Blad
Te ver kan ie weinig zijn
Ja - dat dacht
u maar..
BRIEFJES VAN M'N
GETROUWDE ZUS
Mi
ZATERDAG 7 SEPTEMBER 1957
J) durven
nu eenmaal veel meer dan meisies
Best mogelijk, dat u denkt dat het maar verbeelding is, maar wij vonden dat
er de laatste tijd bij ongevallen, waarbij kinderen betrokken waren, zo vaak
kleine jongens liet slachtoffer werden. We hebben er vergeeft u ons een
statistiekje van aangelegd, over een periode van ongeveer drie maanden en we
vonden de resultaten niet erg bemoedigend. In bijna 75 pet. van de gevallen nl.
waren het jongetjes, die om bet leven waren gekomen.
Nu kan men aanvoeren, dat zo'n improvisorische enquête, die bovendien hoofd
zakelijk gebaseerd is op berichten uit de kranten, niet erg volledig is en nog niets
bewijst. Maar toch bewijst het wel, dunkt ons, dat jongetjes over het algemeen meer
„willen durven" en waaghalzeriger zijn dan meisjes.
Het was zo'n trieste lijst, die meer enthousias-
ALS ZE ME MAAR EEN KANS
WILLEN GEVEN, ZEGT
111 lllill lllll III mill IB! Ill IB III! Ill
hadden liggen. Een
vierjarig joggie holt achter zijn
bal aan, de straatweg over. Een
kereltje van amper vijf is met
zijn vriendjes op een bouwterrein
aan het spelen, wordt weggejaagd,
komt tóch lekker stilletjes terug,
een grote vrachtwagen keert op
het terrein en het kind komt on
der de wielen. ,,Ik durf best een
eindje verder," schept een ze
venjarige op tegen zijn vriendjes
en waagt zich verder de
kon opbrengen
voor kleine auto-
tjes dan voor pop
pen, maar ze
voegden er aan
toe dat ze in alle
andere opzichten
de karaktertrek-
ATTENTIEVerzoeke peen
voorwerpen op de gangen te
plaatsen in verband met de
veiligheid van de blinden".
DEZE WAARSCHUWING komt men tegen op de
liftdeur van het Ministerie van Maatschappelijk
merk op het Binnenhof in Den Haag. Om precies
te zijn: op de tweede verdieping, waar de typekamer is
gehuisvest. Een speciale typekamer, waar op het
ogenblik zeven blinden, vier vrouwen en drie mannen,
werken. Op zichzelf is dit niet zo bijzonder. Vele
grote bedrijven hebben blinden in dienst, die zich in
geen enkel opzicht onderscheiden van zienden, hoog
stens door een mate van plichtgetrouwheid en opge
wektheid. Omdat zij kunnen werken en mógen werken.
Misschien is wél bijzonder, dat de blinden is zo goed, dat zij
dn die typekamer, een verbouwde zich in geen enkel opzicht van
zolder in een departement, dat aan de andere typisten onder-
alle kanten uit zijn ruimte barst, scheiden. In vele gevallen
een meisje werkt, dat het kantoor- zelfs beter zijn, omdat zij een
werk maar als een tussenfase ziet: veelzijdiger opleiding volgden
Bep Valk, 23 jaar, afkomstig uit
Hendrik Ido Ambacht.
Bep Valk wil namelijk kinderver
zorgster worden. ,,Ik weet niet,
n ik het niet net zo goed
Zo was Bep Valk op Bar-
timeus te Zeist. „Daar heb Ik
alles geleerd. Tot mijn der
tiende jaar was Ik thuis. Ik
kunnen als een ander. Alleen zal had zo verschrikkelijk heim-
het moeilijk zijn, iemand ervan te - - -
overtuigen, dat aan een blinde kin
derverzorgster minder bezwaren
kleven, dan men aanvankelijk
meent. Wij hebben immers zoveel
compensatiemogelijkheden," ver
telt Bep ons later, als wij rustig in
dat ik niet van huis weg
kon. Daarna heb ik op Bar
timeus heel veel moeten in
halen om toch nog het TJLO-
einddiploma te halen. En
daarna volgde de opleiding
fiets valt, jog
zware ding ove
gebroken en hersenschudding.
je vertoonde: net
jes bij huis blijven,
terwijl de moeder van een buur-
in, waar ze aan het pootje ba- jongetje zeker tweemaal per dag
den waren'. op zoek kan gaan naar haar
Een hummel van twee jaar Meisjes zijn gauwer bang, maar
klautert op de vensterbank, wrikt het is in vele opzichten hun be-
het haakje van het raam open en houd. Een moeder van twee kin-
valt naar buiten. Twee jongetjes der€n (jongen van vijf, meisje
willen gaan vissen", een valt in v,an bijna drie), verzuchtte toen
het water, de ander loopt hard het gesprek over dit onderwerp
weg en durft niets thuis te ver- ging; „Het zal wel tegen alle re-
tellen. Motordeskundigen in de gels va,n de paedagogie zijn, maar
dop staan met zijn drieën een ajs jjans niet met ik weet niet
bromfiets te „bekijken", kunnen wa,t dreig als hij buiten wil gaan
hun handen niet thuis laten, 'brom- speieni iooPt ie me zo onder een
i* "in zes krijgt het aut0. Tineke niet: ik zeg tegen
zich^heen: ^been haar: op de stoep blijven, hoor,
en dan heb ik er verder geen om-
Ja, er zijn ook verhalen bij van ^in^erTgezin met drie broertjes
meisjes, die bloemen willen pluk- (zeven, zes en drie jaar) had men
ken in een sloot, of die óók hard de pogingen om de oudste als een
achter een bal aandraven of on- soort bewakertjéover de'tweean-
deren aan te stellen, al lang opge-
verwacht van achter een auto geven js zó'n deugniet." zei
vandaan schieten en de weg wil- <je moeder met een komische zucht
Ien oversteken. Maar ln aantal .hij sleept de beide anderen ge-
,ijn .IJ Inch „taier en d.t kom.,
dachten wij, omdat meisjes beter maai."
ingeprent wordt wat ze wel en „Maar als je
niet mogen doen dan jongens. Of kelijk verbiedt?
omdat meisjes een heiliger ont
zag hebben voor de straffen die ~'ja je weet jongens zijn.
ze zullen oplopen dan jongens. Maar een excuus lijkt het ons
nieten zeker niet wanneer het
Neem bijvoorbeeld het overste- betekent, dat zo'n kind, omdat
ken op een drukke straat. „Wach- het nu eenmaal een jongen is, dan
ten tot er grote mensen staan en maar zijn gang moet gaan. We
dan vragen of je meemag", luidt hoeven er geen doekjes om te
iet consigne kennelijk. Maar het winden: het verkeer is levensge-
zijn vrijwel altijd de ietwat ban- vaarlfjk, en bouwterreinen of in-
gelijke of zo u wilt, gehoorzame dustrle-emplacementen, rivierdij-
meisjes, die schuchter vragen: ken en bruggen zijn geen speel-
„mefrau, set u me efe ofer?" terreinen voor jonge kinderen, die
Jongens niet, die doen eigenwijs er geen besef van hebben waar
;en paar stappen die rijweg op, precies het gevaar of de ongeluk-
rijken of het kan, en roetsjen dan ken schuilen. „Blad Zij" zal
/eg. graag uw mening vernemen over
deze kwestie!
Misschien ligt het ook wel een
>eetje aan de mentaliteit van de
juders. Van jongens wordt het al J>()ter 111 lailgWerpiffe
gauw leuk gévonden, wanneer ze ID
beetje de branie uithangen,
Wie wil het proberen?
de blindentuin van het Zuiderpark tot typiste", vertelt zij.
in Den Haag in de zon zitten te
praten. Zij was nooit in deze unie
ke tuin, de eerste op het vasteland
van Europa, geweest, waar alle
planten een specifieke geur heb
ben en de namen van de bloemen
en struiken in brailleschrift zijn
aangegeven.
wordt enorm vindingrijk. Zo wa-
„Die kinderverzorging? Ik wil ren we op Bartimeus eens aan het
wel wat méér, dan mijn hele leven sneeuwballen gooien. Ik had de lei
typiste zijn. Ik houd van kinderen ding van een groepje kinderen
kan goed met ze opschieten.
Compensatie
Zo'n wandeling door die tuin
geeft onmiddellijk al een beeld
van wat blinden hun „compensatie
mogelijkheden" noemen. Hun ge
hoor, hun tastzin, hun rtchtingsge-
voel zijn zo oneindig veel beter
ontwikkeld, dan het onze, dat zij in
een tuin als deze haast als
den hun weg vinden. En
ook met het werk.
Enige jaren geleden begon men
op het Ministerie van Maatschap
pelijk Werk 'blinden aan te stellen.
Dat 'betekende niet, dat er een an
der soort typisten zou komen. Al
léén dat vele ambtenaren hun
werkwijze zouden moeten verande
ren! Want geschreven concepten,
zoals die bij de overheid nog steeds ouder worden i
werd iedere keer geraakt. Ze
ten gewoon op mijn stem en toen
ik mijn mond hield raakten ze me
ook niet meer."
„Maar zou je het nu merken als
de kinderen kattekwaad uithalen of
Nog U Bep Valk typiste bij het
ministerie voor maatschappelijk
werk, maar het volgend jaar
hoopt ze haar zorgen aan kin
deren te kunnen geven.
Volgend jaar hoop ik eindexamen
te doen. En dan moet ik iemand
zien te vinden, die) het proberen
wil. Want de meeste mensen zeg- de kinderen kattekwaad uitnaien oi waar ook voor haar gekookt wordt,
gen: Je ziet ze niet! Hoe kun je vuil thuiskomen?"
de kinderen dan goed verzorgen? ..Ala ze ongewoon stil zijn, is er vlak bU iet Zuiderpark. In de bil».
Maar ik stel me voor dat ik op vast iets aan de hand en wat dat dentuin was ze nooit geweest. „Het
een klein sanatorium 'of in een ™n >1» Is te druk om zelf over te steken
iedere dag goed wast, kunnen zij
klem kmdertehu's heel S»ed te" „oe.it héél vuil worden. Ik ben er bovendien blijft er met het
'is het recht zal kunnen. Voorlopig is de echt niet bang voor. Als iemand werk en de studie niet veel tijd
moeilijkheid de praktijk voor het me volgend jaar een kans geeft,
examen. Zo kan ik in Den Haag dan zeg ik beslist ja. De enige
niet zo gemakkelijk een club vin- moeilijkheid is het wandelen met
den voor die praktijk. Toch kun kleine kinderen. Dan moet er een
je ook in clubverband allerlei oudere blJ K,3n-
spelletjes doen.
over. Maar het is hier wel heel
mooi En dan betast ze nog
eens een bordje met een heel
moeilijke latijnse naam in braille.
„Jammer dat hij uitgebloeid
terwijl meisjes „stout" zijn, of
„ongehoorzaam" wanneer ze niet
gèuw voor de dit of de dat ma
ken dat ze iets doen of iets na
laten. ,.'t Is zo'n echte jongen",
heet het, en, wanneer een meisje
eenzelfde apenstreek uithaalt:
„schaam je je niet, ondeugende
Ja je moet er maar mee zit
ten! Maar het gevolg Is toch, lijkt
ons, dat een meisje gauwer de
wijste partij of de veilige haven
kiest dan een jongen. Geef een
meisje een grote mond en ze
barst in hullen uit of kruipt sld-
derend van schrik weg, maar een ii
jongen, één moment beduusd, gaat
op een afstandje staan schelden
en doet het lekker tóch.
We hebben enige ouderparen
met jonge kinderen naar hun me
ning gevraagd. De ouders van
een enige, bijna vierjarige doch
ter vertelde wel, dat hun spruit
i zwang zijn teveel,
gere, meer zakelijk
ambtenaren waren onbruikbaar.
En de ambtenaren van Maat
schappelijk Werk moesten leren
dicteren. Direct aan de typist(e),
die een stenogram maakt op een
braillemachine of via een dicta-
foon. Maar daarna is er geen ver
schil meer. Want de opleiding van
s dat z
r de gek gaan houden. Maar
"keüjk ^ingestelde ook dat merk je al gauw. Ik
eens bij een blinde moeder. Een
van de kinderen mocht niet op de
grond zitten omdat ze zich vuil
maakte. De moeder zei: „Ga
staan.Het kind stond op maar
ging stilletjes onmiddellijk 'weer
zitten. De moeder merkte het
niet. Ik wel. Ik hoorde het aan
de hoogte waar de stem vandaan
kwam. En toen ik zei, dat ik dat
niet aardig vond, schaamde het
kind zich toch wel erg.
Twee brieven liggen hier, kelijk met elkaar nadei
waarin mij geschreven wordt de witte troon,
over het biddendanken en bij
bel-lezen aan tafel.
Dit is een uiterst teer punt
en wij betreden hier heilig land.
den zijn gevallen
er na een roerige vergadering
met verhitte gemoederen in
handen vouwen en
dachten elders zijn
)oze woor- van bidden geen sprake
tafel? Als den wij God niet het me
(en daar gaat het toch
ogen sluiten de vrijheid en de tijd van uw
ïrwijl de ge- medemensen. En dat mag even-
én er dus min. Met zulk demonstratief han-
Zou- delen doen wij de zaak van Chris-
eren tus eerder schade aan, dan dat
als wij Hem dienen. U kon toch ieder
toch geloof ik, dat ik het doen 1S-
moet, waar zelfs op dit terrein, wijze" s
grote gevaren ons bedreigen, welnee.
Onlangs schreef een predikant schreef i
Maar bidden?
dat hij vroeger als
kerkelijke week- oudste jongen thuis, altijd het
de dankgebed moest uitspreken:
jL J |iv ar- „Menslievend God, Uw Naam
i veel te weinig gebeden werd zij gelo°fd en gedankt dat Gij
ons met deze Uwe liefdegaven
Dat „veel te veel kan ,k ook hebt eevoed, voedt oolt%„ze
ziel ^met het brood des levens
Ja,
-jnvoudige bewoordingen tot u met u vieren kreeg,
ze hemelse Vader gaat? Pre- Zo vind ik het ook beslist af
es zoals zij tot de Here spreken te keuren, als een dominee een
hun persoonlijk gebed? En zieke in het ziekenhuis bezoekt
s er dan verder stil gebeden en dan zó hard gaat staan bid-
ppdankt wordt, dan ook wer- den, dat alle andere patiënten
dwingen tot eerbied, hun mond moeten houden, hun
i ogenblik stil zijn
lezen moeten staken
Als wij hier eens rustig over
nadenken, zullen wij tot de ont
dekking komen, dat deze domi
nee gelijk heeft. Bidden
vVat is bidden? Niets minder
immers dan onze ziel uit al het
ons omringende aardse opheffen
tot de heilige God. iaici a
Onze ziel opheffen.Is dat: haalde
„gauw even danken?" Is dat
het, waarvan in duizenden ver
gadering-verslagen wordt ge
schreven: „de vergadering werd
op de gebruikelijke wijze ge
opend (gesloten?)"
„Op de gebruikelijke wijze."
Dat riekt naar sleur. En sleur
is gewoonte waar de ziel uit is.
Iets dat dood is. Velen onzer heb
ben er geen erg in, dat zij er
in hun leven dode verstarde, be
vroren gewoontes op na houden,
die zij voor goede gewoontes ver
slijten. Weet u wie hier het eerst
doorheen zien? Onze opgroeiende
kinderen. Zij schudden ons wel
wakker op dit punt, I
gebed. Maar als kinderen en ook
hart openleggen voor God? En ongewild_ dit „gebed" i
wat het bijbel-lezen betreft i
dient het
ling, dat wij da
nemen óf zelf r
vij lezen zullen. Leest
iet der van het Leger des Heils, de
volwassenen dat nu jaren achter- te veel achter elkaar, zodat kin- Lutheraan
een iedere dag bidden, heffen
ze daar dan werkelijk telkens
weer hun zielen bij op? Ieder
zit daar met z'n eigen proble
men, z'n strijd en z'n zorgen aan e.|n cflRit .cucu umniju ----
tafel. Zegt dan dat ieder dag her- zó rijk aan inhoud, of zó geladen, schuwelijk. Laten wij hi
Iets anders
deren, die naar school moeten, het wanneer één of meer m
op spelden zitten, waardoor het de-patiënten erom verzoeken,
gelezene hen irriteert, inplaats
van hen te stichten. Bovendien
enkele verzen dikwijls al
zielen dat wij daar genoeg aan hebben
Overpeinzingen van Margaritha
niets i
met het brood des levens" nog
te verwerken. Komt daar nog e
half kapittel achteraan, dan ov<
spoelt dat de schittering van t
eerste verzen en bovendien i
teveel dat in
te weinig of
MARGARITHA.
Abonnee ta K. (L). We zijn
toch over de mee-helpende man
nen in de huishouding uitgepraat?
Daar waren we 't allemaal roe
rend over eens. Foto's van man
nen met schortjes vóór bezit ik
niet. Misschien kan de redac
tie er nog wel eens één op de kop
tikken en plaatsen. Maar dat
richtingen. Ze moeten heilig blij- slapt of verdwijnt de aandacht mijn terrein niet. Mijn gedachten
feilloos afgestemde antennes op vervult",
onwaarachtigheid.
Wat dan? Moeten wij dan he'
tafelgebed maar afschaffen? Na
tuurlijk niet. Dit mag nooit
Evenmin als het bijbel-lezen.
Maar het gaat hier om he
vele, het telkens herhaalde bid
den. Zesmaal on een dag aan ta
fel vóórgaan in gebed, is dal
geestelijke inspanning,
Zoals onlangs een jong i
na kerktijd opmerkte: „We
gen allemaal „verzoen de
b schuld, die ons met schrik
rm geschud.
Vervullen onze zonden ons nop
el met schrik? Heel konkreet
ize eigen zonden?
„Wij bidden altijd stil aan ta
:1". schreef iemand mij. Dat
toch ook weer niet goed. Hier
de toehoordei
Een lezers legde mij het vol
gende geval voor. Zij waren de
in een pension, waar nog tier
andere gasten logeerden. De
vraag kwam naar voren: Zuller
wij behalve ons bidden en dan- ^taat in de Kalverstraat onzede-
het onzedelijk gekleed gaan
van vrouwen en meisjes vullen
bcht geen heel stukje. Natuurlijk
vind ik dat niet goed. maar wat
de één onzedelijk vindt, acht de
ander sportief en fatsoenlijk. Wat
>p het strand heel gewoon is,
ken, wat we natüürlijk doen, ook
bijbel lezen aan tafel zoals thuir
m dan die andere gasten om
stilte verzoeken?
nijn mening had
ijk.
Waar liggen de grenzen? Ie-
ler is hier voor zichzelf en voor
kinderen verantwoordelijk
r boven ons vermogen uit- lopen wij zo gauw het gevaar.
gaat? En hoe kunnen wij
alleen de uiterlijke
het recht dit laatste te doen. Zulk Misschien kom ik j
beslag leggen op dit niet.
Meisjes vragen voorzichtigheidshalve
aan vreemden: „Brengt u me even
naar de overkant?" Maar jongens
knappen het liever zelf op
uitdruk-
weet hoe jongens
Recepten als
gezellige
verhaaltjes
Ze heet Lydia Winkel en omdat
ze een boekje heeft samenge
steld dat vol staat met recep
ten, heet dat boekje: „Lydla's
recepten winkel". Het zijn recep
ten die ln het Parool versche
nen onder de titel: „Eet u
eensQuerido ln Amster
dam ls de uitgever en Jenny
Dalenoord maakte de tekenin
getjes.
Henri Knap schreef het voor
woord, naar zijn eigen zeggen
omdat hij op diëet is, en om
dat hij desondanks zo van veel
en lekker eten houdt. Poëtisch
zegt hij, dat dit boekje een klei
ne, vriendelijke wereld opent
vol goede geuren en verras
sende smaken.
Ongewoon eten, dat is Lydia's
richtlijn. Eten, zoals ze dat doen
in de Provence en in Amerika,
in Turkije en in Rusland, in Ita
lië en op de Philippijnen. Eten
van ingrediënten, die hier best
te krijgen zijn, maar die zich
nog niet in de algemene belang
stelling kunnen verheugen.
Het zijn recepten die Lydia Win
kel gedurende haar reizen ver
zameld heeft of die ze zelf heeft
verzonnen. Ze geeft geen dro
ge opsomming van de benodigd
heden en van de wijze van be
reiden; ze babbelt een beetje
over het land van herkomst,
over wat grote dichters of
schrijvers beweerd hebben over
soep of lamsbout.
Zelfs wanneer u zich om redenen
van financiële, medische of an
dere aard niet aan het maken
van al deze heerlijkheden zult
wagen, is het lezen van dit boek
je een genot. Het is namelijk zo
sprankelend en speels geschre
ven dat het zich laat lezen als
een bundel gezellige verhaaltjes.
vrouw van deze manheer. Neen,
het is een blouse, speciaal ont
worpen voor mijnheer-zelf, met
een soort boothalsje en met
tricot-boorden.
Het geval is bedoeld voor de
zomer dat had u waarschijn-
ggj lijk al begrepen. Volgend jaar
komen deze blouses in de han-
del. Zij zijn wel echt bedoeld
voor sportieve evenementen
vooralsnog zien wij er de heren
nog niet mee naar hun werk
gaan
Weet u wat zo grappig is? Dit
kledingstuk is ontworpen door
Ze heeft er zelfs
Dat dacht u maar, dat deze
blouse de blouse is
een wedstrijd, die Cojo in Arn
hem had uitgeschreven,
de tweede prijs mee behaald.
de
en
Het valt" niet te ontkennen:
roomboter eten is een dure lieflheb-
berij. Zo af en toe mag er dan
eens een pakje op over schieten
voor de weekends of voor een fees
telijke gelegenheid, maar regel
matige gebruikers zijn wij niet.
Het grote bezwaar is vooral, dat
„zuinig aan dben" met roomboter
averechtse uitwerking heeft,
omdat boter vrij snel de neiging
heeft „sterk" te worden.
Den oplossing ls, kleinere hoe
veelheden kopen, Maar niet alle
winkeliers zajn geneigd hun half-
pondspakjes doormidden te delen.
Bij de fa. gebr. van der Spek
in Zoetermeer is nu een machine
in bedrijf gesteld, die halve ipak-
boter („achtste" pakjes heten
in zuivelkrïngen) volautoma
tisch verpakt. Het zijn geen vier
kante blokjes, maar langwerpige
plakken, die wel een beetje aan
vanille-ijs doen denken! In elk ge
val lijkt het ons een uitkomst voor
alleenstaanden en voor hen die de
uitgave van een heel pakje ineens
een beetje bezwaarlijk vinden.
De sluier over de Paryse mode is opgehaald. We weten het nu:
kortere rokken, lang, sluik silhouet. Of wy deze mode nu ook
daadwerkelijk kunnen gaan volgen, staat nog tc bezien, want per slot
van rekening kunnen de confectionairs ook geen ijzer met handen
breken! Zij moeten hun collecties lang voor de Parijse shows samen
stellen en afwerken, want de orderportefeuille staat dreigend op de
De Haute Couture gaat zelden abrupt over van het een op het anderl
De tailleur, die Pierre Cardin in zijn voorjaarscollectie bracht (foto
links) en die door Plaza voor Nederland „vertaald" werd, zal het
deze herfst ook nog bést doen! Zij is gerAaakt van Italiaanse natti-
fantusie. De andere f<jto laat een ensemble naar Dior zien: een japon
met Z) mantel van English composé mohair. Je zult het er mee mogen
doen, deze winter! Beide mantels hebben een persianer kraag.
Toch zal hel niet zo zyn, dat de tailleurs en mantels, die deze herfst
in de ivinkels komen, ver afwijken van het nieuwe modebeeld. Dat
ziet u trouwens wel aan deze foto's.
6 PRAATJES
BESTE MIES,
Tante Jeanne was vanmiddag
hier en dat is de reden, waar
om ik jou nu even schrijf. Ik
vertelde haar zo terloops, dat
jij die trui van Hetteke over-
breien zou en toen werd ze
ineens giftig.
Ze zei notabcne, dat ik jou ex
ploiteer! Dat je die trui ver
leden jaar net had gebreid en
dat het onbehoorlijk van me
was, je hem nu weer te laten
uithalen en overmaken. Ik heb
haaraan het verstand ge
bracht, dat jij heus wel mans
genoeg bent om eens „nee"
te zeggen als het je niet zint
en dat je onder zusters, elkaar
toch heus wel een dienst mag
vragen.
Bovendien xit jij straks weer
hele avonden alleen, want het
is al zo vroeg donker en dan
heb je weer van die echte
avonden. Is het dan zo erg om
een breiwerkje te hebben?
Maar enfin, tante Jeanne zei
nog een heleboel over dat jij
na je dagtaak je huishouding
nog hebt en je vriendenkring
enzo. ik vond het ontzettend
overdreven.
Huishouding! Wie maakt het nu
vuil bij jou?? En denkt ze
soms, dat ik niets heb te doen,
's avonds? Met vijf kinderen
zeker!
Ik kreeg eventjes de nare ge
dachte, dat jy met haar over
deze kwestie hebt gesproken
en daarom vraag ik je: zeg
me dat eens eerlijk. Het is
toch heus niet nodig, er der
den in te halen als je tete
tegen mij hebtl
I
