Actuele ontwikkelingen
in het land van Franco
Oókal
aan
de sigaar
SPANJE
HE
Bij o. k. w. komen per clag 1000
a 1500 stukken binnen
BOEKENSPJEGEE
1 Luidt de doodsklok van de
fascistische Falange
IS
DONDERDAG 28 NOVEMBER 1957
Het
van nu
door T. Knecht
[ET HEEFT WEER eens gespannen in Madrid. Natuurlijk hebben de gecensureerde
kranten er niets van vernield, maar niet lang terug beleefde de Spaanse hoofdstad
zijn zoveelste tramstaking. Het lijkt nauwelijks toevallig, dat de opgekropte gevoelens van
de werkers zich vrijwel steeds het eerst bij de vervoersbedrijven ontladen: onlangs staakte
ook het vervoersbedrijf van Barcelona. Het lijkt niet toevallig: een staking van tram, bus
of spoorwegpersoneel is het meest spectaculair, raakt de mensen en kan voor de nationale
economie reeds bij een deelneming van een vrij gering aantal personen een aanzienlijke
schadepost betekenen. Ik zal niet verder speculeren over de betekenis van deze en der
gelijke stakingen, vast staat wel dat ze, al of niet georganiseerd, ontstaan uit de zeer reële
nood die er hier onder de arbeiders heerst.
Maar dat niet alleen. Het is ook het
gevoel van geknecht te zijn dat dit volk
doet zoeken naar mogelijkheder
ongenoegen ja, zijn haat, tegen dit regime
te luchten. Daarom werd ook deze sta
king prompt door de Madrilense stu
denten aangegrepen als een dankbare ge-
legenheid van hun gevoelens blijk tt
Bij duizenden overstroomden ze he
centrum en hun luide kreten: „Llberdad,
liberdad", „vrijheid, vrijheid" moet d(
talrijke „Policia armada" als een dood
vonnis in de oren hebben geklonken.
Spoedig was de staking onderdrukt. In
de buitenwijken duurde het wat langer
dan in het centrum van de stad.
„grijze politie", geleid vanuit het hoofd
kwartier op het „Puerta del Sol" snel de
situatie meester was.
Vrijheid vurig begeerd
Maar gehoord hadden ze het: „Vrijheid1
is wat ook de universitaire jeugd van he
hedendaagse Spanje wil; en met strakke
bleke gezichten lieten ze de honderden
langs zich trekken.
Schieten was er ditmaal niet bij. Klaar
blijkelijk wilde men gebeurtenissen al:
verleden jaar, toen een student bij eer
dergelijke demonstratie werd doodgescho
ten, voorkomen. Ze zijn wel bijzonder
opmerkelijk, deze studentendemonstraties.
Verwonderlijker en in zekere zin ver
blijdender dan die der arbeiders.
De laatsten, immers gebukt onder een
plutocratisch juk, dat hun soms net ge
noeg laat om te eten, moeten strijden voor
hun meest elementaire behoeften. Maar
de studenten zijn, in Spanje, in zeer over
wegende mate telgen van de heersende,
in ieder geval van de profiterende groe
pen. En zij vragen: „vrijheid". Ze luiden
de doodsklok vag het regime. De doods
klok van het fascisme, het autoritaire
nationalisme, in wezen ten slotte van het
autoritair katholicisme.
Betekent dit het einde van het dictato
riaal regime?
Volstrekt niet!
Het is genoeg bekend, dat in onze eeuw,
een kleine goedgewapende minderheid,
die beschikt over de communicatie knoop
punten en een fijnvertakt controle-appa
raat een heel volk kan ringeloren.
Of dit blijvend mogelijk is hangt mede
sterk af van buitenlandse invloeden; en
die zijn voor het Franco-regime in lijn
rechte tegenstelling tot de binnenlandse,
gunstiger dan ooit. We zagen drie krach
ten die dit regime overeind houden: het
fascisme, ret autoritaire, traditional-isme
het katholicisme. Bezien we deze groe-
reral i
telt het
Katholicisme i.p.v.
fascisme
Het Spaanse fascisme, belichaamd in de
Falange is morsdood. Dat zal iedereen u
vertellen. Dood als politieke filosofie. De
leerstellingen van haar stichter Joni An
tonio Prismo de Rivera, die een mytisch
nationalisme belichaamden dat veel
het nazisme had, is geruisloos aan
verdwijnen. Het maakt plaats voor
fanatiek katholicisme, steedsgemengd
weliswaar met een extreem nationalism!
maar dogmatiek zuiver Rooms.
Geen scheiding dus van kerk en staé
zoals de stichter der Falange wilde, maa
subordinantie van de staat aan de kerk-
Ook op sociaal terrein werden de doel
einden van de Falange ter zijde gescho
ven. Het grootgrondbezit bleef bestaan
de rijkdommen hopen zich nog voort
durend bij een beperkt aantal families op
de arbeiders zijn er ellendager aan toe
dan ooit.
De politieke geschiedenis vertoont hier
een van haar eigenaardige wetmatigheden
die ook aan het lot van de Strassers in
Nazi-Duitsland gedemonstreerd werd; wie
de vrijheid opgeeft om het „sociaal recht"
te winnen, verliest ook het laatste; de
elite, bezeten van machtswaan, trekt niet
alleen het formele reoht, maar ook het
leeuwedeel van het bezit tot zich.
..Christo de los
faroles" (Christus
van de straatlan
tarens) te Cordoba
in Spanje is een
van de beroemdste
Christusbeelden ter wereld. Onze
medewerker T. Knecht begint van
daag een reeks over het buurland
van onze Navo-partner. H(j zal een
overzicht geven van de toestanden
in het land van Franco, toestanden,
die vaak schrijnend zijn en waar
aan de Rooms-katholieke kerk en
het dictatoriale regime van het fas
cisme zeker niet onschuldig zijn. In
vele plaatsen bezocht hij ook de
Protestantse gemeenschappen, die
het als kleine minderheid overal
zeer moeilijk hebben.
Overal in Spanje wordt de toegang tot de stations bewaakt door
mannen van de Guardia Civil, die iedere reiziger nauwlettend in
het oog houdt.
Geen trage afdoening van zaak
(Van
parlements redactie.)
Per dag komen er op het ministerie van
onderwijs, kunsten en wetenschappen ge
middeld lussen de 1000 en 1500 stukken
binnen. Behoudens een hoogst enkele uit
zondering worden de ingekomen stukken
binnen een paar weken in behandeling
genomen. Dit schrijft minister Cals in de
memorie van antwoord aan de Tweede
Kamer over de o.k.w.-begroting.
De bewindsman heeft een onderzoek la
ten instellen naar aanleiding van klachten
uit de Kamer over de „buitengewoon trage
afdoening van zaken" door o. k. en w. In
derdaad komt het voor, aldus de minister,
dat bepaalde zaken veel tijd vereisen,
omdat nadere informaties moeten worden
ingewonnen. In zulke gevallen zou aan de
betrokkenen kunnen worden meegedeeld,
dat aan hun zaak gewerkt wordt, maar dit
zou weer extra werk en tijd vergen en
daarom voelt de minister er niet voor.
Ook wat betreft de uitvoering van het
wetgevend programma meent minister
Cals, dat bepaald niet kan worden ge
sproken van een „trage loop van de de
partementale machine". Men dient zich te
realiseren, dat <>P het departement even
zeer als bij het onderwijs zelf een tekort
aan voldoende bevoegde krachten en
evenzeer aan voldoende werkruimte be
staat. Desondanks zijn tijdens het mi
nistersschap van mr. Cals 62 wetsontwer
pen ingediend, waarvan er 46 het staats
blad hebben bereikt. Met enkele voorbeel
den tracht de bewindsman het verwijt van
de Kamer te weerleggen als zouden
slechts weinige belangrijke wetten in het
staatsblad zijn verschenen. Het feit. dat
het wetsvoorstel op het voortgezet on
derwijs nog niet bij de Kamer is ingediend
kan zeker niet als een symptoom worden
gezien, dat er behoudens het algemene
tekort aan personeel aan de departe
mentale molen iets hapert. Bij de tot
standkoming van de wet op het v.o. zijn
zeer grote moeilijkheden te overwinnen.
De minister verwacht voorts, dat de
commissie, die de wijziging van de hoger-
onderwijswet voorbereidt, zo tijdig gereed
zal zijn met haar werkzaamheden, dat het
herziene ontwerp nog in de zitting 1958
1959 zal kunnen worden behandeld door
de Staten-Generaal. Dit ontwerp voorziet
o.m. in de mogelijkheid tot instelling van
een baccalaureaatsexamen aan de rijks
universiteiten-
Het is duidelijk, dat er onder dergelijke
omstandigheden slechts weinigen, in ze
kere zin eerlijke, idealistische oude ge
trouwen rebelleren.
Franco genegeerd
Het Is deze oude garde die jaar op
jaar te El Escorial de dood van Josi An
tonio herdenkt, en die zich verleden jaar
toen Franco voor 't eerst niet in het
blauwe hemd van de partij, maar in leger
uniform in hun midden verscheen, hem
de.rug toedraaide. Het heeft de chef van
de Falange, Elola, toen zijn baan gekost.
Het zijn eohter weinigen die nog om de
reeds verloren stellingen vechten. De
meeste „Falangisten" zijn slechts baan
tjesjagers, die hun lidmaatschapskaart
halen zoals een ander zijn rijbewijs: je
eenmaal, wil je kunnen studeren
staatsambt van enige betekeni
bekleden, lid zijn van de eenheidspartij
ondertussen niets meer van doen
heeft met de oude idealen, maar alles
met serviliteit tegenover de huidige heer-
levert de oude garde zijn achter
hoede gevechten. Onlangs ging weer hei
gerucht dat Arzese, minister van de Fa
lange, zijn ontslag zou hebben aange
boden. Hij zou als de monarchie bij d.
dood van Franco eventueel haar kans zoi
krijgen, de wetten systematisch in Falan-
gistisohe geest willen veranderen.
De meerderheid van het kabinet moet
hier eohter niets van hebben. Hoe het zij,
de Falange is dood, en niemand zal haar
tot leven wekken, zelfs niet de Falangis-
tisch getinte minister van arbeid Jiron,
die in een poging de sympathie van de
arbeiders te winnen hun lonen met ge
middeld 26 procent verhoogde, en voor
landarbeiders een arbeidsdag van adht
ïur voorschreef.
Ondertussen, het verhaal is oud en over-
il bekend, deed de inflatie het gemiddeld
prijsniveau met meer dan 30 procent
«tijgen, terwijl wat de vaststelling van
maximum arbeidstijden betreft, het papier
in Spanje geduldiger bleek dan waar
ter wereld.
Chaotische toestand
Intussen lijdt het volk gebrek. Nergens
heerst in Europa de t-b.c. in zo hevige
mate als in Spanje. Ik hoorde van een
geval van een gezin met negen personen,
waaronder twee zware t.b.c.-patiënten die
ln één kamer moesten leven. Honderden
gezinnen huizen in en rond Madrid en
andere steden in krotten en spelonken
geen dier zou toewensen. Het
aantal zelfmoorden neemt hand over hand
toe. Zo zelfs dat de pers er niet langer
eer over kan zwijgen.
In het weekblad A.B.C. wijdt de Je-
lïet pater Felix Gareia een hoofdartikel
_m wat hij noemt: de plaats van de zelf
moorden. Hij haalt het geval aan van
twee zusters van omstreeks vijftig jaar,
die zich uit de vierde verdieping van een
flatgebouw naar beneden stortten: het
waren naaisters die, door hun alle voor
stelling tartende armoede tot wanhoop
waren gedreven. Ik schrijf nadrukkelijk:
alle voorstelling tartend. Want hoe kun
nen West-Europeanen zich voorstellen
hoe men met een gezin van 50, 40, vaak
30 pesetas (stel de peseta op z'n best
op 10 cent) kan rondkomen?
Het is voor de volksmassa een leven
in de grootste ellende. Een ware zegen
vormt slechts het bijzonder milde kli
maat. dat ook 's winters in grote delen
van het land heerst en dat er voor zorgt
dat niet duizenden, maar zoals nu
„slechts" honderden per jaar door onder
voeding sterven.
R.KKerk heeft er
schuld aan
De vraag klemt: wat doet de R.K. kerk
hier; die oudere grote machtsfactor? Prin
cipieel autoritair als ze ia, steunt ze de
dictator die met z'n politiemacht haar
bestaan garandeert en een uiterlijke reli
giositeit afdwingt. Omgekeerd kan de dic
tator de kerk niet missen; ze levert als
enige machtsgroep in voldoende mate het
„mensenmateriaal" dat nu eenmaal nodig
is om in het zadel te blijven; ze beheerst
via banken, industriële en handelsonder
nemingen een goed deel van de nationale
economie; ze is door haar celvorming
geïnfiltreerd in alle belangrijke staats
diensten.
Kerk en dictatuur leunen dus op elkaar.
Valt de een, dan valt de andere. En komt
het eenmaal tot een val van de een of de
ander, dan valt het ergste te vrezen,
want de haat van dit getergde en tome
loze volk tegen beide is zo groot dat met
genade niet te rekenen valt. Bij niet
weinigen onder het volk heerst de me
ning, dat men zijn werk in de dertiger
jaren niet grondig genoeg gedaan heeft.
Vele kerken werden toen verwoest;
tientallen priesters vermoord. Bij een om
wenteling in onze jaren zouden zich deze
gruwelen zonder de minste twijfel op
veel groter schaal herhalen. Geen chris
ten zal dit verdedigen; vast staat echter
dat de Roomse kerk zich in meer dan
een opzicht wel een bijzonder wrange
caricatuur van het lichaam van Christus
heeft getoond. In een volgend artikel zul-
we die vertier bezien.
Nog geen volledige
overeenstemming over
politieke zendtijd
(Van onze parlementsredactie)
Het overleg tussen de belanghebbende
politieke organisaties en de or
enigingen over de toekenning van zend
tijd aan de politieke partijen heeft nog
niet geleid tot volledige overeenstemming
Het overleg wordt nu door de regerings
commissaris voor het radiowezen voort
gezet. Minister Cals hoopt nog vóór de
openbare behandeling van zijn begroting
over de resultaten van het overleg verslag
uit te brengen aan de Tweede Kamer. Hij
deelt dit mee in de memorie
woord betreffende de O. K.
begroting.
De bewindsman meent, dat inderdaad
aan politieke partijen zendtijd ir
den toegekend. In de eerste plaats, omdat
de kiezer er een direct en persoonlijk be
lang bij heeft zich een politieke mening
te vormen, waartoe ook voorlichting
de radio onontbeerlijk is Voor deze v
lichting dient het medium radio ten
door alle in de volksvertegenwoordiging
tredende democratische par
tijen benut te worden, nu dit ter
i de visies van enkele grote partijen
feite reeds het geval is. De regering
heeft echter gemeend in de getroffen
regeling niet te moeten betrekken poli
tieke groeperingen, die de geboden ge
legenheid zouden kunnen aangrijpen om
de volksvrijheden te ondermijnen.
Wat de inhoud van de regeling zelf be
treft: het Is de bedoeling, dat ten behoeve
de democratische, in de
Staten-Generaal vertegenwoordigde po
litieke partijen op verzoek zendtijd ter be
schikking wordt gesteld van 10 minuten
dagen en dit naast de thans
reeds geldende regeling ten aanzien van
de toekenning van zendtijd vóór de ver
kiezingen.
Minister Cals deelt voorts nog mee, dat
de memorie van antwoord betreffende
het ontwerp-omroepwet in een vergevor
derd stadium van voorbereiding verkeert
Kamer lieeft kritiek
op spoortarieven
parlementsredactie)
(Van
Velé leden der Tweede Kamer zijn niet
overtuigd van de onvermijdelijkheid der
tariefsverhogingen, die de Nederlandse
Spoorwegen in het afgelopen jaar heeft
doorgevoerd. Verscheidene hunner zijn er,
blijkens het voorlopig verslag van de
Kamer over de begroting van verkeer en
waterstaat, niet van overtuigd, dat de
tariefsverhogingen der N.S. in overeen
stemming zijn met het prijsstabilisatie-
beleid van de regering. „Is hier wellicht
kostenverhoging doorberekend, waar
de doorberekening aan particuliere
bedrijven niet wordt toegestaan?" zo
ragen zij.
Anne de Vries vertelt. .25 verhalen
voor de kleintjes. Uitgave G. B. van
Goor Zonen's U.M. N.V., 's-Graven-
hagc, N.V. De Nederlandsche Boek
handel, Antwerpen.
Wanneer Anne de Vries aan het ver
tellen slaat, spitst heel de lieve jeugd de
oren. Terecht, want zoals hij vertellen
er niet veel. Weinigen hebben als hij
de frisheid en onbevangenheid door
schouwd van de jonge jaren en weini
gen hebben als hij aan de bekoorlijk
heid en de charme van de jeugd zo uit
drukking weten te geven. Daarom kun-
we rustig met deze algemene aan
kondiging, die tegelijk een aanbeveling
is, volstaan, om verder Anne de Vries
;lf maar aan het woord te laten.
De Versierde Mens, novellen
verhalen door Harry Mulisch. Uit
geverij Do Bezige B(j, Amsterdam
1957.
In deze bundel zijn zeven novellen
verhalen bijeengebracht, die Mulisch in
de jaren 1953'55 heeft geschreven. Wie
nog niet wist, dat deze auteur een pro
zaïst van niet alledaags formaat is, moet
„De Versierde Mens" niet ongelezen la
ten. Hij zal op vele bladzijden gefas
cineerd worden door een originele geest,
die bij voorkeur staat aan gene zijde
van de werkelijkheid, maar die in zijn
grilligste fantasieën toch steeds de ge
boren verteller blijft. Niet overal boeit
Mulisch. Soms Is hij alleen maar „intel
ligent" en dan krijgt zijn stijl iets ge
wilds, iets steriel-vernuftigs. Soms ook
demonstreert hij zijn kennis van Freud
wat al te nadrukkelijk, en doet dan te
vergeefs een beroep op het onderbewust
zijn van de lezer. Maar tegenover die
„dode plekken" staan gedeelten, die mee
slepend zijn door een waarlijk visio
naire verbeeldingskracht. Men leze b.v.
het beklemmende verhaal „Een stad ln
de zon".
Pakjes, pakjes...
Sint Nicolaas
gezellige sfeer...
verrassende attenties
geschenken
1. De bekende kropflacon Eau de
Cologne Impériale. Een altijd wel
kom geschenk. In prijzen van
f 1,70 tot f8,50.
2. De ideale geschenk-combinatie.
Flacon Eau dë Cologne Impériale
en een stuk toiletzeep in étui. In
prijzen vanaf f2,15 tot f 13,25.
3. Twee heerlijk geurende stukken
Chypre toiletzeep in charmante ge
schenkdoos. Ook in Lavendel,
Anjer, Rozen en Hollandsche
Bloemen, f 1.80 en f 1,95.
4. Boldoot After Shave Stick, ook
voor na electrisch scheren. Echt een
geschenk om een heer mee te
verrassen, f 1,65 en f2,30.
Uw winkelier zal U gaarne nog
meer aantrekkelijke Boldoot
geschenken tonen.
Augustitius de zielzorger, door F. v.
d. Meer. Uitg. Het Spectrum, Utrecht.
De grote betekenis, die het boek ln
zakformaat heeft, komt wel weer dui
delijk tot uitdrukking in de uitgave van
een groot historisch werk als dit. De
geschiedenis van Augustlnus is de moeite
van het lezen meer dan waard, vooral
als zij in een boeiende vorm is gegoten,
als prof. Van der Meer heeft gedaan.
AH lezend komt men onder de indruk
van de veelheid van Augustlnus' ge
schriften en brieven. Maar Augustinus'
had meer aan zijn bisschoppelijke hoofd
dan alleen mooie boeken schrijven, hij
kende ook veel beslommeringen en daar
van geeft dit boek eveneens een beeld.
Ayorama, door Raymond de Cocco-
la en Paul King. Uitgave Het Spectrum
te Utrecht.
De ondertitel van dit typografisch
goed verzorgde boek luidt: Zo ls het leven
der eskimo's, en in deze ondertitel ligt de
gehele inhoud besloten. Want Ayorama
heeft de Eskimo's tot onderwerp, hun
zware strijd om het dagelijks bestaan, hun
zeden en gewoonten. Raymond die Goccola
heeft twaalf jaren onder hen gewoond en
hen nauwkeurig ln al hun handelingen
geobserveerd. Uit deze waarnemingen is
knap geschreven boek geboren. Het is
eerlijk boek, waaruit een wereld naar
en treedt, die ons westerlingen volko-
i vreemd is, een wereld, die ons diep
ontroert, vooral door de primitieve le
venswijze der bewoners. Het ls goed dit
boek te lezen, opdat we weten, dat er ln
wereld van scooters, pick-ups en te
levisietoestellen nog mensen zijn, die al
leen maar leven bij wat de natuur hun
biedt.
't Zeegat uit met Jan van Leeuwen,
door Anthony van Kampen. Uitgeverij
C. de Boer jr. Amsterdam.
Onder de titel ,,'t Zeegat uit" heeft de
uitgever de drie op elkaar aansluitende
en bekende jongensboeken van Anthony
van Kampen, namelijk „Ketelbinkie",
Ketelbinkle's stuurmanstijd" en „Kapi
tein Jan van Leeuwen", in één band bij
elkaar gebracht. De auteur heeft daaraan
vierde deel, „Thuisvaart" toege
voegd, waardoor een ruim 500 bladzijden
tellende jeugd-avonturen-roman is ont
staan, die menige Hollandse jongen graag
in zijn bezit zal hebben. De avonturen dia
Ketelbinkie beleeft zullen de jongens in
één ruk lezen. Vooral als zij nog niet zo
kritisch zijn, zullen ze veel plezier aan
de verhalen over Jan van Leeuwen bele
ven. Zijn ze wat ouder en hebben zo du»
meer kritiek, dan zullen ze tot de ontdek
king komen, dat het er wel eens al te stoer
toegaat en dat Jan van Leeuwen wel eens
al te veel de grote man is. Afgezien hier
van niets dan lof. Bach Schuurmans heeft
,,'t Zeegat uit" van tekeningen voorzien.
Gabrielle, door Catherine Gabriclson.
Uitgave Ad M. C. Stok Zuld-Hollandso
Uitgevers M|j Den Haag. Oorspronke
lijke titel: The story of Gabrielle.
De ondertitel van dit boek hot verhaal
van haar kortstondig leven correspon
deert eigenlijk niet met de moderne en
sobere stijl, waarin de schrijfster ons ken
nis laat maken met haar dochtertje Gabby.
Wars van iedere sentimentaliteit wordt
hier verteld hoe de negenjarige Gabrielle
strijdt tegen een ernstige ziekte, die do
delijk blijkt te worden. Intens moet deze
moeder (een Amerikaanse) hebben aange
voeld, wat haar dochtertje in dc-ze maan
den heeft doorleefd en zij heeft dit neer
geschreven op een manier, die juist door
eenvoud en volkomen eerlijkheid bijzon
der gevoelig ls. Niet de angst voor wat
onherroepelijk komen moet, maar de wil
de kleine en o zo belangrijke dingen van
dit korte leven tot in leder detail te proe-
maakt Gabrielle tot een bezielend
boek.
De kleurige omslag heeft Gabby gemaakt
toen zij zeven Jaar was; Hans de Vries
•ertsaide dit in de Cultuurserie versche
len boek.
Wat
Bigot
tranen verboden z(Jn, door
Ekert-Rotholz. (Ned. vert, van
tnen verboten ainri", door 1\
der Plas- van Rossum). Uit*.
i Van Ros
Blai
Mocht U onze rijk geïllustreerde folder nog niet hebben t...
v vangen, schrijft U dan even naar J. C. Boldoot, Amsterdam.
Grenzen aan
de royaliteit
Alice Ekert is een wel zeer internatio
nale figuur. Haar vader was van Brits-
Slavische afkomst, haar moeder was een
Duitse. Met haar man woonde zij twaalf
jaar ln Bangkok, van waaruit zij vele ret-
door het Oosten maakte. Van dit alles
vindt men veel terug in haar voortreffe
lijke boek „Waar tranen verboden zijn",
dat uit het Duits is vertaald. Het boek ty
peren is geen eenvoudige zaak Aanvan
kelijk is men geneigd te spreken van een
familieroman, waarin de familie Werge-
land (Noors-Frans-Chinees) de hoofdrol
len vervult. Toch is het boek meer: het
geeft als achtergrond een brok wereld
geschiedenis uit de jaren 1925 tot 1950,
zonder dat nochtans de roman als zodanig
schade lijdt. Hoewel het boek aanmerke
lijk aan waarde had gewonnen als het
meer had doen blijken van de levensover
tuiging van de schrijfster, verdient hot
toch aanbeveling, al was het alleen maar
om de evenwichtige opzet en de vaak rake
typeringen.
Beroving Deense
zeeman opgelost
Behalve de taxichauffeur heeft de politie
thans ook een Amsterdamse zeeman en
een Hagenaar aangehouden, die hebben
bekend ln de nacht van vrijdag op zater
dag de Deense zeeman Andersen bij Rijs
wijk van 500 te hebben beroofd. De
arrestanten zijn de 35-jarige F. de G.
de 28-jarige A. de V. en de 32-Jarige A. G.
