rotesten tegen de nieuwe
antaarns op het Rapenburg
I
HL
'„"fe
i;
i:
'AN AVOND
LUISTERT
FOTO-
OPRUIMING
FOTO-CINÉ
JAN WOLFSLAG
van het draaiboek
VAN MENS TOT MENS
U HAAR:
E LEIDSCHE COURANT
Late (te late?) reactie op raadsbesluit
tub 7.71 ;„L «!*ch» mHhe» algemeen beten*, tadi.
ZATERDAG 29 DECEMBER 1956
«•tuk uniek stadsschoon zou grote
schade worden toegebracht
i
IGIN VAN DIT JAAR nam de gemeenteraad van Leiden het besluit-in-
on. principe om de verlichting van het Rapenburg door een andere, een
te ^oen vervangen, die meer voldoet aan de eisen van verkeer en
et f]a^e^e verlichtings-exploitatie. De oude gaslantaarns zouden worden
Jangen door moderne lichtmasten met TL-armaturen van Duits fabri-
lo~- Het materiaal is besteld en is, naar de directie van de stedelijke licht-
0<Leken ons meedeelde, al onderweg. Begin januari hoopt men te begin-
,e v<met het aanbrengen van de nieuwe verlichting.
aro^iet proefexemplaar bekijkt, dat sinds
a daar zijn licht doet schijnen vóór het
as J Rapenburg 131.
hebben enige vooraanstaande Lei-
mo^s
enkele universitaire organisaties
een aantal particulieren, hun stem
I de nieuwe verlichting doen horen,
fn adres verzoeken zij Hare Majes-
|n j^e Koningin, het besluit tot vervan-
jvan de thans bestaande verlichting
strijd met het algemeen belang te
1 vernietigen. Een 175 bewoners van
an lapenburg hebben zich bij het protest
collegium van het Leidsch Studen-
torps is nog verder gegaan en heeft
tza^ien naar eed passender verbetering
lAt kde verlichting va" het Rapenburg.
lie Oude Gracht in Utrecht het
'ffls<thtse Rapenburg, zouden we kunnen
|n is ook een moderne verlichting
inbracht, maar deze past, volgens het
"bum. geheel bij de sfeer van dit oude
zitgedeelte. Volgende week woensdag
lantaarn als proefexemplaar
in de tuin van de universiteits-
leek, Rapenburg 74.
adres aan Hare Majesteit de Ko-
jn laten wij hier volgen.
Adres
li Hare Majesteit de Koningin der
hjrlanden.
:este eerbied te kennen,
dr. P. A. H. de Boer, Rector Mag-
der Rijksuniversiteit te Leiden;
ienbf. jhr. mr, W. J. M. van Eysinga.
D (pitter van de Universiteitsraad;
e P
lat #ezet 1
r>theek
H adre
vrot
ibafen
ff. t
wil de raad het
Jon
ismi Een dokter nodig
(vill zondagsdienst der huisartsen wordt
fla(tgenomen door de dokters Kortmann.
Wingerden en
l hebben van acht uur
iravesande, Kors.|
Veldhuyzen en Van Winger-
bi
„Jnavo
Welke apotheek?
nd en vannacht zijn voor het
en van spoedrecepten geopend:
Herdingh en Blanken, Hoge-
177, tel. 20V)2, apotheek Reyst,
traat, 35. tel. 20136 en apotheek
st, Wilhelminapark 8 Oegstgeest,
zondagmorgen acht uur tot
ids twaalf uur is alleen apotheek
geopend. Van twaalf uur af wordt
snst weer waargenomen door apo-
Herdingh en Blanken, apotheek
en apotheek Oegstgeest.
E. E. Menten. Voorzitter van het
Leids Universiteits-Fonds;
K. P. van der Mandele, Praeses
der Reünisten van het Leidsch Studenten-
het Leidsch Studenten-Corps;
de Vereeniging van Vrouwelijke Stu
denten te Leiden;
Dr. A. Kessen. Directeur-Bibliothecaris
an de Rijksuniversiteit te Leiden;
Mr. Ph. J. de Ruyter de Wildt, Voor
tter van de 3 October Vereeniging;
Mr. S. P. Baron Bentinck, Voorzitter
an de Bond Heemschut;
C. J. van Schaardenburg. Directeur
Koninklijke Nederlandse Touristen Bond
A.N.W.B., ten deze domicilie kiezend
Breestraat 48 te Leiden,
t in de vergadering van de gemeente
van Leiden, gehouden op dinsdag
7 augustus 1956, een voorstel van Burge
meester en Wethouders is aangenomen
om de openbare verlichting van het Ra
penburg, het Steenschuur en het Van der
Werfpark. welke een gasverlichting is,
door een elektrische verlichting te ver
vangen (no. 241: Verbetering van de be
strating van het Rapenburg westzijde en
van de verlichting van het Rapenburg
en omgeving) met dien verstande, dat ook
de lantaarnpalen zelf zullen worden ver-
wiseld voor een daartoe speciaal ontwor
pen lantaarntype, waarin z.g. TL-buizen
zijn aangebracht;
dat dit besluit ten zeerste wordt be
treurd;
dat, indien het besluit van de gemeente
raad om lantaarnpalen van het gekozen
ontwerp te plaatsen uitgevoerd wordt, de
uitgesproken lelijkheid van het nieuwe
type lantaarnpaal de klassieke schoonheid
van het Rapenburg zal bederven;
dat het uiterlijke aanzien vari het Ra
penburg, waaraan onder meer de Rijks
universiteit is gelegen, niet een aange
legenheid is van slechts plaatselijk be
lang, hetgeen mede hieruit blijkt, dat van
wege het Rijk en de Provincie aanzien
lijke bedragen worden verleend om de
panden langs dit water in goede staat te
brengen of te houden;
dat het dan ook stljdig moet worden
geacht met het algemeen belang, indien
van dit stuk uniek stads
schoon maatregelen worden genomen, die
aan het karakter en de sfeer daarvan on
herstelbare schade zullen berokkenen;
dat hierbij gevoegd zijn de handteke
ningen van bewoners van het Rapenburg,
die hun adhesie met deze petitie betuigen.
Redenen waarom ondergetekenden Uwe
Majesteit eerbiedig verzoeken, het besluit
tot vervanging van de thans bestaande
verlichting te vernietigen wegens strijd
met het algemeen belang.
Hetwelk doende, enz.
(volgen de hierboven genoemde
namen en functies).
Commentaar
Dat er tegen dit besluit van de ge
meenteraad van Leiden wordt gepro
testeerd, is op zichzelf een gewone
zaak. De één zal nu eenmaal de ge
projecteerde verlichting mooi vinden
de ander afschuwelijk en de derde
zal er geen oordeel over hebben. Wat
ons bevreemdt, is, dat de adressan
ten wel erg laat met hun protest zijn.
Het is al vele maanden bekend, dat
de verlichting van het Rapenburg
verbetering behoeft. En het is ook al
lang bekend, hoe de nieuwe verlich
ting er zou uitzien. Waarom dan ge
wacht met een protest tot het ogen
blik waarop kan worden gezegd, dat
de verlichting al naar Leiden onder
weg is en de volgende maand wordt
aangebracht? Wij vinden dat vreemd
en ongewoon. Als de ondertekenaars
werkelijk zo begaan zijn met het
dreigende lot van het Rapenburg als
zij tot uitdrukking brengen, waar is
dan hun spontane reactie gebleven?
Dan zou hun protest bovendien meer
kans op slagen hebben gehad dan nu,
nu het wegdek van het Rapenburg
voor het aanbrengen der moderne
verlichting al bijna wordt opgebro
ken. Aangezien het naar onze mening
in dit stadium geen zin meer heeft,
Romantiek op het Rapenburg.
op de in het adrès genoemde punten
nader in te gaan, volstaan wij slechts
met deze opmerkingen.
(Redactie N.L.C.)
(Advertentie)
Woensdag 2 Ja.
Tussen
de
bladzijden
Goud van Napels
Casino. Vier korte films in één. En
at voor films! Kleine kostbaarheden uit
Italië zouden we ze willen noemen. Kleine
fonkelende diamantjes.
Niet iedereen is wellicht in staat die
diamantjes te onderscheiden. Niet ieder-
onderkent wijsheid in „De gewelde-
met Toto en Pasquale Cennamo. De
„geweldenaar" is de sterke parasiet, die
ten slotte moet wijken voor de zwakke
hardwerker.
Niet iedereen ziet de psychologische
vaarde van „De spelers" met Vittorio de
üca en Mario Passante. De thuis-niets-te-
ertellen-hebbende-graaf voelt zich groot
en gewichtig in een kaartspel met een
kleine jongen, het zoontje van de huis
knecht.
Niet ledereen voelt de tragiek in het
leven van de prostituée „Theresa", die
een goed huwelijk meent te doen, doch
slechts als een soort boetedoening moet
dienen voor een man, die zich schuldig
acht aan de dood van een Jong meisje,
wier liefde hij niet beantwoordde. Hier
zijn het Silvana Mangano (prachtige erea-
en Erno Crlsa die de hoofdrollen
spelen.
ten slotte begrijpt niet iedereen het
spel van ontrouw in „Pizza's op de pof"
Sophia Loren en Giacomo Furia. De
jonge knappe vrouw van een oudere,
ooiconcert no. 5 van Vieux-
temps. (KRO 19.10 uur)
'rïJ t componist-violist Henri Vieuxtemp:
ge 1—1881) heeft in totaal zesVioolcon
S*-n geschreven, waarvan Gerard Meyei
vond het vüfde in a kl. t. zal spelen
het Omroeporkest o.l.v. dr. C. L.
her Boer. Vieuxtemps is in zijn tijd
zeer populair en een internationaal
aard vioolvirtuoos geweest, die
JpJ voor het eerst tc Parijs optrad in
openbaar en in 1833 (dus 13 jaar oud)
ersleven door de wereld begon,
in Wenen, speelde in 1836 «ooi
in Nederland, ging in 1846 naai
Petersburg. waar hij soloviolist van de
ar werd en in 1871 leraar in Brussel
een reis naar Algiers in 1881 is hij
:>ruen. Een standbeeld voor hem werd
iin geboorteplaats Verviers opgericht,
componist heeft hij echter nimmer
grote populariteit gekregen die hij
als violist. Helemaal onbegrijpelijk is
niet, toant de muziek uan Vieuxtemps
dan vele schone trekjes hebben
goed voor het instrument zijn ge-
•even, men ontkomt niet altijd aan de
en «rat geforceerde lengte. De
i Vieuxtemps is thans een
de wat verouderde roma
li men zeker nog met Interesse luiste-
daar dit Vijfde Vioolconcert naast de
intische tekening toch ook een
ntesk karakter draagt.
Vrede
^ANGEMOEDIGD door de stemmige
verzen van de radio snelde de
kelner op eerste kerstdag naar de
woning van zijn schoonouders om alles
weer goed te maken. Harde woorden
hadden het wederzijds begrip verjaagd,
maar de vrede, die des kelners hart via
de ether bereikt had, zette de dienaar
der etende mensheid tot grootse dingen
Bij de schoonouders was het ook
Kerstfeest; een grote tulband sierde
de tafel en iedereen had beloofd de
deur voorzichtig dicht te doen, omdat
anders de kans op kortsluiting in de
nogal ingewikkelde verlichting, die het
hoofd van het gezin door een boom
geslingerd had, niet uitgesloten was.
„Daar ben ik dan", kondigde de
kelner buiten adem aan, en om zijn
goede wil duidelijk te tonen, smeet hij
de deur met een joviale klap achter
zich in het slot.
Een sinister geknetter klonk van uit
de stralende kerstboom en Ma gilde
vol ontzetting: „Brand!"
De boom was nog niet helemaal uit
gedroogd en zo zouden de speelse
vuurtongetjes gemakkelijk gedoofd
zijn, als schoonpa niet met het tafel
laken was gaan zwaaien. Hierdoor rofl-
de niet alleen de tulband op de grond,
maar tevens sprong het vlammetje
speels op andere takjes over.
Toen de gehele familie eendrachtig
ballen en pieken vergruizeld had. en
Ma verbijsterd was door een gevoelige
schok, ging men zijn volle aandacht
op de kelner vestigen. Deze peilde
de stemming op haar juiste waarde:
„Met jullie is niet te praten!" deelde
hij onthutst mede en wilde zich be
scheiden terugtrekken.
Pa, teleurgesteld in zijn schoonste
verwachtingen, maakte nog een kleine
opmerking en na tien minuten deed
de politie, met de hulsttakjes nog op
de revers, een ontroerende poging
om de vrede te redden.
De kelner stond toen met een huive
ringwekkend broodmes, dat kort daar
voor vreedzaam naast de tulband had
gelegen, tegenover zijn schoonvader en
de familie krijste woordjes, die door
gaans de harten niet nader tot elkan
der brengen.
Op het bureau kreeg de keflner een
snee suikerbrood, omdat de dienst
doend officier niet van rozijnen houdt,
en na een paar uurtjes mocht hij weer
naar hut».
De vrede moet bevochten worden,
zelfs als men van goede wil is
Schipbreukeling
jl/IATROOS Wlm van Velzen Sz. uit
Zoeterwoude Is betrokken ge
weest bij de schipbreuk van de Neder
landse kustvaarder „Waterweg". Het
schip was vorige week woensdag op
weg naar Engeland toen het bjj de
monding van de Theems door een
Franse vissersboot werd aangevaren
Een ogenblik bleef het schip nog recht
liggen, maar nauwelijks stoomde het
Franse vaartuig achteruit, of het water
kolkte naar binnen en de kustvaardei
begon zó zwaar slagzij te maken, dat
het niet meer mogelijk was de sloep
aan stuurboordzijde te strijken.
Wim van Velzen slaagde er met één
der mede-opvarenden In, de andere
reddingboot te vieren. De vrouw van
de kapitein wilde eerst een andere
japon gaan aantrekken cn de kok ging
nog naar beneden om zijn radio tc
halen, maar alles ging zo snel in zijn
werk, dat de sloep onmiddellijk moest
wegvaren, waardoor zes man in het
water terechtkwamen. Het schip ver
dween In vier minuten onder de zee
spiegel.
De scheepshond en de overige opva
renden werden uit het water getrok
ken, waarna allen aan boord van bet
Franse schip zijn genomen, 's Avonds
kwam men In Boulogne aan wal.
De lust om tc varen is er bij de
Zocterwoudse matroos voorlopig af,
hoewel het leven als landrot hem nu
ook niet bepaald aanlokt. Maar moe
der Van Velzen is ln leder geval erg
blij haar zoon weer gezond thuis te
hebben.
Bouwer daar
GBERT van IJsseldijk, een Leide-
naar die nu al weer jaren geleden
naar Australië emigreerdewerkt daar
aan een enorm project. Hij heeft na
melijk de opdracht, de grootste muur
in Australië te bouwen: de wal uan
een nieuw waterkerings-object, de
Glenbawn-dam.
Van IJsseldijk heeft de leiding van 't
werk, dat een van de grootste water
werken in Australië mag worden ge
noemd De dam is ontworpen om het
dal van de Hunter-rivier te bescher
men en vruchtbaar te maken.
Van IJsseldijk emigreerde naar het
verre werelddeel in 1943, toen hij in
ons voormalige Indië in dienst van het
Nederlandse leger was. Hij keerde al
spoedig terug naar Indonesië, maar in
1950 besloot hij voorgoed naar Austra
lië te gaan. Egbert van IJsseldijk is
getrouwd met een Australisch meisje
en heeft een zoon van vier jaar.
Bouwers hier
J^E WONINGNOOD speelt talloze
mensen parten en ook de gebroe
ders Van Schie hadden het er moeilijk
mee. Frans en Gerard wilden nu ein
delijk wel eens gaan trouwen, maar
hoe men ook zijn best deed, zij kregen
geen huis toegewezen.
Doch waar een wil is, is een weg.
En zo klinkt sedert 22 augustus het
lied van de arbeid aan de Hoofdweg
vlakbij de rooms-katholleke kerk langs
de Haarlemmervaart, waar Frans en
Gerard geholpen door hun beide broers
en tai van vrienden en kennissen een
dubbel woonhuis laten verrijzen. Het
ging vlot. Op 1 september werd de
fundering gestort en tien weken later
was de woning al onder de pannen.
Elke avond en 's zaterdagsmiddags
is men nu in hetzelfde flinke tempo
aan de afwerking van het huis bezig.
Het valt natuurlijk niet altijd mee om
direct na Je dagtaak nog eens opnieuw
aan het werk te gaan en ook moeder
Van Schie heeft heel wat met de bouw
nijverheid van haar zoons te stdllen,
's Avonds om een uur of elf moet zij
nog warm eten klaar hebben. Van haar
woonkamer uit kan zij de lichten in
het nieuwe pand zien branden en zo
dra die uitgaan, gaat het gasstel aan
om de spijzen voor de ijverige werkers
te bereiden. Want dan weet mevrouw
Van Schie: De Jongens komen zo thuis.
Begin maart hopen Frans en Ge
rard hun zelfgebouwde woning te kun
nen betrekken. Zij zullen dan een knap
stuk werk hebben geleverd. Beide af
delingen van het huls bevatten een
grote kamer, een keuken, totiét, kel
der, drie slaapkamers, een douche-cel
en een vliering.
Gerard en Cor zijn bloemist van
beroep en Frans en Sjef respectievelijk
metselaar en timmerman. Het ligt due
voor de hand. dat zij alle werkzaam
heden niet zelf kunnen verrichten. De
gemeente-opzichter van Lissede heer
Piet Vermey, heeft de tekening ge
maakt, sommige vrienden zijn avond-
aan-avond present geweest en van het
gemeentebestuur van Haarlemmer
meer is eveneens alle medewerking
ondervonden.
Zo is de woning gegroeid en nog zijn
iedere avond de lampen brandende.
Gedurende een korte rust drinken de
jongens een biertje, maar dan gaan zij
weer onvermoeid verder. De blik ge
richt op het heuglijke moment, dat
twee gelukkige paren hun nieuwe
woning zullen kunnen betrekken.
meegenomen en dat z(j, het met haar
handje beschermend, brandend door
het vuurloze straatje droeg.
Eerst was het kaarsje alleen maar
lenk geweest, maar bU die donkere
kuil werd het plotseling nog praktisrh
ook: vol belangstelling liet het kleine
meisje het vlammetje langs de don
kere wanden spelen om te ontdekken,
wat daar onder wel allemaal gebeurde.
De monteurs keken ongelovig omhoog
en hun haren rezen tc berge: zU ver
wachtten ieder ogenblik een harde
klap als sluitstuk op hun arbeidzaam
leven.
Dc
Kaarsje
ITE GASMAN ZEI, dat het heel ge-
vaarlfjk had kunnen worden, als
de buurt niet gewaarschuwd had en
de straat wenste zichzelf geluk met
haar voorzichtigheid. Toen werd er
een diepe kuil gegraven en te voren
was een monteur alle hulzen langs ge
gaan om te zeggen, dat ieder vlamme
tje verdwijnen moest, daar er anders
„van alles" kon gebeuren.
De huismoeders hadden hun fornui
zen gedoofd, de mannen lieten zuch
tend hun pjjp koud worden en de kin
deren werd een Nieuwjaar op puin
hopen voor ogen gesteld, als ze het
waagden een enkel lucifertje aan te
Beneden In de kuil werkten de mon
teurs met voorbeeldige ijver; de ge
broken gasleiding werd verwijderd en
dc omgeving werd medegedeeld, dat
men over een kwartiertje In volle ge
rustheid kachel en sigaar tot ontbran
ding zou kunnen brengen.
En ongemerkt, terwijl de huisvrou
wen aan de deuren zich warm poogden
te praten, kwam daar het kleine meis
je aangewandeld.
Niemand had haar opgemerkt, nie
mand zag ook het kleine stukje kaars,
dat zjj thuis alt de kerstboom had
toen ook Ineens het vlai
gonnen te gillen. Het kleine meisje
voelde het vuurtje ln gevaar cn begon
te rennen; het vlammetje was hier
tegen niet bestand en doofde.
Verwachting
JJOE GRIMMIG echter de Leidse
straten zullen samenspannen, een
andere kleuter, die minsfen* euen-
ueel verrassingen kan brengen, valt
moeilijk meer te verjagen. Als een
grauwe schim waart het oude, afge
leefde Jaar door de straten 'en het
weet zich niet bijster bemind. Slechts
weinigen zullen wenen, wanneer het
over twee dagen zal verzinken tot
een jaartal en zelfs dezen zullen niet»
willen ondernemen om de grijsaard
te redden
Het oude 1956 heeft de wereld niet
schoner gemaakt en Iedereen denkt
met wrevel aan de grote beloften,
waarmede dit jaar als baby Tjegon.
Doch zelfs al zou het Oude Jaar een
wereld achterlaten, die minder ver
scheurd werd door willekeur, misdaad
en haatdan nog zou men het zonder
tranen laten gaan, dan nog zou men
hef harteloos verstoten voor het Nieu
we, Blanke Jaar.
Want het Nieuwe Jaar betekent voor
ieder persoonlijk een Nieuwe Kans,
het Nieuwe Jaar geeft die wonderlijke
verwachting, dat alles anders en beter
kan worden. De gedachte, dat er In
ieder geval „1 ets" gebeurd zal zijn, als
het prille 1957 vergrijsd plaats zal
moeten maken voor het thans nog in
de schoot der toekomst verborgen 1958,
geeft de mens de moed om hoopvol te
glimlachen
Doch hoe onverwacht mooi hef
komende 1957 ook zal uerlopen. toch
zal over 365 dagen niemand zich ge
drongen voelen om 1957 vast te houden.
toanf een geluksgevoelwaarover men
In verstolen openblikken denktzal
ook in de komende 365 dagen onver
vuld blijven. Deze toekomstverwach
ting, wier vervulllnp niet op aarde te
vinden f», maar waarop ieder mens
blijft hopen, vormt het eeuwige merk
teken. dat de mens In het hart ge-
grlft 1».
De c
i be
stemd is terug te keren, wekt dit
eeuivlpe helmwee en hoe poed Is het,
dat leder Nieuw Jaar ons deze be
stemming weer onbewust doet voelen;
ondanks de onvervulbaarheid van deze
geluksdrang hier op aarde, kan ieder
Jaar als wentelslag in hef leven der
mensen een vooruitgang zijn naar deze
enipe besfemmlnp
Heel zacht klinkt in de verte de tere
tred van het nog ongeboren jaar; moe
en afoetobd schuifelt een versleten
1956 zijn laatste rondebelde zijn on
ontbeerlijk tn het prote plan, dat
Wereld heet.
AGENDA VOOR LEIDEN
Zaterdag
Casino, half 3 en half 5: K. en O., film
„Grazige Welden"
Woensdag
Lakenhal, 2 uur: Kamer van Koophan
del. Nieuwjaarsvcrgaderlng
Schuttersveld, 8 uur: Leidse Jeugd Actie
verbranding van kerstbomen.
Donderdag
Casino, half 11 en half 5: K. en O., film
„John en Julle".
Stadsgehoorzaal. R uur: Residentieorkest
(abonnementsconcert)
Tentoonstellingen
Rijksmuseum voor Volkenkunde: .Het
leven van Ruddhe In de kunst" (tot
14 februari 1957).
Prentenkabinet Kloksteeg: fototentoon
stelling (tot 31 december)
Lakenhal: tentoonstelling van „Are
Aemula Naturae", tot fl januari.
Lakenhal. 105 uur: Tekenaars van nu
(tot 21 Januari).
Haagweg 92, 10 tot 5 uur en woensdag
en vrijdag 7 tot 10 uur n.m.: tentoonstel
ling Louis Meys (tot 8 januari).
dikke pizzaverkoper meent ln het leven
meer nodig te hebben dan alleen het on
appetijtelijke gezicht van haar man en
zijn burgerlijke zorg. Ze Is echt vrouw en
dat vergat die man wel eens. De ontrouw
valt dus ook op hemzelf terug.
Deze vier korte filmpjes hebben stuk
voor stuk een wijsheid, die ons persoon
lijk bijzonder weldadig aandeed en ons de
ertuiglng gaf. dat Italië op het ogen
blik toch heel wat betere produkten weet
te maken dan de droomfabrlek Hollywood.
In „Goud van Napels" Is er geen droom,
mar werkelijkheid. Die werkelijkheid is
heus niet altijd even schoon, maar wel
eerlijk. De film heeft een geniale spran
keling, moet overigens geen navolging,
doch slechts lering vinden,
(Geen Hollywoodse dromen).
Kitty in de grote wereld
Luxor. De Duitse film-Industrie, gevrij
waard van Hollywood-smetten, weet films
te creëren, die hartverwarmend char
mant zijn. Zij missen weliswaar de diepte,
die vele Engelse films kenmerkt, en ook
het geraffineerde van de Franse creaties
is hun vreemd maar de Duitse films laten
soms de zon schijnen over een wereld, die
steeds naar schaduwzijden zoekt, cn dit
is geen geringe verdienste ln deze tijd.
Kitty brengt deze zon In de conferen
tiezalen van Genève waar hoge politici
de wereld aan de lopende band van illu
sies beroven. Ook tijdens de conferentie,
waar Kitty een rol speelt, dreigt alles te
mislukken, doch nadat een Engelse diplo
maat Kitty behulpzaam is geweest een
verdwaald hondje op het goede pad ta
brengen, neemt de zaak een gunstige
wending.
Men verlaat de bioscoop niet met lood-
vare problemen, maar men houdt een
herinnering over aan stralende zonne
schijn en een argeloos meisje, dat door dc
wereld nu eens niet teleurgesteld wordt.
Aan dergelijke films, zo lijkt ons, heeft
deze tijd behoefte. ZIJ zijn misschien ir
reëel. maar zij geven een glimlach en een
beetje wellicht volkomen ongemoti
veerd vertrouwen ln de mensen, die
het elkaar soms zo moeilijk maken, doch
die het meestal zo goede menen.
(Sprankelende ontspanning met frisse
humor).
RockRockRock
Lldo. Do Rock 'n Roll-rage, die on
getwijfeld gedoemd ls ln het grote ver
geetboek der tijdsverschijnselen to raken,
manifesteert zich nog eens In de film
Rock. Rock. Rock. waardoor zich op-
v de pubers, de teenagers, de Halb-
starken, de swingnozems en de panrde-
staartmelsjes laten trekken. Bill Haley
en hoe al de andere kometen aan dit deel
het amusementsfirmament mogen he
ten, hebben hun greep op de „Jeugd" nog
niet verloren.
In Rock, Rock, Rock is het Alan Freed,
die als showleider optreedt. Met ln zijn
kielzog een hele sleep „stars" trekt hij
het doek, ln een verhaal, dat wel
aardig ls, maar weinig om het lijf heeft
en volwassen man zich beschaamd
doet voelen, dat hij ernaar Is gaan kijken.
Bovendien maakt de verbinding van ver
haal en show een Ietwat gewrongen In
druk. Enkele showfragmenten zijn goed,
het zingen van The Moonglows en The
Flamingo's bijvoorbeeld. Al moet men
zich van de teksten, die deze heren ge
bruiken. ook al weer geen overdreven
voorstelling maken.
In deze film valt weer eens do steeds
eer In de amusomentswereld om zich
heen grijpende neiging te betreuren om
kinderen voor het voetlicht te halen, om
(zeer vergankelijke) lauweren te laten
oogsten. Maar er ls dan ook no business
like show business. Mogen films als
Rock'n Roll en Rock. Rock. Rock zo spoe
dig mogelijk in de rarlteitenkasten der
filmarchieven verdwijnen. Opgeruimd
aat netjes.
(Veel geschreeuw, weinig wol).
Demmenie
Drei M'ddel vom Rhein
Trianon. De rolprent „Drel Milde) vom
Rhein". die dezer dagen In het Trlanon-
thcater is te zien, kan niet beter worden
getypeerd dan met de Dultao woorden
,'Wein, Welb und Gvsang". Het I» een
verhaaltje zonder enige pretentie, waarin
drie aardige meisjes kennismaken met
drie vlotte Jongens, die alle ze» erg geluk
kig worden, nadat min of meer amuaante
verwikkelingen op charmante wijze zijn
Een flink snufje romantiek bij dit alles
heeft een luchtig en vrolijk geheel doen
ontstaan, waaruit dubbel en dwars blijkt,
dal het aan de Rijn goed toeven la. En er
zal wel niemand zijn, die deze waarheid
wil betwisten.
(Ontspanning volgens Duif» recept).
De verkenners der
verloren bergen
Rex Deze week een van de vele ge
vechten tussen Indianen en blanken In een
cinemascoop-fllm. In de hoofdrol Jeff
Chandler, een bekend Indian-fighter.
Zoals dit meestal het geval is, gaat het
ook In deze film over een compagnie aol-
daten, die een weg moei aanleggen. De
Indianen verzetten zich hiertegen. Ge
lukkig heeft een zekere dokter Holden de
Indianen een beetje „gekerstend", zodat
alles nog goed afloopt
Tussen dit alles zweeft nog een liefdes-
affaire. die na veel wikken en wegen,
vooral van de vrouwelijke zijde, een op
lossing te zien geeft.
Het Is een film, die in zijn genre niet
slecht genoemd mag worden, maar die
ons toch niet heeft kunnen bevredigen.
(Indianen en blanken, dus vechten).
