70
Werk dat respect afdwingt
het oerwoud
in
Wag
eningen in Suriname met
Hotel De Wereld
Wat Nixon niet
opmerkte
Openbare school mag niet
van twee wallen eten
^eger deo
WOENSDAG 10 APRIL 1957
Tussen Corantijne en Marowijne
EEN DER INTERESSANTSTE tochten die de parlementaire delegatie
gemaakt heeft, is ongetwijfeld de reis naar het district Nickerie waar
de tropische landbouw onder deskundige leiding in nieuwe banen geleid
wordt. Hierbij neemt de rijstverbouw belichaamd in het „plan Wage-
ningen" de grootste plaats in.
Maar zo'n tocht is hier geen kleinig
heid. We vertrokken maandagavond circ«
half acht per m.s. Perica, een 200 tons-
boot uit Paramaribo naar Nickerie. En
kele leden ging per vliegtuig, niet zozeei
uit angst voor een zeetocht, maar dar
toch wel uit ontzag. Voor mezelf ging lk
liever per boot, want lk was nog nooit
in de gelegenheid geweest zeezieke Ka
merleden te aanschouwen, waartoe bij
een zijwind, en een wat onevenwichtig
liggend bootje, enige gelegenheid bestond.
Deze vlieger ging echter niet op, de zee
was bijzonder effen en er stond bijna
geen wind, zodat het gezelschap goed bij
de positieven bleef. De zeereis was gezel
lig, het nachtelijk klimaat weldadig ver
kwikkend, sommige onverschrokken leden
bleven zelfs de gehele nacht in een lig
stoel aan dek, de verstandigsten sliepen
in hun krib. Omstreeks zeven uur in de
morgen voeren wij de Corantijnrivier op,
terwijl de morgenzon het tropisch oever
landschap feestelijk belichtte. Vele wo
ningen langs de oevers waren versierd
met de Nederlandse driekleur. Men zag
wuivende mensen, en terugwuivende
schepelingen. Te ongeveer acht uur
meerden we te Nieuw-Nickerie, hoofd
plaats van dit rijstdistrict. De ontvangst
was allerhartelijkst en spontaan.
Het Wilhelmus
Er lag toewijding tn het om door een
grote schare schoolkinderen toegezongen
Surinaamse en Nederlandse volkslied.
Het ontroerde, duizenden kilometers ver
wijderd van Nederland, Hindoestaanse en
t Verklaarde
uitzicht
RAPPORT van d<
in de Verenigde
r zijn Afrikaanse reis heeft vele aspec-
Er blijkt uit, dat tot dusver in Amerika
niet beseft is, althans niet voldoende be
seft, dat in Afrika een geheel werelddeel
zich ontwikkelt in een nieuwe vorm. Een
werelddeel, dat eens geheel koloniaal be
zit was fin handen van de Europese lan
den, gaat nu bestaan uit autonome staten.
Landen, die zich snel ontwikkelen, maar
waar de tegenstellingen tussen een intel
lectuele bovenlaag en een analfabetisch
volk spanningen geven.
Nixon heeft onomwonden gewezen op
de Invloed van het communisme op deze
volken. Er is voor het communisme met
zijn leuzen gemakkelijk propaganda te
maken tegen het westen, dat immers in
het verleden de heersers voor deze gebie
den leverde.
Terecht legt Nixon de vinger op de
wonde plek, dat in Amerika zelf het ras-
ivraagstuk nog tal
afzichtelijke voor
beelden levert, hoe
blank zich superieur
aan zwart acht.
Dat is nu juist wat de Afrikaanse volken
kwetst. De jonge staten willen niet als
onmondigen behandeld worden. Zij vra
gen geen schenkingen. Hun verlangen,
aldus Nixon, gaat uit naar investeringen
van particuliere zijde. Een reëel zaken
doen dus.
De economische hulp. welke nodig zou
zijn zonder deze zakelijke basis, wensen
de Afrikaanse landen te vinden bij inter
nationale organisaties. Nixon nu stelt in
zijn rapport voor, dat de Verenigde Sta
ten als het ware de eerste stoot zouden
kunnen opvangen, voordat de internatio
nale organisaties zover zijn.
De economische en technische hulp aan
de Afrikaanse landen zou Nixon dan ook
zoveel als maar mogelijk is willen uit
breiden. Echter moeten de hulpprogram
ma's ook belang hebben voor de Verenig
de Staten. Met andere woorden de han
del tussen Afrika en Amerika moet ver
levendigd worden, waarbij rekening moet
worden gehouden met de oude banden,
die Afrika aan Europa verbinden in dit
opzicht. De Verenigde Staten wensen
geenszins het alleenrecht op te eisen voor
Afrika.
"DIJ DIT ALLES gaat men zich toch
afvragen, waarom dan Amerika niet
meer belangstelling toont voor de inter
nationale hulporganen. Nixon heeft ge
constateerd, dat de landen van Afrika
nog alle onderontwikkelde gebieden zijn.
Hii wenst technische hulp. uitwisseling
van studenten, beurzen, onderwijs, medl-
iche hulp.
Allemaal taken, die door organen van
de Verenigde Naties door vakkundige
krachten worden uit|evoerd. Organen, die
echter slechts met de grootste moeite
van de regeringen de nodige gelden los
krijgen.
Unicef moet trachten met de verkoop
van kaarten bijdragen los te krijgen van
particulieren. Sunfed is door de Ameri
kaanse terughoudendheid nimmer tot da
den kunnen komen.
TWIXONS rapport, zo uitvoerig en reëel.
gaat aan dit ene punt voorbij. Hij
heetf de kans de Verenigde Naties een
nieuwe impuls te geven, verzuimd. Dit
is des te ernstiger, daar de jonge staten
zich allen onmiddellijk in de rijen van de
Verenigde Naties hebben geplaatst.
Nu zich in deze volkenorganisatie steeds
«cherper een lyn aftekent, die de com
munistische landen van het westen
scheidt, en niet meer de stemmen der
(rote mogendheden alleen bepalend
Is het zaak de Afrikaanse landen te door
dringen van de solidariteit van het westen
met hen. Niet door loze propaganda, waar
mee de Sowjetunie hen tot zich tracht
te trekken, maar door een ruggesteun,
die het economisch leven van de staat en
het dagelijks bestaan van de gewone bur-
ler gezonder en evenwichtiger maakt.
Creoolse kinderen het Wilhelmus te ho
ren zingen, zoals wij het slechts doen in
dagen van druk en nationaal bewustzijn.
Voorwaar, de Koninkrijks gedachte is bij
de bevolking van Suriname een levend
begrip. Dat het bezoek van een Neder
landse delegatie aan dit afgeleoen deel
van Suriname, waar we over het water
de kust van Brits Guyana kunnen zien
liggen, door de bevolking zo gewaardeerd
zou worden, hadden we niet verwacht.
Bij de rondrit bleek ons overduidelijk
dat Nieuw-Nickerie zich in moderne zin
ontwikkelt en dat bij de leiding en de be
volking de wil aanwezig is Nieuw-Nicke
rie vooruit te brengen. Het district Nicke
rie is ongeveer anderhalf maal zo groot
al6 Nederland, met een bevolking van
ruim 20 000 inwoners. Ai6 Nederland wat
wil doen voor onderontwikkelde gebieden,
laten wij dan onze gedachten bepalen
binnen de grenzen van ons gemeenschap
pelijk Koninkrijk. Daar is wat goeds en
wat groots te verrichten.
Nadat de lunch gebruikt werd, was de
bevolking in haar typische nationale kle
derdracht aanwezig. Een der hoogtepun
ten bij deze bijeenkomst wa6 wel de vol
trekking van een Mohammedaans huwe
lijk, waarbij het ritueel geheel werd uit
gelegd, en de overhandiging van de hu
welijksgeschenken overeenkomstig de al
oude traditie plaats vond. Daarna konden
we een Hindoestaans huwelijk bijwonen,
dat met decoratieve pracht voltrokken
werd, maar waarbij de uitleg minder tot
zijn recht kwam vanwege de begeleiden
de oosterse muziek.
Prins Bernhardt polder
Na de maaltijd en de daarmede samen
hangende feestelijkheden, waaraan de ge
hele bevolking deelnam, werd de Prins
Bernhardpolder bezocht, een proefbedrijf
van de Stichting Experimentele Land
bouw. waar ir Overwater een uiteenzet
ting gaf van de werkzaamheden die hier
worden verricht. Dit is zeer belangrijk
omdat langs experimentele weg de no
dige ervaring wordt opgedaan met voor
dit tropisch klimaat en bodem mogelijke
cultures en plantenrassen. Tot nu toe is
gebleken dat de teelt van sojabonen als
tweede gewas niet geslaagd is, maar des
Door J. Reijers,
lid der
Eerste Kamer
t« beter de teelt van paddi (rijst) als
tweede gewas. Dit proefbedrijf kreeg dan
ook een opbrengst van ongeveer 8000 kg.
rijst per hektare. Vervolgens werd nog
de Hampton Courtpolder bezocht, een
polder zonder keurbevoegdheid maar
waar een Hindoestaans priester voorzit
ter is, di« met zijn priesterlijk gezag
weerbarstige ingelanden in het juiste
spoor weet te houden.
Wageningen
Het was een leerzame dag geweest toen
we ons te ongeveer vijf uur weer in
scheepten op het m.s. Perica en de reis
's nachts zouden overnachten. Als we in
dit tropische land Wageningen zeggen,
denken wij aan onze landbouwhogeschool,
evens aan hotel de Wereld, en ver
wonderde het ons niet in tropisch Wage-
ingen ook hotel de Wereld aan te tref
fen, geleid door een rasechte Limburger.
Wagenings student verdeelde rij*
tussen de landbouwhogeschool en
hotel de Wereld, in welke verhouding is
statistisch vastgelegd, maar in blij-
n droeve studentendagen, leefde ho
tel de Wereld mede. en zal ook hier aan
de Nickerierivier het trefpunt worden.
de blijde en droeve dagen van het
plan-W ageningen voor de rijstcultuur
worden doorleefd en gestimuleerd.
Vruchtbare velden
Wij maakten daar 's avonds kennis met
de heer Witte, directeur van het Wage-
ningenplan, en zijn staf, die daar van
oerwoud vruchtbare rijstgronden maken.
Als wij zo af en toe dn Nederland iets le
aver het Wageningenplan, kwam wel
de twijfel op aan het nuttig rende
ment van deze ontginningen. Nu we ech
ter met eigen ogen de resultaten hebben
gezien, en weten dat sinds 1951 reeds
6000 hektare van oerwoud tot
vruchtbare rijstgronden gevormd zijn,
hebben we grote bewondering voor het
baanbrekend werk dat hier is geschied.
Vanzelfsprekend zijn deze gronden op
zich zelf nog niet rendabel te exploiteren.
De gemaakte investeringskosten aan ma
chines etc., kanalen graven, bemalings
installatie 'om water in te laten, en te
doen afvloeien, zouden een te zware ka-
pltaalslast worden op deze 6000 hektaren,
maar als volgens plan nog 15.000 hek
taren ontgonnen zijn, en de totaal kapi
taal sl asten over 21.000 hektaren kunnen
omgeslagen worden, waarbij door de
reeds opgedane ervaring de fouten van de
begintijd vermeden zullen worden, dan
achten wij een rendabele exploitatie zeer
mogelijk. Bovendien zijn de secun
daire economische voordelen zeer groot.
We zien dit in ons eigen l»nd met de in-
polderingswerken van de Zuiderzee.
Jammer overigen», dat we niet In de
gelegenheid waren kennis te nemen
van het totaal der algemene Investe-
rlngskosten. en de kosten van ontgin
ning per hektare, die al» gemiddelde
op elk nieuw perceel In cultuur ge
brachte grond zullen bUJven rusten.
Gelet *op de gemiddelde rijstopbrcngst
van het thans bestaande areaal moet
het mogelijk x«n een rendementsreke
ning voor 20.000 hektaren op te zetten.
Hierbij mogen wU echter niet vergeten
dat voor de IJsselmeerpolders ook
rendementsrekening is op-
beschrijving
band te ver gaan een
en van de geweldige
bonden aan het cul-
tuurryp maken van deze gronden, alle
verdeeld in ingedijkte kavels van circa
12 hektaren, ontbost, geëgaliseerd, ge
ploegd, en dan het geheel onder water,
alles machinaal. Gezaaid wordt als de
grond onder water staat, met voorge-
kiemd zaaizaad, dat aanslaat in de dras
sige bodem, waar het water de rijst doet
opgroeien en tevens de ontwikkeling van
het onkruid tegen houdt.
Vroeger moest dit alles met de hand ge
schieden, nu gaat alles machinaal. Een
zetboer, die 140 hektaren in cultuur had,
verzekerde mij, dat hij dit bedrijf met vier
man personeel kon bearbeiden. Grote ma
chines zagen wij bezig de rijst te oogsten,
en deze kant en klaar in zakken van het
land brengen.
Wat we daar gezien hebben is een stuk
Nederlandse arbeid ten bate van Surina
me, waarvoor we groot respect hebben.
Een koninlcrijkszaak op hoog niveau. Wes
terse techniek in samenwerking met de
bevolking bevordert de welvaart. Split
sing tussen beide factoren, is in de eerste
plaats een vloek voor de autochtone be
volking. We zien het in de jammerlijke
gang van zaken in Indonesë.
Terug door oerwoud
In Wageningen wordt een polderplan
uitgevoerd dat er zijn mag, en zijn uil-
werking reeds heeft in godsdienstige en
culturele activiteiten, waardoor de ge
meenschappelijke samenleving kleur en
tekening krijgt.
Van vier tot vijf uur werd een
„thé complet" aangeboden in hotel de
Wereld door de afdeling „Wageningen"
van de Nederlandse Bond van Platte
landsvrouwen, waarna we ons na een har
telijk afscheid weer inscheepten voor de
terugtocht naar Paramaribo. Ditmaal
echter in een zestal kleine motorboten,
omdat we de terugvaart zouden doen bin
nendoor over de Nickerierivier, de Arro-
ware en Wayombonvier en Saramacca-
rivier, een tocht van circa twintig uur
varen langs oerwouden, zo hier en daar
een Bosneger- of Indianendorp.
Onderweg werd nog een Indianendorp
bezocht, waar we gastvrij ontvangen
werden en de Nederlandse driekleur niet
ontbrak. De andere dag 's avonds acht
uur kwamen we lichtelijk vermoeid in
Paramaribo aan. maar bezochten de
zelfde avond toch nog een receptie, aan
geboden door de Vereniging Surinaams
Bedrijfsleve
periode in
goede rust-
air-conditioned hotel-
aangenaam was.
Personalia
J. J. H. Sluiter t
resp. hoofdcommies
bij het ministerie
ken, zijn benoemd I
i F. J. Biailosterski,
A en hoofdcommies
jn binnenlandse
t referendaris.
Mr. J. W. G. Floot, administrateur A bij
het ministerie van volkshuisvesting en
bouwnijverheid, is benoemd tot hoofdad-
C. Doeksen, derde stuurman op het
m.s. Senegal kust te West-Terschelling, is
onderscheiden met de De Ruytermedaille
De Paasdag zijn in aantocht en
vele kleuters zijn al druk bezig
eieren te schilderen.
Een meester"lijke advocaat
WYNAND FOCKINK
ADVOCAAT
per fles f 4.75
BOUW EEN VERENIGD EUROPA
OP BASIS VAN CHRISTENDOM
Conferentie van jonge
Christen-democraten
in Heme (W.-Dld.)
(Van i
verslaggevers)
grijpen. Toch meent men in kringen der
CDU, dat men moet voortgaan, de bezits
vorming te stimuleren, wil men niet ver
vallen in de toestand, welke zich in het
Oosten voordoet.
Deze toestand betekent de ondergang
van de democratie. Niets wil men in
West-Duitsland minder dat bleek iedere
keer weer dan het verlies van de de
mocratie. Pater Schröder drukte het zo
uit: Omdat het ons moeite kost. de de
mocratie te handhaven, moeten we haar
daarom maar terzijde stellen? Neen, deze
geestelijke zocht het in een andere rich
ting, die van het geloof. Een gelovig mens
zal zich inzetten voor de democratie.
MEELEVEN
In deze geest uitte zich tijdens de slot
zitting ook de Nederlandse delegatie bij
monde van de heer Jan van Putten uit
Den Haag. Bovendien bepleitten de Hol
landse jongeren een vergroting van het
Internationale contact, opdat de volkeren
uit Europa elkaar Ieren kennen als mens
en hun vooroordelen ter zijde stellen.
De Nederlandse Christenjongeren willen
hier gaarne het hunne toe bijdragen. De
heer Van Putten besloot met de toezeg
ging, dat de Nederlanders met hun Duitse
buren zullen meeleven, nu het voor hen
naar de verkiezingen gaat.
Prinses Beatrix is vc
Zweedse Rode kruis-ziekenhuis te Zierik-
zee op 11 mei officieel te openen. De bouw
van dit ziekenhuis is mogelijk gemaakt
door de hulp van het Zweedse Rode kruis
ie watersnoodramp van 1953.
trok gisteren een twintigtal jon
geren uit de Westduitse industriestad
Heme naar huis. Ze gingen twee
richtingen: een deel naar Oostenrijk
en een deel naar Nederland. Zo was
een einde gekomen aan de interna
tionale oonferentie van jonge Oh ris
ten -democr at endie door de Junge
Union, de jongerenorganisatie van de
Duitse Christen-Democratische Unie,
in Herne was georganiseerd.
Er 'zijn vriendschapsbanden ont
staan gedurende deze ontmoetinys-
week, vooral omdat men zich het ge
zamenlijke doel klaar voor ogen had
gesteld: het bouwen van een ver
enigd Europa op basis van het Chris
tendom.
Een van de hoogtepunten van het con
gres was de redevoering van de voor
malige minister van verdediging, Theodor
Blank. De ex-bewindsman schilderde,
welk een troepenovermacht Rusland in
Europa heeft. Hoewel angst een slechte
raadgever Is. moet het toch niet zo zün.
dat men doet als de Duitse socialisten,
die iedere vorm van herbewapening af-
w(jzen. Immers, de bedoelingen van Rus- 4
land zjjn nog steeds dezelfde. De toestand
In de satellietstaten, met name Hongarije, 4
is daarvoor het duidelijkste bewijs. 4
COMMUNISME
4
Vooral het communisme werd in Herne 4
tot onderwerp van bespreking gemaakt. 4
Daar waren de Oostenrijkers. Een aantal 4
van hen had de onderdrukking van het 4
Rode Leger aan den lijve ondervonden. 4
Zoals hun delegatieleider, dr. Sepp Fin- 4
der uit Wenen, het uitdrukte, had nie- 4
mand in Oostenrijk durven hopen, dat
hun land nog weer eens volkomen vrij en 4 JJET f« gebeurd, dat twee zusters
zelfstandig zou worden. „Het was wer- «an het Leger op een avond een
kelijk een wonder." zei hij. 4 kroeg binnen gingen om, zoals dat nu
Intussen bevinden zich nog miljoenen 1 n<>g elke zaterdag gebeurt, het Leger-
achter het IJzeren Gordijn. Zij lijden on- 4 blad „De Strijdkreet" te verkopen en
der een in wezen beslist onchristelijk als dat 20 te Pas 20U komen met de
systeem. Maar, zo zeide pater Paul Schrfi- 4 bezoekers te praten, en dat ze aan
der S.J. in een lezing voor de congres- j de toonbank een man ontdekten, die
gangers, er zijn duidelijke tekenen, die 4 meer aan sterk vocht tot zich had ge-
op de zwakheid van dit systeem wijzen. 4 nomen dan beslist goed voor hem was.
Met betrekking tot dit streven naar vrij- 4 Een van de zusters vertelde me: „Er
heid bij enkele Oosteuropese volkeren 4 ^a* met homogeen woord te wisselen.
merkte de heer Tijmen Hopman uit Gou
da, hoofdbestuurslid van de Nationale
Organisatie van Antirevolutionaire Jonge
ren Studieclubs (Arjos) op. dat de West-
europese landen deze volken moeten 4
laten merken, dat ze vechten voor vrij- J
heid en gerechtigheid. 4
H. ALGRA IN EERSTE KAMER
Senatoren tegen geld verdienen
in de schoolvakanties
s parlementaire redacteur)
behe
1 de
(Van c
Een nie
heidsschool is voor ons niet aanvaard
baar, zo zeide gisteravond de heer Algr.
(a.r.) tijdens de behandeling van de on
derwijsbegroting in de Eerste Kamer. Ei
zijn overheidsscholen en vrije scholen. Het
moet niet mogelijk zijn dat er een be
heersvorm voor de overheidsscholen komt,
waardoor geprofiteerd kan worden van de
voorrechten van de openbare schooi én
van de bijzondere school.
De meest wenselijke situatie was voor
de heer Algra: vrije school regel, over-
heldsschool aanvulling. De poging om ook
de openbare school aan de ouders te
geven, wordt dus door de a.r. fractie niet
met gejuich begroet. Ook de heer Gie-
len (kath. v.) wees er op dat de gedachte
veld wint om de openbare scholen om te
zetten in neutrale bijzondere scholen. Hij
stond daartegen stellig niet zo afwijzend
als de heer Algra. De oud-minister van
onderwijs aanvaardde nl. de pacificatie
gedachte, maar toch wilde hij een rusti|
onderzoek doen instellen naar de onder
linge verhouding tussen openbaar en bij
zondér onderwijs. Natuurlijk, de pacifi
catie als politiek compromis moet gehand
haafd blijven. Het is echter een overeen
komst die geen der partijen bevredigt.
Daarom is de vraag aan de orde hoe er
ondanks de pacificatiegedachte toch
nieuwe „winsten" gemaakt kunnen wor-
De heren Gielen (kath. v.) en Schermer-
horn (soc.) vonden het onjuist dat middel
bare scholieren in hun vakantie geld gaan
verdienen. Daardoor gaan zij te gemak
kelijk met geld om. Zij begrepen dat de
regering daar weinig tegen kan doen,
maar volgens de heer Schermerhorn moe
ten wel de scholen deze strjjd aanbinden.
Allerlei
de voortvarendheid van minister Cals.
Ook nu weer Klaagde de heer Schermer
horn daarover. Naar zijn mening wint de
bewindsman te vaak het advies in van
adviescommissies. De heer Algra had
waardering voor de werkkracht van deze
minister, die voor de moeilijke taak staat
om beslissingen te moeten nemen van
enorme betekenis. De a.r. woordvoerder
zag heel goed in dat de wetgever achter
de feiten aan dreigt te lopen, daar hij
niet slagvaardig genoeg is. Is de vrees
gewettigd dat de uitbreiding van de te
levisieprogramma's voorlopig wordt stop
gezet totdat er beslist is over de commer
ciële televisie?, zo vroeg de heer Algra.
Ook keerde deze afgevaardigde zich tegen
het Haagse denkwaanbeeld, dat de cul
tuur zich alleen manifesteert in de grote
steden en dat deze cultuur (met steun
van het departement) moet uitstralen over
de provincies. Zo wordt de cultuursprei
ding een soort eenrichtingverkeer, dat in
de provincies moet mislukken. Het depar
tement zal ook het amateurisme en de
folklore moeten bevorderen.
Aan de hand van tal van voorbeelden
toonde de heer Algra aan dat het depar
tement de boot af houdt als het gaat om
het chr. V.H M.O. „Wij verwachten dat
deze zaak in de toekomst bevredigender
zal worden geregeld".
Uiteraard vroegen verschillende spre
kers naar het eventuele resultaat van de
salarisonderhandelingen met de onder-
BLOEDPROEF IS EEN
SLAG IN DE LUCHT
De minister van justitie heeft de Eerste
Kamer medegedeeld, dat hij het verplicnt
stellen van de bloedproef een slag in de
luoht acht, zolang de artsen niet bereid
zijn hun medewerking te verlenen.
JAAR
blad 1
4 goed luisteren: de week daarop zat
4 de man weer in die kroeg, nu nuchter
en hij kocht, zonder dat wij daarom
vroegen, een „Strijdkreet". Daarna be-
gon hij geregeld onze samenkomsten
Talrijke excursies veraangenaamden 4 \e bezoeken en nu Is hij glorieus be-
deze ontmoetingsweek. De belangrijkste 4 keerd en een Heilsoldaat van het
waren wel die naar de Landdag van zuiverste water". En op een samen-
Nordrhein-Westfalen te Dusseldorp en 4 komst moet de man hebben bekend:
de Bondsdag, het Westduitse parlement, „Toen ik 's zondagsmorgens wakker
te Bonn. Bij deze laatste excursie spraken 4 werd vond ik het blad en ik ben het
de 'jongeren met verschillende afgevnar- 4 gaan'iezen en ket was aisof ik recht-
digden van de CDU-fractie in de Bonds- 4 streeks werd aangesproken en ik voel-
dag in het bijzonder over sociale vraag- 4 de daf {k antwoord had te geven",
stukken. Met trots werd door de Duitse ^eze geschiedenis heeft zich niet af-
politici de nieuwe sociale-verzekeringswet 4 Kespeejd in het begin van deae eeuw,
genoemd. In deze wet zijn zowel de werk- 4 maar jn 1955, net |s n|et zomaar een
nemers als de zelfstqydigen opgenomen 4 verhaalt maar het |s een stuk realiteit.
Dit heeft evenwel - en dat werd niet 4 £n gU&t ook „|et op tlchielf. Nog
verheeld - zeer grote moexlpkheden ge- dagelyks ontmoet het Leger. al. Ik het
schapen. go mag, ieggen> j,e| WOnder, en men
BEZITSVORMING i 'lrh '"TV'""? w""n
4 geheim en zijn kracht liggen, en ook
Sociale vragen zijn vooral voor het 4 hoe het komt, dat het naast de vele
Roergebied met zijn geweldige industrie 4 kerkgenootschappen en de vele Instel-
van enorm belang Hier speelt het pro- 4 Hngen op allerlei terrein een eigen
bleem, de arbeiders verantwoordelijk- 4 plaats in onze maatschappij heeft wt-
heidsgevoel bij te brengen. Men tracht dit 4 ten te verdienen, en dat de sterke anti-
vooral door bezitsvorming te doen. Het 4 pathie, waarmee het zeventig jaar ge-
resultaat is totnutoe echter Diet bijstéT 4 leden werd begroet Is veranderd in een
verheugend. Het risico van het eigen 4 warme sympathie, zelfs bU hen, die
woningbezit nemen de arbeiders niet 4 zich om dogmatische redenen nooit bU
graag en waar de bezitsvorming gestimu- het Leger zullen aansluiten en aelfs
leerd wordt door aandelen in zeer kleine 4 bij dc meest negatief Ingesteiden.
coupures op de markt te brengen, zijn Het is goed er aan te herinneren,
het meestal de middenstanders en niet
de arbeiders, die deze gelegenheid aan-
dat het Leger van generaal William
Booth in Nederland geen glorieus en
tree had en het zal daarop ook wed
niet hebben gerekend, want het had
ervaring in andere landen. Er werd
heus jïiet met verlangen naar de
komst van zijn soldaten uitgezien.
Tyler, de Engelse zeeman, Govaars,
de jonge Amsterdamse onderwijzer
hebben geweten wat zij deden, toen
zij in mei 1887 het werk in Neder
land begonnen. U moet de namen van
die pioniers onthouden, want het wa
ren mensen, die uit het geloof de
moed putten de buurten in te trekken.
die dagen geen fatsoen
lijk mens contact wilde onderhouden,
om hen, die aan de zelfkant leefden
deelgenoot te maken van de vreugde,
die door het Evangelie in hun leven
was gekomen.
Maar de zelfkant, spijkerhard en er
nog niet aan gewend, dat iemand zich
met hem bemoeide, sloeg het aanbod
radicaal af, met scheldwoorden en een
regen van stenen. Een ander zou er
misschien de brui aan hebben gege
ven, maar Booth-soldaten constateer
den alleen, dat het in Nederland nog
al meeviel. In omliggende landen wa
in de zeventig jaren dat het grote
Leger van William Booth door Neder-
land trekt, heeft het zware tegenstand
weten te breken en harde harten we-
ten week te maken. Het heeft popu-
lariteit gekregen en goodwill ge-
kweekt, nee niet gekweekt, maar ver-
diend door werken en bidden. Popu-
lariteit en goodwill, zelfs bij hen, die
zoals wel wordt gezegd, van God en
gebod niets willen weten en de naam t
Jezus en God alleen gebruiken om
kracht bij te zetten aan een woorden-
wisseling.
Of is dat soms geen populariteit
als in een straatdie u en ik in nop
ge enhonderd jaar zoud endoorlopen,
maar toaarin het Leger des Heili kind k
aan huis is, de ramen opengaan omdat
het Leger zingt en speelt? En is dat
geen populariteit als uit een van die
ramen een papiertje valt, waarop in
onbeholpen schrift staat geschreven:...
mijn man lipt i nhet ziekenhuis en ik
uoel me zo ellendig, speelt u eens...
en er de titel volgt wan een lied, dat
dte vrouio daarboven wie weet hoe-
veel jaren terug heeft geleerd en waar-
wan z ealleen d emelodie en de eerste
regel kent? En is dat geen populariteit
als uit een van die donkere huizen
een jongetj ekomt rennen, dat vraagt: V
speelt u eens wan: Er ruist lanps de
wolken.
Wat ie de kracht van het Leger des
Heils, vraagt u? Zijn doel heeft gene-
raai Evangeline Booth eens als volgt
omschreven: „de aandacht van een
verloren en verdorven wereld vestd-
Toch is hel zo
DOOK IJSLENZEN KLEMMEN DE DEUREN
907) Rekening houdend 1
nvoudig in Ijs wordt 1
ondenkbaar dat waterlensei
grond «ouden optreden.
By het bevriezen van de
sieh du» een merkwaardig
ipeeld, dat we on» al» vo
vooratellen: het water bevri
de grootate poriën van de grr
Deie Ijslei
•rklai
•el, dat tijdei
niets alerht» enkele cm, maar »oms ei
decimeter» wordt opgeheven. En
zelfde Ijslenzen moeten we ook
antwoordeljjk «tellen voor het klemt
huisdeuren in strenge wint
stukvi
Want,
Bü
-of kor
la die
ien wel juist,
maar by de grondsoorten in ons land,
bestaande uit fynkorrelig sand en klei,
waarin capillaire werkingen een grote
rol vervullen, treedt een geheel ander
verschynsel op. Zou in die grondsoorten
het water alleen maar van vloeibare in
kristallyne toestond overgaan, dan zou
de uitzetting ten hoogste 10 pet.
kunnen bedragen. Dat zou betekenen,
dat een met water verzadigde grondlaag
die tot 1 ra diepte bevroren is, by een
poriënvolume van 40 pet slechts 4 cm
opgeheven wordt. Maar in werkelijkheid
bedraagt die opheffing loras enige deci
meters, sodat er iets niet klopt.
Wat er nu eigenlyk niet klopt, blijkt
het best uit een verticale doorsnede van
de bevroren grond. Dat is niet zoal»
we verondersteld hadden een door y»
aaneengekitte grondmassa, maar het
blykt een hoeveelheid grond te syn,
waarin hier en daar yslenzen optreden.
Het spreekt vanself, dst die Ijslenaen
J« LrnZSM—
door capillair* wsrking water va
ren wordt aangevoerd dat zich
deae yslaag afset. Zo groeit de
bestaande uit suiver ys zondei
korrels, em door de kristallisa
wordt da bovenliggende grond c
geperst.
•ond, dan
b veel water in verhouding
yn natunrlyke poriënvolume. Zo-
het diepste gedeelte van de laag
in en verandert de
1 papperige massa,
reeds by geringe
hovrnlaag dus in ee
Het is duidelyk, da
helling van de bod
onder
een wegdek
zand door dooien in een toestand van
dryfzand over. dan betekent dit. dat het
wegdek als brug zonder ondersteuning
dienst doet. Zware belasting sal dan
vernieling van het wegdek veroorsaken.
In de winter van 1941/42 werd in ons
land ruim 500 km weglengte door op
vriezen en ontdooien beschadigd.
Zodat we er geen heen in sien thans
ook eens over siykvulkanen te spreken.
Daarover een volgende keer.
(Nadruk verboden)
William Booth liep eens met zijn zoon Bramwell. later zijn opvolger,
door de achterbuurten van Londen. Toen ze een kroeg passeerden
wierp William Booth de deur open en zei tegen zijn zoon: Kijk nu
eens goed naar binnen, want daar zitten onze mensen. Tot vandaag
toe zijn zij, die hun avonden, slijten in de kroegen „onze mensen"
gebleven.
4 ren broeders en zusters, die hetzelfde
4 doel nastreefden in de gevangenis
4 geworpen. En ze namen het. dat ze
4 in lied en geschrift werden bespot en
4 gehoond. De naam: zuster met de
4 Halleluja-hoed, deed het in die dagen
4 en nog lang daarna geweldig. Toen in
4 Rotterdam de beruchte Zandstraat
4 werd afgebroken, omdat op die plaats
i het nieuwe stadhuis zou verrijzen.
4 dichtte Koos Speenhoff onmiddellijk
4 een lied. dat veel opgang maakte en
4 waarvan twee regels luidden' ..Tante
Bet draagt al een hoedje, die wordt
4 nu zuster in de Heer". In die dagen
4 werd Je. als Je sympathie had voor het
Leger niet voor vol aangezien. En wie
J toen toetrad tot het Leger moest wel
4 vast in de schoenen staan en zichzelf
1 volledig hebben
gen op Golgotha's openbaring van
Gods liefde voor de mensheid, doch
ook op de verantwoordelijkheid van
Zijn kinderen om door trouw en zelf
verloochenend dienen de wereld te
brengen aan de voeten van de Hei
land der wereld". Trouw en zelfver
loochenend dienen. Daarin ligt, geloof
Ik, de kracht Met dit voor ogen wordt
al het werk gedaan, waarover we deze
week zullen schrijven. Het grote en
veelomvattende werk, dat duizenden
tot inkeer heeft gebracht en hebben
doen besluiten het roer van hun le
vensschip radicaal om te gooien. Dui
zenden. die na hun aanraking met het
Leger met de dichteres Nellie van
Kol hebben kunnen zingen: „Het is
feest in mijn ziel, want de Heiland
kwam in".
