedere
Belgische hotelkami
Christenzakenmensen, die regel
gebruik maken van hotels in S
wordt verzocht hun medewerking
ven tot het plaatsen van bijbels it
gische hotelkamers. In circa
Belgische hotelkamers werd reed»
bijbel geplaatst.
Zij. die hun medewerking willen
wordt verzocht zich schriftelij [!*J
itbi
«uw
T:
