Ik dook naar de Edgar Bonnet
•>r>
Bewegingen onder het
water vielen niet mee
Taak Nationale Reserve
loopt ten einde
Eerste paal voor een groot
krantengebouw geslagen
Wet op schorsing van
investeringsaftrek
POND TABAK KOSTTEN BEVERPELS...
STUT
Spoorarbeiders
weigeren
3 procent
DONDERDAG 21 MAA
Met loocl in de schoenen op de bodem van het Suezkanaal
(Van onze reiscorrespondent Link van Bruggen.)
ISMAILIA, maart.
JA, ZAKKEN MAAR ZAKKEN MAAR Pak dat lijntje maar beet
dat daar hangt en laat het niet losAls je niet genoeg lucht hebt,
draai je maar aan dat ventiel, dat aan je helm zitAl deze bevelen en
adviezen klonken me krakend in de oren, toen ik me, in volle duikers
uitrusting, naar de bodem van het Suezkanaal liet zakken om een kijkje op
de gezonken sleepboot „Edgar Bonnet" te nemen. Het was de eerste keer,
dat ik me, verbonden aan een lucht slang onder water voortbewoog en het
viel me, eerlijk gezegd, eerder tegen dan mee.
Het plan om ook eens een keer naar beneden te gaan, was opgekomen aan
boord van het bergingsvaartuig „Walrus", dat met de drijvende bok „Arend"
en de sleepboten „Zeehond", „Blankenburg" en „Atlas" voor het Franse
hospitaal van Ismailia ligt om de „Edgar Bonnet" boven water te krijgen.
Deze sleepboot de grootste voor het gebruik op rivieren en in kanalen ter
wereld is het laatste gezonken schip, dat nog op de bodem van het Suez
kanaal rust. Het is door Egypte als troef gebruikt om de Gaza-strip uit
handen van Israël te krijgen en de vergunning tot het bergen en lichten is
pas een paar dagen geleden afgekomen.
Drie duikers, de heer Flip van 't Woud
uit Maassluis, Jan van de Ree, eveneens
uit Maassluis en Dirk Schipper uit Sche-
veningen hielpen me toilet te maken. Na
een trui te hebben aangekregen ,,'t is
koud beneden," verklaarde Flip van 't
Woud, „en je moet maar niet zo op die
zure luchtjes letten" werden me een
paar enorme, gebreide kousen aangedaan
en vervolgens werd ik met veel geruk
en getrek in een duikerspak gehesen.
Het was wat aan de kleine kant, maar
Dirk Schipper stelde voor het kruis er
uit te snijden om me wat meer bewe
gingsvrijheid te geven
Duikerspak
Het is anders en beslist
voor mij een hele bedoening om 'n dui
kerspak aan te trekken. De strakke man
chetten van rubber, die aan de uiteinden
van de mouwen zitten, laten de handen
pas door. als deze goed zijn nat gemaakt,
terwijl er tientallen schroefbewegingen
voor nodig zijn om de kraag luchtdicht
op de schouders te krijgen. De loden ge
wichten, die op borst en rug kwamen
te hangen één zo'n plaatje weegt vijf
tien kilo, zei Jan van de Ree drukten
me, als onder een mud tarwe, naar bene
den. Ten slotte kreeg ik nog de zware
helm op 't hoofd en de al even zware
„duikerssandalen" aan de voeten.
Na een minuut of vijftien waren de
duikers met hun voorbereidingen klaar.
En in de al hete Egyptische zon, met een
gewicht van zo'n tachtig kilo op en aan
me, schuifelde ik langzaam naar het
trapje, met. zowel in letterlijke als fi
guurlijke zin, lood in de schoenen.
„Denk aan je trommel
vliezen"
„Zwaai nou je linkerbeen maar
over de railing," beval een van de dui
kers. Ik wilde het meteen „even" doen.
maar het leek wel of mijn voeten aan
het dek zaten vastgeklonken. Mijn beide
slotte overheen
ia ik, staande op
kreeg voorge-
i heen vervaagden
benen moesten
geholpen worden, wa
het trapje, het „glai
schroefd.
Alle geluiden om r
onmiddellijk. Uitvoerder Jan Lugthart
stond echter achter de telefoon en gaf
me van de stuurhut van de „Walrus"
uit de nodige aanwijzingen. Ik hoefde
alleen maar normaal terug te praten om
me verstaanbaar te maken. Want behalve
een „luehtslang" zit er ook een „geluids-
kabel" aan de helm, die binnen, in een
onzichtbaar verstopt microfoontje, ein
digt.
Behoedzaam de gewichten drukten
zwaar op me daalde ik naar beneden.
En het duurde niet lang. of ik zag
kopje onder gaan, terwijl de borrelende
muziek van ontsnappende luchtbellen in
m'n oren begon te ruisen.
„Pak het lijntje maar beet," klonk het
in de helm„Zo, laat je nu maar
zakken
Dit was echter gemakkelijker gezegd
dan gedaan, omdat ik, telkens als ik
een klein stukje naar beneden had ge
trokken. weer naar boven schoot.
„Ik kom steeds weer terug," riep ik
Lugthart, „wat moet ik doen om
ook inderdaad te kunnen zakken?
,Je hebt te veel lucht," luidde het ant
woord. „Draai het ventiel aan je helm
aar eeri'beetje naar je toe
Met moeite wist ik m'n arm, die in
het stijve zeildoek gewikkeld was, naar
m'n helm te krijgen. En ja hoor, daar
voelde ik me al gaan, niet te snel, naar
ik meende en met één hand aan de lijn.
De snelheid was toch aanzienlijk
groter dan ik dacht, want na een paar
meter stonden m'n trommelvliezen
op knappen. „Slikken", klonk het
van boven, „niet verder gaan, totdat
je verlichting hebt
Ik draaide wat aan het ventiel om m'n
lucht wat beter te regelen en vrij vlot
Link van Bruggen^dook naar
de „Edgar Bonnet". Hij is on
der water verdwenen en heeft
het dek van het gezonken schip
bereikt. Uitvoerder Jan Lugt
hart geeft hem vanuit de stuur
hut van de „Walrus" telefonisch
aanwijzingen. Wat er gebeurde,
voor hij onder de golven ver
dweenziet u hieronder.
zakte ik toen naar de bodem. Nou ja.
bodem ik kwam op het dek van de
„Edgar Bonnet" terecht en kon me, door
de sterke stroming, die er stond, slechts
et moeite op de railing zittende houden.
Vaag, in lichtgroen water met een
blauwachtig waas, zag ik de stuurhut
de sleper voor me oprijzen. En zo
ik zien kon, was het schip met een
dikke laag wier en schelpjes bedekt, die
er, bij aanraking, direct afbrokkelden.
„Waar is. je mes
Plotseling, zonder dat ik zelf iets deed.
werd ik van de railing weggespoeld
begon te zweven. De zon ging bovcnc
den. Ik dreigde even in een schrikstem-
ming te raken, omdat ik gevaarlek naar
voren begon te hellen en dacht binnen
niet al te lange t(jd op m'n hoofd te staan.
„Ik val, geloof ik," schreeuwde ik naar
boven. „Wat moet ik doen om in even
wicht te blijven?
F.en schor gelach klonk in m'n helm.
..Niks," zei Lugthart toen lakoniek, „we
trekken je wel weer naar boven
En na een periode, die misschien wel
lang duurde als zij in wer-
is, werd het inderdaad wat
ne heen, waardoor ik met
'ist, dat ik de waterspiegel
kelijklheid
lichter on
zekerheid
naderde.
Moeizaam kroop ik het trapje op, dat
naar het dek van de „Walrus" voerde.
En nauwelijks was ik met m'n helm bo
ven water uit, of de gewichten, die ik
door die opwaartse druk niet me
gevoeld, begonnen loodzwaar op
drukken, zo zwaar zelfs, dat het zweet
van inspanning me uitbrak.
Houterig en onder het gelach van sleep-
bootgasten en bergingsmannen
weer aan boord gehesen. Het
werd voor m'n gezicht weggeschroefd, de
helm ging met een fikse draai naar links
af „Hou je hoofd stil." zei Flip van 't
Woud, anders stoot je je en het dui-
kersavontuur op de bodem van het Suez
kanaal was ten einde.
„Heb je je mes nog moeten gebruiken?"
vroeg Dirk Schipper, di
gang naar beneden, een vervaarlijke dolk
had omgehangen, welke ik, zoals hij
een strak gezicht adviseerde, alleen bij
Uitbreiding parlementaire controle op
besteding van defensieuitgaven?
(Van onze parlementsredactie)
DE TAAK van de Nationale Reserve loopt ten einde. Er komen straks
jonge dienstplichtigen beschikbaar, die geen mobilisatiebestemming
hebben en die het werk, dat nu nog wordt gedaan door de Nationale Re
serve, kunnen overnemen", zo verklaarde gisteren de minister van defen
sie ir. Staf in de Eerste Kamer. Hij voegde er echter aan toe, dat de vrij
willigers van de Nationale Reserve belangrijk werk zullen kunnen ver
richten op andere gebieden. Zij zouden het beste kunnen overgaan naar
de Luchtwachtdienst en de B.B. De leden van de reserve-grensbewaking
zouden kunnen worden opgenomen in de reserve-politie. „Overigens kun
nen zij het beste zelf uitmaken, waar zij naar toe willen", zo zeide de
minister.
Hij had het volste respect voor de N.R.-
vrijwilligers. di« met grote toewijding en
offervaardigheid hun taak hebben ver-
De heer Algra (a.r.) constateerde bij dc
replieken, dat „de minister nu voorgoed
de doodsklok heeft geluid over de Na
tionale Reserve". H(j wilde er intussen
op w(jzen. dat de bewindsman nn een
geheel andere motivering voor de ophef
fing van het instituut heeft gegeven dan
destijds in de memorie van antwoord. In
dit stuk toch had hij geschreven, dat de
N.R. zal moeten verdwijnen, omdat ze
niet leeft in ons volk. En nu betoogt hij.
dat ze opgeheven zal worden, omdat haar
taak ten einde loopt en overgenomen zal
worden door dienstplichtigen, die geen
oorlogsbestcmming hebben. Ook de heer
Sassen (kath. v.) verwonderde zich over
deze verschillende argumentatie.
Op het uitvoerige betoog van de heer
Algra (a.r.) over de betekenis van het be
wapend volksverzet is de minister niet
bijzonder diep ingegaan. Veel uit dit be
toog kon hij onderschrijven, maar tegen
over de koppeling van bewapend volks
verzet aan de militaire verdediging stond
hij zeer sceptisch. Een militaire comman
dant kan en mag niet met de verantwoor
delijkheid voor dit verzet worden belast.
Civiele verdediging
De civiele verdediging, waarvan het
karakter door de moderne oorlogvoering
totaal Is veranderd, is geen'zaak. waar
mee de militaire departementen zich zou
den moeten bezighouden, zo meende de
minister. De gelden hiervoor kunnen stel
lig niet aan de militaire begrotingen wor
den onttrokken. Er zouden speciale fond
sen voor ter beschikking moeten worden
gesteld. Een parlementair debat over de
civiele verdediging met alle verantwoor
delijke ministers wees de minister niet
af, maar wel meende hij de niet aange-
gewezen bewindsman te zijn om dit de
bat te leiden.
Het betoog van de minister over de ci
viele defensie bleek noch de heer Algr?
(a.r.). noch de heer Sassen (kath. v.) be
vredigd te hebben. De eerste meende, dat
de regering ernstig tekort schiet in haar
taak. indien zij aan de civiele verdediging
niet voldoende aandacht schenkt,
gaat hier om een primair levensbelang
van ons volk.
Financieel beleid
Dc vraag of ook niet een gedeelte var
de militaire uitgaven onder de bestedings
beperking behoort te vallen, heeft in dit
dcfensicdcbat een belangrijke rol ge
speeld. De aandrang, die P.v.d.A. en d«
K.V.P. ten deze op de minister uitoefen
den, resulteerde ten slotte in een verzoek,
dat de heer Sassen (kath. v.) namens
„zeer vele leden" deed aan voorzitter
een aanval van vissen van meer dan een
meter mocht gebruiken.
„Nee," antwoordde ik, „ik heb alleen
maar vissen van negenennegentig centi
meter gezien
„Hoe komt het dan dat je het ding
bent kwijt geraakt?"
Met suizende oren, waarvan er één
meer scheen te werken, keek ik naar
gordel, waaraan inderdaad een lege
schede hing.
„Het zal wel los gestoten zijn, toen
ik tegen de railing van de „Edgar
Bonnet" opbeukte", zei ik beschaamd.
„Maar ik haal het er nog niet voor
honderd gulden uit.Als je het te
rug wil hebben, kum je meteen m'n
duikerspak krijgen
Jitgai
om de wensen der Ki
ng tot ccn meer uitgebreide
e controle op de militaire
r te leggen aan de Defcnsie-
arln
parlementariërs als niet-parlementairc
deskundigen zitting hebben).
Voorzitter Jonkman zegde toe aan he
verzoek te zullen voldoen.
Minister Staf zag niet in. welke bezui
nigingsmaatregelen er nog in de militaire
sector zouden kunnen worden genomi
Raketten
De minister heeft meegedeeld, dat Ne
derland binnenkort moderne raketwer
pers zal krijgen, waarmee niet alleen
raketten met ccn conventionele lading,
maar ook projectielen met een atoom
lading kunnen worden afgevuurd. Onze
vliegtuigen zullen worden ingericht vooi
het vervoer van atoomprojccticlcn. Dit za!
geschieden in het kader van de geallieer
de tactische luchtmacht. Marine-experts
nemen al proeven met geleide projectie
len bij de onderzccbootbestrjjding.
Over de verdediging van Nieuw-Guinea
was minister Staf niet bezorgd.
„Alles wat wij nu hebben op het gebied
van vliegtuigen is eerste klas", zo zeide
de minister voorts. Hij maakte echter
uitzondering voor de Meteors. Over het
toekomstig marinebeleid kon hij weinig
zeggen. Het hangt alles af van de ontwik
keling der oorlogsschepen. De continuïteit
van het huidige vlootplan is echter ge
waarborgd. Doch wat na 1960 zal moeten
gebeuren blijft een open vraag. Voor het
uit de vaart nemen van het vliegkamp
schip „Karei Doorman" voelde de minis
ter niets. Indien dit schip zou verdwijnen
dan zal Nederland een andere N.A.V.O.-
bijdrage moeten leveren en dat zou no(
veel kostbaarder worden. De „Karei
Doorman" krijgt waarde door de moderne
vliegtuigen, waarover hij zal beschikken.
Eigen huis voor De Rotterdammer
UEN NIEUWE LENTE, een nieuw ge-
luid. is vanmorgen in Rotterdam weer
s waar geworden. Op de eerste dag
de lente klonk in de Witte de With-
at het bonkend slaan van heipalen
r het nieuwe gebouw van ons zuster-
blad De Rotterdammer. De eerste paal
werd geslagen door de oud-directeur en
oud-hoofdredacteur, de heer H. Diemer,
voor de derde maal betrokken was
bij de bouw van een huis voor de krant,
die hij nog steeds een warm hart toe-
De heer Diemer sprak ln aanwezigheid
van comjïiissarissen, directie en perso
neel rond de bouwput enkele woorden
van dankbaarheid en vreugde. Hij schet
ste de ontwikkeling van het bedrijf, dat
begon in een kerkgebouw, zich uitbreidde
tot een modern krantentoedrijf, maar ln
1940 werd verwoest bij het bombardement
van Rotterdam. Sinds 1947 heeft
zich met een noodgebouw aan de Witte
de Withstraat moeten behelpen. Juist te
genover dit noodverblijf komt nu
(Van onze parlementsredactie)
Bij de Tweede Kamer is thans ingediend
het reeds vorig jaar november aange
kondigde wetsontwerp tot schorsing
van de investeringsaftrek voor
investeringen in de periode va
november 1956 tot en met 31 december
1957. De opschorting van de investerings
aftrek is een van de fiscale voorzienin
gen die de regering in het kader van de
bestedingbeperking en tot dekking van
de niuwe landbouwuitgaven geboden
acht. De maatregel wordt als tijdelijk be
schouwd, zo schrijft minister Hofstra ir
de nieuwe landbouwuitgaven geboden
ven de bestaande bepalingen ln de
komstenbelasting behouden.
Hoofd stilhouden, dan loordt de
kap vastgeschroefd.
Tocli is liet zo
grijpt iedereen, dat de man
fijn pelswerk. In
dat andeers. Toen
aanvankelijk voorna
tijd aanbrak. De Eur
soort is dan ook bijna
boniindustrie dient ai
e jachtvelden had geaon-
■eds, dat het bevervel de
jachtse
schaafder
>ok wel
reken wilde
•rugker
tiluitend op het vel
d« Am
Die bevervellen vormen van oudsher
de. voornaamste handelsproducten van
de roemruchte Hudson Bay Company, in
wier gebied ajj zelfs als waardemeter
golden. Zo stond één bevervel gelijk met
een pond tabak, maar ook met een pond
suiker of een dozijn naalden. Voor 20
bevervellen kon een vuursteengeweer
worden gekocht, uit welke noteringen
valt op te maken, dat ln het noorden van
Canada
nogeljjk zijn kapitaal in vellen, ponden
labak of halen suiker kon meesjouwen.
Naalden zouden wellicht geen onover
koinelijke bezwaren hjj het transport
van dit kapitaal hebben opgeleverd, maar
we wagen het desondanks te betwijfelen
of een succesvol jager de. vruchten van
sjjn gevaarlijke beslaan vol ontbe
lalden r
willen belegge
Bay Company r
i 1. of
rd. Z<
anzienljjk
1, wai
et vuil
makke-
xjjaacL
■alden v
worden afge.lot
ontkennen dat
pany winsten li
laken kot
gelijk aan J
dierpelgen en
ten 2 bevervel 1
re ongelukkig.
rellen, of drie sabel-
een berenvel moes
orden neergeteld. On-
lijkt en bovendien het kapitaal gemak
kelijk kon worden meegedragen.
Deze munten, die in de vorige eeuw
nog in het gebied van de Hudson Bay
Company gangbaar waren, hadden dus
geen gouden of zilveren standaard,
in Europa het hoofd
braken,
daard!
t bevei
.ederen kunnen tenslotte waar-
zijn. Dat heeft het verleden wel
en het is dan ook onze volgen-
u wat vreemdsoortige waarde-
Raad stemde verhoging
presentiegeld af
De gemeenteraad van Haarlem heeft
gisteren een voorstel van burgemeester
wethouders, om het presentiegeld van i
raadsleden van twaalf op achttien guldi
per vergadering te brengen, met dertig
tegen acht stemmen afgewezen.
De jaarwedde van de wethouders
kort tevoren door Gedeputeerde Staten
van 11.000 op 13.500 gebracht.
lot gekleed
Dit kin de |ongelul van
de middelbare scholen,
de opgroeiende jonge-
minnen. niet vroeg ge
noeg worden bi|gebricht.
Ze zullen er liter, ils
ze min zijn. profijt vin
hebben!
ve, grote Rotterdammer-gebouw. De
heer Diemer wenste architect, bouwer en
personeel een aangename en vlot-verlo-
pende arbeid toe bij het optrekken van
het krantenhuis, hetwelk een sieraad mo
ge zijn voor de Rotterdamse binnenstad.
Aan Godes zegen is alles gelegen", zei
tenslotte de heer Diemer. Deze zegen
wenste hij niet alleen de bouwers toe,
B ook hen, die straks ln het nieuwe
gebouw zullen werken in een ruime en
lichte omgeving.
Ook de Rotterdamse editie van Trouw
wordt in het nieuwe gebouw onderge-
- (vervolg van pag. 1)
hun orders de welvaart der Britse econo
mie bepalen, Hoger loon kan alleen maar
gerechtvaardigd zijn. indien er meer ge
produceerd wordt en Engeland zijn positie
op de wereldmarkt kan handhaven. De
orderportefeuilles der Britse scheeps-
bouwindustrie mogen tot 1901 gevuld zijn
met orders tot een totale waarde van 9
miljard gulden, met het boeken van nieu
we orders ziet het er minder rooskleurig
uit. Getuige de waarschuwing van de mi
nister van verkeer, Hopkinson, dat van de
8 miljoen ton aan tankers, waarvoor in de
laatste drie maanden orders zijn geplaatst,
Engeland niet meer dan 700.000 ton heeft
weten te bemachtigen. Japan daarentegen
heeft zich tot de eerste scheepsbouwnatie
ter wereld weten op te werken, een po
sitie, die tot voor kort door Engeland
werd ingenomen. De scheepsbouwers zijn
het moe ieder jaar weer opnieuw een
automatisch ingediende eis tot loonsver
hoging toe te staan en zij willen de daar
door steeds stijgende produktiekosten ein
delijk stabiliseren door deze tot een tra
ditie geworden jaarlijkse looneisen een
halt foe te roepen.
Hoe het er met de winsten der Brilse
schecpsbouwindustrie voorstaat, moge
blijken uit het jaarverslag van Swan Hun-
ter, een grote scheepswerf aan de Tyne,
dat gisteren gepubliceerd Is. In 1956 is de
bedrijfswinst met ruim 8 miljoen gulden
gestegen tot rnim 34 miljoen. Hiervan is
evenwel 16'/i miljoen gulden nodig voor de
belastingen, omdat van elke tien gulden In
1956 gemaakte extra winat, niet minder
dan 6,50 gulden belasting moet worden be
taald. Aan dividend zal men slechts 2%
miljoen gulden ofwel 14 procent uitkeren.
De rest van de winst, na belastingaftrek,
wordt in het bedrijf teruggestort, om het
vernieuwingsprogramma te financieren.
Gevaar
Zou Engeland in een langdurige sta-
kingscrisis worden gestort, dan is het ge
vaar groot dat ook West-Europa daarin
wordt meegesleurd.
Er is hier sprake van een zuiver intern
conflict, dat alleen tot oplossing kan wor
den gebracht, indien de vakbeweging in
ziet dat zij haar leden slechts kan dienen,
door in redelijk overleg met werkgevers
en overheid te bepalen, welk loon in een
conjunctuurperiode kan worden uitge
keerd. Uitlatingen, als van de vakbonds
leider Tedd Hill, dat „het landsbelang ons
geen steek kan schelen, alleen maar het
belang onzer leden" getuigen van weinig
ntwoordelijkheidszin. Een verklaring,
rom minister Macleod in het Lager
huis verzuchtte, dat de mensen „misselijk
van deze waanzin". Deze staking is
tzin. Niets is er. dat haar rechtvaar
digt. Zij kan slechts rampspoed brengen
ver het Britse volk en de Nederlandse
akbeweging doet er goed aan, zich ern
stig af te vragen of ér inderdaad reden Is
zich met de Britse vakbroeders soli
dair te verklaren.
Personalia
W. Leverstein, directeur van Furness'
icheepvaart- en agentuurmaatschappij te
Rotterdam is benoemd tot officier in de
orde van Oranje-Nassau.
L. van der Zweep, oud-yispecteur van
t lager onderwijs in Amsterdam, is be
noemd tot officier ln de Orde van Oranje
