Het paard van Kees SU OPSTEKEN?
i
Dank U.
ik rook
niet mee
De BLINDE BEDELAAR bij
hotel Imperial in Wenen
De oude naaimachine
MIEBEL BIJ DE MASSAJEUGD
ZONDAGSBLAD
ZATERDAG 28 SEPTEMBER 195
ACHTERAF bezien, had
ik er aandacht aan
moeten schenken, maar door
de drukte van de vooraf
gaande weken en van de dag
zelf, is het ook mij ontscho
ten. Kijk, de zaak zit zo.
Toen bekend werd, dat Kees
zich zou gaan verloven, sta- llllllllllllllllllllllllllllli
ken we op kantoor de hoof
den bij elkaar en we zeiden:
Daar moeten we iets aan zigde en een nieuw plan naar i
ren bracht
doen. Dat mogen we niet on-
delicaat probleem
geworden, welks beantwoor- zaak eewoonliik aan de aan- geplaatst ziet: HOE MOE
gemerkt voorbij laten gaan.
In de eerste plaats is Kees had üT al
Kees en in de tweede plaats
is het wel eens leuk dat hij
merkt, dat we hem een sym-
die jongen, reiden we, hoeft hij Enfin, ik leg mijn boek weg
tenminste niet thuis te blijven als ga naar beneden,
zijn meisje uit rijden gaat.
welke
invloed het roken
op onze gezondheid
heeft, is zo langza
merhand nogal een
delicaat probleem
geworden, welks beantwoor- zaak gewoonlijk aan de aan- geplaatst ziet: HOE MOET
ding maar zelden op een dacht ontsnapt, een zijde, die IK VAN DAT ROKEN AF?
nuchtere, objectief-weten- niet zozeer van theoretisch
schappelijke wijze geschiedt, als wel direct practisch be
en Merkwaardigerwijze zijn lang is. De vraag namelijk,
deStrap de gemoederen over deze waarvoor iedereen, die min-
kom ik mijn hospita tegen, die me kwestie dusdanig verhit ge- der of in het geheel niet
hoordé er^l^eenhmoordhegebeurd" raakt, dat één zijde van de meer wil roken, zich direct
die het gedaan heeft
ttET KON een goed paai
1 paar keer gevraagd, fl den want w« hadden g«u <Jt -
niemand wist het. Het moest doende. En het werd een goed nJdt °P het Paard voorbij
iets groots worden dat vast en paard. We gingen met een dieren- ffi
wat. Een paar maal artj ais deskundige naar de paar-
per week vergaderden we uitvoe- denmarkt, lieten wat paarden
rig en punt één van de agenda draven, zoals dat heet. en c
pathieke jongen vinden. Als was altijd: cadeau Kees. En als tenslotte een keus. Een beste keus.
o --i op uit prees de paardenhandelaar,
we nu allemaal een rijks- wordt gestuurd een cadeau te ko- beste keus. de heren hebben er
1.U Pen, dan zult u, net als ik, onder- verstand van dat merk ik wel.
daalder inleggen hebben we vinden, dat dit onbegonnen werk We spraken met de man af dat
het
houd '-ip met
|e kletspraatjes, het is mijn ver-
i ,w,- loofde, die me komt opzoeken, al-
deden leen begrijp ik niet wat al die
mensen er bij doen. Op dat mo
ment. zei Kees later, zie ik de
buitendeur opengaan en een paard
naar binnen komen, dat langzaam-
heel voorzichtig de trap op-
werd zo besloten. In een uur
tje was dat al
lemaal voor el
kaar. En in een
volgend uurtje
werd een com
missie samenge
steld, die plan
nen zou ont
werpen. Kijk nou maar niet 3aar- En gajrt
op een rijksdaalder, zeiden
we nog, maak
echt gezelligs van. En dat
zouden ze, beloofden ze.
i half
- wj verzorgen en dat we het "1« '"1"* h«' werd
goedkoop, het derde te zijner tijd zouden afhalen. Toen wel door ,z^.n. dertlS
het vierde het geschenk was gekocht, kon-
den de andere punten van het
programma vlot worden afge
werkt. De feestredevoeringen,
waarvan ik er sommige op rijm
had gesteld en getoonzet, werden
H. J. WAALWIJK
door. Na
onder de vrienden verdeeld
dat ze met het instuderen e
konden beginnen, er werd
zaal gehuurd, er
besteld, en al die andere dingen,
die een feest tot een feest maken.
Een week van te voren vertelden
we de verloofde van Kees wat we
van plan waren en we nodigden
haar uit het feest bij
boven gedrukt. In een minimum
van tijd stond het paard in de ka
mer. Ik zei tegen mijn verloofde:
Kom eraf en ga zitten, dan kun
nen we eens even rustig praten,
en zet het paard maar zolang in
de keuken want mijn hospita heeft
net de voorkamer schoongemaakt.
Maar is het nou nodig om hier
werdeiT bloemen
hem verteld, dat het paard zijn
paard was en dat hij er mee mocht
doen wat hij wilde, en dat alles
anders was gelopen als we niet
vergeten hadden hem uit te nodi-
paar weken I
één ding overtuigd: voor omdat het toch ook haar feest
er geen cadeau te koop. maar we drukten haar op het hart
:n we dan achter ons er met Kees niet over te praten,
biertje, en we zeiden: wat nou? -
Een enveloppe met inhoud? Nee!
Kees zelf een cadeau laten ko
lk werd belast met de algeme- pen en ons de rekening laten be-
le leiding, dat betekende, dat ik talen? Nee! Naar het meisje van
:en zaaltje zou huren, toespraken Kees gaan en om hulp vragen?
:ou samenstellen, voor bloemen Nee! Ja. maar wat dan! Het paardenstal" ombouwden,
sou zorgen en de cadeaux zou ko- feest niet laten doorgaan? Op het vondst, waarover we buitenge-
enfin, allemaal van die laatste ogenblik, toen we allen suf woon tevreden waren. Als verlich-
waren van het denken en we geen ting dienden stallantaarns en op menten sloeg. We hadden nog
oplossing meer zagen, kwam de de grond legden we stro, en op de gezellige avond en Kees vond het
oplossing. Kees liet zich op het tafeltjes zetten we bakjes haver, ook ieuk. Alleen het paard hebben
plechtig beloofde,
avond voor het feest trokken
als feestcommissie naar de zaal,
r de aardigheid tot een
dingen, die zo gemakkelijk lijken,
maar waar je je handen vol
hebt. En verder zou ik con
ties rondsturen naar allerlei
De door hoe de zaak in elkaar zat en
hij was er ook helemaal niet boos
om. We hadden wat moeite met
het paard, dat niet meer naar be
neden wou en ten slotte de inven
taris van Kees' hospita in gruzele-
kantoor ontvallen, dat hij paard met grote kommen water. En
sen, van wie wij veronderstelden, ging leren rijden. Deed zijn meis- de muur hingen we een paar p
dat Kees ze graag op zijn feest je ook. En het was zo vervelend denhoofdstellen.
geno- als ze in de toekomst alleen die
sport moest blijven beoefenen, en
daarom had Kees besloten rijles F)E AVOND brak aan de avond
We gaven elkaar knip- waarop we het feest van Kees
verloving zouden vieren. Het paard
Toen de lijst
digden te groot werd, stopten
bij elke uitnodiging een stencil,
waarop met rode letters
moeten verkopen om de scha
paar paar- te kunnen betalen, die het had
aangericht.
Al die min of meer geleerde
lieden, die zich zo druk maken
over de vraag, of men het roken
moet nalaten, hebben zich maar
bedroevend weinig bekommerd
om het probleem, hoe dit moet
geschieden. En toch is dit de gro
te moeilijkheid, voor miljoenen
mensen over de gehele wereld:
Ze willen wel van het roken af.
om welke reden dan ook, maar
ze kunnen niet.
Het is misschien geen toeval,
dat het antwoord op deze klem
mende vraag moet komen van
een nuchter en practisch volk als
de Denen. Daar vond een be
scheiden man, wiens haar bij de
slapen reeds begint te grijzen,
een man, die zijn ervarig op het
gebied van geneesmiddelen op
deed in de praktijk van de Gyl-
denloves Apotheek te Kopenha
gen het antwoord. Een eenvou
dig antwoord, zoals van een der
gelijk mens te verwachten was.
Hoe hij de oplossing vond?
Ook dit is, evenals alles aan
deze zaak practisch en eenvou
dig. Hij wilde in 1946 zelf met
roken ophouden, maar slaagde
daar niet in. Toen ging hij zoe
ken. En hij zocht lang. De ene po
ging na de andere mislukte en
tweemaal verloor hij de moed en
gaf het op. De derde maal. nu
18 maanden geleden begon hij op
nieuw. Hij beschikt over een uit
stekend proefkonijn: zichzelf. Hij
slikte het ene middeltje na het
andere. Resultaat?
Hij werd er soms vrij gevaar
lijk ziek van. Maar hij hield
vol en nu is de oplossing ge
vonden. Enkele tabletjes per dag.
Apotheker Haloor Frederiksen,
de uitvinder van dit merkwaar
dige anti-narcoticum ging niet
over één nacht ijs. Hij zocht en
vond de medewerking van Dr.
Abraham Rosenberg en thans is
de productie van het nieuwe mid
del in volle gang.
Het tabletje van Frederiksen
heeft één eigenschap, die het on
derscheidt van al zijn voorgan-
gers, een milde eigenschap, d
niemand kan onderschatten: F
breekt de banden van de nL
tine-slavernij op een wel zeer
zonderlijke manier
houdt zijn persoonlijke vrijhei ft
daar hij zijn lust tot Token vj
gens eigen inzicht, of dat vj
zijn arts kan matigen zonder t;
genot van pijp, sigaar of sigari
volkomen te moeten missen.
Gen wonder dat chemici
Otto Dahl van de koninklijke Hi
apotheek in St. Kongensgai 1
zegt, dat het succes van dit a
nicotinetablet in Kopenhagen
geëvenaard is. De rokers u
hebben het antwoord gegeven
de vraag, of dit product van F.
deriksen aan het doel beai
woordt.
De vraag of roken al of i
onze gezondheid beïnvloedt,
nog lang niet opgelost, maar
overmatig roken voor geen stt
veling goed is, wordt alleree
erkend door de overmatige rol
zelf. wien het minder aan gezi
verstand dan aan wilskracht o
breekt.
Uit Denemarken komt de h
een hulp, die zich spoedig o
de gehele wereld zal uitstrekk
want deze tabletten zullen
grote hoeveelheden worden
exporteerd.
Natuurlijk rijst de vraag, of
middel zelf mogelijk niet er.
is dan de kwaal. Met and!
woorden: Is het gebruik van
ze tabletten niet schadelijk v
de gezondheid? Ook hierop is
antwoord gekomen en wel
de eerste pharmacoloog van
universiteit te Kopenhagen
E. Prëtorius. Deze heeft va!
steld en verklaard, dat het
biet mits volgens de v
schriften gebruikt volmai
onschuldig is voor de gezondhei
[Wheli
lezen, dat
het deelnemen oogjes. Dat was het
het verlovingsfeest
Kees 2
paard.
paard krij- hadden i
vriend Kees" een inschrijfgeld gen. Een echt paard om op te
van minstens 5 verplicht was. r "1Bmm
Toen vielen er wel enkele kennis
sen af, maar er kwam toch meer
geld dan waarop we hadden dur-
---T hopen en dat had weer tot
vlechtjes in de
de staart, na veel
rijden. En dat was niet alleen een vijven en zessen met de gerant,
groots cadeau, maar ook een ori- ui een bergkamer van het restau-
gmeel. Geen van ons had een fa- rant waar het fees, werd gegeven,
milielid of kennis, die wel eens °P «tal gezet. Daar zou het Kees
paard ten geschenke had ge- worden aangeboden. Om acht uur
GP zeó en vijftig roiietjeó
gevolg, dat de feestcommissie kregen. Wat zal Kees blij zijn, precies kwam Kees' verloofde,
haar oorspronkelijke plannen wij- zeiden we tegen elkaar. Leuk voor o™ kwart over acht was iedereen,
6 die was uitgenodigd aanwezig. Om
half negen zei ik, dat ik de avond
ging openen. Ik ging achter een
lessenaar staan en begon te spre
ken. Beste Kees, zei ik. Waar is
Kees? werd er geroepen. Ja, waar
is Kees feitelijk, zei Kees' verloof
de. Kees was absent, stelden we
vast. Als commissie trokken we
ons een ogenblik terug om te
overleggen wat te doen. Niemand
had Kees gewaarschuwd en zijn
verloofde had tegenover hem over
het feest gezwegen. Had ze dat
nou maar niet gedaan! Achteraf
oezien had ik Kees
moeten waarschuwen,
gezegd, door de drukte was het
mij ontschoten. En daar zaten 'We
nu: in een feestzaal zonder Kees.
Wat te doen? We gaan Kees ha
len, riep
Baron Arnold Arbetti, een voor
aanstaande figuur achter de scher
men der internationale spionage,
vertelt vandaag in het twee
de artikel van deze serie
over de Bolle, de Bedelaar
en nog enkele interessante
figuren, die betrokken wa
ren bij de jacht op een aantal docu
menten, die voor enkele landen
van groot belang waren. Het span
nende relaas over hetgeen bij Hotel
Imperial te Wenen gebeurde, leest
u in onderstaand artikel.
SPIONNEN IN DE SCHADUW (II)
,,_vZó op het gezicht is alles
de jaren dertig (ver-
eeV. maal past in 'het beeld.
een bedelaar, die doet alsof hij
blind is. Hij is het niet. Hij ont-
Tante Elisabeth ernstig ziek ge officieuse ruggesteun. Géén ge
telde baron Arbetti)
onzer geheime agenten, die wij
de Bolle noemden. In zijn op-
-stop adviseer spoedig notaris
één figuur^ die ^jiiet^hele- raadplegen stop sterkte stop neef
*Wo+ A Armand,
makkelijke tegenspelers.
paard, riep een ander. En toen de moedelijk. Een brave burger.
woorden: met het paard, een-
maal waren gevallen was er geen
houden meer aan. Iedereen liet
de haver van het bakje in zijn zak
lopen en holde naar beneden, r
de bergplaats waar het paard
Kees. met zenuwschokken
boven, ar
gedrukt i
treden en om te zien was hij ge- vangt vrij veel aalmoezen. Het gl
moedelijk. Een brave burger, trof mij vooral dat een deftige §fe uuiti
Maar innerlijk was hij hard, wJJI Jï uh knoping
geslepen en moedig. Toen ik in p€ter gezegdi een <£gje ln het make^on
opdracht kreeg naar Wenen zeil te houden. U weet, mijnheer. Dat doel
Ik begreep, dat mijn chef op
;rond van hem ten dienste staan-
inlichtingen een spoedige ont-
de Weense affaire
haast"moest "df*d
gaan, omdat daar een docu- dat Peter Wenen
mentenhandel aan de gang
die schadelijk was voor mijn
land, schakelde ik de Bolle in.
'Hij sprak vloeiend Duits. Door
uiterlijk en houding viel hij
kent.
Nu, dat wist ik. Peter
Oostenrijker, die wel
de Weners overdracht te voorkomen
mogelijk zelf de stukken in han
den te krijgen.
hfóoWenen niet op. Hij kende -de te bedelaar
a naar on c no a an a woer Oostenrijkse H OOfdstad Ut t VrOe-
gere operaties. Natuurlijk reis
den wij niet samen. De Bólle en
vertrok een paar dagen eerder w^ér mild V)
HERINNERING AAN BOMBAZIJN
(Van een medewerkster)
Ergens in de buurt van Beaulieu aan de Rivièra staat bovenop
een grijs, met lavendel begroeid bergje een naaimachine een
enorme machine: een monument dat „ene Singer" voor zichzelf wat
liet bouwen als bewijs van zijn rijkdom en van zijn speelse geest
of slechte smaak, want deze grote stenen naaimachine is een
villa.
We weten niet veel van de miljonair Singer; we weten wel
dat onze Singer de eeuwige jeugd heeft. Onze Singer die onze
familie al drie generaties trouw gediend heeft en toch nog speels
begint te snorren als ons dochtertje van zeven jaar haar handje
uitsteekt naar de vorceleinen knop op zijn glimmend vliegwiel.
Nog net zo zuiver snorrend als meer dan vijftig jaar geleden,
toen onze naaimachine nieuw was.
VV het paard en sloegen de weg
in naar het huis van Kees. Twee
man hielden het paard bij de teu
gels vast, en wij met ons derti
gen liepen er naast en er achter.
In het begin verliep alles ordelijk,
maar hoe dichter we bij Kees'
kwamen, hoe rumoeriger
oSpoed was dus geboden.
oordeel zei de mocht echter het was
streng-geheime opdracht
Oostenrijkse autoriteiten niet i
mijn Dienst had gewerkt.
Pete:
Bolle dat de bedelaar
Toch haperde er
maar wat?
Die avond kreeg ik mijn tweede
apport van de Bolle. Hij belde namelijk bijzonderheden omtrent
vandelde na enige tijd
de twee het hotel binnen. Hij ste
vende recht op mij toe. Blij je
hier te vinden, zei hij. Ik wist,
dat je in de stad was en dacht
„natuurlijk in Imperial". Kleine
wereld, vind je niet? Ik beaamde
dit ten volle en hield hem lang
aan de praat. Enige malen maak-
aanstalten om weg te gaan,
Uit elV
gesprel
ichrift
van jouw mannen was en dat
dus ook tot de gegadigden I
hoorde. Daarom maakte ik haar
Van middag gooide ik het shi
je groen papier in zijn hoed,
Bolle was in de buurt. Hij kw«
naar de bedelaar toe.
haastig. Een vrouw met
een jaar of vier botste tep
hem op. De Bolle mompelde
iets als pardon en wilde door)
pen. De vrouw begon te gillen
te kijven. De Bolle bleef
staan. Omstanders bemoeiden ilt
met het geval. Een paar tii
chauffeurs stonden klaar
grijpen. Toen begreep de Bollt' zekere
dat er boos opzet in het spel wil kenne
Hij wilde weglopen, doch had bs ^ev!
ten de waard gerekend. De M a
tie-agent, die hem verzocht culti*
zijn naam en adres, nam helding
mee. En nu zit hU op het buraj
wegens weerspannigheid of zo. B geste]
je gênant op en vraag hem, ij partic
nodige stappen te doen. De actlrt j
Inmiddels totstand gekomen. T
kreeg de papieren en nu ziincE.^,
veilig en ver weg. dk^v
KWAAD
gelukk
uilen
Vitti
jütTi
feuillc
.i. nen. Mijn chef had gezegd: In o--,T -
draden d, bjMyr Jj-JJ
belangrijke diplomatieke fi
guur. Die bijzonderheden waren
waardevol voor mijn regering en
0___ ook voor enige andere regeringen.
'stukje' papier gewikkeld. Alle Natuurlijk was discretie noodzake- ik mijn „waarschijnlijkheid'
hier? Ik zei: Ja, dat
uitstekend.
De volgende ochtend beschreef
Ik belde mijn gezant op. iDe
le kwam een uur later in Ir
rial. Hij was nog kwaad, c
had waardering voor het spel
de tegenpartij. Hij begreep onm
dellijk de opzet. Na de ontvanj
van het groene papiertje zou
bedelaar snel zijn standplaats vi
nen*!:
buurt er zich mee bemoeien,
dan is het nooit zo aardig m
Later vertelde Kees ons het vol
gende: Ik zit rustig
het
lezen, en ineens hoor ik
zettend lawaai. Ik kijk
raam en zie een paard aankomen,
waarop een dame zit en ik denk:
hè. dat lijkt mijn verloofde wel,
de hand zijn.
Ik moest trachten c
draden in de hand te krijgen.
boek te Vanzelfsprekend had mijn dienst
een contact in Imperial.
echter gunstig en klopten.
VALS SPOOR
gegadigden. Maar wie?
na, welke „mogelijkheden" mijn gelet, Bolle! zei ik. Er staat
chef had opgesomd. Van de vijf potje op het vuur en het zal wel
Ik vroeg mij af, of wij met die schijnlijkheden". Tot twee man- volgt
die mijn pad al eerder had-
0 gekruisd. Twee ervaren, be- den.
mijn chef. Het hendige internationale figuren, die
altijd wel zorgden voor
bedelaar op een vals spoor
Na het avondeten ontving ik den gekruisd. Twee
een telegram
min iiiiuir iiiiiii iiimi iimir iiiiiiiiu minui mum mum mini iimr mil mum mini mm imiiiii iiiiimi minui mum muu iiiimii minui uiiiimi mum umiiiii mum
Dat rare mens
Neen, ze ii
met geen an- iets liefs te ontdekken, waar je dags. En 's avonds kan ik niet.
der doel dan om naar te zijn. je aan vast klampen kunt dat Neem nu eergisteren. Ik moest
Baai en keper en bombazijn dat vinden we heerlijk! we vinden
naaide zij toen; jongensbroeken het als vrouw heerlijk dat we van
tot over de kuit, kielen voor de een mekaniekje helemaal niets
ooms. die toen nog jongens waren, snappen en dat we toch geen
onderrokken voor de tantes, die schok van 220 volt kunnen krijgen
toen nog meisjes waren. Van lin
nen waren toen de lakens en de
slopen die oma zoomde, van da
mast de tafellakens en servetten.
Hele uitzetten van vier-en-twintig
dit en acht-en-veertig dat zijn er
op genaaid; nu heeft ons dochter
tje er haar eerste inktlap op afge-
zoomd en als die zoom wat gril
lig loopt dan is dat niet de schuld dag
van de naaimachine, want hij rend
nog
zonder haperen.
Zeker, zeker, onze brave machi
ne is niet elektrisch en niet vol
automatisch; hij is niet van mo
derne vormgeving en ziet er niet
uit als een dieselmotor, onze bra
ve Singer kan geen zig-zag steken
maken, maar we zullen
als straf voor onze onwetendheid.
Best tevreden zijn we met onze
ouwe Singer, die jurken en onder
broeken, broeken en kielen maak
te voor onze oma, in een tijd toen
er nog geen confectie bestond.
Lieve Ouwe Singer die 's avond
als wij in bed lagen en niet kon
den slapen, omdat we de volgende
jaar zouden worden snor-
jurkje maakte van
diep
als je zo maar gelijk ik ver
leden week vertelde her- soms
kend wordt,
vanzelfsprekend de vraag of
je er veel verder mee komt.
Want niet iedereen blijkt dan
.de vierde plaats toch in Cêcilia's buurt zijn en
haar gezichtje: het doet me ga je bij de ouders op bezoek, ik ben dus op heen- en terug
Het it natuurlijk wel vleiend Je heeft een loerende trek op is drie. En
slang denken. En want daar en daar alleen lig- reis bij haar aangeweest. Ik
het is even 20 sPeurt ze rond om haar slag gen waarschijnlijk de oorzaken heb gedacht: toch eens vragen
te slaan. Ze kan een ander verborgen, die van een klein of misschien ook haar moeder
kind opzettelijk gemeen laten meisje zo'n ras sadiste hebben zich geschaard heeft in de rijen
vallen al zul je dat nooit gemaakt. En wanneer je
meteen als bij een zekere (hier kunnen bewijzen, want
der huisvrouwen, die al schoon-
beslist niet met
mensigaar uit te roepen: „Ha,
die ken ik!" Integendeel, het is
dezer dagen duidelijk ge
niet alleen onsportief,
daarbij nog mateloos geraffi- aan de weet bent gekomen dat twee keer bij jullie
neerd. En zoals ze haar club- zij hun dochter ook wreed en deur", ir>u
genootjes behandelt, zo behan- hard behandelen ach, dan
worden, dat men ook tot gans delt ze de leiding. Je loopt bij neem je alles op de koop toe.
kaarsrecht, blauw fluweel zo mooi c_
en zacht blauw fluweel als
ter, zelfs bij Dior niet meer ge
zien hebben. Natuurlijk is er nu
wel confectie die beter en zelfs
goedkoper is dan we ooit zelf kun
nen maken maar toch hebben
we op de avond voor ons dochter-
hem tje zeven werd, Singer uit zijn no-
andere maatregelen kan over
gaan.
Het ging om Cecilia. De naam
van het kind is ongetwijfeld
mooi, maar dat is dan ook het
enige. Het is een lastig kind,
een vervelend kind, een onge-
zeggelijk kindeen spelbreek-
stertje en een viespeuk. Dat
kan ik allemaal op de koop toe
nemen, zoiets leert een mens
wel op de duur. Meisjes kun-
boel m het honderd schoppen.
Maar als je dan nog
gens het gevoel hebt dat
minder kwaad bedoelen dan
geen verwijt van maken; rechte tenhouten kastje gehaald
steken maar dan vijftig jaar hebben zelf een jurkje gemaakt
rechte steken zijn ons voldoen- van rood fluweel —zo mooi en
de. En onze machine is mooi, diep zacht rood fluweel als ons
hartverwarmend mooi; mooier dochtertje later nooit meer zien
dan moderne vormgeving die al- zal, zelfs niet als ze mode-journa
tijd op een dieselmotor uitdraait, liste wordt. Onze trouwe, lieve Sin-
of de vormgever nu een naaima- ger, dachten we toen brave
chine, een stofzuiger of een stoom- snorrende Singer, eeuwig jong, als
gemaal maakt. Onze Singer heeft we maar bijtijds een beetje olie IPip tiJ
een mooi gewelfd notenhouten spuiten. Als we ooit weer in de i nooit anders geleerd hebben en -
kastje, nog altijd zonder krassen, buurt van Beaulieu komen, dach- omdat ze zelf door het leven de}Vk een bom
zonder bladders. En onze Singer ten we. maar dat was fout: niet «--J
zelf Ls zwart gelakt, met gouden Beauiieu,
lovertjes die nog altijd schitteren daar is honderd jaar geleden
voor ons dochtertje, zoals ze vroe- graven Barthelémy Thimonnier en
8er voor ons schitterden. Een sier- hij niet Singer was de uitvin-
jk armpje heeft onze Singer, met der van de naaimachine. Als we
pinnig op en neergaande stamper- ooit in Amplepuis komen, dach-
tjes of zoiets en nog altijd snap- ten we toen we dat lazen, dan
pen we er niets van hoe het komt zullen we op zijn graf de inktlap
dat als we rechts draaien links neerleggen van o
die stampertjes gaan naaien, en uit dankbaarheid.
zeg ik ter inleiding.
Bij die mededeling knikt
Cecilia. Stug. Argwanend.
„Er was niemand thuis!"
vervolg ik mijn mededelingen.
„Me waren wèl thuis!"
ben bif elke Cecilia. „Maar waarom
voorkomende deed dan niemand open?"
gelegenheid informeer ik.
„Nou", zegt Cecilia, „Ik zag
toch dat u het was. Door het
spionnetje. Ik zei nog tegen
moeder: „Daar is ze nou al
weer!" En toen zei Moeder:
„Snap jij nou wat dat rare club-
...v mens wil? Die staat hier maar
club is tevreden. Zo ongeveer Spanne„ flaar drempel te over- altijd te bellen. We doenemaar
n,nn°JZ?Jlrhr eïn schrVden- Er schijnt echter een niet open. Je weet nooit vooruit
logs anarchiat, wanneer hy^evn- jebeimrin™» ie» te bssiaan watZ uHl
Koning fat me verhindert in myn op-
mtk- zet te slagen. Want nooit i
De dag verliep, wat mij-betreft,
stevi- zonder schokken. Ik kreeg enige
informaties van vertrouwde contac
ten. Zij wezen alle in de richting
van mijn „vriend" van de vorige
avond. De Bolle zou mij om ze
ven uur opgebeld hebben. Hij meld
de zich niet. Ik kreeg onprettige
voorgevoelens, want de Bolle was
altijd stipt. Om even vóór achten
kwam mijn „waarschijnlijkheid"
zoals afgesproken. Hij was in een
stralend humeur. Ik vroeg hem
naar de reden van zijn puike stem
ming. „Maar mijn waarde Arbet
ti, jij bent toch ook goed ge
luimd, als de zaken goed gaan!"
Toen ik deze woorden hoorde, be
greep ik, dat mijn opdracht mis
lukt was. Wij gingen aan tafel.
Na het eten, toen wij koffie en
sigaren hadden besteld, begon
mijn gast te praten. Je hebt na
tuurlijk (zei hij) niets gehoord
van die prima medewerker van
je,van de Bolle bedoel ik. Goed,
ik zal het je vertellen.
de
bepaalde spelen permanent Maar zie daar: ik kan Cecilia'i
kans om een keiharde bal op ouders blijkbaar niet leren
je neus te krijgen, zodat de tra- kennen.
nen uit je ogen springen. In ne- Ik doe er nu al maanden mijn
gen van die best
tien gevallen
is het per on
geluk: er is
geen kwaad 'AAI II I I 'B naar haar
opzet bij. huis getogen.
Maar laatst Het ligt een
bezorgde Ce- beetje excen-
cilia me een voltreffer, die ik trisch Cecilia woont aan de
da9p-n lan0 gevoeld heb en verste rand van ons stroop-
nn PT SP n ien. door egn ^crs van tranen zag terrein. Maar ik heb me daar-
het 'k 'Mtar O^cht. Dat stond v0°r door niet laten afschrikken: ik
Uit de
VOLKSWIJK
het l,;K"rs,t z0lV'g av °P de heb m« hartstochtelijk inge-
AmXuffw" nï I o°k niet zachteinni, behandeld
iïïI Kden be- warden. Maar in het geval Ce- ke"! Cecilia's ouderpaar thuis. Nooit
- - Waf doe je in een geval als wijkt de hardgroene deur bil
van Cecilia? mijn volhardend gebel. Geen
Je laat niets merken dat levensteken ritselt zelfs maat
is één. Je bedwingt je dat op de trap van dit bovenhuir
is twee. Je probeert hardnekkig 's Morgens niet. Noch des mid-
I dochtertje
cilia geeft niet één twinkeling
in haar blauwe ogen blijk dat
ze haar schurkenstreek]es gui-
tig bedoelt, zij het dan ook met
een ontaard gevoel voor humor.
Welbespraakt zuchtte ik:
.Oooohl" En ik vind het nu
iog moeilijker om Cecilia lief
e hebben. En om zelf zo be-
■end te zijn!
MIEBEL.
INCIDENT
i gast) wist ik enige weken ge
leden, dat er merkwaardige din
gen te koop waren in Wenen. Net
als jij kreeg ik dus opdracht om
naar hier te gaan. Het kostte wel
enige moeite om uit te vinden,
waar de verkoper zich schuil
hield. We weten allebei, dat hij
een aan lager wal geraakte diplo
maat van een klein land is. Slim
en geldzuchtig Via mijn contac
ten vond ik hem vlak vóór jij in
Wenen aankwam. Een uiterst slu
we schuilplaats. Hij had namelijk
na zijn komst in Wenen een be
delaar „uitgekocht". Hij had de
man tegen betaling van een paar
honderd gulden zover gekregen,
dat hij Wenen zou verlaten. En
toen stak hij zich in de plunje van
die bedelaar. Ik probeerde om
zijn prijs te weten te komen. Tel
kens. als ik hem een kwartje gaf,
mompelde hij een bedrag. Hoog.
Ik zei, het in overweging te ne
men. Een wit papiertje was het
sein. dat ik mijn besluit nog niet
had kunnen nemen. Een stukje
groen papier zou betekenen, dat
ik accepteerde. Jouw man de Bol
le zag de papiertjes. De ..bede
laar" maakte mij op de Bolle at
tent. Be begreep toen, dat hij een
wat was dat voor iemat.
Die vraag was niet moeilijk (ve
klaarde mijn gast, dus de „ov
winnaar"). Toen de bedelaar
greep, dat de Bolle lastig
worden schakelde hij die vrffl
in. Ze was al enige middagen:
de buuM van de bedelaar
weest, doch omdat ze een
Weense was, viel zij nieit op. Zei
niet aan een zo ervarer
de Bolle! De afspraak
ze ruzie zou maken met de Bel
op een tevoren afgesproken telr
van de „bedelaar", te weten
lichte zwaai met de hoed. De
delaar" had haar verteld, dat
Bolle een dief was, die zich
verdachte wijze in de buurt
hield. Bovendien stopte de .bed
laar" de vrouw iets toe
HET SLOT
JA zei mijn „waarschijnlijk
heid", die inmiddels een „zeke
heid" was geworden Ik kre<
de stukken en betaalde er i
voor.en hij noemde een
drukwekkend bedrag.
De volgende ochtend vloog
„zekerheid" terug naar zijn hoos
stad. Dat was om elf uur. ft;
twaalf uur werd ik aan de td
foon verzocht. In keurig Fr<:
vroeg iemand mij, of hij mij
mijnheer de Bolle een paar i
nuten mocht spreken. Ik begr«
onmiddellijk wie er opbelde,
zei: Zeker, maar liefst zo spoei
mogelijk. „Om half een ben ik1"
U" hoorde ik.
Om half een kwam.de „beè
laar". Niet in sjofele plunje,
keurig gekleed. Hij bood mij
panieren te koop aan voor
helft van het bedrag, dat ni
concurrent had betaald. Weet
het zijn fotokopieën! Ik zei: A
koord. De Bolle zei: Ik ga rw
om ze te halen. De „bedelai
stemde toe,
iDe Bolle ging mee. Hij had b
geld bij zich. Een uur later kwal
hij terug. Stralend. Met de
kopieën. „En nog iets", zet h
en hij toonde mij de negatief
.Tïoe heb je die gekregen1""
die M
m hi
heb ik hem
bang gemaakt en toen ft
hij gewillig
VOLGENDE WEEK:
Het geval van het
spelende kind
