Hervormd opleidings centrum
Een afgescheiden predikant, begon het
„Nieuw Ruimzicht" tussen
Driebergen en Doorn
Afgescheiden en toch hervormd
1 hi3 1
Overvloed van conferenties
op internationaal niveau
UJH.l'IOiIJ'IHIill
Kruistocht van Billy Graham
in New York groeit
ZATERDAG 15 JUNI 1957
ussen Doorn en Driebergen, waar de oude hoge bomen
rich statig verheffen en de sfeer nog hangt van buiten
plaatsen en kastelen, ligt laag, verscholen in een uitgestrekt
park, een modern gebouw. Op het uitgestrekte grasveld er
voor spelen een paar jongens badminton. Men staat nauwelijks
honderd meter van de drukke rijksweg en toch vallen er
ineens een rust en een stilte, die weldadig aandoen, en die
door de schelle jongensstemmen slechts geaccentueerd worden.
„Nieuw Ruimzicht" staat er op het hekje bij de ingang en
ter verduidelijking staat er bij „Hervormd Opleidings Centrum". Op de
plaats, waar de sfeer van de onde buitenplaats zich vermengd heeft met
de nieuwe architectuur studeren jonge mensen in een internaat, waarin
het oude doel van Doetinchem nog steeds wordt nagestreefd onder de
nieuwe omstandigheden, die zich de laatste jaren in de Hervormde Kerk
hebben voorgedaan. „Nieuw Ruimzicht", is de voorzetting van het oude
Ruimzicht uit Doetinchem, dat door ds. J. van Dijk Mzn werd opgebouwd.
Negentig jaar ge
leden zat deze ds.
Van Dijk, predikant
van een kleine af
gescheiden gemeen
te in het Achter-
hoekse Doetinchem,
bij een jonge
vriend, 'die graag
predikant wilde
worden. „Wil jou
(Jominee worden?"
vroeg hij Gerrit
Jan Antink ten
overvloede en hij
voegde er aan toe:
„Ik zal jou helpen,
maar dan moet jou
in de Hervormde
Kerk dominee wor
den. Je hebt twee
weken - bedenk
tijd." Ds. Van Dijk
gooide zijn eerste
steen in het water
om het opkomend
tij van het modernisme
zelf predikanten op te leiden
ambt in de oude landskerk, die hij zelf H
had menen te moeten verlaten. Zijn hart-
brandde zo vurig van liefde voor de
Hervormde Kerk, dat hij slechts één
Sroot ideaal had: Hoe dan ook wilde hij
aar bewaren voor de ondergang, die
zij tegemoet ging. Hij wilde een halt
toeroepen aan het kerkverwoestend mo
dernisme. Hij geloofde, dat als deze kerk
geen invloed zou ondergaan van gelo
vige predikanten, die vast hielden aan
het Woord van God, zij tot de onder
gang gedoemd was.
Deze reformatie kon nimmer van bui
tenaf komen begreep hij, en hij had ook
niet de vrijmoedigheid om de kerk maar
aan het kankergezwel ten onder te laten
gaan, zoals zovelen in die dagen deden.
De enige oplossing zag hij in I
van jonge predikanten, die
een echte boodschap voor h
den komen. Toen hij zover was, wist nredikant
hij. wat hem te doen stond: Hij zou de premkant
jonge mensen uitzoeken, die voorhet i directeur werd het eer
ambt geschikt waren en hij zou ze on- geweldige verandering,
der zijn leiding en door zijn hulp iaten j Ds. Hoek was oorspn
+-
een zekere beperking om de selectie zo
goed mogelijk te maken, omdat in iede
re jongen veel geld geïnvesteerd moet
worden De jongens komen nu naar het
Zeist. Op die manier groeien ze niet op
in een al te gesloten gemeenschap. Iede
re jongen, die wordt aangenomen en wil
studeren kan zijn studie tot het einde toe
afmaken om op de één of andere manier
ook geholpen te worden bij de theolo
gische studie aan de universiteit. Slechts
aan hen, die staatsexamen moeten doen
als aanvulling op hun HBS-diploma. om
theologie te kunnen gaan studeren, wor
den lessen gegeven in het internaat zelf.
Het internaat heeft de laatste jaren
ook ervaren, dat er niet zo'n grote be
langstelling meer is voor de studie in
de theologie. Het aantal aanmeldingen
is kleiner dan voorheen. Toen we ech
ter vroegen of ds. Hoek ook al kon spre
ken van een kentering die op komst was,
vertelde hij, dat hij meende, dat dit jaar
voor het eerst de aanmeidingén weer
vlotter binnen kwamen. Hij meende, dat
onder de jeugd, die nu wil gaan stude
ren men veel bewuster voor het ambt
kiest. Vroeger hing er een zekere ro
mantiek om het ambt van predikant en
die is er wel helemaal af. Het nieuwe
geslacht is te nuchter om zich door ro
mantiek te laten leiden. Het gevolg is
dat we een veelbelovend geslacht hebben
en het komt nog maar zelden voor, dat
een leerling van „Nieuw Ruimzicht" zijn
studie opgeeft voor hij klaar is, wat
het verleden veel vaker
Iets eclits
De kam
stroom
het hart 2
ekkclyker te maker
Hervormde Kerk waren veranderd,
maar ook de economische omstandighe
den. Het werk moest weer een nieu
we .vaart en visie" krijger.. Reeds kort
na de oorlog had een comité van het
stichtingsbestuur contact gehad met de
Hervormde Synode om een groter en
beter contact met de kerk. te krijgen.
Uiteindelijk werd na veel
gedelibereer besloten de
grote stap te wagen. Het
oude Ruimzicht werd ver
kocht en tüssen Doorn en
Driebergen verrees hel
mooie „Nieuw Ruimzicht".
Ook de heer Dekker, de directeur van
et internaat zélf. onderstreepte dit. De
jeugd is nog altijd de gevolgen van de
"og niet te boven. De jeugd van tus-
de beide wereldoorlogen echter,
meende hij, strekte zich uit naar iets
nieuws. Men moest in die dagen idealist
zijn. vooruitstrevend. Dat kan de jeugd
van vandaag niets meer schelen. Nu
vraagt de jeugd naar iets echts. Het
komt herhaaldelijk voor dat de jonge
nscn vragen of ze in een naburig dorp
r de kerk mogen als er een en
predikant spreekt. Er is zo'n f
jonge mensen hier het begin
ontvangen van de opleiding
tot predikant.
tt***********************
Ds. J. VAN DIJK Mzn
Als een bedremmelde jongen zat hij daar in de grote keuken
van boer Hendrik Westra en schuifelde met zijn kousenvoeten
over de plavuizen vloer. Het viel niet mee te solliciteren naar
het baantje van boerenknecht, vooral niet als je thuis mislukt
was. De onvermijdelijke vraag moest komen: „Hoe komstü hjir
sa by my, dyn eigen heit is dochs ek boer?" vroeg Westra. Het
antwoord karakteriseerde de jongen: „Ja, mar dy seit, hy kin
my net brüke."
Ie leven i
delijk de leiding van die kerk kunnen
vernieuwen. Misschien heeft hij in- die
dagen zijn gedachten nooit zo letterlijk
uitgesproken, en als hij het gedaan had,
hadden zijn vrienden in de afgeschei
den kerken hem uitgelachen om zijn
grenzeloos optimisme en hadden de lei
ders van de kerk zelf meesmuilend ge
grinnikt om het kinderlijk gedoe.
Doorgezet
Nu, precies negentig jaar later, is
Ruimzicht een bekende naam in Neder
land geworden. Ds. Van Dijk heeft door
gezet en zegen gezien. Honderden bur
gerjongens. die anders nooit hadden kun
nen studeren, hebben door Zijn toedoen
een opleiding ontvangen en een beurs
gekregen voor de universiteit, waar zij
wilden studeren. Niet minder dan 677
jonge mensen hebben in deze jaren, die
al bijna tot een eeuw zijn uitgegroeid,
kunnen studeren. Ze zijn over heel de
wereld uitgevlogen en prediken in Mel
bourne en Makassar, Emmastad (Cura
cao) en Erica, Vancouver en Vlissin-
gen, Yuma en Zundert. Drie van de oud
„Ruimzichters" zijn studenten-predi
kant geworden en zes van hen zijn op
het ogenblik professor.
Jarenlang stond het werk bekend als
„het werk van Doetinchem". Daar groei
de het op en van daaruit trokken de
leerlingen er in de zomervakantie op uit
om de contributies te innen en gelden
in te zamelen, zodat het werk ook kon
voortduren. Vier jaar geleden is er ech
ter een enorme verandering gekomen.
De gebouwen in Doetinchem werden
oud. Ze waren "te groot geworden en
voldeden niet meer aan de eisen van
onze moderne tijd. Bovendien had zich
sinds de oorlog een geweldige verande
ring voltrokken in de Hervormde kerk.
De leiding van het internaat meende,
dat men zo mogelijk meer contact moest
hebben met de nieuwe geest, die door
de Hervormde Kerk waaide. In het mid
den van het land ontstond een centrum
van het apostolaat in „Kerk en Wereld"
en al jarenlang wordt er over gesproken
om er ook een tweede centrum voor het
„pastoraat" (alles wat met predikanten
opleiding en -zorg te maken heeft) te
dichten. Bovendien vertelde de predi
kant-directeur van het internaat, ds. W.
Th. Hoek ons, was na al deze jaren de
oude vaart er uit. De toestanden in de
Geen rijke sehoonvader
Het werk, dat ds. J. van Dyk Mzn,
te Doetinchem opbouwde werd gesteund
door gelovigen uit het hele land. Vooral
in réveilkringen waren tamelijk veel wel
keer Borski.
Op zekere dag zegt de schoonvader:
„Hendrik wil je niet nog eens een gift
hebben voor je vriend Van Dijk?" „Als
jeblieft, papa", en dc heer Borski geeft
hem voor dit doel duizend gulden. Van
Loon stuurde dit geld op en omdnt het
in één moeite doorging en hy toch aan
het verzenden was deed hy er van zich
zelf vijfduizend by. In het volgende
rekhlad staan beide gif-
Am st
1000; NN te id. 5000.
De heer Borski: „Hendrik, ik
je mijn 1000 gezonden hebt; m
zou die N.N. zyn dip er vijfduizend heeft
gegeven. Kun je dat nagaan?" „Jawel,
papa,
geef jij 5000 a1« ik
„Wat, Hendrik,
1000
-kelyk predikant In de
Hervormde Kerk. Toen
hy echter predikant-
directeur werd van Ruim
zicht. werd hy tevens be
roepen als predikant van de kleine ge-1 eenheid tussen het leven en de predi-
meente. die nog altyd zelfstandig was king van deze man. dat de jongens er
onder de naam Ned. Herv. Zendings-door getrokken worden. Dat hij in een
gemeente. Om van dit kleine kerkje ouderwetse styi spreekt deert hun bluk-
predikant te worden moest ds. Hoek zyn baar niet.
emeritaat aanvragen. Toen Ruimzicht
echter tot „Nieuw Ruimzicht"
automatisch de band met de kleine ge
meenschap in Doetinchem verbroken en
werd ds. Hoek weer emeritus af en zo
verkreeg hy zijn oude ambt weer.
Op het internaat zijn op het ogenblik
26 jongens aanwezig. In het verleden is
dit getal vaak veel groter geweest en
soms wel boven de honderd uitgekomen.
Men heeft het echter bewust gezocht in
Zo is het oude Ruimzichtwerk
uitgegroeid tot een nieuw Ruim
zicht, dat in een nieuwe tijd met
een nieuwe jeugd een oud doel
wil nastreven, nl. jonge, gelovige
predikanten klaar te maken voor
de kerk van ons land, die de ge
meente iets te geven hebben.
Het aantal internationale kerke
lijke en oecumenische conferenties
groeit gestaag. Een predikant, die
in internationaal contact belang
stelt, kan zijn hart ophalen, als hij
tenminste zijn gemeente zover
krijgt om hem voor de rest van
deze zomer vrij te geven en hij erin
slaagt Èich te laten sturen, zodat
hij zijn reiskosten kan declareren.
512 juli Wereldraad der Y.M.C.A.
28—30 juli Uitvoerend comité der We
reldraad vergadert in Greenwicht, U.S.A.
30 juli—7. aug. Centraal comité van dc
Wereldraad komt byeen in New Haven,
U.S.A.
17 aug. Regionale conferentie van de
Scandinavian Evangelical Council cn af
deling van de Internationale Raad van
Christelykc Kerken, te houden in Hillen-
zod, Denemarken.
4—11 aug. Eveneens in Denemarken
{Kopenhagen) wordt de wereldconferentie
voor jeugdevangelisatie gehouden, geor-
de Gereformeerde wereldbond v
15—25 aug. De derde assemblee
Lutherse wereldfederatie komt
neapolis, U.S.A., byeen.
onder de r.
Jan van Dijk was thuis niet onbruik
baar, omdat hij lui was, of' omdat zijn
handen niet naar het werk zouden staan.
Het tegendeel was juist waar. Maar zijn
driftige aard eri zijn koppigheid maak
ten de verhouding tussen vader en zoon
niet gemakkelijk. Telkens wëer moest
de oude Van Dyk zich ergeren aan het
opvliegende karakter van zijn jongen,
die alles naar zijn eigen hand wilde zet
ten en als een wilde man tekeer ging.
wanneer d^t niet lukte. Uiteindelijk had
vader begrepen, dat hij het huis uit
moest. Hij moest eens onder vreemden
zijn, dan zou het misschien wel beter
gaan. De onbruikbare Jan werd door
boer Westra aangenomen cn was een
hele bruikbare knecht.
VECHTEN
vechter en hij is zijn he-
echter gebleven; hoewel
hij zich met gemakkelijk
meer liet verleiden tot de
wyze van vechten, die hij
in zijtj jeugd toepaste. Er
was grote onrust in het
dorp. De oude hoofd
onderwijzer was over
leden en dc boeren, die
vasthielden aan de bood
schap van de Bijbel, had
den nun oog laten vallen
op Philippus Hanewald
de ondermeester. Ook Jan
nam het op zijn manier
op voor deze man. Op een
avond verscheen er by
vjjf tegenstanders, waar-
e predikant van het dorp,
briefje op de deur. In onregelmatig
schrift stond er op het papiertje aan de
deur van de pastorie geschreven: „Als
Hanewald hier geen schoolmeester
wordt, dan krijgt dominicus zoveel ste
nen op zijn kop, als hij hier preken ge
daan heeft." Een vergelijking tussen
het oude schoolschrift van de achttien
jarige Jan en de hanepoten van het
briefje wezen de schuldige uit. In de
gevangenis van Leeuwarden kon hij af
koelen en leren inzien, dat dit nu juist
niet de methode was die God in het Ko
ninkrijk der hemelen wilde toepassen.
Lang zat hij er overigens niet, want de
koning schonk hem al gauw gratie. De
predikant ds. Cannegieter nam het ook
niet al te kwaad op. want jaren later
bevestigde hij hem tot lid van de Her
vormde Kerk,
or de Maa:
ONRUST
In de kerk heerste onrust. De dagen
van de Afscheiding kwamen en gingen
en in heel Friesland was een beweging
aan de gang. Jan groeide op tot koop
man, maar van jongs af leefde heel
diep in zijn hart het verlangen naar het
predikambt. Jaren studeerde hij 's
nachts en werkte hij overdag. Vier uur
slaap was al wat hij kreeg, maar zijn
ijzersterk lichaam scheen het te ver
werken, en zijn scherp verstand werd
niet droezig boven de lange rijen latijn-
se woordjes en de laaie grammatica,
die hij moest verwerken. Zijn inspan
ning was niet tevergeefs. Hij behaalde
de eindstreep en het moet wel een gro
te mate van voldoening gegeven hebben,
dat hij in juli 1861 zijn eerste proeve
van bekwaamheid kon afleggen in dc
predikkunde voor de kerkeraad der Af
gescheiden gemeente te Franeker. Toen
werd het „Candidaat Van Dijk".
Ze was een nicht
Op het kerkhof bij een oude Engelse ka
thedraal staat tussen de grafstenen
een zerk van een dame uit de acht
tiende eeuw. Onder de data van Ge
boorte en dood s'aat het opschrift, dat
door de laren hee" hilna weggewist
maar toch nog net leesbaar is: „Zij
was een nieht van de hertog van Bed
ford."
In mijn verbeelding zie ik al een engel
voor haar uit gaan haar bij de
Troon aan te kondigen. „En hier is
nu de nicht van de hertog van Bed
ford'" Zou het veel indruk -naken oo
de engelen en de zaligen? Zou God
haar op een bijzondere manier behan
delen om die verwantschap? Het
voortborduren alleen al op deze ge
dachten brengt ons op een terrein dat
grenst aan heiligschennis en ik zou mi]
helemaal niet verwonderen als menig
lezer reeds meent, dat we die grens
hebben overschreden.
De „prominenten parade" maakt op dc
hemel geen indruk. Trouwens de lin
tjes van Koninginnedag zouden door
God wel eens heel anders verdeeld kun
nen worden als nu.
Niet onze verhouding tot de groten van
de aarde geeft ons aanzien in de he
mel, wel onze verhouding tot de Groot
ste. die ooit geleèfd heeft, die door de
mensen als de geringste werd geacht.
Als volgelingen van Jezus Christus zijn
we kinderen van God en dus prinsen
van het heelal. Dan hebben we geen
hertog van Bedford meer nodig om in
druk te maken. .Dan hebben we hele
maal geen verlangen om indruk te
maken, want dan gaat het ons alleen
om onze Heer en Heiland en wij pron
ken niet in Zijn schaduw, maar we
gaan vrijwillig verlorgn ln Zijn licht.
De stamboom
ge mensen in haar midden uit te
den. Zo ontstond het „Ruimzicht"-werk
als het initiatief van een afgescheiden
f>redikant, die de oudste kerk
and niet verketterde, maar voor haar
bad en voor haar werkte. Tientallen
jonge mensen zijn door zijn initiatief
predikant geworden.
Toen de doleantie begon, gingen veel
dominees mee, maar vrijwel geen die
zijn opleiding aan Doetinchem te dan
ken had. Ds. D. J. Karssen te Amster
dam was de enige uitzondering. Hoewel
er verschillende factoren waren, was
een voorname reden toch wel dat ds-
Van Dijk deze jonge mensen doordron
gen had van hun opdracht, die zij in de
Ned. Hervormde Kerk moesten verrich
ten. De stugge, koppige jongen die voor
zijn vader onbruikbaar was, groeide op
tot een man die tot zeer grote zegen
is geweest voor de Achterhoek
de gehele Hervormde Kerk.
predikbeurten. Hij bouwde in de Ach
terhoek een werk op dat tot- grote ze
gen is geweest voor de Hervorhade Kerk,
want de afgescheiden predikant voelde
zich verantwoordelijk voor de oude
landskerk.
Weer of wind konden de koopman,
die predikant geworden was, niet te
genhouden. Overal in de omtrek werd
hij een bekende en over het algemeen
graag geziene figuur. Hij preekte, evan
geliseerde, zorgde dat de Bijbel ver
spreid werd. maar hij bleef bij het gees
telijke niet steken. De boodschap van
het Evangelie had ook betrekking op
het dagelijks leven van de mens en hij
deed wat hij kon, om de mensen dp te
voeden tot een ander leven. Hij begreep,
dat hij daarvoor met de kinderen zou
moeten beginnen en menige school in
de Achterhoek is ontstaan door het di
recte of indirecte initiatief van deze ener
gieke predikant.
OVERAL
Ds. Van Dijk was afgescheiden predi
kant, maar in v/erkelijkheid bekommer
de hij zich niet om kerkmuren en preek
te hij overal waar hij maar een kans
kreeg. Velen van zijn collega's konden
dat niet goed verkroppen. Voor hen was
hij te ruim. Door hun sectarisch en ker-
kistisch- denken-was het voor hen on
mogelijk iets goeds int de Hervormde
Kerk te" zien éri daarómmoest Van
Dijk. die regelmatig in de „grote kerk"
preekte aan banden worden gelegd.
Het valt echter nicl mee om een uit
slaande brand aan banden te leggen. De
Synode van 1869 van Middelburg was
van grote betekenis voor de afgeschei
den kerken, want daar ontmoetten de
kruiskerken en de afgescheiden kerken
elkaar en werd de Christelijke Gerefor
meerde Kerk gevormd. Dezelfde synode,
die zo'n grote stap deed in de richting
van de eenheid van de gereformeerde
gelovigen zette ds. Van Dijk echter uit
haar gemeenschap. Twee wéken later
besloot de kerkeraad van de "kleine ge
meente van Van Dijk zich niet bij het
nieuwe kerkgenootschap aan te sluiten,
maar geheel zelfstandig te blijven be
staan als de Nederlands Hervormde
Zendingsgemeente. Dit is het kleinste
kerkgenootschap, dat Nederland van
daag rijk is. Er zijn 43 leden in één ge-;
meente te Doetinchem, die er echter]
twee predikanten op na houden, die!
bT^m^Ce^Kr8ffinhwL,rret; Op Memorial Day, een Amen-
zijn vader e;. dochter. De dochter da kaanse feestdag, waarop de stad
«X^tSTSorSThet''weS°?Jdè New York eenvoudig leegstroomt,
Hervormde Kerk te Doetinchem. Vulden toch DOg 17.500 mensen
urir ttart Madison Square Garden om naar
HELE nAnl gjjjy Graham te luisteren. Dr.
Van Dijk heeft vanuit deze Hervorm- Graham zette die avond zijn serie
de Zendineseemcente gewerkt. De naam j
laat reeds zien dat zijn hele hart er- over de tien geboden VOOrt. Avond
naar uitging om de Hervormde Kerk te aan avon<J heeft hij nu in de eerste
kUNr?e5'!£bed kwam hij op het ideeweken van zijn kruistocht in New
jonge mensen^ te helpen predikant York gesproken over de wet van
God. In zijn prediking wijst hij er
stam-
1 mijn
Wat onze stamboom in werkelijkheid is.
werd duidelyk in een gesprek, dat
enkele mensen hielden. Ze vertelden
elkaar, wat ze hadden ontdekt, toen
ze in de oude archieven waren gaan
snuffelen om hun stamboom samen te
stellen. Eén van hen echter luisterde
slechts zwijgend toe. Eindelijk vroeg
iemand hem: „U bent zo stil. We heb
ben nog niets gehoord van
boom".
„Ik schaam me een beetje
stamboom", antwoordde ae man.
Men verzekerde hem. dat zoiets toch
helemaal niet nodig was. „Laat ons
eens horen" drongen ze aan.
„Mijn moeder was een dievegge," ant
woordde hij, ,en mijn vader een heler
van gestolen goed. Mijn oudste broer
was een moordenaar". Er viel een
diepe stilte, en iedereen schaamde zich
een beetje, dat ze zo aangedrongen
hadden. Iemand stamelde verlegen:
„Sorry, dat wisten we niet."
„Ja", ging de man verder, „mijn moe
der was Eva, mijn vader Adam en
mijn oudste broer was Kaïn".
De Bij'bel zegt het met andere woorden:
„Zij hebben allen gezondigd en der
ven de heerlijkheid Gods." (Rom. 3
231. Gelukkig eindigt deze stamboom
daar niet en heeft. Christus ons leren
bidden: „Onze Vader die in de heme
len zijt." Hij maakte dat gebed zelf
mogelyk door zijn sterven en op
standing. Door geloof kunnen we kin
deren van God worden.
Annonce
Wat met Kerstmis zo gemakkelijk lukt
en in de Paasdagen dank zij eieren
en kuikens ook nog wel opgaat valt
met Pinksteren nog lang niet"mee: wij
bedöélen 'het vinden van een pakken
de advertentie-vorm^ waarin „pink-
stergedachte" en verhoging van dê om
zet hand in hand kunnen gaan.
Daarom wensen wij op deze plaats „hul
de" te brengen aan de eerzame mid
denstander, die vorige week de volgen
de „nieuwere theologie" produceerde
I op de advertentiepagina van een ge
reformeerde kerkbode:
PINKSTERWEELDE
IN ONDERGOED!
te worden in de Hervormde Kerk. Op
die manier kon hij een halt toeroepen
aan het „kerkverwoestend modernisme"
zoals hij het noemde, door gelovig jon-
BEROEP
Een heel klein groepje mensen beriep
hem om herder en leraar te worden.
Deze mensen haalden hem weg uit zijn
geboorteland. Friesland, en trokken
hem naar de Achterhoek, die in die da
gen in alle opzichten zijn naam met
recht droeg. Van Dijk werd dominee
van een kleine, afgescheiden gemeente
aan de Hezenpoort in Doetinchem.
Hij was uit het gezicht verdwenen
tenzij hij naar een grotere gemeente
het midden van het land beroepen z
worden, zou hij naar men dacht daar
wel begraven blijven voor de rest van
zijn leven. Nimmer heeft ds. Van Dijk
een andere gemeente gediend, maar ook
werd hij niet levend begraven. Hij wist
wat hij wilde. Hij werkte zo hard hij
kon. Reeds in de eerste veertien dagen
zijn bevestiging hield hij vijftien
Amerikaanse neger predikant
in West*Afrika
Een Amerikaanse neger heeft in de afgelopen vier maanden grote scharen getrokken
in evangelisatiesamenkomsren, die in drie landen van West-Afrika werden gehouden.
De 35-jarige ds. Howard O. Jones, predikant van een negergemeente te Cleveland, kreeg
onder de bevolking van Nigeria, Liberia en Ghana, de naam van de „N'eger Billy
Graham". De samenkomsten werden georganiseerd door dc Raad van Kerken van
Nigeria en een zendingsgenootschap.
Ds. Jones was in Afriku bekend geworden door zyn radio-uitzendingen, die uit zyn
gemeente in Cleveland (U.SA.), via radio Elwa, - het radiostation van het Soedan-
zendingsgenootschap, werden uitgezonden Hy was de eerste Amerikaanse negerpredi
kant, die zich via de radio, richtte tot zyn rasgenoten. Uit de grote opkomsten tydens
de evangclisatiesamenkomsten kan worden afgeleid, dat het zendingsstation Elwa, dal
alleen evangelische en positief-christelyke programma's uitzendt, een grote invloed heeft!
op de bevolking van West-Afrika.
Uit de Anglicaanse kerk
Een vergeten recht
in ere hersteld
In het land Waar de rechters nog prul
ken dragen en oude tradities nog lang
niet tot vergeten gebruiken zijn gewor
den. heeft de universiteit van Oxford van
een oud recht gebruik gemaakt. Ds. C.
O. Rhodes. hoofdredacteur van de
Church of England Newspaper heeft een
speciaal prcekverlof gekregen, waardoor
hij diensten kan lelden in alle Angli
caanse kerken in Groot-Britannië. zon
der vooraf van de bisschop vergunning
te moeten vragen. Dit Dreckverlof werd
voor het eerst in 250 Jaar uitgereikt.
Tot nu toe was het onmogelijk' om ee
Anglicaanse kansel te betreden, als
men daartoe niet werd gerechtigd door
de bisschop van het district. Deze
gunning, die slechts door de uni'
teiten Cambridge en Oxford kan
den verleend, geeft het recht om
al diensten te kunnen leiden zonder
door een bisschop of geestelijke uit
een omliggende gemeente te wor
den verhinderd. Bovendien verkrijgt
de eigenaar van het preekverlof
het stemrecht in het ministeriu
de plaats en het district, wa
De universiteiten verkregen dit recht
voor het eerst op 5 februari 1533 of
1584 en het papier werd van tijd tot
tijd uitgereikt tot het einde van i'
ventiende eeuw. Het recht werd
leend om de willekeur van bisschop
pen het hoofd te kunnen bieden, en
minderheden te helpen. De universiteit
heeft opnieuw van dit recht gebruik
gemaakt om te laten zien, dat zij er
prijs op stelt het te behouden. In de
Anglicaanse kerk werkt men op het
ogenblik aan een nieuwe kerkorde,
steeds weer op, dat de mens deze
heilige wet gebroken heeft en dat
slechts het verzoenend sterven van
de Heiland hem kan redden. Tot
nu toe zijn gemiddeld 635 mensen
per avond naar voren gekomen om
een persoonlijk gesprek te hebben
met één van de raadgevers. Boven
dien heeft men een serie nieuwe
telefoonlijnen moeten laten aan
leggen, omdat zoveel mensen ge
bruik maken van de gelegenheid
's avonds laat na de televisieuit
zending nog per telefoon een ge
sprek te hebben.
Zoals steeds tijdens iedere campagne
is de post, die Graham ontvangt,
monsterachtig groot. Tussen de vele
brieven, die van grote geestelijke
nood getuigen, vindt men ook
allerlei raadgevingen waardoor de
evangelist zij" samenkomsten nog
groter en beter kan maken.
Dr. Graham heeft al ettelijke uitge
werkte preken ontvangen om fe ge
bruiken en hij krijgt ook stapels
manuscripten van muziek om te
laten zingen in de samenkomsten.
Bij de brieven was er één van een
man, die boos was op dr. Graham,
omdat hij gezegd had, dat God
Amerika materieel geweldig had
gezegend.
De schrijver was van oordeel, dat de
Amerikanen Gods Woord verwor
pen hadden door het Panamakanaal
te graven.
r stond immers in de Bijbel: „Het
geen dan God samengevoegd heeft,
scheidti de mens niet." Een dame
randde de evangelist aan zich maar
eens te verkleden als werkman en
in een park te gaan zitten om dich
ter bij de mensen te komen.
dit recht wil afschaffen. Dr. P. P. Elliott, voo-zitter
de
plaatselijke Raad van Kerken zei
,£)e mensen spreken over de gods
dienst met een vrijmoedigheid die
wij jarenlang in New York niet
hebben gekend.
Billy Graham is het symbool gewor
den van een herwaardering van
onze overtuigingen, die leidt tot een
hernieuwde overgave van ons le
ven." De bekende schrijver dr.
Norman Vincent Peale was op het
podium aanwezig en nam deel aan
de dienst. Iedere avond is een dele
gatie van zijn kerk in de zaal aan
wezig.
In samenwerking met het team van
dr. Graham zal men nu ook gaan
beginnen aan een nieuwe tak uan
evangelisatie, n.l. een grote cam
pagne, waarin de mensen huis aan
huis zullen worden bezocht. Predi
kanten en leken zullen samenwer
ken om zoveel mogelijk huizen in
de stad een bezoek te brengen.
Bisschop van Chichester
legt zijn ambt neer
Een van de vooraanstaande figuren
uit de Wereldraad van Kerken dr.
George Bell, Anglicaansbisschop
van Chichester, is van plan zijn ambt
neer te leggen. „Op 11 juni', deelde
de bisschop mee, „begin ik mijn 29ste
jaar als bisschop van Chichester.
Slechts drie voorgangers hebben een
langere ambtstermijn gehad. De tijd
voor mij aangebroken om plaats
maken voor een jongere man."
Volgens zijn zeggen is dn Bell nog al
tijd in staat, hoewel bij reeds 74 jaar
oud is, te preken cn raad te geven.
Ook heeft hij zijn pastorale werkzaamhe
den nog steeds naar behoren (hoopte hij)
kunnen vervullen. De administratieve
werkzaamheden, die in de afgelopen
ambtsperiode zo geweldig sterk zijn toe
genomen. en de drukke dagelijkse werk
zaamheden worden hem toch te zwaar.
Bovendien was de bisschop van mening,
dat er een nieuwe aanpak moet komen
in zijn district, en dat nieuwe initiatie-
moeten vorden verwezenlijkt door
jonger iemand, die de vitaliteit en
de geestelijke veerkracht bezit om het
werk ook tot het einde toe door te zet-
zijn jaren van emeritaat nog goed 'te
kunnen besleden. Als erevoorzitter van
de Wereldraad van Kerken hoopt hij
vooral de eenheid der kerken te bevor
deren.
