Het avontuur in de Stoosz
€bn mn mmt
Jong soldaat opgejaagf
als een stuk vee
BIJ DE MASSAJEUGD
Flatgebouw BETHLEHEM
ZONDAGSBLAD
ZATERDAG 19 JANUARI 1951
HIJ WAS EEN^UITSTEKEND VERKOPER, MAAR IN ZWITSERLAND
WERD HET HEM TE GORTIG, VOORALTNA
iimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii,,!,,,!,, iiiiiiiiMiniiiinniHiHnnnMiniiiiimiimniiiiiHiiiiiHunHHm
De weledele heer
Johan van Tonge
ren was vertegen
woordiger. En hij is
het nog! Dat laat
ste mag wel een
wonder heten, als men bedenkt, dat
Maar kom, laat ik U eer6t nog iets meer over genoemde heer
vertellen. Johan van Tongeren had enkele jaren geleden een
baantje gekregen als vertegenwoordiger van een grote inter
nationale zaadhandel. Op proef, wel te verstaan. Nou, eerlijk
hoor, de heren merkten al spoedig, wat voor vlees ze in de
kuip hadden en ze waren zeer tevreden over hem. Hij kreeg
een vaste aanstelling en na ongeveer een jaar had hij het zover
gebracht, dat hij zijn brommer kon verwisselen voor een volks
wagen. Zo reed hij dan, dag in, dag uit in zijn auto door het
land om voor de firma „Zaaimaaier" contracten af te sluiten.
keer terecht kwam, omdat
elders geen plaats meer was. Twee
dagen oponthoud in een klein ge
hucht. dat plotseling door vallen
de sneeuwmassa's van de buiten
wereld werd afgesloten. Alle
maal tegenslagen. Maar verbeten
vocht hij door. Alle adressen |BI
móesten bezocht worden, dat die schade schelen. Het had
stond voor hem vast. Opgeven
was er niet bij voor een Van Ton
geren. Doorzetten, kiezen op el-
.Stapt u eerst maar even uit,"
zei de ander, hem bij de arm ne
mend. ..Zo ja. Ja ik herhaal het,
ik geef grif toe, dat ik fout ge
weest ben. Maar natuurlijk zal
ik alle schade betalen."
„Schade? Schade? Wat kan mij
1 te zeggen,
van de sokken. Bovendien kruid- standig.
de hij zijn vurige pleidooien met gaan,
bij de portier
1 Nog één adres
kerel,
hem
Zodoende ging 'het hem
wind. Zijn verdiensten gingen
sprongen omhoog, evenals die .._0
zijn baas trouwens. Zijn arbeids- sneeuwvrij gemaakt. Wel lagen
„Ja, ja," verzekerde de man.
„een schitterende weg, uitstekend
te berijden". De informatie bleek zat achter het stuur
juist te zijn. De weg was geheel de ingespannen door de voorruit.
veld werd uitgebreid. Behalve Ne
derland kreeg hij ook België te
bewerken. Dikwijls was hij zes
dagen en nachten achtereen van
hetgeen zijn
zat hem in het bloed. Dat
trouwens bij alle Van Tongerens
al zo geweest. Een familiekwaal,
zogezegd.
aan weerskanten grote sneeuwho- vrij,
pen, in een lange rij, als
erehaag, maar daarvan onder
vond Van Tongerén geen noemens-
bijna het leven gekost. Overigens
was het misschien voordeliger
voor u geweest, als ik inderdaad
naar beneden gegaan was. Had
geen haan naar gekraaid. Pech
gehad meneer, want nu sta ik hier
en u zult me alles vergoeden, tot
de laatste cent toe."
Van Tongeren kraamde er van
t. - alles uit, om zijn gemoed te luch-
ïjswoestijn. Terug naar het ten. Ondanks de ernst van de toe-
1 stand moest de vreemdeling
toch even lachen.
„Dat zei ik al, meneer, ik zal
de schade voor mijn rekening ne
men. Mag ik mij even voorstel
len? Stooszmann."
„Zo, Stooszmann hè. En omdat
Stooszmann bent, denkt u
de Stoosz
de weg af
vaderland, waar de dooi inmid
dels was ingetreden.
avond. Van Tongeren
hij tuur-
grotendeels
zaten veel bochten
i. Gevaarlijke bochten! Want Van
Tongeren was bezig de
Zigzaggende
lag het plaatsje,
waardoor ook de temperatuur in ste klant woonde,
de wagen weer eens behoorlijk op „Oehoei!" Wat
peil kwam. Genoeglijk weggedo- raat kwam daar
^Poen,
het
drie jaren gebeurde
het „Van Tongeren", zei de
baas, „ik ben erg over je te
spreken".
„Dank u." sprak Van Tongeren
en hij boog.
.En daarom had
ik gedacht je nog
wat verantwoorde-
lijker werk te ge
ven, Verantwoor-
delijker èn aan
trekkelijker. Wat
ken. je arbeidsveld
een weinig te ver
leggen. naar Zwit
serland bijvoorbeeld?'
„Dat lijkt
in de kussens, een grote
gaar in de mond, *o zat hij daar
opperbeste stemming.
bezig de Stoosz zeker. dat u hier
gmg ;ec}ereen maar Vl
kan stoszen. U had toch haast,
- - zei u. Nou, daar zit u dan. Haast
zijn laat- 0f geen haast, u zult niet veel
verder komen vanavond."
Op deze wij^e gingen ze nog een
poosj_e door, maar allengs werd
'en beetje kal-
Van Tongeren krabde zich Van Tongerén toch
eens op zijn achterhoofd welk ge- mer
baar hem bijzondere krachten
Mooi land," dacht hij. „Mooi scheen te verlenen. Resoluut zette bleef
a a. ..aMj de wagen zo ver mogelijk bestaan.
de weg, dicht
ÖRNAienÖ &&n öe R&öioknop
Joseph A.Brusse
WO
De tegenligger kwam snel nader
bij. Zijn felle lichten doorboorden
de duisternis.- Van-Tongeren kon
zien, hoe de ander in een razen
de vaart de bocht nam en daar
bij angstwekkend dicht met zijn
Ze overlegden, wat te doen
stond. Van de wagen van Stoosz-
Kbïa"vaïada" M„V"iliii?e De °ch1'
doorboorden van Va.
RECLAME
moest slaan. Nog
zijn
i, ik had niet plaats van bestemming voerde, of
daar had je de poppen aan het
dansen. Weg afgesloten! Reusach-
„Nou kijk
anders verwacht. Er
land veel werk te doen. Ik heb
hier een lange lijst met adressen,
die bewerkt moeten worden. Voor verder gaan onmogelijk,
een deel zijn dat mensen met wie „Wat nu?" bromde Van Ton-
reeds betrekkingen onderhiel- geren, al heel wat minder opge-
maakten het hevige schok,
Zlen deed vvu
hij niéts meer. Alles duizelde uitwijkplaats,
hem. „De afgrond....", dacht hij. En dus zat
Het was hem, of hij reeds in dui- dan dat t*
ucii, i.i«zo. me wc, ik moet het tot wekt. Hij raadpleegde zijn kaart zelingwekkende vaart naar bene
mijn schande bekennen, een beet- en ontdekte na heel wat gezoek den suisde. Zijn hart bonsde he-
je verwaarloosd hebben. Aan jou en gepuzzel, dat
de taak de betrekkingen te her- dere manier, was
stellen. Er zijn echter ook men- je te komen. Terugrijden
bij, met wie we tot op heden zijn uitgangspunt, het
geen relaties onderhielden,
die we, als we het een beetje han
dig inpikken, tot onze klanten zou
den kunnen maken. En jij met
jouw gaven...
„Dank u," sprak Van Tongeren,
binnenweg....
hij binnensmonds.
„Proost! Een
wederom buigend.
„Begrijp me goed. Van Tonge- sof! Wat e
pionierswerk. Je zult
vrolet van Van Tongeren was er -
iets beter aan toe. Die was u> de Geïnspireerd dooi
flank gegrepen. En al was de
auto op die plaats lelijk gedeukt
en al deed het linker-achterwiel
een beetje vreemd, de schade viel
mee. Met vereende krachten
brachten ze de wagen, waarvan
het rechter-voorwiel reeds boven
de afgrond hing, terug in zijn nor
male toestand. De motor functio
neerde nog en als ze een beetje
kalm aandeden, zouden ze waar
schijnlijk wel weg kunnen rijden.
Maar met de andere wagen was
niets te beginnen. Ze trachtten
nog hem voort te duwen naar een
maar tevergeefs,
er niets anders op,
ieder aan een kant
de weg post gingen vatten
- naderende automobilisten te
'Jn mond stond wagenwijd waarschuwen voor het dreigende
het dorp- open. Maar -de doffe dreun, die gevaar èn om hun te verzoe-
ut», t 11 ken hulp te gaan halen in het
En zo stond Van Tongeren dan
weinige ogenblikken later te kleu
men op die eenzame weg in dë
Stoosz. Het was daar, dat hij het
hotel ..Verzeihuiic" hoord. Mi „o van zijn leven nam; Nooit
i had
vielen de plaats naderde,
de weg overging in het niet.
„Oehoei!" Kijk uit man, daar
komen brokken van. Van Tongeren
bediende zijn seintoestel: lichten
aan lichten uitt Aan... uit „Als
die gladakker dat niet ziet, dan...
Kijk nou, kijk nou. Man pas op.
Ezel die je bent, pas op! Pas op!
Beng Van Tongeren hoorde
v daverende klap. Hij voelde e
hij verwachtte te zullen horen i
voelen, als de wagen neer zou
komen ergens op de rotsen, daar
ver beneden hem, kwam niet.
Enigszins verbaasd opende hij de
„Proost'
En nog
weg van maar eventjes twee hon- ogen. Viel hij dan niet? Toen werd
derd kilometer! Lust je nog peul- het portier geopend.
Wat
het niet gemakkelijk hebben. Nou \Jan Tongeren vergat echter
wat doe je?"V dingi n.i. dit, dat Zwitserland kenTchter dat° paaltje."
„Verzeihung". hoorde hij
stem zeggen. „Neemt u me iiKct iu auiu
„Aannemen," rei Van Tongeren, in de winter erg onberekenbaar
lr was. Een weg, die 's morgens nog
E h«el goed te berijden
was bitter koud en hoe zuidelij- hiervan kon men toch moeilijk
ker hij kwam. hoe kouder het hotelportier de schuld geven. Zuch.
werd. Vroor het in Nederland tend begon hij aan de terugweg,
twaalf graden, in Luxemburg wa- Nou, om kort te gaan, hij kwam
ren het er vijftien, in Frankrijk die dag nog, waar hij wezen wil-
twintig, terwijl Zwitserland aan de, dat wel, maar daarmee was
de spits stond met drieëntwintig dan ook alles gezegd. Moe
graden. Asjeblieft, drieëntwintig
graden. „Ga je gang", zei Van
Tongeren. Nou, dat deed hij dan
maar.
Bazel, dik onder de sneeuw.
Dure hotels, ijskoude rukwinden,
een wirwar van straten. En maar
zoeken jongens!
„Kunt u mij ook zeggen, waar
de Friedrichstrasse is?"
„Jawohl, jawohl. Derde straat
links, vierde straat rechts, twee
de links, pleintje over, al maar
rechtuit rijden, tot u niet verder niVtci'Zjr
r.t ti- mei», voor
„Ik leef dus nog," zei Van Ton
geren een beetje dwaas. En tege-
e a lijkertijd het komische van zijn
opmerking inziende, stoof hij op:
,,U wordt zeer vriendelijk be
dankt, meneer. Buitengewoon at-
graden. Asjeblieft, drieëntwintig tevreden zocht hij zijn hotelka-
mer op en kroop vroeg onder de
wol. Eerst de volgende dag kon
hij zijn mannetje opzoeken.
De onderhandelingen verlie
pen niet vlot. De vis wilde niet
bijten. Wat Van Tongeren nog niet
vaak overkomen was, dat over
kwam hem nu. al zijn gepraat
hielp hem niets, de ander sloeg
niet toe. De tocht naar dit afge
legen en bijna onbereikbare oord
niets geweest. Voor
Voor niets!
kunt, dan links af, tweede straat
rechts, een schuine brede laan in,
dan de derde ktraat links. U kunt
Twee, zeg maar drie dagen
vergeefs rondgetrokken door een
niet missen barre sneeuwwoestenij. Het was
w„ «»i««f 11r ««lr TPro de genadeslag voor Van Tongerens
„Nu, dat geloof ik ook niet. Erg optimisme (zo dacht hij). Wat
"K0™8.-, „trnat d"d h" hl« dit verwenste
V0".S?-t0K,.hji".°e.rl™S.tr"! land! De komende degen werd
zijn humeur er niet beter op.
links.... Enfin, binnen de
had hij zijn mannetje gevonden.
Het bezoek werd een groot suc
ces. „Proficiat firma Zaaimaaier.
Stuur Van Tongeren maar en 't
komt in orde."
Volgende patiënt. „Kunt u mij
ook zeggen, waar ik de Obern-
strasse vinden kan?"
„Jawohl, jawohl. ganz einfach,
zeer eenvoudig. Ziet u dat huis grA-CrtrCrtrt
daar? Nee. niet dat rode, maar
dat gele? Mooi. daartegenover is
een smal straatje. Daar gaat u in.
Heleboel zijstraten, maar die moet
u beslist niet hebben. Nee, u rijdt
het hele straatje door tot aan
het einde toe. Dan komt u bij een
textielzaak. Daar gaat u links af,
tot aan een grote slagerswin
kel. U gaat dan weer rechts, om
bij de apotheek „Het ontstoken
keelgat" weer naar links te zwen
ken. Dit houdt u ongeveer vijf
honderd meter vol. Daarna zult u
een bordje zien met het oDSchrift
„Obernstrasse". Dan bent u in
de Obernstrasse."
„Danke, danke schön. Nee, nu
vind ik het wel. Heel eenvoudig.
Dat kan niet missen."
De altijd opgewekte Van Tonge
ren had er plezier in. Hij was
vroeger padvinder geweest....
Maar een mens is een mens en
als zodanig moeten we ook Van
Tongeren kwalificeren. Al dat ge
zoek begon hem ten slotte danig
de keel uit te hangen en toen hij
na drie dagen Bazel kon verla
ten, na zegge en schrijve acht
bezoeken te hebben afgelegd (en
even zo veel successen te hebben
geboekt) voelde hij zich
gelucht. Maar
Moeilijke trajecten, waarop
hooguit veertig kilometer kon rij
den, zodat de wagen niet voldoen-
heel
ip het redactiekantoor van
het dagblad De Tyd aan de N.Z.
Voorburgwal in Amsterdam
prijkt, sprak mej. dr. J. W. Herfst
in haar dagopening van de V.P.
R.O. over „Gun u de tyd". De ra
diospreekster wekte de luisteraars
op het wat kalmer aan te doen
in het leven, ook ten aanzien van
de medemensen. Deze dagopening
heeft nog al eén staartje gehad.
Want de verkeersexpert van de
Amsterdamse politie, commissaris
Cohen, belde onmiddellijk de re
dactie van De Tyd op en dankte
zeer vriendelijk voor de gratis pu
bliciteit voor het veilig verkeer,
hoewel, aldus de commissaris, dit
kennelijk niet de bedoeling was
geweest van De Tyd. Onze Am
sterdamse collega's voelden zich
enigszins verplicht en zonden mej.
Herfst een charmante bloemenhul
de. Want zy had immers ook re
clame gemaakt voor hun dagblad.
Mej. Herfst wilde ook niet achter
blijven en dankte op haar beurt
De Tijd hartelijk, omdat in de re
dactionele kolommen van het „Wij d\
Rooms Katholieke dagblad op zo'n
sympathieke wyze weer reclame
was gemaakt voor de vrijzinnige
omroepvereniging door de strek
king van de dagopening zo duide
lijk weer te geven,
tot op zijn botten verkleumd Ja, het is wat met die reclame en
v t«„ vrije publiciteit, want het slot van
het verhaal moet zijn, dat ik nog
vermeld, dat ik deze ingewikkel
de reclamegeschiedenis in „Vrije
Geluiden" las.
reerde. H«
treffende fragmenten
om de muziek, die er altijd is in
de natuur, te „illustreren". Alleen
leek me de keuze van Haydns Kin-
dersymphonie, geïnspireerd op
marktgeluiden, minder geslaagd, al
komt er in dit mooie werkje dan
ook geregeld een koekoek voor.
Niettemin, de uitzending was voor
mij ook een openbaring en de me
thode van Herman Broekhuizen
rhikt om naar muziek
dook Van Tongeren die nacht
zijn bed.
„Nooit meer," fluisterde hij nog
>or hij insliép. „Nooit
Twee dagen "later
weg naar huis.
De baas was verrukt over
de bereikte resultaten.
„Ik dacht het wel Van Tonge
ren. Ik dacht het wel, als we jou
sturen, komt alles in orde. Ie
mand met jouw capaciteiten...."
..Dank u," zei Van Tongeren en
boog.
„We hadden gedacht, dat je nu
maar weer eens wat omhoog
moest gaan met je salaris. Je
hebt het verdiend. Wat zou je er
van zeggen, als we je eens dui
zend gulden per jaar meer ga-
„Dat lijkt me wel," sprak Van
Tongeren en hij meende het.
„Nou kijk eens aan, dat is dan
afgesproken. Je kunt nu wel een
paar daagjes je gemak er van
nemen. Ook dat heb je verdiend.
En dan kun je, laten we zeggen,
volgende week vertrekker) met een
nieuwe opdracht. Want
heel
REGENMUZIEK
Een mooie uitzending van de Ne
derlandse schoolradio was het eer
ste deel van het programma „Mu
ziek is overal". Dinsdagmiddag
leerde Herman Broekhuizen Jan
Luisteraars luisteren naar de mu
ziek in de natuur. Het begon met
nare, vervelende regen, storm en
huilende wind en eindigde met
vrolyk, zonnig weer. En steeds
was het de muziek, die door alles
heen klonk, de muziek in de na-
Dirk Verèl e
inn mui mini mm mm mm mm mil urn mm mini mm mil mum mm imiiimi imm mm mm mm mm mini i
niemand is daar beter geschikt
voor dan jij."
Vier dagen later was de wele
dele Heer Johan van Tongeren op
is nog weg naar Zwitserland. Als verte-
t werk te verzetten. En genwoordiger! In een auto!
imt mm iiiiiii mini mm urn mm mm
Engelsman of Duitser
(Van onze correspondent te Bonn)
Terwijl de westduitse politie hem ais
Duitser Dieter Fuschera beschermt, zoekt de Brit
militaire politie hem als de Engelsman Peter Ewen. j
wel omdat hij op 10 juni jl. uit het Britse leger in
Bondsrepubliek „deserteerde", toen er sprake vap waj
dat bepaalde Britse eenheden uit West-Duitsland zoudi
.worden overgeplaatst naar het toen nog toekomstig
oorlogstoneel in Egypte. Peter Ewen, alias Dieter Fuschen
wilde het Duitse meisje, van wie hij was gaan houden, t
die inmiddels de moeder van zijn kind werd, niet verlate!
en ontvluchtte de Britse militaire kazerne in HerforJ
waar hij nimmer meer terugkeerde.
Sindsdien wordt hij gezocht duitse politie wil hem gaan
door de Britse militaire politie, beschermen, doch zou hem dr
die de „deserteur" Peter Ewen in arrest moeten stellen, waai
wil straffen. Maar voor de voor geen gronden aanwen
Westduitse autoriteiten is Die- zijn. Dieter moet dus zelf zo:
ter Fuschera altijd Duitser ge- gen uit handen van de ,,re(
bleven, aangezien de adoptie caps" te blijven. Want wai
door zijn Engelse stiefvader neer die hem eenmaal hebbet
John Ewen onwettig was. Die- kan de Duitse politie, op groneD
ter kon dus nimmer Brits sol- van bepalingen van het zgitei
daat worden en derhalve even- „Troepenverdrag", dat geldjj0
„deserteren". De West- voor de geallieerde strijdkracl^j
ten in West-Duitsland, niet
meer voor hem doen. Voorleg
pig weet niemand een oplossia|wl
voor dit tragische conflict, he
7 Tr
Vader sneuvelm
in Tweede We-
reldoorlog
ren, alias
•a, dreigt
k te zulle:'31
kerk te Utrecht door tal van so
listen, het Buurkerkkoor en het
U.S.O. Donderdagavond (Hilversum
I) 6peelt het Concertgebouworkest
o.m. de „Petite symphonie concer
tante" voor harp, klavecimbel -en
piano van Frank Martin.
Ter gelegenheid i
an het 25-jarig
Gereformeerde
organiBttnv.reniging .preldm Joh. De affaire.Pater Ewen, alias
Vetter, Jaap Dragt en Joh. \an affaire-Dieter Fuschera,
Douimele variaties op het orgel tussen ernstig afbreuk
van de Nieuwe Oosterkerk te Rot- doen aan de Duits-Britse verhot>8e
terdam over respectievelijk Ps. 101, dingen. Zij toont opnieuw aan*e
Ps.26 en Ps. 8. Maandagavond welke vreemde grillen met het maa
9.55 i.ndt do N.C.R.V. dor. v.rio- oorlogse lot van vele jongere Duit
uh. Woensdagavond 9.15 ia sFeur|chea™e^„lsar t(in as"lolta 'e0J
niets aan doen, dat hij tijdelijk -
zij het dan ook, volgens Westduit m
autoriteiten, op illegale groivei
het programma van gees
telijke liederen ,,'k Zal eeuwig
en vrijdagavond verzorgt
te leren luis
TOSCANINI
Het overlijden van de grote diri
gent Arturo Toscanini heeft een
diepe indruk gemaakt. Draaiend
aan dc radioknop viel het op, hoe
dikwijls door verschillende zen
ders de vastgelegde programma's
werden gewijzigd voor herden
kingsconcerten ter nagedachtenis
van de overleden dirigent.
HOORSPEL
Britannic Majesty's Forces"
„De Bo.se ven het Josefgilde" is de Bondsrepubliek.
i j j Dieter werd op 6 decembei M
luisterspel, du de ms m Flensburg geboren. Zij.gi
N.C.RVmaandagavond uitzendt. vader sneuvelde als Duits soldaat u
Dezelfde avond verzorgt de A.V. jn de Tweede Wereldoorlog. Zijc^i
rspel „Sprong naar de moeder en hij werkten na di
van het hoorspel,edat de^N^.R.v'
maandagavond uitzond. Niet om
dat dc schrijver onze collega
Herman Steggerda was, zeggen wjj
het volgende, maar omdat wjj er
voor onszelf van overtuigd zijn:
Duizenden luisteraars zullen aan
dit spel een goed uur hebben
beleefd en hebben meegeleefd
met het conflict van de literator-
bankbediende, die de jacht naar
materieel bezit (die hem werd
opgedrongen) tijdig staakte, om
daarna weer zichzelf te zijn. Steg-
gerda's hoorspel kreeg van de
Hoorspelkern enkele knappe
R.O. het hoe
vrijheid", gebaseerd op
rische vlucht van drie Hongaren.
Het woensdagavondhoorspel van de
V.A.R.A. heet „Dorpsvry'age" ge
speeld door Mary Dresselhuis en
■Ko van Dijk.
Fragmenten uit A.V.R.O.'s jazz-
competitie worden donderdagavond
(I1-.2S) •uitgezonden.
Televisie
Duitse capitulatie hard 1
schrale boterham. Zodoende korv
den ze net in het leven blijven. In
de buurt van Flensburg kwam een si
eenheid van de Britse luchtmacht 01
te liggen (Flensburg was. naai d
men weet, de plaats waar de oor- ,j
log het langst duurde: daar resi-
deerde nl. de opvolger van Adoll
Hitier als „Reichsführer", groot- R
admiraal Doenitz, die de strijd tot
het uiterste volhield). Dieters
moeder leerde aldus de Britse mi-
litair John Ewen kennen. Zulks
I8v''
i "meisjes te verbroede-
Verzuimd voogdij
raad in te lichten
DE KOMENDE WEEK
Prinses Beatrix zal woensdag de
behouden teruggekeerde Staten
dam „dopen". Aan deze plechtig
heid en de daarop volgende proef
vaart besteedt de N.C.R.V. in .-en
gezainenljjk programma veel aan
dacht. 's Avonds van tien uur tot
kwart voor elf wordt er nog een
uitvoerige reportage gegeven van
dit belangrijk gebeuren vo
Nederlandse scheepvaart.
In het N.C.R.V.-televisieprogram-
ma van donderdag treedt het Pa-
rijse gezelschap „La petite com
pagnie du grand siècle" op onder
leiding van Nadia Sauvage. Oude
gezelschapsdansen uit de Franse
gouden eeuw worden uitgevoerd
met medewerking van Huguette
Prudhon en Marie Francoise Si-
monet (zang), Joanno Chailly-Bert nogal
ntn sentiment van zijn isngeise scnooi-
(klavecimbel), Henri Bendot (fluit) kameraden. besloot vader John
Jean-Pierre Taurignan (hobo). hem te adopteren. Hij
Ewen trouwde ten slotte de we
duwe Fuschera en nam haar en
haar zoontje Dieter mee. toen hij
naar Londen werd teruggeplaatst.
Dieter kwam daar op een Engel-
school. Maar omdat de jongeni
de daarbij, aldus meldt Das neue
Heft, de toestemming te vragen
de voogdijraad in Flensburg,
Na deze dansen „rond de Franse
Lodewijkenwordt overgeschakeld die voor Dieter verantwoordelijke
naar het Naardense zwembad, waar was, tot zijn 21ste jaar. In ieder
c„. i „i„ geval werd Dieter Fuschera op de-
schoonspringen os te bewonderen, 2e wij2e peter Ewen. Hij werd
een waterpolowedstrjjd en een de- auto-reparateur en was intussen
monstratie van de Koninkliike vloeiend Engels gaan spreken. Als
rnonsir.tie van os NonrnR bk, Brits onderdaan-door-adoptie werd
Nederlandse Bond tot het redden
van drenkelingen.
Maandagavond is
draaid worden een
er een program-
taire films. Ge-
tekenfilm, „The
Het verkeerde keelgat
ten zich in hun recht gekort, nooit bespeurd hebben dat deze thans opduikende problemen,
wanneer zoals dit jaar de doorwrochte preken hem iets Want ik doe geen half werk.
t PEN bezoek kan lang of kort kranen der gulheid worden gezegd hadden: zijn theologie Ik kout genoegelijk door dat.
jr v..jj dichtaesrhroefd. F.niin me Ls nogal zwevend. lenrnordói/v ««i,
zijn, voorbereid of spontaan,
troostend of vermanend van
aard. Wel, er zijn meer moge
lijkheden op dit gebied dan ik
in een heel jaa
kan! Maar dit
vlugge, plotselinge
fende bezoek.
Ik loop door de straat
dichtgeschroefd. Enfin,
konden niet anders. We hebben
bovendien eerlijk uitgezocht
wie toch per se iets moesten
behandelen ontvangen omdat ze niet-zon-
dan alvast het der iets mochten blijven. En pompeus gevaarte dat hij torst, het papier eromheen scheurt
bestraf- we hebben gezorgd dat ieder- Een pakkage, dat doet denken en daar dwarrelen verschülen-
een toch een klein geschenkje aan fruitmanden zoals wij per- de losse zakjes over dat. tafel-
het kreeg, een bescheiden groet der manent maar dan van be- blad heen. Koffie,
'n kamerdeur nu ook nog
wel even ontsluiten zalwat ik
ET is niet die zwevende ook inderdaad doe en zo meteen
theologie, die me opvalt als binnen ben. En dan zet Jozef
tegenkom: het is een z'n schat onhandig op tafel
Morgenmiddag speelt Willem An-
driessen Pianosonates van Beetho
ven (Hilversum II, 2.30). De N.C.
R.V. zendt van 7.05 tot 7.25 werken
van Handel uit. De radio-matinee
van de A.V .R.O. maandag i6 zeer
gevarieerd met werken o.a. van
Mendelssohn Bartholdy, Brahms,
en darl Orff, uitgevoerd door het
dfi Y"!x™é.i!:k''n!!ï D« K B 0- woensdagavond
Peter Ewen op zekere dag
de militaire dienst opgeroepen en
als Brits soldaat kwam hij weer
in zijn geboorteland tereent. In
augustus 1954 belandde hij als mi
litair chauffeur in Herford. Of
schoon hij zijn moedertaal nog wel
verstond kon hij het Duits haast
trumpet", waarin een èekende Ame- niet meer spreken. Daarbij hielp
rik.ansa trompttti.t iats vtrtrll hem echter de dochter Marion van
de gepensioneerde ambtenaar der
over zyn trompet; „Gekwelde aar- posterijen Waltemathe. Het was
de", over het Afrikaanse vulkanen- Uefde op het eerste gezicht. Toen
D enige tijd later Marion een kind
gebied; „Bambuta handelend verwachtte, werd Feter, alias Die-
over de pygmeeën en „Caput Nili" ter, confuus. Hij wilde Marion
r de bronnen van de Nyl.
New York en he
trouwen en voor vrouw en kind
zorgen, doch dit was hem als sol
daat-zonder-vooruitzichten onmor
gelijk. Gelukkig kende hij een be
roep, waarnaar in West-Duitsland
al lang zeer veel vraag bestaat.
En zo ging hij, wat de Amerika
nen noemen, „A.W.O.L.", „away
without leave".
is pal voor Kerstfeest. Dat feestvierende christenheid. Ter
wijl v
tenslotte allen i
Zilrich
hetzelfde laken een
pak. Weer een eindeloos gedool
door een wirwar van rechtse en
linkse, schuine en rechte straten.
Kerstfeest is dit jaar
makkelijk geweest, omdat de gewijzigde stand van zaken
spontane offervaardigheid zich dedeling heb-
opeens op andere doelen heeft ben gedaan. In
gericht. De inkomsten voor dit onze onnozel-
ioel zijn zelfs zo zeer terugge- hetf
■open dat we drastisch hebben
moeten bezuinigen op het ge
bied van allerlei verrassingen
en gaven. Dat is wat pijnlijk:
een bepaalde gift, die jarenlang
met de regelmaat van een ka
lender weerkomt, wordt op de
duur niet meer als gift gevoeld,
r als plicht. Er zijn
dachten
dat daar-
e de kous
Uit de
VOLKSWIJK
Maar als ik zo door die straat
wandel, kom ik daar opeens Jo
zef tegen. Jozef is geen zoon
van het oude volk, gelijkzijn
mischien doet vermoeden.
scheidener proporties bij en thee, en dat zijn vast brui-
gouden en diamanten bruilof- ne of witte bonen, en dat is
ten de jubilarissen plegen te een pakje shag.
overhandigen. Als ik opzie, staat Jozef me
En dan op- met een knalrood gezicht aan
eens krijg ik te gapen. Hij kucht eens. Maar
een vermoeden dan gooit hij het gesprek met
dat hier in dit -en 71 het zwevend theologische
pak iets ver- Ja ja", zegt hij vroom. ..Nou
dachts steekt, kan je toch maar zien dat er
Ik spreek Jo- Eentje is, die alles leidt, hè?
zef aan op het moment dat Nou dat niet doorging mei het
hij z'n huisje bereikt. En ik kersemispakket, nou hebben ze
zeg: „Wel, wel wat een ge- me verteld dat je bij de vrij
sjouw zo tegen Kerstfeestevangelischezevendedags bap-
,Ja", zegt Jozef, een-letter- t^ten m
Wèg uit kazerne,
maar nog niet vrij
Met het vaarwel zeggen van de
»t j kazerne bereikte hij echter niet
ovïr éeneZv™°êht veE'S/de' em ffir' JK8Jraua de vrijheid. Went hij wordt sinds-
over een van die vele na de oor- een door zijn zwakke gezondheid dien voortdurend gezocht en dus
log als paddestoelen uit de grond ten dode opgeschreven rijke jon- 0Dgeiaagd zodat hii tplkf-nc van
"""•""n Haagse flatgebouwen, geman, die zich, gedreven door ,„««i^.»e t telkens van
-- anders zijn dan aard én aanleg, heel vaak a£ r>onplaa!f. ..moet. veranderen,
gerieflijke voor- redder in de nood opwerpt als foms ?oekt hlJ rust m een of an"
alleen de dames en heren weer eens der Politiebureau. Tot iedere prijs
die eigenlijk
een tikje m
oorlogse étagewoningen,
dat verschil dat het
tiek" nu door e
pelijke voordeur
afgesloten. Wat zijn naam betreft
herinnert he, „aan een scham,, de^gjch.t WPhWp <S£
duchtig in de knoop zitten. Waar- wd hij trachten zo lang vrij te
gemeenschap- schijnlijk hebben we hier te doen blijven, tot is uitgezocht, of hij nu
de straat is met de herinnering van de schrij- Engelsman of Duitser is. Voor de
jeugdvriend, getuige Duitsers is de zaak, zoals gezegd.
die redeneren: „Ik heb sinds Jozef is een meelevend lid on- grepig. Hij heeft het land. Hij
1947 iedere kersemis een le- zer gemeenschap. Zelf beweert denkt er zelfs over om zich tot 'iet} no.u ma^r effe gehaald!
vensmiddelenbon van zó veel hij „ledemaat" te .zijn,
De thermometer van Van Tonge- g gehad, en dat komt me toe!" niemand heeft ooit zijn attesta-
redeneren niet door: „Maar tie kunnen opsporen, aangezien
Hetzelfde refrein! Enfin,
ellende komt een end, zong Bil-
derdijk en Van Tongeren was ge
neigd het hem na te jubelen.
Vaarwel grote stad. Thans is het
woord aan de rimboe! Op de lijst,
die Van Tongeren van de firma
Zaaimaaier had meegekregen,
stonden namelijk ook heel wat
adressen van mensen, die op het
platteland woonden. Nou ja. plat.
de sociale maatregelen hebben hij i
gemaakt dat ik nu geregeld leae
meer ontvang dan ik anders in gedaan
dit korte antwoord te beperken •■Maar je hóórt daar toch niet
en met één sprong zijn huisje hij? zeg ik ontdaan. Ik
in te wippen, onderwijl de deur wéét dat Jozef dit niet nodiQ
een ver verwijderd ver- hermetisch achter zich sluitend, heeft; ik weet ook hoe hij dit
onder dienst" belijdenis Maar die deur klemt, en dat hele jaar lang op andere wijze
boerderijtje, dat door zijn Calvi
nistische stichter Bethlehem
gedoopt." Ook hier weer een dank
baar gebruik van
sche boertje in de moderne
man. Het lijkt mij, tussen haak
jes, juist niets voor een Calvinis
tische boer om voor zijn bedrijf-
Bauw Mets "dln ^oeds^ J°Ze' Die,eril F"sehera en zijn naams-
«eer ecu uium- verandering in Peter Ewen hebben
het Calvinisti- ir> °£;s plaatsgehad zonder voorkennis en
toestemming van de voogdijraad
je
hebben, doch hij gevaarte i
Maar terzake
;uze gebouw, n.
dit boekje' getekend heeft
hij mij toch te week en wekt hij
(vreepid genoeg» in deze gebor
neerde omgeving te weinig weer
stand.
luxu- Het boekje wemelt van namen
tn de kelder ife al'een maar namen blijven.
paar
Soms springen er echter e
Flensburg. Er bestaat dus geen
Peter Ewen. Dus kon er ook geen
Peter Ewen uit het Britse leger
deserteren. Voor de Engelsen is
de zaak al even eenvoudig doch ze
andersom: Peter Ewen
kerstweek kreeg!" Ze zijn garnizoenskerk vergeten "Wacht, zal ik U
„Er zijn is. Maar in ieder geval is Jozef pen?" bied ik aan. Ik duw
mensen, die het nog heel wat reformatorisch i
slechter hebben dan ik hel
heb!" Neen, ze beschouwen de
attentie als recht en ze ach-
oorkeur voor
zware predikaties. We mogen
hem ondanks het feit dat we
zou dat?" zegt Jozej.
uit alle macht om de stuurse „Voor mijn zijn alle geloven ge-
deur open te wrikken en Jo- lijk. We zullen voor Ééntje ver-
zef staat er balorig hij, z'n hon- schijnen moeten.
den vol aan die bagage en de MIEBEL
„Leve het platteland" dacht Van Hoofdfiguur is de
niet zo'n na-oorlogse coöperatie,
maar een soliede N.V.
kapitalisten. Ook de bew,
zeer luxueuze lieden, met ijselijk
vervelende cocktails, annex rod
delpraatjes. gekonkel en gekuip.
De schrijver heeft het wereldje
goed door.
sympathie
voor ogen komen te staan. De militaire dienst geroepen.
de
echte schrÜfwijze van Huël is sober,
dus te loven. Maar overtuigend,
nee, dat niet.
dit type i
koningin i
gedeserteerd! Beide partijen heb
ben misschien een beetje gelijk.
Maar twee-jonge mensen, die van
elkaar houden en voor een kindje
moeten zorgen, zijn daar op een
afschuwelijke manier het slacht
offer van.
