Blad
Ga niet op de bonnefooi
Passiebloem
^Ylcinte-ió
VERLOREN ANTENNES
-
5 V
kwill.7JeM3M.iM-
ZATERDAG 11 MEI 1957
WERKEN IN HET BUITENLAND? BEST MAAR...
Met Kerstfeest kwam Rita weer thuis met vakantie. Ze was
moe van de lange reis en lachte een beetje witjes, toen haar moeder
geschrokken uitriep: „kind wat ben je mager geworden!" „Heb je daar
wel genoeg te eten gekregen? vroeg haar vader agressief en hij zag
er uit, of hij zó wel eens even naar Parijs wilde gaan om die madame,
waar zijn dochtertje tien maanden lang voor dienstbode gespeeld had,
goed de waarheid te zeggen.
„Mij mankeert
niets." zei Rita, „ik
ben alleen een beetje
's avonds weer in
haar eigen bed lag
en de bekende plaat
jes 3
i de r
- zag
»n de oude vertrouw
de geluiden hoorde
toen werd het
haar te machtig. En
toen haar moeder bij
haar kwam om haar
„net als vroeger"
lekker in te stoppen,
begon die grote on
dernemende dochter
van haar te snikken
en te stamelen:
het is zó fijn om
weer thuis te zijn!"
„Thuis
blijven
Toon zeiden die
vader en moeder
van Rita tegen el
kaar: „en nu blijft
ze thuis. Dat is
niets gedaan, in zo'n
vreemd land, waar
ze geen mens kent."
Ze staafden hun be
slissing met de verhalen die Rita ver
telde en die verhalen waren in het
begin beslist niet leuk. Maar later, toen
Rita meer afstand kon nemen van haar
ervaringen, moest ze toegeven: „Ach, er
waren natuurlijk ook wel léuke din
genNog weer later kon ze de feiten
zakelijk combineren en ze zei: „Als je
maar vooruit wist, wat je te wachten
stondAls je bijvoorbeeld eens wat
beter op de hoogte was van de levens
gewoontenIk wist niet eens, dat de
Fransen tweemaal per dag warm eten..
En ik kon de gewoonste woorden niet
eens behoorlijk vertalen
Die verhalen van Rita zijn heus nog
niet de naarste! Het is niet zo, dat
alle meisjes, zo tussen de 18 en 25,
die naar het buitenland gaan „voor
de taal", „om op eigen benen te le
ren staan", „om eens wat van de we
reld te zien" akelige ervaringen heb
ben. Maar het is nu eenmaal een feit,
dat veel meisjes totaal onbeslagen
ten ijs komen en ervaringen opdoen,
die voorkomen hadden kunnen wor
den, wanneer van te voren behoorlij
ke informaties waren ingewonnen.
Wat denkt u bijvoorbeeld var
verhaal: een moeder komt vragen
of er in Amerika misschien een
stelling is die een oogje in 't zeil
kon houden op haar achttienjarige
dochter, die er logeerde bij ee?
Amerikaanse militair, die zij bij kern
nissen had ontmoet. Het kind wa.
al een paar maanden weg, maar nt
werd moe toch wel een beetje onge
rust: stel je voor dat er oorlog
kwam
Nu ja, een extreem geval, denkt u
misschien. Maar wist u, dat naar schat
ting veertig procent van de meisjes in
de eerste drie maanden van betrekking
veranderen? Ze komen dus min of meer
op straat te staan; vooral in Frankrijk
komt dat nogal eens voor. Ze moeten
dan op staande voet het huis verlaten.
Tegenover thuis willen die kinders na
tuurlijk liever niet toegeven, dat hun
eerste poging is mislukt.
Vier punten
Wandelen met de kinderen, dat hoort ér
ook bij. En zo zie je ze door de Londense
of Parijse parkjes lopen: de Hollandse
meisjes met het Engelse Gtvendolynnetje
of hel Franse Gaspartje. -
Inlichtingen
De Nederlandse vereniging ter behar
tiging van belangen der jonge meisjes
(van de Union nationale des amies de
la jeun-. fille) heeft in verschillende
plaatsen in ons land de Maatschappe
lijke Inlichtingen en Advies-bureaux
waar men beschikt over adressen, waar
toe het meisje zich in den vreemde kan
wenden als er narigheden zijn, waar
men inlichtingen inwint over de betrouw
baarheid. van werkgevers, en waar men
overigens zelf ook beschikt over be
trouwbare adressen van aspirant-werk
gevers.
Men zou zo denken dat het toch eigen
lijk logisch zou moeten zijn, dat ouders
er op stónden, inlichtingen in te winnen
over het milieu, waar hun dochter zal
vertoeven. Dat denkt u maarop de
bijeenkomst die de vereniging met de
lange naam deze week in Den Haag be
legde werd. gezegd, hoe opvallend het is,
dat ouders, die iedere nieuwe stap van
hun kind hier in Nederland nauwkeurig,
volgen, ten aanzien van het buitenland
Daarom: als u een dochter hebt die
na haar eindexamen haar vleugels wil
uitslaan, of als uw al wat oudere doch
ter haar tegenwoordige betrekking voor
een tijdje aan de kapstok wil hangen,
knoop dan deze vier punten in uw oor:
a. Informeer naar de arbeidsvoor
waarden en de levenssituatie in dat be
paalde land. (Sommigen weten niet
eens, dat een werkvergunning vereist
Probeer iets te weten te komen over
heersende gewoonten en opvattingen. En
daar de kans niet denkbeeldig is, dat
het meisje wordt uitgebuit: zorg dat ar-
beidsvoo-waarden. zoals salaris, vrije
tijd, enz. van te voren schriftelijk wor
den vastgelegd. Dan heeft het meisje
tenminste iets om zich op te beroepen.
b. Zorg dat het meisje zich behoorlijk
kan uitdrukken in de taal van het land
waar ze naar toe gaat.
d. Bovenal: win informaties in over
het adres van de werkgever, op welke
manier u dat adres dan ook gekregen
hebt.
De M.A.I.-bureaux (Den Haag: Van
Speykstraat 143, tel. 335441; Rotter
dam: Centraal station, 117925) zullen
u graag helpen bij al deze kwesties.
En ten slotte: mopper niet teveel op
die kinderen, die thuis nog geen kopje
afwassen, maar in dat vreemde land
de grootste rommel moeten opruimen.'
Ze zijn maar tijdelijk onttrokken aan di
Nederlandse arbeidsmarkt, en als ze te
rugkómen hebben ze door hun verdere
persoonlijke ontwikkeling, verruiming
van blik en talenkennis meer kans
een goede betrekking te krijgen!
zeldzaam schoon en
rijk aan legenden
Zo opvallend Schoon als de
Passieboem is zagen wij maar
zelden een bloem. En nimmer
zagen wij er een, waarvan zoveel
legenden verteld worden. Om er
enkele te noemen: de tien bloem
bladen worden in verband ge
bracht met de tien geboden, meer
nog met de tien discipelen die de
zondagavond van de opstanding
bijeen waren. Vijf van deze bla
deren, die in een scherpe punt
uitlopen, wijzen, zegt men, op
Jezus' vijf vernederingen.
De vele meeldraden, die een driekleu
rige krans vormen, verbeelden de
Zeventig discipelen, die uitgezonden
werden. En de drie kleuren van
die krans: purper, wit en bruin,
duiden op de drie mantels, die
Jezus droeg: de purperen, die de
soldaten hem spottend aandeden,
de witte, waarmee Herodes hem
kleedde en de bruine, Jezus' eigen
rok zonder naad, waarom de sol
daten dobbelden-
De stempel is knopvormig en wijst
op de spons, waarmee Jezus' dorst
gelest werd. Ook heeft de stempel
drie spijkervormige uitsteeksels:
de drie nagels, waarmee de Heiland
aan het kruis gehecht werd. En de
drie knoppen van deze uitsteeksels:
de drie dobbelstenen van de sol
daten, waarmee ze om zijn kleed
dobbelden.
Het ontstaan van de Passiebloem zou,
volgens de legende, een gevolg zijn
van de kruisiging. Want toen het
kruis opgericht werd, stond een on
aanzienlijk plantje aan de voet er
van. Dat groeide snel. En omrankend
het kruishout sierde het Jezus'
doodsbed met prachtige bloemen.
Deze passiebloem is een zeer in de
lengte groeiende slingerplant, maar
kan ook als kamerplant gekweekt
worden, tenminste, een of twee van
de variëteiten, die er zijn. Toch eisen
ook deze minder forse groeiers vrij
veel plaats. Men neme een grote pot
van 20 cm. middellijn, met zeer
voedzame aarde. Langs de potrand
steekt men dunne, een meter lange
stokjes, die men boven verbindt met
een cirkel van ijzerdraad.
Om deze cylinder leidt men de ran
ken. die, bij goede groei, rijk be
kleed worden met bloemen die wel
iswaar maar één dag duren tot in
de herfst, maar dan moet de plant
veel licht, veel
zon, veel water,
veel frisse lucht
en zo nu en dan
wat mest heb-
In de herfst moet
men de ranken
wat inkorten en
de plant op een
koele, maar be
slist vorstvrije
plaats zetten.
waren hel belangrij lest
in 20ste Fashion-week
Vandaag loopt de Fashion-week, de twintigste,
ten einde. Twee maal per jaar komen buiten
landse inkopers naar Amsterdam, in het voorjaar
en in de herfst, om bij de Nederlandse confec
tionairs, die dan eendrachtiglijk samenwerken
om het die gasten zo prettig mogelijk te maken,
hun inkopen te doen.
Twee maal per jaar
ook wordt er koortsach
tig gewerkt in de vele
ateliers. Behalve de shows
in de eigen showrooms
is er ook nog een geza
menlijke mode-parade,
waarop iedere confectio-
nair natuurlijk zijn beste
„stunts" laat meelopen.
En de resultaten van dit ijverig werken? Die
kan men natuurlijk het beste afleiden uit de
omvang van dé order-portefeuilles. Of die orders
allemaal uitgevoerd kunnen worden, zal afhan
gen van de capaciteit van de bedrijven, die
kampen met een groot personeelstekort en al
moeite hebben dé Nederlandse afnemers te
vreden te stellen. Hoeveel er in totaal geëx
porteerd wordt, weet men pas over enige maan-
De opvattingen van de Nederlandse confectio
nairs over de nieuwe herfstmode blijkt niet
wereldschokkend te zijn. Men heeft zich in grote
lijnen laten leiden door Parijse tendensen. Een
heel mooi voorbeeld van Dior's vareuse heeft
Jolo getoond: een zwart-wit kamgaren complet,
het jasje typisch half-larvge
heeft.
Dior zegt, dat....
Weet u wat Dior zegt? „Ik ben thans
tien jaar werkzaam als mode-ontwerpen
en ik geloof enig recht van spreken te
hebben. Ik beweer dat wij zonder hoe
den, die een wezenlijk bestanddeel vor
men van de mode, geen civilisatie had
den gekregen. Ik kan geen genoegen ne
men met een neiging om door middel
van sjaaltjes en mutsen de hoeden in
onbruik te doen geraken. Wie daaraan
meedoet, demonstreert naar mijn me
ning de slechtst mogelijke smaak."
We willen maar zeggen houd u er
een beetje rekening mee?
de
ter zou verkeerd
zijn. Ook moet
de grond 's win
ters aan de dro
ge kant zijn.
Door stekken
nieuwe plant
krijgen, maar
ook door uitlo
pers, die onder
de aarde ont
staan en hier en
daar boven de
grond een nieu-
(Foto rechts onder)
De kraag van de mantel (rechts
midden) van de Groot was geïnspi
reerd op BalmaJn. Die enigszins bol
lende lijn vond men ook terug in de
Op de show die wij zagen werden
niet zo heel veel japonnen getoond.
Van Dooyes was een aardig halfwol
len gestreept jersey model, met een
soort enveloppe-effect op het voor
pand. (Foto links) Er was een Saha-
rienne (ruim pakje met brede cein
tuur) van Konersmann, helaas een
beetje te ..hobbelig" van effect omdat
te dikke stof was verwerkt. Neugar-
ten bracht een fraaie rok in losse
stolpplooien, van diagonaal geweven
Olman toonde een mantel met uit-
knoopbare voering in bont, voorts
zagen wij een mantel van beige kasj-
mir stof, die met bont bezet was
maar ook binnenstebuiten te dragen
was. Een heel mooie mantel van
Vico was van schaapsuède, met een
garnering op de kraag van nuchter
kalf.
De mantels waren wel het belang
rijkst in deze Fashion week. Op de
bovenste foto ziet u er drie van Netex.
alle variaties op het eivormige sil-
Riet en roos
Helemaal blank zijn die rieten mand- 1
jes, die de teenagers tegenwoordig in-
plaats van schooltassen dragen. Ze zijn'
inderdaad veel leuker dan die zakelijke I
leren dingen. Alleen wordt het well
gauw een bende, omdat alles door el-
kaar komt te liggen. Een tussenschotje
van karton, midden onder het hengsel,
wil nog wel ééns helpen! Een corsage
(het leukste is een roos) aan het heng
sel staat erg aardig, maar werk die r
dan naar binnen. Aan de buitenkant
het hengsel heeft hij nogal wat te lijden.
Net een Engels
kostschoolmeisje
Een plooirokje met een blazer is
op veel Engelse kostscholen de voor
geschreven dracht voor de meisjes.
Dat is minder streng dan het lijkt,
want eigenlijk is het een heel prac-
tische en bovendien ook vlotte kledij
Het patroon van het jasje en rokie
van onze afbeelding is verkrijgbaar
voor de leeftijden 8, 10 en 12 jaar.
Het rokje is los geplooid, het jasje
heeft een naad, die uitloopt in een
zak met een brede klep. Revers en
kraag zijn aaneen geknipt. Het jasje
sluit met drie knopen.
De patronen zijn a f 0.50 aan onze
bureaux verkrijgbaar. Ook kunnen ze
per post worden toegezonden Plakt
u dan aan de adreszijde van de brief
kaart. waarop u uw bestelling doet,
naast de gewone 7 cents frankeer
zegel, f 0.60 aan postzegels. Denkt
u er aan, binnen een week uw be
stelling te doen, want na 18 mei
kunnen geen opdrachten meer worden
J}IE twee minuten stilte bij
de gevallenen-herden
king, als in heel ons land
alles en iedereen stilstaat
en zwijgt zijn voor ons
volk misschien wel de
meest zinvolle ogenblikken
van het jaar. Onze opge
jaagde, nerveuze volksziel
wordt éven tijd vergund
om te luisteren. Te luiste
ren naar de stemmen uit
het verleden, naar de stem
van 't eigen hart, naar
Gods Stem.
Helaas zal van velen
onzer tijdgenoten gezegd
moeten worden, dat zij die
twee minuten stilte al
akelig lang vinden duren
en een zucht van verlichting
slaken, zodra het Wilhel
mus is uitgespeeld. Zij heb
ben alleen maar hun mond
gehouden, maar hun ziel
heeft niet geluisterd. Om
de eenvoudige reden dat de
antennes van die ziel over
donderd en vernield zijn
döor het grove, daverend
geluid van het gemeen
schappelijke vermassali-
seerde leven.
HET IS een verschijnsel on-
zei dagen, dat wij niet
meer tegen de stilte kunnen.
Dat door vele jongeren stilte
vereenzelvigd wordt met saai
heid. Tn de Paasvakantie had
jongens te logeren.
Eén
i 10
12
laar. D' eerste de beste mid
dag.
nèt
;en half uur binnen
«en spelletje te doen vroegen
e..Mag de radio aan, tan
te? Ts hier zo stil!" En
dan ~oet u weten, "hoe vaak
k snak naar een beetje stil
te, waar met zo'n stel grote
jongens en meisjes in huis
wéinig kans op is! Toen ik
teger die logeetjes zei, dat ik
zelden de radio aanzette, ke
ken ze mij aan, of ik een
voorwereldlijk verschijnsel
was. Nog geen half uur later,
terwijl ik boven was. stond
de radio aan (met 'n lekker
moppie jazz, zoals die jonge
tjes het uitdrukten) en in de
gang st-nd één Van m'n
eigen jongens op een clarinet
te blazen, 's Avonds bij het
huiswerk maken móét de ra
dio aan. want „we kunnen
veel beter werken met mu
ziek op de achtergrond", heat
het dan Iets wat volgens
goed oplettende ouders non-
ze attenderen elkaar op iets
dat ze door de radio horen of
bewegen hun voeten (en meer
soms) op het ritme van de
muziek, dans of zang.
Verstandige vaders en moe
ders zullen daaraan dan ook
niet toegeven en die radio of
pick-up afzetten. Wiens huis.
wiens toestel is het? Hebben
die bla,, .1 het soms voor 't
zeggen of zijn wij de baas?
Als de kinderen straks zak
ken voor 't examen of niet
overgaan is Leiden in last.
Eén van de eerste dingen
waarin wij als ouders met de
school kunnen meewerken is
erop toe te zien dat onze kin
deren zich volledig concentre
ren op hun huiswerk. Ik weet
wel. dat dit niet zo gemakke
lijk is en dat we dikwijls en
grote mond moeten riskeren,
maar daar gaan we toch niet
voor opzij?
Maar weet u wat het onge
luk is? Dat zoveel vaders en
moeders zélf niet meer tegen
de stilte kunnen. Dat ze niet
„lekker" zijn als de radio
niet aanstaat, of als ze op
hun pick-up niet de éne plaat
na de andere draaien, of naar
de televisie —jken. Ze moeten
aan de lopende band bezig
gehoude' worden, deze vol
wassenen. anders vervelen
zij zi h. En ze zien zélf niet,
hoe arm er leeg. hoe ver
vlakt ze zijn. Laten zulke ou
ders zich er niet over verba
zen als er van de studie van
hun kinderen niets* terecht
Er is een versje dat zó be
gint: „Zij, die slechts de stil
te vrezen, hebben nooit hun
hart gelezen, hebben nooit
geknield."
Onlangs maakte ik (door
bijzondere omstandigheden
geheel onverwachts) een tocht
in een touringcar mee langs
de bollenvelden en „Keuken
hof". Het gezelschap bestond
letterlijke betekenis van het
woord heel serieus) vroeg er
op de terugweg een dame
van ons gezelschap: „Hè, t
die meneer nu eens eindelijk
niet zijn mond houden? We
kunnen toch wel stil genieten
van die bollen?
Daar zijn we toch voor ge
gaan? En dan af en toe eens
een woordje wisselen met je
buurman of buurvrouw. Mcar
ik word gek van dat getetter
door die microfoon!"
Wat was ik deze dame
dankbaar! Maar anderen
(niet allemaal gelukkig!) ke
ken haar meesmuilend aan.
„Als de ziele luistert,
spreekt het al een taal dat
leeft." Gezelle, jij fijnzinnige
geest, hóé vereenzaamd 'OU
Overpeinzingen van Margaritha
zijn mond staan.
:en toch b
houden worden!! Stel
hoe saai het zou zijn, alleen
maar naar die bollen te kij-
Nee. er werden ons flau
we aardigheidjes gepresen
teerd, we werden opgejut tot
zingen. „Gij schitt'rende kleu
ren van Nederlands' vlag" en
prompt erop: „Het ruime he
melrond."
En we zongen als canon:
„De uil zat in de olmen".
En ai die grove klanken over
stemden het lied dat de onbe
zielde schepping zong tot glo
rie van haar Schepper God
dank (en dit meen ik in de
jij in onze tijd gestaan heb
ben en de meesten weten niet
wat luisteren, écht luisteren
is. Zij hebben de antennes ver
loren waarmee God Zijn
schepsel het vermogen eeft
geschonken Zijn stem, die
van het eigen hart en de ge
luiden uit Zijn koninkrijk op
te vangen. Stilte hebben we
synoniem aan leegte ge
maakt. Daarom gaan we die
leegte opvullen. opvullen
met.... zeepbellen. waar
niets van over blijft Dus
tóch weer: leegte, armoede.
Zo vinden we God niet, om
dat we Zijn Woord niet meer
tot ons laten spreken in de
stilte. O arme, lege mens,
zoek toch de stilte meer op.
Schuw haar niet als iets -'er
velends, maar spreek daarin
met uw God. Laat Zijn Woord
daarin op u inwerken en over
denk de wegen, die Ho met
u gaat. Laten onze kinderen
toch niet opgroeien in een al
le diepere gevoelens overdon
derende cacofonie van gelui
den. maar leert hen al vroeg,
de stilte te waarderen. Bui
ten in de vrije natuur en ook
thuis, waar ze eens met igen
gedachten moeten kunnen be
zig zijn, of kunnen lezen, spe
len, handwerken zónder een
schetterende radio of gram
mofoon.
Als ik zo die mensen zie,
die overal, ook als ze met
vakantie gaan, hun radio-
toestelletje meeslepen, vraag
ik me wel eens af, hoe hun
kinderen en kleinkinderen la
ter op reis zullen gaan? Zul
len die hun televisie-toestel
meenemen naar de bergen,
bossen en stranden?
Zoekt de verloren antennes
van uw ziel weer op, opdat
u innerlijk niet verschraalt,
maar uw leven aan kleur en
geur gaat winnen en er weer
bloei komt tot Gods eer.
MARGARITHA
U hebt beiden de lach en
de traan niet opgemerkt in
mijn stukje over ons zingen.
Door uw al te serieus opvat
ten van één en ander hebt u
er u aan vertild. Te uwer ge
ruststelling kan ik u meede
len dat ik zelf gereformeerd
ben, in mijn familie en naas
te omgeving rondom in de do
minees zit, bij hen wel een
potje breken kan en dat ik
mijn eigen kerk hartelijk lief
heb. Dacht u nu heus dat ik
met mijn grote boodschappen
tas naar de kerk zou gaan?
Kom nu toch mensen, weest
niet altijd zo verschrikkelijk
ernstig! M.
Dit mag moeder
niet lezen
Alleen voor grote dochters!
Het is morgen moederdag, wat zou Je er
jij eens voor hel toetje
locder
van denken wa
zorgde? Op die manier n
wat werk uil de hand.
is het een li. el lekker tot
tje, bes
hovi
zoveel beschuiten als er men-
afel zullen zitten en die be-
i jc bakken. Een klein klontje
i bakker
rdci
knapperig t
Dan leg jc die beschuiten ieder
schoteltje en je giet er yoghurt O'
Eerst heb je die yoghurt in ee
met basterdsuiker (of gewone
goed geklopt. Al» alle besrhui
yoghurt bedekt zjjn ga je
ichaaj
.iker)
schiller
ippel schiller
I netjes gebeuren, de
trig tevoorschijn ko
velletjes enzo. Op
bijvoorbeeld
vaiizelfnpri'kr
dig hebben I.
rdige
zul
er sinaasappelen
wat ook leuk is? Ga
paar walnoten kraken en snijdt het
ire gedeelte dan heel fyn, in snip-
Die snippers strooi je over de st
ippel- en de yoghurt heen. Eu lekker
