GAAN NAAR ZANDVOORT
„WE
e
Regel die de moeite waard blijft
plannen wachten
^Grootse
op verwezenlijking
55
Massaal ontslag
bij Schokbeton
Offerman koos soepele lijn
m voor zijn modellen
O
OOK LODEWUK XIV AT STEVIG
BUISMAN
5
WOENSDAG 11 SEPTEMBER 1937
.V. all,
et bed;.
in dj
(Van een onzer verslaggevers)
e: T~\E LAATSTE ZOMERGASTEN trekken weg uit de badplaatsen langt
de Nederlandse kust. 't Was dit jaar een mooi seizoen. De meeste
le blóen^aSen van ^eze zomer konden de gasten de vermoeienissen van het
afgelopen jaar wegspoelen in het zilte water. Of zij konden uren
achtereen gedachteloos turen over de aanrollende zee. Een verfrissing
gebruiken in één van de café's of alleen maar wat over de boulevard
flaneren.
S badgasten hebben amper tijd gehad nader kennis te maken met de
dorpen, die zich achter de boulevards verschuilen. Maar hij, die thans
ie leeggelopen badplaatsen bezoekt, kan zich de tijd gunnen zijn aandacht
ie richten op het dorp zelf.
0 kwamen wij verzeild in Zand-
voort, de badplaats bij uitstek
•oor de Amsterdammers, Haarlem
iers en Duitsers. Dit vissersdorp, dat
reeds voor de oorlog grote vermaard-
ieid als badplaats genoot, zag tijdens
le bezetting zijn gehele kustbebou-
Wout I wing verdwijnen,
Een ramp voor Zandvoort, die te-
een dtyens een nieuw tijdperk zou inlui-
want Zandvoort zou de gelegen-
leid krijgen met een schone lei op-
lieuw te beginnen om uit te groeien
tot een mooie badplaats.
Veel ds sinds het einde van de oorlog
opgebouwd; het belangrijkste deel van
het wederopbouwplan het -grote zomer-
en i centrum zal weldra ter hand worden
genomen. Als dit na enige jaren gereed
over i is, zal Zandvoort onbetwist de modernste
Alphenbadplaats aan de Noordzeekust zijn.
tegen Wiie Zandvoort bezoekt ,komt zonder
ein Will da,t yj het zich realiseert, in oontaot met
het geheim van dlit dorp. Ge komt aan op
Ihet Raadhuisplein, dat wordt gevormd
'h'gf'jdoor het aardige raadhuis, het lelijke
verv(j postkantoor, het gebouwtje van de V.V.V.,
log stjhet bijkantoor van de Twentse Bank en
een muziektent.
n^a! Ben rijteje bomen camoufleert enigszins
liet „gat" in het plein, dat wordt veroor-
I zaakit door de trambaan. Oude vissers
boven4ltreffeI1 elfeaar op dit pleintje, jongelui
niet bromfietsen trouwens ook. Het plein-
Itje behoort bij Zandvoort, maar is geen
dorpsplein, waarop iedere inwoner trots
kan zijn.
In de toekomst zal dit echter verande-
en. Het eindpunt van de buslijn zal wor-
iJden verlegd, misschien wordt een lelijke
genonhoek van het postkantoor afgebroken en
geschrei zeker is, dat bomenrijen de intimiteit van
plein zullen verhogen,
yan de Door wat rommelige straatjes loopt ge
.heid intV€r(jer i^et oude dorp in. Er zijn plannen
ernie |v00r een doorbraak, zodat de reizigers
die per trein op auto Zandvoort bezoe-
!ken, via flinke straten naar de kust ge
leid kunnen worden.
i mt
7 jaar)
In le1
iden
aar Al.
e tocht!
ijer
de
Niet mooi, maar
j wel typisch
p i Is dat oude Zandvoort mooi? Neen,
gsi maar typisch ds het wel. De oude huisjes
die de oorlog overleefden, hebben hun
vardbebouwing kan werpen. Die nauwe
doorgangen zitten 'in een hoge huizenrij,
die deze wijk van Zandvoort beschut
tegen de wind die vanuit zee in het dorp
wil blazen, maar daar de kans niet meer
toe krijgt.
Zo is de wandelaar ongemerkt geko
men in het „badgedeelte" van de oude
vissersplaats en dn dit „ongemerkt" zit
het geheim van Zandvoort. Het dorps-
pleinitje de oude huisjes nieuwe in
tieme wijk de hoge huizenrij dit alles
vormt een boeiende climax, die zó gelei
delijk wordt bereikt, dat men niet over
weldigd wordt als men het luxe gedeelte
van het dorp heeft bereikt
Trouwens, men staat nog pas op de
autoweg die parallel loopt aan de boule
vard. De badgasten dn Zandvoort behoe
ven niet te worden gestoort door motor
geronk en benzinedampen, want 's zomers
kan het verkeer op de boulevard zelfs
worden verboden. Langs de brede paral
lelweg kunnen de auto's vlot rijden en
wie wil wandelen, vindt parkeerplaat
sen. Langs deze weg zijn ook winkel
galerijen.
Toch doet ook deze brede weg vriende
lijk aan, omdat men naar het noorden
kijkende vriendelijke villa's ziiet en nog
verderop hoge flats, die zodanig zijn op
gesteld, dat de bebouwing nog méér open
lijkt dan ze in werkelijkheid is.
Een zomer- en
wintercentrum
In de smalle strook tussen -hutoweg en
Noordzeestrand vindt men'ten slotte het
zomer- en wintercentrum: een hotel met
café-restaurant en (nog te bouwen) een
theater. Gescheiden door een aaneenge
sloten bebouwing van woonhuizen zal
verder naar het noorden het grote zomer-
centrum komen, dat veel grootser van
opzet is, omdat zich daar in de toekomst
het luxe strandleven zal afspelen.
De plannen, die men oorspronkelijk had,
heeft men dn verband met de hoge kosten
moeten vereenvoudigen, doch dit neemt
niet weg, dat dit centrum Zandvoort nog
meer dan thans door binnen- en buiten
landers zal worden bezocht.
Rond een groot plein, dat uitsluitend
voor voetgangers bestemd zal zijn, komt
een hotel met 160 bedden, winkels, flats,
garages en een café-restaurant. Br zal een
wandelterras zijn en een zonnebad, een
theaterzaal, een motel voor
Duitsers ontslagen en daarna onder
gedoken burgemeester van Zandvoort.
Thans is deze burgemeester met pen
sioen gegaan.
Later, toen de oorlog voorbij was, werd
ir. Friedhoff offioieel belast met de
wederopbouw van Zandvoort. Zijn taak
omvat de volledige stedebouwkundige
vernieuwing van het gesloopte deel der
gemeente, het maken van een straten-
indeling en het bepalen van de bestem
ming der gronden, alsmede de verbetering
van de toegangswegen naar het kustge
bied.
De diverse gedeelten van het weder
opbouwplan werden dus ontworpen door
bekwame architeoten. Het nog te reali
seren ontwerp voor het zomercentrum bij
voorbeeld, werd ontworpen door ir. J. A.
Lucas en ir. H. E. Niemeijer te Voorburg,
uiteraard ook onder supervisie van ir.
Friedhoff.
Bij het uitstippelen van de toe
gangswegen en het wederopbouwen
van Zandvoort heeft men rekening
gehouden met het massale bezoek,
dat deze badplaats heeft en nog in
grotere mate in de toekomst te ver
werken zal krijgen. De badgast zal
er als het zomercentrum gereed is
nog meer kunnen genieten van het
bonte strand- en boulevardleven.
Maar tevens is Zandvoort een dorp
gebleven, waar de inwoners zich op
hun gemak voelen: de echte Zand-
voorter in zijn „oude" dorp, de ge-
importeerde inwoner in zijn flat of
villa aan de kust.
•preside
In een straat vol sfeer als deze
voelt de geboren Zandvoorter
zich thuis. Men heeft een duide
lijke scheiding willen maken tus
sen het luxe strandleven en de
intieme sfeer van het oude
vissersdorp.
Staten-Generaal
gepasseerd
De vaste commissie van zaken overzee
der Tweede Kamer, acht de memorie van
toelichting op het wetsontwerp tot ga
rantie van een lening aan de Nederland
se Antillen, te beknopt en vraagt, waar
op de regering de hoop grondt, dat de
Nederlandse kapitaalmarkt in 1959 weer
ruimte zal bieden voor deze leningen, te
gen een lagere rentevoet en of het wel
reëel is een commercieel project op te
zetten op een rentevoet van 3% procent,
die nergens ret wereld geldt. Men had
vernomen, dat het bestuurscollege var
Aruba reeds voor de indiening van he
wetsontwerp had medegedeeld*. dat d'
Nederlandse regering een lening van li
miljoen dollar had toegezegd en dat de
eilandbesturen reeds definitieve opdrach
ten hadden verstrekt, alsof er op de toe
stemming van de Staten Generaal niet
behoeeft te worden gewacht.
Veel leden, die tegen garantie en
derlandse bijdrage in de rente in begin
sel geen bezwaar hebben, zouden gaarne
gegevens bezitten, waaruit blijkt. dat de
Antillen aan deze bijstand behoefte
hebben.
Binnen twee d drie weken zal de N.V-
Schokbeton te Kampen 93 werknemers
moeten ontslaan als gevolg van de be
stedingsbeperking, drie in het bedrijf ter
dege wordt gevoeld. De directie probeert
alles om voldoende opdrachten te krijgen,
maar de werkvoorraad 'loopt steeds meer
terug, zo heeft zij medegedeeld. In fe
bruari moesten al 130 werknemers worden
ontslagen.
Ook in West-Brabant ondervindt men
de bestedingsbeperking ook aan de lijve.
De pendel van arbeiders uit W.-Brabant
naar de randstad Hcflland wordt aldoor
minder, nu in de randstad zelf meer ar
beidskrachten beschikbaar komen. De
twee bussen, die dagelijks arbeidskrach
ten uit Brabant naar een Rotterdams be-'
drijf brachten, rijden al niet meer
La belle Hollandaise
(Van onze moderedactrice)
OOK DE CONFECTIE1NDUSTR1E laat thans de nieuwe
modellen voor het snel naderende winterseizoen zien en
de Amsterdammer Ferry Offerman opende ditmaal de rij.
Offerman gaf daaraan een bijzonder accent, door zijn show
te laten beginnen met een bruidstoïlet. Een goed idee, want
nu verkreeg het eens alle aandacht waar het recht op heeft.
Te vaak is juist het bruidstoilet het verschoppelingetje van de
show, want zodra de tonen van een bruidsmars door de zaal
klinken staan de bezoeksters op en verlaten de zaal in slag
orde, zodat de bruAd bijna in verdrukking komt!
Offerman heeft zijn collectie „La belle
Hollandaise" genoemd. Dat houdt in
hij zijn modellen qua kleur en coupe op
de Hollandse (maar dan wel zéér ele
gante!) vrouw heeft afgestemd. Anders
dan bij een couturier als Max Heijmans.
richt Offerman zich op het draagbare,
elegante en het modieuze. Men zal in zijn
collectie dan ook zelden een stuk aan
treffen, dat extravagant, buitennissdg of
alleen maar artistiek knap is.
De collectie is gebaseerd op de soepele
lijn naar de mening van Offenman het
kernmerk van de mode, die Nederland
zal beïnvloeden. De mantels zijn ruim
van ruige, warme 6tof, de japonnen zijn
speelse vindingen van draperieën ei
genieuze ruimteverwenkingeo, alhoewel
het af en toe duidelijk blijkt, hoe moeilijk
het i6 een blousende rug zó te maken,
dat er geen slobberig effect ontstaat!
Zwart is de hoofdkleur van deze col
lectie, daarnaast een heel gamma in d<
tinten beige tot donkergrijs, met als felle
no-ten een brandend rood of helder groen.
Beeldig zijn de hoedjes Offenman
schijnt vooral de nauwsluitende cloche
of ruime, geplooide baret als thema ge
kozen te hebben.
De japonnen, het zij nogmaals gezegd,
zijn speels en rijk aan briljante ideeën,
geïnspireerd op de collecties
Franse couturiers, zoals de Lasso-lijn
Oardin. Een schijn-to olero'tje bij
zwarte middagjapen had een brede flu
welen rand Garneringen in glinstersteen-
HET LEVEN
IB* bondig
ALS U ONS ZOU OPBELLEN en vragen onder wat voor soort mensen wy onszelf
rekenen, zouden wy zonder blikken en blozen antwoorden: tot de zgn. „ys-
kouwcn". Want we worden niet gauw van ons stuk gebracht, we z(jn niet gauw uit
het lood geslagen. We weten, dat dat toch niet helpt. Daarom houden we altyd het
hoofd koel, en doen we alles rustig-aan. We zfjn niet van die vlug-vlug kereltjes,
van die kan-nog-net-even baasjes. Wat we morgen nog kunnen doen, doen we beslist
vandaag niet. En we bevinden ons er best bij. We proberen niet de pas van de jach
tende maatschappij bij te honden. Laat maar gaan, denken we altijd wijs. Laat maai
gaan, wij komen er ook wel.
„U gaat helemaal op uw rug liggen ei
gaat u ontspannen. Elke spier Is nn be
hoorlqk ontspannen en een behaaglijk
gevoel van rust komt in uw armen
benen. U stelt zich voor, dat
TVTEE, wij hebben zo onze eigen tred in
het leven. En daarom, vinden we-
achteraf, hadden we niet naar Haarlem
hoeven te reizen. Hadden we rustig thuis
kunnen blijven en een boek lezen. Hadden
we beter een net briefje kunnen schrij
ven: „U wordt hartelijk bedankt voor de-
invitatie, maar uw ontspanningsplaat of
tewel uw slaapplaat is niets voor ons".
U begrijpt nu waarom. We zijn nooit ge
spannen. We behoren niet tot de mensen,
die de kans lopen gespannen te worden.
Omdat we nooit alles zelf willen doen.
Omdat we nooit te veel hooi op onze
werkvork nemen. Omdat we nooit ver
der springen dan de polsstok van ons
kunnen lang is. We doen alles kalmpjes
aan. Voor ons niet: gauw-gauw, of. dat-
kan-er-nog-best-bij.
ZENUWEN
hebben natuuriyk wel met aan
dacht geluisterd. En met gepaste eer
bied. Omdat we toch in Haarlem waren.
Het is niet langs ons heen gegaan. O, nee.
We kunnen u alles haarfyn navertellen.
Het gehele geleerde betoog. Van A tot Z.
Met punten en komma's. „U moet nw ze
nuwen regelmatig ter ruste leggen", zei
meneer, „dan beschermt u zich tegen
overspanning". Binnenkort kunt
grammofoonplaat horen hoe u de kuur
moet doen. Zoals wjj dat hebben gehoord.
WE
Negentien Nederlanders
uitgewezen
Negentien Nederlanders zullen uit Me-
dan worden uitgewezen, allen oud-leden
van het K.NI.L. op beschuldiging vat
moeienis met binnenlandse aangelegen-
lis Job!
charme en zijn daardoor waardevol voor
een badplaats als Zandvoort, dat luxe
maar ook knus, modern maar ook oud is.
Ge loopt verder naar de kust en moet
dus komen iin duinterrein. Welnu: zonder
dat ge het direct merkt, staat ge in het
iter van! oude Zandvoort", in het gedeelte
rda Levi van het dorp, dat tijdens de bezetting is
:r Meer 'afgebroken, maar daarna met bekwame
spoed opgebouwd,
Het dorp is hier ook na de oorlog dorp
jaar;1' gebleven. De huisjes zijn herbouwd op
jaar; P. een nieuw stratenplan, op moderne wijze
24 ja) ingedeeld, naar de eisen des tijds inge-
Vester,1 richt maar hun bouwtrant is huiselijk,
25 JU dorps en sluit daardoor zo prachtig aan
A. M.1 bij het oude dorp.
In dit nieuwe gedeelte wordt bewezen,
dat men niet alleen grootse gebouwen,
dikwijls van kille moderne vorm, behoeft
te bouwen om „indruk" te maken op de
an 1 voorbijganger. Deze nieuwe Zandvoortse
Alken)!* wijk heeft geen torenflats of eindeloze
C. Roe flatbouw, doch wordt gekenmerkt door
Soudekd intieme dorpsstraatjes, gevormd door hui-
en. zon die nobel van verhouding zijn.
s; B. Het tweede punt van deze wijk, die dit
Vreei Zandvoortse deel maakt tot een juweeltje,
Roski is de meesterlijke wijze waarop gebruik
P. K» gemaakt is van de geaccidenteerdheid
van het duinterrein. Welbewust heeft
de straatjes laten hellen. Men verkreeg
hierdoor de aardige doorkijkjes op hoger
gelegen huizen.
Middenin deze nieuwe wijk ligt het
Gasthuishofje, waarin ouden van dagen
wonen. Witgekalkt zijn de huisjes om de
binnenplaats. Het boven- en onderdeurtje
is in ere gehouden; rode pannen dekken
de daken.
Verder wandelt de bezoeker tot bij door
«en nauwe doorgang een blik op de boule-
n Wilt
en Ho:
pgebrsd
zat
elling I
ruis. Vi
Zo zal het grote zomercentrum
van Zandvoort er in de toekomst
uitzien. Dit werd ontworpen door
de architecten ir. J. A. Lucas en
ir. H. E. Niemeijer te Voorburg.
dertig garages onder de grond, parkeer
terreinen en andere voorzieningen, die
behoren bij een modern opgezet badcen-
trum.
Verder naar het noorden worden schuin
op de kust staande flats gebouwd, terwijl
men naar het zuiden gericht villa-
bouw ziet. Ook hier weer heeft men alle
eentonigheid uitgebannen door gebruik
te maken van het natuurlijke verschil in
hoogte van het duinterrein, terwijl boven
dien de villa's niet alle op gelijke afstand
van de boulevard zijn gelegen.
Toen de slopers begin 1943 nog bezig
waren him werk te verrichten, fietste
op gezette tijden een man door de
duistere avond van Haarlem naar
café Van Diemen te Sassenheim.
In een hoekje, achterin de eenvou
dige gelagkamer, ging de eenzame
fietser zitten. Weldra kwam een twee
de persoon ten tonele.
Dan werden plattegronden en schet
sen op tafel gelegd en onder het
twijfelachtige genot van een kopje
surrogaat-koffie zaten de twee
„samenzweerders" te praten over de
toekomst van Zandvoort.
Die twee mannen waren ir. G.
Friedhoff, destijds architect te Haar
lem, later rijksbouwmeester en thans
na zijn pensionering weer particulier
architect te Wassenaar en de heer
H. van Alphen, die op laet van de
kantie bent, u staat boven op een berg
top. U ziet een azuurblauwe zee, u kunt
het ruisen horen en het zingen va:
vogels. Alles geeft u rust".
TI/TAAR ons noodt, dachten we. Als wij,.
dachten we, niet waren die we zyn,
als wij niet tot levensregel hadden: gaat
het vandaag niet, dan gaat het morgen,
dan zou niets ons rust geven. Ale wij,
dachten we, van die dat-nwet-nog-af
jongens wanen, zouden we niet tot onszelf
kunnen zeggen: Nou ben je met vakantie-
Dan zouden we alle typistes, die we
den krijgen, bijeen roepen en zeggen: da
mes, noteert! Dan zouden we geen az
blauwe zee zien en geen vogels horen
zingen. We zouden geen rust hebben. Als
wij, dachten we, gespannen waren, dan
zouden we niet een ontspannlngsptaat op
zetten. Als wij de pas van de jachtende
maatschappij zouden willen bijhouden,
hadden we geen tijd om op een bergtop
te staan. Zouden we nooit op onze
kunnen gaan liggen. Zouden we alleen
maar denken: hoe komen we mee!
VISSEN
TVVE hebben met aandacht geluisterd,
met eerbied. De woorden, die ge
sproken zijn, kunnen wc u haarfyn na
vertellen. En de muziek, die het Ham
mondorgel speelde, nafluiten. Dat Ham
mondorgel vonden we heel erg mooi. Om
dat Hammondorgel zouden wc de plaat
graag willen kopen. Maar de woorden
hoeven we niet te horen. Omdat we nooit
gespannen zyn. En als we gespannen wa
ren zouden we naar ons huisdoktertje
gaan en hem raad vragen. Eens bcertyk
by hem uithuilen en zeggen: wat nu.
1 och is liet zo l
1033) Van allerlei beroemdheden «qn,
dank zq de kroniekschrijvers, allerlei
feiten bekend, die ons een zq het dan
ook flauwe indruk geven van het
leven dal zij geleid hebben. Van Keizer
Karei V heb ik bqv. een volslagen
andere indruk gekregen na lezing van
het feit, dat hem in de vastendagen van
1536 een etentje werd aangeboden, be
staande uit 25 soepen, 58 warme schotels
en 73 koude spijzen. Op dit menu mooi
men liet in de vasten geruime tqd kun
nen nithouden, dunkt me.
Ook Lodewqk XIV kon in de vasten
tijd gezellig tafelen. Om niet al te erg te
verzwakken, gebruikte hq vooraf een
versterkende vleesbouillon, getrokken
van 4 pond rund-, 4 pond kalfs- en
•l pond vnikensvlees. Deze inleiding be
hoorde officieel niet tot het diner, dat
geheel vleesloos was en slechts bestond
uit gestoofde karper, gekookte kreeft,
een melksoepje, 2 schildpadden, 4 ver
schillende groentensoepen, 4 gebraden
tongen, 2 gebakken baarzen, een gefar
ceerde snoek, gekookte mosselen en 6
gebraden pietermannen. De hoofd
schotel werd gevormd dooor een halve
verse gekookte zalni. Voor het geval dal
Lodewqk na dit karige
ven, één van hanekammetjes, één van
patrijsvogel en een crcme van fijngehakt
kapoenenvlec6. Daarna volgde een ge
braden kalfsfricandeau van 28 pond, ge
garneerd met 12 gebraden woudduiven.
Een kippenragoüt, 3 vette getruffccrde
kippen, 2 gegrilleerde kalkoenen en
patrijs vormden liet sluitstuk van deze
inleiding lot de eigenlijke maaltijd.
Dc hoofdschotel werd gevormd door
het gebraad, bestaande uit 2 gemeste
kapoenen, 9 eenden, 9 duiven en 9 patrij
zen. allen op verschillende manieren
toebereid en geflankeerd door 4 grote
pasteien van vcrscliillende soort. Hele
maal voldaan was Lodewqk klaarblijke
lijk nog niet, want uit de koninklijke
blqkt, dat op zijn bevel nog
2 schotels
de hoi
rden op zqi
3*brodei
w«ter
mocht wakker
i nachttafeltje
wqn .o een k
(wtamfrunl'J k
demonstratie van 's konings ont
houding-!).
Wie bekend is met de wqze, waarop
Lodewqk XIV zich op normale dagen
voedde, zal onmiddellijk moeten toe
geven, dot bovengenoemd menu inder
daad uiterst karig moet worden ge
noemd. Hij begon de maaltijd nl. mei
ccn stevige soep, getrokken van 2 vette
kapoenen, daarna kwamen vier gebraden
patrijzen met witte kool, alles om een
klein fundamentje in de maag tc leggen.
De eigenlqke aaltqd ving dan aan met
4 iLjpf toeujÊS, mb va* 6 uume dui-
Spat
erde.i
4 pat
en kippepas
op zijn last noj
Ook het gebraad r
met 2 snippen et
Hoewel de koninklijke boHeholle Gqs
natuurlijk niet alle schotels leeg at, sal
het toch niemand verbazen dat de i
zich
irtdure
i ziek
rd. Na zijn herstel bereidde de stad
Parqs hem dan ook een feestelijk banket
van236 gangen!
Trouwens, ook de burger, wisten .r
in die tqd raad mee!
Daarovw een volgende keer.
r lAedrqk vaftaAm)
dokter? En we weten wel wat doktertje
zou zeggen: Wat kalmer-aan doen, beste
jongen, en meer gaan vissen met Chris.
VV/E zijn dol op muziek van een Ham-
mondorgel en als George Smith dat
ook is krijgt hij van ons de mooiste Ham
mondorgelplaat, die we kunnen bemach
tigen. Omdat George Smith, om zo t<
zeggen, ons wat heeft gedaan. Met de
levende pony, die van Quorn naar Lei
cester moest. Het is een heel verhaal,
maar de moeite van het weten waard.
Daarwn moest u er maar eens even
gaan zitten. Met de kaart van Engeland
op nw schoot. Want Quorn ligt, als Lei-
cester, in Engeland. En George Smith is
daar houder van het postkantoor. Post
directeur, zoals wij dat zo graag noemen.
En de pony heet Tom. En verder treden
nog als hoofdpersonen op: een boer
een hoofdonderwijzer.
POSTZEGELS
het verhaal. De boer uit Quorn
verkocht Tom aan de hoofdonderwy-
zer. Zeggen we niets van. Biyven we af.
Het vervoer van Tom per vrachtauto
kostte twee pond sterling, dat is f 21.
Ook onze zaak niet. Meer voor Van Gend
en Loos, om de prqzen te vergelijken. Do
hoofdonderwqzer vond die prqs te hoog.
Eeriqk, moet hy zelf weien. Toen Het hy
Tom per expresse verzenden. Op de leid
sels plakte de boer voor zes shilling, daf
E"
en bracht Tom toen bq George op hei
postkantoor. Zo van: en nou moet jy het
verder zelf maar uitzoeken, de postze
gels zitten er op, de verzending kan be
ginnen.
i we de boer erg kwalijk.
E":
Dat had hij niet mogen doen. Want
daar zat George met de gebakken peren,
Maar George is, als wij, e
zijn verantwoordelijkheid kent. Hei zei
postzegels zijn geplakt, de post zorgt vooi
de rest. En hij sloot zijn kantoor. En
prikte op de deur een papiertje: „Kom
dadelijk terug", stond er op. En hij
Tom bij de leidsels en liep naar Leicester.
Anderhalf uur. En terug naar Quorn. An
derhalf uur. En ging toen rustig verdeT
met het helpen van zijn klanten. Dat be-
rioht heeft ons ontroerd. George heeft
ons wat gedaan. Daarom de mooiste Ham-
mondorgelplaat voor George. Vanwege
dat wegbrengen van Tom.
ZW6RV6R
Reikhalzend
ziet U uit naar het kopje
koffie met BUISMAN
voor die extra fijne smaak
en geur. Buisman spaart boven
dien op dure koffie.
Ook bij NESCAFÉ en andere
soorten oplosbare koffie doet
een beetje Buisman wonderen.
tjes of gitjes koimen vrij veel voor, uiter
aard bij de geklede japonnen het meest,
maar toch ook bij de après-ski modellen.
Bj) een nauwsluitende cocktailjapon van
zwarte kant werd een overrok gedragen,
die ook als cape dienst kon doen. een be
kend grapje, dat to oh steeds weer succes
heeft.
%i*
SL
- i
QEZELLtG dikke stof in een
pied-de-coq, een grove pied-
de-poule, patroon is het mate
riaal van deze mantel, die door
het grappige lipje aan de voor
sluiting een grappig accent
krijgt.
(Foto Hans D ukkers)
S .Dost, direoteur-opeichter scheep-
bevrachtingskantoor N.V. Carabeka, be
stuurslid van de Nederlandse Christelijke
Zeeliedenverendging en commissaris van
de N.V. Nabo, is gisteren op 67-Jarlge
leeftijd te Groningen overleden. Begrafe
nis vrijdagmiddag op de Noorderbegraaf
plaats.
Kogeispuwer
Uit Scarborough in Engeland bereikt
ons het berichtt dat een goochelaar van
middelbare leeftijd het plan koestert,
een aantal personen die op hem. zullen
die schieten, te trotseren. De truc, die reeds
aan twaalf andere goochelaars het leven
heeft gekost, zal plaatshebben op 18 sep
tember a-s. De waaghals hoopt de kogels
met de tanden te kunnen opvangen. De
heer Maurice Fogels wü met z\jn stunt
de jaarlijkse bijeenkomst uan de Inter
nationale Broederschap van goochelaars
in Scarborough opluisteren. Zes militai
ren zuilen hun wapens, geladen met
scherpe munitie, op een afstand van een
paar passen richten op het hoofd van d»
heer Fogels. Op het commando „Vuur"
zullen zes trekkers worden overgehaald-
De heer Fogels hoopt in staat te zijn om.
onder het applaus txtn 700 andere gooche
laars uit de Ver. Staten. Canada, Austra
lië, India en Europa, zes kogels te kunnen
uitspuwen. De heer Robert Johnson, ba-
stoiurstid van dc broeéersohap, zei giste
ren dat twaalf andere goochelaars, die
de kogels trachtten op te vangen, zijn
gedood- Fogels heeft het al met vier
kogels gedaan. Maar nu zal hij het met
zes doen. Dat is meer dan iemand ooit
heeft geprobeerd. De vierkogel-truc werd
met succes door Fogels uitgevoerd in een
militair theater te Tokio. Fogels heeft ga-
tracht zich te verzekeren, maar geen ver
zekeringsmaatschappij wil het risico op
ich
(Ma
sb ode).
„Bekendmaking"
In de Amsterdamse koopmansbeurs kon
men dezer dagen het volgende lezen: „Be
kendmaking. Sterke Duitse troepeneen
heden hebben de stad omsingeld. Iedere
weerstand heeft geen zin meer. Het Duit
se leger beschermt het leven en eigendom
van ieder vredelievend burger Ieder bur.
ger is verplicht zijn bezigheden na te
gaan" De belangstelling voor dit slechte
Nederlands was ondanks de alarmeren
de tekst vrijwel nihil. Niemand van
dc duizenden mensen, die de beurs heb-
bezocht geloofde immers de tefcst.
toch is het stuk volkomen authen
tiek. Het is eigendom van de heer A. W.
Remmerswaal, Waalstraat 41. Den
Haag. die dit pamflet en nog meer soort
gelijke paperassen had tentoongesteld op
de Nationale ruilbeurs, temidden van de
collecties van honderden andere ver
zamelaars. (Het Parool).
