H. Diemer legt functie van bedrijfsrechter neer Jolie is madame de Paris geworden ernstig A.R. en C.H. zihi tegen K.N.V .B.-v oethal pool Chefarine/ WtEinrE LEIDSCHE COURANT WOENSDAG 30 JANUARY 1957 NA BIJNA VIERENDERTIG JAAR Het mooiste van mijn leven: De verbreiding van de christelijke levensidealen (Van een onzer medewerkers.) TNONDERDAG 31 januari wordt in de Rivièrahal te Rotterdam een merk- ■*-' waardige vergadering gehouden. Dan komen zo tussen de 300 en 400 mensen bijeen, die allen een bijzondere plaats in het drukkersbedrijf be kleden. Het zijn namelijk de leden van de 36 districtscommissies voor de rechtspraak in het typografisch bedrijf, de plaatselijke rechters dus over alle geschillen, die zich zowel tussen drukkers onderling als tussen patroons en gezellen voordoen. De vergadering staat onder leiding van de Centrale Commissie, het hoogste rechtsprekend lichaam in het grafisch bedrijf. De pas afgetreden voorzitter van de C.C., zoals ze doorgaans wordt aangeduid, presideert de vergadering. Als sprekers zullen optreden de voorzitter van de Federatie van Werkgevers in het boekdrukkersbedrijf, een werkgever- en een werknemer-lid van de districtscommissies en voorts de voorzitters van de drie werknemersorganisaties. Het moet toch wel een zeer bijzonder doel zijn, waarvoor deze vergade ring, enig in de historie, samenkomt. Dat is het ook. Daarom vermelden we als laatste, dat aan het slot een dankwoord gesproken zal worden door de heer H. Diemer, die in de laatste maand van het oude jaar zijn functie als voorzitter van de Centrale Com missie neerlegde en aan wie men nu dit grootse afscheid meent te moeten aanbieden. Dat afscheid is gewettigd om de lange duur van de periode, waarin hij het presidium van dit college bekleedde bijna 34 jaar maar meer nog omdat hij aan dit instituut van lekenrechtspraak, van rechtspraak van collega's over collega's, van bedrijfsgenoten over bedrijfsgenoten, een basis gaf, waardoor de wetenschappelijke dienaars van Vrouwe Justitia hun oor deel over de mogelijkheid van bedrijfsrechtspraak moeslen herzien. Wij hebben naar aanleiding van dit gebeuren, van dit afscheid, waarin de heer Diemer zijn laatste „grote" functie in het bedrijfsleven neerlegt, nog weer eens een gesprek met hem gehad over de wonderlijke levensgang, die God hem heeft gegeven. yiE hier in het kort, hoe het ging. 13 februari 1897 werd hij als derde zoon van één der vier predikanten Diè- mer, die Nederland toen kende, geboren. Het salaris van zijn vader als predikant te Wymbritseradeel en evenmin het latere te Hoogeveen, liet geen verdere studie toe dan de Franse school. Hij had onder wijzer mogen worden. Maar hij koos het bedrijfsleven- en werd bakker te Kampen. Van 1894 tot 1900 leerde hij daar zijn vak. Intussen studeerde hij in zijn avonduren in vele boeken, werd gegrepen door de grote vragen, die er zowel in het kerkelijk als politiek als maatschappelijk leven lagen. Calvinist geboren, ging hij ook de wegen van de Calvinistische voormannen, Kuyper vooraan, al zou hij zich later ook permitteren, zijn eigen wegen op bepaal de punten van de levenspraktijk te gaan. In 1900, amper 21 jaar, trok hij naar het lévendige Rotterdam. Hij stelde zich al spoedig in het werkzame leven van die stad, had aandeel in de politieke en de sociale strijd. Wat dit laatste betreft, al spoedig was hij voorzitter van de christelijke bakkersgezellenbond, die in hem een krachtig leider vond. Ook trok hem de journalistiek. Zonder aanstelling begon hij voor Kuypers krant, „De Stan daard" te schrijven. Zozeer trok zijn medewerking ook al was er geen ho norarium aan verbonden de aandacht, dat Kuyper hem aanduidde als ..onze Diemer" en hem in 1912 een uitnodiging voor het diner bij het 40-jarig bestaan van „De Standaard" deed geworden. veel meer L gebeurd. In 1905 kreeg hij zijn eerste directeursplaats als leider van de Chris- tèlijke Coöperatieve bakkerij en ver- bruiksvereniging ..De Voorzorg", die stond naast de liberale „Vooruitgang" en de socialistische „Voorwaarts". Onder zijn leiding werd het een goede zaak. Hij had bovendien in deze functie gelegenheid, de Christelijk-sociale beweging op breder terrein te dienen. Hij was voorzitter van de Prot.-Christelijke Verenigingsbond, die aan de besturenbond voorafging en redi geerde de „Bondsbode", die sociale voor lichting gaf, aangepast aan het plaatselijk niveau. Oprichting C.N.V. Maar hij deed meer. HIJ behoorde bij hen. die begin 1908 door de textielarbei- dérsbond „Unitas" geraadpleegd werden over de mogelijkheid tot stichting van een interconfessioneel vakverbond. Hij werd een ontdekking voor de mannen van „Unitas". Zij verwachtten veel van hem, zoals uit de correspondentie in die dagen blijkt. Van hem kwam de formulering, die nog de kern is van de grondslag van het C.N.V.het verbond aanvaardt de christelijke beginselen en verwerpt mits dien de klassenstrijd. Deze formulering maakte juist de interconfessionele vak beweging mogelijk. Zij was daar ruim genoeg voor.-En toch ook eng genoeg, om het principieel karakter van het C.N.V. te bepalen. Men zou kunnen zeggen: in deze formulering openbaarde zich reeds de toekomstige bedrijfsrechter. Maar hij werd ook voorzitter van het C.N.V., zoals dat in 1909 zijn werk aanving en redacteur van het maandblad „De Gids". We gaan nu maar voorbij, dat hij op vele verga leringen sprak en debatteerde. Men kende hem in Rotterdam. Dat zegt voldoende. Daarom is het begrijpelijk dat, toen men in 1912 zocht naar een directeur vóór het Dagblad „De Rotterdammer", dat sinds 1903 een moeizaam bestaan had geleid, het oog op hem viel. Zo werd hij dagbladdirecteur. Het was een overgang. Als coöperatiedirecteur had men hem nog wel bij de werknemers willen reke nen. Maar nu was dat anders. Het pleit voor de verhoudingen in Christelijke kring, dat het C.N.V. hem toch als voor zitter verzocht aan te blijven. Dat deed hij tot 1916, toen K. Kruithof de hamei: van hem overnam. Het C.N.V. was toen over zijn eerste moeilijke jaren heen. Ook in de politiek zocht men hefn. In 1913 stond hij kandidaat voor de Tweede Kamer in 3 districten: Den Haag I, Rotterdam I en Weststelllngwerf, het oude district van ds. Talma, die ook hij collectieve arbeidsovereenkomst In boekdrukkersbedrijf tot stand gekoi Ze had Diemers volle sympathie. De ge dachte van de bedrijfsgcmeenschap ui te bouwen, werd z(jn ideaal. Als patrooi voortzetten, wat hy als vakbewegingsmai had verkondigd. leek hem plicht. Zo kan h(j gezien worden als een der bou aan de bedrijfsorganisatie, niet alleen in de typografie, maar door zyn belangrijke bock „De ontwikkeling tol bedrijfsorgani satie" als één van haar propagandisten voor het gehele bedrijfsleven. Inmiddels groeide „De Rotterdammer". De „Nieuwe Haagsche Courant" werd aangekocht In Lelden (Nieuwe Leidsche Courant), Dordrecht, Utrecht werden venbladen gevestigd. Diemer was intussen niet alleen direc teur, maar in 1924 ook hoofdredacteur geworden. Maar ondanks die veelorr tende taak hield hij tijd vrij, om zie bewegen in de kring van de Christelijke Werkgeversvereniging, waarvoor hij de beginselverklaring samenstelde, e de kring van het grafisch bedrijf. Van God gegeven levensgang Hij was inmiddels in 1914 opgetreden als oprichter en eerste voorzitter va Christelijke bond van Boekdrukkerspa troons, zodat zich het merkwaardige feit voordeed, dat een vakcentrale-voorzitter ook voorzitter was van een patroonsvak organisatie. Van 1917 af was hij lid en vele malen voorzitter van de onderhandelingscom missie voor de vernieuwing van de c.a!o. in de typografie. Werd hij op dat punt in de kring van de mannen der christelijke vakbeweging niet altijd begrepen, in de patroonskring stond hij bekend als „de rode Diemer", die altijd de sociale fluit rechtsverhoudingen, campagne knapte hij de enige keer in zijn werkzaam leven af. Toen nam hij het besluit: ik doe niet meer aan de poli tiek. En behalve zijn lidmaatschap van de Rotterdamse gemeenteraad heeft hij zich daaraan gehouden. Al bleef hij met grote aandacht wat daar gebeurde vol gen. Bedr ij fsge meenschap dat bleef zijn doel. IAAT kon h(j vooral ook nastreven, toen hjj benoemd werd tot voorzitter van do Centrale Rechtspraakcommissie. In de 10 jaar, dat dit lichaam reeds bestond, was een basis gelegd. Maar wjj doen nie mand tekort, als we zeggen, dat in de jaren, dat Diemer presideerde, de recht spraak in de typografie haar naam ver overde als onpartijdig en daarom onweer sprekelijk. Bij het herdenken van het JO-jarig bestaan van de c.a.o. in de typo grafie Is daarop terecht alle aandacht ge vallen. Maar er was meer. De onzekerheid van levensexistentie weg te nemen, waarover dr. Kuyper in zijn „Handenarbeid" (1889) geschreven had, was mee een belangrijk punt op Diemers programma. Daarom werd hij de voorvechter van het bedrijfs pensioenfonds en was het mede aan hem te danken, dat het grafisch bedrijf op dit punt het eerste in Nederland was, dat zijn landelijk fonds kreeg. In 1929 ging het uitkeren, nadat de vele bezwaren zowel in de werkgevers- als de werknemers kring waren overwonnen. Diemer was voorzitter en zou dit tot de luisterrijke herdenking van het zilveren jubileum in 1954 blijven. Toen werd hem dat gedenkboek aan geboden met de foto's van het festijn der gepensioneerde grafici. Voorin staan de woorden, ontleend aan het Wilhelmus, die Diemer in z(jn leven nastreefde: ..dat ick heb moeten obediëren inder gherech- tigheyt" De oorlog kwam. Het Rotterdamse be drijf viel ten offer aan de verraderlijke Duitse aanval op de Maasstad. Maar in de oorlog men leze zijn boek met me moires „Vermenigvuldigde gedachten" er maar op na bleef de opbouw hem boeien. Zijn krant werd verboden. Maar hij bleef, die hij was. En direct na de bevrijding begon de opbouw. Eerst leken de tekenen niet gunstig, doch toen hij de directie- en redactiestaf, nu s schillende mannen overgaf, weer een bloeiend bedrijf. Afscheid liet allemaal ver- ilerhts over de hoofd- 70 heeft h(J veel Lj Hy heeft het teld. Hij spi zaken. Wc zouden kunnen noemen zijn penningmeesterschap van het 2e Christe- lljk-sorlaal Congres, het vice-voorzittcr- achap van de Chrlstcljjk-Sociale Confe rentie 1952. En dan zouden we nog niet klaar zijn. Doch waarom meer? God heeft hem een leven gegeven vol van overvloedige arbeid. Nu is hjj In t(jd van afscheid. Functie na functie legt hjj neer. Tot op hoge leeftijd heeft HU er onderscheidene mogen waarnemen. Maar nu gaat hjj heen. Vóór iemand hem zegt: gjj moest feitelijk heengaan. Wat het mooiste van zijn leven was? Dit hebben wij hem zelf gevraagd. Dit: dat ik in wat ik deed heb mogen bouwen aan de verbreiding van de Christelijke levensidealen. En dat ik daarbij behalve rijke zegen van God zoveel vriendschap pelijke omgang heb mogen hebben met mensen van Christelijke en van niet- Christelijke richting. Donderdag neemt hij dan afscheid uit weer een belangrijke functie. Velen zullen hem, als na de vergade ring 's middags om half vier een re ceptie gehouden wordt, de hand wil len drukken, een handdruk van dank en waardering, maar zo vaak van vriendschap, omdat hij, de Calvinist, bij het bijleggen van ruzies zo vaak getoond heeft, naast beginselvastheid en doelbewustheid ook te beschikken over het inzicht, dat menselijke ru zies en ijdelheid zo betrekkelijk zijn, maar dat het gaat om het grote doel: God en elkaar lief te hebben. Dan zal er ook recht besteld worden in het leven. Zoals zijn werk heeft getoond. sdwmAeid Endocil, de HORMOONcrême van Organon, wekt de huidcellen tot nieuw leven. Dc huid wordt zacht cn soepelrimpels en ongaaf heden verdwijnen. De hormoonwerking van Endocil gaat dag en nacht door. Gebruik Endocil dus ook overdag als basis voor poeder of make-ti" Ontsluier uw schoonheid met Endocil hormooncrême van Organon-Oss per tube f2,90 Theeprijzen verhoogd Minister Zijlstra heeft erin toegestemd, dat de prijzen van de middelsoorten thee met vier cent per pakje van 100 gram worden verhoogd. De prijzen der goedko pere en duurdere soorten zullen stijgen met zes cent per pakje. Als oorzaak voor deze prijsverhoging wordt opgegeven de prijsstijgingen op de internationale theemarkten, stijgingen die nauw samenhangen met het afsluiten van het Suezkanaal. De vorige wijziging in de theeprijzen was op 7 december 1955; de theeprijzen werden toen verlaagd met twee tot zes cent per pakje. De verwachting bestaat dat de theeprij zen te zijner tijd zullen dalen, wanneer grote partijen uit Azië op de Westeuro- pese markt komen. De Italiaanse regering heeft visa ge weigerd voor Russische musici, waar onder de violist David Oistrakh, die zou den deelnemen aan een concertprogram ma in Rome. De regering vreest namelijk demonstraties. Begroting van Justitie (Van onze parlementaire redacteur) De plannen van de K.N.V.B. tot het instellen van een „besloten" voetbal pool kwamen ter sprake bij de behandeling van de begroting van justitie, waaraan de Tweede Kamer gisteravond is begonnen. De heer Van Doorn (kath. v.) drong er bij minister Samkalden op aan om een uiteenzetting te geven van het regeringsstandpunt. Daarover weet de Kamer officieel niets. De voorzitter van de K.V.P. nam nog geen standpunt in. Na het antwoord van de bewindsman zal hij nader op dit actuele en politieke onderwerp terugkomen. De liberale afgevaardigde, de heer Berkhouwer, vond het onjuist dat de K.N.V.B.-pool alleen maar tot de leden van de K.N.V.B. wordt beperkt. mag de overheid niet In de hand werken. De heer Meulink betreurde 'net dat de K.N.V.B. niet de sport sport laat en zich nu compromitteert met onzedelijke geld zucht. Jkvr. Wttewaalt van Stoetwegen (c:h had geen behoefte om thans op deze kwestie in te gaan. Zij zeide hel kort en krachtig: in het zgn. voetbalparlemenr is wel gebleken dat van prot. christelijk* zijde het toelaten van deze pool met be slistheid moet worden afgewezen Bloedproef De heer Berkhouwer kon overigens weinig lijn in het totóbeleid ontdekken. Eind 1956 kondigden de parketten aan dat tot vervolging zou worden overgegaan. Plotseling kwam er overleg met K.N.V.B. en nu is er een voetbalpoolplan waarvan men hoopt dat het niet verbodt zal worden. De heer Berkhouwer geloofde niet dat een pool met 250.000 mensen besloten karakter draagt. En dat deze dus niet strijdig met de wet zal zijn. Hij be treurde het dat anderhalf miljoen anderen geen gokje mogen wagen. Dat is rechtsongelijkheid. Evenals het feit dat de paardentolalisator wel wordt toegestaan en de voetbalpool niet. De V.V.D.-fracli heeft niets tegen een voetbalpool. Als de K.N.V.B.-pool echter wordt toegestaai moet deze uitgebreid worden tot nie' Principieel bezwaar Van de zijde der A.R. fractie is door de heer Meulink die een maidenspeech hield principieel bezwaar gemaakt Ugen elke wettelijke uitbreiding van het loterij- wezen, waardoor de hebzucht wordt be vorderd. De overtredingen mogen ook niet oogluikend worden toegelaten. Dat is in de laatste tijd het geval geweest. Ondanks de waarschuwingen zijn er geen ve: gingen ingesteld, maar er is afgewacht wat de K.N.V.B. er van terecht brengen. Nu, de heer Meulink vond de ene grote K.N.V.B.-pool geen sanering, maar een reglementering en kanalisering van het kwaad. Bovendien is deze pool strijdig met de wet. Een pool met 250.000 leden kan men niet beloten noemen, is strijdig met de eerbied van de wet als deze pool wordt getolereerd. De A.R. af gevaardigde drong aan op een proefpro ces. Als ook de Hoge Raad deze pool toe laat, dan zal desnoods de loterij wet ver anderd moeten worden. Het gaat hier oir het speculeren op de hebzucht van ons volk. En dat is het stimuleren van eer volkszonde, van ccn moreel kwaad. Dat Wat zal Dior doen...? PARIJS: woensdagmorgen (Van onze moderedactrice) ZOALS PARIJS onder de druk der tijden stiller en minder lichtstad schijnt te zijn geworden, zo is de „jolie madame de Paris" van Pierre Balmain ook ernstiger en ingetogener geworden. Ze draagt goede tailleurs met korte schootjes. Het jasje valt soepel en heeft alleen van voren een aangegeven taille. De rug blijft recht. De kraag staat wijd van de hals. Geen gecoquetteer met strakke lij: maar de heerlijke gemakkelijkheid losse kleding. In theorie zal iedereen laatste prefereren maar in de praktijk blijkt de vrouw liever het laatste te doen Balmain heeft het Ideè van de cape nog niet geheel losgelaten. Zijn mouwen zij erg naar voren ingezet door de schoudei naad te verleggen. Rechte rokken hebben de eenvoudige japonnen, met plooien die van onderen weer toelopen. De petticoat heeft afge- Zaclite kleuren Dc tinten v zacht: beige, koningsblauw. z«n 848) In l(jk de t« deelden bi vinden, te algemene dat de exi voltrekker in de geerhieder naar de tijden to recht gold, dus geleden. Toen w tegeiwooivf Toch is het zo EXECUTIES BIJ ZONSOPGANG het gehruikc- sle landen echtstelliiij zonsopgan Maar voor stryrlers die het gevechts terrein ontydig hadden verlaten, naar de vyond waren overgelopen, verraad hadden gepleegd, kortom, daden had den begaan die niet afzonderlijke la miliM aangingen, maar op de gehele stam betrekking hadden, stond een aparte rechtspleging open die van de allerlei g- Kar van het gebruik nsopgang worden afwijkingen eeh- iwe 2011(1 jaar minder klein- dader die aan de goden moet worden geofferd (in dit geval dc goden, wier tempel hi] gesehonden morht hebben). Voor dit sakralc karakter van de doodstraf pleit ook liet feit, dat de priester «n een dergelijk rechtsgeding het hoogete woord voerde. Volgens Tacitus lag de strafrechtspleging in liet gennaansc leger in handen van de priester, niet in die van de aanvoerder De priester had voort» de bevoegdheid stilte in de volksvergadering te eisen en hy had de bevoegdheid de rnstver Moorders te bestraffen. Houden we dus het sakrale karaktei van de doodstraf in het oog, evenals het feit, dat het leven van dc veroor lienen om de botrokken god te verzoenen, bruik vele exen te voltrekken v verraders en ov» bomen opgehang. Wodan of Odin gotf in wiens hm kosmos rustic, d, hü .ok het of zich in kennelijke bare londe. Bovendie rlcder wy het hele rechterlykc apparaat benevens een politiemacht in het geweer roepen, ondershands af. Manslag werd dus een voudig met manslag beantwoord en belediging werd eveneens door de be ledigde party gewroken. Dat waren zulke gewone en dagelijkse zaken, dat niemand hel nodig achtte de gemeen schap daarmee lastig te vallen. ïschap uitging. Het ging er dan hei een om, de dader te bestraffen ;en zekere wraak op hem te maar er werd van de gedachte begane wandaad verzoend zot worden indien hun het dader geofferd werd. De by dc Germanen dus ni vergeldend, maar tevens karakter. Een voorbeeld vinden in de Lex Frisi uitdrukkelijk gesproken kun. gewyd, dus a; i handen het lot v Is, de god die het de onderwereld waf is in dit verhand hegrypelykcr dat het offer in zyn rijk moes binnengegaan vóór de nieuwe di aangehr-ikei de kin •er enkele milde straffer 1, linnen, een stof van half wol, en mousseline zijn de stoffen is: haarstreepjes, blauw-wlt, In PIERRE BALMAIN: ingetogen CARVEN: zwierig NINNA RICCI: knopen aan de rug fyne wollen stof en pled de poules. Voor de avondjaponnen heeft Balmain linnen gekozen. Heel eenvoudig zonder het rijke borduursel, dat anders Balmains creaties siert. Ja, ja „jolie Madame", beseft dat ook zó charmant kan zijnl Zwierig jl.fAAR MADAME Carven is zwierig gebleven. Fleurige, vrolijke jurkjes zagen we bij haar, waarbij wel onderrokken gedragen worden on wijde effect te verhogen. Op haar best was madame Carven in haar jeugdige mantelpakjes, die e als bij de andere ontwerpers korte schootjes hebben. Soepel gepropageerde „flou", de soepele gecul tiveerde „hemdlijnZij zegt van haar collectie, dat deze is gebaseerd op „ge controleerde soepelheid". Boodschap over !S.-Guinea GEEN COMMENTAAR VAN INDONESIË In Indonesische regeringskringen wordt tot dusver geweigerd commentaar te leve ren op het adres dat 25 in Indonesië woonachtige Nederlanders to^ het Neder landse parlement hebben gericht over :en vreedzame oplossing van het geschil >ver Nieuw-Guinea. Men wenst de bood- :chap eerst nader te bestuderen. Een woordvoerder van de Nederlandsf ambassade verklaarde vandaag dat dez' boodschap aan het Nederlandse parle nent volkomen uit de lucht ls kome. allen. „Ons was hiervan in het geheel iets bekend," aldus de woordvoerder. Maar toch tail ze die soepelheid wel erg ver laten gaan. want haar „camisole"- mantelpakjes hebben een knoopsluiting in de rug. Men moet wel een slangen mens zijn om die pakjes zonder hulp te sluiten of los te knopen! De mannequins konden het In ieder geval niet. Maar al was dit wat vreemd, haar col lectie is fris en aardig en we kunnen nu reeds wel zeggen, dat de zomermode vlot en gemakkelijk zal zijn! Maar we moeten nog even wachten wat Christian Dior er van zegt. Die behoort dit keer tot de allerlaatsten, die hun geheimen ont sluieren zullen. Hij showt donderdag. Mijnsheerenlands gezin verdwijnt van toneel De werfarbeider J. Bol die reeds sinds 26 november op het toneel van het ver enigingsgebouw „Irene" te Mijnsheeren- land woont zal volgens een beslissing in kort geding van de president van de Dordtse rechtbank het toneel met zijn ge zin moeten ontruimen. De president heeft vanmiddag uitspraak gedaan. In dit kort geding eiste de heer J. Dirksen, exploitant van het gebouw, dat voor het eind van deze week het uit vijf personen bestaan de gezin van de heer Boi het toneel van de zaal in zijn gebouw zal verlaten. Het gezin woont op het toneel omdat de woning, waarin het tot dusver verbleef, bijna in elkaar was gezakt. Prins Rainier en prinses Grace hebben reeds meer dan 7000 telegrammen en brieven ontvangen, waarin zij werden gelukgewenst met de geboorte van prin- Caroline. De Kamer heeft het laatste woord ln eerste termijn over deze begroting nog niet gesproken. Behalve de voetbalpool zijn er nog talrijke andere onderwerpen aan de orde gekomen. Opvallend was dat de heer Van Doorn (kath. v.) de enige spreker was die zich niet te star tegen de bloedproef wil opstellen. De heren Boek houwer (lib.), Meulink (a.r.) en Jkvr. Wttewaal van Stoetwegen voelden niets voor de bloedproef. Zij hadden bezwaren van principieel strafrechtelijke aard. De heer Meulink vond het onjuist om het verschil in strafmaat voor het rijden in beschonken toestand en het onbeheerst rijden te" groot te maken. Hij voelde niets voor het invoeren van het recht van ant woord voor de pers. Zijn partijgenoot de heer Versteeg vroeg de minister niet de duizenden oude vluchtelingen te vergeten, die al jaren in kampen zitten. Zij lopen het gevaar door de Hongaarse vluchtelin gen in het vergeetboek te raken. Een andere a.r. afgevaardigde, de heer Ver kerk, besprak de salariëring, het bevor- deringsbeleid en de dienstverrichting van het politiepersoneel, waarover Inderdaad nog wel het een en ander te zeggen valt. Bijna der traditie getrouw besprak Jkvr. Wttewaal van Stoetwegen de positie van de gevangenen in Breda. In deze gevan genis hangt een drukkende sfeer. De gevangenen verouderen snel. Velen vin den dat hun leven voorbij is. Als deze zaken opnieuw worden bekeken moet vooral aandacht worden geschonken aan de jonge gedetineerden. Er zijn er 16 die zware vergrijpen hebben gepleegd toen zij nog geen twintig jaar waren. De freule sprak verder over de vrouwengevangenen en de kinderbescherming. Vier middelen die betrouwbaar zijn! Vier werkelijk betrouwbare middelen helpen elkaar en doen wonderen I 0e vier geneesmiddelen van Chefarine „4" worden in de hele wereld op grote schaal gebruikt. Ze hebben hun volkomen betrouwbaarheid wel zeer afdoende be wezen. Stuk voor stuk hebben zij mil- lioenen mensen baat gebracht. Tezamen in één tablet verenigd werken zij nóg beter en helpen vaak waar andere middelen falen. Chefarine „4" is een middel tegen pijnen en griep, dat Uw vertrouwen in derdaad waard is. Nogmaals vernielingen in Limburgse kerk De man, die enkele dagen geleden in verschillende kerken ln de buurt van Maastricht vernielingen aanrichtte is gisteren ook In de Sint Servaeskerk in Maastricht bezig geweest. lillllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllinillllllllllllllllllllllillllll Op 6 februari viert de Zwolse vierling Kiffers zijn veertiende verjaardag. Het viertal gaat dit jaar voor het laatst naar de lagere school. Riny en Han (eerste en tweede van links) gaan daarna met Elly (vierde van links) naar de Uloschool, terwijl Dorothee de huishoudschool wil gaan bezoeken. Elly toil Jtinderuerzorpsfer worden. Riny assistente bij een arts en Dorothee heeft zin om in een kunst handel te gaan werken. Alleen Han weet nog niet wat hij worden toii. Het hondje Jacky is alleen niet naar zijn verlangens gevraagd.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Nieuwe Leidsche Courant | 1957 | | pagina 5