CHRISTELIJK
Opgewonden wereldgelijkvormige
betogen over de theologie
Uitbreiding van de Bond
van Chr. Kunstenaars
Puzzel mee
Boekenhoek
N.C.R(eis)V.-ers beleefden
hun vakantie opnieuw
INNSBRUCK
Een woord voor vandaag
Kanttekenir°
Akkoord over lonen va
lielft bovengronders
2
Modem conformisme
Minister Cals heeft door zijn
wetsontwerp, dat bèta-gymna
siasten wil toelaten tot de studie
in de letteren, de geschiedenis
en de theologie, een indruk
wekkende discussie ontketend.
In de Groene Amsterdammer
spreekt prof. dr. C. W. Mönnich,
luthers hoogleraar te Amster
dam, zich uit tegen 's ministers
voorstel: het christendom is
namelijk „zo tactloos jegens de
minister geweest te ontstaan in
de oudheid". In zijn betoog
signaleert prof. Mönnich een
modern conformisme, waarvoor
hij wil waarschuwen.
HET is de schrijver van deze re
gels waarlijk niet verborgen
gebleven, dat ook in de kerk wel
stemmen beluisterd kunnen wor
den. die over nutteloze belasting
spreken, om niet te zeggen: brul
len. Wat moeten die arme jongens
en meisjes met hun historische en
filologische scholing straks, als zij
een gemeente te bewerken krijgen?
In allerlei opgewonden en orofeti-
sche betogen vliegt het stof der
boeken weer rond alsof het grote
schoonmaak in de studeerkamer is.
Meer sociologie, meer psychologie,
meer economie, meer praktijk, min
der gezeur met die verouderde en
verdroogde opleiding van tegen
woordig, met haar belachelijke
restanten van een humanisme dat
dood en gegraven is!
Het moest niet mogen voorko
men, dat iemand de tijd van zijn
studenten, die gouden jaren, dat
hij op een caféterras of lui in het
gras uitgestrekt zijn kennis van
de wereld kan opdoen, verknoeit
met een half jaar te dreinen over
een paar woorden uit de een of
andere antieke belijdenis, en zich
bezighoudt met de allerinteres
santste vraag, of ze nu Antiobhië
tot achtergrond hebben of een an
dere plaats waar al sinds eeuwen
geen christenen meer te vinden
zijn. Weg met die nonsens!
Geen woordjes meer geleerd,
geen neus meer gedrukt op de een
of andere rare grammaticale wen
ding, geen kennis meer vergaard
van allerlei abjecte religieuze
aberraties uit het heidendom of
het vroege christendom!
Dat is toch allemaal dood en be
graven, de bijbel kunnen we wel
in een vertaling lezen, commenta
ren zijn ballast, een confessie is
altijd handig als vlag en devies,
en als we eens niet precies de por
tee van een woord of een gedach-
tengang begrijpen: wel, we kun
nen er daarom toch zeker nog wel
over preken of er een ander mee
om de oren slaan!
DIE stemming heerst hier en daar,
en zij oefent haar aantrek
kingskracht uit. Men moet mo
dem zijn 'niet van richting, dat is
niet gewild), in de zin van levend
in het heden, men moet actueel
zijn, of hoe men het verder graag
wil noemen; existentieel is het in
drukwekkendste woord. Men moet
zijn tijd verstaan, worstelen met
die andere worstelaars in maat
schappij en beschaving, en anders
staat men met zijn boodschap glad
verkeerd in de wereld.
Prachtig, broeders Maar wel
eens van de waardigheid der min
derheid gehoord? Wel eens wat
dieper nagedacht over de zin van
de aanstoot? We! eens de beteke
nis van Jesaja 53 tot u laten door
dringen? Oude rommel is er ge
noeg in de kerk, er kan misschien
wel wat van overboord (maar pas
op: een grote schoonmaak brengt
gemeenlijk ook onherstelbare ver
liezen mee).
ER is evenwel een geheel ander
gevaar dat onze moderniseer-
ders en actualiseerders bedreigt:
heet
evaar van een nieuw confor-
e. nu niet aan het conformis-
an een burgerlijke kerk (zo
dat, nietwaar broeders?),
i hetgeen zo onaangenaam
„de wereld" heet. Die heeft
eenmaal <en niet van vandaag of
gisteren, zoals sommige vernieu
wers ten onrechte denken) een
neiging tot collectivisme en con
formisme, of, in wat eenvoudiger
taal, een neiging om mee te
schreeuwen met de anderen tegen
de enkeling of de minderheid die
anders is. Dat heeft het jodendom
ondervonden en dat heeft het chris
tendom van de eerste eeuwen der
jaartelling ondervonden. Past op
voor een te grote gelijkvormigheid
met de idealen en gevoelens van
„de wereld".
Het is altijd ontzaglijk moeilijk
geweest, werkelijk te zien wat de
mogelijkheden en de gevaren van
een algemeen gangbare moraal
zijn. Die te beoordelen behoort me
de tot uw taak. Weest daarom blij
met de mogelijkheid, andere waar
den te hebben leren kennen dan
die de dag van heden u in de hand
geeft. Die zijn belangrijk, en zij
kunnen gezegend zijn.
Maar vloek en zegen moet gij
kunnen onderscheiden, en dat doet
gij door de betrekkelijkheid dier
waarden te verstaan. Dat wil zeg
gen: door nu eens niet mee te den
ken met uw technocraten, en u in
te laten met die andere wereld
waarmee een goede gymnasiale op
leiding u in kennis brengt.
Conferentie-oord Woudschoten De Anglicaanse kerk
en de echtscheiding
bestaat 25 jaar
Onthulling van een
gedenkplaat
'TER gelegenheid van het 25-jarig
bestaan van Woudschoten, het
conferentieoord in Zeist, dat zo nauw
is verbonden met de NCSV, de Ne
derlandse Christen Studenten Vereni
ging, heeft de NCSV zijn oudleden
en leden bijeengeroepen voor een
conferentie, die in het afgelopen
weekend plaats had.
Het hoogtepunten was de over
dracht van de kantoorruimten voor
de NVSC door de raad van beheer
van de stichting Woudschoten. De
zijvleugel, die tot nu toe werd ge
bruikt als garage, is verbouwd tot
een modern en ruim kantoor. Hier
door wordt sen efficientere werk
wijze voor de NCSV mogelijk; bo-
dien kan men de, aan de grote zaal
grenzende. NCSV-ruimte van vier
kamers thans gebruiken voor het
conferentiewerk, dat in de loop der
laatste jaren door een bepaalde ont
wikkeling der discussietechniek steeds
meer behoefte kreeg aan kleine ka
mers voor discussie in groepen.
Letteren gekomen met niet minder dan
34 leden. Besprekingen over samenwer
king zijn nu nog gaande met de orga
nisten en de koordirigenten.
Drie leden van het hoofdbestuur hebben
hun functie neergelegd, nL de heren
Kaasschieter, Nobel en Deenik. In de
plaats hiervan zijn uit de vakgroep Let-I
Na de opening van de conferentie,
die zaterdagmiddag in de kapel van
Woudschoten werd verricht door dr. H.
Schamhardt te Zeist en de heer A. B.
C. Dudok de Wit uit Hilversum, ont
hulde dr. H. H. Sillevis Smitt uit Rot
terdam, lid van de raad van beheer
van Woudschoten, de gedenkplaat, die
ter gelegenheid van het 25-jarig be
staan in de hal was aangebracht. Op de
plaat staan naast de NCS-spreuk ,,ut
5 sint", opdat allen e
teren in het hoofdbestuur gekozen de
heren Ooms. Baardman en De Rover.
Tevens is er een voorlopige commissie
opgericht om tot de regelmatige verschij
ning van een mededelingenblad te ko-
Het verheugde de voorzitter dat de
bond ook vertegenwoordigd is in de
Raad voor de Kunst en in de Ned.
Toonkunsten a arsraad en dat er met de
stem van de bond ook daar rekening
wordt gehouden. Naast de vakgroepen
Beeldende Kunsten en Muziek en
Woordkunst is er nu ook een vakgroep
MinisterKlompé komt voor
herv. diakenen spreken
De Federatie van diakonieën in de
Nederlandse Hervormde Kerk houdt op
vrijdag 8 november haar jaarvergadering
in het gebouw van Kunsten en Weten
schappen te Utrecht Des morgens wor
den huishoudelijke zaken afgewikkeld.
In de middagvergadering zal de mi
nister voor maatschappelijk werk, me
juffrouw dr. M. A. M. Klompé, een rede
uitspreken. Dr. A. A. Koolhaas, praeses
van de hervormde synode, spreekt een
slotwoord. De middagvergadering wordt
gedeeltelijk door de NCRV uitgezonden.
Dr. W. Graham
ge„ram"d
De bekende Amerikaanse evangelist
Billy Graham is zondag, toen hij zijn
kudde schapen inspecteerde, zo krach
tig door een ram aangevallen, dat hij
van een helling van vijftien meter
stortte. Men vreest dat hij zijn knie
heeft gebroken.
Aansluiting van
Vakgroep Letteren
DE richting van ons werk wordt be
paald door hetgeen is geschreven
in Psalm 150. Aldus gaf Dirk Verèl
als voorzitter van de Bond van Chris
telijke Kunstenaars in.Nederland za
terdag op de algemene vergadering
van deze bond in Utrecht in het kort Namens de generale synode van de
zowel doel els werkwijze van de bond G*"* Kerken sprak de Amsterdamse
aan Dat de cHristelijke
zwh organiseren noemde Dirk Verèl heer De Boer De Kon Bond van q,,
een noodzakelijkheid, daar ze elkaar iZang- en Oratoriumverenigingen was
nodig hebben, met elkaar moeten kun- j vertegenwoordigd door de heer H. J. v.
nen spreken, met elkaar van gedach-1 d. Munnik.
ten moeten wisselen. Als hoofdpunt voor deze algemene ver
gadering vermeldde het programma een
lezing van de literator-criticus C. Rijns
dorp over „In hoeverre kunnen wij niet-
christelijke kunst waarderen en/of pro
pageren". De heer Rijnsdorp gaf aller
eerst aan waaruit het drievoudig begrip
kunst-kunstenaar-sehoonheid geboren is
en zag daarbij als voornaamste factoren
de renaissance, de romantiek en het spe
cialisme. In dé kunst speelt altijd een le
vensbeschouwing meé, omdat het geen
laboratoriumprodukt is. We zien niet
meer de zuivere 'dus alleen maar) schil
der, we horen niet meer de zuivere (dus
alleen maar) musicus, maar we zien en
horen de mens. Vanuit deze gedachte
kwam de heer Rijnsdorp tot de vraag
wat de christen voor een mens is en hoe
zijn kunst anders zou kunnen zijn dan een
kunst met elementen, die elkaar naar het
leven staan.
Een kerkelijk of bijbels onderwerp
maakt nog niet uit of de künst chris
telijk is. In de kunst die naar het
onderwerp niet door de Bijbel is ge
ïnspireerd, kan soms veel meer bood
schap liggen. Hier ligt echter de grote
en verantwoordelijke taak voor de
criticus, die het niet op elk terrein
van de kunst gemakkelijk heeft. Na
een kort historisch overzicht kwam
de inleider tot de conclusie dat de
Christen niet ten gronde kan gaan
aan de problematiek. God geeft vra
gen niet om ze alle op te lossen en
af te doen, maar om er mee te leven
en de spanning te houden. We moeten
dankbaar zijn te leven en de span
ning te houden. We moeten dankbaar
zijn voor de onopgeloste problemen
ook op dit terrein, want we leven bij
de gratie van die problemen. Door
Jezus Christus hebben we rust door
en temidden van de problemen.
OPGAVE PUZZEL NO 47
KRUISWOORDRAADSEL
HORIZONTAAL: 1 Smalend; 7 toe
stand van razernij; 8 voorzetsel; 10 spil;
11 met rouwbeklag; 12 teder; 13 stoeltje;
15 omwisseling; 18 warm en lui; 20
dichtbij; 21 Gode zij lof; 22 rivier in
Italië; 23 slim; 25 goudland.
VERTICAAL: 1 Hond; 2 uitroep; 3
smergel; 4 sierlijke plantjes; 5 paarde-
kracht; 6 bewijs voor ontvangst; 9 water
in Friesland; 11 staatsman: 13 flauwe
kul; 14 Jap. gewaad; 16 vereniging; 17
dierenroep; 19 voorzetsel; 21 jongens
naam; 23 Gode zij lof; 24 gezinslid.
OPLOSSING PUZZEL NO 46
HORIZONTAAL: 1 Kil; 6 voorspel; 10
hoop; 11 poel; 12 of; 13 kit; 14 ar; 16 te;
17 bek; 18 ge; 19 aloë; 21 demi; 22 roer
domp; 23 sok.
VERTICAAL: 2 Ivoor; 3 loof; 4 spot;
5 allee; 7 op; 8 spin; 9 Ee; 14 apart; 15
beer; 16 tempo; 17 boer; 18 gems; 20
L.O.; 21 do.
de drie stichters
Woudschoten, dr. H. C. Rutgers, de
heer A. B. C. Dudok de Wit en de heer
J. H. Nachenius.
De sprekers op de conferentie waren
prof. dr. J. P- Kruyt hoogleraar in de
sociologie te Utrecht over: 25 jaar men
senwereld, en prof. dr. E. L. Smelik, hoog
leraar in de theologie aan de gemeente
lijke universiteit van Amsterdam over:
gij zijt mensen van God. De zondagmid
dag gehouden forumdiscussie stond on
der leiding van ds. G. van Leeuwen,
studentenpredikant te Amsterdam. De
kapeldienst stond pnder leiding van de
gereformeerde predikant ds. R. C. Harder
te Amsterdam, directeur van de Nijen-
burg, de gereformeerde school voor maat
schappelijk werk te Baarn.
Dies Vrije Universiteit
Ter gelegenheid van de 77ste herden
king van de stichtingsdag der Vrije
Universiteit hield de rector magnificus,
prof. dr.G. H. A. Grosheide FWzn., van
middag %in een openbare zitting van de
senaat een rede, waarin hij handelde over
„enkele merkwaardigheden van de meet
kundige terminologie".
Een wiskundige zal niet zelden een
benaming moeten vinden, wanneer hij
bijv. een nieuw begrip heeft ingevoerd,
een nieuwe bewerking heeft gedefinieerd
of een bijzonder geval van een reeds
lang bestudeerd object heeft ontdekt.
Soms is het vinden van een naam voor
een figuur, een bewerking of een relatie
eenvoudig, maar zeker niet altijd.
Met vele voorbeelden toonde prof.
Grosheide aan, hoe o.m. overwegingen
van axiomatische, filosofische, systema
tische of estetische aard invloed kunnen
oefenen bij de naamgeving in de wis
kunde.
Uitvoerig stond prof. Grosheide daarna
stil bij de woordvoorraad en het putten
daaruit en bij de relatie tussen algemeen
woordgebruik en de daaraan vaak ont
leende meetkundige terminologie.
De diesviering van de Vrije Universiteit
valt dit jaar in drie delen uiteen, omdat
hij op zondag viel. Daarom vond de
anders op 19 oktober gehouden bidstond
vrijdg plaats; en de gewoonlijk op 21
oktober gevierde dies van het studenten
corps is verschoven naar vrijdag 25
oktober.
In Birmingham hebben 39 geestelijken
van de Anglicaanse Kerk, onder wie acht
erekanunnikken van de kathedraal, een
verklaring in een plaatselijk blad gepu
bliceerd, waarin zij verzet aantekenen
tegen de verklaring van de aartsbisschop
van Canterbury, dat geestelijken, die
gescheiden personen in de echt verbinden,
zulks doen „voor hun eigen geestelijk
De opposanten vragen de aartsbisschop,
of hij wel beseft, hoeveel zorg hij vele
geestelijken en leken heeft gegeven door
de priesters „ervan af te schrikken hun
ongetwijfeld wettige en morale rechten
uit te oefenen, zoals hun geweten dat
ingeeft".
Zij delen mee, dat zij volkomen aan
de kant staan van degenen, die een vrijer
standpunt innemen ten aanzien van men
sen, wier huwelijk is mislukt en die Gods
zegen wensen voor een tweede wettig
huwelijk.
De wonderlijke reis naar Karbonkel-
land, door Friederich Feld. Nederlands
van A. Wolsak-Van Dorp. Uitgeverij
Het Spectrum, Utrecht-Antwerpen,
Minny wil alles weten, door Virgina
Sörensen. Nederlands van Maria
Heemskerk. Uitgeverij Het Spectrum,
Utrecht-Antwerpen.
Ra, ra, wat is dat? Een boek vol
puzzels en spelletjes, samengesteld
-door Laurens A. Daane, met tekeningen
van Henk Albers. Uitgeverij Het Spec
trum, Utrecht-Antwerpen.
De bom op de maan, door Stephen
Mogridge. Nederlands van G. Hellings.
Uitgeverij Het Spectrum, Utrecht-Ant
werpen.
Het Eerstgeboorterecht, door J. A.
van Sijn. Uitgave D. van Sijn en Zonen,
Rotterdam.
Palle's wonderbare reizen in het
hemelruim, door Thit Jensen. Vertaald
door A. Rutgers van der Loeff-Basenau.
Uitgave Hollandia N.V., Baarn.
Muziekgeschiedenis, deel I: Vanaf de
oudheid 1800, door J. H. W. Kool. Uit
gave Arti, Alkmaar.
Sterrenkunde, door F. W. Michels.
Uitgave Arti, Alkmaar.
Winstdeling en bedrijfsrrtedebezit,
door C. F. Rooenschoon. Uitgave N.V.
Uiteeversmij Haga, Den Haag.
Hart van Spanje. Foto's Cas Oorthuys,
tekst Bert Schierbeek. Uitgeverij Con
tact, Amsterda-m-Antwerpen,
Joegoslavië, kaleidosconisch reisland,
door A. den Doolaard. Foto's Cas Oort
huys en een uitslaande kaart. Uitgave
Contact, Amsterdam/Antwerpen.
De Velsertunnels. Uitgave N.V. De
Technische Uitgeverij H. Starrï, Haar
lem, in samenwerking met Het Neder
landse Instituut van Middelbare en
Hogere Technici.
#2Of J7D9nü »IJn "AKKERTJES"
vfsicr onmisbaar
Reünie in Utrecht: herhaling van
het onherhaalbare
(Van
l onzer verslaggevers)
Bondsdag Herv.-Ge'ref.
tnannenverenigingen
zaterdag 2 november te Utrecht
N.V. Huis zijn jaarlijkse bondslag die
om 10 uur begint en die om 5 uur afge
lopen zal zijn. Er zijn twee referaten:
„Levensnood in deze tijd" door ds. J. R.
Cuperus.te Waddinxveen en „Wat ver
wacht men van de prediking?" door ds.
L. Blok te Capelle a. d. IJssel. Het op
wekkend slotwoord spreekt ds. T. Poot,
(nog) hervormd predikant te Haaften.
Zaterdagmiddag was het gebouw voor kunsten en wetenschappen te
Utrecht omgebouwd tot reispaleis. De wanden van de zalen waren welhaast
onzichtbaar gemaakt door suggestieve platen van fraaie landschappen, en
op de podia waren meterslange kleurige doeken aangebracht met voorstel
lingen uit Zwitserland. „Zaal twaalf, meneer", luidde het antwoord op de op
zichzelf merkwaardige vraag „Waar is Canada?" of „Ik zoek Duitsland".
Ieder jaar tracht de NCRV, de Nederlandse Christelijke Reisvereniging
de leden die in het afgelopen reisseizoen deelnamen aan een van zijn reizen
door een reünie weer in de ban van het vervlogen genot te brengen. Dit jaar
had de propagandacommissie het wel heel groots opgezet; in alle zalen van
K. en W. was wel iets te doen, te zien of te eten. Deze opzet was nieuw. Dat
het experiment geslaagd is was alleen al op te maken uit de feilloos wer
kende organisatie.
t is ons te doen om een herontmoe-
van de reizigers, zo zei ons de heer
an Hal uit Den Haag. de secretaris
de propagandacommisie, die deze
reünie heeft verzorgd. Vandaag kan
weer ervaringen uitwisselen, kan men
nog eens precies uitrafelen hoe de groep
het toen toch opeens zo moeilijk kreeg
in de bergen, kan men cok foto's laten
zien. Dit kon gemakkelijk want alle reü
nisten zat^n per reisgroep aan een tafel
tje met het nummer van de gemaakte
reis er op.
Een reis van de NCRV is in wezen een
onherhaalbaar iets, zei de heer Van Hal.
Dit onherhaalbare gaan. we vanmiddag
herhalen. Zo gauw u elkaar ziet waant
u zich weer op reis in de bus. En inder
daad: men was er weer „in"; de verba
len waren niet van de lucht.
97.
Gustav Zuckwaller keek de mensen in zijn
kamer stuk voor stuk aan. „We bevinden ons
hier in een gevaarlijk gezelschap," zei hij
droog. Hij speelde achteloos met een zware me
talen briefopener, die op het bureaublad lag.
Hij -ocht kennelijk naar de juiste woorden-
Het kon ook zijn, dat de stilte, die hij enkele
seconden aan zijn toespraak vooraf liet gaan,
ook een onderdeel was van het „subtiele" spel.
Frau Emmy Rutz keek de kring rond. Ze was
nog niet tot overgave bereid. Dat was aan haar
houding duidelijk te zien. Ze zat rechtop en
monsterde brutaal Marianne van der Bij en An-
dré Rost en hield daarna een nieuwsgierige blik
gevestigd op de oude Anton. Ze keek niet naar
Harold von Emsighofer, die met zijn rechter
arm in het gips nors voor zich uit zat te staren
en wiens ijdelheid in de enkele dagen voorarrest
een geduchte knauw moest hebben gekregen,
want van de uiterst verzorgde dandy was weinig
meer over. Als hij verwonderd was, dat hij al
deze mensen hier in de kamer trof, dan gaf hij
daarvan toch door geen enkele gelaatsuitdruk
king blijk.
Secondenlang duurde de stilte en in de kamer-
kwam een geladenheid, die tastbaar was. André
Rost had het warm en Marianne kneep haar
handpalmen.
Langzaam monsterde Zuckwaller nog eens de
aanwezigen. „Anton Worczik, bent u bereid en
kele vragen te beantwoorden?"
De oude Anton knikte.
^aadóeló in hofwegen j
j
„U werkt in Gasthof Bayer, nietwaar?"
„Jawohl, al meer dan vijf en dertig jaar, Herr
Inspektor"
„Uw werk bestaat uit het verlenen van dien
sten aan de gasten. Als er een gast in Gasthof
Bayer komt, dan bent u de aangewezen man
om die gast naar zijn of haar kamer te brengen.
Is dat juist?"
„Dat is precies mijn werk," zei Anton.
„Nu, tien dagen geleden bracht u de heer
Fritz Müller naar Kamer 15. Hij had zich in de
namiddag laten inschrijven als gast en u bracht
hem boven. Klopt dat?"
„Stimmt genau", gaf Anton toe.
„Merkte u iets bijzonders aan Fritz Müller?"
„Hij was dik, een sterke man om zo te zien-
Ik begrijp ook niet, hoe hij even later vermoord
werd. Hij vroeg naar Herr André Rost. Dat
deed hij aan Mizzy, onze receptioniste."
„Wat zei hij?"
„Hij zei, dat hij een vriend van Herr Rost
was, maar Herr Rost had hem nooit eerder ge-
zik?" vroeg Gustav Zuckwaller.
De oude man dacht even na.
„Ik was toen in de tuin bezig."
„Die tuin is aan de achterzijde van het hotel,
nietwaar? Gaan er wel eens gasten door die
achterdeur?"
„Nooit, tenminste vrijwel nooit."
„Die middag ook niet?"
Anton Worczik keek de inspecteur nadenkend
„Ja," zei hij, „ja, die middag vertrok er
iemand door de achterdeur maar het was geen
van onze gasten?"
„Als u die persoon zag, zou u hem dan her
kennen?"
„Ik zou het wel denken, Herr Inspektor," zei
Anton.
„Danke, Herr Worczik," onderbrak de inspec
teur, „dat is voor het ogenblik genoeg."
Hij keek Harold von Emsighofer aan. „Herr
Von Emsighofer, wat deed u in de periode, die-
lag tussen uw eerste bezoek aan Herr André
Rost, waar u vergeefs probeerde de microfoto's
te pakken te krijgen, en het tweede, dat enkele
uren later plaats had, en waar Herr Rost u met
een stenen vaas verwelkomde. U vertrok, ik
zal uw geheugen even opfrissen, u vertrok om
kwart over twaalf en het was drie uur, toen u
opnieuw in die kamer terugkwam om daar
knock-out geslagen te worden door Herr Rost.
Ik raad u aan, Herr von Emsighofer, die vraag
stipt en nauwkeurig en naar waarhèid te beant-
woorden."
(wordt vervolgd)
het resultaat v
gelopen seizoei
en statistieken,
vereniging telt
i de i
uitgedrukt
;eer gunstig
teer dan 27.000 leden,
getal dat zich in stijgende lijn blijft
bewegen. In 1957 schreven bijna 11 000
deelnemers in op de reizen van de
NCRV; ruim 500 van deze reizigers
uit alle delen van het land waren za
terdagmiddag in Utrecht om het nog
eens over te doen. De heer Sonneveld
zei dat de cirkel van het bereisde ge
bied zich immer uitbreidde; dit jaar
was zelfs Canada in de cirkel gekomen.
Kunstwerk
.Reizen is scheppen; een geslaagde
reis is een kunstwerk" is een motto van
de vereniging. Hoe je dat kunstwerk
achteraf nu beleeft doet er niet toe, zo
redeneren de organisatoren. Zaterdag
was niemand verplicht iets te „doen".
Men kon zichzelf bezighouden, of zich
laten bezighouden, zo was er de moge
lijkheid al dan niet te luisteren naar het
driemansbandje „De Groninger Min-
streels", al dan niet te genieten van hel
toneel, dat gebracht werd door de echt
paren Van Buuren en De Jong en de
heer J. W. Hal, allen uit Den Haag, al
dan niet te kijken naar het KLM-filmpj-
„Caraïbische rhapsodie" of naar de
NCRV-première „Wip-wap 1957", eei
filmpje van de neer W. van Hal over dt
overigens mislukte bestijging van di
Mont Blanc door een groep NCRV-ers
Ook bestond de mogelijkheid tot pro
jectie van de door deelnemers gemaakte
8 mm films of dia's. Vervolgens konden
liefhebbers deelnemen aan een reisspel:
vraag en antwoord over het land, dat
men bereisd had. Voelde men ook daar
voor niets, dan kon men tenslotte nog
een uitstekende hors d'oeuvre gaan eten.
Om 7 uur werd de reünie officieel ge-
Dat hgfgéj1 -
0_ tiid te
kon.
De N.C.R.V. (Ned. Christelijke Reis
vereniging) houdt op 2 november in
Woudschoten te Zeist een reünie voor
al zijn leden, die in het afgelopen sei
zoen deelnamen aan een van de voet
reizen der vereniging.
Beroepingsicerk
GEREF. KERKEN
Tweetal te Alphen aan den Rijn: W.
M. Bakker te Maasdijk en G. W. H.
Peddemors te Dirkshorn.
Waarom bent u een christen? Omdat ge Chi
liefhebt. En hoe bent u een christen? Ge wandelt i
voetstappen van uw Heiland. Althans, dat tracht
doen. Want het is niet gemakkelijk. Omdat ge er, ruu
mens gesproken, maar weinig eer mee inlegt. Lees
eens Jesaja 53: hij komt op als een wortel uit dorre i
en uit dorre aarde komt nooit iets oogverblim
voort. Hij was veracht, een man van smarten, iemand j
wie men het aangezicht verbergt. En wat deed hij?
ziekten heeft hij op zich genomen en onze smarten
hij gedragen." Gaande achter Hem aan is dat ook uw
omgaan met zieken en bedroefden, want zij zijn het di
Evangelie, de blijde boodschap, het hardste nodig he jg jjj;
Dat is in strijd met uw en mijn natuur maar be je)
hoezeer die positie van veracht-zijn in strijd is mi 0Q
goddelijke natuur! Hij deed het voor u: de straf jnistra
de vrede aanbrengt was op hem dan past het iuianse
eigen trots weg te cijferen, achter Hem aan te gaae}gen
zelfverloochening. Uit dankbaarheid. En.opdat ge n
eeuwige leven zult beërven.
rof
dit 1
HET HAAGSE BESLUIT
TTET besluit van de Haagse anti-
revolutionairen en christelijk-
historischen om bij de haderende
gemeenteraadsverkiezingen samen
te gaan heeft, zoals te begrijpen is,
nogül wat perscommentaren uitge
lokt. Het besluit was er ook belang
rijk genoeg voor.
Het Haagse besluit heeft onze colle
ga Fedde Schurer van de Friese
Koerier aanleiding gegeven tot een
commentaar, waarbij wij van onze
kant wel graag een enkele kantte
kening willen maken. Hij stelt, dat
dit besluit en het voornemen om, zo
daartoe bereidheid aanwezig blijkt,
ook de S.G.P. daarin te betrekken,
ingegeven is door angst voor de
doorbraak en angst voor Rome.
Nu zijn wij van oordeel, dat dit op
zichzelf voor protestanten met poli
tieke belangstelling al belangrijke
motieven zijn om de mogelijkheid
van samengaan serieus te onder
zoeken. Wij hebben meermalen uit
drukking gegeven aan de hoop, die
voor ons onder omstandigheden het
karakter kreeg van verwachting,
aan de hoop dat de druk van bui
tenaf de protestanten die al te
spoedig de neiging hebben uiteen te
lopen wel eens dichter bij elkaar
zou brengen.
Het ligt ook voor de hand, dat te
genstanders uit welke redenering
ook van protestantse partijforma
ties nimmer hebben nagelaten, en
dit ook vandaag nog niet doen, de
onderlinge verscheidenheid van de
protestantse partijen zo sterk mo
gelijk te accentueren. Geen wonder;
deze verscheidenheid tussen de pro
testantse partijen maakt hun aan
vallen daarop des te gemakkelijker.
Hiertegenover hebben wij van onze
kant het altijd weer als onze plicht
gezien, het licht te laten vall iebb(
wat deze partijen verenigt. lweet
dit laatste lag en ligt gelukkeg
heel veel wezenlijks en
Het wezenlijke en essentiële 1
ligt in het bijzonder hierin, da(h
partijen trachten, aan het 1
goed van de reformatie als zo
ook door middel van partijfoi wk de
gestalte te geven. Wij wetei
dit de aanwezigheid van veitm
denheid niet uitsluit. Maar wfr ged'
ten ook, dat het bestaan
testantse partijformatie tot dl1 opJ
vandaag nog belangrijk diensl^v"'
Ons bezwaar nu tegen de hese
wing, welke onze collega Schu
de Friese Koerier aan het H B gez<
besluit heeft gewijd, is, dat hl En c
nog eens weer heeft beijverd, ijls v<
schillen die er tussen de prote
se partijen bestaan naar vor
halen. Alweer: begrijpelijk,
aan de andere kant toch ooi
teleurstellend. r.® I
Wij voor ons achten voor een511)"'
te waardering van het Haags
sluit beslissend het feit, dat hi wild
nomen kon worden. Onderlinge e
scheidenheid, door de heer Scl 1 g
met zoveel ijver naar voren ieuri
haald, heeft aan dit besluit 1a neT
de weg kunnen staan.
In Den Haag is het een samei^ g1
king van antirevolutionairen
christelijk-historischen. Elde
het een samenwerking van de
testanten in andere vorm. Voo m.
is dit alles een bewijs, dat het
kruipt waar het niet gaan kan.
gaan doet het.
Critiek als van de heer Sclin e
aanhanger van de doorbraak, b üpba
tigt ons in onze overtuiging, daaar
Haagse besluit een belangrijk
sluit is geworden.
EEN NIEUWE BENADERING
MU de verkiezingen in West-Duits-
land achter de rug zijn en het
resultaat er van een overweldigend
votum van vertrouwen voor bonds
kanselier Adenauer is geworden,
heeft de christen-democratische re
gering te Bonn de handen vrij ge
kregen om haar buitenlandse poli
tiek ten opzichte van de landen
waarmede zij totdusver geen diplo
matieke betrekkingen onderhield te
activeren. Dit geldt in het bijzonder
ten aanzien van Polen, dat thans
een beperkte mate van onafhanke
lijkheid ten opzichte van de Sowjet-
unie bezit. Maar ook aan de andere
Oosteuropese landen zal meer aan
dacht worden besteed om iets van
de verloren invloed te kunnen terug
winnen.
Minister van buitenlandse zaken,
Heinrich von- Brentano, heeft on
langs in een interview enige hoofd
lijnen uitgestippeld voor zijn toe
komstige politiek, speciaal ten aan
zien van Oost-Europa. Het voorne
men bestaat, in het ministerie van
buitenlandse zaken alle deskundigen
in Oosteuropese aangelegenheden op
cultureel, economisch en politiek ge
bied in een bureau „Oost-Europa"
bijeen te brengen en de staf uit te
breiden. Wellicht komt er zelfs een
speciale afdeling voor Oosteuropese
zaken. In elk geval worden thans
reeds organisatorische voorberei
dingen getroffen voor een gecoördi
neerde behandeling van alle Oost
europese kwesties.
Op een vraag, of de Westduitse re
gering de staten van het pact van
Warschau als een gesloten eenheid,
dus als een blok, blijft beschouwen,
dan wel een bilaterale regeling van
hangende kwesties met elk van die
staten gaat nastreven, heeft de mi
nister geantwoord, dat regering en
parlement van de Bondsrepubliek
dat c
r?kr
de I
It ge:
zich in de naaste toekomst er
in dit probleem zullen moeten^
diepen.
Aan bilaterale betrekkingen m«Boe
Oosteuropese staten is de moe(k gr:
heid verbonden, dat Bonn de ei oals
ning van het Oostduitse regiem
derde staten (uitgezonderd de
jetunie) als een „onvriende
daad" moet beschouwen. Bijovefd
gingen of en in hoeverre bilatiduid
contact kan worden opgenomeulde
op welk tijdstip, zal de Bonds!fidei
ring er dan ook steeds van uitf
welk schadelijk of nuttig effec
zou hebben voor het herstel i
Duitse eenheid. na'
Een afzonderlijk optreden tegen nde]
de verschillende staten acht m R j
ter von Brentano evenwel heel orbi
denkbaar, speciaal met het ooflotor
de gecompliceerde verhouding »ke
sen West-Duitsland en Polen, en
aan Oost-Duitsland grenst en ult
groot deel van het vooroorle B<
(Duitsland heeft geannexeerd. Ff w
beschouwt dit gebied niet als va
pensatie voor het stuk, dat herdat
het Oosten aan de Sowjetunie l ee
moeten afstaan en waarop het e tij
steeds aanspraak meent te kui egij
maken. De Westduitsers moeten i ee
dus wel realiseren, dat er van^ei'
ruggave van het vroegere Di
gebied door Polen geen sprake iN;
kan zijn. *r
Niettemin begroeten de Duitser ;dw
grotere activiteit, die de regerinmdi
Bonn ten aanzien van Oost-Eui",
gaat ontplooien. Niet alleen, onler
daardoor nieuwe mogelijkheden ns
den geopend voor handel en in'an®
trie, maar ook en vooral, omdaerc
deze wijze getracht kan worden 0ki
vicieuze cirkel te doorbreken, w Z{
in het gesprek over de Duitse
eniging al jaren geleden terecl jJ
gekomen.
Het dagelijks bestuur van de Mijnindustrieraad zal aan de MIR vo'et
stellen, het uurloon van de laagstbetaalde bovengrondse arbeiders in 6n
mijnindustrie te verhogen met gemiddeld 4.4 cent per uur. Ruim de h èd
van de bovengrondse arbeiders komt hiervoor in aanmerking. Het voor Isi
is volgens de Volkskrant in overeenstemming met het advies van het Coll n
van Rijksbemiddelaars. Bij de regering zal het geen bezwaar ontmoet^
De Katholieke arbeidersorganisaties in het mijngebied vinden de „oplossiii
onbevredigend, maar willen haar aanvaarden. Zij blijven streven nfct
algehele verbetering van de lonen.
