l
1
C+4RISTFUJK
Rondom de bevestigings
formulieren
Puzzel mee
Boek
Niet altijd moet 't kind bij
ongehuwde moeder blijven
F» U ROL
Merendeel werknemers
heeft ondernemingsraad
INNSBRUCK
Een woord voor vandaag
Kanttekenim
Logica niet vakantie
In de Bazuin, het orgaan van
de Kamper theologische hoge
school (Oudestraat), wordt ge
schreven over een eventuele her
ziening van bevestigingsformu
lieren voor ouderlingen, diake
nen en predikanten, waarin „Op
verschillende punten de logica
met vakantie is". Wij nemen daar
iets uit over:
ZOWEL de predikanten als de
ouderlingen en diakenen heb
ben de vraag te beantwoorden:
,,of zij in hun hart gevoelen wet
tig van Gods gemeente en mits
dien van God zelf tot deze dienst
geroepen te zijn?" Het is de vraag
of deze zinsnede het waardig is
om een nieuw formulier te over
leven. Want èls het nu een prin
cipe is dat het ambt aan de plaat
selijke kerk gebonden is, dan
komt hier toch feitelijk iedereen
in de knoei.
Om te beginnen de dominees.
Het is voor een dominee te ho
pen dat hij een idealist is als hij
het ambt instapt. En het is nog
méér te hopen dat hij het ook
blijven mag! Maar het behoeft
toch niet tot zijn idealen te beho
ren. dat hij altijd aan die ge
meente verbonden zou blijven. Wie
weet, misschien is dat onder
bewust wel zijn schrikbeeld.
Nuchtere mensen nemen hem dat
ook niet eens kwalijk.
Zijn kerkeraad zelfs niet. „Blij
vertjes" zijn onder ons welkom
in de kraamkamer, maar niet in
de kerkeraadskamer! Moge het
de eerlijke wens zijn van kerke
raad en gemeente dat de nieuwe
dominee met lust en overgave een
behoorlijk aantal jaren zijn dienst
werk tot veler zegen mag vervul
len, vérder gaan de idealen toch
niet. Van de kerkeraad niet, want
het is voor de bcroepingseommis-
sie een hele studie om iemand te
vinden die tot de courante artike
len behoort. Overjarig koren (bo
ven zoveel jaren!) prijst men uit
bundig vanwege zijn gouden rijp
heid, maar laat men toch liever
op eigen akker staan. Het leven
houdt, ln ónze kerken, zéker bij
veertig op!
Voor de gemeente zal het óók
wel niet een ideaal zijn. Of van
waar hoort men anders nu en dan
die veelbetekenende vraag: en hoe
lang bent u hier nu al? Alles
goed en wel, maar laten we nu
toch nuchter zijn!
Hoe dat geval op te lossen is
in de formulering van nieuwe be
vestigingsvragen, behoef ik niet
te weten, Maar de situatie is noch
sierlijk noch pleizierig, waarin een
bevestigde met de mond „ja"
antwoordt, maar met de geest
het voorbehoud moet maken:
„voorlopig Ja!"
zo erg. Misschien zegt men:
het is toch altoos goed gegaan in
de praktijk. Jawel, maar dan klopt
er toch iets niet met het boven
genoemde principe: dat het ambt
gebonden zou zijn aan de plaatse
lijke kerk.
Met de ouderlingen en diakenen
raakt onze voet in dezelfde klem.
Die zeggen óók zonder omwegen
ja. Maar zij zijn intussen gedach
tig aan het onder ons gegroeide,
maar nog niet eens uniforme, stel
sel van periodieke aftreding. Zij
denken er dus bij: niet voor mijn
leven maar voor zoveel jaar,
Dat is ook één van de troost
gronden geweest voor hun vrouw,
toen zij verkozen bleken: het zou
niet voor altijd zijn, dat Ruth 2
T. v.an. haar echtgenoot opgaat:
„hij is iemand die weinig thuis-
zwijgen
■■■■PL.hele stel-
aftreding misschien niet
beter gefundeerd is op allerlei
praktische overwegingen dan op
Sohriftgegevens. Als ik daarover
in eigen kring aan de praat kom,
beginnen de broeders al te grin
niken: hoor dat stokpaardje weer
eens trappelen!
Nu maar uitgaande van de be
staande praktijk, zal dan toch de
bevestigingsvraag énders moeten
luiden en meer bij die praktijk
moeten aansluiten. Als wij dan
tóch de praktijk laten beslissen,
moeten wij daar ook maar rond
voor uitkomen en aan onze nieu
we ouderlingen en diakenen een
èndere vraag stellen dan aan de
dominee: voelt gij u geroepen
voor zoveel jaar?
Dan komen 9r óók geen gewe
tensconflicten van. Het is niet
goed om iemand te noodzaken tot
een geestelijk voorbehoud. De zg.
reservatio mentalis (een voorbe
houd dat men niet uitspreekt,
maar er inwendig bij dénkt) is
voor een Jezuïet een normale
en volkomen aanvaardbare figuur,
maar een gereformeerd mens zal
daar ènders over moeten denken.
In China weer priesters
gearresteerd
De regering van communistisch Chi
na heeft opnieuw twee priesters gearres
teerd. omdat zij zich hebben verzet te
gen de oprichting van de patriottische
vereniging der Chinese rooms-katholie-
VAN DL DAG
Tlroolse cavalcade, door Arthur-Helnz
Lehmann. Uitgave H. P. Leopold,
Den Haag. (Vertaling van D. van der
Linden van „Der Herrgott der Pfer-
de").
Wie de boeken over don Camillo, de
Italiaanse geestelijke die het altijd met
zijn communistische vriend de burge
meester aan de stok heeft, kent, zal
veel van de sfeer hieruit terugvinden
in Tiroolse cavalcade. Ook hierin zijn
de pastoor en de burgemeester van
Wölfrain. een Oostenrijks dorpje, dik
bevriend zij zijn overtuigde „paar-
dengekken" wat hen echter niet ver
hindert elkaar steeds dwars te zitten.
Dat maakt het boek plezierig, maar
men moet teveel roomse profanie slik
ken om dit genoegen onverdeeld te doen
zijn. De reputatie van gemoedelijke vro
lijkheid der boeken over de „paarden-
gekk-n van Wöllrain" is daardoor niet
onbevlekt gebleven.
De vertaling is goed, de uitvoering
keurig.
Advertentie
STAATSEXAMEN (HBS Gymn.)
D* kortst* *n voordeligste opleiding
RESA-HILVERSUM
(Bekende Schriftelijke Cursus)
Gevaren voor plaatsgebrek
op chr. v.h.m.o.-scholen
Meer bouwvolume van geen belang
zonder vergunning der financiën
(Van een onzer redacteuren)
ALS het aantal nieuwe christelijke scholen voor v.h.m.o., waar
voor subsidie wordt verleend, zo klein blijft, dan bestaat het
gevaar dat voor leerlingen, wier ouders christelijk onderwijs verlan
gen, op onze scholen geen plaats meer is. Dit is een van de waar
schuwingen, die mr. H. H. Steneker liet horen in zijn openingswoord
op de gisteren te Utrecht gehouden jaarlijkse algemeen vergadering
van de Scholenbond voor christelijk voorbereidend hoger en middel
baar onderwijs.
Mr. Steneker verving de voorzitter,
prof. mr. A. M. Donner, die in New
York de assemblee der Verenigde
Naties bijwoont.
Het aantal aangesloten scholen steeg
van* 68 tot 74. Het leerlingental was op
1 september 1956 tien procent hoger
dan het jaar daarvoor. Van de huidige
cursus zijn de gegevens nog niet be
kend; wel weet men, dat het aantal
eerste klassers gering is (dit is de
jaargang van 1944'45, een jaar dat
uiteraard een laag geboortecijfer ver
toonde).
Des te groter zal de toeloop ln
september 1958 zijn. Voor dit jaar
is dan ook een aanmerkelijk groter
bouwvolume voor v.h.m.o.-scholen
toegestaan. Maar wat heeft men
daaraan als de middelen tot finan
ciering ontbreken? Dringend zijn
nodig regeringsmaatregelen om
middelen te verruimen, aldus
Steneker.
Advertentie
OPGAVE PUZZEL No. 29
KRUISWOORDRAADSEL
Horizontaal: 1 Insekt, 5 woudloper,
6 maat. 8 ambacht, 10 boomvrucht.
13 herfstbloem, 15 muz. interval, 17
boom, 20 voorzetsel, 21 banketbak-
kersprodukt, 22 grondtoon.
Verticaal: 1 Diploma, 2 behoeftig, 3
vrije keus, 4 smeking, 7 zangnoot,
wagen, 10 naaldtekening, 1Jj Ji
Goed voorbeeld doet...
Zeker, haar grootmoeder en ook
haar moeder gebruikten reeds
MAÏZENA DU RYE A en zij volg
de dat goede voorbeeld. Vandaar
haar lekkere groenten, smakelijke
soepen en smeuïge sausen. En als
haar vriendinnen vragen hoe het
komt dat z\j zo lekker kan koken,
dan zegt zij„Ooed voorbeeld dóet
goed volgen" en gebruik zoals
ik - MAÏZENA PUR TEA voor
het binden van groenten, soepen
en sausen. Dan zijn mislukkingen
b\j voorbaat uitgesloten.
omroep, 12 kom voor waswater, 14
staafje, 16 rivier in Spanje, 18 onder
wijs, 19 scheiding der kontinenten.
OPLOSSING PUZZEL No. 28
radio- Dameshoedenfabrikant
Jaarvergadering chr. ver. van Zedenopbouiv
Sociografisch bureau
De voorspelling, dat in 1970'75 het
aantal studenten' zal zijn verdubbeld,
dringt tot ruime uitbouw van het
v.h.m.o. Eventueel samen met chr.
u.l.o. en chr. nijverheidsonderwijs zal
het chr. v.h.m.o. met kracht de „plan
ning" van nieuwe scholen moeten
aanvatten. Mr. Steneker vroeg zich
af of er niet een sociografisch bureau
moest kdmen voor het gehele chris
telijke onderwijs, zodat men tijdig het
„waar" en „wanneer" van school
stichting zou kunnen bepalen.
In de ochtendzitting zijn de huishou
delijke zaken afgedaan en de alge
mene belangen der scholen besproken.
Des middags refereerde de heer W. J,
Buys, directeur van de chr. h.b.s. in
Rotterdam-Charlois, over „het onder
wijs in de burgerschapskunde", wó
voor hij voor alle vakken richtlij:
aangaf.
Beroepingsiverk
Ned. Hervormde Kerk
AANGENOMEN de benoeming tot vic.
te Markelo: vie. L. K. Bos te Hardenberg.
Chritelijke Geref, Kerken
BEROEPEN te Delft: J. G. Buys te
Papendrecht.
BEDANKT voor Bunschoten: D. Slag
boom te 's-Gravenzande.
GEREFORMEERDE GEMEENTEN
Bedankt voor Artesia (Californië
U.S.A.): H. Rijksen te Vlaardingen, voor
Giessendam en Moercapelle: H. van
Gilst te Dirksland.
Beroepen te Midó'elburg W. Hage te
Nunspeet: te Aagtekerke J. B. Bel te
Krabbendijke, die bedankte voor Nieuw-
Beijerland.
Britse dominee voor
kerkelijke rechtbank
In de kathedraal van Durham in En-
Ujke rechtbank verschijnen op beschul
diging van 230 lidmaten van zijn ge
meente, dat hij r.k. praktijken had in
gevoerd en niet gehoorzaamd had aan
eer. door een kerkelijke rechtbank uitge
vaardigde lastgeving bepaalde ornamen
ten, die aanstoot gaven aan het protes
tants bewustzijn, uit zijn kerk te ver
wijderen.
Rev. R. L. Hildltch had in de diensten
o.a. het kruis gekust, het kruis van de
avondmaalstafel vervangen door een
kruisbeeld en aan kinderen rozenkran
sen gegeven.
Een der getuigen tegen dominee Hil-
ditch verklaarde, dat diens kerk
Mary altijd een „high church" is ge
weest, maar nooit zo „high" als nu. De
rechtbank verdaagde de zaak om n
getuigen te horen.
Advertentie
Huidgenezing
Puistjes verdrogen door Purol-poeder
S.E.R. eensgezind: geen sancties
Misrekening van wetgever wekte
onwerkelijke verwachtingen
(Van Qnze sociale redacteur)
MEER dan de helft van de Nederlandse werknemers, werkzaam
bij ondernemingen, die verplicht zijn tot het instellen van een
ondernemingsraad, kennen in hun onderneming ook inderdaad een
ondernemingsraad. Dit aantal lijkt frappant hoog vergeleken bij het
percentage ondernemingen, dat nog slechts een ondernemingsraad
heeft ingesteld. Dit percentage is ten hoogste twintig.
OE OPVATTING dat een on
gehuwde moeder het onver
vreemdbare recht zou hebben
haar kind zelf op te voeden en
te verzorgen, is geen uitgemaakte
zaak meer. Afgezien nog van het
feit, dat er bij deze vrouwen zelf
vaak weerstanden zijn (die soms
eerder vergroot dan weggenomen
worden) is het de vraag of het
voor het kind zelf de meest aan
vaardbare oplossing is.
Voor een goede opvoeding Immers Is
een goede relatie met de ouders, in dit
geval dus alleen de moeder, nodig. Vaak
ontbreekt die relatie; daarom is er
geen garantie, dat alles goed gaat,
wanneer het kind bij de moeder blijft.
Dr. G. B. Mastenbroek, psychiater te
Leidschendam, legde daarop zeer de
nadruk, toen hij gisteren in Haarlem
voor de christelijke vereniging „Zeden-
opbouw" een causerie hield over het
onderwerp „Vragen rond de ongehuw-
de-moederzorg".
Wij moeten, aldus spreker, die
verbonden is aan een Inrichting
denken dat er grote gevaren schui
len in de opvatting het kind met-
eén in een pleeggezin te doen.
Maar evenmin mag uit het oog
verloren worden, dat de moeder
zelf vaak al een „vastgelopen fi
guur" Is, en dat het kind in een
goed pleeggezin vaak nog een kans
heeft tot een volwaardig mens uit
te groeien en niet het gevaar loopt
op dezelfde manier als de moeder
slachtoffer te worden.
In de discussie! die op dit referaat
volgde, kwam tot uiting van hoeveel
belang het zg. team-work is bij de hulp
die geboden wordt aan deze meisjes.
Niet alleen de directrice van het te
huis, maar ook de maatschappelijk
werkster, de psychiater en de predi
kant zullen advies dienen uit te bren
gen over ieder geval apart. Het gaat
hierbij niet alleen om de moeder of al
leen om het kind. maar om beider toe-
Bij de bestuursverkiezing, die 's mor
gens was gehouden, werd ds. E. D.
Ninck Blok uit Assen ala nieuw be
stuurslid gekozen. Herkozen werden de
bestuursleden mevrouw M. W. Bijl-Viets
te Den Haag, mevrouw C. van Buuren-
Thierry te Amsterdam, mr. H. J. van
Maanen te Leeuwarden en prof. dr. R.
ongehuwde moeders, wel be- Schippers te Amsterdam
Gebrek aan kennis
De kwestie is, dat de bestaande on
dernemingsraden voor het overwegen
de deel voorkomen onder de grote
ondernemingen. Ja, er zijn bijna geen
grote ondernemingen meer die geen
ondernemingsraad kennen.
Daartegenover staan echter nog
vele kleinere ondernemingen, die nog
geen ondernemingsraad instelden,
maar zij omvatten minder dan de helft
van het aantal werknemers.
Toen de Sociaal Economische Raad gis-
ren in openbare zitting een nota
commissie ondernemingsraden
trage ontwikkeling bij de totstand
koming van deze raden behandelde, was
het dan ook begrijpelijk, dat de voorzit
ter van het Centraal Sociaal Werkgevers-
Verbond, mr, F, H. A. de Graaff, du
ook voorzitter is van een bedrijfscommis.
sie en van een ondernemingsraad, ver
klaarde, dat de grens van 25 werknemers
voor de verplichting tot het instellen
een ondernemingsraad te laag is.
dergelijke kleine bedrijven zou zulk
grote vertrouwenssfeer bestaan en
gesprek met de directie zo gemakkelijk
zijn, dat de behoefte aan een onder
nemingsraad niet gevoeld wordt. Daarom
blijven ook vele kleine ondernemingen
achter en lijkt het totaalbeeld ten on
rechte op een sterk verzet tgeen de
ondernemingsraden.
De heer C. J. van Mastrigt vreesde
echter, dat in de kleine bedrijven de
juiste mentaliteit voor een gesprek op
gelijk niveau nog ontbreekt.
Een andere factor, waardoor de be
zorgdheid over de ontwikkeling van de
ondernemingsraden nogal eens overtrok'
ken wordt is de opvatting die de wet
gever heef! gehad bij de opstelling var
de wet op de ondernemingsraden. Wet
telijk werd de verplichting vastgelegd,
dat binnen een jaar de kleine 5000 onder-
78
Marianne had het gesprek gespannen gevolgd,
wel wetend, dat de oplossing van het mysterie
er niet uit zou komen.
Eén ding was echter zeker: André was niet
uit zichzelf met de waardin en de Japanner
meegegaan. Ze hadden hem ontvoerd. Marianne
herinnerde zich, hoe Harry Egenbach, die toen
nog alleen maar als „Vogelkopje" bekend was,
haar enkele dagen geleden had gedwongen mee
te gaan. Ze rilde bij de veronderstelling wat dit
tweetal met André Rost zou uitvoeren. Ze wist,
dat dit de leidinggevende figuren van de bende
moesten zijn en ze wist ook, dat zij nergens
voor terugdeinsden.
Een ogenblik verhelderde haar gezicht „In
specteur," zei ze, „weet u, o, het is stom van me.
dat ik daar niet eerder aan gedacht heb. Nu
weet ik ineens van wie die ring met de smaragd
was. Die is van de waardin uit „Die Kapelle".
Toen ze me daar gebracht hebben, halverwege
de berg, heb ik die ring aan haar vinger ge
zien."
De politieman knikte. ..Dat had ik ook kun
nen weten. Dat had ik eigenlijk behoren te we
ten. Zij is de eigenares van die ring en zij is
waarschijnljk
Hj keek naar het gezicht van het meisje. Hij
slikte de woorden in, die hij in gedachten had.
Hij wilde Marianne niet ongeruster en zenuw
achtiger maken dan zij al was. Hij had willen
zeggen: „Zij is waarschijnlijk de moordenares
^aadóetó in '"V'N
van Muller en Vogelkopje," maar hij achtte
het niet het juiste ogenblik om die veronderstel
ling naar voren te brengen.
Hij besefte, dat er iets gedaan moest worden,
omdat hij overtuigd was van het grote gevaar,
waarin André Rost op dit ogenblik verkeerde.
Gustav Zuckwaller had er geen idee van wat er
moest gebeuren. Levensgevaar, althans direct
levensgevaar achtte hij uitgesloten, want hij ver
wachtte, dat ze zouden proberen via Rost beslag
te leggen op de microfoto's. Als een soort los
prijs waarschijnlijk. Maar hij schilderde in zijn
brein een nare situatie voor de Nederlandse jon
ge man en het was zijn plicht daaraan met
spoed een einde te maken.
„Inspecteur", het meisje onderbrak zijn ge
peins, „inspecteur, kunnen we nu werkelijk niet
anders doen, dan hier op dit café-terras staan?
Waarom die passiviteit? Waarom doet u niets?
Herr Zuckwaller, u moetlaten we in ieder
geval hier vandaan gaan."'
Marianne trok de inspecteur aan zijn mouw.
Hij zag de vertwijfeling in de ogen van het meis
je, Ze was niet meer dezelfde, die een dag eer
der met één doeltreffende jiu-jitsugreep de ge
vaarlijke Von Emsighofer buiten gevecht had ge
steld. Hier stond een vrouw, die zich machteloos
wist in een ongelijke strijd met een te groot aa
tal onbekende factoren.
„Ja, Marianne, kom, we gaan hier vandaan
Hij begreep, dat alleen het vertrek al de indruk
van een daad zou wekken. Hij pijnigde zijn her
sens voor een ingeving, waarheen André Rost ge
voerd kon zijn.
Ze liepen naar de auto, waarmee inspecteur
Zuckwaller was gekomen. Hij startte de motor
en reed door de verlichte Maria Theresienstrasse,
linksaf, zoals de Amerikaan had gewezen.
„Zouden ze hem naar Die Kapelle brengen?"
vroeg Marianne, „Zouden ze hem daar verborgen
houden. Inspecteur, in dit land verdwijnen de
mensen toch zo maar niet?"
Gustav Zuckwaller glimlachte mild. In de sche
mer van de auto kon Marianne dat niet zien-
„Nee, Marianne", antwoordde hij, „in dit land
verdwijnen de mensen zo maar niet. De politie
slaagt er meestal in die mysterieuze verdwijnin
gen op te helderen."
„Moet er niemand naar Die Kapelle?" vroeg
het meisje.
„Ik geloof niet, dat ze hem naar Die Kapelle
zullen brengen, er moet een andere schuilplaats
van de bende zijn. Niet zo ver als dat Gasthof,
halverwege de Patscherkofel."
„Herr Zuckwaller, zou u mij een plezier willen I herböu
nemingsraden er moesten zijn en nu na
vijf jaar zijn ze er nog niet. Ging en
gaat het dan zo slecht? Nee, maar de
wetgever heeft hier door een gebrek aan
praktische kennis van het bedrijfs- en
organisatieleven een grove misrekening
gemaakt.
De moeilijkheden
waren veel te groot
en te talrijk om in een
jaar overwonnen te
worden. Dat kon van
tevoren reeds gecon
stateerd worden. Maar
door deze tijdslimiet
van een jaar wordt nu
vijf jaar later de
indruk gewekt, dat het niet best gaat.
Een andere instelling bü het begin, zou
thans meer tevredenheid gebracht heb
ben over de vele bereikte resultaten. Dit
standpunt kwam gisteren ook bij
schillende sprekers in de S.E.R.
voren en de voorzitter van de commissie
ondernemingsraden, prof. mr. A. van
Oven, moest de juistheid hiervan beamen.
Geen sanctie
De leden van de S.E.R. konden het
gisteren overigens toch goed vinden met
elkaar wat betreft hun mening over de
ondernemingsraden. Niemand wilde Iets
van een sanctie weten, waarmee in de
nota van de commissie nog was ge
schermd. Onder algemene hilariteit vroeg
mr. De Graaff of hier misschien gijzeling,
gevangenisstraf of gewoon geldboeten
waren bedoeld. Voorts was er een aarze
lende bereidheid nog eens een diepgaan
der onderzoek in te stellen naar de
opvattingen over de ondernemingsraden
zowel ln de goed draaiende als ln de
ongunstige bedrijfstakken.
De Sociaal Economische Raad be
sloot daarom ook de commissie on
dernemingsraden op te dragen in
overleg met het dagelijks bestuur na
te gaan. op welke wijze een beter
inzicht kan worden verkregen in de
werking van de ondernemingsraden.
Eventueel zal naar aanleiding daar
van een gedetailleerd onderzoek in
gesteld worden. Maar dan zal de raad
daartoe eerst nog een beslissing ne
men. Het overleg met het dagelijks
bestuur zal zo spoedig mogelijk
plaats hebben.
doen?"
(Wordt vervolgd) te steunen.
Geen nieuw, onzichtbaar
ghetto voor Duitse Joden
De in Duitsland wonende Joden mogen
niet in een „nieuw onzichtbaar ghetto
van volledige negatie en ongevoeligheid"
worden gedrongen, nadat zij op zulk een
onmenselijke wijze werden vervolgd. Dit
verklaarde de voorzitter van het Ge
nootschap voor christelijk-joodse samen
werking. Erich Luth, aan het einde van
een studie conferentie over het thema:
„Het anti-semitisme en de Duitse ge
schiedenis". welke werd gehouden ln
de Evangelische Akademie in Loccum.
Helaas moest worden geconstateerd, dat
het vacuum ln het hart van de meeste
Duitsers nog altijd niet gevuld is met
liefde tot de Joodse naaste, maar veelal
met onverschilligheid. Luth deed een
dringend beroep op de bevolking van
de Bondsrepubliek de gemeenschap met
de Joodse burgers op alle terreinen des
levens te herstellen en hen ook bij de
hun synagogen materieel
Als het nu maar zo was, dat er een scherpe grens lag t
de kerk en de wereld, dan zou het leven er heel anders
zien. Wij denken het misschien wel eens, maar dat is dant
ernstige vergissing. Als wij onder „wereld" alleen maar
staan zaken als vloeken en drinken, ja, dan kunnen wij J
scheiding wel handhaven. Maar dan draaien we onszelf j
rad voor de ogen. Die „wereld" zit in ons hart, gaat metn
mee morgen naar de kerk, beheerst ons iedere dag in oi
handelingen, onze woorden, onze gedachten. Misschien tnJ
laatste nog wel het meest. Als Johannes het over de loerj
heeft, dan gebruikt hij verschillende malen het woord j
geerte: begeerte van het vlees, begeerte van de ogen. Dolt
allemaal nogal geraffineerd: niemand merkt wat aan ei
maar wij zijn in de greep van de wereld. En dat is dejl
erger, omdat wij ons wijsmaken in en van de kerk te
Alleen Gods genade kan ons aan die dubbelzinnige hou
ontdekken!
POLITIEK VOOR DE MICROFOON
Het gaat er nu dus eindelijk op
lijken, dat binnen afzienbare tijd
een regeling van de zendtijd voor
politieke partijen haar officiële be
slag zal krijgen. Eindelijk: al vele
jaren is er bij de meeste politieke
organisaties een groot ongenoegen,
dat zij niet voor de microfoon kun
nen verschijnen. Dit in tegenstelling
tot een tweetal partijen, die al jaar
en dag politieke propaganda kunnen
maken voor „bevriende" microfoons:
de Partij van de Arbeid en de Ka
tholieke Volkspartij. Zij hebben van
deze mogelijkheid een druk en een
dankbaar gebruik gemaakt.
Nu kan men over partijpolitieke
radio-uitzendingen verschillend den
ken. Bijzonder enthousiast zijn wij
er niet over, gezien de ervaringen in
de loop der jaren bij het luisteren
naar politieke commentators der
twee hierboven genoemde partijen.
Maar eenmaal het feit van deze
uitzendingen aanvaard hebbend Is
het eenvoudig een eis van demo
cratisch recht, dat dan iedere (de
mocratische) partij de gelegenheid
krijgt te vertellen welke haar opvat
tingen en doelstellingen zijn. Aan de
bestaande ongelijkheid om niet te
spreken van onrechtvaardigheid
dient een einde te komen.
Hoeveel zendtijd de politieke par
tijen ter beschikking zullen krijgen
is op dit moment nog niet bekend.
De vier grote omroepverenigingen
zullen elk een gelijk deel van haar
zendtijd moeten afstaan voor dit
doel. De opmerking is al gemaakt,
dat ter compensatie van deze uren
de befaamde regeringsuitzendingen
dan maar moeten verdwijnen. Er
wordt toch bijna niet naar geluijt
en de vrije pers en omroep zijn
in staat zodanige voorlichtini
verstrekken, dat specifieke rt
ringsuitzendingen kunnen woi
gemist. Deze opmerking lijkt
het algemeen juist: de „overhë
praatjes" munten uit door taml
en zijn meestal niet bijzonder
trekkelijk. Bovendien roepen i
al is een vergelijking zeker niet
alle gevallen juist herinnerlnj
op aan de beruchte „praatjes op
brug" uit de eerste periode m
bevrijding. Slechts in uitzonderlj
gevallen, wanneer het beslist no
zakelijk is het gehele volk op
roepen of voor dreigende gevarei
waarschuwen, is een officiële oi
heidsuitzending op haar plaats,
dan in een nationaal programma,! _J
De vraag is nu wat er precies uil 11
bus zal komen bij de verdeling i
de zendtijd. Voor de protests!
christelijke partijen liggen hier
sen omdat zij een terrein gaan
treden dat tot dusverre vrijwel ta
voor hen was als gevolg van de
treurenswaardige verdeeldheid.
graag we het anders zouden wil n s
die verdeeldheid zal ook blijven
er nieuwe mogelijkheden zijn.
veel gekoesterde wens van „sai
iets doen" zal ook op dit punt
niet in vervulling gaan. 1
Blijft de vraag hoe men het dan M
zal doen. In het bedrijven van pW 1
paganda, het „verkopen" (lelijk nl
juist woord) van de eigen poll!
zijn protestanten nooit erg sterk
weest. Het zal goed zijn als i
zich hierop terdege, en evenmin:
gezamenlijk, bezint!
0
EEN ELEGANTE OPLOSSING
r\E situatie, die thans ten aanzien
van de wapenhulp aan Tunesië
Is ontstaan, lijkt op die van twee jaar
geleden, toen Israël aan Amerika om
wapens vroeg. De Amerikanen vol
stonden toen met Engeland, Frank
rijk en andere landen van de vrije
wereld er van in kennis te stellen,
dat zij wapenleveranties van deze
landen aan Israël met instemming
zouden begroeten. Ook toen zagen
de Verenigde Staten er dus van af,
zelf rechtstreeks wapens naar Israël
te zenden, omdat zij andere landen
nte>t tegen zich in het harnas wilden
jagen.
Een soortgelijke ontwikkeling heeft
zich thans ten aanzien van Tunesië
voorgedaan. Deze jonge staat krijgt
van Frankrijk niet de wapens, die hij
meent nodig te hebben voor zijn
verdediging, omdat men in Parijs
van mening is, dat die wapens aan
de Algerijnse nationalisten zullen
worden geleverd. Toen Tunesië zich
tot Amerika wendde, werd de rege
ring te Washington dus wel voor een
zeer moeilijke beslissing geplaatst:
als zij op verzoek van Frankrijk
Tunesië geen hulp zou verlenen, zou
dat land zich vrijwel zeker tot
Sowjetblok wenden, met alle geiwoi
gen van dien. am
Ér is nu een elegante oplossing dat
dit probleem gevonden. Om te vo
komen, dat Tunesië in de ari
het Sowjetblok wordt gedreven,
Amerika er voor zorgen, dat enlj,et
westelijke landen (gedacht wordt i sta<
Italië, België en de Scandinavli drii
staten) voor wapens zullen zorhet
Het lijkt uitgesloten, dat Frank "e-
alsnog zal overgaan tot het lev( "!ai
van wapens aan Tunesië, omdat E"
regering te Parijs zich niet wil bli
stellen aan het verwijt, dat de Fr
sen in de toekomst in Algerije 1
den bestreden met hun eigen wajx
Een groot probleem de Tunesb
hulp aan de Algerijnse nationall' *jet
blijft bestaan en zal zelfs nog ie
wikkelder worden, als straks de F-1
se troepen Tunesië geheel ontr
zullen hebben. Hier ligt evenwel
wezen er enkele dagen geleden dez
op) een taak voor de Franse nlw«
ring. Een taak, die waarlijk <der
eenvoudig is, maar die nu al te Inaa
om binnenlands-politieke redt)01K
verwaarloosd werd.
Lutherse vrouwen
waren bijeen
Gisteren werd ln „Bosbad" bij Apel
doorn de 2e ontmoetingsdag gehouden
van de Lutherse vrouwenbond, die in
maart 1956 werd opgericht. Circa 280
deelneemsters waren uit alle windstreken
van Nederland gekomen.
Om 11 uur opende de voorzitster, mej.
H. M. Westermann de vergadering, waar
na mevr. M. L. Jaanus-Bouman de mor
genwijding hield.
Mej. Westermann, die op uitnodiging
van de Lutheran Womens Coordinating
Committee een tournee van 7 weken door
Amerika maakte en als afgevaardigde
van de Nederl. Luth. Kerk de conferen
tie van de Lutherse Wereld Federatie in
Minneapolis meemaakte, vertelde op
boeiende wijze over haar indrukken van
het kerkelijk leven in de „Nieuwe
Wereld".
Het eerste deel van de middag was ge
wijd aan het luisteren naar een forum,
dat, onder leiding van Da M. E. Mousees,
geanimeerd de vragen besprak die bin
nengekomen waren. Belangwekkend was
o.a. de behandeling van het probleem:
„hoe denkt u over het werken buitens
huis door de getrouwde vrouw".
Niet voor niets wordt de Lutherse kerk
wel eens de zingende kerk genoemd,
dieën uit het nieuwe gezangboek
O.l.v. mevr. M. D. Smit Duizentkunst-
Veerman werden nl. enkele moeilijke
melodieën uit het nieuwe gezangboek
gezongen.
Om 5 uur sloot de presidente deze zeer
geslaagde bijeenkomst.
Ds. B. de Jong in
alle stilte begraven
Te Haarlem is in de leeftijd van 66
jaar overleden ds. B. de Jonig, emeri
tus predikant van de Neid. Herv. Kerk.
Hij werd op 14 maart 1881 geboren en
dee<J op 18 november 1905 zijn intrede
als predikant te Helenaveen. In 1911
vertrok hij naar Heemse, in 1921 naar
Ellekom en in 1933 naar Medemblik.
Op 1 paril 1946 nam hij afscheid als
predikant en vestigde zich te Haarlem.
Zijn stoffelijk overschot is vrijdag in
„Kerkelijke directeuren'
verraders in Hongariji
De regering Kadar heeft een as
priesters tot „directeuren" van kei
in Boedapest aangesteld. Het zijn
de bekende „vredespriesters" Berestc
en Bela Mag. De functie van „di
teur" is een uitvinding van de hui!
Hongaarse regering. Zij bestaat in
houden van toezicht op de pastoor
de geestelijkheid van een bepaalde
rochie of een groep parochies. Dit
schiedt namens de regering er
in het rapporteren over preken
dere daden van zielzorg. Volgens bep
de inlichtingen zijn de benoemingen
der druk geschied en nadat de onder
lingen op niets waren uitgelopen, r
de opstand bestond de functie van J
kelijk directeur" bijna niet, maar
neemt het aantal toe. De nieuwe „di
teuren" hebben geen enkel contact:
de rooms-katholieke gelovigen en 1
richten praktisch geen daden van i
zorg.
Zweedse kerk geen
„schepping van de staal
De kerk heeft de vrijheid nodig
haar eigen leven te kunnen ontploi
Dit verklaarde de Zweedse aart»
schop Yngve Brllioth tijdens de opö
van een conferentie der Zweedse
zoals die elke twee jaar.wordt gehi
met de leidende figuren der staatsls
Brilioth doelde in zijn rede op bepar
stromingen in de kringen van
Zweedse parlement, die gericht zijn
scheiding van kerk en staat. Voor
kerk, aldus de aartsbisschop, kan
scheiding misschien ook positieve ai
ten hebben. Maar indien de Zwi
kerk haar nauwe verbondenheid m'e1
staat ook in de toekomst wenst te hl
haven, zal zfj zich voor ogen mof
houden, dat ze „schepping van de sü
is, aldus Brilioth. De conferentie hc
zich o.m. bezig met ontwerpen
nieuwe kerkelijke wetten, welke
Zweedse rijksdag in behandeling zo
komen, o.m. ten aanzien van de kwf
van vrouwen tot het ambt.
