Schilderijen van grote kracht
en kleurgevoeligheid
VAN MENS TOT MENS
VANAVOND
LUISTERT
U
TELEVISIE
LlGT Voet
fcteuwfc LEIDSGHE COURANT
3
ZATERDAG 2 FEBRUARI 1957
Kees Bol in de Lakenhal
Eigentijdse interpretatie van wat
eerder werd verworven
KEES BOL, WIENS SCHILDERIJ „Haven van Eindhoven" door de wet
houders, de raadsleden en de gemeentesecretaris van die stad werd
aangeboden aan de scheidende burgemeester, mr. H. A. M. T. Kolfschoten,
is van geboorte afkomstig uit Oegstgeest. Dat moge voor velen een aan-
sppring zijn om de tentoonstelling van zijn werk te gaan bekijken, die in
de Lakenhal wordt gehouden Géén „modem" werk, zoals dè leek dit be
grip hanteert, sedert Vincent van Gogh via ontelbare reproducties gepo
pulariseerd werd, sedert ook het abstracte tot de goede toon is gaan be
horen. Maar een krachtige en volkomen eigentijdse interpretatie van wat
eerder in de schilderkunst werd verworven.
Kees Bol, een ook lichamelijk krachtige
veertiger, begon zijn loopbaan als tuin
der en bloemist in Eindhoven, waarheen
het gezin tegen het einde van de .iaren
itwintdg verhuisde. Later werkte hij in de
bandenfabrieage (Bata), bij de voor-oal-
culatie van Philips en deed hij aan wiel
rennen. Bij Philips was hij in de oorlog
en daar begon hij zin te krijgen an
schilderen.
In 1944 kreeg hij lessen van Jan Hees
ters. Onmiddellijk na de bevrijding ging
hij naar Den Haag om aan de Haagse
akademie voor beeldende kunsten te gaan
studeren. Hij genoot er een klein jaargeld
en kreeg er o.a. les van Paul Citroen en
H. Meier. Na zijn studietijd vestigde hij
rich als schilder in Eindhoven, waar hij
een heel moeilijk begin had. Maar an 1950
wend zijn doorzetten beloond; hij ontving
de Thérèse van Duyl-Schwartze-prijs voor
portret. Sedertdien heeft men zijn werk
kunnen zien dn Zwolle, Delft, Amsterdam.
Willemstad, Oisterwijk, Etten. Lith en
ettelijke malen dn Eindhoven zelf.
Eerlijke weergave
Het werk van Bol is een eerlijke weer
gave van wat hij ziet. Een originele, zeer
persoonlijke weergave, die vooral buiten
gewoon kleungevoelig is. Wie echter
denkt, dat Bol zodoende braaf in het
se impressionisten, heeft het mis,
want deze schilder ziet de dingen toch,
inders dan zij-
Bol bouwt voort op een groot verle
den, hij stamt er van af, maar hij wil
per se niét naar dat verleden terug,
al maakt hij gebruik van wat verwor
ven werd. Zijn schilderijen hebben
anders dan het werk van de negen
tiende- eeuw er s behalve kwalitel-
voetepoor gaat
de negent'ende-
Een dokter nodig
De zondagsdienst der huisartsen wordt
waargenomen door de dokters 's-Graven-
sande, Kor, Mastenbroek, Veldhuyzei
en Van Wingerden. Bij geen gehoor te
lefoon 22222.
Welke apotheek
Zaterdagmiddag, 's avonds en 's nachts
zijn geopend voor het klaarmaken van
spoedrecepten: apotheek Van Driesum,
Mare 110, tel. 20406; Zuiderapotheek, Lam-
menschansweg 4, tel. 23553; apotheek
Oegstgeest, Wilhelminapark 8, Oegstgeest,
tel. 26274.
Zondag zijn van 's morgens acht to'
's avonds twaalf uur alleen de Zuider
apotheek en apotheek Oegstgeest geo-
„Missa brevis" in C. gr. t.
Mozart. (KRO 19.10 uur)
Van de vele missen van Mozart is d
„Missa brevis" (korte mis) wellicht het
meest sober in de middelen: Hier komt
veel sterker dan in de andere het woord
tot gelding
dadige instrumentale uitbouw. Of Mozart
haast heeft gehad met dit werk wetei
we niet. maar hij heeft het zich niet moei
lijk gemaakt. Er is nogal wat themati-
sche overeenkomst tn verschillende de
len en dit heeft bij enkele musicologei
de uitspraak gebracht, dat dit muzikaal
de armste mis is, waarin geestelijke ver
dieping geheel ontbreekt. Wie de produc
tie bekijkt van een zo jong gestorven
zal overigens kunnen begrijpen dat
elk werk onder een enorme geestelijke
hoogspanning kon worden geschreven.
En zo is deze „Mlssa brevis" dan ook veel
meer een sierlijk muziekstuk met een
sterk vocaal karakter. Bovendien zag
Mozart werkelijk geen verschil tussen
kerkmuziek en wereldlijke muziek. Het
werk is geschreven in 1775 en wordt van
avond uitgevoerd door Dora Lindeman
(sopraan), Watty Krap (alt), Simon v. d.
Geest (tenor), Hans Wilbrink (bas), Adri-
aan Koppes (orgel) en het Omroeporkest
o.l.v, Carel Laóut.
i Jclet
diepere zin, een sentiment. En dit
sentiment is uitgesproken modern.
Het ziet het grootse van een zich met
schokken uitbreidende industriestad,
het humoristische van een varkensstal
in Nqderwetten, de heerlijke naïvi
teit van een vrouw naast haar kooi
met parkieten, de vrolijkheid van to
neelspelende kinderen, van een schare
kakelende witte kippen op een erf,
het heldere, wapperende wasgoed er-
„Haven Eindhoven 195b". Vit
schilderij werd mr. H. A. M. F.
Kolfschoten aangeboden bij zijn
afscheid als burgemeester van
Eindhoven op 31 januari j.l.
Het is gemaakt door Kees Bol
en is nu tentoongesteld in het
stedelijk museum aan de Oude
Singel.
boven, de verzadigde rust van 'n loom-
blauwe zomernamiddaghemel boven-
een overrijp korenveld, de afsluiten
de macht van een grauwe winter
hemel boven vuile stadssneeuw. Een
voorname rose roos krijgt bij hem de
passende entourage van fijne grijzen
en het warrige van een griendland-
schap komt volledig tot zijn recht.
Goede schilderijen
Uit deze beschrijving leest de goede op
merker reeds, welke kant van Kees Bols
werk de sterkste is. Onzes inziens zijn
zijn portretten het niet. Wat compositie en
kleur betreft zijn ze buitengewoon, de
houdingen zijn ongedwongen en natuur
lijk, de sfeer om de geportretteerde pakt
de beschouwer direct. Maar daarin ligt
dan ook SiSl-è psychologische uitdrukkings
kracht. Het gelaat Is weliswaar steeds
prettig om te zien, het vertoont echter
een stereotype blik, een zelfde vormge
ving, zodat men aan portretten van zéér
naiuw met elkander in relatie staande fa
milieleden kan denken. Vele malen is dat
inderdaad zo, maar evenveel malen ook
niet. Het zijn stuk voor stuk dan ook
goede schilderijen, maar géén goede
Dierenbescherming
wendt zich tot
Hammarskjöld
De wereldfederatie tot bescherming van
dieren heeft een schrijven gericht aan de
secretaris-generaal der Verenigde Naties,
de heer Hammarskjöld. In deze brief
spreekt de wereldfederatie allereerst haar
dank uit voor de door deze organi
voorgestelde internationale overeenkomst
inzake de bescherming van de in de
levende dieren. De federatie schrijft
heugd te zijn, dat in de toelichting
deze voorgestelde overeenkomst ook het
probleem van de „olievogels" ter sprake
wordt gebracht, omdat zo veel vogels het
slachtoffer worden van de op zee ge
loosde olie.
In aansluiting aan de voorgestelde over
eenkomst vraagt de wereldfederatie ver
volgens een tweetal suggesties te mogen
doen. In de eerste plaats stelt zij voor,
dat humane methoden zullen worden toe
gepast bij het vangen en doden van in
de zee levende dieren, wanneer dergelijke
methoden tot een zodanige ontwikkeling
zijn gebracht, dat zij in de praktijk kun
nen worden toegepast. In de tweede
plaats verzoekt de wereldfederatie, dat
de secretaris-generaal der Verenigde Na
ties een permanente commissie van vijf
leden zal benoemen om te bepalen, welke
methoden humaan en praktisch zijn.
Vacatures in deze commissie die haar
eigen procedure moet volgen dienen
te worden aangevuld op aanwijzing van
de secretaris-generaal.
Leidse thengelaarsbond
Waterarsenaal wordt
bedreigd
Gisteren had de Leidse hengelaars-
bond voor zijn leden een contact-avond in
het Antonius-clubhuis. De voorzitter, de
heer J. N. de Wit, hield een causerie over
de ontwikkeling van de huidige visserij.
Hij constateerde, dat door het steeds
toenemende aantal vissers de natuurlijke
mogelijkheden snel verminderen. Da:
wordt er ook naar gestreefd om door mid
del van kunstkweek de viswateren
te bevolken. De heer De Wit sprak
der over het werk van de Kamer
de binnenvisserij, die ten doel heeft de
vissers zoveel mogelijk tevreden te ste'-
len. De toenemende industrialisatie maakt
het water vuiler en verder bedreigt de
uitbreiding van Randstad Holland het
waterarsenaal.
Na de pauze werden de films „Langs
wildpaden van Europa" en „Het léven der
karpers" vertoond.
In de strijd
om Ir gezondheid...
S is Sarco-globine een machtig wa-
peu. Wat Uw lichaam tekort komt,
vindt U in ruime male in dil kracht-
zenuwsterkend.
Sarco-globine
Opening in Lakenhal
Kunst een middel om vreugde
door te geven
In de Grote Pers van de Lakenhal
hadden zich gisteravond vele belang
stellenden verzameld om de opening
van de tentoonstelling van Kees Bol
bij te wonen. Voordat burgemeester
jhr. mr. F. H. van Kinschot de ope
ning verrichtte, sprak de directeur
van de Lakenhal, de heer J. N. van
Wessem, een welkomstwoord, waar
na Paul Citroen een inleiding gaf
over het werk van Kees Bol.
Paul Citroen, die na de oorlog aan de
Haagse Academie voor Beeldende Kun
sten Kees Bol als leerling kreeg, vertelde,
dat Bol geen andere pretentie heeft dan
te schilderen wat hij ziet, op de wijze,
/aarop hij het ziet. Het werk vertoont
een sporen van een modegril.
Kees Bol, die hierna een kleine toespraak
hield, lergde uit, dat hij de kunst ziet als
middel om de vreugde, die de kunstenaar
De tentoonstelling werd gisteravond
geopend door burgemeester Van Kinschot.
Het verslag daarvan vindt men elders in
dit blad.
C. Th. Wilbert-Reisberman
in de soms kleine dingen der wereld ont
dekt, aan de mensen door te geven.
Burgemeester Van Kinschot zei, vooral
aangenaam getroffen te zijn door de schil
deringen van Eindhoven en omgeving,
waaraan de burgemeester vele jeugdher
inneringen heeft. Hij kon zich voorstellen,
dat het burgemeester Kolfschoten een ge
noegen was geweest om ter herinnering
aan de lichtstad een schilderij van Kees
Bol mee naar Den Haag te nemen.
Nadat de burgemeester de tentoonstel
ling, die tot vier maart duurt, voor ge
opend had verklaard, trokken de aanwe
zigen naar de zalen om als eersten de
kunst van deze oud-Oegstgeestenaar te
bewonderen.
Benoemingen aan de
Leidse Universiteit
De heer J. J. Woltjer is met ingang v
een nader te bepalen datum benoemd tot
wetenschappelijk ambtenaar bij de vader
landse geschiedenis aan de rijksuniversi
teit te Leiden.
De heer A. J. A. Fehr, thans weten
schappelijk ambtenaar eerste klas, is te
rekenen van 1 januari 1957 af, benoemd
tot wetenschappelijk hoofdambtenaar bij
de faculteit der letteren en wijsbegeerte
(voor het Frans) aan dezelfde universiteit.
V rijzinnig-Hervor mden
De predikbeurt voor de Vereniging van
vrijzinnig Hervormden te Leiden is; 10.30
uur Leids Volkshuis ds. W. J. H. Hubeek
(bestuurswisseling). Willem de Zwijger-
kerk Oegstgeest geen dienst.
Tussen
de
bladzijden
De schat van Afrika
Lido In Lido draait deze week eer
filmverhaal dat een variatie is op jon
gensboeken van het genre „De schat vat
de Roy-Rand". Diverse personen, die el
kaar regelmatig in een nachtclub ont
moeten, stellen belang in de oorlogsschat
van generaal Rommel, ergens op de bo-
i de
groef
zich, die elkaar over en weer trachten
vóór te zijn tijdens de jacht op het goud
en de documenten, die voor het Midden-
Oosten van belang kunnen zijn.
Dan blijkt nog een derde man zich
het goud te interesseren. Hij beschikt
belangrijke gegevens. Natuurlijk is het
de partij waarin de „ongure" elementen
zitten, die hem uit de weg ruimt. „En
passant" wordt dan nog de „liefde" erbij
gesleept van een onderwaterduiker
een danseresje uit de nachtclub.
Bij deze nietszeggende film doet
niet anders dan zich erg vervelen.
(Nietszeggend.)
The king and I
i jonge Engel-
Lnxor. In 1861 trok
se officiersweduwe naa:
huisonderwijzeres werd aan het hof. En
kele tientallen jaren geleden verscheen
ook in Nederlandse vertaling haar avon
turenreeks in romanvorm, getiteld „An
na en de Koning van Siam".
Dit verhaal schetst de dikwijls onmoge
lijke situaties, waarvoor deze hofonder-
wijzeres zich geplaatst zag. In het palei
vond zij een volledige harem en een kla
kinderen, die allemaal het predikaat „ko
ninklijk" droegen. Haar Engelse geest
verzette zich tegen de geest van slaver
nij, die het gehele hofleven 1
doordat zij de koning zo nu
peperd de waarheid vertelde, kreeg zij
grote invloed. Toen de koning stierf
zij na een twist op het punt stond terug
te keren naar Engeland, zag zij de
van haar werk in de daden van de troon
opvolger en ze besloot te blijven.
Deze geschiedenis heeft tot basis ge
diend van een charmante film, die histo
rie weet te paren aan sprankelende vond
sten. Hartveroverend is het toneelspel
van de haremvrouwen, die een Oosterse
versie van „De negerhut van oom Tom"
opvoeren. Het moderne showelement, dat
dit toneelstuk tot een kleurrijke uitvoe
ring maakt, detoneert niet in deze „klas
sieke" geschiedenis. Geslaagde humor
verluchtigt het verhaal, dat een die
strekking heeft: de opkomst van een vc
dat in volle overgave zijn plaats poogt
veroveren op een door conventies oi
geven wereldbol.
Kruispunt Bhoivani
Trianon Had regisseur George Cukor
zich bij de vervaardiging van de rolprent'
Kruispunt Bhowani nu maar wat beper
kingen opgelegd, dan zou wellicht eer
beter filmverhaal uit de camera zijn ge
komen dan het drukke, weinig fantasie
rijke produkt, dat in de reclames een fe!
drama van botsende hartstochten wordt
genoemd.
Nu zijn de verbeelding van het ontwa
kende nationaliteitsbesef van het Indiase
volk, de moeilijkheden waarmee halfbloe
den hebben te kampen en de amoui
avonturen van een lief meisje met elkaar
verweven, waardoor de enkele op peil
staande gedeelten ten onder gaan in het
rommelige, soms sensationele geheel.
Het brede cinemascopescherm leent zich
bij uitstek voor massaregie. Daarvan is
dan ook een niet onverdienstelijk gebruik
gemaakt.
(Film onder het motto „vi
elk
Idee
QMDAT EEN deel van de Leidse in
gezetenen de tijd, die het andere
deel in diepe rust pleegt doonte bren
gen, het meest geschikt acht om we
reldproblemen op te lossen en de toe
komst der mensheid uit te stippelen,
waren er de afgelopen maanden in
Leiden kleine meningsverschillen ont
staan.
„Als ik wil slapen", zo betoogde een
hospita aan de Jan van Goyenkade,
„dan wil ik niet ieder ogenblik wak-
kergebeld worden. Uw vrienden moe
ten maar vóór half elf komen!"
Of de student zich met deze rede
natie geheel kon verenigen, zal wel
een mysterie blijven, maar wel ging hij
naarstig naar een oplossing zoeken,
want de kamernood in Leiden is nog
steeds nijpend.
Eerst adviseerde hij zijn medemin
naars van Vrouwe Wetenschap, een
stuiver tegen zijn raam te gooien ten
teken, dat zij verlangend waren hem
in een nachtelijke onderhoud de voor
delen van telepathie uiteen te zetten.
Maar hij woonde drie hoog en voor
zijn deur stond geen lantaarn, zodat
na enkele proeven bleek, dat de we
tenschapsbeoefening op deze wijze te
kostbaar werd.
Toen zat op een goede week bij „het
snoepje" een mooi gekleurd fluitje en
binnen zeven dagen moesten er nieuwe
snoepjes aangevraagd worden om een
deel van de Leidse wetenschapsvorsers
aan een fluitje te helpen.
Zondagnacht één uur kwam een aan
komend psycholoog tot de ontdekking,
dat de vierde dimensie de atoombom
tot een afgedankt stukje speelgoed zou
herleiden en deze wetenschap meende
hij geen nacht lang alleen voor zich
zelf te mogen houden.
Om tien voor half twee sidderde de
Jan van Goyenkade tot in zijn verste
uithoeken en om half twee kwam een
woedende meneer te voorschijn, die
informeerde naar de oogmerken des
fluiters. „De derde verdieping!" werd
hem medegedeeld en toen de man ver
baasd vroeg, waarom de nachtelijke
bezoeker niet gewoon belde, kreeg hij
een interessante beschrijving over de
geestesgesteldheid van de kamerver-
Omdat deze echter toevallig zijn
vrouw was, vond de uit het raam han
gende heer de karakterschets maar
uiterst matig en de volgende dag ver
telde een ontgoochelde hospita, dat de
De student probeerde nog op socio
logisch verantwoorde wijze uiteen te
zetten, dat een gedachte moet groeien
en dat ook de eerste stoommachine
geen ideaal was geweest, maar zijn
hospita bleef onverbiddelijk.
Momenteel woont hij gelijkvloers
met een raam aan de straatkant.
Azalea
~)IEREN EN MENSEN knni
J voor elkaar betekenen, z
jrigc week in het stukje over
Joon aan de Boerhaavelaan,
waar een duif op de balustrade van
de loggia broeit. Prompt werden wtf
opgebeld door haar buurvrouw, de 72-
jarige mevrouw de weduwe F. J.
Zandvoort-Landzaat, die het meer in
de bloemen zoekt. Met veel geduld en
goede zorgen heeft zij haar daarvoor
by uitstek geschikte serre iy een wer
kelijk plantenparadijs herschapen.
Bijzonder trots is mevrouw Zand-
voort op haar troetelkind, zoals zij
het noemde, een prachtige azalea, die
nu al voor de derde keer in bloei staat.
En hoe.
Op 10 januari kwam het eerste knop
je uit en nu draagt de plant al dagen
lang een weelde van bloemen. Boven
dien wettigen de talrijke op springen
staande knopjes de verwachting, dat
zij haar bloemenpracht op de verjaar
dag van haar verzorgster, die op 18
februari valt, nog lang niet zal hebben
verloren.
Mevrouw Zandvoort maakt veel
werk van haar hobby. Elke morgen
geeft zij de planten voedsel. Sommige
moeten kunstmest hebben, andere
worden bespoten, weer andere krijgen
water in de pot en er zijn er ook,
waaruit de knopjes moeten worden ge
knipt. Allemaal werkzaamheden,
waarmee iedere plantenminnende
huisvrouw dagelijks heeft te maken.
En de bloemenliefhebster aan de
Boerhaavelaan mag dan heel wat werk
hebben aan haar planten, de resul
taten wegen daar ruimschoots tegen
op. De voldoening, die het frisse groen
en de ontluikende bloemenpracht haar
geven, is niet gering.
Muze-kus
ENKELE MAANDEN geleden
schreef de Litteraire Faculteit
van de Leidse Universiteit een
prijsvraag uit voor een gedicht, en
bevend van ontroering wachtte de
commissie op de scheppingen, die
de Leidse Letterkundigen het licht
zouden doen zien.
Dezer dagen heeft de commissie
een keuze gemaakt uit de vele
vruchten, die het resultaat waren
van een kus der Muze, maar hoe
ontgoocheld waren zij, toen bleek,
dat de vurigste Muze-kus de stu
denten van de Litteraire Faculteit
In Ter Aar spreken de stenen.
onthouden was en terecht was ge
komen op de wang van een socio
loog.
De heer Leo van der Laar,
Merelstraat 42, Leiden, die tijdens
zijn vakantie de Muze-kus ontving
voor een standbeeld van een
Grieks veldheer, werd door deze
zachte beroering zo geroerd, dat
hij het bekroonde gedicht schreef.
En de Leidse studenten aan de
Litteraire Faculteit wenen, omdat
de Muze, die zij zo trouw pogen te
dienen, hun liefde zo slecht beant
woord heeft.
Stenen...,
TJET HOOFD van de Hervormde
school in Ter Aar, de heer Van
Sprang, heeft zijn huis vol werpkelen,
potscherven, urnen, stenen speerpun
ten, bijlen, tuitlampjes en allerhande
voorwerpen, waaruit de archeologen
het wel en wee van onze voorouders
kunnen afleiden.
Alles ligt netjes in vitrines gerang
schikt en eenmaal bezig kan het
schoolhoofd onderhoudend vertellen
van de wetenswaardigheden, waarmee
elk van deze vondsten zijn omgeven.
Vooral zijn leerlingen profiteren daar
van. Zij kijken met ontzag naar de
sterk tot de verbeelding sprekende
schatten van de verteller, wanneer hij
hen spreekt over de ijstijd, de gewel
dige mammouten, de klimaatwisselin
gen en over de levensgewoonten en
ideeën van de mensen, die zo om
streeks het begin van onze jaartelling
dit moerassige en waterrijke landje
bevolkten.
Daar is bijvoorbeeld het graan, dat
hier ruim tweeduizend jaar geleden
groeide en dat de heer Van Sprang
nu als zwarte korreltjes in flessen be
waart. Hij heeft dit eeuwenoude
voedsel min of meer toevallig bij het
Zandkamp in Ermelo gevonden en op
het biologisch-archeologisch instituut
constateerde men, dat het aanvanke
lijke vermoeden van de onderwijzer
juist was: geroosterd graan, enkele
eeuwen vóór de geboorte van Christus
geoogst.
...die spreken
/"OPVALLEND IS de urn met stukjes
been van een meisje, die in de
buurt van Nijmegen is gevonden. Dc
heer Van Sprang trof er ook een
lampje, een munt en wat sieraden aan,
die de ziel van de overledene bij haat-
omzwervingen door het dodenrijk van
dienst zouden moeten zijn: het lichtje
om in het donker dc weg te vinden
en de penning om te betalen ais tol
geld bij het oversteken van de doods-
Van een heel ander karakter zijn de
stenen gewichten, die dienst hebben
gedaan om de scheringen van een
weefgetouw strak te houden. Deze zijn
vrij zeldzaam en dateren van voor
onze jaartelling. Ook bij deze stenen
kwam de kundigheid, die de heer Van
Sprang in het restaureren van oude
voorwerpen bezit, goed te pas. De
stenen waren half vergaan en zy
moesten met behulp van gips weer
stevig worden gevormd. Zo gaat de
amateur-archeoloog ook te werk bij
het herstel van urnen en kannetjes en
het ligt voor de hand, dat hiervoor
veel geduld, kennis van zaken en han
digheid zijn vereist.
De verzamelijver van het Ter-Aarse
schoolhoofd dateert niet van vandaag
of gisteren. Als kleine jongen zocht hij
In de tuin van zijn grootvader al naar
oude munten. Als tuinder in Boskoop
werkzaam, heeft hij zijn liefde voor
de bodem gekregen en toen hij op
latere leeftijd in het onderwijs gegaan
zijnde, wat meer belangstelling voor
de wetenschappelijke zijde van dit
verzamelen kreeg, was het pleit be
slecht. Zo groeide de collectie lang
zaam maar zeker uit.
„Het is zo jammer, dat door onbe
dachtzaamheid van de mensen vele
waardevolle studie-objecten verloren
gaan", zo merkte de heer Van Sprang
spijtig op. „Onbelangrijk schijnende
kleinigheden kunnen van zo'n groot
belang zijn voor de kennis van de
vroege historie. Op dit terrein bestaan
nog heel wat problemen, die soms
slechts door de vondst van bepaalde
scherven of fossielen kunnen worden
opgelost".
Nu, „meester" Van Sprang zal de
Ter Aarse jeugd hierover wel terdege
inlichten. En overigens kan men er
vast van op aan, dat zijn geschiedenis
lessen tot de meestgeliefde uurtjes van
het rooster behoren.
Klacht
TiV HET oudste kerkboek van de
Alphense Hervormde Gemeen
te, dat uit 1620 dateert, lazen wij:
Reintje Jans, dienstbode van de
predikant, heeft zich bij de kerke-
raad beklaagd, dat de matres
schoolmeestersvrouwhad ge
zegd, dat ds. Winterswijk zijn huis
door Reintje heeft geaffronteerd,
want gansch Alphen weet wel,
wat voor een vodde die Reintje
Jans is.
De matres geroepen zijnde, zei-
de, dat „de meyt in 't touwtje op
den biddag gesprongen hadde en
te haren huyze haar had geschol
den voor een labbekak, die daeg-
lyx de courant hadde en dat het
kostersvolik niet veel deugt".
Reintje beweerde hierop, dat zij
wel had touwtje gesprongen, maar
dat de zuster van de matres zelf
had gedraaid.
werkelijkheid niemand iets
Godzilla
Rex. Hei is niet verwonderlijk, dat
juist in een Japanse film een protest
tot uiting kan komen tegen de atoombom
en de moderne wetenschap. De film han
delt over een voorwereldlijk zeemonster,
dat door H-bommen in zijn rust is ge
stoord. De deskundige Yamana begeeft
zich naar het eiland Odo, waar het beest
grote schade heeft aangericht. Hij is er
tegen, het beest met geweld te keren,
m&ar de bevolking van Japan, die steeds
meer bedreigd wordt, is een andere me
ning toegedaan. Welke middelen men
echter ook gebruikt, het helpt niets.
Serisav/a, een andere geleerde, heeft
proefondervindelijk de vernietigende
kracht van zuurstof bewezen; hij is ech
ter zo bang voor zijn ontdekking, dat hij
weigert deze bekend te maken. Ten
slotte wordt het wapen toch gebruikt en
het monster gedood.
Ondanks de Amerikaanse invloeden,
die van de film iets sensationeels maken,
is het de Japanse filmproduktie gelukt,
met een aanvaardbare rolprent voor de
dag te komen.
(Japans protest tegen de moderne we
tenschap.)
Les enfants du paradis
Casino Het mocht dan om en bij
negen jaar geleden zijn, dat Marcel Car-
né's wonderlijk goed uitgetekend film
verhaal van „Les enfants du paradis"
van de kinderen van het schellinkje
zich voor ons afspeelde op een wit doek
ver van deze rustige Sleutelstad, en het
beeld, dat ons er van was bijgebleven,
mocht ietwat vaag zijn geworden, één
ding was nog altijd duidelijk, dat was
de herinnering, dat in deze film de cine
matografische kunst eens te meer, en nu
dan wel zeer duidelijk had aangetoond,
dat ze een geheel zelfstandig leven leidde.
En nu had Casino de kinderen van het
schellinkje dan opnieuw op zijn program
ma genomen. Wat lag nog meer voor de
hand dan de vraag, of dat oude oordeel
van ons de onbarmhartige toets van negen
jaar tijds en negen jaar filmische ontwik
keling zou trotseren. Het lijkt onnodig
om omstandig en diep te beredeneren,
waarom dit puur Franse werk ons op
nieuw, en wel vier uren achtereen, heeft
weten te boeien. Het is gewoon een feit.
En over „Les enfants du paradis" is im
mers destijds ook zoveel geschreven en
gezegd.
Carné's bewonderenswaardige talent is
opnieuw groot en subtiel gebleken. Even
als Jean Louis Barrault opnieuw op im
ponerende wijze overtuigt van zijn grote
speelgaven in de voor ons althans on
vergetelijke creatie van de dromerige
pantomimespeler Jean Baptiste.
Het verhaal stemt triest en weemoedig
en het is bij lange na niet christelijk,
maar men zou kunnen zeggen: „ca, c'est
la vie", althans: zo kan het leven zijn,
zeker in Parijs. Wie een zuiver filmkun-
atige maatstaf aanlegt, zal wel met ons
tot het oordeel komen: voortreffelijk werk.
(Oude film blinkt opnieuw.)
VOOR
BLIJVENDE
SERVICE
CANCETjE 12
AGENDA VOOR LEIDEN
Zaterdag
Stadsgehoorzaal, 8 uur; grote feestavond
ten bate van het Marine Sanatorium
Fonds, m.m.v. Lou Bandy.
Schouwburg, 8 uur: Leidse meisjes-
h.b.s.-vereniging, opvoering van „Erik",
door Godfried Bomans.
Leidse Volkshuis, 8 uur: culturele film
avond.
Burcht, 8 uur: feestavond personeels
vereniging De Landbouw.
Leiderdorp, Dorpshuis, half 8: Chr.
Oranjevereniging Ons Genoegen met „De
rode Pimpernel".
Zondag
Gymnastiekzaal Herv. school Noordeln-
de, 10 uur: herdenkingsdienst tienjarig
bestaan Hervormde jeugdkerk, voorgan
ger ds. J. Overduin van Tjerkwerd en
Dedgum (Fr.).
Maandag
Burcht, 8 uur: feestavond speeltuinver
eniging Groenoord.
Schouwburg, 8 uur: Leidse meisjes-
HBS-vereniging, opvoering van „Erik",
door Godfried Bomans.
Dinsdag
Schouwburg. 8 uur: K. en O., toneel
groep Theater met „Het bezoek van de
oude dame" van Dürrenmath.
Stadsgehoorzaal, 8 uur: Leids politie-
muziekgezelschap, uitvoering.
Oegstgeest, Pauluskerk, 8 uur:
Hervormde Rhijngeester-wijkgemeente, ds
Grolle uit Utrecht.
Tentoonstellingen
Academisch historisch museum (Rapen
burg 73). kunstzinnig werk door hoog-
en, stafleden en studenten (tot 14
Lakenhal, 105 uur: schilderijen van
Kees Bol (tot 4 maart).
Rijksmuseum voor Volkenkunde: „Het
leven van Buddha in de kunst" (tot 14 fe-
bruati)
Rtiksmuseum Geologie en Mineralogie,
(Garermarkt 1b), 10-12 en 2-4 uur: Geo
logie in Ne Ierland
Veertig jaar bij de
overheid
Gisteren heeft de heer A. Plekkringa
herdacht, dat hij veertig jaar geleden in
overheidsdienst trad. De heer Plekkringa
is nu verbonden aan de afdeling bijzon
dere wetten van de Leidse politie; hij
kwam bij dit korps in 1919. Namens het
gehele korps bood de heer J. C. Hofstede
in de woning van de jubilaris, Van Bem-
melenstraat 6, de gelukwensen aan.
