B
EEN MUISJE MET EEN
STAARTJE..
HU WIL ZICH LATEN GELDEN
Dat is toch zo
lekker rrobeer vast aan de schoonmaak
Loopt u als een
rups of als een
pauw
te wennen
Net alsof....
ZONDAGSBLAD
ZATERDAG 26 JANUARI 1957
Een collega vertelde het ons:
ze had ergens koolrolletjes met
kaas gegeten en was er helemaal
verrukt van. „Zó lekker", betoog
de ze, „dat recept moest nou eens
op Blad Zij komen."
Welaan, hic.
WEET U WAT AFBETALING IS
IIIH1H UIHIIII lllllllll Hilllll tlllll Hill
Het wordt allemaal zo discreet en aanlokkelijk voorgesteld:
„betaling in overleg met de koper „gemakkelijke betalings
voorwaarden" „speciaal betalingssysteem" Het klinkt
heel wat vriendelijker en beschaafder dan dat „koop op afbe
taling", ofschoon iedereen natuurlijk best weet, dat het daar
wel op neerkomt.
Over dat kopen op afbetaling zijn zo langzamerhand kolommen
volgeschreven. Van de Sociaal Economische Road is het voorstel om
in een wet op het afbetalingssysteem de bepaling op te nemen, dat
tenminste 20 pet. van de afbetalingsprijs contant moet worden voldaan.
Van diverse kanten worden bezwaren naar voren gebracht, maar ook
de voordelen. Men is fel pro of contra koop op afbetaling, men trekt
het probleem zelfs in het ethische vlak en het is moeilijk te zeggen
wie het laatste woord heeft.
Dat laatste woord heeft ook het boek
je van het Gezinsbegrotingsinstituut
niet. Mevrouw E. J. Wilzen-Bruins. die
„Kopen op afbetaling" schreef heeft zich
niet aan algemene beschouwingen ge
wijd, maar zij voert een rustig gesprek.
Niet zó nieuw
Om te beginnen vertelt ze. dat dit
nieuwe" systeem allesbehalve nieuw
is. want dat er zo'n honderd jaar gele
den in Amsterdam al een zaak was. een
„gesloten" huis. waar men op crediet
kon kopen. Het huis lag aan een van
de stille grachten, want de fatsoenlijke
burger geneerde zich toch wel lichtelijk
voor dat kopen op afbetaling en daar
om was het wel prettig dat het huis
beetje achteraf lag. De kleine man k\
■9
dus.
Pas na de tweede wereldoorlog is
het kopen op afbetaling tot grote ont
wikkeling gekomen en wel zo, dat
in vrij veel zaken op deze wij
ze „terecht" kan. Maar, zegt mevruw
Van Wilzen, wij verdienen met n
te, om niet te zeggen met veel n
te ons geld en daarom lijkt het we!
nuttig ons op dit kopen op afbetaling
te bezinnen, voor we ons goede geld
a steken.
[et is zo mooi voor ons soort men-
Wat voor mensen zijn dat dan
wel? Het zijn zij. die eeuwigdurend in
geldnood zitten. Het zijn zij. wier finan
ciële behoeften veel groter zijn dan dooi
hun inkomsten gedekt kan worden. Het
zijn die mensen, die niet tot sparen ko
men. omdat steeds een andere, nóg drin
gender uitgave voor moet gaan en het
voorgenomen „spaar-doel" mét het ma
gere spaarpotje wegspoelt.
Er zijn ook nog anderen, die wel een
reserve kweken, maar die koop op af
betaling aangrijpen, omdat ze menen de
termijnbetaling makkelijk te kunnen in
vlechten tussen hun gewone dagelijkse
uitgaven. Koop op afbetaling „merk je
niet zo gauw".
sel een (mogelijkheid geeft ora toch
aan radio of televisie, fiets of brom
mer, wasmachine, meubels of kleding
te komen. Zij hebben geen gebrek
aan geld omdat ze zo weinig verdie
nen, maar veeleer omdat ze hun
inkomen zo snel uitgeven.
In Amerika heeft men een diepgaand
onderzoek ingesteld over deze wijze
aankopen doen en men is tot de
clusie gekomen, dat wanneer men „echt
goed" iets wil kopen, het volgende be
hoort plaats te vinden: plannen maken,
praten, informeren en kiezen.
Dat is het ook, wat zij, die tot koop
op afbetaling willen overgaan, moeten
doen, als ze het doen. Want deze bro
chure maakt duidelijk, dat het heel wat
verstandiger is, een spaarpotje te ma
ken, ook al zijn de verleidingen van op
gemakkelijke voorwaarden een naaima
chine, die ajourt en watteert, die stopt
en knoopsgaten maakt, te „kopen", nóg
Zij, die ernst maken met het goed
marcheren van hun huishouden ei
er over denken, iets op krediet-s
te schaffen, doen er goed
eerst eens naar een spaarbank, een boe
renleenbank of een commissie voor huis
houdelijke en gezinsvoorlichting te gaan.
Voor vijftien cent koopt men dan „Ko
pen op afbetaling" en daar wordt mer
heel wat wijzer van....
Veertien dagen geleden hebben
u verteld hoe ge staan moest: fier
als een koningin. Om het een beetje
gemakkelijk te maken, leerden we u
het kunstje van „het gevoel van aan
een wolk te hangen", dus: hoofd
hoog en schouders omlaag, benevens
het „ingetrokken staartje". Tame-
lijk vreemde beelden, dat geven we
toe, maar gemakkelijk om te onthou
den. U hebt, als u deze kunstjes
doet, meteen de goede houding te
pakken.
Nu gaan we lopen. De beginstand
weet u, wilt u die weer even aanne-
nemen? Houdt Blad Zij maar weer in
de hand. Óm te beginnen moet u u
voornemen zich zó voort te bewegen, dat
uw lichaam uw benen meeneemt en niet
uw benen uw lichaam. Misschien hebt
u over dit feit nog nooit van uw leven
nagedacht tja, toch is het heel be
langrijk, onthoudt het dus! En neemt
u óók voor, uw bovenlichaam zo
rustig mogelijk te houden bij het gaan,
roei niet met de armen en realiseer u
dat u, als u goed wilt leren lopen, u
uw benen van uw heupen af moet be
wegen, dus zo hoog mogelijk.
Daar gaan we dan: zet uw ene been
vooruit, laat uw hiel eerst neerkomen,
ja heus. u leest het goed, eerst uw hiel,
onmiddellijk daarop gevolgd door de
rest van uw voet, onmiddellijk! Ontspan
uw knieën en breng het gewicht van
uw lichaam over van de achterste voet
naar de voorste. Doe het vlug en soe
pel. zodat u niet staat te wiebelen.
Duw de achterste voet naar voren, niet
bijslepen, nee, duwen.
Let dan ook op de stand van uw ar
men. De linker gaat achterwaarts, als
het rechterbeen naar voren komt en
omgekeerd. Het zal aan de lengte van
uw benen liggen hoe groot uw stappen
zijn. Forceer niets, maar dribbel ook
niet. Een prachtig hulpmiddel is een
groot, dik boek. Dat legt u op uw
hoofd, nee, nee. dan mag u het niet blij
ven vasthouden! Laat het los! En houdt
het op uw bol, terwijl u daarbij uw ar
men zijwaarts strekt. Voelt u wel dat
u nu wel rechtop móet lopen, anders
glijdt het boek zó voor uw voeten en
ligt het uit de band!
Controleer uzelf tijdens de oefeningen,
door zogenaamd onverwachts!stil te
staan. Als u goed loopt, rust uw li
chaamsgewicht op de voorste voet, het
achterste been is „vrij" en nog gestrekt.
Ja? Goed zo! Gaat u maar weer ver
der. En onthoudt er nog één kunstje
bij: in gedachten loopt u uw eigen
borstbeen achterna! Met het „touwtje"
en het „staartje", weet u het nog? Zo
bereikt u dat u werkelijk vorstelijk loopt,
net een pauw, en niet als een gekron
kelde rups.***
Moeilijk
De schrijfster vertelt dan, dat
hen, die heel moeilijk tot sparen ko
men en bijna nooit een groot stuk kun
nen bemachtigen het afbetalingsstel-
•en klei
De koollilader
kool loswikkel
halen. De zwa
>rdt
in gaar koken in ongevet
nuten. Laat de bladeren op
lillekken en afkoelen. De
psnedei
lengte
Dan leggen we de koolbladeren plat
op een bord of een plankje. In hel
midden van elk blad leggen we ren
alaafje kaas. De uileinden van het blad
worden naar binnen gevouwen en zo
wordt er een stevig rolletje van ge
maakt.
De rolletjes worden in een koekepan
lirhrbruin gebakken in boter of marga
rine, daarna worden ze opgediend op
een verwarmde schotel. Heeft men een
oven, din kunnen de koolrolletjes in
een beboterde vuurvaste schotel worden
ht. De rolletjes bestrooien
pane»
neel,
hiei
Laten we het mooi
houden
Een feestelijke gebeurtenis: iemand
is jarig of er komt een visite die
extra onthaald wordt en dan gaan wij
bakken. Een glanzend goudgele cake,
heerlijk luchtig. Soms doen we er kren
ten en rozijnen door, soms bespuiten
we het kunstproduct met glazuur of
chocola
Zo'n cake blijft vers in een lang
werpige koekdoos, maar de narigheid
is dat zo'n doos meestal maar betrek
kelijk smal is en dat de cake ietwat
gekneusd uit de strijd komt na het in-
en uittillen.
Weet uw wat u doet? U snijdt een
plastic broodzakje aan de zijkanten
open, zodat het een langwerpig stuk
wordt. In het midden zet u de cake,
en als u hem nu in de trommel wilt
laten glijden, behoeft u de uiteinden
van dat plastic lopertje (dat steviger
is dan papier, omdat het niet vet
wordt en dus ook niet scheurt) maar
vast te pakken en uw cake glijdt,
zonder dat u hem kneust, in de trom-
Durft u al aan de schoonmaak te denken? Of stopt u de gedachte
daaraan voorlopig maar liefst een héél eind weg? Die kasten, hè,
dat is het ergste. En dat wassen en strijken van de gordijnen en de
keukenvalletjes. En die verschrikkelijke rommel als er ergens ge
verfd of behangen moet worden.
En hoe staat het met de meubels? Henben de stoelen eigenlijk
ook een nieuw gewaad nodig? Probeer het eens zelf en begin er nu
vast aan, dan krijgt u vanzelf de smaak van een algehele opknap
beurt te vakken.
U dient natuurlijk wel een geschikte bekle-
dingsstof uit te kiezen. Informeert u eens in een
goede meubelzaak, er zijn tegenwoordig „stoffen"
van synthetisch materiaal, die zich heel gemak
kelijk laten reinigen. Meestal zjjn ze bewerkt
met silicon»
uge
lenten dii
U begint met de sloe! onderstebo
de schroeven op iedere hoek te
Dan legt u de zitting op het ni»
materiaal en u tekent hel patroi
er vooral om, voldoende ruimte,
cm rondom trver tc laten om
Trek de stol dan strak over de
en zorg ervoor dat er nergens rimpels ontstaan.
Langs iedere kant slaat n nu drie spijkers, op
geljjke afstand van elkaar. Pas dan gebruikt u
meer spijkers. Als de hoeken van de zitting erg
scherp zijn, is het wel verstandig daar van te
voren van watten (niet te, dik natuurlijk) een
soort kussentje aan te brengen.
Vouw nu de boeken
om en spijker deze ook
en u heeft hem alleen
(van te voren natuurlijk keurig gewi
te leggen.
tot het laatst toe
Het is net alsof de beide
tassen op de foto links
gemaakt zijn van een zij
deachtig, gestreept mate
riaal. In werkelijkheid
zijn ze van plastic, dat
heel zacht en soepel aan
voelt en dat met een kris
kras figuurtje is opge
spoten.
De andere tas lijkt op
het eerste gezicht op een
soort clocqué materiaal.
Maar dit is ook weer
plastic, met een ingeperst
motiefje, waarvan de bin
nenkant met een kleurtje
is aangegeven. Iets om op
een stralende zomerdag
te dragen
Het is wel echt iets om een beetje verheugd over te zijn, dat er de
laatste jaren zoveel aandacht wordt besteed aan de kleding voor de aan
staande moeder. Ontwerpers en confectionnairs, om van de winkeliers niet
te zwijgen, hebben ontdekt dat het de moeite loont mooie en modieuze kle
ding voor deze categorie Nederlandse vrouwen te brengen. In ons land
verwachten per jaar 200.000 vrouwen een baby. Alleen daarom al is het
verantwoord, variëteit te brengen in deze confectie.
De wijde en vormloze slobberjurken
hebben afgedaan. Inplaats daarvan
zijn de deux-piéces gekomen. De rok,
die het meeste te lijden heeft, is van
stevige stof althans voor de winter
maanden en is meestal verkrijg
baar in drie soorten: de wikkelrok, de
rok met de hoefijzervormige uitsnij
ding en de rok die met een grapje
het „kangoeroe-model" wordt ge
noemd: een met bandjes verstelbaar
voorstuk, dat is opgeknipt en dus mee-
JN BLAD ZIJ van de vorige
week was het voorbeeld
van de heer Jansen uit
de brochure „Uw hand
tekening, mevrouw" duide
lijk afgedrukt. U herinnert
zich wellicht die meneer
Jansen, die zonder werk
raakte en wiens vrouw
door haar werkzaamheden
het gezin toch nog kon
onderhouden. Hoe zij voor
stelde ter bezuiniging in het
huisje te gaan wonen, dat
haar ouders haar hadden
nagelaten en hoe dit voorstel
door hèm kortaf geweigerd
werd ..Hij wil zich laten
gelden en hij is het hoofd
van het gezin."
Voor déze mannen, be
hept met een groot minder
waardigheidsgevoel (hun
aantal is groot) is de er
kende handelingsbekwaam
heid van hun vrouwen een
bittere pil.
Ach, als wij een mooi
en goed huwelijk hebben,
waarin we olies in ge
meenschappelijk overleg
doen, halen we over deze
nieuwe wet onze schouders
op. Ze laat ons inderdaad
koud. Maar hóéveel vrou
wen hebben niet een man
als genoemde heer Jansen?
EEN man, die zich van de
ochtend tot de avond
Hoofd van het gezin voelt en
als zodanig behandeld wil
worden? Mannen, die zich in
alle mogelijke situaties wil
len laten gelden en daaraan
het geluk van hun vrouw en
kinderen offeren? Niets min
der. Iemand, die zich wil la
ten gelden kan zo kei-hard
zijn voor zijn medemens en
doet altijd domme dingen.
Zoals de heer Jansen, ge
krenkt in zijn (misplaatst)
eergevoel dat verstandige
irstel
zijn
af
wimpelde. Mensen
een minderwaardigheidsge
voel achten dit meestal iets
beklagenswaardigs, maar dat
is het absoluut niet. Wij moe
ten minderwaardigheidsge
voel n 1. niet verwarren met
bescheidenheid en een nede
rig hart. Ze staan in feite
lijnrecht tegenover elkaar.
Mensen met een minderwaar
digheidscomplex zijn in hun
hart ontstellend hoogmoedig.
Voor hun superieuren, die ze
innerlijk voortdurend benij
den. zullen ze slaafs vriende
lijk zijn en zelden of nooit
met de vuist op tafel durven
slaan, hen ronduit zeggen
waar het op staat. Dat dur
ven zij niet. Zij kroppen deze
haatgevoelens op en reageren
die af op hun minderen of
thuis. Niet zij zijn beklagens-
je Man over. Jij zegt de din
gen zo dom, enz. enz." Ook
zo'n minderwaardigheidsge
voel behept zijn. U moet eens
opletten, dat waar dit het
geval is, de man meestal een
goedige lobbes is wiens
vrouw in huis de scepter
Mensen met minderwaar
digheidsgevoelens tiranniseren
hun naaste omgeving op gru
welijke wijze, zijn dadelijk op
hun tenen getrapt en verbeel
den zich dat er van hun kin
deren, van de huishouding,
van de zaak, van kerk, staat
en maatschappij niets terecht
komt, als zij daarbuiten wor
den gehouden Alsof God hen
overal bij nodig heeft!
Een prachtig voorbeeld van
zo'n man vinden we ook in de
God, die hun eerst beloofd
had dat zij een zoon zouden
krijgen, hen nu nog voor diens
geboorte zou doen sterven. De
ze vrouw is zeer ver de meer
dere van haar man in rustig
geloofsvertrouwen. Als het
kind geboren is, geeft niet Hij
maar Zij hem de naam Sim-
son. „zonnekind". In het ge
loof ziet zij de dageraad glo
ren van de beloofde verlos
sing. Het pleit voor Manoach
dat hij deze naamgeving aan
zijn vrouw overlaat. Hier is
hij weer groter dan één die
een stad inneemt, omdat hij
hier zijn eigen „Ik" ovei
nen heeft. Dat „Ik" dat
sen met een minderwaï
heidsgevoel zo hoog zit. Zoafs
bij i
Jansen, die daar-
fig.
die zij ontzettend kunnen doen
lijden door hun dwaas, altijd
maar weer op hun ponteneur
(point d'honneur) wdlen
staan. Hebt u ze nooit ont
moet, die vrouwen, die bij
aanwezigheid van haar man,
altijd geremd zijn? Zich nooit
durven uitspreken, zich niet
geven zoals ze zijn1 Een zij
delingse. schuwe blik naar
hèm. de Man, vooral met een
Hoofdletter, zegt ons in zo'n
geval genoeg. Uit één van
zo'n blik kunnen wij een we
reld van gedachten aflezen.
Straks, samen met hem. zal
zij te horen krijgen: „Wat
deed jij nu daarover te pra
ten. Laat toch eens iets aan
bijbel, n.l. in de Vader van
Simson.
In Richteren 13 lezen wij
hoe niemand minder dan de
Engel des Heren tot tweemaal
de
Ma
noach verschijnt, o
haar moederschap voor te be
reiden. Manoach voelt zich
kennelijk gepasseerd. Hij was
toch „hoofd van het gezin"
en Hij wil nu door breedvoe
rige ondervraging het naadje
van de kous weten. Maar hij
is ook de eerste, die van z'n
stuk gebracht wordt. „Nu zul
len we zeker sterven", ver
klaart hij, maar zijn vrouw
maakt de gelovig-nuchtere
opmerking, dat God toch
moeilijk Zichzelf kan tegen
aan het welzijn van zijn ge
zin offert, door dat huis niet
te willen betrekken. Alleen
omdat het hem steekt in zijn
eergevoel, dat behalve de ver
diensten, ook dit van zijn
't Is niet prettig voor een
man. als zijn vrouw de kost
moet verdienen. Maar als
God iemand nu in zo'n situa
tie brengt, wees dan zielsdank
baar dat Hij uw vrouw nog
de kracht en het vermogen
schenkt, geld te verdienen en
aanbidt Zijn Vaderzorg, die
schittert in dat geërfde huis.
Natuurlijk was dit maar
een gefantaseerd voorbeeld in
dit boekje, maar de zusjes en
broertjes van dit 'voorbeeld
zijn tallozen.
O, dat zo spoedig gekrenk
te eergevoel! Het is zo dwaas
en dom. Het maakt zo achter
dochtig Denkt altijd dat die
en die hem of haar met op
zet passeren, omdat hij (zij)
het „maar" is. De nederige
hoogmoed.
Zwaar is de strijd hierte
gen. Maar die strijd moet
aangebonden worden. Liever
vandaag dan morgen.' En met
de hulp van Gods Geest zul
len ook deze mensen met
hun minderwaardigheids- nee
eigenlijk: meerderwaardig
heidsgevoel meer dan over
winnaars zijn. Zij zullen het
belachelijke inzien van „zich
te laten gelden" en in het be
sef dat wij allemaal (óók on
ze superieuren, óók onze be
gaafde man of vrouw) maar
stumperige mensjes voor God
zijn hun naasten en onderge
schikten in alle opzichten tot
hun -echt en tot hun volle ont
plooiing laten komen.
MARGARITHA
Mevr. C. S. v. S.-H. Nee,
dit vind ik zelf niet vreemd,
daar ik mij niet herinner ooit
een dergelijke brief ontvangen
te hebben. Mocht dit wel zo
zijn. dan beantwoord ik steeds
nlle brieven, die om beant
woording vragen en zeker
lie. waarbij een postzegel is
ingesloten. Het kan dus óók
zijn. dat mijn antwoord aan
u is zoekgeraakt. Ik herinner
mij uw brief diet, maar ja,
bij zoveel correspondentie kan
lit wel eens gebeuren. Mis
schien kan ik u nu nog met
één of ander van dienst zijn?
Mevr. G. Z.-Z. te R. Dank
voor uw brieven. Fijn. dat u
zo van de uitverkoop kon pro-
'ite-en. Sterkte en licht ook
verder in uw levensavond!
M.
FANTASIE
Het halflange jakje valt hierover heen
en daarin is het. dat de ontwerpers
hun fantasie volledig kunnen uitleven.
Immers, om de aandacht „af te lei
den" wordt het accent op de halspar
tij en de mouwen gelegd. Mevrouw
Oeke Wieringa, die voor de N. V. Mo-
dart de ontwerpen uitvoert, heeft ook
voor het komende seizoen weer een
aantal alleraardigste vondsten gedaan.
KANDEEL
Wij zagen op een show van deze firma
eter gelegenheid waarvan échte ba
kers échte kandeel schonken!) aller
aardigste pakjes met een ronde hals
en korte aangeknipte mouwtjes. Heel
geschikt om bij hoogzomer te dragen
en als het iets koeler is, kan er een
bloesje onder. Die ruime en iets af
staande halzen, ook bij de korte man
teltjes en de leuke vilten jaeks zijn
voor de aanstaande moeders erg pret
tig, omdat zij het meestal spoedig
warm hebben. Maar al te laag moe
ten die halsopeningen ook weer niet
zijn, zeggen de inkopers, want
daar hebben de heren echtgenoten be
zwaar tegen.
OP HAAR VOORDELIGST
Feestelijk en luchtig is dit pakje van
veredelde katoen, met aan de hals op
geknipte puntjesdie ook naar binnen-
geslagen kunnen worden. De mouwen
zijn driekwart en hebben splitjes eten-
als het jakje dat in de zijnaden heeft.
Speciaal voor Modart is een katoenen
dril geweven, een stevige en goed
wasbare stof. zeer geschikt voor mo
dellen. die wat uitstaan. Heel aardig
was daarvan een deux-pièces, afgezet
met witte kraag en manchetten. De
hals was rondom iets uitgesneden.
Voor de ruimte van veel jakjes was een
oplossing gevonden in de draaiing van
een schuin achterwaarts verlopende,
met knopen vastgezette klep, onder
aan beide zijnaden. Er waren ook
feestelijke modellen van zijden jac
quard of veredelde katoen, terwijl er
zelfs een avondtoilet werd getoond:
zwarte rok met daarover heen een
kostelijk jakje van zilverbrocaat.
Fleurige en modieuze kleding dus, die
zwangerschap niet onzichtbaar maakt,
maar er wel voor zorgt dat de a.s.
moeder er tot het laatst toe op haar
voordeligst uitziet.
Van stevige blouw-witgestreepte drill
is dit pakje, dat met wit piqué werd
afgezet. Ook hier zyn ueer tal van
mogelijkheden tot variatie bjj het jasje.
