Mr. Slagter (70) nam afscheid
van het hoogheemraadschap
Shakespeare's Caesar op
het witte doek
VAM MENS TOT MENS
Demmenic
NIEUWE LEIDSCHE COURANT
s
ZATERDAG 27 APRIL 1957
In Rijnlandshuis te Leiden
Hij gaf een zodanige stuwing,
dut veel kon worden bereikt
A LS PUNT 14 stond op de agenda voor de gistermiddag in het Rijnlands-
■L*- huis aan de Breestraat te Leiden gehouden vergadering van het hoog
heemraadschap van Rijnland het afscheid van de dijkgraaf, mr, J. Slagter,
aan wie in verband met het bereiken van de 70-jarige leeftijd op zijn
zoek eervol ontslag was verleend. Gistermorgen nam de heer Slagter af
scheid van het dagelijks bestuur. Maandagmorgen zal hij afscheid nemen
de kring der ambtenaren en 's middags volgt dan nog een receptie.
De loco-dijkgraaf, jhr. L. M. E. vor
Flsenne. burgemeester van Warmond,
sprak de heer Slagter in hartelijke be
woordingen toe. Hij zei, dat de heer
Slagter Rijnland niet in de loop der jaren
heeft lief gekregen, maar dat hij het van
het begin af heeft liefgehad. Niet alleen
om de problemen en het werk. waarvoor
het hem stelde, maar ook om zijn dijken
en duinen, het bloemengebied en de
bouw- en weidepolders, de rivieren en
meren, de flora en fauna en de steden en
dorpen.
Banden
Zes-en-dertig jaar heeft mr. Slagter
het hoogheemraadschap van Rijnland ge
diend. waarvan negen jaar als dijkgraaf.
Er zijn in die tijd hechte persoonlijke
banden ontstaan. De heer Von Fisenne
herdacht nog de heren Lafeber en Schim-
melpenninck, die kort na elkaar over
leden en wier verscheiden ongetwijfeld
een schaduw over dit afscheid wierp. Om
de werkzaamheden niet te stagneren, was
de heer Slagter bereid, zijn ontslag enige
maanden op te schorten. Sprekend over
het jaar 1948, het jaar. dat de heer
Slagter dijkgraaf werd, zei de heer Von
Fisenne, dat het maatschappelijke en
economische leven zich toen had hersteld
van de zware slagen, die het in de oor
log had gekregen. Het leven begon zich te
ontplooien en te moderniseren men zag
overal ontwikkeling, maar in het bijzon
der in de randstad Holland en dus ook
dn Rijnland. De bevolking nam toe, niet
alleen door natuurlijke aanwas, maar ook
door de trek uit de andere delen van het
land naar het westen. De industrialisatie
werd werkelijkheid.
Verhoudingen
Spreker herinnerde aan twee belang
rijke reglementswijzigingen, die onder
het dijkgraafschap van de heer Slagter
tot stand kwamen, namelijk de uitbrei
ding van het aantal hoofdingelanden en
de verhouding tussen de gebouwde en
ongebouwde eigendommen. De verhou
ding tussen Rijnland en de gemeenten is
directer geworden, wat aan de samen
werking ten goede kwam. Met omliggende
waterschappen werden verschillende re
gelingen op de meest prettige wijze ge
troffen. De heer Von Fisenne merkte op,
dat de verhoudingen van Rijnland naar
binnen, waar men toch vijftig gemeen
ten en 206 polders aantreft, en die naar
buiten, onder meer met de aangrenzende
waterschappen, beslist goed te noemen
zijn.
Ook bracht spr. nog in herinnering de
bouw van het gemaal te Katwijk aan Zee,
de ramp van 1953, die ook voor het hoog
heemraadschap betekenis had. en het
probleem van de zuivering van het afval
water „U hebt als voorzitter van ons
college een zodanige stuwing gegeven,
dat veel kon worden bereikt", aldus de
heer Von Fisenne.
Eenvoudig
Als tweede voerde de heer Van der
Linden, voorzitter van de vergadering
van hoofdingelanden, het woord. Hij zei,
dat de 36 jaren, waarin* de heer Slagter
in verschillende functies aan het hoog
heemraadschap verbonden is geweest,
Rijnland zeer ten goede zijn gekomen.
„U was ter zake kundig en tegelijk toch
eenvoudig van geest". De heer Van dei
Linden bood mr. Slagter een draagbare
radio met toebehoren en een enveloppe
met inhoud voor langspeelplaten aan.
Ook voerde de secretaris van Rijnland,
Prof. Van Calcar
overleden
cze week is in zijn hui: aan de Rijns-
burgcrweg overleden de 84-jarige oud-
hoogleraar in de bacteriologie en gezond
heidsleer aan de Leidse universiteit, prof.
dr. R. P. van Calcar. Eerst nu is bekend
eworden, dat de professor woensdag
morgen levenloos in zijn studeerkamer
5 aangetroffen.
Reinier Pieter van Calcar is te Veen-
ouden geboren. Hij studeerde medicij-
en in Amsterdam, waarna hij zich als
huisarts in de Jordaan vestigde. In 1905
werd hij in Leiden hoogleraar; hij was
dat tot 1935.
Prof. Calcar heeft veel gepubliceerd.
Mede op grond van zijn adviezen werd
het academisch ziekenhuis gebouwd vol
gens het paviljoensysteem. De overledene
adviseur van He Algemene Neder
landse Invalidenbond
Met pensioen
ruim veertig jaar in overheidsdienst
te zijn geweest, waarvan eerst 38 iaar bij
de Leidse politie en daarna bij de af
deling bijzondere wetten,'zal de heer A.
Plekkringa dinsdag met pensioen gaan.
Van drie tot vier uur is er gelegenheid
afscheid van hem te nemen.
GEMEENTE LEIDEN
Oiticiële publicatie*
SLUITING GEMEENTELIJKE BUREAUS
Burgemeester en Wethouders van Lei
den brengen ter openbare kennis, dat d<
gemeente-secretarie en de bureaus der
gemeentelijke diensten en bedrijven, als
mede het gemeentelijk badhuis, op dins
dag 30 april a.s. de gehele dag voor hel
publiek gesloten zullen zijn.
SLUITINGSUUR VERGUNNINGS- EN
VERLOFSLOK ALITEITEN OP
30 APRIL 1957
De Burgemeester van Leiden brengt ter
openbare kennis, dat door hem onthef
fing is verleend van het sluitingsuur vooi
vergunnings- en verlofslokaliteiten in d«
nacht van 30 april op 1 mei a.s. tot 1.0C
Houders van muziekvergunningen mo
gen gedurende genoemde nacht tot dat
tijdstip muziek ten gehore doen brengen
Een dokter nodig?
De zondagsdienst der huisartsen wordt
waargenomen door de dokters De Jager
Jasperse, Stoffels, Kortmann en Veld-
Welhe apotheek?
Zaterdagmiddag 's avonds en s nachts
zijn geopend voor het klaarmaken van
spoedrecepten apotheek Boekwijt, Bree
straat 74, tel. 20552, de Havenapotheek,
Haven 18, tel. 20085, en apotheek Oegst-
geest, Wilhelminapark 8, tel. 26274. Zon
dag zijn alleen geopend de Havenapotheek
en apotheek Oegstgeest
TH. VAN DER HEIJDEN
Rechtskundige
HOGE RIJNDIJK 103a LEIDEN
TELEFOON 23405
Pacht-, rechtszaken en incasso's.
de heer S- J. Fockema Andreae, hel
woord. Hij sprak mede namens de amb
tenaren een hartelijk woord ten afscheid
en deelde mee. dat de ambtenaren aan
staande maandagmorgen op het vertrek
van de heer Slagter zullen terugkomen.
De heer Fockema hield een interessante
voordracht over de dijkgraven in de laat
ste honderd jaar. Hij zei ten slotte, dat
de heer Slagter met volkomen waardig
heid zijn plaats in de rij van dijkgraven
heeft ingenomen.
Inzicht
Mr. Slagter viel het moeilijk, woor
den te vinden om afscheid te nemen.
Hij dankte de leden van de verenigde
vergadering voor de wijze, waarop
zij het hem mogelijk hebben gemaakt,
dijkgraaf te zijn. Zij handelen met
inzicht en voorkomen daardoor
warring en onaangenaamheden. De
heer Slagter stond ook nog stil bij
het andere karakter dat aan de ver
gadering werd gegeven, waardoor
het maatschappelijke leven beter
vertegenwoordigd werd. Hij meende
ten slotte, dat de belangen van Rijn
land bij de loco-dijkgraaf, de heer
Von Fisenne. in zeer goede handen
zijn.
Werkloosheid in Leiden
In alle sectoren is
nog personeel nodig
15 tot
Het aanbod (arbeidsreserve) over de pe-
riode van 15 tot en met 20 april heeft
een kleine stijging ondergaan, namely!
van 150 tot 160, als gevolg van de eindi
ging van los werk. Overigens kan worden
opgemerkt, dat de werkloosheid gedui
de het voorjaar en de zomer aan schom
melingen onderhevig is, door wjjzigings-
factorcn (korte perioden van werkloos
heid b(j wisseling van arbeidsplaats).
Een vergelijking met de standcijfers
het overeenkomstige tijdstip in 1954, 1955
en 1956 wijst duidelijk de toeneming
de werkgelegenheid uit. De voordelige
verschillen bedragen 930, 335 en 25. Een
analyse van het aanbod naa
van werkloosheid levert het volgende
beeld op: wrijvingswerkloosheid
zoenwerkloosheid 15, overige vori
werkloosheid 55.
Het aantal geregistreerde aanvragen be
liep ruim 700, waarvan er 240 betrekking
hadden op jeugdigen in de leeftijd
met 18 jaar. In nagenoeg alle
an het bedrijfsleven kan perso
neel worden geplaatst. In de metaalin
dustrie, de textielindustrie, de betonwa-
renindustrie en de bouwnijverheid be
staat een tekort aan arbeidskrachten, dat
evenwel, hetgeen als een gelukkige om
standigheid kan worden gezien, niet tot
buitengewone spanningen heeft geleid.
Wel heeft het tot gevolg, dat hier en
daar de levertijden of leveringstermijnen
worden verlengd. Aan jeugdig
personeel bestaat, vooral in de ambachts-
winkelbedrijven, grote behoefte.
Het aanbod van vrouwelijke arbeids
krachten bleef vrijwel gelijk en bedroeg
op 20 april 70. De geregistreerde vraag
beliep 310 aanvragen, waarvan veertig
betrekking hadden op jeugdigen (15 tot
met 18 jaar).
In vrijwel alle bedrijfstakken bestaat
plaatsingsmogelijkheid voor vrouwelijk
personeel. Een permanent tekort doet
zich gevoelen in de textiel-, de confectie-
industrie en in de sector huishoudelijk
personeel.
Ex-pater José Borras
komt naar Leiden
Uitgaande van de stichting De Spaansi
Evangelische Zending wordt woensdag
avond om acht uur in de Christelijke Ge
reformeerde kerk aan de Steenschuur een
bijeenkomst gehouden, waar ex-pater
José Borrés uit Spanje zal vertellen over
zijn overgang tot het protestantisme. De
bijeenkomst staat onder leiding van ds
der Weele en als tolk treedt op
de heer C. Neeser uit Den Haag.
De voorzitter van de vergadering van hoofdingelanden van het hoog
heemraadschap Rijnland, de heer Van der Linden, biedt hier dijkgraaf
mrSlagter een draagbare radio aan. „U was ter zake kundig en een
voudig van geest", had de heer Van der Linden gezegd.
Foto N. van der Horst
Laatste K. en O.-film van
maand miste diepte
deze
werk is een goed evenwicht te krijgen tussen het visuele en het audi
tieve element. Tussen het zien en het horen. De waarde van Shakespeare's
drama's ligt voor een niet gering deel in de tekst. Dit geldt met name voor
zijn drama „Julius Caesar" waarvan het proza en poëzie tot het beste be
hoort wat Shakespeare heeft geschreven.
Uit de aard der zaak geeft een film in
de eerste plaats iets voor het oog, on
is het de moeilijkste opgave voor een
regisseur om het woord tot het publiek
te laten komen door het oog. Hij moet
dus de tekst „visueel vertalen".
Slaagt hij hierin niet, dan blijft er
vaak niet veel over. Dan krijgt men, door
gebrek aan handeling en actie, in een
lm van het werk van Shakespeare veel
doop of het beeld blijft te statisch.
De regisseur Joseph L. Maukiewicz
heeft in Julius Caesar hele goede stuk
ken. maar ook gedeelten waarbij het
/erfilmd toneel blijft. Het eerste gedeelte
7an de film vonden we het minst ge
daagd. Dat kwam ook omdat James Ma-
;on het weifelen van de idealist, die
3rutus is. niet kon realiseren. Zijn spel
bleef te vlak, temeer daar zijn tegen
speler John Gielgud als Cassius uitste
kend was. In het tweede gedeelte werd
het beter, maar het best vonden we in
het derde gedeelte de scène in de tent
an Brutus.
Het stuk draait eigenlijk om de figuur
an Brutus. Shakespeare's sympathie gaat
it naar de idealist. Toch is Shakespeare
dit stuk nog niet zover dat hij ónze
sympathie voor Brutus vermag op tè
•ekken. Het zijn niet meer de omstan
digheden die de tragiek moeten veroor-
:aken, zoals in „Romeo en Julia", waar-
>ver we kort geleden schreven. maar
toch is Brutus nog geen echt tragische
Daarom vonden we het jammer dat
;ze rol niet door John Gielgud gespeeld
werd, hij had er waarschijnlijk meer
diepte aan gegeven dan James Mason
Ook nu, bij de lang niet ideale geluids
weergave, werd weer duidelijk hoe uit
stekend Gielgud de tekst weet te zeggen.
Het slot, de strijd van Antonius tegen
Brutus was ons te veel „van dik hout
zaagt men planken"; men schoot en sloeg
er lustig op los, maar in de andere volks
scènes, zoals op het forum, was de film
ingetogen en niet opdringerig. Men had
enige uitstekende typen voor de lens
gehaald.
Al vinden we dan deze film niet in alle
delen geslaagd, toch is ze de moeite
waard, alleen reeds om John Gielgud als
Shakespeare-vertolker te zien.
A. C. Bouwman.
Afrikaanse studenten
bezochten De Waag
Gistermorgen heeft een aantal Afri
kaanse studenten een bezoek gebracht aan
het Waaggebouw. Nadat een partij Goud
se kaas op de ouderwetse manier was
gewogen, ging het gezelschap naar de
kamer van de directeur van de markt
en havendienst, de heer M. Weima, die de
groep hartelijk verwelkomde en onder
meer opmerkte, dat Boerhaave in de be
trokken kamer nog college heeft gegeven.
De heer Vergeer vertelde één en ander
over de kaasbereiding op de boerderij. In
dit verband merkte de heer K. Adema,
zuiveltechnicus uit Den Haag, op, dat het
te betreuren is, dat het aar tal zelfkazende
boeren zo sterk terugloopt
Vervolgens begaven de studenten zich
naar de boerderij van de heer Van Vliet
te Voorschoten.
Tussen
de
bladzijden
„Marcelino, brood en wijn", getuigenis van
Christelijk geloofsleven
rpRIANON. DE FILM „MARCELINO, brood en wijn" is een heel bij
zondere rolprent, die niet alleen technisch knap is gemaakt, maar die
bovenal geestelijk verrijkt. Het is een film, die ver uitsteekt boven de
meeste speelfilms, een film als geloofsstuk, méér dan wat voor verfilming
van een bijbels onderwerp ook.
Uit Spanje mag men natuurlijk geen God". Hij nam zelfs de doornenkroon
orotestantse film verwachten en dat is
Marcelino ook niet. Het is een ro<
katholieke rolprent, maar in haar
meenheid zouden wij haar liever
Christelijke film willen noemen, onder
de kundige regie van Ladislao Vajda ge
maakt naar de nouvelle van José Maria
Sanches-Silva.
Het verhaal is zo simpel mogelijk. Het
gaat over een jongetje, dat in een
dorpje in Spanje in een klooster door
twaalf paters wordt opgevoed. De echte
gezonde deugniet, die volop kattekwaad
uithaalt, maar daarnaast alles voo
paters over heeft, ontdekt op de stoffige
zolder van het klooster, waar hij eigen
lijk niet mag komen, de Man, die
een enorm kruis is genageld.
Marcelino begint te praten met dat
beeld, hij ziet de smartelijke gelaat
drukking van Christus en hij gaat brood
en wijn halen voor „de Man od zoldei
Die Man is zijn vriend geworden, aan v
hij dag en nadtot denkt.
Op de Kim ziet men dan een vastgena
gelde hand zich losmaken om brood,
wijn aan te nemen. En men hoort
stem, die Marcelino vraagt: „Voor alles
wat Je voor Mij deed. wil ik je belonen.
Wat zou )e willen". Dan komt het eer
lijke antwoord van de jongen: „Ik zou
graag mijn moeder willen zien".
In de stoel bij het beeld moest Marce
lino gaan slapen en hij is niet meer ont
waakt. Marcelino was bij zijn moeder.
Al geloven wij zeer zeker, dat er nog
steeds wonderen kunnen gebeuren, laat
ons voor dit keer eens aannemen,
dit geen wonder was. Het verhaal moet
symbolisch worden gezien. Heeft deze
kleine Marcelino, die maar vijf jaar
werd, ons allen niet iets te zeggen? Hier
ts het eióh volkomen overgeven aan God.
in vol vertrouwen. „Weet je wel wie ik
ben?" had de stem op zolder gevraagd
en Marcelino antwoordde: „Jawel, jij bent
Marcelino geeft het brood
zijn vriend op zolder.
inkeer gekomen op zijn i
logies b\j de V.V.V. ging vragen, had
het nog niet eens zo slecht bekeken.
What's in a name?
Bons
"T\AT OP DEZE WERELD niets vol
maakt kan zijn, ontdekten de bou
wers van het nieuwe Leidse station
enkele jaren geleden. Terwijl de laat
ste jubeltonen van de blijde openings
redevoeringen nog in de lucht hingen,
rolden enkele voortvarende reizigers
van de zijkanten van de stationsstoep
naar beneden, omdat men daar geen
trap had gemaakt. Enkele weken la
ter waren er trapjes en kwamen er
aan de zijkanten van de stationsstoep
geen misstappen meer voor.
Maar dat het Leidse station toch
niet de graad van volmaaktheid heeft
bereikt bemerkten we van de week,
toen we heel veel haast hadden en bij
de uitgang bijna dwars door een gla
zen wand renden. We dachten, dat het
een deur was.
Nu is dit voor on^niet zo heel erg;
de dokter heeft al eens ten einde raad
gezegd, dat we met ons hoofd eens
flink tegen een bakstenen muurtje
moesten lopen, omdat alles winst be
tekende. Maar de huisarts van het
oude dametje, dat enkele dagen later
ook tegen de glazen wand opbotste,
geeft ongetwijfeld andere adviezen.
Wanneer men in de stationshal de
uitgang nadert, vereist het voor de
ondeskundige reiziger een speurzin
als van Sherlock Holmes om direct
de goede glazen wand te bereiken. En
misschien is dit euvel niet eens zo
heel erg moeilijk te verhelpen.
Omdat in Duitsland na de oorlog
de meeste steden geen station meer
hadden, is men daar eveneens glazen
gebouwen gaan optrekken. Ook daér
was het heel moeilijk precies te weten,
welke glazen wand van scharnieren
was voorzien en welke vastgeklonken
zat Maar onze oosterburen vonden er
iets op: de onwrikbare glaswanden
werden met speelse schilderingen
versierd en niemand botst daar thans
nog tegen dichte deurenalthans
op de stations niet meer.
Nachtdienst
TAE STIJFHEID is er nu wel zo'n
beetje uit. maar vlak na Pasen
waren toch heel wat Katwykers en
Noordwijkers, die zich niet al te fit
voelden. Hoe gaat dat als je gezellig
in de familiekring zit en je wordt er
van alle kanten op geattendeerd, dat
de buitenlandse toeristen bij het
V.V.V.-bureau gewoonweg staan te
smeken om een bed. Tsjongc. tsjonge.
iedereen is het er wel over eens, dat
die zes-en-een-halve gulden gauw wor
den verdiend. Je laat je eigen lekkere
warme bed 'n nachtje je bed en heer
lijk sluimerend in een gemakkelijke
stoel wordt het geld je zomaar in de
schoot geworpen.
Katwijkers en Noordwijkers, die op
zulke dagen nog in hun bed stappen,
moeten, óf heel dik in de slappe was
zitten, óf gespeend zijn van elk com
mercieel gevoel.
Zolang Je nog geen slaap hebt en je
zit onder het genot van een kopje
koffie gemoedelijk te praten, dan lijkt
dit allemaal zo logisch als het maar
kan. De V.V.V. is gauw bereikt en de
verheugde gasten liggen al spoedig
onder jouw wol.
Zcs-en-een-halve gulden voor een
nachtje in een stoel slapen, dat lijkt
niet mis, maar o wee, als het twee uur,
half drie, drie uur, half vier, vier uur
gaat worden. -Het bedrag, dat je van
de toeristen tegoed hebt, gaat met de
minuut onbeduidender schijnen. Ter
wijl het tevreden gesnurk van de uit
gaanders tot beneden door dringt, loop
je half verdwaasd rondom de tafel te
stappen. Die fauteuils blijken bij nader
inzien tóch niet zo heel gemakkelijk
te zitten en er komt zelfs een ogenblik,
dat je met de deurknop in de hand
staat om naar boven te stormen, je
vredig sluimerende gasten uit hun bed
te sleuren en hun desnoods nog een
tientje toe te stoppen.
Maar je doet het niet. Je schuift
het gordijn eens opzij om te kijken, of
het al licht wordt. De langzaam nade
rende morgenstond heeft nog nooit
zoveel goud in de mond gehad.
Nee, die Noordwijker, die zijn bed
had verhuurd en laat op de avond tot
gehad, toen hij verklaarde, dat
een naam er niets toe dóet; dit
hebben wij deze week ervaren.
Vorige week hoorden wij een
spannend verhaal over een
heertje, dat 's nachts in het zie
kenhuis gedichten wilde maken en
in een onbewaakt ogenblik zijn
kamerjas aantrok om in de stad
zijn sigarenvoorraad aan te vullen.
„Kom", zo dachten we onbe
vangen, „laten we daar een loepje
over schrijven; het is een leuk
verhaal. We hebben er om ge
lachen en waarom zou de overige
mensheid ook niet een paar se
conden plezier mogen hebben?".
We konden niet precies te weten
komen in welk ziekenhuis het
dichterlijke heertje op de loop
was gegaan, maar we dachten aan
de onsterflijke woorden van
Shakespeare en kozen speels het
Diaconessenhuis als decoratieve
achtergrond.
Zoals de scherpzinnige lezer en
het oplettende lezeresje ongetwij
feld al zullen hebben geconsta
teerd, bekeken we het verhaal
slechts uit journalistiek oogpunt,
maar dr. Nolle, geneesheer-direc
teur van het Diaconessenhuis be
keek het uit medisch oogpunt, om
dat hij medicus is en geen journa-
iacht- list. „Lopen mijn patiënten zo
maar op de Witte Singel?", zo riep
dr. Nolle verrast uit, en een uit
gebreid onderzoek begon.
Geen van de verpleegstertjes op
de Witte Singel boog echter tij
dens dit onderzoek beschaamd het
hoofdje om in snikken uit te bar
sten. Dit kon ook niet, want op
Paasmorgen, toen we ons eerste
eitje onthoofdden, hoorden we de
ware naam van het ziekenhuis. En
dit lag niet op de Witte Singel.
Maar daar we inmiddels, door
de ervaring gerijpt, tot de ontdek
king zijn gekomen, dat de zaak
ook een medische kant heeft, wil
len we déze naam thans met de
mantel der liefde bedekken.
Overigens valt het ons echt
tegen van die meneer Shake
speare. Als je iets niet héél zeker
weet, moet je het ook niet zeggen,
vinden wij.
het
Sartre bij Sikkens
TN DE WARE betekenis van
woord „existeert" de gehele Sik
kens lakfabriek natuurlijk, want deze
industrie „bestaat", maar voor de rest
zijn de sporen van Sartres levensfilo
sofie daar nu niet direct rijk gezaaid.
Woensdag werd er echter een
nieuwe afdeling geopend en voor die
gelegenheid had men een hele groep
bezoekers uitgenodigd. Onder al deze
genodigden bevond zich dan dit hele
kleine exlstentialistje. De jongen had
alles mee. HiJ was op weg een groot
fotograaf te worden en de filosofie
van Sartre heeft vooral de kunstenaars
in haar boeien geslagen.
Als fotograafje liep het kleine
exlstentialistje daar woensdag tussen
de bezoekers rond om de meest ont
roerende ogenblikken op de gevoelige
plaat vast te leggen. HU had een pluk-
kerig baardje onder zUn kinnetje en
alles scheen dus volmaakt in orde.
Maar boven dit baardje kwamen een
paar lichtblauwe ogen, die verbaasd
en onschuldig de wereld in keken.
Wil men waarlUk existeren, dan be
horen de ogen echter leeg te zijn. Met
een blik. die moeheid en ongeïnteres
seerdheid verraadt, dient de ware
existentialist de wereld misprijzend
te bezien en dit nu was voor het hele
kleine exlstentialistje echt onmogelijk.
Zjjn lichtblauwe ogen bekeken de
wereld met ongeveinsde belangstel
ling en met hooggestemde verwach
ting. En wanneer er iets is, dat Sartre
kan doen huiveren van diepe afschuw,
dan is het wel belangstelling en ver
wachting.
Daarom existeerde het exlstentia
listje dan ook niet helemaal, alhoewel
hU natuurlijk wel bestond en nog be
staat, als we goed zijn ingelicht.
Maar dat plukkerige baardje onder
zijn kinnetje deed de zuivere existen
tie bevroeden en Sartre zou ontsteld
zUn geweest. Zijn levensfilosofie
vraagt offers en wie alleen maar een
plukkerlg baardje wil laten groeien of
zich slechts wil tooien met muizen-
beknabbeld haar, hoort niet thuis in
het existerende leger van het exisen-
tl'alisme.
Sartre in Parijs
CEDERT SARTRE in Parijs heeft ge
dacht over een nieuwe levens
filosofie. is een groot deel van de
jeugd plotseling op zichtbare wijze fi
losoof geworden. Wanneer een meisje
vroeger met een jongen, die op de
verkeerde momenten zijn mond dicht
hield, een avondje uit was, nam ze
na afloop van het festijn ontgoocheld
afscheid. Thans is ook deze moeilijk
heid opgelost. Naar de oorzaak van
zijn zwijgzaamheid gevraagd, ant
woordt de ondernemende jongeman
nu: „Ik existeer!", en het fnoisje wordt
van louter ontzag ook stil, omdat ze
geluidloos wil ervaren, wat er wel
in die jongen omgaat.
In feite gaat er op dergelijke mo
menten in de jongen niets om, maar
het gevolg van dit niets-doen is, dat
er aan de kin van de knaap een klein
baardje ontspruit. Op de linkeroever
van de Seine te Parijs, in Saint Ger
main des Prés, existeert iedereen; je
kunt je daar eenvoudig niet hand
haven. als je niet existeert
En denk vooral niet. dat alleen de
jóngens daar het recht hebben te
existeren. De meisjes zijn thans vol
doende geëmancipeerd om het exis
tentialisme in al haar leegheid even
eens te kunnen beleven. Maar omdat
de natuur zich bij haar verzet tegen
een baardje onder de kin, dragen zij
de plukkerige haartooi op het hoofd.
Met een begroeiing, waaraan een nest
hongerige muizen schijnt te hebben
geknaagd, plegen zij langs de linker-
Seine-oever te dwalen, als maar exis
terend, dus alsmaar niets-doende.
Nu dwalen wij doorgaans niet langs
de linker Seine-oever en dus zou het
existentialisme onzichtbaar aan ons
voorbij dreigen te gaan, ware het niet,
dat ook jong Nederland aan het filo
soferen is geslagen. Ook in ons goede
vaderlandje kan men jongens en meis
jes zien existeren en van de week trof
fen we zelfs een heel klein existen-
tialistje op het feest van Sikkens lak
fabrieken te Sassenheim.
Voor de poes
Een kater met een aantal wonden
Werd na een vechtpartij gevonden.
Een dokter kreeg hem uit zijn roes
En zei: „U bent niet voor de poes".
„Dat is zo", zei het dier verlegen,
„Maar toch ben ik er ook niet
tegen".
van het hoofd van zijn vriend, omdat die
to'n pijn deed. Een beschamend kinder
lijk geloof.
Noem dit alles nu maar rooms, noem
het sentimenteel, voor ons is dit verhaal
een ontmoeting tussen God en de een
voudige mens. Symbolisch is deze film,
waarin de kleine Pablito Calvo zo eer
lijk de hoofdrol speelt, uitgeheven boven
de room-katholieke kerkmuren en ge
worden tot een getuigenis van Christe
lijk geloofsleven.
Een ontroerende en verrijkende film.
Anastasia
Luxor. Zo lang op de wereld naar ro
mantiek smachtende harten kloppen, zul
len er ook lieden zijn, die deze harten op
gang weten te houden door op grond van
een toevallige gelijkenis of een handig ge
plaatste opmerking pretendenten voor tro
nen of grote vermogens te lanceren
getuige de veelvuldige Franse Lodewijken
en de niet minder talrijke grootvorstinnen,
die in de literatuur en op de film zelfs
hun louche promotors weten te overtui
gen, hoeveel te meer de welwillende le
zers en toeschouwers.
In werkelijkheid blijven de pretenden
ten in een armoedig schuurtje ergens in
Duitsland jarenlang ziek liggen, maar in
Anastasia doen ze het weer eens heel
Ingrid Bergman geeft op talentvolle wij-
een Anastasia. die daarom zo boeiend
overtuigend is, dat ze er in is geslaagd
m figuur uit te beelden, die nooit vol
komen overtuigt.
Wanneer tenslotte de oude keizerin (die
:er goed door Helen Hayes wordt ge
speeld) haar als kleindochter herkent,
daarna haar trouwe onderdanen mee
deelt, dat „het spel uit is" realiseert men
zich, dat men slechts een zeer boeiend en
knap kijkspel heeft gezien. Ingrid Berg-
haar spel in deze film de
hoogste onderscheiding heeft ontvangen,
heeft als sterke tegenspeler Yul Brynner
als de Wit-Russische generaal, beminne-
lijk-imponerend. maar toch een beetje
erg kaal De bezetting van de overige
rollen roept herinneringen op aan oude
operettefilms.
(Boeiend kijkspel, maar meer ook niet).
Giant
Lido. Kort nadat de film Giant in
Amerika was opgenomen, overleed de
hoofdrolspeler, James Dean bij een auto-
ongeluk. Onder de Amerikaanse jeugd
ontstond toen een verheerlijking van de
geptorven filmster, zoals zelfs dit land
nog nimmer te zien heeft gekregen. Zijn
graf werd een soort pelgrimsplaats en er
rden clubs opgericht om de herinne
ring aan hem levend te houden.
Thans draait In Lido dan zijn laatste
film en hoewel James Dean hierin een
goede rol apeelt, waagt men zich toch
af, wat de Amerikaanse jeugd mag heb
ben bewogen om precies voor deze film
ster een rage te beginnen, die de perken
van goede smaak verre overschreed.
Giant is te vergelijken met een goede
familieroman. Een meisje uit het groene
Maryland trouwt met een rancher uit
Texas. Het nieuwe leven vraagt van haar
veel aanpassing, maar met de nodige ups
en downs weet zij zich 'n eigen plaats in
de samenleving te veroveren. Met vrou
welijke hardnekkigheid verzet zij zich
tegen de heersende mening over de Mexi
canen en de daarmee gepaard gaande
rassendiscriminatie. Het gevecht duurt
een mensenleven, maar dan heeft zij dn
haar kinderen de strijd gewonnen.
Als tegenspeler fungeert een arme, boe
renknecht (James Dean), die de Mexi
canen veracht en zelf weer wordt veracht
door de welgestelde ranchers. Via een
oliebron maakt hij een carrière zoals deze
alleen dn Amerika gemaakt kan worden,
wegzinkend in zijn rijkdommen
blijft hij de verliezer.
De film is onderhoudend en van een
variatie, die men op het witte doek niet
altijd is gewend- Aan de andere kant is
de tijdsduur de film duurt ruim drie-
n-een-half uur een weinig te veel van
(Goede speelfilm, die historie heeft ge
maakt door haar gevolgen).
Verboden planeet
De ruimtevaart is een onderwerp,
dat velen interesseert en niet ten onrechte;
fascinerend, werkt op de verbeel
ding en opent onbegrensde mogelijkheden.
Daarom is het niet vreemd, dat er steeds
films op de markt verschijnen, waarin de
ruimtevaart de hoofdrol speelt. Meestal
zijn het bizarre fantasieën, die in slechts
geringe mate de werkelijkheid van
thans of van de toekomst benaderen.
Een uitzondering hierop is Verboden
laneet zeker niet, al heeft men vooral
wat de geluiden betreft de huidige stand
der elektronische wetenschap niet ver-
aarloosd. Om echter een goed filmver-
al te krijgen compleet met romantiek
liefde heeft men ook andere mid
delen toegepast. Wat dat betreft valt de
film misschien wat tegen, maar amusant
zij in elk geval. De spanning is goed te
verdragen, het spel (vooral van Anne
Franois en Walter Pidgeon) vlot
(Amusante fantasie)
Sissi
SCHOOLARTIKELEN
Haarlemmerstraat 169
F. J. Arnoldt overleden
In Utrecht is op tachtig-jarige leeftijd
overleden de heer F. J. Arnoldt. De heer
Arnoldt was oud-hoofdinspecteur van de
Ned. Spoorwegen en bekleedde nog steeds
de functie van secretaris van de Raad van
beheer van het Homoeopathisch Zieken-
De begrafenis op bepaald op maandag
29 april om half 3 op de algemene be-
graafplaals Tolsteeg aan het Houtense-
pad te Utrecht.
