u
n
Tekenonderu/ijs
Voor de minnaars van het
Bel-canto
De theologie van het
Cultureel
venster
ZONDAGSBLAD
ZATERDAG 26 JANUARI 1957
Ontroerende romen
van Edzard Schaper
Zelf heb ik maar enkele flitsen van Rus
land gezien, 't Was in 1934, bij een bezoek
aan Leningrad. Leningrad, stad van contrasten.
Prachtige paleizen aan de Newa, vroeger
bewoond door grootvorsten nu door arbei
ders, die per familie een halve kamer hadden
met vieze lappen voor de ramen in plaats van
gordijnen. Een van de n^ooiste kerken, de
Izak-kathedraal, door Czaar Nicolaas I om
streeks 1850 gebouwd, vertoonde nog een
ongelooflijke luxe: groene ruiten van mala
chiet, blauwe van lapis lazuli, prachtige
mozaïeken, o.m. Christus aan het avondmaal
ze was nu veranderd in een antireligieus
museum. We zagen daar een tentoonstelling
van relikwieën (splinters, haren, heilig water)
om te bewijzen, hoe de kerk en haar dienaren
het volk steeds bedrogen hadden. Aan de
pilaren hingen caricaturen, die in beeld
brachten hoe volgens het „oude" geloof God
(een figuur in rode mantel met blauwe sjerp)
de wereld zou hebben geschapen: wij weten
't nu wel beter! Het pièce de resistance" was
een geweldige slinger, die van de 112 meter
hoge koepel neerhing en zich bewoog over een
vlak, waarop de werelddelen waren getekend:
de slingerproef van Foucault.
Wat deed die in een kerk? On- hij toen gezondigd? Maar hij is
ze vrouwelijke gids vertelde 't immers gezwicht voor het ruwe
ons: „de godsdienst heeft ons ge- geweld van een dronken joelende
leerd. dat de zon om de aarde menigte. Hij heeft twintig jaar
draait, maar de wetenschap zegt lang in een nieuwe omgeving,
ons het tegendeel." Ik veroorloof- waar niemand iets van dit vrese-
de me de opmerking, dat dit toch lijke feit vermoedt door onver-
niets met Godsgeloof te maken moeid werken en ijzeren gestreng-
u-"' „Neen", was het antwoord, heid de beschuldigende stem van
>n- zijn geweten tot zwijgen trachten
te brengen, en hij meende, dat dit
gelukt was.
s schijn. Hij had als God
Opzet of schrik?
Diezelfde nacht wordt hij door
i mo§en wij het misschien zeg-
i beroerte getroffen: hij doet eigen diepste overtuiging
mond: „Die tot
nog enkele wankele schreden
de brandende petroleumlamp
zijn handen, valt. de lamp dooft blijven, willen
uit. maar toch gaat het houten
vlammen op.
komen en
nood bij ons
ers geen kerk
de geschiedenis, maar de kerk
het begin, vóór zij de last
Heeft de ontrouwe monnik, die der geschiedenis op zich nam."
Dus: nu de wegen der gelovi-
;n in onze eeuw zo zeer bedreigd
zijn, moeten we terugkeren tot het
oorspronkelijke Christendom. Of
de electrische leiding
raderlijke microfoon had aange
legd. de plas petroleum, waarin dt
bisschop lag. opzettelijk aangesto-
ken of is de brandende lucifer de brand met opzet of door schrik
door de schrik uit zijn hand ge-
Niemand weet het. Maar de
meestal ook slechts
tuinen geslapen. Wij verdrevenen,
beroofden, ontrechten zijn door
God iets vroeger dan anderen die
genade waardig gekeurd en daar-
ontstaan, is niet belangrijk: God
kan zich van beide dingen bedie-
het boze
vatte 'het. Steeds blijft
H. SCHOUTEN
Gebed om een goed einde
Leerlingen uit een 5de klis tan
een lagere school te Amsterdam
maakten deze verzameling koste
lijke koppen op het vernieuwde
tekenonderwijs.
„Leef ik nu mijn jeugd op
nieuw, zoveel later of spreken
weer de oude vertrouwde stem
men in mij?" vraagt Maurice
Roelants zich af, als hij in dit
proza-gedicht de diepste roerse
len van zijn kinderleven aan ons
prijsgeeft.
bevolking
ontwikkeld: zij moet aanschouwe
lijk onderwijs hebben
dat de wisseling
Edzard Schaper, de Duitse auteur
die de ontroerende roman sDie
letste Welt" schreef.
van het geloof is niet in de
wereld, behalve de liefde, en die
is van het hele geloof genoeg
voor de wereld. Juist daarom
moest je mijn opvolger zijn."
In deze vernedering en boete
te tonen,
vooruitgang heeft tegen
gehouden (zij vertaalt
voor ons de met grote
letters aangebrachte
spreuk: Godsdienst is
opium voor het volk) en
de pioniers van de we
tenschap heeft vervolgd
of verbrand (Galilei,
Giordano Bruno). Daar
om is ons embleem niet
het kruis, maar hamer
en sikkel". Een deel
ivan de kerk was afge
schoten en veranderd in
een vergaderzaal van de
„Bond der Godlozen".
wordt hij wordt de ziel van Athanasius ge-
de eigen zond. En bijna fluisterend zegt hij iaay,t h hh°^
gen tot de intimiteit van een we
zen". In het onderhavige geval,
zijn eigen kind-zijn.
Zo is dit boek een zelfbevrij
ding geworden. Het proza is voor
naam en ingetogen doch niette
min doorgloeid van liefde voor de
volheid van het leven. Het is een
boek vol levenswijsheid van een
christen die zijn gebed om een
Wij herinneren ons dat in 1944 goed einde besluit met: „Geef dat
dit boek bij de eerste druk werd ik het leven nooit verraad." „Lie-
aangekondigd als een proloog van ver dan uit een Sartriaanse walg
een in voorbereiding zijnde roman en een zinloze wilsbeschikking vrij
..Oidipoes gaat ziende voorbij". De een ijdele keuze te doen spring ik
roman werd. naar ik meen. nim- in de geringste glans van liefde",
mer gepubliceerd, misschien wel heeft de schrijver verklaard, in
nimmer geschreven. In de tweede een voorwoord van een hem ter
druk") komt in ieder geval de me- ere uitgegen vriendenboekje,
deling niet meer voor. De schrij- Zijn ..Gebed om een goed einde"
ver zal er zijn redenen voor ge- draagt hiervan het kenmerk,
had hebben het bij deze proloog Het is een weldaad dit boek te
te laten En nu wij het boek twaalf lezen.
P.J.R.
Verrassenoe resultaten op Amsterdamse expositie
Vernieuwing van het
Ook na jaren blijkt de bekende
sociale (sterk gekleurde) roman
van Jef Last over de drooglegging
der Zuiderzee, opnieuw in de Sala
manderreeks herdrukt,
waardige roman.
Toen werd onze aanvankelijke
druk versterkt, dat de schrijver te
(Van onze Kunstredacteur)
Een tentoonstelling in Amsterdam is aanleiding tot het
volgende. Het is een tentoonstelling in „Arti et Amicitiae"
aan het Rokin en bevat geen enkel werk van een groot
uruK versiert», aai ue sennjver ie j__i
veel overhoop heeft gehaaid door kunstenaar. Eigenlijk zijn het allemaal anonieme deel-
zich, behalve met de problemen nemers en deelneemsters, die met elkaar de tentoonstelling
d" boeren! ïen"eïrsaln"d«?were. ..Tien jaren vernieuwing tekenonderwijs" konden samen-
kers. Werkelijk boeiend is het boek stellen. KincUren van de kleuterschool en de lagere school
beKhrijft"refhS'ïchf "ïS hebben er hun werkstukken opgehangen en in de achterste
moeite gegeven iets te begrijpen zaal zijn het de leerlingen van kweek- en vormschool.
dert het ons eigenlijk niet eens.
Roelants heeft in dit beknopte ver
haal voor ons besef alles gezegd
wat hij ons over zijn jeugd wilde
vertellen. Hij heeft zich er ook
volkomen in bevrijd van een raad
selachtige binding aan zijn jong
gestorven moeder, die stierf ..uit
onu
niet vergeten wordt komen.
Hij leert inzien, dat hij De sfeervolle beschrijving van
te hard is geweest tegen zijn jeugd in het „barse Gent" heeft
alle zwakken, maar niet niets van doen met de vaak al te
In zijn sappige folklore waarin de Vlaa
maal verloochend, en
dat heeft hij mij jaren,
tientallen jaren nage
dragen. Nu moet ik om
Zijn vergeving worstelen
en mij diep vernederen,
omdat in de hemel
op
N.V. Brussel.
de zielsgesteldheid van de ge
lovige vissers. Dat hij daarin is ge
slaagd geloven we nu juist niet er
we zouden het hem ook niet kwa
lijk willen nemen. Met dat al
het verhaal voor
om te overtuigen.
(Amsterdam, EM. Querido's Uit
gevers Mij.).
De titel van de tentoonstelling is men. Die vreugdebeleving is no-
„Kmd en Kleur" en de bedoeling dig, omdat het kind immers al-
is om dit met een heel gewich- tijd leeft onder de doem opgevoed
te gekleurd tig woord werkstukken te tonen te moeten worden.
op het gebied der beeldende ex- Wat we op de scholen nu nodig
pressie, vervaardigd door leerlin- hebben is niet de tekenonderwij-
gen der openbare lagere scholen zer met het diploma, maar zonder
en der gemeentelijke opleidings- het begrip, doch de kunstenaar
inrichtingen voor a.s. onderwijzers die tevens opvoeder is. de artist die
en kleuterleidsters. En nu zal die pedagoog kan zijn. Hij moet de
uitdrukking „beeldende expressie" kinderen leiden in hun beeldende
misschien wat geleerd klinken in uitingen, hij moet de schoonheid
schoolverband, maar in feite gaat doen ontdekken aan eigen expres-
het daarom. De tijd van het ge- sie. En hij zal er vanzelfsprekend
wone teken-onderwijs zijn deze od letten dat er niet wordt nage-
scholen dus al gelukkig voor- tekend. maar dat het kind tot een
bij. eigen schepping komt, zowel de
En nu kunnen we ons indenken kleuter als de kweekschool-leer-
dat oudere tekenonderwijzers
tien
jaar3
n dreigde zich te verliezen.
behoort tot de Vlaamse
schrijvers die door hun psycholo-
(Van onze Kunstredacteur)
Bisschop Athanasius
2d£H2i,ZiA'«to °m ie inwijding vlnciafisme.
„Ik ben niet van de wereld, ik van de nieuwe bisschop bij
TJÏP+LgI+u. begrijp niets van de wereld, ik ben wonen, belijdt hij:
dan twintig mid slechts
het martelaar- Roelants behoort tot de Vlaamse
...mi.»» 0p 2 jun. 1957 js het ticn jaar
geleden dat in Amsterdam werd
opgericht het Ballet der Lage
Het valt op dat Roelants, veel Landen onder leiding van Ma-
minder dan Marnix Gijsen ra zijn scha ler Weeme Het is
jaar geleden,- ik weet niet, „of ffeeï tóïchop mlS* «S*™*"' "Ilt.heb twb,,i? 'aar .Imsde vïldo^an'de eïen va5 een ge- land dus eigenlijk het oudste en-
ook nog wel enkele jongere bij
Het is dus geen wonder dat ter d ze expositie hoofdschuddend
gelegenheid van dit jubileum een rondgaan Wat vroeger ah het
groot boek is uitgekomen Ballet hoJ at b|j dit 0„d(,„,ij, werd ver-
d.r T -.aa waardeloos geworden.
sr over perspectief,
rechte lijnen en copieerkunst
deze toestanden nog net zo zijn, traditie hoog willen houden. Men ordend verhaal. Hij laat zich vol- semble dat zonder onderbreking
alles kwam me weer leven- Maar de hoogwaardige onder- wenst van ouds ons allen, zoals in komen gaan in zijn bespiegelin- werkte. IDoor heel ons land is
'„ïrfHS? rïmSo- „Dis breekt hem! „Juist daarom. Je de hemel, op een gouden achter- fJJ ve?gmSt"mét! dit ballet eetrokken en <>veral
an de wereld ge- grond te zien. Maar nu wordt in zoals Lissen terecht heeft opge- heeft het begrip en liefde voor
s goed. Het beste grijs stof en in bloed geschilderd." merkt, „het behoedzaam doordrin- de balletkunst gekweekt.
VIA NAAiD
«N PIAAÏ
gedragen spanning in deze
van de prachtige
letzte Welt" van Edzard Schaper, bent
(geb. 1909) die door een verblijf weest. Dat
van vele jaren in Estland en Fin
land de Russische toestand uitne
mend kent.
Bisschop Athanasius zo be
gint zijn verhaal is in 1938 bij
de brand van het ongeveer 20
jaar lang door hem bewoonde hou
ten huis omgekomen. Als vluchte
ling uit de Baltische staten is
hij daar beland niemand weet.
wat hij bij 't begin van de revo
lutie daar heeft ondervonden en
tracht, vanuit zijn armzalige resi
dentie bisschoppelijk gezag en
macht te krijgen. Macht over de
geesten.
Hij is een hard man. hard voor
anderen, ook voor de twee mon
niken die hem bedienen, hard
voor zichzelf. Om zijn vlammende
redevoeringen werd hij aanvanke
lijk door de jeugd vereerd, maar
de geestdrift der jongeren blust al
gauw uit. Hij is een sterk man
maar hij kan niet lachen. Hij
kan alleen heersen, niet dienen.
Wanneer een jong geestelijke
bij hem komt om instructies voor
een lange reis te ontvangen, zegt
deze: „Wij geloven, dat slechts
nog een reinigend offer van ons
zelf. waarvoor Christenen en Chris
tenheid rijp zouden moeten zijn,
nieuwe hoop kan scheppen. Een
Gottmer, Haarlem). De schrijf
ster Janet Sinclair is de bekende
35-jarige Engelse schrijfster over
ballet, die thans met haar man, de
balletleraar Leo Kersley, in Rot
terdam woont en correspondente in
Nederland is van het New Yorkse thans nog
„Danoe News". Janet Sinclair scholen
heeft een grote liefde'-± T,~1
let der Lage Landen,
1 veel verzet moeten
vallen. Welk kind bekommert
zich thans nog om het juiste per
spectief. om het mooie rechte lijn
tje of om het fraaie nagetekende
plaatje? Alleen die kinderen die
op diverse andere
n de hand lopen van
ecu die toevallig eens een
liefde die L.O.-diploma tekenen heeft ge-
haald op de tekenacademie en dus
bevoegd is. Dat wil zeggen: hij kan
r het Bai-
Frappant
De tentoonstelling in Amster
dam geeft in dit opzicht frappante
voorbeelden van beeldend vermo
gen. In de 6e klas van een lagere
*chool had de onderwijzer een
grammofoonplaat gedraaid met
de Dance Macabre van Saint
Saëns en daarna opdracht gege
ven de emotie met waterverf op
papier te brengen. Het is een ver
gassend resultaat geworden. Ook
tijn er op de scholen grote werk
stukken in klasverband gemaakt,
bijv. een heel groot „parkgezicht"
door 41 leerlingen van 912 jaar.
opvallend dat het mees-
Weeme enorm veel verzet moeten een tekening maken u...
worden, voor deze balletgroep tot ook technisch zeggen hoe je dat *e wer* n'et. statisch,
zulk een goede naam kwam. Het moct doen En zo'n meneer ergert dynamisch is. vol beweging, vol
fascinerend geschreven zich blauw op deze tentoonstelling.
verwerkt de feiten in ccn boet-
i relaas, dat overduidelijk aan-
•nt dat het leven der dansers en
nseressen beslist niet gemakke-
is. Een uitgebreide repertoire-
lust geeft aan hoe hard het Ballet ü1et"e7g"Te',T Es weVhTeï
Dat ritme wordt af c
uitgedrukt in verbeeldingen
negerdansen of jazz-bands.
negerdansen üi jazz-uanus, maar
VnjG Uiting (och niet alleen daarin. Al die vrije
verbeeldingen leven en kennen ge-
Wat is er nu van die verouder- lukkig niet meer dat starre en
de tekenopleiding overgebleven? stugge en onpersoonlijke van de
ER zijn ook in ons land heel wat lief
hebbers van het bel-canto. En nu neem ik
dat woord eens in z'n algemeenheid: liefheb
bers dus van het schone, sonore zingen. Dat
is trouwens ook de letterlijke vertaling van
bel-canto, nl. „schone zang". De meeste lief
hebbers verstaan daaronder alle operaconcerten, en vooral de Van de genoemden is het noch
Italiaanse operazang. De term bel-cantois zo bekend geworden, ter'hei^is beTde nular'niet het één
dat hij gebruikt wordt voor vrijwel alle zang. Heel erg vind door het ander doodslaand.
ik dat niet, maar toch geef ik graag even de juiste proporties
nieuwe ascese. Het boze oog uit
rukken."
De bisschop echter denkt alleen
aan strijd: strijd voor belasting
vrijheid der kerkelijke gebouwen
en terreinen, strijd om ondersteu
ning door de staat voor inrichtin
gen van algemeen welzijn, strijd
ja, waarvoor niet alles.
„Bij zoveel strijd zou men haast
kunnen vergeten, dat die voor de
God der liefde gevoerd wordt",
merkt de bezoeker op. En hij
vervolgt: „Er is slechts één theo
logie die nog overtuigt, dat is de
theologie van het martelaarschap,
of. laten we zeggen, die van het
persoonlijke voorbeeld. Er is ge
noeg gedacht en gesproken."
Oude foto's
bang om zijn autoriteit te verlie
zen. wantrouwend (zonder echter
te bemerken, dat in zijn schrijfta
fel een microfoon is verborgen,
en de inhoud van zijn meest ver
trouwelijke besprekingen door een
van de twee bedienende monniken
aan de geheime politie wordt
overgebracht), hij wil zich hand
haven, om, ja ondanks on
danks die éne vreselijke ervaring
twintig jaar geleden. En juist
aan die wordt hij plotseling herin-
ne-d.
De vreemde bezoeker is na eni
ge maanden van zijn reis terug
gekeerd en heeft oude foto s mee
gebracht die hij heeft opgekocht,
foto's, die waren genomen om de
kerk en haar dienaren in de ogen
van het volk belachelijk te maken.
Op één daarvan ziet men een
priester schaamteloos ontbloot op
het hoogaltaar staan, met het on
derschrift: Eindelijk overtuigd,
verlaat hij zijn dienst!"
Vreselijk ogenblik
Bisschop Athanasius doorleeft
weer dit vreselijke ogenblik. Heeft
De term ..bel-canto" het
woord zegt het al heeft eigen
lijk alleen betrekking op het mooie
van de zang. op de mooie klank,
op het gebruik van de stem als
een instrument. Vroeger was en
wel speciaal in de Italiaanse Ope
ra de klank het voornaamste en
het ging de luisteraars alleen maar
om ontroerd te worden of in ver
rukking te komen van dc klank
van een stem. De schoonheid van
de toonvorming was hoofdzaak.
Wat er gezongen werd
belangrijk, alleen ma
was zo tot ongeveer iö»u. want
toen kwam er een andere stroming
die het woord en de expressie naar
voren schoven. Toen ging het er
niet alleen meer om hoe mooi de
klank van de stem was. maar ook
of het woord tot de juiste uitdruk
king werd gebracht.
Voor dat vroegere bel-canto
kwam het vanzelfsprekend ook
aan op een enorme technische be
heersing. In dit opzicht kan
hoe. Dat
voorbeeld zijn voor
de huidige zangeressen en zangers.
Maar of dat bel-canto nu werke
lijk de juiste vorm van muzikale
expressie was valt sterk te be
twijfelen. Het was in feite niet
heel veel te vertellen kwam ik
door enkele zangplaten, waaron
der een historisch waardevolle op
name van de Italiaanse His Mas
ters Voice (La Voce del Padrone)
onder de titel: ..Tempi d'oro del-
la Lirica" (30 cm. langspeelplaat
QALP 10133). Niet minder dan 12
Italiaanse operazangers- en zan-
generssen zingen hier aria's en
duetten van Verdi. Donizetti, Puc
cini. Massenet. Bellini. Het zijn
de sopranen Adelaide Saraceni,
Margherita Carosio, Toti dal Mon
te. Maria Caniglia. de mezzo-so-
praan Irene Minghini Cattaneo, de
tenoren Giacomo Lauri Volpi, Tito
Schipa. Benjamino Gigli en Aure-
liano Pertile. de baritons Gino
Becchi en Apollo Granforte en de
bas Tancredi Pasero. Men moet
van de Italiaanse stemmen en van
de Italiaanse opera houden en dan
is deze plaat een kostbare verrij
king. Wellicht met uitzondering
van de Nabucco-aria van Verdi
door de bas Tancredi Pasero. die
beslist onder de maat blijft. Maar
overigens echt
plaat I
..gouden tijd" van de zangkunst,
waarbij moet worden aangetekend
dat het goud in waarde steeds
varieert. Alle aria's ziin met
orkestbegeleiding. Maar de zang-
op de móóie klank van hun liefhebbers moeten deze verzame-
Een stem. Dat is een even onhebbelij- beslist in hun discotheek heb-
klankzïïinelijkheid. die bijv. ook ke ijdelheid ben
een Amerikaans orkest kan heb- Het verleden wordt overigens ue man die in de operakunst
ben zonder tot de werkelijke mu- zelfs in radiolezingen nogal ^et zgn. verismo bracht, het
ziek te komen. Die zinnelijkheid «n—h.eH-
grijpt aan, fascineert, boeit, maar
toch alleen maar uiterlijk. De
kelijke ontroering
En het grootste deel
a altijd zo. luisterende schare „trapt ei' in":
wisseling kwam ja toen. Maar waardoor werd u
de zangkunst, eigenlijk getroffen in die oude op-
waarbij de accenten kwamen te name? Alleen maar door de klank, 1UII9UW1IC
vallen op het woord en op de niet door de muziek en zeker niet onderwerp diende
emotie Ook op dit gebied zijn er door de voordracht. Laat ik uit het
evöJnaa""?e "Sara;
jfiiShrtó
U*kÏntmS ^»crhien n°oT Stader. sen vertolking van de com- dar laiding van Mascagni zalf
Italiaans, hniitanoran en hystari- ..„nlstanrol u,t da Anadna va,, Maar^ha.ronwbaar kalman het
SS: ZJmS W iir Seefried, een stralende opareue- componist na.uurhjk
Ie bourgoisMet echte ™a*a'« Icna Jurlnac of een Mascacni was dat beslist wel en
"SS iets tl mak» als de zan- Schubertlred van Hans Hotter, het befaamde ..Intermezzo;
gors die zich uitsluitend speciali- dan
de andere plaatzijde zingt het Sca
la-koor met de sopraan Lina Bru-
na Rasa en de mezzo-sopraan
Guiletto Simionato het „Inneggia-
mo. il Signor" (de scene vóór
de kerk). Een voortreffelijke op
name, die niet alleen historisch
maar ook muzikaal betekenis
heeft. (45-toerenplaat 7ERQ 151».
'TOT SLOT nog een H. M V.-
plaatje van een zanger die ten
onrechte in meerdere muzieken-
cyclopedieën niet voorkomt, een
operette-zanger van het zuiverste
water, de Weense tenor Marcel
Wittrisch. Met koor en orkest on
der leiding van Bruno Seidler-
Winkler zingt hij hier echt z'n
mooiste liederen, d.w.z. zijn meest
populaire, nl. „Hór mein Lied,
Violetta", ,,Ja, das ist alles auf
Erd", „Irgendetwas Wunderschö-
nes", „Funiculi Funicula",
„Schenkt man sich Rosen in Ti-
rol", e.a. Mag ik heus van deze
stem in dit genre houden? Zo ja,
dan weet ik zeker dat u er ook zo
af en toe wel van houdt èn dan
mag u dit plaatje, dat uitstekend
is opgenomen, niet missen. (45-
toerenplaat 7 MW 650).
CORN. BASOSKI
inzien, dat er op dit gebied een (je kinderen niet om de direc-
conservatisme was. Waar te gelijkenis gaat, maar om wat
iaar toe? Het tekenon- achter het uiterlijk zit. En dat
z.- J---'f4 veel me^ van bet wordt soms in een zuivere, primi-
kind zelf uitgaan, moest geen in- tieve vorm verbeeld, zonder pa-
geleerd of opgezegd lesje blijven. thoS- zonder valsheid, zonder over-
Het kind moest zich vrij gaan 4aad_ Het is direct, maar niet ab-
uiten tot een nu komt de ge- stract Er schuilt een beleven in.
wichtige term vrije beeldende En a]s op deze wijze de kinderen
O- ■- expressie komen Niet een lijntje tot een vrije uiting komen, dan
Janet Sinclair ook natekenen dat de meester gezet kunnen we' er niet blij genoeg om
een s(00f_ een tafel of zijn. Tekenonderwijs is geen inpom-
kan aangaf. Maar zelfstandig pen van jaartallen.
het leiding geve:
zich voor de balletkunst in Neder- Cilullli VU1
land heeft ingezet en hoe verschel- moest hel
den het repertoire is. We hebben derwij
in ons land heus niet alleen het
Ned. Ballet, maar ook het Ballet
der Lage Landen, waaraan de En
gelse solisten Angela Bayley en
Jack Carter hun beste krachten
n. Naast de geschiedenis geeft expressie komen. Niet
dit verhaal
een helder inzicht in het
de balletkunst, terwijl het boek bo
vendien is verlucht met een zeer
groot aantal prachtige foto's var
de balletten. Een waardevol
het ijverige Ballet der uitdrukking
volkomen vrijheid
.„•n kleur zetten. In di„
kleur eigen emotie uitlev
èn'iüei
klankzinnelijkheid,
araan overigens de componis
toen ijverig meededen.
geïdealiseerd op zanggebie
Neen. dan had u die zanger mo
er- ten horen", of „hier is nog e
_iek heel oude opname van die en c
zelf" blijft uit. En zo kan het ook zangeres. Dat komt i
met het echte bel-canto zijn. kan rug
het zijn, want het i
Zo tegen de eeuw
r door de klank,
Iisti*che genie, het realis
me ook, als reactie op de roman
tiek. was de con- jonist Pietro Mas-
cagni (18631945), die in onze
tijd eigenlijk alleen maar voort
leeft in zijn opera „Cavalleria Rus-
ticana". ook weer zo'n veristisch
werk waarbij het gewone leven
van alle dag compleet met folk
loristische muziekmotieven als
historische bel-cantoplaat. deze opera heeft dan ook
De Italiaanse lyrisch-dramatische
tenor Giacomo Lauri-Volpi mankte
met enkele collega's een prachtige
verzamelplaat met opera-aria's en
zingt zelf twee delen uit Verdi's
„Othello".
Roept de waard hier kinderen, de waard heeft wijn
maar wacht nog even, even nog want voor we dronken zijn
moet ik het lied van mijn verdriet nog zingen
Wanneer de smart opkomt, de snaren klagen gaan
wanneer het grauwe uur opnieuw gaat slaan
waarin mijn mond lach en lied zal vergeten,
hoe mij te moede is dan, niemand zal het weten
Dan zullen wij de kannen klinken
want het uur der wanhoop slaat.
Heer waard Uw kelder is vol wijn. Uw wijn.
De lange luit is echter mijn
lk ken twee vrolijke dingen
twee dingen die uitstekend samengaan
wijn drinken en de snaren slaan.
Een kan vol wijn te juister tijd
is meer waard clan de eeuwigheid
en duizend zilverlingen
Het uur der wanhoop slaat.
En al zal de hemel eeuwig bestaan
en de aarde nog lang niet ondergaan
Hoelang gij, hé. zult gij het maken
gij met uw zilver en uw goudgeklank
een honderd jaar zowat? Dat is al lang
ja waarlijk leven en eens sterven is
alles wat aan ons nog zeker is.
Mensen is het niet om te lachen,
het uur der wanhoop slaat?
Ziet ge hem niet. Ziet toch, daar zit hij en huilt!
Ziet ge de aap die bokt en pruilt?
in het tamarivdabos, hoort ge hem jammeren
over de graven? Geheel alleen0
De armzalige aap in de maneschijn?
En nu, Heer waard, sla aan het spond
nu is het tijd, de kannen aan de mond
in één teug te ledigen
het uur der wanhoop slaat
LI TAI PO
(vert. Frank Daen)
beleving i
van het kind.
Dat is heel moeilijk werk. werk
dat ook zeker de snelle evolutie
van de kunst op de voet moct vol
gen. Maar het is uiterst dankbaar
werk en als het goed geschiedt
zal het ontdekkend zijn voor het
kind. En waardevol voor zijn la
tere houding ten aanzien van de
Tot 2 februari duurt deze expo
sitie, waar des woensdags- en za
terdagsmiddags kinderen en leer
lingen zelf bezig zijn. Het is goed.
vooral voor onderwijzers, om hier
Bloemlezen op
de knie!
Constantijn Huygens is de meest
boeiende en tegelijkertijd de meest
onbekende van onze grote zeven
tiende eeuwse dichters: zijn werk
verenigt Calvinisme en cultuur,
spel en ernst, vernuft en grofheid.
Alleen al deze factoren bijeen kun
nen een enigszins verantwoord
beeld van de dichter geven. Daar
om krijgen we uit de 500 sneldich
ten die onlangs uitgegeven zijn*
spel, vernuft en grofheid
slechts een indruk van een halve
Huygens.
Hoe verder dr. W. Gs. Hellinga
de wijze waarop met tekst en ti
tels van Huygens' sneldichten is
omgesprongen, kan verantwoor
den. is mij een raadsel, dat zelfs
le daardoor bereikbare ODlaag niet
oplost. Waarom voorts A. Roland
Holst deze bloemlezing moest in
leiden. is hem zelf kennelijk ook
niet duidelijk geworden.
M.B.
„Dichter
de knie
r-Daamen N.V,
