Egypte, Israël en Syrië
BIJBELVERHAAL en de
OUDE FABELS
Hoe Clovis en Karei de Grote
het kerstfeest vierd
en
keRstfeest 1956
D
2
KF.RS1 BIJLAGE DECEMBER 1936
Er zal een u-eg zijn, profeteerde Jesaja
KERSTBIJLAGE 1956
1}E VERZORGING van de joariv*:»e
Kerstbgdrege vraagt can 'n redactie
altijd weer grolt inspanning en tocu-ij-
ding. Vooral nu w\j sedert enige jaren
hiervoor geen medewerking van buiten
vragen, maar de vertchillende bijdragen
wellicht niet haar het me«M ln het oog lopen
de eigenschap k van zichzelf en van alle
wereldgebeuren van vandaag af te wijzen en
heen te wijzen, te verwijzen, naar het kind in
de krib. dat kwam als wegbereider en naar
wiens weerkomst wij mogen uitzien als va* de
triomfante Wegbereider
PGYPTE. ISRAEL, SYRIfc; ze zijn wel ,an hel nieuw»" geweest in deze laatste
maanden en weken van dit jaar. Ze hehhen de journalist van vandaag wel bezig
gehouden. Hij heeft gebogen gezeten over sijn kaarten. Hij heeft de telegrammen ont
cijferd en uitgewerkt die zijn collega's hem zonden uit Kairo, uit Jeruzalem, uit
Damgskus. Ilij zal hebben gedacht wat al sijn lezers dachten: een verwarde wereld
daar, en misschien heeft hij zelfs wel gedacht: echt een beeld van het mensenleven,
vol wrijving, vol van spanning, vol van haat en van gedrang met ellebogen. Hij zal er
in zijn commentaren wat over hebben gemoraliseerd, in de trant van: zoal» het daar
gaat behoort het toch niet te gaan. en ook: wat moet daar nog van terecht komen?
P* Journalist van vandaag: hij heeft de re
putatie. dat hij niet k» erg diep nadenkt over
de sin der geschiedenis. Maar hu weet op zijn
manier toch «rel van hoogtepunten en van
dieptepunten in de geschiedenis. Ook voor
hem la het straks weer Kerstfeest. En ook hu
mag weten, dst het Kerstfeest de herinnering
oproept aan het diepste punt in de geschiede
nis. dat tegelijk was hot allerhoogste punt.
Het diepete punt de mens tó ver van God
afgersakt. dat God self mens. vlees moest
worden om hem nog te redden. En daarmee
dan het allarhoogste punt dat men xlch maar
denken kan. dat zelfs alle denken te boven
gaat en dat alleen nog te verwerken is in het
floer Een punt, zó hoog. dat men van daar
uit alle aeuwen an de geschiedenis van alle
eeuwn kan overzien.
Vsn dat hoge punt af liet men de lijnen lo
pen. net men de wegen waarlangs de mens
heid moeizaam voortrekt ziet de journalist
sok die wonderlijke weg wasrover Jesaja
eehreef
Ir x*I een weg sij» can Egypte naar Syrië;
tyne eat in Egypte komen en Egypte in
Jyn4; en tgyV'e ral met Syne de Her»
dienen. Oen lel lerael de derde tgn naast
Egypte en Syrië, trant de Here heeft gezegd
Gezegend zv mgn volk Egypte en het irerk
ran mgn Kanden Synf en n»v« erfdeel Israel
Dit ts door alle eeuwen van krijgsrumoer
heen de boodschap geweest van het Kerst
feest Is het te verwonderen, dat ons die bood
schap vandaag wal heel sterk toespreekt?
Alles werd anders
pgypt*. Israël, Syrië: htt 1* vandaag
hat bëtld van btdrciging en
zelfverweer, van infiltratie en grens
overschrijding. van verstopte kanalen
en geblokkeerde wegen. Moeilijk te
aanvaarden, omdat het hij het Kerstge
beuren alles ander» i* geworden. Maar
het is anders geworden en Jesaja beijvert
zich, ons het nieuwe beeld voor ogen te
etellen. Hij waarschuwt de mensen van
gijn dagen en hij waarschuwt ons: verkijk
u toch niet op wat u meent te zien; in
werkelijkheid zijn er geen verstopte ka
nalen. geen vernielde olteleidingen, geen
geblokkeerde wegen; God giet Zijn ge
nade overvloedig uit en er loopt strak*
zelf» een weg van Egypte naar Syrië en
terug
Dat is dan het nieuws achter het nieuw* vsn
vandaag. De Journalist uit de dagen van Chris-
tu*' geboorte heeft hei niet gezien. In d»
„acte diurnade dagelijkae nieuwskrant die
in Caeisrt Hagen ln Rome werd te leren ge
hangen. vindt men er nleta van terug. En ook
het Kerstkind zelf vermeed aanvankelijk alle
openbaarheid. „Zie* toe. dat ge het niemand
segt."
Eenvoudig timmerman werd HU- Hij tim
merde. maar niet aan de weg Nederig wai
Hu en sonder aantrekkelijkheid Maar Hij
worlcee wël aan de weg Hij bereidde de weg
Het «ou de weg worden, waarvan Jeaaja al ge
schreven had: de weg van Egypte over Israel
naar Syrié en terug, de weg voor een mo«i-
taam soekenöe menaheid naar God. Het zou
ZUn kruisweg worden.
Hij sou dese weg banen voor alle tijden en
roor alle eeuw. Het zou dezelfde weg worden,
waarlanga Henoch wandelde met God Het
r«u deselfde weg aljn. de steile, waarlangs Ja
cob in het donkerate uur ran lijn leven de
engelen sich sag spoeden naar hem toe.
Het sou ook de weg worden, die wij hebben
te gaan Het kan een weg sijn. die ons moei
lijk lijkt. Maar het ia een weg waarop we Hem
kunnen ontmoeten en waarop we verder mo
gen gaan. niet langer alleen, n et langer een
zaam, maar samen met Hem Ook dit ia hei
grote meuwt achter het wellicht schamel»
nieuws of zelfs achter de schijnbare nieuws-
1 onsheid in on» beataan.
Onze blik verruimd
17fypt*. Israël, Syrië: ze hebben ons wel
bezig gehouden, deze laatste weken
van het jaar. Ze hebben ons heel wat
zorgen opgeleverd. Ze hebben heel wat
hooggeleerde beschouwingen over het
volkerenrecht ondergraven en grondig
ontwricht
Voor velen hebben se wat er voor d» moder
ne mena nog aan Keratvreurd» scheen over
gebleven. danig bedorven. Straks moeten de
politici maar weer tien. hoe d» verbrokkelde
stukken van de aardrijkskundig» legkaart in
•lkaar te pasaen. hoe een verstopt kanael open
te stellen voor het wereldverkeer, hoe een wa>
normaler leven in nog betrekkelijke veiligheid
m rust mogelijk te maken hoe de onderling»
grenzen te veriekeren en hoe de verbindings
wegen weer begaanbaar te maken.
Een moeiraam karwei wordt het en voor ho»
Ung ral hetgeen dan nog wordt bereikt stand
houdenHet ia roerig n dat deel van de we
reld Trouwens, waar ter wereld is hei dat
niet? Politici zijn allerweg» en onafgebroken
in de we»r om d» totale oorlog, die gelijk tov
staan met een totale ondergang te voorkomen
D» tin van dit alles? Schijnbaar niet erg vee:
en in elk geval weinig hoopvols. Maar Jesaj;.
trekt de tj/eren en de papieren gordijnen voor
on* open en verruimt on re blik tot in het on-
e.ndige. tot in Gods eeuwigheid En tegenover
d» mislukking van het menselijk volkenrecht
mag hu «teilen het weislagen van de Godde
lijke volkengónat Er zal zelf* eens een wee
lopen van Egypte over Israël naar Syrië er
terug
Daar houden we het dan maar op. Ook wtj.
Journalisten
Jezua was timmerman masr Hij tlmmerd*
n.et aan d» weg Hu ging ln «tilte en in ge-
hooriaamheid Etjn »eg. die een kruisweg sou
worden Hij bereidde Zijn weg. die voor on
sen weg tou worden tot God. omdat het wa»
een weg God naar ona In de schijnbare
doelloosheid van ona leven maakte HU tich-
self tot d» Weg. die tegelijk het Leven werd
HU timmerde niet aan de weg. D» krant doet
het wel Hel behoort nu eenmaal by haar we
ien en hel kan niet andera Maa» dan p**i hei
baar en met een schroom die overigen»
IJl ET WERK van de journalist van vandaag
hij weet het is van betrekkelijke
waarde Hu schrijft op papier Maar laten we
in dagen van verwarring en van menselijke
onzekerheid leren om dankbaar te zijn ook
voor het vergankelijke. Jezus schreef ook een»
en Hu deed het ln het zand. Maar Hu sprak
woorden van troost en van eeuwig leven
Dus worden wij nu stil voor Hem en
luisteren, wij: de politicus en de jour
nalist. de man en de vrouw, de jongen
en het meisje, de volksmenigte en de
eenzame. In Hem gien wij de Weg. En
daarom reizen wij, ook als lezer en ook
als krant, onze weg met blijdschap.
DR. E. DIEMER
iriirm; sen la»f. dis zij ook au weer ge-
willig en zelfmet vreugde op zich
hebben genomen.
Het Kerttevangehe it zo onuitputte
lijk ri)k. Op Kerstfeest en in heel onl
leven. In verschillende artikelen ran
dit Kerstnummer is getracht het licht
te laten rallen op de vele facetten van
Gods grootste geschenk aan d».t wereld.
verloren m schuld. Wg hopen, dal
deze arbeid ertoe zal mogen hydrogen
vreugde bij onz*
te
ligew.
•weel
Ook nu weer is gestreefd na
mogelijk afwisseling Vooral met een
bijzondere uitgave als deze willen wij
heel het gezin dienen ouders en kinde
ren. jong en oud. Vandaar dat ruimte
is t-erleend aan enige mooie verhalen.
waaronder wij ook rekenen een nieuwe
Kerstsproke van Herm. Steggerda. Na
tuurlijk mocht de ontspanning niet ont
breken. Kerstfeest is vooral in Neder
land een hoogtepunt in het huiselijk
leven. Naar wij hopen zal de grote puzzel
voor ouderen en de kleur- en opstelwed
strijd voor jongens en meisjes mee
werken de gezellige huiselijke sfeer te
bevorderen.
De collega's W F. Stafleu en J. Padding
waren dit jaar belast met de op
maak". een onderdeel van het werk.
dat van grote betekenis ts. Naar onze
mening hebben zij zich op uitnemende
wijze van hun taak gekweten, zodat een
goed verzorgd blad onze lezers kan
worden aangeboden.
Directie en hoofdredactie soreken de
wens uit. dot deze K'rs'bijlagt in alle
gezinnen waar ze op tafel komt. licht en
blijdschap zal brengen. Licht en olvd-
schap, opgevangen in Berhlehems stal, en
die daarom altijd weer terugleiden naar
het Kind, dat alleen middelpunt en basis
mag zijn ook van de huisetifke vreugde,
die op het aanstaande Kerstfeest aller
deel moge zijn.
Yrede op aarde „Boleh tawar" Dit
wil zeggen: Je mag er we] een
schepje af doen, zeide mij eens
een zieke, die onduldbare pijn
leed in het hospitaal te Tjimahi
tijdens de Japanse bezetting, toen ik
dacht hem te kunnen uitleggen, waarom
de werkelijkheid zo met dit woord vloekt.
Inderdaad: met zeggen is het niet te
doen De Bijbel bevat genoeg gegevens
om het ons te verklaren, maar wij kun
nen het hier niet met woorden af. Onze
menselijke woorden schieten te kort en
zij blijven ons in de keel steken als in
Boedapest wanhopige mannen, vrouwen
en kinderen zich met blote handen op de
aanstormende Russische tanks werpen, of
wanneer in Port Said dode kindertjes op
vrachtwagens liggen.
Het Is geen academische vraag het hart wil
antwoord hebben en het hart kan alleen ver
staan door het geloof. Maar in deze vreselijke
dagen wordt dit geloof telkens weer in een
zware strijd geworpen. Het hart komt in op
stand. het hart rebelleert ah wil het niet ba-
grijpen.
Komt dit niet. omdat wij het Kerstverhaal
niet met het hart lezen? „Mama, wat doen ze
nou met Onze Lieve Heer?" riep een kind ver
schrikt bij een uitzending van een lijdensver
haal. Voelen wij diezelfde schrik als wij het
geboorteverhaal lezen, dat toch in de grond
van de zaak verschrikkelijk is. Zijn wij wer
kelijk kapot als wt lezen van de kindermoord
in Bethlehem, zo kapot als wij waren, toen we
door de radio de strijd in Boedapest volgden?
Zo radeloos als die man, toen zijn vrouw be
vallen moest in een nauw hok, waar geen
ruimte was om je te roeren tussen het vee, en
hij nog moest zien hoe hij wat tamelijk bruik
baar stro kon vinden op de grond, om dst in
een voerbak te leggen voor de baby? Wat een
nacht was dat, toen hij wakker schrok, zijn
DE QUICHUA INDIANEN van Zuid-
Amerika hebben de boodschap vafi
het Evangelie gehoord. Enkele rooms-
katholieke priesters doopten hen en ga
ven wat catechetisch onderwijs, maar in
hun hart zijn de Indianen heidenen ge
bleven. Zij aanvaardden de nieuwe gods
dienst, maar zij was slechts een nieuw
kleed oveT een oud bijgeloof. Men leerde
God aanbidden, in Maria geloven, de hei
ligen te hulp roepen, maar de heiligen
waren de oude afgoden onder een
nieuwe naam.
De Blijde Boodschap in donkere tijden
I/" ERSTFEEST spreekt van vrede op
aarde, van vrede in mensenharten.
Hoe vaak schijnt de nood der tijden hier
mede in fel contrast. In de geschiedenis
zijn daarvan vele voorheelden te vinden.
Denk slechts aan de kerstdag van het
jaar 303 toen de Romeinse keizer Diocle-
tianus zijn duivels plan op deze feestdag
liet volvoeren.
Wanneer toch een xe«ho*iderd christenen
tezamen gekomen zijn om 's Herland» geboorte
te gedenken, laat de wrede keizer in stilte het
gebouw omsingelen en grote hoeveelheden
brandstof rondom opstapelen. Op een afge
sproken teken werpt men het vuur ln het nu-
terreal en weldra dringt het geknetter der
vlammen door tot de in gebed verzonken ge
meente. Ontzet tracht eder door de uitgangen
te ontkomen, maar deze zijn versperd Geen
van hen ontkomt aan de smartelijke dood.
KERSTDAG 496
Hoe gan* ander* verlopen de ker«ldagen van
het jaar MS. al* één van de tegenstanders van
het christendom z|jn verweer opgeeft en ilrh
gnd«dirn*l aansluit Wij hedne-
naar de kathedraal, die baadt in een zee van
licht. Ontdaan vraagt de koning fluisterend
aan de bisschop, d e hem aan de hand voort-
leidt: Is dat nu de hemel der christenen waar
binnen gij mij voert? Maar de geestelijke ant
woordt: Neen, de hemel nog niet, wel de weg
erheen .Nu stort men de heilige olie over de
koning uit, olie uit een kristallen fles, die
neergedaald is uit de hemel. Duizenden vofgen
OOK KAREL DE GROTE
Gedurende de kerstdagen van het Jaar 800
vertoeft de grootst» der Frankische vorsten.
Karei de Grote .te Rome, waar hij, zoals elke
christen, het feest van Christus komst og> aar
de w.l meevieren. Gehuld ln het kleed der
Romeinse patriciërs begeeft de vorst zich naar
de Sint Pieterskerk, knielt neer voor het al
taar en bidt. Plots treedt dan de paus op de
knielende koning toe en zet hem een gouden
kroon op. sprekend: Leef en overwin, gij door
God gekroonde keizer der Romeinen! Na de
kroning brengt de paus de nieuwe keizer zijn
hulde.
•vis. koi
Jeugdige leeftijd slrh m
veldslagen had everladen.
Wanneer hem een zoon wordt geboren, weet
»un vrouw Clotilde haar heidense gemaal te
bewegen het kind te laten dopen Nauwelijks
is de doopceremonie afgelopen of de kleine
sterft, wat Clovis woedend wijt aan de doop!
Zo groot is evenwel Clotrides invloed op hem.
dat het volgend Jaar. wanneer er weer een
zoon geboren wordt, ook dit kind ten doop
wordt gehouden. Opmerkelijk ie. dat ook dit
knaap:» daarna ernstig uek wordt- Maar de
koningin verzekert haar man. dat God haar
gebed om genezing van hun zoon zal verho
ren. Werkelijk geneest het kieid. Clovis is
daarvan diep onder de indruk.
Enige tijd daarna geraakt hij in oorlog met
de Alemannen. die onstuimig opdringen.
Reeds moeien de Franken wuken Clovis i» in
grote nood Hij twufelt aan de macht zijner af
goden. herinnert zich de woorden van zUO
vrome vrouw, dat God de zwakke helpen wil.
Wanneer de God der christenen hem zal red
den uit sijn» vijaods macht, so belooft daarna
de koning, dan zal hij sich laten dopen. ZUn
overwinning op de Alemannen is daarop voi-
Keratdag 49» aal de doop t» Reims plaat*
hebben- In plechtig» pzoceaaie. waarin aha
b.sachoppen en gee«ieluken van het gewa*t
in vol ornaat meelopen, begeeft de koning sich
De dagen zijn tot tekens ons geworden,
Wij kunnen U daaruit niet lezen meer.
Sinds is onzekerheid ons deel geworden,
Wij zijn vermoeiden weten het niet meer.
Wij voelen ons bedreigd en zien de horizont weer branden.
Al rijpt Uw plan dwars door de chaos heen.
De wereld rust niet in zichzelf, maar in Uw handen,
Maar angst en ongeloof staan als een mistbank om ons heen.
En vaagt de ster die ons naar Beth'lem moet geleiden,
De weg die ons van jongsaf aan is voorgezegd.
Klein Bethlehem, maar "t grote keerpunt aller tijden.
Daar heeft God in zijn Zoon, zijn Liefd' ons toegezegd.
Maar dichterbij dan Bethlehem is 't barnen van de nood.
Gedreev'nen die we zijn. er is geen keren.
Geen rusten meer. Ach, Kain die zijn broeder doodt
Vindt geen berouw, en kan ons nimmer vrede leren.
Neen. ons rest nog dit: om uit de poel van dit bestaan.
Als de verloren zoon op weg te gaan om God t' ontmoeten.
Zo en niet anders, aan Zijn kribbe te gaan staan,
Om Hem als onze Heer en Redder te begroeten.
Zo vindt alleen ons hart de jonge vreugden weer,
De moed. de kracht, en 't uitzicht dat wij snood verloren.
Want die geknield heeft in de stal voor onze Heer,
Heeft Hij als tot zijn kinderen verkoren!
Wat we niet zien, is toch
dichter bij ons don wij
dikwijls denken
Dè Bijbel is vrijwel onbekend bij de india
nen en de Bijbelse verhalen kent men slechts
uit de kerk. Geen wonder dat vëel Bijbel
verhalen ernstig verminkt doorverteld wor
den; vaak zijn zij zelfs volkomen vereen
zelvigd met oude fabels m een nieuwe zetting.
Een indianenmeisje vsn de Quichuastam.
Juanita, vertelde een zendeling dat zij als
kind het volgende kerstverhaal had gehoord:
..In het dorp waar de Maagd Maria woonde,
richtte men een groot feest aan ter ere van
haar. Iedereen moest het feest bezoeken, want
de Maagd zou zich een echtgenoot uitzoeken
Iedereen moest zijn best doen de Maagd voor
zich te winnen. Wie haar aan het lachen kon
krijgen zou overwinnaar zijn
De maagd zat op een troon op het markt
plein. Iedereen was aanwezig behalue de oude
Jozef. Hij had bij zichzelf besloten dat het
voor hem geen zin had om naar het feest te
gaanwant hij was immers zo oud en lelijk
dat de Maagd foch geen interesse in hem zou
hebben.
Toen uiteindelijk de dronken mannen van
het dorp alles geprobeerd hadden wat zij
maar konden bedenken om de Maagd aan hei
lachen te krijgen, kwamen zg bijeen om sich
te beraden over de reden van haar groot ver
driet. Iemand van hen meende dat misschien
de afwezigheid van de oude Jozef de oorzaak
was. Vast en zefcfcr kon ze niet blij zijn zolang
niet iedereen aanwezig was en daarom werd
er een comité gevormd dat Jozef zou moeten
gaan ophalen. Hoewel Jozef steeds weer zei
dat het dwaasheid was om naar het feest te
gaan, haalden ze hem er toch eindelijk toe
Het comité zocht en zocht, maat kon hei
paard nergens vinden en eindelijk kwamen
de mannen bij Jozef terug om hem te ver
tellen dat ze tevergeefs gezocht hadden „Al
wat wij zagen was een hoop beenderen." zei-
„Dat was mijn paard.' zei de oude Jozef
„Spreek er zachtjes tegen en je zult zien dat
de beenderen zullen opstaan en mijn paard
zullen worden Zij deden wat hij zei en
inderdaad werden de beenderen een paard en
tg brachten het dier bij Jozef
„Maar waar is het zadel?" vroeg de oude
Jozef. „Wij hebben geen zadel gezien." zeiden
se. „Ej lag slechts een oud stuk leer." „O,
dwazen, dat I* mijn zadel Leg het op het paard
en je zult zien dat het een zadel wordt Zv
deden zoals hun was opgedragen en het stuk
leer werd een zadel.
„Maar waar zijn de teugelsvroeg Jozej
„Wij hebben helemaal geen teugels gezien."
se<den de mannen. „Er lag nog slechts een
druivenrank." „Gebruik dal voor mijn paard
en je zult zien dat de rank een leidsel wordt."
Eindelijk was het paard dan klaar en dr
oude. vuile Jozef kon naar het feest gaan
Op zijn beenderig paard maakte hij een paar
rondjes over het marktplein Net toen hij langs
de zetel van de Maagd kwam. struikelde het
dier en Jozef lag languit op de grond. En de
Maagd lachte en lachte, ze kon gewoonweg
met meer ophouden en alle mannen wisten
dat zij met de oude Jozef zou trouwen. Alle
mannen werden boos. Ze werden zo boos dat
ze onder elkaar begonnen te vechten Nooit
is er to gevochten als die dag."
Kennelijk zijn hier twee verhalen door
elkaar gemengd Er is een tikje Kerstgeschie
denis. door de namen van Jozef en Maria,
maar verder slaat het verhaal op de schepping
van de mens in man en vrouw zoala de hei
dense indianen van Ecuador elkaar vao ge
slacht op geslacht vertelden In dit verhaal
ziet men het gevaar van een christendom
zonder Christus Zo gemakkelijk wordt hel
christendom een vernis waar het heidendom
al spoedig doorheen begint te schijnen Wat
is de kern van ons Westeuropees Kerstfeest:
Da kerstboom, het kerstmannetje en de kerst
kaarsen of het Kerstkind?
vrouw uit de slaap haalde en haar mi
Kind op ean ezeltje tilde om zo hard i
lijk weg te reijnen voor de moordenaars, 4
het stadje overvielen.
Vrede op aarde Het moet wel z
kelijk geklonken hebben, toen hij i
dat vreselijk geschreeuw hoorde en vluehl
zo hard hü kon. zich telkens weer verschuilej
en de woonplaatsen der mensen mijdend,
dat toch niemand zou merken dat er een n
der en een Kind uit Bethlehem probeei
onder te duiken Maar die man en die vr
geloofden en zij brachten het Kind over I
grens in de hoop. dat niemand hen verradl
zou. want er waren collaborateurs genoeg
Egypte. Er was toen één wrede werkelijkhej
Herodes. En Herodes leeft voort. Hij kan Be
licht van de Kerstnacht niet verdragen, f
moordt nog steeds de vrouwen en de tóei^
kinderen.
„Dit is mogelijk na tweeduizend jaar Chri
tendom." hoort men wel een* zeggen. Mij
voelt dis spreker dezelfde ontsetting. welf
Jezus aangreep, toen Hij zag, wat
duizend jaar of langer gemoord si
in Zijn naam, en ons waarschuwde, dat
niet gekomen was om vrede te brengen, r
het zwaard?
Tegenover deze werkelijkheid dreigt
andere werkelijkheid te vêrbleken. Wij
slechts de dreiging uit het oosten
komen, zodat we blind worden vo<
onrecht elders in de wereld. We zijn verlaif
van angst of rebelleren en willen bloed i
Bloed voor bloed. Bloedige vernieling i
plaatsen, van waar het gevaar voor on
dreigt. Voor ons zelf en onze opgroeiende j
gens, die we met angst «n beven i
worden.
Die andere werkelijkheid is de vret
welke ons beloofd is. Die even reëel I
even tastbaar, als de vrees van het oge|
blik en die zich met alles vernietigen!
kracht baan zal breken. Hiermede bedil
len we niet die vrede welke Chris®
reeds thans geeft in het hart, als Hij zef
„Mijn vrede geef Ik u". Ook deze vrodel
werkelijkheid in een wrede wereld. led#
die onwrikbaar in Christus gelooft, klj
deze vrede bezitten. Thans is bedoeld
werkelijke vrede, die God op aarde i
vestigen, zoals Psalm 46 het in twintigstjZu-
eeuwse woorden zegt: „Die de H-bom
twee slaat en de tanks met vuur v<
brandt". Deze vrede zal komen met ef -
•geweld en een vernietiging, welke aUQj
overtreft, wat mensen kunnen uitdenk*
Wij denken, dat de mens door de ontwiL f
keling van de kernwetenschap of m£„r
schien nog vreselijker ontdekkingen enar
maal alle leven op aarde zal uitblussen!
dat dit dan het einde zal zijn. Maar zof
het einde niet.
Als we in deze rumoerige dagen het geBnt
hebben in een stille treincoupé te zitten f*
weinigen Is dit beschoren) en een ogen®*18
verlost xljn van het zenuwachtigmakende k
jachte gedreun van de nieuwsomroëp. Alsf" 1
dan zien hoe rustig de mensen op het vj*"
werken en meeuwen met een oneindigs grr m
vliegen tegen de grauwe lucht, dan zijn
verbaasd, dat er nog altijd een leven om
heen Is. dat rustig zijn gang gaat. zoals P"
reeds zo vele duizenden jaren zijn gang gr
Een zich steeds herhalende opeenvolging t
raaien en oogsten, van zomer en winter. J
leven dat zich niets aantrekt
ons aangaat en verbittert. Dit I
weer over enkele maanden de t
zal brengen en misschien ook
J VAN CAPELLEVEEN.
mooie zomer zo lang als de wereld nog1
bestaan. Een rustig voortgaande vaderlf
zorg. die ook ons niet vergeten zal.
Maar dit alles geeft nog geen voorsl
ling van de wereld, die eens komen zal
van een leven, dat zo reëel, zo tastbaaiïe
als de meubels van onze kamer. De der
gen. die wij niet zien, zijn er niet mins6"
werkelijk om, omdat onze zintuigen Pei
niet bemerken kunnen Wat we niet ziTr
wat we niet met onze vingers tasten.
staat, en is dichter bij ons dan we denke''
Eens zullen wij het zien en tasten. Oi
fantasie schiet te kort. zelfs de kuns,p
naarsintuïtie is niet in staat deze werl
tijkheid te beschrijven e{
Zo is het ook met de wereld, die eensin
tegenwoordige wereld vernietigen
oen wereld, waarin de in de Kerstna
beloofde vrede zal heersen.
Misschien is het woord: Vrede op aai to
beter te begrijpen, zoals dr C Gilhuis dit (li
klaarde, hoe de engelen in d« Kerstnacht r
stukje van de aarde bezet hielden, zoals tijd ;r:
de oorlog Dieppe een korte tijd door men t
bezet werd Dat was de bevrijding niet. m it
een tastbaar bewijs dat de vrede komen i
Zo was het „Vrede op aarde" een teken,
het Kind. dat oorlog op aarde zou brenj 10
eens als Vredevorst zal heersen over
wereld, welke ons voorstelling-vermogen
boven gaat Ook over ons als wij nu reedi K
weerwil van alle stnjd buiten ons. en bm
ons, in Hem de vrede zoeken Maar begrij E
zullen we het nooit als we niet beseffen :n
Hij geleden heeft Dit kan alleen door lijd
zonder lijden kunnen wij nooit de liefde
de Vader verstaan zonder lijden kunnen
nooit de zekerheid krijgen van de vrede.
op de aarde komt. en vrede krijgen ln
Mr J. J WENTIJ
