TWEEDE FRONT
WORDT GEBOREN
De krant en nw gezin
Britten willen
bacomnarkt
verdelen
Vreemdeling in Clinton IV
HET RASSENPROBLEEM IN DE
VERENIGDE STATEN
7
VRIJDAG 13 SEPTEMBER 1957
nag? oorlogsdagboek, \ian LORD ALAN BROOKE de vechterhSïid van WINSTON CHURCHUX
OP 8 APRIL had een gedenkwaar
dig diner plaats in Londen. In
de ambtswoning van Churchill, het
adres Downing Street 10, zaten twee
„vreemdelingen" aan de tafel: gene
raal Marshall en minister Harry Hop
kins. Alan Brooke, als chef van de
generale staf en naaste militaire ad
viseur van Churchill, zat vanzelfspre
kend mee aan het diner. In zijn dag
boek schreef hij die avond, dat de
Amerikaanse delegatie uiteraard met
bepaalde plannen naar Engeland was
gekomen, maar dat er met geen
woord over het doel van hun komst
was gerept.
„In elk geval", zo schrijft Brooke,
„was het een gezellige avond, die tot
half twee duurde. Het was een bijzon
der goede gelegenheid Marshall te
leren kennen."
De beide Amerikanen lieten er ech
ter na deze kennismaking niet langer
gras over groeien. In een intieme be
spreking met de minister-president
ontvouwden zij hun plannen: een In
vasie in Frankrijk.
Het Amerikaanse plan had een bijeon
der gunstig onthaal gevonden bij Chur
chill. Hopkins, de doorgewinterde poli
ticus betwijfelde of dat
enthousiasme wel serieus
kon worden genomen,
3 maar de soldaat Marshall,
een man die gewend was
recht door zee te gaan,
was diep onder de indruk.
Ofschoon Ohurohill gewag
maakte van de bezwaren,
die zijn stafchefs tegen een
voorbarige aanval hadden, gaf hij te ken
nen, dat hij bereid en gereed was ondanks
woord en gaf ons in dit lange gesprek
zijn inzichten, waarbij als bijzondere
wenselijkheid naar voren kwam, dat het
westelijk front in september 1942 zou
beginnen. De troepen .van de Verenigde
Staten zouden aan de operaties deel
nemen. Maar de totale strijdmacht, die
zij zouden kunnen overbrengen, zou
slechts bestaan uit tiweeëneenhalve di
visie; en dat is geen geweldige bij-
Het bezoek van de Amerikanen werd]
kort daarna gevolgd door dat van de Rus
sische minister van buitenlandse zaken,
Molotov. Lord Alan Brooke ontmoette
hem op 21 mei 1942 tijdens een lunch bij
Churchill in Downing Street 10. „Niet erg
indrukwekkend", noteerde hij. „Hij heeft
een licht spraakgebrek, maar geeft de
indruk van grote bekwaamheid en schran
derheid".
TNE INVASIE, die 'in 1944 het begin was van de bevrijding van
U Europa, stond in 1942 reeds op papier. Het waren vooral de
Amerikanen, die na hun grote verliezen in het gebied van de Grote
Oceaan om revanche riepen. Zij wilden resultaten zien en zij wilden
vechten. Maar de nuchtere Engelsman Alan Brooke wist: men moet
niet alleen willen vechten, men moet ook kunnen vechten. En daar
voor was 1942 nog te vroeg.
drage! Voorts is het wel duidelijk, dat
zij zich niet alle verwikkelingen
hun plannen hebben gerealiseerd'
Groot man
„Wat ik van Marshall heb gezien is,
dat hij een aangenaam en gemakkelijk
man is om mee om te gaan en dat mag
ik wel, hoewel hij tamelijk ingeni
is met zichzelf. Ik zal echter nooi
weren, dat hij geen groot man is".
Later maakte Alan Brooke hierbij de
aantekening, dat dit natuurlijk maar zijn
eerste indrukken waren geweest; hij
kende Marshall toen pas een dag. Zij
waren gebaseerd op de gesprekken tij
dens het diner en tijdens de stafbijeen
komst. „Gezien fn het licht van de be
staande situatie waren zijn plannen voor
invasie in september fantastisch", al
dus Brooke. En generaal Marshall op zijn
beurt zei tegen Hopkins, dat die Alan
Brooke waarschijnlijk 'n prima kerel was
om mee te vechten, maar dat hij de her-
Vier dagen later was Brooke aanwezig
bij de ondertekening van de Brits-Rus
sische overeenkomst. Hij schrijft hierover:
„Ik ging naar de Russische ambas
sade om Moiotof daar weer te ontmoe
ten. Hier had een gedenkwaardige
lunch plaats .ter gelegenheid van de
ondertekening' van de overeenkomst.
Er werden veel toasts uitgebracht en
vele tafelredes gehouden. Ik kreeg er
kippevel van en het gaf me het ge
voel, dat de menselijkheid nog vele
eeuwen zou moeten worden aange
wend om tot een algehele vrede
komen. Ik ben waarschijnlijk nog niet
voldoende gehard tegen de onoprecht
heid van de verklaringen, die staats
lieden en politici in hun redevoeringen
afleggen bij zulke gelegenheden
Misverstanden
Hiermee gaf de minister-president blijk
de Amerikaanse mentaliteit goed te be
grijpen, evenals zijn besef voor de boven
alles staande belangrijkheid van de
Anglo-Amerikaanse eensgezindheid. Maar
hiermee zette hij ook de deur open voor
mieverstanden, die in de toekomst niet
konden uitblijven.
Het was de Amerikanen ernst met hun
wil tot aanvallen. Zij zijn een volk, ge
wend aan voortvarendheid en gewend
aan aanpakken. Nu, na vier maanden ne
derlagen en vernederingen sinds de over
rompeling van Pearl Harbour, waren de
Yanks vastbesloten terug te slaan. Op dat
ogenblik waren hun strijdkrachten op de
Philippijnen niet ver van het moment,
dat zij zieltogend zouden opgeven en hun
schepen werden bij tientallen door Ja
panse onderzeeërs getorpedeerd. Zij wil
den revanche, zij wilden resultaten,
zij wilden vechten
Het dichtstbijzijnde punt, waar zij dat
zouden kunnen, doen, was de Franse kust
tegenover Engeland. „Wat Harry en ge
neraal Marshall je zullen vertellen",
schreef president Roosevelt op 3 april aan
Churchill, „is mij uit het hart gegrepen.
Ik sta er volkomen achter".
Springplank
Volgens het Amerikaanse plan zou En
geland als springplank moeten dienen
voor de legers van de westerse democra
tieën, die Hitlerp bolwerk van het Kanaal
uit zouden bestormen en de oorlog in
Europa tot een einde zouden brengen. Op
de eerste dag zouden zes div
land gaan; zij zouden worden versterkt
met 100.000 man per week, die van hel
gevormde bruggehoofd uit moesten op
rukken naar de lijn Oise-St.-Quentin er
naar de haven van Antwerpen. Alleen op
deze manier zou de druk op het Russische
front kunnen worden verli-ctot, waardoor
daar een kentering kon komen.
Reeds de volgende dag zou het plan-
Marshall in de bijeenkomst van de gene
rale staf worden besproken. Alan Brooke
schrijft:
„Om half tien begon generaal Mar
shall het Amerikaanse voorstel toe te
lichten. Hij bleef tot half een aan het
Het handhaven van de verbindin
gen ter zee was een levenskwestie
voor Engeland. Als dieven in de
nacht slopen de vrije koopvaar
ders over de oceanen en nog wer
den zij vaak het doelwit van
vijandelijke aanvallen.
ms van zijn voorganger Dill miste....
Alan Brooke was niet erg geïmponeerd
door de strategische inzichten van zijn
Amerikaanse collega. Volgens het dag
boek had Brooke op 16 april een lang ge
sprek met Marshall.
Verschillen
„Tijdens dit gesprek gingen mijn ogen
open. Ik ontdekte, dat hij geen enkele
van de strategische verwikkelingen
van het invasieplan had bestudeerd. Hij
voerde aan dat de grootste moeilijk
heid zou zijn het uitvoeren van de lan
ding. Ik daarentegen beschouwde het
ais vanzelfsprekend, dat deze stellig
de nodige moeilijkheden zou opleveren,
maar dat onze werkelijke moeilijkheden
eerst zouden komen na de landing.
Wij zouden móeten opereren met troe
pen, die in het begin zeker veel weker
zouden zijn dan de Duitsers, terwijl de
versterkingen, die de vijand zou
rukken tweemaal zo groot zou zijn al6
onze strijdmachtDe Duitse troepen
waren gehard in de oorlog en goed ge
traind; de onze echter volkomen oner
varen. Ik vroeg hem hoe hij zich de
plannen voorstelde, die na een su
volle landing moesten worden uitge
voerd. Het bleek, dat hij nog helemaal
feen plannen hiervoor had gemaakt
dat hij zich helemaal niet had ingeleefd
in de moeilijkheden, waarmee wij
den zitten als wij zouden zijn geplaatst
tegenover de Duitse troepen.
Ook had hij er niet bij stilgestaan, dat
wij zouden hebben te kampen met een
groot tekort aan transportschepen zoldng
de Middellandse Zee niet door ons werd
beheerst".
Op de 17e april vlogen de Amerikanen
naar huis. Brooke,- die nog vier jaai
samenwerken met Marshall, ging door
met de strategische Inzichten van zijn
collega te beoritisiseren en Marshall deed
hetzelfde met de zijne. Desondanks ging
Brooke Marshall meer en meer zien als
„een groot man en een groot organisator".
al dan niet slagen van een eventueel of
fensief in Frankrijk in 1942, was hij dank
baar voor de moeite, die de stafchefs
deden om te zoeken naar mogelijkheden
de druk op het Russische front te
lichten. In de drie maanden, die
Molotofis bezoek voorafgingen, zijn in de
staf bij eenkomst en herhaaldelijk de moge
lijkheden voor een invasie onderzocht, zc
schrijft Brooke. Voor het plan van gene
raal Marshall bekend was bestudeerde
land-, zee- en luchtmacht het aandeel, dat
zij in de strijd zouden kunnen leveren.
Een eventuele landing zou moeten gebeu
ren onder een „paraplu" van vliegtuigen.
Een enorm sterke luchtmacht zou voorts
in Frankrijk samengetrokken moeten blij
ven; de bedoeling van een westelijk front
was namelijk niet alleen het wegzuigen
van Duitse troepen uit Rusland, maai
ook het wegzuigen van de Duitse lucht
macht uit het oosten.
Dieppe
De generale staf had nog niet veel
trouwen in een dergelijke onderneming,
maar dat neemt niet weg, dat de toezeg
gingen, die door Churchill aan Amerika
Marshall is
gevaarlijk
fïE TEGENSTELLING Alan
Brookegeneraal Marshall
heeft gedurende de vier jaren van
de Engels-Amerikaanse samenwer
king In dc oorlog bestaan. „Ik ge
loof wel, dat hij een goed generaal
,dat
hij een goed organisator is, en dat
hij een goede schakel is tussen de
militaire en politieke werelden", zo
schrijft Brooke over zijn Ameri
kaanse collega. „Maar zijn strate
gische bekwaamheden kunnen mij
niet imponeren. Eigenlijk is hij een
gevaarlijke man, omdat hij zo bij
zonder charmant en innemend is".
Brooke neemt het hem kwalijk,
dat h(j by zijn plannen voor een
invasie in Frankrijk nimmer oog
had voor de moeilijkheden, waar
voor de troepen zouden komen te
staan nadat een landing succesvol
zou zijn uitgevoerd.
In Brooke's dagboek staat: „Ik
vroeg Marshall vanavond: Zullen
we naar het zuiden, het oosten of
het westen gaan na de landing?
Maar hij wist het niet. Hij had er
zelfs geen enkele gedachte over.
Engelse generale staf, was alleminet over
tuigd van het welslagen van een invasie
In 1942.
(Copy-right voor Nederland
Het Rotterdammer-Kwartet-
A.B.C.-Press).
Nadruk verboden.
ESSRHBMI
Vriendschap met
Washington
Klankbeeld van
de N.C.R.V.
Vanavond van vijf voor negen
tot half tien besteedt de N.C.R.V.
speciale aandacht aan de beteke
nis van de christelijke dagblad
pers. In het klankbeeld „De krant
en Uw gezin" wordt de betekenis
van de krant als bron van dage
lijkse nieuwsvoorziening belicht.
Maar niet minder belangrijk is,
dat de samensteller van dit klank
beeld ingegaan is op de speci
fieke geaardheid van de christe
lijke pers.
De verslaggevers van het „ge
sproken woord" dringen nu niet
Goldberg-variaties
van Bach (22 uur)
De Goldberg-variaties schreef
Bach in opdracht van- de Russische
gezant in Dresden, graaf Hermann
van Kayserling. Diens clavecinist
Goldberg moest hem namelijk in
zijn slapeloze nachten wat opvro
lijken. Op een aria uit het Noten-
büchlein fiir Anna Magdalena Bach"
schreef Bach 30 variaties, waarvan
elke derde variatie een canon is. De
afstand der canonise he stemmen
neemt trapsgewijze toe van één
klank tot none. De geschiedenis ver
haalt dat graaf von Kayserhng
meerdere malen in slapeloze uren
aan zijn huisclavecinist Johann
Theophilus Goldberg moet hebben
gevraagd: „Lieber Goldberg, spiele
mir doch eine von meinen Variatio-
nen". Als dank voor deze compositie
ontving Bach een gouden beker met
100 goudguldens, de grootste gift die
Bach ooit gehad heeft. Bach heeft
deze variaties geschreven voor een
clavecimbel met 2 manualen, doch
er bestaan enkele bewerkingen van.
Rosalyn Tureck speelt ze vanavond
op de moderne vleugel.
alleen binnen in het domein van
hun „schrijvende, collega" om te
zien, hoe het daar gaat, maar ook
zal de microfoon daar worden
geplaatst waar de krant als mede
opvoedster van de jeugd wordt
geaccepteerd.
Zo is byuoorbeeld een opname
gemaakt in een schoolklas, waar
de jeugd onder leiding van een
leraar het „nieuws van gisteren"
bespreekt.
Er wordt verder nog een over
zicht gegeven van de historie en de
groei van de christelijke pers en
vooral zal worden gewezen op het
unieke bezit, dat christelijk Neder
land zich heeft verworven: een
eigen modern dagbladwezen, waarop
men in het buitenland dikwijls
jaloers is.
Drs. Max B. Teipe
opvolger van
dr. P. H Bitter jr
De A.V.R.O. heeft tot opvolger van
dr. P. H. Ritter jr. benoemd drs. Max
B. Teipe. Dr Ritter zal op zondagmid
dag 29 september een afscheidscauserie
houden, getiteld: „Mijn radiowerk ge
durende 30 ja< m"!
zijn werk
De heer Teipe vangt
de A.V.R.O.-microfoon
op 6 oktober. Hij noemt de rubriek
en aan Rusland gedaan, moesten worden
nagekomen. Aan de besprekingen werd
o.m. deelgenomen door generaal Mount-
battendie een plan had ontworpen in de
omgeving van Cherbourg. Een andere mo
gelijkheid was Frankrijk binnen te drin
gen nabij Calais of Boulogne. In begin
mei ten slotte maakte de landing bij
Aldemey de meeste kans.
Vijf dagen lang zijn alle mogelijkheden,
die in het plan-Alderney zaten, aan alle
kanten bekeken en bestudeerd. Toen
maakte het plaats voor een nieuw plan,
een grootscheeps aanval op Dieppe.
Tijdens Molotofs bezoek waren Mount-
batten en Alan Brooke bij Churchill orr
de mogelijkheden van de invasie te be
spreken. Brooke zegt hiervan:
„Deze ontmoeting met Winston wa,(
er weer typisch een, waarop hij alle
moeilijkheden zonder meer terzijde
schoof; en zoals hij dat op zovele bij
eenkomsten deed, ook nu weei
kleineerde hij alle onaangename kwes
ties".
Neen, Alan Brooke, de chef
de
Tuiee chefs van de generale staf.
Generaal Marshall, chef van de gene
rale staf van het Amerikaanse leger
en zijn Britse collega, veldmaarschalk
Alan Brooke (rechts).
MILJOENEN BRITTEN
ZAGEN NEDERLAND
Op het televisiescherm hebben miljoe
nen Britten kunnen zien hoe Nederland
werkt. Zij aanschouwden het Aku-bedrijf,
de stroom van schepen, die de Rijn beva
ren en de Nederlanders, die op deze sche
pen leven en werken. Voorts prachtige
beelden van het Nederlandse landschap
en onze landbouw, die de beste is van
Europa. In een beeld van Hartog6 fabrie
ken te Oss zagen zij varkens veranderen
in het vlees, dat de Brit zo hogelijk waar
deert. Mr. J. Meynen voerde een pleidooi
voor de Gemeenschappelijke Markt.
rSICD9Mel "AKKERTJES"
Vn'Cr bent U er tiet vlugst af
(Van
sociale redacteur)
Zaterdag zullen in Den Haag vooraan
staande vertegenwoordigers van de Brit
se, Deense en Nederlandse boerenorganl-
saties bijeenkomen, voor het op interna
tionaal niveau bespreken van een zeer
urgent probleem, waarbij deze drie lan
den in het bijzonder betrokken zijn, na
melijk de baconafzet en produktie, waar
mee uiteraard nauw samenhangen de
omvang van de varkensstapels en de prij
zen die gemaakt worden. De afzet van
bacon op de Britse markt geschiedt reeds
geruime tijd ver beneden de kostprijs.
Het Britse plan komt kort gezegd hier
op neer, dat men de Britsce baconmarikt
wil verdelen tussen Nederland, Denemar
ken en Engeland zelf. De produktie zal
dan Ingericht moeten worden volgens de
capaciteit van de Britse markt, zodat
grote prijsschommelingen worden ver
meden en ernstige teleurstellingen in de
exporterende landen voorkomen.
De zes man tellende Britse delegatie
zal onder leiding staan van de ook bul
ten Engeland zeer gewaardeerde Britse
land'bouworganisator, Sir James Turner.
De Denen sturen tien man onder leiding
van de voorzitter van de Deense land
bouwraad. Hans Pinstrup.
T^REDERIR JOHN KASPER
leek een vriendelijke jong
kerel, zoals hy daar stond b(J
de auto, die juist van zijn eige
naar een goede wasbeurt kreeg.
Zijn pak was oud. maar zeker
niet afgedragen en de broek be
zat een onberispelijke plooi.
Zijn lange vingers, die kennelijk
nog nimmer zware arbeid ver
richt hadden, speelden met een
bundel iractaatjcs. Hij stelde
zich voor in het harde knau
wende accent van het Ameri
kaanse noorden. De Inwoner van
Clinton keek hem met enige
verbazing aan. Wat wilde deze
vreemdeling?
Een paar minuten later was
hy helemaal op de hoogte, Ras
per had in de kranten gelezen
dat de rassenscheiding door de
wet opzU was gezet en daarom
was hy in zyn auto geklom
men om de inwoners van Clin
ton te helpen om de „nikkers"
uit de middelbare school te
Was de rassenscheiding niet
de wil van het volk? Waarom
zouden ze zich in Clinton laten
beïnvloeden door negen oude
kerels In zwarte toga's De
vreemdeling ratelde door over
verbastering van 't ras en gaf de
nog steeds verbaasde inwoner
een tractaat met een foto van
negers die blanke vronwen kus
ten. Toen kwam de aap uit de
mouw. Rasper was bezig om een
actiecomité te vormen die de
nikkers zouden tegenhouden als
ze naar school kwamen de vol-
Enkele dagen later was er een
oproep in Clinton. Rasper had
zyn werk „goed" gedaan. De in
derhaast tot noodagentcn beë
digde blanken waren nauweiyks
in staat om het opkomend ge
wint de spreker zich dan mcei
op. Hy probeert zyn gehoor ir
de ban te krygen, te~hypnoti-
Dan roept hy uit dat Eis
hower een halve neger is
„Ryk maar naar zyi
voorhoofd". De rechters
Pound bevindt zich nu in een
krankzinnigengesticht waar hy
van tyd tot tyd door Rasper be
zocht wordt.
De rassenhaat die de laatste
paar jaar in Amerika weer los-
hoge barstte is geen algemeen Amc-
n de rikaans sentiment, maar de da-
peupel In bedwang te houden.
De reden? Ongeveer tien neger
kinderen zouden tot dc eerste
klas van de middelbare school
met 800 leerlingen worden toe
gelaten.
Het was niet de bevolking
van Clinton, het was één op
roerkraaier uit het noorden,
die onverantwoorde elementen,
zwakkelingen en felle voorstan
ders van de rassenscheiding op
zweepte tot haat en rebellie.
Sedert Clinton heeft John Ras
per heel wat kilometers afgc.
legd om zyn campagne-spee-
ohes te houden.
Gewooniyk spreekt hy In het
begin heel rustig over het ge
vaar van de verbastering van
het volk. Ten koste van alles
moet het ras zuiver gehouden
worden. Langzaam maar zeker
Hoge Raad zyn verkapte com
munisten. De man van het
Witte Huis is een holle pom
poen op een stokje; de man die
met hem streed om het presi
dentschap, toegewyd aan stom
miteiten en verraad.
Een half uur duurt zyn rede,
een uur, enkelen lopen weg uit
zyn gehoor, maar nog steeds gill
zyn stem verder met lasteriyke
leugens, die de Indruk geven
van waanzin.
De vraag: „Waar heeft Ras
per deze rassenwaanzin van
daan?" werd door tientallen
Amerikaanse bladen uitvoerig
behandeld. Allen wyzen erop
dat hy een vereerder is van de
dichter Ezra Pound, die tydens
de laatste wereldoorlog radlo-
uitzendfngen in de Engelse taal
verzorgde voor de fascisten.
den van een stel warhoofden,
wier hoofden op hol gebracht
werden door Hitlers waanideeën.
Rasper is dan ook niet alleen
by het ncgerproblecm stil biy-
vcn staan. Do Jood moest er
eveneens aan geloven. Nu heeft
hy een nieuwe alinea In zyn
toespraken: „De kern van ons
probleem Is belichaamd in de
door de communisten beheerste
Hoge RaadDe communisti
sche Hoge Raad en haar socia
listische principes, geformuleerd
onder de New Deal en voortge
zet door Truman en nu door de
golfer, die we in het Witte Huls
hebben, was het begin van onze
rechten, of moet ik zeggen een
Jew (Joden) Deal?"
Rasper kon eenvoudig niet uit
dc handen van de sterke macht
biyvenu
Een aantal weken geleden
stond hy opnieuw voor de rech
ter. De ondervraging door de
officier van justitie was fel en
de zelfverzekerde Rasper werd
al spoedig een zenuwachtig
hoopje ongeluk. Hy erkende dat
hy niet altyd aan rassenschei
ding had gedaan. Toen hy nog
een boekwinkel bezat kende hy
geen kleurengrens. In zyn lite
raire byeenkomsten kwamen zo
wel blanken ais negers. Maar
Rasper moest verder. Stotte
rend en stamelend komt het er
uit. Ja, hy is wel eens een keer
tje uitgeweest met een neger
meisje. Ja, wel meer dan eens.
Hoeveel keer? Rasper weet het
niet meer en veegt zyn bezweet
voorhoofd af.
Wat dreef deze jonge man.
Er is maar één antwoord. Ras
per wilde zich een naam maken
In dc geschiedenis. Zelf zei hy
eens, dat hy wel alles wilde
doen om zich het applaus van
het nageslacht te veroveren.
Het ziet er echter naar uit dat
de geschiedenis Rasper onder
de voet gelopen heeft. Het valt
niet mee om met lege handen
en een leeg hoofd de gang van
de geschiedenis om te wenden.
Maar deze Jonge dwaas is er wel
in geslaagd onrust t^ zaaien en
verwarring te brengen.
(Zoals wy meldden is Rasper
deze week in Nashville (Ten
nessee) gearresteerd wegens
opruiing Red.).
Prestatie
Gevarieerd en luchtig was het
programma dat de K.R.O.-televisie
gisteravond bracht. Jos van Loon
gaf ons weer eens een kijkje in haar
keuken. We zagen iets van de
nieuwe wintermode en daarna wer
den de cameras gericht op het inter
nationale songfestival te Alkmaar
„Om de gouden kaas", een zotte
maar origineel uitgevoerde fantasie
op het onlangs gehouden festival te
Venetië. Regisseur Luc van Gent
heeft er met de vier zangers en
zangeresjes een vrolijke vocale ver
toning van weten te maken.
De reportage waarmee de uit
breiding werd besloten ivas al even
kundig geregisseerd. Het is zeker een
prestatie om van een onderwerp als
gisteravond iets boeiends te maken.
Win Bary is daarin ten volle ge
slaagd. Jammer dat de interviews
zo weinig origineel waren. Maar
zelden kwam men boven de traditio
nele standaardvragen uit. Een euvel
overigens, waaraan vele uitzendingen
mank gaan.
0 Het klankbeeld over de christeiyke
dagbladpers, dat de N.C.R.V. van
avond uitzendt, wordt omiyst door
het programma „Vocaal Drieluik",
verzorgd door het meisjeskoor Sweet
Sixteen, Dc Aethergeuzen, de Bus-
sum.se koorvereniging Pro Musica en
het Broadway Orkest. Dirigent is
Lex Karsetaeyer.
0 Na het nieuws van elf uur zendt ds
N.C.R.V. een programma, bestaande
uit werken van Edward Elgar, uit
0 In de serie „De Verenigde Naties
weer bijeen", spreekt vanavond om
vijf over half negen dr. J. G. H. Tans
over de ontwapening (V.P.R.O.).
dat de Nederlandse i
Gorter in Brussel overleed. Zater
dagmiddag om vijf voor half drie
zendt de V.A.R.A. een aan Gorter
gewijd klankbeeld van Garmt Stui
veling uit. De regie heeft Jan C.
Hubert.
0 De V.A.R.A, heeft morgenmiddag
twee uur zendtijd (van drie tot vyf
uur) afgestaan aan de V.V.D. voor
de huldiging van prof. mr. P. J. Oud
in de Riviera-Hal te Rotterdam.
TIPS UIT HET BUITENLAND
0 In het programma „Revolutie van
een werelddeel" geeft Rudolf Jacobs
vanavond van kwart voor acht tot
kwart voor negen een uiteenzetting
over „De geboorte van het Afrikaanse
nationalisme". (Duitsland 309 en 189
Programma voor morgen
wijding.
Llch-
Waar blijft de tijd; 11.30 Pianorecital:
12.00 Orgelspel; 12.30 Land- en tuinbouw
meded; 12.33 Gram; 13.00 Nws; 13.15
VARA-Varla; 13.20 Harmonle-ork; 13.45
Sportpraatje; 14.00 Gram; 14.25 Herman
Gorter, klankb; 14.45 Gram; 15.00 Zend
tijd V.V.D.Huldiging mr. P. J. Oud;
17.00
17.15 Lichte
wieg
:ekjourn
Hilversum II, 298 m. KRO:
7.10 Gram; 7.15 Gewijde muz;
gengebed en Ut kal; 8.00 Nws
ber; 8.15 Oram; 8.50 V d hull
V d kleuters; 10.15 Gram; 10.:
noodklok;
i V d Jeugd; 16.50 Grego-
Televisie
Programma voor morgen
VARA: 17.00 V d kind.
NCRV: 20.oo Journ en
Zang; 20.20 Nieuwe gram;
progr; 21.50 Dagsluiting.
