De een
ander
op
visite, de
uit stelen
JNed. Films met talenten
met gemiste kansen
en
Idyllisch misverstand op
tweelingen-meeting
dpi
,Geen alcohol - geen risico'
is te idealistisch
s
MAANDAG 24 JUNI 1937
Notities van een dubbel congres
O
(Van onze speciale verslaggever)
IN EEN KLETN PLAATSJE in ons land
leden een keurig nette man, vrijgezel e
-estigde zich enkele jw.en ge-
n in het bezit van genoeg geld
om zonder aanwijsbare verdiensten een royaal leventje te leiden. Al gauw
was hij met zijn innemende manieren kind aan huis bij alle notabelen
en het op visite gaan lag hem blijkbaar uitstekend: zo goed als iedere avond
was voor hem bezet. Visites bij de notaris, de dokter, de bankdirecteur,
de onderwijzer en de pastoor. Maar zijn komst luidde voor het dorp ook nog
een ander tijdperk in: dat van een serie brutale inbraken in huizen en
fabrieken, welke serie het werk moest zijn van één man.
Die man werd ook gezien: een vage
schim maar, en eens werd hij bijna
gesnapt en vond men van hem een
prachtig stel vingerafdrukken. En de
dorpsroddel was al begonnen, de
nieuwe ingezetene, de opgewekte
jonge man in zijn nette pakken, als
de schuldige aan te wijzen, en de
veldwachter nam hem in verhoor.
Maar hij had een schat je van een
alibi. „Die avond? Te gast bij de pas
toor. Die avond, de gast van de dok
ter, en die avond te eten bij de nota
ris
Men
oor een raadsel, vooral
loen de vingerafdrukken vrijwel bicken le
kloppen. Maar dc dorpsveldwachter was
slimmer dan de inbreker hjj drong on
verwachts het huis van de „nette jonge
man" binnen, en vond daareen twee
ling, die precies op elkaar leek.
Toen klikten de handboeien bij allebei:
de beschuldiging was, dat de een uit ste
len ging, terwijl de ander voor het alibi
kant opkeek, was hij volkomen vai
kaart en heeft hij het verdere congres
de blik niet van de blcfcnote laten dwa
len
Oudste
De persfotografen hadden een go
dag: zoveel tweelingen bij elkaar in
lips' jubileumhal. dat is ook een bu
kansje als geen ander. En al gauw werd
een geniaal idee in menig fotografen-
hoofd geboren: de jongste en de oudste
tweeling op één plaatje. De Jongste
gauw gevonden: twee schatten van r
jes van zes jaar. Maar toen men hun de
oudste aanwees, zakte teleurstelling in
hun harten. Want die oudste tweeling
waren een Duitse broer en zus van boven
de negentig, die in werkelijkheid niet6
op elkaar leken, behalve ln ouderdom.
Nee, dan was de op-één-na-oudste twee
ling dankbaarder object. Twee lieve grij
ze dametjes, twee wandelende spiegel-
beeldjes met vriendelijke oogjes. En de
tweeling van zes moe6t bij hén op schoot
voor een plaatje. Maar dat nam de Duit
se tweeling nief: „Wij zijn de oudste, dat
De Keulse tweeling Maria en Claudia Steffens (6), de jongste deelneem
sters aan het tweelingencongres in Eindhoven, gingen zaterdag samen
met de oudste aanwezige tweeling, de dames Anna en Else Petsch (74)
uit Dusseldorp op een plaatje
zorgde. De twee „nette jongens" hadden
er zorgvuldig voor gewaakt, zich i
samen te vertonenEr restte nog één
moeilijkheid: wie had er nu ingebroken
wie had voor het alibi gezorgd
Een ander staaltje van de wijze, wa.
op identieke tweelingen hun gelijkenis nog
wel eens gebruiken, was de sensationele
ontdekking, dat de gebroeders Elzinga uit
Heerenveen na een verlof, eikaars uniform
hadden aangetrokken en voor de grap
naar eikaars legeronderdeel waren terug-
gokeerd. Niemand merkte de verwisseling,
al vonden de kameraden hun vriend El-
linga „wel wat vreemdPas na een
dag kwam de verwisseling uit en er heer
ste in den lande grote hilariteit over deze
toch wel kostelijke mop.
Rood hoofd
Ja, de tweelingen houden over het al
gemeen nogal van deze „practical jokes"
- het is voor hen ook de enige.verdedi
ging tegen de lacherige nieuwsgiergheid.
die „men" nu eenmaal voor een volko
men identieke tweeling aan de dag legt.
Op het tweelmgen-congre6 in Eindhoven
maakten we daar zaterdag ook nog een
fraai staaltje van mee. Aan ons tafeltje
rat een jonge collega, wien6 ogen af en
toe van zijn blocnote afdwaalden naar
een tafeltje naast ons, waar een bijzonder
aardig meisje gezeten was. 'Als hij haar
blik ontmoette, glim'ladhle hij vriendelijk
- en zowaar, het meisje glimlachte vrien
delijk terug.
Wij, de oudere collega's, hadden er alle
maal een beetje schik over, zoals die twee
elkaar daar de wereld om hen heen
vergetend zaten te glimlachen, maar we
kregen ineens veel meer schik. toen. tij
dens een korte afwezigheid van onze eol-
lega-op-vrUersvoeten. zich aan dat tafel
tje naast ons een tweede meisje zette,
tweelingzusjes van het eerste, en in uiter
lijk precies gelijk. Onze collega keerde
terug, gluurde over zijn blocnote glim
lachend naar zijn favorietje, maar kreeg
meens een kop als vuur: het meisje keek
nijdig terug en wendde haar hoofd af met
een air van: meneer, wat dénkt u wel..!
■Alle mensen stamelde de collega
verbouwereerd, naar het tweelingpaar
kijkend. „Heb ik déér even een stommi
teit uitgehaald: ik lachte tegen de ver
keerdeI"
Maar wij hadden plezier om iets heel
«ders. Want toen dat tweede zusje erbij
Va6 komen zitten, hadden wij gezien, dat
tij in kleding verder volkomen gelijk
- witte schoenen droeg, terwijl het eer
de meisje bruine aan had. En het meisje
dat de arme jongen zo ongenadig terneer
doeg, droeg bruine schoenenHij had
wel degelijk tegen het „goede" zusje ge
lachen, maar zij practical"joking. zoals
haar in het bloed moet zitten had ge
dacht: laat ik hem eens laten schrikken,
dan denkt, hij, dat ik mijn zusje ben
Na tien minuten kreeg de jongeman zijn
moed terug. Hij blikte naar het andei
meisje ving haar blik en glimlachte vriei
del ijk. Maar toen zij haar wipneuje sm:
lend optrok en demonstratief een andere
is helemaal niet eerlijk, wat u daar
Enfin, de ene fotograaf na de andere
kwam op het lichtende idee van „de
oudste en de jongste op één plaat, dót is
hetEn steeds liepen ze de oudste,
Duitse tweeling met geknepen mond voor
bij, en steeds kwamen de vriendelijke oude
dametjes beredderig uit hun stoelen om
hoog, om de jongens nog maar weer eens
op schoot te nemen. En steeds zwermde
de teleurgestelde Duitse tweeling om dat
vriendelijke groepje heen. „Het is niet
eerlijk, het is niet eerlijkWees reëel.
die mensjes hadden gelijk, maar ik kan
die fotograaf toch óók wel een beetje be
grijpen.
Medisch
Wij schreven ad eerder, dat er voor deze
grootscheepse verzameling van tweelin-
van medische zijde grote interesse is.
ers, bij tweelingen kan men op ideale
wijze nagaan, wat milieu, beroep etc. aan
invloed uitoefenen op iemands karakter;
ïeer één van een tweeling bijvoor
beeld bakker is geworden en de ander
kantoorbediende, is het voorhanden zijn
van medisch studiemateriaal duidelijk. En
het heeft ons dan ook werkelijk genoegen
an, te merken, dat de arts dr. .J. W.
Bruins met een grote staf van medische
studenten tussen de congres-evenementen
door gelegenheid te over had, dc tweelin
gen te onderzoeken op bijvoorbeeld gebit
gelijkenis, smaakzin-overeenkomst, kleu
renblindheid. vingerafdrukken en alge
mene gelijkenis.
Maar het was ook leuk. te merken dat
vele tweelingen graag en enthousiast aan
dit onderzoek meewerkten, ook al liep een
oudere tweeling boerenmannctjes
«arte pakken, de glimmende petjes
beleefd in de hand kwaad en ge
shockeerd weg. toen een medische student
vroeg, of zc „écn-eiïge tweeling" waren
Aan verhalen was geen gebrek. De er
varingen van twee broers uit Amsterdam,
die beiden op dezelfde afdeling bij één
bank werken, de groeiende idylle tussen
twee tweelingen (twee Duitse meisjes en
twee Nederlandse jongens) die echter in
een grootscheepse verwarring ten onder
ging, omdat het Duits van de broers niet
van dien aard was, dat ze al de verwi
lingen (ben jij nou jij, of ben jij jij niet?)
op de voet konden volgen, het aldoor
maar praten tegen de verkeerde mensen
de nieuwsgierige vragen aan de weinig*
„eenlingen" (heren van het bestuur bij
voorbeeld) in de geest van: waar is de
tweede? het droeg bij tot de algemene
hilariteit, die dit congres heeft geken-
De Duitse delegatie, die aankondigde,
met 200 tweelingen in een speciale trein
te komen en in Eindhoven een „levend
schaakspel" te zullen vormen om daar
mee de historische partij schaak, die Na
poleon op St. Helena tegen zijn adjudant
speelde, ten tonele te brengen kwam
met 78 tweelingen, niet in een „Sonder-
zug", en het schaakspel, wel. daar were
niet meer over gepraat.
iHet was alles bij elkaar toch bij
zonder genoegelijk; dr. Bruins gaat
met een schat van notities naar huis,
de tweelingen he'bben vrolijke dagen
beleefd en de organisatoren zeiden
blij „niet te mogen mopperen", wat
naar wjj aannemen zou wijzen
in de richting, dat er ditmaal niet
(zoals twee jaar geleden in Oirschot)
een tekort van enkele duizenden gul
dens zou zijn
Dubbele betaling
A.O.W. voorkomen
Er is een regeling getroffen om te voor
komen, -dat men bij voorlopige heffing
teveel a.o.w.-premie moet betalen. Dit
geldt voor hen, die meer dan één dienst
betrekking vervullen of wier echtgenoot
reneens in dienstbetrekking is.
Voor hen wordt immers op het uit iede-
dienstbetrekking afzonderlijk genoten
'loon premie ingehouden tot een maximum
465 per dienstbetrekking. Daardoor
kan het voorkomen, dat in totaal meer
dan 465 per jaar wordt ingehouden en
dat dit meerdere pas kan worden terug
gegeven bij de later op te leggen definl-.
premieaanslag.
verzoek van de belastingplichtige
mogen de inspecteurs der belastingen de
'oorlopige aanslagen inkomstenbelasting
957 verlagen met het bedrag, dat in 1957
vermoedelijk boven 465 aan premie zal
worden ingehouden.
Aangezien de definitieve premieaanslag
en de definitieve aanslag inkomstenbe
lasting gelijktijdig zullen worden opge
legd, wordt met deze regeling bereikt,
dat men voor een gelijk bedrag uitstel van
betaling van inkomstenbelasting geniet
als men voorlopig teveel aan premie a.o.w
betaalt.
TMEESTER
NIET TE VEEL VERKEERSREGELS
aantal potentiële brokkenmakers op de
weg blijven. De slagzin „geen alcohol
geen risico" is dan ook te idealistisch
Deze mening is de zenuwarts dr. J. H.
M. Berden uit Heerlen toegedaan, die
Den Bosch, sprak voor de r.k. artsenvi
eniging. „Indien", zo vervolgde dr. Ber
den, „excessief alcoholgebruik oorzaak is
Internationale Filinweek 1957
TNE INTERNATIONALE FILMWEEK 1957 is voorbij; de laatste dag was
gewijd aan de Nederlandse film. Documentaires en speelfilms werden
er vertoond. En we hebben opnieuw kunnen constateren dat men in ons
land zeer zeker met een camera kan omgaan. Maar een film als kunstwerk
maken, een film dus als een eigen schepping opbouwen, vereist meer dan
alleen maar goed camerawerk. Dat vereist zoveel facetten, dat men ze ver
moedelijk nooit of hoogst zelden bij één mens alle tegelijk zou kunnen
aantreffen. Die mens moet dan een universeel kunstenaar zijn. In hoeverre
Ned. cineasten een dergelijke figuur benaderen, valt na zo'n Ned. filmdag
natuurlijk nog niet te zeggen. De keuze was daarvoor te beperkt. In ieder
geval komen de makers van de twee grote speelfilms een dergelijke kun
stenaar in de verste verte nog niet nabij.
In de loop der ja-
schillende
speelfilms
mindere of meerdere
waardering over deze
produkten gespro
ken, er is opgemerkt
dat het
schoon was, en er
zijn stimulerende
woorden in kranten
en tijdschriften ge
schreven. Maar er is
nog nimmer de juich
toon van de ontdek
king geweest, nog
nimmer de vreugde
om de grote verras
sing. Veelal zochten
de Ned. cineasten het
in de burgerlijke
volkssfeer en dan
brachten ze een net
opgezegd stukje
volkstoneel op het
witte doek. De beel
den volgden elkaar
een eigen taal dier
beelden was geen
sprake. Waarom?
Omdat de cineast niet
volledig kunstenaar
was, omdat hij niet
met zijn eigen (film)-
middelen zelf kon
scheppen. Zijn men-|
bleven de spe-
op het podium, niet de spelers in het
leven. En met wat burgermanshumor
st dan worden goedgemaakt wat er
filmspel te kort kwam.
i nu zijn er zaterdag in het Metro-
pole-öheater te Den Haag twee nieuwe
Ned. speelfilms vertoond, weer twee be
wijzen van goed camerawerk. Des mid
dags zagen we de film„Stranding" van
Louis van Gasteren en 's avonds de film
„De vliegende Hollander" van Gerard
Rutten. De film „Stranding" heeft als
Wim Wennink (r.) als Paul Brandt
en Lex Goudsmit (IJ in de film
Strandingvan Louis van Gasteren.
Zweedse m.s. „Ecuador" ln de nacht van
29 februari 1956 bij Terschelling. Rond
die stranding heeft Louis van Gasteren
een geheel verbaal gefantaseerd van ver
valsing van Amerikaanse dollarbiljetten,
een verhaal dat zich met veel dramatiek
afspeelt voor een groot deel op het zin-
Torh is lid zo
ACCOMMODATIE VAN
966) Zolang een voorwerp op min- afstand duidelijk te zien. De vaak aan
riste behoefte te niet rr
t beeld van het streert
tvlie. en wordt kinder
i 40 ent V
■t hard, -
OGEN
komt te liggen. Ma.
10 jaar lat
erp echter dichterbij.
hij
dan dreigt het beeld achter het
e de kier
legt
op het fei
heeft bereiikt. kan
moment niet nóg bollet
nndering in het brekei
mogelijkheid hebben op kort-
afstand scherp te zien. De lens van he
oog i« dan nog lenig en kan gemakkf
Rjk holler worden, zodat een kind vat
10 jaar een voorwerpje op een afstam
van 7 cm van het oog scherp kan sier
Dit wordt het „naaste punt" genoemd
Hoe ouder men wordt, hoe meer hr
rortgezet. Als dc verder „het naaste punt" van de ogei
bepaalde bolheid af komt te liggen. In het begin gae
:ommodatie-vermindering welii
op 70-jarige leeftijd 3,30 m.
Heeft iemand de leeftijd van 80 jaar hc
reikt, dan is de accommodatie gelijk nul.
want dan lift het naaste punt op 5 m
afstand of meer. Dit alle» geldt voor nor
male ogen, «odat niemand lirh tekort
i behoeft te gevoelen.
dooi
I bo.
de plaats waa
Eehouden voor
t de spankracht van de noglens.
»e. Zo ligt
iste punt"
n, bjj 30 ja
oog voltrekt, i
we ook hier
i bewonder
volgende keer.
(Nadruk verbo
- ranst" ^'bhe'
- Waarom roudt u alleen maar „mooi weer-kiekjes" maken...
als u even goed met een volledig beeld van uw vakanue kunt
thuiskomen? Dank rij Philips „Photoflux", het handige mo
derne fluslampje dar overal komt waar de ton niet komt.
Philips „Photoflux", het goedkope, feilloze flitslampje voor
binnenshuis, s avonds of donker weer. Ga deze vakantie
flitsen! Neem enkele doosjes .Photoflux' mee en kom terug mei de
leukste foto's van uw leven!
Het onmisbare vakantie-zonnetje
•kende schip, waarbij er slachtoffers in de
kolkende zee verdwijnen.
Met heel veel talent heeft Louis
Gasteren zijn verhaal uitgedacht en
spel in de lenzen van zijn camera opge
vangen. Men kan zelfs bewondering heb
ben voor de durf van Louis van Gaste
ren. maar men zal er terstond aan
ten toevoegen dat we er met deze film
nog lang niet zijn. Wat het verhaal
zijn de climaxen en anti-climaxen, wat de
film mist is de innerlijke dramatiek.
Louis van Gasteren heeft zich wat al te
onbeheerst op het project gegooid i
is er niet uit gekomen. Het verhaal heeft
meerdere on'logasche wendingen, is door
zijn, beknoptheid soms onbegrijpelijk ge
worden en mist een opbouw, waarbij
tot een verrassende climax wordt ge
voerd. Het is alles wat overspannen.
De film is wel heel erg beweeglijk
suggereert bewogenheid, maar mist de
nerlijke dramatiek in de beeldopvolging.
Een hevig kokende zee. een enorm
genbui, een orkaan bij een zinkend schip,
de verfilming daarvan alleen is niet vol
doende om tot een dramatische belevenis
te komen. Kort gezegd: de dramatiek
mpest er worden aangebracht door wind,
regen en golven, Want het spel va
twee mannen op het schip met ten slotte
het gevecht, is veel te lang gerekt
nog tot een echte dramatiek te kunnen
komen. Dat is allemaal erg jammer,
nogeens: Louis van Gasteren heeft talent.
En zijn spelers hebben dat ook: Wim Wen
nink. Lex Goudsmit. Jos Fillery, Yge
Draaisma, e.a. Maar ze doen te weinig,
d.w.z. ze doen filmisch te weinig. En dan
overtuigen ze niet van de noodzaak
hun handeling.
Vliegende Hollander
pERARD RUTTEN had een korte pe-
riode uit het leven van Anthony Fok-
wker als onderwerp voor zijn film „De
vliegende Hollander" gekozen, de jonge
Ton Kuyl als Anthony Fokker in d«
film „De vliegende Hollander" van
Gerard Rutten.
uitgangspunt gehad de stranding van het
Fokker die in Duitsland studeert en er
ers te vLietuig bouwt, dat door sabo
tage kapot gaat. Tragiek en eiwreugde zijn
bij die jonge Fokker en ook in de film.
Eerst de strijd thuis met vader en moeder,
dan nog zo'n beetje liefde tot de knappe
Brigitte, daarna de moeilijkheden en te
genwerking in Duitsland, maar dan ten
slotte de vreugde van het vliegen in een
zelf gebouwd toestel, primitief nog, mear
echt
Het verhaal zal authentiek zijn. Zo ver
jn we nooit ondergedoken in de levens
geschiedenis van Anthony Fokker om dit
te kunnen tegenspreken. Als zodanig is
deze film dus een hulde aan onze vlieg
tuigbouwer. En ook een instructieve film.
Rond die feitelijke gegevens heeft Rutten
vanzelfsprekend wat fjlmfantasie moeten
gebruiken om tot een aantrekkelijk ge
heel te komen.
Maar wat Gerard Rutten vergat is om
de filmcamera meer te laten doen dan het
alleen maar beeldend signaleren van de
feiten. Hij heeft 'er echt te veel gefoto
grafeerd toneel van gemaakt en verloor
daardoor aan filmische zeggingskracht.
Vooral in de dialogen die soms opmer
kelijk lang zijn was er te weinig filmi
sche spanning. Steeds maar weer de ca-
i richten van de één naar de ander,
niets suggerend, nergens vrij spelend. Dat
maakt deze film wat vermoeiend, wat
stug ook, heel dicht liggend bij een
speelde documentaire. Wat Louis
Gasteren, aan durf toonde, wordt bij Ge
rard Rutten gemist, al is de laatste dan
wat meer weloverwogen te werk gegaan.
Ook van zijn spelers heeft Gerard Rut
ten niet de juiste filmin9telling kunnen
loskrijgen: het bleef toneel, wellicht
uitzondering van 'n Cruys Voorbcrgh die
als vader Fokker uitzonderlijk goed
En Ton Kuyl als de jonge Anthonie
ker heeft heel goede momenten. Lies
Franken als Ilonka was een verrassing
Adelheid van der Most speelde een echt
klassiek-bewogen Brigitte. Wat ons in
deze film het meest fascineerde was de
elektronische muziek van Henk Badings,
een filmmuziek die volkomen verdiend is.
nergens de aandacht speciaal bp zich
tigt en meer dan welke gewone
ziek ook sferen tekent en stemmingen
suggereert Filmkunst en elektronische
muziek kunnen uilstekend samengaan.
maar niets z ggeen.Dczest peeen-Fncen
maar mets zeggen. Deze cineast heeft
werkelijk alle kansen :n zijn meer d
sentimenteel verhaal gemist en bovendi
le de uitkomst als we het tenminste
van dodelijke ongelukken, dan dient een
specifiek gerichte straf te worden opgo-
leed. Daarbij moet echter, naar inzicht
van spreker, de delinquent ingedeeld
worden in een der twee groepen, n.l. in
die der verslaafde, veranderde persoon
lijkheden, die waarschijnlijk tot de groep
brokkenmakers behoren of tot degenen,
die incidenteel hun gevoel voor verant
woordelijkheid hebben verloren. Voor de
eerste groep zou zi. definitief intrekken
van het rijbewijs een sanerende, juiste
straf zijn".
Beoordeling door agenten of artsen van
enige mate van dronkensehap Is zelden
betrouwbaar. De bloedproef kan betere
gegevens verschaffen, mits op dc Juiste
ttfd, vlak na een ongeluk, genomen, aldui
prof. dr. E. J. Arlëns uit Nijmegen.
VrU algemeen kan worden aangenomen,
dat 1,5 pro mille alcohol in het bloed ge
vaarlijk Is. De bloedproef kan als zodanig
Juist, maar niet altijd bruikbaar worden
beschouwd, zo meende prof. Ariëns.
Het systeem van verplicht medisch on
derzoek voor 60-jarigen en ouder achtte
dr. A. Brand, medicus van het Centraal
bureau voor de afgifte yan rijvaardig
heidsbewijzen, noodzakelijk. Voor nog
ouderen wenst hij een jaarlijkse herkeu
ring. in plaats van een keuring om de
vijf jaar. Op het ogenblik zitten 80- en 90-
jarigen achter het autostuur.
Mr. Harmsen, juridisch adviseur van de
A.N.W.B., behoorde tot degenen die zei
den niet veel van een verplichte bloed
proef te verwachten. De verkeersonveilig
heid is een verschrikkelijk probleem en
de behoefte aan „maar iets te doen" is
groot. Men moet zich daarbij echter steeds
blijven afvragen, of dit doen ook zin heeft.
Hij wees erop, dat de Nederlandse juris
tenvereniging zich bij meerderheid tegen
tegen het invoeren van de verplichting
heeft gekeerd. Berekend is, dat het ver
keer minder doden eist dan vroeger. Van
het aantal ongelukken wordt van 0,7 tot
6 pet door alcoholmisbruik veroorzaakt.
De meningen over deze percentages lopen
dus wel uiteen.
Verkeersregels, zo zei prdf. Mertens
nog, kunnen de veiligheid bevorderen.
Een regeling In finesses echter wjjst h(j
als te veel en (e moeilijk van de hand.
Voor goede menselijke verhoudingen ln
het verkeer Is een minutieuze regeling
fataal, omdat deze „het eikaars broeders
en hoeders" z(jn verhindert.
Meisje deed dodelijke
val uit hoog raam
Zaterdagmiddag viel aan de Koningin
neweg te Amsterdam do drie-jarige An-
nemdeke de Vries uit het raam van de
tweede etage van haar ouderlijke woning.
Het mei6je kwam op de betonnen vloer
binnenplaatsje terecht en over
leed enige tijd later in het ziekenhuis.
Het kindje zou bij het spelen met haar
achtjarig broertje op de vensterbank zijn
geklommen en zo de dodelijke val heb-
Gisteren is in Leim/uiden het vijfjarig
zoontje van de heer E. de Jong, directeur
de melkfabriek N.V. Holland, met de
autoped te water gereden en verdronken.
In Amsterdam is zaterdag de 58-jarige
arbeider J. A. Dijkstra toen hij bij de
afboirwpier van de NJ5.S-M. aan boord
het zeeschip Viva-para werkzaam
heden deed, over boord gevallen. Enkele
later vond men het stoffelijk over
schot
Bij de cokesoven van de Velser Hoog-
zens is zaterdag de 60-jarige arbeider
Klok tussen een deurafneemmachine
een betonnen pilaar bekneld geraakt.
Het slachtoffer overleed na het ongeluk.
Dr. Kris haalt een streep
door zijn rekening
Een medische commissie heeft zaterdag
beslist, dat de ouders van Bennyy Hooper,
die onlangs uit een acht meter diepe put
werd gered, de rekening van 1500 dollar
dr. Kris niet behoeven te betalen om
dat zij daartoe financieel niet in staat zijn.
Dr. Kris heeft zich ermee akkoord ver
klaard.
FILMPRIJS 1957
De minister van O. K. en W. heeft
ln het kader van de Internationale
Filmuieck 1957 en ln overeenstem
ming met het rapport der jury (be
staande uit P. J. v. Mullem. Bert
Haanstra. Herm. v. d. Horst. Ch.
Boost. J. Nijland en J. C. Schuller)
de Filmprijs 1957 in rubriek A
(vrije en zgn. sponsored films) toe
gekend aan de cineast Theo van
Haren Noman voor zijn film „Een
leger van gehouwen steen". Aan
geen der inzenders in de rubriek B
(in opdracht vervaardigde films)
kon een prijs worden toegekend.
Een speciale vermelding is verleend
aan Pim Heytman voor zyn uit
muntende camerawerk in de films
„De morgenster„Stalen platen"
en „Onderzoek B.P.M.", aan Josef
Misik voor z(jn technisch kunnen in
de poppenfilm „Prins Electron",
aan Charles Huguenot van der Lin
den voor het gedurfde experiment
in zyn film „Dc morgenster" en aan
Win
in de film Stervende taal"
prijzen z\jn zaterdagavond in het
Metropole-theater te Den Haag na
mens de minister uitgereikt door
mr. H. J Reinink. directeur-gene
raal van de Kunsten en de Buiten
landse Culturele Betrekkingen van
het ministerie van O., K. cn W.
goed hebben begrepen ook nog weinig
moreel verantwoord. Dit wat betreft de
speelfilms van Ned. cineasten. De ver
toonde korte reclamefilms zijn al oudere
produkten. Boven al die speelfilms en
boven al de documentaires uit steekt dan
de bekroonde film van Theo van Haren
Noman: „Een leger van gehouwen steen",
ontroerend bewogen spel met de
beelden van ons leed en verzet, een film
/an grote allure. De in de loop van de
filmweek vertoonde documentaire van
Bert Haanstra: „Rembrandt, schilder van
nens" staat hier vlak naast in waar-
n terecht ontving Haanstra daar za
ngavond de Rembrandtpcnning voor
het departement van O. K. en W.
