De man die een
brug opblies
«De Jeugd vliegt uit»
Robert Koch ontdekte
de tb.c.-bacil
DRIE GULDEN REGELS
MIEBEL BIJ DE MASSAJEUGD --s
ZONDAGSBLAD
ZATERDAG 23 MAART 1957
Vanuit mijn wagen etaarde
hij al geruime tijd naar het
huis. Hij keek ernaar als ver
wachtte hij iets of iemand.
Maar er gebeurde niets.
„Nog precies eender als vroeger", fluisterde hij, bijna wan
hopig klonk het.
Even dwaalde zijn blik verder de straat in, tot een schelle
kinderstem zijn aandacht weer bij het huis bepaalde. Voor het
raam op de eerste etage stond een kleine jongen, smal, bleek
gezichtje in de donkere venstergrot.
„Ik heb vijfduizend sigarenbandjesriep het kind. De
man naast mij keerde zich onwillekeurig om en zag door de
achterruit de twee jongens naast de trottoirband, verdiept in
hun spel. Zij stonden op en keken naar de jongen op de eerste
verdieping.
..Dat kan niet", riep een van
hen.
,,En toch is het waar".
Nog was er de twijfel: de jon
gens liepen een paar passen door
en bleven vlak voor mijn wagen
staan.
„Wedden", zei de kleinste,
„wedden, dat ie 't liegt. Hij heeft
natuurlijk een boel Ritmeesters
en dan nog een stapel Willem II's
en dan heeft hij er nog maar dui-
ze?d" tig jaar lette
Nu waren ze zeker van hun weinig hadden 1
zaak. Even nog keken zij naar de
kleine jongen in het grote venster
en staken heel nadrukkelijk de
S^ort verhaal
TON ZEELENBERG
je je eens voorstellen. Toen de jon
gens van mijn leeftijd allang voor
een eigen gezin werkten toen heb
ik op een avond beloofd nooit
meer met een meisje uit te gaan
zonder toestemming te vragen. Ja,
lach maar.het is gebeurd. Een
kwart eeuw lang was ik het figu-
rantje dat zonder een enkel woord
van protest meespeelde in hun
décor van welstand.
In Frankrijk ont
moette-ik hem, die merkwaardige
oude man. Zijn voorbeeld gaf mij
de moed om met m'n familie te
breken. Om het land te verlaten.
En daar was moed voor nodig,
evenveel als die oude man nodig
had, toen hij zijn brug vernielde.
Ik zie hem nog precies voor mij:
zijn gerimpelde gezicht, de opge
trokken mondhoeken en de vast
beradenheid in zijn merkwaardige
lichte ogen.
woorden en onbewegelijk hun ge
laatstrekken. Somber met voort
durend een minachtende glimp in
de halfgesloten ogen.
r"a
N.C.R.V.-programma dat bijna echt is
J
„Aan de familie De Wit, p.a. N.C.R.V.
Hilversum". Brieven met deze adres
sering worden regelmatig nu al drie
jaar lang door de postbode bij de
studio in de bus gestopt. Ze zijn bestemd
voornee, niet voor de familie De
Wit, want die is daar niet bekend, maar
voor de geestelijke vader ervan: Jan de
Vries Hij is de schrijver van het hoor
spel De Jeugd Vliegt Uit en wie daarover
spreekt, denkt aan de familie De Wit,
het gezin dat eens in de veertien dagen
door miljoenen in hun doen en laten
wordt gevolgd. En dat dit gezin, dat
vorige week voor de vijftigste maal de
ether ir ging, nog steeds velen weet te
boeien, zó zelfs dat dikwijls wordt ge
dacht, dat het echt bestaat, bewijzen wel
de duizenden brieven.
Dit is dan de Familie de Wit, v.l.n.r. Tine Medem
Johan tt/older, Fé Sciarone, Enny Mols-de Leeuw
Robert Sobels en Rijk de Gooyer, resp. als Nel, Gem
Annie, Moeder en Vader de Wit en Willem.
'PIJDENS e
I hij „Je
verder dwaas vinden,
wilde protesteren: ,,Nee, laat
maar, ik bèn een dwaas. Ik draaf daarna
hier maar achter wat sentimente- zijn wankele bootje.
te gaan met hun spel op de stoep.
De' i
eerste versnelling in en reed lang
zaam weg. In de spiegel zag ik „ik heb „SP HH!
een verdrietig kindergezicht. „Dat haren op mijn hoofd, dat ik hiei
zou ik kunnen zijn", zei mijn pas-
sagier. ..Het is weer precies een
der. Hoe vaak heb ik daar
staan voor datzelfde raam
teleurgesteld omdat alles
ders werd dan ik mij had voorge-
vige omweg bespaarde. Op een
voor hem kwade dag is daar een
brug gebouwd. Maar niet lang was
die brug daar: de oude veerman
heeft hem opgeblazen. Zonder op
hoog, maar toch kon ik duidelijk
licciu «ju*.»» «K- de steenresten zien van de pij-
hef, alsof het erbij behoorde. En 'ers' ]v?aiL(w) 1
•w C1„,, ucwuuxuc M - brug gerust
hij rustig eerder met mgfe?' Even naast de weg
heen gekomen heb. Aan de
kant heb ik een bedrijf, dat ik he-
de grond af alleen op-
wcuuiuc uwuv ontdekte ik het uiteinde
Ik dachtTBen'ik'zoveel minder J^uw, dat schijnbaar bm
dan die oude man. Ben ik niet
spijt als staat om eindelijk zelf^eens
beslissing te
vastgebonden
En opeens plankje gespijkerd:
lemaal
_stetls bouwde, ik heb daar
vrienden. En hier?"
En een andere keer:
steld. loof, dat ik terugkwam, i
ten zien dat ik Frans
"\^IJF DAGEN eerder had ik hem laarsdam tot iets in staat ben.
het doorzettingsvermogen,
dat ik nodig had. En ook was er
de opschuddinginde familiekring: !Mid
Stel je eens even voor, een va»
Rijlaarsdam als landverhuizer.
Enige tijd hadden wij zwijgend
doorgereden. Toen had Frans
HIER BELLEN
de boot gehaald. Een Maar vijfentwintig ji
forsgebouwde vijftiger, goed ge- lange tijd. Ze zijn
kleed, gezonde teint en met dik al die
Frans had hij te
gen mij gezegd eens nadrukke
lijk geknikt en gezegd:
bijdragen. Mijn ouders zijn
succesvolle carrière storven. toen ik nog maar drie jaar
in de „States" zijn vaderland nog oud was. En vanaf die tijd heeft
eens komt bezoeken. Zelfverzekerd mijn familie mij steeds maar i
Europa terug:
tantes, die hun kwam; ik wil die oude man bij
het veer nog eens terug zien."
grote onhandig ge
tekende létters. Het vergde enige
tijd voor het tot mij doordrong,
dat er verband bestond tussen het
oordje en het touw. Meer tijd
ging verloren, toen ik trachtte het
Ik weet uitgerafelde touw te grijpen. Het
hij op mijn wagen toegelo- gehouden, dat ik wel
pen. Ik had hem naar zijn hotel jongen was. i
gereden. En ook de volgende da- nooit iets zelf
ook dat ik
kunnen doen.
gen had hij van mijn diensten ge- Dat ik dankbaar moest zijn dat
bruik gemaakt: het bekende
cept, oude bekenden opzoeken
af en toe wat mijmeren bij
plekjes, die in de herinnering i
vaste plaats hebben gekregen.
Het werd voor hem een grote op at en dat gehoorzaam
teleurstelling, dat merkte ik al kwartjes, die de
gauw. Naaste familieleden ont- de
gereed om Holland te verlaten.
Het afscheid was niet meer dan
een beleefde groet, beroepshalve
uitgesproken door de gerant van
zijn hotel.
Wij reden om beurten. Toen we
de grens passeerden was Frans
zwiepte heen en weer in de sterke
wind en toen ik eindelijk in de ge
legenheid was eraan te trekken
hijgde ik als een schillenhit op
een concours hippique.
Dan kwam de oude veerman,
met moeizame, maar zekere sla
gen wrikte hij het kleine bootje
in mijn richting. ,,Daar was een
brug", zei hij, „ik heb hem opge-
Of het waar bestaat? Als men
het Jan de Vries of de regisseur
Wim Paauw vraagt, zullen zij nee
zeggen, 't Is inderdaad allemaal
fantasie. Maar toch heeft de schrij
ver dingen in het verhaal ver
werkt, waarbij hij zelf nauw be
trokken is geweest. Evenals een
van de zoons des huizes, Gerrit,
heeft ook Jan de Vries op het
conservatorium gestudeerd en in
het sanatorium gelegen, Annie
werkt op een klein kantoor, de sprekend deden zich ook daar sl-
6chrijver vroeger ook, Willem is tuaties voor zoals ze zich voor
op een bank en ook die omgeving doen in ,,De Jeugd Vliegt Uit".
Jan de Vries niet vreemd.
Jan de Vries, de auteur van
het NCRV-luisterspel ,J)e Jeugd
Vliegt Uit".
..Als je zélf allemaal hebt beleefd,
gaat de milieutekening van v~*
verhaal je beter af", zegt hij.
EIGEN LEVEN
nét alsof u ons gezin be
schrijft", zeggen ze. Het hoorspel
heeft geen literaire pretenties, het
is bedoeld om te laten horen hoed
het doorsnee-Christelijk gezin 1
0v^ri?ens; °°k, Wim Pjiauw^dle leeft. En daarmee is men volko-
geslaagd. Het is levensecht.
s de mening van de
het scenario in elkaar zet, vindt speiers.
in het spel passages uit zijn eigen
leven terug. Hij komt uit een ge
zin van tien kinderen en vanzelf-
ooms waren, die voor mij wil
den zorgen. Ik ben dankbaar
weest: vijfentwintig jaar lang »...B
ik dat „lieve Frangoitje" dat heel rijden. Hij trachtte zichzelf te
oegf alle kussentjesj-•- 1
neringen, toen wij de laatste
heuveltop bereikten. Aandachtig
ten slotte scheen keek hij om zich heen. Een ogen-
nood- blik bleef zijn blik hangen op het
punt, waar vroeger de weg
moette hij niet i
alleen nog merken - gezichten gehoorzaal
i spaarvarken stopten. En dat
i twin- vijfentwintig jaar lang. dat moet gemoet rijdt?"
En het werd
hij het te aanvaarden als
zakelijk kwaad. - -
Ouwe dwaas', schold hy zacht- water overging: «co
jes, „zie je dan niet dat je alleen brug. Een smalle brug met
teleurstelling 11
75 jaar geleden
stelling,
een teleur-
geheel anders dan zoveel",
kleurig verkeersbord
Frans glimlachte evei
wel, teleurstelling
hij had verwacht.
Toen het traji
werd, in het zuiden,
stuur weer over. Af en toe wees
Frans mij op een punt, dat hij
zich uit de oorlog herinnerde.
ik het deed de wagen half
stoppen.
dashboardkastje
Toch kwam het antwoord.
,,Ja, sinds ze de oue Muller hier
hebben weggehaald".
Frans greep de geboden kans:
„Was dat Muller, die hier vroe
ger met dat bootje werkte?",
vroeg hij gretig.
De man knikte.
„Ja", zei hij, „het ging werke
lijk niet langer. Ze hebben 'm
naar de stad gebracht. Een in
richting, geloof ik".
Frans fronste de wenkbrauwen:
„Vond hij dat goed?"
„Nee, natuurlijk niet, er waren
daalde de drie sjevige knapen voor nodig.
nr,« Maar het was nodig. Zijn verha-
Vakantie met het hele gezin
„Zie je
de berm ien werden steeds gekker. En dat kantie gaan.
Vervolg van voorpagina.
Het is wel echt in overeen
stemming met de Nederlandse
aard, dat hangen aan de een
heid van het gezin, de beslo
tenheid van het huis, het ,,dus"
ook allemaal samen met va-
„Wij zeggen geen tekst op, het
is gewone taal, het zijn fragmen
ten uit ons eigen leven".
PLOTSELING
Hoe Jan de Vries tot het schrij
ven van zijn hoorspel is gekomen?
Dat kwam eigenlijk vrij plotse
ling, vertelt hij. Vroeger had ik
nooit speciale belangstelling voor
luisterspelen. Totdat ik ziek werd.
Ik was aan bed gebonden en luis-
w„ij. terde veel naar de radio, ook naar
hoorspelen. Op dat ziekbed, het
was in 1953, kwam het idee bij me
op ook te gaan schrijven en zo
langzaamaan kreeg het gezin De
Wit vastere vormen. Ik sohreef
-.- tien delen en stuurde ze naar de
lijk verblijf, dat u teleurstelt, ook N.C.R.V. Ik werd er niet direct
T eleurslellingen
het ergste niet; hij geloofdi
het laatst zelf in".
j t„iviaar dat geval met die brug,
Maar verder was hu opvallend metje van de lucifer, die ik hem dat hij toch maar aardig opge-
stil. Hi;,.mijmerde watover die aanbood keek hij naar buiten. knapt", vergoelijkte'Frans. „Weet
voegde hij
ken. U komt i
Welke bacterie veroorzaak
te toch die tering? Dat was
tocht, die hij jaren geleden alleen
en te voet had gemaakt.
Vroeg op de morgen
toen op stap gegaan,
figuur met een out"'
zaam op de verlaten wegen. Het plankje zat
was die dag somber, de wolken /erdwenen
Het huisje was er nog, daar u
vlalk bij de brug. Zi]n blik gleed houd van mensen, die weten wat
'lH zij willen, die kunnen vechten
natuurlijk, menige ouder leboel drukte
zal nu zeggen: „Wij zouden ook dorado van rust
wel graag samen eens er op uit
gaan, maarwe hebben vier,
vijf, zes kinderen,
Inn „ra rlin In rl!a
1 be- het teleurstellende „tot
as hij langs de oever.- Het touw
sjofele wegnatuurlijkmaar
- rugzak, een- het bordje, ja dat ruwhouten
nog. De tekst was
het plankje zelf
die
l die weken?"
ruiende bende. Het
r.geklonterd als een op- bijna net zo verweerd als de
de vraag, waarnaar in de peiijk
jvan de kommabacil Ook voor de
loop der jaren tientallen ge- bestrijding hiervan legde Koch
leerden het antwoord had-
den gezocht. Allen echter
tevergeefs. Van de voor
dracht, die een jong mede
werker van het ministerie
van Volksgezondheid ergens
in Berlijn „over de tubercu
lose" zou houden, verwacht
ten de ongeveer tachtig ge
leerden, grijze doktoren, be
jaarde onderzoekers en hoop
volle beginnelingen, dan ook
niet veel wijzer te worden.
Robert Koch, wat was dat voor
een man? In de publicaties over
de veldtocht tegen de tb.c. was
zijn naam nog nooit voorgekomen.
Wat zou hij eigenlijk te vertellen
Egypte en Indié. Het wetenschap- ker dat alle fotografen thuis met Maar het
don- groen-bruine stam van de boom.
hun zaak"
„De brug
oude man verwonderd. Dan, als
bij een heldere inval trok hij voor
een onderdeel 1
oogleden op
de ontdekking de duimen zaten te draaien. Moei-
zaam volgde hij de weg, di"
steeds de hoogste punten zocht.
pingspunt: Frans stapte uit.
Toen hij de portier
gen achter zich sloot,
ougieueii up en laeme. ücii wei- -
aankno- njg sympathieke lach. Het duurde
zijn de kinderpensions
schaars en voor menige gezins-
duur. In de laat
ste jaren neemt het kamperen in
Valt dat u tegen, dan is een
groot gedeelte van de pret bedor
ven. Maar wees van uw kant
ook oprecht. Zeg niet dat u met
vier kinderen komt als het er
eigenlijk zes zijn, verdubbel uw ge
zin ook niet met een aantal ver
zwegen logees. U veroorzaakt
Toen de regisseur echter enige
tijd later zelf met de schrijver
werd geconfronteerd, werd het
luisterspel nog eens doorgeno
men. En met meer succes.
NA VEEL PRATEN
gen mij, „dat ik toen aan mijn hij opgeschrikt door het geluid
het portier.
siologisch Genootschap uitgenodig
de doktoren op 24 maart 1882
naar de zaal in de Dorotheen-
strasze.
De jonge onderzoeker achter de
katheder, 38 jaar en getooid met
donkere puntbaard, dreef de span
ning van zijn betoog over zijn
proefnemingen en onderzoekingen
niet tot het uiterste op, maar gaf
na een korte inleiding bescheiden
en zonder omwegen te kennen, dat
hij de veroorzaker van de zoveel
slachtoffers eisende teringziekte
had gevonden. De toehoorders ke
ken nauwlettend op en als een kor
te zakelijke mededeling klonk in
hun oren: „Ik heb een klein staaf
je ontdekt, een nietige bacterie.
Dat is de tuberkelbacil".
Die woorden sprak Robert Koch.
Dezer dagen is het 75 jaar gele
den, dat de Duitse ontdekker zijn
vinding bekend maakte. Door zijn
ontdekking kon eerst met succes
de strijd tegen de ziekte, die zich
overal als de grote volksvijand be
gon te ontwikkelen, worden aan
gevangen.
Kort daarop meende Koch, die
later tot hoogleraar aan het hy
giënische instituut van de univer
siteit te Berlijn werd benoemd, een
geneesmiddel te hebben gevonden
de zg. tuberculine. Maar dit mid
del bleek slechts geschikt te zijn
om te registreren hoe een patiënt
op de tuberkelbacil reageerde.
Koch paste zijn vinding ook op
zichzelf toe. Twee dagen lang had
hij hoge koorts van het gif, maar
zijn ziekteproces kwam niet, zoals
bij guinese biggetjes wel het ge
val was geweest, tot stilstand. Dat
was eerst mogelijk door de onder
zoekingen van andere vorsers.
De ten bate van de mensheid in
de laboratoria gevoerde strijd
heeft zijn bekroning gevonden in
het samenstellen van de strepto-
mycine. waarmee t.b.-lijders thans
worden ingespoten. Een gelijke
heilzame uitwerking bezitten het
para-amino-salicylzuur. dat in
Zweden zijn oorsprong vindt, en
een middel met de naam Tb-I-
698, waaraan Duitse medici heb
ben gewerkt.
Dr. Koch heeft ook zijn aandeel
bijgedragen in het terugdringen
van de grote verwoestingen aan-
aardrijkskundelessen dacht. Links
van mij was er een goedgeefs
hogedrukgebied en aan de andere
kant een goedgeefs minimum, of
omgekeerd, en daartussen een
stormwind die geheel in overeen- u
stemming met de theorieën van vertraagde hij zijn
o„„e «.nat =»*- dacht hijt >dat
FRANS moest de neiging onder
drukken om op de man af t«
stormen. Met snelle passen be- aarzelend uit.
tvoog hij zich over de brug. Dan „Ach mene
beweging, „ach
enkele seconden, dan haalde hij
adem met een fluitend geluid en
zei: „De brug! Heeft hij u dat
ook verteld? Ach meneer, als u
Frans keek ontsteld naar de
oude man, die niet van plan
scheen verder nog iets te vertel-
toch is het voor het echt-Neder
landse gezin over het geheel nog
iets vreemds, wanneer dat gezin
in de vakantieweken helemaal uit
elkaar springt.
En dus gaan
gezinnen in hun geheel op vakan
tie Dat kan door woningruil, het
huren van een huisje buiten, door
verblijf in pension of hotel en,
steeds meer, door het huren van
bungalows in speciaal
bij de verhuurders teleurstelling stoot daartoe had gegeven, w;
en geprikkeldheid en ook dat rooft de^voortreffeh]ke_dialogen.
uw vakantievreugde.
Gaat u in een pension, eis dan
niet het uiterste en zorg dat u van
tevoren ev. extra kosten voor ba
den, gebruik van de garage (ook
voor fietsen!) en extra consump-
:r bijzonder veel hebt besproken.
De Jeugd Vliegt Uit liep dus
van stapel. De eerste tien delen
waren spoedig uitgezonden en Jan
de Vries moest er meer bijschrij
ven. Aanvankelijk voor één sei
zoen, maar door het groot aantal
reacties besloot men verder te
hotel, zorg dan 8"n- Er een tweede
Buys Ballot met eenstevige af
wijking naar rechts op mij los- f)je
bulderde. Bij iedere volgende oud"
heuvel bleef ik even staan en volg- 0.-
de met de blik de smalle v/eg die dachte liep hij door
zich lenig omhoogkronkelde Dan teerde dat het inderdaad
onmoge- geweest. Voor de oorlog had Mul-
al stok- Ier die brug gepacht. Er were
verteld, dat het hem een behoor-
het kwam ei
dat isZejuistede°k?ap ingerichte kampen of parken.
sjorde ik de rugzak
schouderbanden omhoog, haalde
diep adem en sjokte weer verder.
Bii iedere heuveltop voelde ik de vico t
wind die bijna recht omhoog Frans
vlaagde en die het ademhalen be
moeilijkte. Nee. er was beslist
een stevige dosis humor voor no
dig om nog enige gezelligheid in
de tocht te ontdekken. Ook de be
woners van de streek voelden
zich niet geroepen om met enige
Zonder 8
al te hoge kosten kan het gezin
sich verplaatsen en een heerlijk
ijdelijk onderdak in de natuur §a
Muller veroveren
Ondanks de ontmoedigende ge- lijke duit opleverde. In het begin .?^rpla?tsfn1
- consta- van de oorlog werd de brug ge- tnd",,,k nndprda'
.cnuc uai nci iuuciuuu een an- bombardeerd en toen was Mullet
der was- Hij groette. De man zei verplicht met dat bootje te gaan
niets terug, maar keek door de werken. Hij had er een gloeiende
halfgesloten oogleden nog pre- - hekel aan. Laat ik u zeggen: Mui-
eender als vroeger, dacht Ier had aan alle werk een hekel.
de goedgeklede Hij heeft stad en land afgelopen
vreemdeling.
.,'n Sigaar?" bood Frans aan.
Met een bedachtzame beweging
werd het geschenk aanvaard.
„Woont u hier allang?"
de brug hersteld te krijgen.
Maar ze zeiden: Dat heeft de tijd.
Het was een klap voor hem".
Hij zweeg, waarschijnlijk had
hij nog nooit in zijn leven zoveel
achter elkaar gezegd. Dan keek hij
weer naar zijn bezoeker, die er
geschrokken uitzag
„Zo, meneer", zei hij, „dus
TAE MAN beet het eindje
U sigaar en spuwde het f amaji u
maar enkelen, zo weinig, dat ik richting van de gever. Hij deed hebt dat verhaai geloofd'. Nou ik
meende met de laatste exempla- het zonder het gezicht te vertrek- moet zeggen
ren van een uitstervend soort te ken en Frans dacht: „Hij vraagt Frans viel hem in d- rede.
doen te hebben. zich af wat ik ermee te maken „Ach. welnee", zei hij, „ik kijk
Spaarzaam waren zij met hun heb en hij heeft gelijk". ar alleen maar van op".
mir min iiiiiii hui mui mm mm iiiii inn mm 1111111 nun mm mum mui milium unit nun mm urn nun mini iimii miii mm mini mini urn inn mm mm
Kerkelijk gesprek III moeder heeft me destijds wel verJaweV', zegt Jan Pet, „Die staat „Wat moeten doen?" stamelt
IA, onze leervicaris heeft sj
m—na f-,
Een schaduwzijde hiervan is,
dat, ook al om kosten te sparen,
de meeste maaltijden dan zelf wor
den bereid en moeder dus niet zo
helemaal echt vakantie heeft, om
dat zij toch haar huishouding, zij
het nu veel primitiever, blijft be-
De totaal zorgeloze vakantie
voor-moeder, die het verblijf in
een hotel garandeert, is lang niet
voor iedereen weggelegd en zelfs
het pension wordt, met een wat
groter gezin, veelal te kostbaar.
Tussen het ruilen van woningen
of het huisje huren en het en pen-
sion zijn. vormt de bungalow dus '".t.S?ade"
een welkome middenweg: als va
der en kinderen een handje mee
uitsteken en de hoofdmaaltijd in
het verzorgingshuis wordt ge
bruikt, heeft moeder toch veel
meer tijd voor rust en ontspanning
dan thuis.
Verblijft u
dat u behoorlijk gekleed aan tafel
komt en dat de kinderen niet door
Reacties, die wel bewijzen dat
men met het gezin De Wit mee
leeft.
algen v.Kanllegenoegan, tan ".^'.ÏTïulSgK
voor da gazlnivakantla op daze
Enige tijd geleden kreeg men.
na de scene, waarin bekend werd,
..- .- dat Gerrit in het sanatorium moest
w<"dan «n
u net zo een aantal patiënten, waarin zij
u geziene schreven, dat bij hun op de zaal
nog wel een plaatsje vrij was en
dat zij graag eens kennis met hem
wilde maken.
dus drie gulden regels
tevoren kijken wat i
huurt, zet uw afspraken op papier
den. En dat alles, opdat u het
prettig mogelijk hebt
gasten zult zijn.
Vakantiespreiding
Ook dit jaar zullen juli en au
gustus weer de topzware vakan
tiemaanden worden. En dan hoort
men weer allerwege de klacht van
propvolle treinen, overbelaste auto
wegen, elkaar verdringen op
"etspaden en uitpuilende pensions.
Vakantie in het eigen land is
heerlijk en ieder van harte ge-
UIT HET ZUIDEN
Vooral uit het zuiden van I
als hele horden
ouders, die vertellen dat zij hun
kinderen speciaal naar dit hoor
spel laten luisteren omdat men er
ito- zo goed de omgangsvormen door
de leert. In de Bredase strafgevange
nis, waar mensen met veroorde
lingen tot levenslang verblijven,
is De Jeugd Vliegt Uit, zo bleek
uit brieven, het meest beluis-
kantiegangers tegelijk van honk terde radio-program
gaan, begrijpen
het wil zeggen:
ie te leven".
Daarom: goede Nederlanders,
Hoe doen toe dat? dl"Lni;1 schooiv«k.nties zijt
pas goed -wat sen herkennen er iets in van hun
sen klein land- eigen jeugd bij de huiselijke
haard. Merkwaardig zijn ook de
vele vragen over de muziek, die
bij het hoorspel is gem
wil weten op welke plaa
s kerk!"
t gedaan heb. In de op hel Raadhui
die zondag *?JZj
- j_— held
m Pet nijdig op hei
al hij zo doorpraat c
at de wijkpredikant
ort geleden beweerde
»n blijkens nadere mededeling
>en afwezige harde vent tot
anen bewogen werd. En hij be-
'uit in een flits dal hij dit gesprek
erkeerd voert; dat het zijn eigen
schuld is dat zijn pai
keld.werd; dat hij hi
andere boeg heeft te
„Vertelt u me ci
„Bent u lidmaat?"
d ontstelt de leer-
•n weinig. Hij heeft het
beleefd dat hem ten be-
een kerkelijke volwassen-
i oeroud pokkenbriefje
werd overhandigd; hij heeft nog
maar heel weinig meegemaakt.
„O", zegt hij allt
dat u gedoopt bent
blijmoedig pas-
„Maar
raadhuizen zijn an(lers
iet. symbolische halen?
net kerkhervor- ieefje
Hij s
•nde, i
heel
heb
wikkeld worden als er roomse bur
gemeesters benoemd werden. Maat
bedoelt hij heeft het plaatselijke stadhuis
En dan toch niet zo bestudeerd dat hij kan
een Luther op
kijke,
t u zegt!" orakelt de
Dacht u dat ik hier
m om wat kleren te
mijn vrouw nog
En mijn kinderen
Als
Uil de
VOLKSWIJK
lijke toon, die Jan Pet
geeft dat zijn visavis hi
zeer kuaad bedoelde, nu
wel alleronmenselijkst groen is.
„Wis en drie", verklaart Jan Pet
„Ik ben lede-lidmaat
.Jiij wie heeft u belijdenis ge
daan?" de leervicaris kan het nu
eenmaal niet laten om vele vragen
te stellen.
,J)at weet ik heus niet meer!"
zegt Jan Pet. die nimmer van de
wegen hoorde om tot een volwaar
dig kerklidmaatschap te geraken.
dc Luther. Als hy
iende- het moeilijk had,
rstaan dan nam hij een stuk krijt en met
grote letters schreef hij dan somaar
op zijn bureau: ,JIaptiiatus sum!"
En dan teas het of een deur hem
openwoei, zegt hy De leer
vicaris raakt in vuur, wat geen won
der is went hij heeft juist een cate
chisatie over de doop gegeven en
't zit hem allemaal dus nog vers
in het geheugen. Hij kan zich ver
oorloven vurig te wordenMaar
aan het gelaat van Jan Pet ziet hy
dan dat hij nu te hoog gaat en daalt
dus onmiddellijk naar lager sfeer
.Wel eens tan Luther gehoord?"
„delf
3 burcht
is onze God. En va
en kindren 't graf!"
Het staat vast dat Jan Pet er op
Het lied heeft hy nooit gehoord,
laat staan geleerd. Wij, die meer
van hem afweten dan de leervicaris
doet, begrijpen echter wel wat hij
nu ten vervolge antwoordt:
,Ja, ja, dat heb ik ook moeten
doen!" Jan Pet maakt een gebaar,
dat voor triest moet doorgaan. De
situatie begint beslist boeiend te
worden: twee mensen in gesprek,
terwyl de een de ander niet meer
volgen kan en omgekeerd.
verplaatsen, dan moet u wel heel
tijdig ergens onderdak zien te ver
overen, Ruilt ge uw huis, ga dan
over en weer van tevoren goed
kijken, maak beschreven afspra
ken omtrent het ev. gebruik van
linnengoed, stel u op de hoogte
van de beschikbare bedden enz.
Meestal komt woningruil via ad
vertenties tot stand, maar wilt u
geen narigheid, zorg dan dat u
precies weet, wat u doet. Maak
een afspraak voor het opbergen
van kostbare voorwerpen en huis
raad. In de vakantie is het dubbel
moeilijk, voor mooie dingen van
anderen te moeten zorgen. U kunt
het dan beter doen met keuken
stoelen in de huiskamer (als het
moet) dan dat u op Louis Quinze-
fauteuiltjes moet passen!
Trouwens, het eerst goed gaan
kijken geldt voor elke woonruim
te, die u tijdelijk huurt. Al die
klachten over kamers die veel te
zijn of tuinhuizen
n waren, komen
achteraf en helpen niemand meer.
Ga kijken en leg uw afspraken
schriftelijk vast. Dit is geen vorm
;l- van wantrouwen, maar een zake
u u j 'Üke overeenkomst,
e het hemd \yilt u ergens en pension gaan
helpen, ho dan staat de plaatselijke V.V.V
verontwaar- -T. altijd met inlichtingen tot uw be
liet. b- schikking. Informeer daar vroeg
- j vakantie-
i klimaat kan het ziek (de Etude Melodique van Has-
selmans door Rosa Spier op de
harp gespeeld en de vioolsonate
van Mozart) staat. Voor Wim
Paauiw allemaal waardevolle
graadmeters voor de „luisterdicht
heid".
Zij bewijzen, dat De Jeugd Vliegt
Uit een veel gegeten, maar nog
lang geen tegengegeten program-
warm zijn in mei en koud
gustus. September kan verrukke
lijk zijn en begin juni een sprook-
Maak het een ander en vooral
uzelf wat gemakkelijker door die
zes weken van half juli tot eind
augustus te mijden.
ekt nu huilerig. Te meer
omdat hij handig het gesprek via
vele onbegrepen wegen toch weer
tol de hoofdzaak ivaarom het ging
heeft teruggevoerd. Dat hy één
vrouw dood heeft, en enkele ande
ren zich ver van zijn huidige huise
lijke haard bevinden; dat zyn kin
deren terecht enige bezwaren heb
ben om zijn stage dranklust te be
vorderen dat blijft ongeweten tot
we de zaak op de stafvergadering
bepraten.
„Ik heb helemaal geen kleren", dje oude schuren
stamelt de leervicaris. „Daarvoor
moet u niet by mij wezen. Daar ga
„Nou. Netjes kan ik dat niet
noemen. Dat vraagt me het hemd
van het lijf, maa.
maar!" - zegt Jan I
digd. Hij staat op. Hij gi
htvCrüïrtiiiïcüititifCttfUtftiïiKirtfttirtfiiltlrüirtrüüUirCrjirtrttU-trti *1rtricüsiüvu-ttirüiftc(twltlririt1raïrtrü-tfXirsra-a-xfraira
Hij stapt mopperend het gehouw tijdig "aar de mogelijkhed>
ui I. k.rk.hjk. geiprek- der,?°ed P™™n of hotel staat ir
ken ,ijr niet eeneoudig. Do, U i d">.V V V -registers vermeld.
leert-irnri* ei nooit alleen af op brieven.
die u bijv via advertenties krijgt:
MIEBEL. doet u dat toch, beklaag u dan
achteraf niet. Vergeet niet. dat
i}- ieder mens geneigd is. zijn eigen-
iuïi-aifüGctiirüii-ti dommen in een rose licht te zien
schijnen zijn gestrekte ai
