LA BELLA en de
valse robijnen
(VII)
MIEBEL BIJ DE MASSAJEUGD,
VOOR U GELEZEN
ZONDAGSBLAD
ZATERDAG 9 NOVEMBER 1957
Ze zullen deer wel een kerel van hem maken, dachten wij toen Kareltje Kors in dienst ging. Hij wilde zelf graag een
goed soldaat worden en hij hield dan ook prompt op met denken toen zijn commandant tegen hem zeis
ffOG een keer, dacht ik, en dan zeg ik er wat van.
Maar toen het gebeurde kon ik niets zeggen,
omdat ik met verbazing constateerde dat ik kwaad
begon te worden. Rustig blijven, ouwe jongen,
dacht ik, je kunt je geen scènes veroorloven. Je
staat toch al niet sterk.
Ik probeerde mij te concentreren, maar onwille
keurig keek ik weer naar Kareltje. Juist op het
moment, dat z\jn hand weer naar de rechter boven
latte van ryn bureau ging. Nu haalt hij de
enveloppe tevoorschijn, dacht ik. En nu haalt hij de
brief eruit, dan leest hij dat gaat precies twee
minuten duren - en dan kijkt hij mij weer aan met
die droevige blik van iemand die teveel weet en
die daar graag zou waarschuwen maar het niet durft.
Merkwaardig dat ik na zoveel maanden wegge-
)are«i als chef van de varia-afde- weest".
ling van een verzekeringsmaat- -Dat dacht ik
schappij nog kwaad kan worden, °°k'j- „Opluchting
dacht ik. En juist op Kareltje. JE! JKSift
Een gewillige jongen, een uitste- Mr klinken. .En
werkkracht de beste van wat moet ik nou
mijn afdeling en bovendien doen?"
iemand die mij altijd even aan .Ja. wat moet
mijn diensttijd deed terugdenken je nou doen", her-
Hij was tamelijk klem. met een haalde He. «Het
«mal gezicht weggedoken tussen '^kt me bet beste
smalle schouders. Precies ide dat dit geld in
jongen, die door elke sergeant ontvan«st neemt,
van de week wordt „geSxploi- Dan kun Je later
teerd". dacht ik altijd nog zien".
Dom? Nee. dat was Kareltje geld lnont_
niet Om het duidelijk te stellen: *ang9V nemen?!
hij behoorde eigenlijk op mijn Verontwaardiging
stoel te zitten. Hij was de man die en ontsteltenis
nauwkeurig wist wat er in mijn vochten een fors
afdeling omging en die stilzwij- robbertje in Kareltjes brein. „Geld eens naar de verwarming kijken,
gend de fouten van de andere em- dat me niet toekomt, juist nu ze hert is hier veel te warm. De offi-
ployé's, de mijne incluis, opving bij oorlog en marine toch al zo cier van piket verstond „Alarm
en de afdeling daardoor de bijzon- krap zitten?" en zei zoiets van: Uitstekend over-
dere waardering van de directie "Wat wil je anders doen? Het ste. ik maak alarm. Nou en even
bezorgde. geld weigeren en idan aan allerlei later gilde de sirene achter me-
Nee. dom was Kareltje Kors ho&e knapen verklaren waarom kaar door en dat betekende d'an
niet Hij had zijri diensttijd tot ie maar zo kort in dienst bent ge- zoveel, als dat de Russen voor de
drie maanden weten te beperken, weest?" poort staan. En omldat je tegen
een prestatie waarvoor hij nim- Karei antwoordde niet. die kozakken niet kunt zeggen-
mer werd onderscheiden en waar- „Hoe komt het eigenlijk, dat je „Op de plaats rust en afhangen"
over hij tot die dag nooit had ge- zo gauw bent teruggekomen? daarom moeten v - J-~
sproken. Maar die dag was Karei- Toert ik dat vroeg, dacht ik er het bed uit. ons
tje zichzelf niet Zeker tienmaal onwillekeurig aan. dat we des- houwen inpakken ._,rr uul.
ik heb toen nauwkeurig geteld, tijds hadden gezegd: 't Is wel ten. Dat inpakken, da's nog al een
ien ingewikkelde geschiedenis ert ik
ia- zag^dat Kareltje op een gegeven
de knoei
ben het juiste getal verge- *«ns goed i
las hij die bewuste brief er daar wel t
steeds weer keek hij mij i
Hij aarzelde blijkbaar
laat In de middag kwam hij tot
een besluit
„Ja".
moment helemaal
Daar hebben ze van die formulie
ren voor: Toewijzing verzocht van
één soldaat en één kist. ter com
pletering van de organieke com
pagnies-inboedel. Dat formulier
kwam in Amsterdam bij een hoge
peer. die rtwee dagen tevoren onze
kist en Kareltje als gevonden voor
werpen had doen boekstaven. De
kist was tiaar namelijk openge
broken en toen hadden ze Kareltje
gevonden. Wat doen de snuggerds"
Juist: ze zetten Kareltje op de
trein en lezen vervolgens het aan
vraagformulier van onze baas. Toen
hebben ze daar natuurlijk gecon
stateerd: Die kapitein is getikt
geef ze eens ongelijk wij leve
ren geen soldaten. Maar die kist
kan hij krijgen. En
eensgezind werd be
sloten de kist naar
Nou moet je oplet
ten. nou komt de
hoofdfilm: Kareltje is
dienaar van het va
derland naar de ka
zerne gesloft en heeft
zich bij Kuifje ge
meld. Zegt die „ster"
tegen de arme jon
gen: Waar heb je de
kist gelaten. In Am
sterdam. zegt Karel
tje. Nou dan zorg je
maar dat hij hier weer terugkomt,
luidt het jofele antwoord. Karel
tje blijft natuurlijk Kareltje en
hij zegt helemaal zoals het
hoort: „Nog iets van uw orders,
kapitein? Maak dat je wegkomt,
zei toen die kapitein."
ding
'ij had
gezegd, d'an zou ik hem onmiddel
lijk hebben gevloerd. Maar goed.
Kareltje is nu eenmaal een ge
dweeë jongen. Hij gaat terug naar
Amsterdam. Maar nauwelijks is
hij vertrokken of de wagen uit
Amsterdam arriveert met 'de kist.
kleindochters als getuigen, die prachtige karper.
de week tekent een
r ontvangst en holt er-
Kuifje. Die is onmid
dellijk weer helemaal gelukkig
s'ateerde dat mijn terugkeer zo
els gewoonlijk een einde had ge
maakt aan d« prettigste uren van
is eigenlijk allemaal vanzelf ge- reltje doe jij nou verstandig laat
gaan. Toen ik in de kazerne je rommel nou in de kast zitten
kwam. zei de commandant zoiets en kruip zelf in de grijzenkist Dat
van: Ik ben nu jullie vader en met was een grote kist. waar onze uni-
de andere officieren ga ik jullie formen in gingen 'als er een grote
opvoeding voltooien. Denken is er oefening was. Nou. Kareltje kruipt U* Hii
hier niet meer bij. dat laat je in die kist en ik denk: Niks aan V
maar aan je meerderen over. Ver- de hand. straks is alles weer afge-
w<.rirna_ llr„ rtwa der moet je nooit vergeten, dat je lopen en dan kan Kareltje wier
ilr ul cmder de krijgstucht staat. Die lekker onder de wol kruipen Maar If' ka" blJ n.',et 1
ondersteldeik in volstrekte le- commandant beloofde mij, dat it louw, hoor! De sterren" wa-en kijken.
Hl de limen di. .vc*dMrL',fd™h*tdol™ a*ksd klik»
KAX'10119 «o/er zenier. Tegen hem heb ik gezegd, gens laden. De kist met Kareïtie 3oldaat m Dat ^P1' kapitein.
SStWe^rti? tTS! 'EZ dat -genlijk bij de dommee ook. Nog niks .^"ÏÏnd^St
'n zuidwester op
de kist hartelijk te verwelko-
Intelligente jongen als hij
kan hij niet nalaten even in
lijken. Hij licht het
kijkt vervolgens de
en zegt: Er zit geen
Dat klopt, kapitein.
Lucretia Delia Vista,
de spion Arbetti verder, bezat,
als haar naamgenote
Lucretia Borgia, een
zeer bijzondere schoon
heid. Zij wist dat ook.
Zij verstond bovendien
de kunst om haar
schoonheid in het geding te bren
gen, als het gold, andere mensen,
meestal mannen natuurlijk, voor
haar wagentje te spannen. Zij was
de dochter van een rijke Zuid-
Amerikaan. Op zeer jonge leeftijd
trad zij in het huwelijk met een
zoon van een der deftigste Europese
geslachten. Haar man was twee jaar
na het huwelijk gestorven. Zij had
toen haar meisjesnaam weer aan
genomen.
Spi
ionnen in de schaduw
vertelde I
it, even-
deksel op,
soldaat in.
all1 5LÜ. ongun*Ug beïnyloe- moest zijn. Maar die bleek ziek ik.
.-^?keF a* te Zijn en toen vroeg de aalmoe- Maar laat er nou on
zenier of ik het niet met hem af wagen de strijd staken
opdracht,
wet een kolfje naar
mijn hand, dacht ik.
Ik zei het ook. Myn
chef lachte. Daarom
had hjj mij uitge-
zocht, hoorde ik. Zo
J toog ik ten strijde.
Drie maanden lang
bezocht ik diners.
Is dou- soirées, bridge-drives, festijnen
Ik gaf je aanvankelijk te
staan en zei het je later duidelijk
dat je vooral op je mooie nich;
moest letten, omdat zijeen va:
mijn beste „medewerksters in di
twee vakmensen, deskun- schaduw" is. ook al leeft zij dat
r wehers bedoel ikIk be- jn het licht van de grote wereld.
TK WAS zeer vereerd loofde haar dat. Ik deed de robij- j0Uw wantrouwen jegens haar -
1 met die opdracht, «en m het Hu, er„takdit .n mun je was discreet,
LA BELLA
DODg Ton Zeelenberg
lepeltje in het kopje thee. dat
's middags altijd wordt klaar ge
zet en keek toe hoe de mensen op
de afdeling druk doende waren
ztch het normale tempo weer
eigen te maken. Behalve Karel
tje Die greep weer naar de brief
Schuw blikte hij In mijn richting
en stond toen op Ik probeerde
mijn aandacht bij de thee te be
palen. terwijl hij in de richting
vart mijn bureau slofte.
Maar in gedachten zag ik hem
ffhem zo.lihu tijdens
I n korte dienettiH gekleed ent j lk |cloo! dal dat de
zUn geweest: een groen werkpak. |ew7èst. Vanaf het moment.
i te groot en een^grote dat jJc heb geweigerd met de aal-
n"'moezenier te spreken, zijn de
moeilijkheden begonnen. Alles wat
ik deed was verkeerd. En op een
rn sojuist gelande helicopter moment hnord. ik er he-
«..„mun/boreau, dat tkTta g™*
houtsnijwerk en eert «gebouwd
zilveren inktstel van de overige
schrijftafels onderscheidde, bleef
Kareltje staan. Zonder op te kij
ken kon ik zien hoe hij nerveus
E robeerde de brief glad te sfcrij-
en. Hij kuchte zorgelijk.
Mijnheer", zei hij (hij
keer. Ik uitgerekend
wagen de
sen van die. gamme- zicht
moeten
Als weduwe, neen,
atrière bewoog zij zich
vrachtvervoerbewijs. Daar hebben allerbeste kringen.
beschikte zij over veel vrienden '2y"'my 'boeide'"To'ch'hièid^ik'
niet worden verplaatst
ewijs. Da
speciale formulieren
Piet keek
andere samenkomsten.
nr„»„. _7i;i, cretia ontmoette ik herhaalde-
Natuurlijk 1(jk En mot, bektnne„ da,
zak. Een half uurtje later i
afscheid. Ik vroeg mij af. wat L.u-
cretia beoogde. Ik mocht niet aan
nemen, dat de New Yorkse juwe
lier haar bedrogen zou hebben.
Maar waarom dan haar verlan
gen naar mijn oordeel? Ze wist
natuurlijk, dat de stenen vals wa
ren. Wat speelde zij?
wakker werd, dacht ik
Lucretia's robijnen-raadsel. Ik be
sloot om het voor te leggen aan
ogen wijd open. Vergeefs. Wel de _beide vertrouv
le kar i
even va„ tc^k"hooppcplua.stc T.'Skf^^smcc
„T,1"1. ge.na: „Ik heb er speciaal op ge- vooraanstaande figuren te be- doch na onderzoek ghoorde ik
van le». en daarom weet ik pertinent reiken, als het voor haar of steeds van mijn chef: Ten onrech-
van een sergeant zeker, dat Kuifje niet met zijn „nor nnrjorPrL helano tune te verdacht Findeliik Pchtcr ,IUJ C4 seen louw i
52! Ook uoo7eS:ren nZZ: k"— Dk
de kant van de weg daat erin kwijtgeraakt en ik wil want zij was steeds voorkomend
een kist met een soldaat erin te
rughebben. -Kan dat niet. dan wil
geen ik niks. Stuur onmiddellijk die -kist
scherp waarnemer zag toch je r.
serve! moest het vertrouwet
van de tegenpartij in haar verster
ken. Door de beide verdachten aar
te wijzen als jouw vertrouwen^
versterkte ik hun geloo!
is vak
„SCHAKEL"
In nu het robijnenraadseltje,
wist uit andere bron da
de „schakel" te tonen robij
het alarmsein zouden beteke
waarop hij met alle voorra
Brussel geaccrediteerd diplomaat v!?e he* land onmiddei-
van een klein land. Hij zei. dat Ulk. zou verlaten. De schelmet
hij er geen touw
laten staan,
kunnen ze er alle-
opzet. Tw:ee dagen
terug en jawel
toonde hem
tejde hem vl_
Lucretia. Hij
(geen Belg),
robijnen en i
mijn gesprek
Zoudt
weg
s dat die kist op
kreeg ik een positieve aanwijzing.
En wel van mijn chef zelf. Dat
was in juni. Arbetti (zei hii). let
c.k behulpzaam jegens hen, die vooral op La Bella. La Bella, zo kiJJ iCli ^uul
niet als zy behoorden tot de noemde hij Lucretia. Ik beloofde kwartiertje willen wachten!
upper ten. Zij was geestig en het- moet nog een dringende brief af-
boeiend. Bovendien leidde zij Een Paar dagen na d,e »*nwij- maken.Ik geef u een glas sher-
noemt een degelijk I,ng be,de Lucretia
schelmet
wisten daarvoor had Lucretii
gezorgd dat ze in de gaten v
i kast t
fles
tie. 'n Slot is
zeggen ze dan,
ganick en nog
Dat moet bij de inspec- slepen.
i de kist weg te leven, zodat zij niet
Parijs en Brussel,
haar nicht Lucretia mij op.
Zij verzocht mij, bij haar t« ko-
zij had een lastig
twee glazen. Hij schonk de
ben ik hier H
komen. Dat ts alles"
Karei zweeg el keek mij vol ste jaren,
verwachting J'*
.Om kort te gaan", zei Piet
terugge- hij glunderde bij het herleven v«
het mooiste moment uit zijn moe
kort te gaan:
betti.
wordt een rapport opgemaakt. Je
jUADENKEND controleerde ik of verschuldigde eerbied' te kennen.
11 myn haar nog goed zat een de sergeant die en die, dat tijdens
enige die dat doet, de anderen monv
zeggen gewoon Van de Velde')
„mijnheer, ik heb een brief ge-
„Zo", zei ik. „zo Karei" en ik
voelde mij als de juffrouw van de
tweede klas. aan wie ik nog vaak
gewoontegebaar -
Het lijkt me beter, kiat je
morgen een vrije dag neemt en
eens met je commandant gaat
Ik keek Karei na tot hij zijn las. En prompt gaf hij de
alarmoefening verloren zijn
gegaan één kist M 273 en één ge
oefend soldaat. „Da's niet zo
mooi", zei Kuifje (dat is onze
compies-commandant) toen hy het dag hebben we hem nooit
tje
het briefje bij zich. dat de ser
geant van de week voor ontvangst
had getekend. Nog nooirt van me
leven heb ik Kuifje zo kwaad ge
zien als toen. Ik wil geen brief
je. schreeuwde hij, ik wil een kist.
En jou wil ik helemaal niet meer
zien, soldaat Kors.
Nog iets van uw orders, kapi
tein. zei Kareltje toen. Sinds die k?,cht- Nieuwe transacties
glazen vol. Hij nipte aan het zij
ne en ging aan zijn bureau zit
ten. De shery was voortreffelijk,
probleem op te lossen, waarbij ik Vervaagde het beelden de kamer! de vertrouwensmannen". Beden!'
Er kwam een mist voor mijn dat «Hebei Lucretia vertrouw
den gehouden. Lucretia
namelijk, die uitvond, wie de le
verancier der informaties was
Zij genoot zijn volle vertrouwe;
en pakte zelfs geld van hem aar.
Wie het was? Dat zeg ik je nie:
Maar goed. toen ik dezer dage:
hoorde, dat de „schakel" wee
bezig was met een transactie
besloot ik te handelen. Lucretii
gaf jou dat robijnenraadsel op
We rekenden er op. dat jij he
r zoudt voorleggen t
„Het Is een dienstbrief, me
neer". zei Karei, „en ik weert niet
goed wat ik er mee aan moet. Ze
willen me officier maken".
Het duurde enkele ogenblikken
voor mijn gedachten weer in de
juiste banen waren geleid Als je
t zelf niet verder hebt gebracht
plaats weer had ingenomert.
toch dacht ik. en toch zou ik wel
eens willen weten wat er precies
is gebeurd.
geant die hert rapport had geschre
ven een douw van veertien dagen
en liet ons allemaal een kwartje
betalen voor de kist".
VIJF telefoongesprekken, na
vijf uur gevoerd, leverden
mij het adres op van iemartd, die w „,kCkVlka
tegelijk met Kareltje onder de monetratie
IET zweeg een ogenblik. Zijn
op k.moop. Hij dro,B
buitenmodeluniform met inge-
bouwde schouders
Delia Vista. Het
(zei mijn chef)
Ik vertel je dit, vervolgde Ar- haar misschien zou kunnen helpen.
van de vrouw die^rnif eens Natuurlijk aanvaardde ik de uit- ogen.
bij de neus heeft genomen Dat "od«^ng graag. Wij maakten een schemerdïistePte^kan^r8 Miii
was in 1935. Ik had mijn eerste op- afspraak voor de volgende dag. Kastheer zae ik niel Ik^had^.en
dracht gekregen. Er waren (had Nu kreeg ik - meende ik - een zwa« hoof dpi jï. ftgiS nltr de
jlvmsbitroöendi dedlKu? van lï°ede se'efnlield h„r „er- hal G«n huisknecht oj dienst-
S ke"ik nesr'mijn'hoteL'lk v'ond iïlt "'T.keT SP
H£l=& ,k ,i tPR0BLEEM k
de meestbiedende had ver- Ik liet mij op het afgesproken ien. Ik deed zulks. Haar eerste gevaarlijk was je werk niet.
Nieuwe transacties van ge- uur bij Lucretia aandienen. Eerst vraatr was- Fn wat t,f Fn hïo r,„„tu
lijke aard konden worden ver- praatten wij over gemeenschappe- weliers' Miin antwoord was on" En die sherry-Sastheer van mi)|
wacht en moesten zo enigszins mo- lijke kennissen, over Zuid-Amerika aardig al vertelde ?k haar niets Gekn,pt- Met de papierec
mijn land. Toen kwam zij Van mijn belevenissen. Toen zei Evenals d« leverancier. De kope
La BeÜa: „Maar Neef Arnold '8 buiten ons bereik. Trouweni
den. De diplomaat terecht, de j
rist ten onrechte.
En als ik niet naar die ver
trouwensmannen zou zijn gegaar
Brussel verhan- Het
gezicht vertrok krampachtig gezicht glunderde in de schaduw
- bleem. En zij toonde rn'ij enige Uik en^nu "zo^kortaf
>t inge- schijnlijk, dat de „kooplieden" zich prachtige robijnen. Zijn die echt of Keen geheimen voor' m!' NW
smalle bewogen in de kring van Lucretia vals' vroeg zij. Ik had haar vroe- die hoor ik ke
.13Delia Vista Het. was mijn taak ger pens vortoin n,t n ,„„1 -
allemaal.
hij is voor ons onaantastbaar.
Waarom moest lk. ondanks mij
domme rol, in slaap gesust worde
Krijgstucht was geplaatst,
bleek een stevige knaap te zijn.
nog diezelfde avortd
hui moct het «ld,"dat"hij *Vha Awclcn'hMtte
^CTk«n._WKu,e,r >em,nd. maar P,„ al, 8edr.
schap hebt, plotseling tot de ster
rendragers gaat behoren Wat
moet dat met de herhalingsoefe
ningen worden, dacht ik onrede-
herinnende. Het bleek
gaf mij een daverende klap op de
andere schouder, zodat de balans de" Hoe gaat met J°u? Be'
bij mij weer in evenwicht was ge- dankt voor je atfvies. Ik heb voor
bracht en zei vervolgens: „Moet zes jaar getekend. Daarna kan ik
d»n
nieuw, soldaat aan om «e »v Wij hebben nog geen plaatsver- lk.
ook to. die veraUndh^n^e^X', Sa^e^'geï^"«^roe. ih nog een heed
naar mij toe. Je vindt hier een T eu
oude bekende en goede vriend". Toen zei Lucretia: Neefje, d;
vroeg: Wie?, was de lijn was mijn schuld. Ik vertelde
ogen en oren danig de kost te bijnen en zag. dat ze vals
geven. Ik beschikte over voldoen- Ik zei haar dit. Onbegrijpelijk Toen ik
jaar dood.
Ik diende mijzelf
de introducties, dank zij mijn chef (antwoordde Lucretia).
dank zij het feit. dat Lucretia's geleden in New York gekocht,
overleden man een verre neef van Veel geld. Dat begreep ik. als het
mij was. Mijn chef noemde mij echte robijnen waren geweest,
voorts de namen van een twee- Lucretia keek nadenkend. Zei
tal vertrouwensmannen, met wie toen: Neef. wil je mij een dienst
nodig, sommige dingen dis- bewijzen? Wil je voor alle zeker-
heid nog eens het advies inwin-
snelle l..
krachtige koudwaterbehandeling
4 reed vervolgens i
woning.
cretia's
Kareltje kuchte weer en ik be
greep dat er iets gezegd diende te
worden: ..Zo Karei. zo. da's niet
zo best hè
heel i
het ijs breekt". Piet diende
een dreunende slag op de schouder
toe. schoot vervolgens in een bul
derende lach en zei: „Zal ik niet
meer weten wie Kareltje is. 'n
Mooi mens was dat In het be
gin zeiden we tegen elkaar: Wat
is dat voor 'n scharminkel, maar
na een paar dagen wisten we alie-
- doorbrak. Hele- maal dat we Kareltje wel konden
...a.l gelukkig zei hij: „Nee me- laten schuivenJa. dat was me
neer. vindt u ook niet?" Ik heb een mooi mens
nog gedacht: hoe komen ze daar „Hoe komt hert eigenlijk dat hij
nou bij Daar ben ik niet geschikt maar zo kort in dienst is ge-
yoor. Stel je voor, dat er oorlog weest?"
komTt' Verwonderd keek Piet me aan.
„Ja, stel je voor", zei ik om Hij kon zich blijkbaar niet voor-
maar iets te zeggen. stellen, dat er nog iemand was. die
„Ze weten blijkbaar niert. dat ik dat verhaal nog nooit had gehoond,
maar drie maanden in dienst ben ..Weet je daar nog niets van",
geweest. Hier kijkt u maar. Ziet vroeg hij, „nou. dan wordt het tijd
u wel hier staat het: inmid- dat ik je dat eens haarfijn uit de
del» K gebleken, dat uw soldij doeken doe. Kom mee naar boven,
over de maanden april tot en met dan nemen we er een bak koffie
bij".
Hij greep me bij ide schouder
en sleurde me gastvrij de smalle
verveloze trap op.
„Kijk", zei hij. nadat hij ziin
koffie hoorbaar had genoten. „Kijk
het gebeurde op een avond dat de
kazernecommandant de officier
van piket opbelde en zei: Laat
-1-1? ventaris weer compleet te maken, vanger voor hem gevonden. creet zou mogen bespreken.
him iiiiiiir iiiiiir min) mini iiniiim minui muni mum imiii minr iiiip mum iiiini mm iiiimn niiiiin miihiii iiiiiiii imm minui nmiiii imiiiin mimi nuiimi mum
rtrtr-trüiiirti-trtr
jurist, dat je gevaarlijk kon zijn
sterke manje weet wel, zo
Lu' opmerking terloops. De diplomat
vertelde ik dat ook. Hij glimlacl
te, maar de jurist nam maatregt
DOMME ROL len en gaf je sherry met een pa
der. Ik deed het heus om jou ee
t UCRETIA begroette mjj bijna genoegen te doen....Denk eet
uitbundie En bii de schoor. jg eerste grote opdracht c
Op de praatstoel
zusje van haar, die later mijn vertelling kan er iemand bin- mee opgedaan, maar
i zou worden, meewarig:
,Je hebt
gegooid „Wat
ik ontzet, omdat ik
yOOR één keer moet ik
tegen wil en dank
Miebei wel weer eens op zij
duwen en zelf het woord
nemen. Ik klauter dus op m'n
praatstoel, maar u moet niet koperen spijkertjes
denken dat het dan meteen d" fr
komen wandelen. Kan week doe ik
beneden luidop zeggen„Wél, is het al kingen. Waarom slaat de zaal
op hol als ik het woord
laatWaar moet ik
van zitten?" Kan speurend de rijen „ezel
langs drentelen op zoek
„Van die een lege stoel. Kan onder-
dehand deze of gene kennis
hartelijk goeiedag wensen. Om
dan eindelijk
de tussentijdse verhogingen, res
pectievelijk na uw bevorderingen
tot soldaat 1ste klasse, tot korpo
raal en tot sergeant titulair is dit
een bedrag van 475.26. In maart
volgde uw benoeming tot dienst
plichtig sergeant, gevolgd door
bevorderingen tot
vaandrig en luite
nant der tweede
klasse. Uw salaris
over de periode
klein verlof in
november van het
zelfde jaar bedroeg
1 2743.92. zodat u
totaal 3.219.13
toekomt
„Dat klinkt alle
maal niet gek. Ka-
rel". zei ik terwijl
lk hem aankeek
.Ja. maar. ik
drie maanden in
dienst geweest
Zegt u nou zelf
eens: ik heb toch
al die tyd hier ge
seten. nietwaar""
„Inderdaad. ja
bent maar drie
allemaal aan een leien dakje »m w"
gaat. De hooggewaardeerde aan die dingen staan te ruk- op die ene beschikbare plaats,
medewerker van ons blad die kenZe sprongen er soms bij die meestal zo excentrisch ge-
drie tegelijk af. De kerkeraad legen is dat een half doziji
moest telkens bukken andere mensen moet ov-
Het werd
vervolgd in de
tijd uan
noem? Ik weet
Maar ik spreek
voortaan liever over ezels!
Maar aan de andere kant
de schrijver had 't toch bij
uitbundig. En bij de schoor
steenmantel stond..mijn chef.
Hij glunderde van pret. Arbetti
(zei hij), je hebt je prachtig ge
houden. al was je dan vandaag
wat slaperig. Maar dat was in
het belang van de goede zaak!
Ik ben je een verklaring schul
dig. Welnu, toen ik jou naar Brus
sel stuurde, wist ik. dat een van de
beide mannen, die ik je noemde
als vertrouwensmannen, de „scha
kel", tussenpersoon of koopman
was. Wie van beiden, dat wist ik
niet. Ik moest volstrekte zeker-
dan al meteen
En 2
gaf r
Niet in de schaduw.
VOLGENDE WEEK:
Het geval van he
gebroken ivijngla
verleden week zo ver
rassend (en gelukkig ook zo
indringend bedelend onder
broken heeft, die me tussen
haakjes veel te veel deugden
strijken »,et rechte eind toen hij
dat de zorgen van me afvallen
als ik op m'n praatstoel ga
zitten. Want de verkondiging
van het Evangelie
i'eel te iceinis ondeugden gemeen-
toedenkt en me daardoor 'f-.Pr_«k;
duchtig beschaamd maakt,
heeft makkelijk praten als hij
zegt dat de zorgen me van de
schouder vallen, zodra ik op
Was
ergens,
r juist
beetje
Plotseling, met een schril-
Uit de
VOLKSWIJK
staan en brom- v, jjd worden van iedere zorg.
men, of ook al je 5^^ geen uitweg meer
weer groeten z{et en dat uaak gebeurd
wisselen, zodat in de afgelopen tien jaren
vertel dan maar rustig uit. de
Bijbel. Of schrijf erover. En
je zorgen gaan op de loop: ze
je op je praat
stoel je voel\
die praautoel zit. Kun je net 'r >r"9h
AU ik <*n ding heb 'en jonge dame uit haar bonk.
bijna dertig jaar d"d «"h'l' monkelende stap-
het wel dit pen' e.n }°ierP zich vervolgens
ambtservaring
dat je op kansel of pod
uan alles en nog wat kunt
beleven. Je haren rijzen ten
berge als je daaraan denkt.
Het begon al toen ik nog maar
'n kersvers candidaatje was.
Ik hield ergens in het hoge
noorden des lands mijn
kelde factor, die enkel
voor de versierina van de ge
zelligheid dient. En dat wil ik
toch werkdijk niet zijn. Niet
elf. Maa
men uitgescha- verdwijnen als sneeuw
de
languit in het gangpnd Blijj Woord dat ik brengen mag.
dan
blijft er veeleer in Maar
even plotseling kwam er een
zware mannen stem uit een
der andere banken. Die sprak:
„Ga maar rustig door, domi
nee, ze doet 't er om!" Warop
preek. Bang als een wezel, inderdaad die juffrouw haastig
me hardnekkig rawgnjpend opMjui h„ ,to) va„ haar
stoeltje "kkdd< kd°'
ling aan een reddingboei. En weer innam-
preekte. Maar toen ik na En het gaat nog altijd
afloop buiten kwam, zei het
Nog eens: de man, die me
hier verleden week in de rede
uiel. heeft veel dingen veel
te mooi gemaakt. Maar in ait
opzicht heeft hij volmaakt ge-
De zorgen vallen dus niet lijk: het is een diepe vreugde
af, zodra ik plaats z°veel jaren lang Gods Woord
te mogen vertellen. En het is
een diepe vreugde dat u naar
ons beider vertellingen hier
over hebt willen luisteren.
Ingrid en de beer, door E.
Wustman. Vertaling Cor
Bruijn. Uitgeverij Ploegsma,
Amsterdam-C.
Een alleraardigst boek voor
■neisjes van ongeveer acht tot
Iwaalf jaar, een boek waarin ons
vordt verteld van een meisje en
laar trouwe liefde voor een beer.
Ingred Ahrén, een meisje dat
met haar ouders in het hoge Noor-
ien van Zweden woont, in de een-
:ame bossen, krijgt van haar va
ler een beertje. Vader
Björn, zoals Ingrid het beertji
noemt, gered bij een bosbrand.
De ongelooflijke avonturc
van Tim en Holderdebc
der, door Theodora Becl
man. Illustraties van Bell'
ke Dolhain. Uitgave Ploeg1
ma-Amsterdam.
Hoewel de idee van het ve
haaltje niet geheel oorspronkeli;
is het vertoont een vrij gro".
overeenkomst, althans voor w;
heeft betreft de gedaanteverwisselinge
van de hoofdfiguur, met het ve'
haal van Gulliver's reizen hee'
Ingrid is dolgelukkig met Björn Theodora Beekman met het b:
stor-
door. Want midden onder de heb daar heel
neem. Integendeel
men by bosjes op me aan. Ik
weet nooit of ik de juiste
- - ttp j over neoi tomen 1
Uioordea za! kiezen Woorden Welbedank! allemaal
verwekken soms op de gekste
momenten een daverende,
maar totaal ongewilde hilari
teit. De kerk weet nog altijd
niet welke woorden iets raars
betekenen, en welke niet. Ik
heeft een kinderboekje geschrevt
dat alleszins begrijpelijk is.
een frisse geest ademt, dat 1
antwoord geestig is
En hiermee laat ik het
woord weer aan Miebei, die
u zal gaan verhalen van de
grote veranderingen, die zich
in het werk voltrekken.
worden
vrij te laten lopen, hij wordt
het dierenpark in Stockholm ge
transporteerd. Ingrid die sinds
enige tijd op school gaat in Stock
holm en de dierentuin vaak be
zoekt. ontdekt Björn. Ze „ont
voert" hem en vlucht naar de
hoogvlakte waar ze onderdak vindt
bij een eenzaam wonend man. Hoe- I
wel aanvankelijk niemand weet hain heeft het boekje
Ingrid_en Björn zijn, slaagt ge illustraties voorzien die
ervaringen
WIJKPREDIKANT.
de stroper Percy "en toch
spoor van de beer te vinden
schiet hem dood.
het
zal grijpen of er zich'u
zal laten voorlezen. Belleke Do
grapp
„ie hi
bij de jeugd zeker zullen doe.'
Het verhaaltje dat als 22ste dee
tje is uitgekomen in de Wielewai
reeks, was meer dan een gekarto:
neerd bandje waard geweest
