Protestantse monniken
Uniecollecte op komst
Levenservaring
ZONDAGSBLAD
ZATERDAG 1 SEPTEMBER 1956
Het kerkje uit de twaalfde eeuw is hel middelpunt
n een kleine groep gehouwen die samen het dorpkf
Taizé vormen. Dit is het tehuis van de
Taizé broederschap.
vormen oecumenische gemeenschap
door Betty Thompson
Op een stille heuvel 111 Bourgondië (Frankrijk) werd het eens
slapende landelijke dorpje Taizé het centrum van een nieuw oecu
menisch getuigenis. Jonge leken uit Calvinistische en Luterse ker
ken, en een (veel kleiner) aantal predikanten hebben de broeder
schap van Taizé gevormd en daar hun permanent tehuis gevonden.
Dertig jonge mannen zoeken daar een Protestantse weg om te medi
teren en hun geloof om te zetten in actie. In de havenstad Marseille
zoudt U de drie Taizé-broeders niet gemakkelijk herkennen.
Pierre werkt al twee jaar lang in de bouwvakken en is daar de
actieve tussenpersoon geweest tussen werknemers en werkgevers.
José is timmerman. Axel is een specialist in het repareren van naai
machines.
„In niets onder
scheiden wij ons van
de buitenwereld" zegt
broeder Pierre na
mens de Taizémen-
sen, die in de indus
trie werk hebben
gevonden. „Onze aan
wezigheid heeft al
waarde. Wij willen
niet aggressief zijn.
We wachten rustig
op een aanleiding tot
een gesprek. We zijn
ons er van bewust dat
wij een belangrijke
taak verrichten voor
De mensen van
Taizé willen aan de
wereld laten zien dat
de kerk een open oog
heeft voor alle men
sen in alle omstandig
heden. En de jonge
mannen die in de fa
brieken werken willen
door hun leven getui
gen. De broeders van
deze orde volgen geen
strakke methode. Zij
hopen het spontane
vertrouwen te winnen
van hun medearbei
ders. Ieder van de
Marseille werken en
in Taizé samen een
kamer delen, benade
ren de mensen op hun
eigen wijze.
De gedachte van de
broederschap werd in
1939 uitgewerkt door
een jong theoloog, I
Roger Schutz, die ac
tief deelnam aan het werk van de Zwit
serse Christelijke Studenten Beweging.
Hij zocht een orde van mensen, die zich
naar lichaam en geest aan God
wijden, om samen te leven, te werken
en God te aanbidden. Roger wilde ten
ene male het idee van een klooster ver
mijden. Een klooster scheidt af van de
wereld en dat wil de orde juist niet. Van
het allereerste begin af hebben de jon
ge mannen van Taizé hun werk l
in de wereld verricht, en hebben
zocht naar wegen eir-middelen c
positief oecumenisch getuigenis
dragen.
den toeleggen op de prouukue van melk.
kaas en boter.
Taizé heeft niets van de laboratorium-
steriliteit van een „model boerderij."
De Bourgondische boeren zouden waar
schijnlijk alleen wantrouwend zijn. Maar
in de grote schuur staan 48 koeien en
stieren die al heel wat prijzen in de
wacht gesleept hebben en het middel
punt zijn van een nieuwe landbouwge-
meenschap.
POTTENBAKKERIJ
De g'rote schuur en de kleine kliniek
laten reeds jaren lang zien wat de broe
ders van Taizé practisch willen bereiken.
Aan de nauwe straat, die het dorp door
snijdt, staat evenwel nog een ander ge
tuigenis. Daar heeft broeder Daniel zijn
pottenbakkerij, waar hij samen met een
jongen uit het dorp zelf.
Er is beweging gekomen in het stille
orp dat langzaam verwerd tot een
uïne. Het hoofdgebouw van de gemeen
schap is gracieus 17de eeuws van
chitectuur. Het zoemt van leven als
de Paasmorgen na de schemerochtena-
dienst de broeders gezamenlijk hun
maaltijd houden. Van Afrika tot Duits
land toe, waar de leden hun werk ge
vonden hebben, komen zij in de grote
eetzaal samen om zich opnieuw te be-
;n en de banden van broederschap
ïrnieuwen. Langzaam groeit de ge
meenschap. Tastend zoekt men zich een
weg. Voor de doorsneeprotestant is het
moeilijk te begrijpen waarom bepaalde
beloften moeten worden afgelegd, die de
Taizé gemeenschap eist. Maar deze be
loften zijn niet slechts negatief. Zij be
staan meer uit een aanvaarden van be-
iaalde verantwoordelijkheden, dan uit
iet verwerpen van genoegens. De broe
ders mijden de woorden „klooster" en
„monniken." De nadruk ligt niet zozeer
op de gezamenlijke armoede, maar op
het gezamenlijk bezit. De bronnen van
bestaan worden in een gemeenschappe
lijke „pot" gedaan en wat noodzakelijk
aangeschaft moet worden, wordt
kocht als de fondsen het toelaten.
PRACHTKERELS
„Deze Taizé-broeders zijn prachtke
rels, maar volgens sommige normen
:ijn het dwazen," zei een oude vriend
ran de gemeenschap eens. „Als ze een
bedrag ontvangen, denken
DE 78-STE
Rood surrogaat
O
„Jeugdwijding" voor
Oostduitse jongeren
Politieke functionarissen in de grote
organisaties, de bedrijven cn de scholen
moeten aanpakken en de ouders in
Oost-Duitsland trachten te winnen voor
de zg. jeugdwijding, zodat ze hun kin
deren opgeven voor de samenkomsten
waarin de jeugd wordt opgeleid voor
dit communistisch surrogaat voor de
kerkelijke belijdenis en
aanneming. Het loopt
blijkbaar nog met zo erg
goed met de propaganda
voor de jeugdwijding,
want de Oostduitse bla
den beschuldigen som
mige jeugd wijdingscom
missies ervan, dat zij nog
later te bewaren. Zy jniet met hun werk be
kopen een Röntgenstralen-apparaat voor gonnen zijn, terwijl de
de dokter of een orgel voor de kerk, voorbereidende
- - - - 1 l
Strijd om de „scholen met de Bijbel"
nog niet volstreden
„Huil nu maar niet, de zomer
is zo voorbij" zegt de man op de
scooter tegen zijn duopassagiere,
als zij bepakt en bezakt door de
stromende regen hun vakantie
beleven. De tekening stond in een
krant in het oosten van het land.
Het is nu 1 september, en volgens
de begonnen scholen is de zomer
vakantie ten einde en voor de
meeste mensen de zomer even-
5. De avonden gaan lengen en
in veel huizen begint men reeds
ernstig te denken over het aan
steken van de haard:
Terwijl de vakanties nog aan de gang
aren werd er aan de Sweelinckstraat
Den Haag hard gewerkt aan de voor
bereiding van de 78ste Uniecollecte.
Eigenlijk is 17 augustus de historische
dag. maar reeds vele jaren lang is de
collecte verschoven naar de eerste
maand van het nieuwe schooljaar.
De Uniecollecte! D? woorden hebben
>or de oudere lezers waarschijnlijk
•rtrouwde klank. Zij herinneren
nog iets van de oude schoolstrijd. Vele
jongeren evenwel fronsen misschien hun
voorhoofd bij dezelfde woorden, en vra
gen zich in verbazing af waar deze col
lecte eigenlijk toe dient. Dat het iets te
maken zou hebben met de Nederlandse
Oppositie Unie is niet waarschijnlijk,
maar waar dan wel mee?
Voor een goed begrijpen moeten we
terug naar 8 december 1874. Het debat
over het Lager Onderwijs is aan de
gang in de Tweede Kamer en als mr.
dat dit speciaal was ten gunste van
die een specifiek Rooms Katholiek of
Joods onderwijs aan hun kinderen wil
den geven, terwijl de openbare school
een school zou zijn, waarin het geloof
van geheel het volk tot uitdrukking kon
komen. In 1858 echter werd deze school
ontdaan van de Bijbel, Bijbelse geschie
denis en van het gebed. Het onderwijs
werd neutraal om niemand aanstoot te
geven. Het ontwerp Kappeyne maakte
dit neutraal onderwijs tot een nationaal
onderwijs. De christenen konden eigen
scholen stichten als ze zelf de kosten
wilden dragen. Juist de „kleyne luyden"
konden op deze manier hun kinderen
onmogelijk naar een christelijke school
UmkUmuI
September
„LAAT HET KRUIS
NIET LOS EN
LAAT HET KIND
NIET LOS"
(KUYPER)
gebruiken het bedrag onmiddellijk. de herfst begint. Voor
i dit unieke
GEEN DWANG
Iedereen die de orde
„overgees-
daartoe niet veel grond kunnen vinden.
Boeren, een dokter, een pottenbakker,
een wetgeleerde en psycholoog bevin
den zich onder de leden. Niemand wordt
gedwongen werk te verrichten dat hem
in de eerste oorlogsjaren. Twee jaar
lang woonde hij daar dicht bij de grens
tussen bezet en onbezet Frankrijk. Hij
hoopte daar na de oorlog zijn gemeen
schap op te kunnen zetten. Die jaren
gebruikte hij voor meditatie, gebed
Broeder Daniel, één
van de Taizé gemee,
bakkerij, die vazen
■an de eerste broeder
schap leidt de potten
zekere vermaardheid
hun prachtige
„Ik loop weg...."
i Hij was vast niet ouder dan vyf, een
zielig klein kereltje dat met een te grote
koffer de sloep afkwam van zijn huis. Hij
liep een blokje om, en ging toen voor een
tweede en een derde keer rondom het
zelfde blok. Toen het donker begon te
worden hield de grote politieagent, die
hem al een paar keer was tegengekomen
hem tegen. „ITat doe je daar?" vroeg de
agent. „Ik loop weg", zei de jongen ver
legen. ..Luister", antwoordde de agent.
„Ik let nu al een hele tijd op je. Je loopt
voortdurend rondom hetzelfde huizenblok.
Noem je dat weglopen?" „H at kan ik an
ders doen", snikte het jochie, „Ik mag de
straat niet alleen over". En zo is het ook
gegaan met Adam. Van het ogenblik af
dat de mens op de loop ging voor God.
Maar God heeft alles zo gemaakt dat de
mens zijn angsten niet kan ontlopen, dat
aan de gevolgen
kan ontkomen, dat de i
i dood niet kan
slechts één oplossing
„is van God, Die uacht
nt van het kruis. Dat is
»n en de weg naar vrede.
Maar op de één of andere
het noodzakelijke geld
te komen.
Durf en visie trouwden
protestantse waagstuk uit te voeren.
Het aantal broeders groeit gestadig. En
velen hebben reeds genoten van de rusti
ge schoonheid der diensten, die gehou
den worden in de kleine kerk met zijn
wit gekalkte muren. Terwijl men luis
tert naar de krachtige stemmen van het
mannenkoor dat de „Grand-Prix" ver
wierf op het jaarlijks Frans muziekfes-
vluehtsoord voor verdrevenen tot de
Duitse bezetting hem naar Genève te
rug dreef. Daar werden de „regels" van
de gemeenschap geboren.
Twee vrienden sloten zich in Zwitser
land bij hem aan en het drietal organi
seerde conferenties. Zij hadden contact
met studenten en vakbewegingleiders.
In 1943 begonnen de drie vrienden hun
gemeenschap en hielden dagelijks litur
gische diensten in de Kathedraal van
Sint Pieter, de kerk van Calvijn. Na
de bevrijding van Frankrijk trok Ro
ger Schutz met zijn vrienden naar Taizé
om de gemeenschap op te gaan boui
Men waarschuwde hen dat het te vroeg
was om een dergelijke gemeenschap op
te bouwen, maar de jonge mensen wil
den niet anders.
DOKTER EN BOER
Dr. Robert Giscard kwam in 1
naar Taizé voor een geestelijke retr
te. Hij had in de Franse kranten
Taizé gelezen en wist dus wel iets
het werk af. Als medisch student had
hij zijn studie in Parijs beëindigd, en
hij kwam helemaal niet met het ver
langen om er te blijven. Tien dagen
later, toen hij naar Parijs terug ging
om aan zijn proefschrift te gaan wer
ken, wist hij dat hij zijn levenstaak
gevonden had. Broeder Robert
__'t jaarlijks 1
tival voor godsdienstige muziek
valt het licht in schitterende kleuren
door de ramen, die door broeder Eric
werden ontworpen. De Nederlander broe
der Laurent, die opgeleid werd tot mees-
in de rechtén bespeelt het orgel. Bui-
bespeel
ten blaft ergens een hond
te haan kraait luidruchtig, maar het
stoort niet, het accentueert het feit, dat
deze gemeenschap staat midden in een
bedrijvige wereld, waar zij een taak
meent te hebben voor God.
functionarissen zijn
richtlijnen, waaruit blijkt,
dat de propagandisten
maar liever niet te veel
moeten praten over het karakter
de jeugdwijding als belijdenis vai
materialistische wereldbeschouwing,
dat ze vooral de nadruk moeten leggen
op het verenigbaar zijn van jeugd
wijding en belijdenis. De belijdenis ver
plicht tot een bepaald geloof, de jeugd-
wijding zou de kennis van de weten
schap en verder praktische levens
ervaring bevorderen
Taizé, centrum
van getuigenis
eerste inwonende dokter,
zich een kleine kliniek
nen. Honderden
komen van heinde
Hij bouwde
n gele bakste-
uit die streek
om zich door
hem te laten behandelen. De dokter
spreekt niet graag over zijn eigen werk.
Veel liever praat hij over het werk van
broeder Alain, die geestelijk en door ge
boorte zijn broeder is. Deze 27-jarige
boer heeft een coöperatieve melkfabriek
festicht. Hij slaagde er in de boeren uit
e streek te laten zien dat zij in plaats
van vee te fokken, veel beter zich kon-
Sommige kerkmensen willen
het idee verbreiden dat de Chi
nese communisten werkelijk de
christenen vriendelijk gezind zijn,
schrijft het weekblad Time. Een
paar weken geleden bezocht de
Anglicaanse bisschop K. H. Ting
in Chekiang de samenkomst van
de Wereldraad van Kerken
Hongarije om daar te vertellen
dat de christelijke kerken in com
munistisch China inderdaad vrij
zijn.
Catechisatie en
schoonmaak
Men weet in Amerika het nuttige en
het aangename op voortreffelijke wijze
te verenigen. Een groep van 25 cate
chisanten uit Berne, India, Ver. Staten,
heeft een week lang Chicago bezocht.
Natuurlijk bekeek de „dorpsjeugd" (12
tot 16 jaar) de vele bezienswaardig
heden van de wereldstad Chicago met
grote belangstelling, 's Avonds bezocht
men zendingssamenkomsten, waar over
de bijbel werd gesproken. Men was on
dergebracht in het doopsgezinde semi
narie van Chicago en betaalde de gast
vrijheid door gedurende de voormidda
gen zich onledig te houden door een
grote schoonmaak van het gebouw, ter
wijl de jongens de kozijnen en de deuren
hebben geverfd
(Doopsgezind Weekblad)
trtctrictrtvtrCrlz-Cr-tvtrtr'tcCr-ir'trtr-tvCr-trtrirCr-^Krair-trtrirtT-irtr-ti-frCr-trCrir-irirtrtrtrtrü-trCrtrCtirCrtrtrtr
Verenigd om de troon
Als ik denk aan ons volk. dat z'n weerga niet vindt,
waar ter wereld het oog wordt bekoord
zing ik luide en blij van de band die ons bindt,
nan de eigene sfeer, zo eendrachtig bemind,
zing ik woorden, nooit elders gehoord.
En m'n zingen wordt jub'len vol sprank'lende gloed,
wijl m'n hart in het heden 't verleden ontmoet:
der vaderen trouw en bezadigde moed
Dat doet er m'n harte zo goed!
Als ik zie, hoe ons volk om Oranje zich schaart,
zo vol eerbied, begrijpend en mild
trilt een tedere snaar, wijl m'n harte ontwaart,
hoe heel Nederlands volk om haar druk zo bezwaard
nu weer ademt, bevredigd, gestild.
'k Man weer zingen en jub'len. vol sprank'lende gloed,
wijl m'n hart in het heden 't verleden ontmoet:
der vaderen trouw en bezadigde moed
Dat doet er m'n harte zo goed!
G. H. HORMAN.
zien als „een daad Gods en een be
wijs van Zijn liefde". Vorige week
werd weer opnieuw het bewijs gele
verd hoe vrij het christendom in
China is. Na hem vijf jaar lang als
gevangene vastgehouden te hebben,
lieten de communisten Henry Am
brose Pinger, Rooms-Katholiek bis
schop in Chowtsun en een Francis
caans missionaris met een dertigja
rige ervaring vrijuit gaan. Hij was
de laatste Amerikaanse Rooms-
Katholieke bisschop, die door de Ro
den uit de gevangenis werd ontsla
gen.
Vier jaar lang wist hij zelfs niet waar
van men hem beschuldigde. Vijf
maanden lang ondervroeg men hem
iedere dag. Vijftien maal verhuisde
hij naar een andere gevangenis. Zijn
Bijbel en rozenkrans werden afge
nomen. „Er is godsdienstvrijheid in
nieuw China", zeiden zijn bewakers,
„maar niet voor gevangenen". Hij
werd ernstig onderwezen als men
hem in gebed aantrof. „Al spoedig
leerde ik bidden zonder dat te laten
blijken". Voor zijn vrijlating werd
bisschop Pinger meegenomen op een
25-daagse „culturele tocht' door
Rood China, maar hij kwam er niet
erg van onder de indruk. Zijn in
druk van de kerkelijke leiders, die
vrede met het regiem hebben geslo
ten, is dat zij of oneerlijk, of mis
leid zijn. „Ik ben er tenvolle van
verzekerd, dat ie Chinese commu
nisten zich de uiteindelijke vernie
tiging van de kerk ten doel stellen."
dat het zijn plicht
kind het eerste onderwijs te onthouden,
wanneer de school, waarin het onder
wijs genoten wordt, voor het kind door
de staat kosteloos opengesteld is? Zegt
men: Indien gij dat wilt, onderdrukt gij
de minderheid! zou ik bijna zeggen:
Welnu dan moet de minderheid maai
onderdrukt worden, want dan is zij de
vlieg, die de gansche zalf bederft,
heeft zij in onze maatschappij
recht van bestaan." Orimid'deTfijk s
dr. Kuyperop tegen dit-aanmatigend li
beraal despotisme. Hij .beseft dat de
woorden van mr. Kappeyne het gewe
ten in gevaar brengen en van de ouders
die een dure privé-school niet kunnen
betalen eist de kinderen naar de kos:
teloze staatsschool te sturen, waar zij
dan gratis en voor niets afgeleid wor
den van het geloof der vaderen door eer
neutraal en daarom anti-christelijk on
derwijs. Tegenover de eis van Kappey
ne stelt hij zijn geloof: „Het geloof, dat
is geen confessionele belijdenis, maar
dat geloof, hetwelk de innerlijke ver
bondenheid van mijn persoon in hel
diepste van mijn hart is aan dien God,
die leeft daarboven en aan wiens al
macht ik door het geloof de macht kan
ontlenen, om indien al de Staat zijn gan
se macht tegen mij keerde, desnoods
alleen pal te staan en te tonen dat
de consciëntie, mits door het geloof s
een hogere macht verbonden, een grens
gesteld is, die zelfs de Staatsmacht niet
duurzaam kan overschrijden."
„TAMELIJK TAM"
Toen dezelfde Kappeyne in 1878 zijn
ontwerp voor de schoolwet naar voren
bracht, leek het geheel tamelijk tam,
maar onder het gladde vernis was een
gevaarlijke slang verscholen, die lang
zaam maar zeker het christelijk onder
wijs zou kunnen vermorzelen. Heel het
land kwam in r«.
open brieven werden door tallozen ge
richt aan de Staten Generaal, maar de
wet werd aangenomen en ter onderte
kening naar de koning gezonden. Nog
was alle hoop niet verslonden. Had de
koning het recht niet om een wetsont
werp te weigeren als het onrecht deed
aan een grote minderheid? Comité'
werden opgericht, handtekeningen vei
zameld en op 3 augustus 1878 werde
op het Paleis het Loo bij Apeldoorn de
handtekeningen van 304.000 mensen on
der een petitie aan de koning overhan
digd. Hem werd verzocht het wetsont
werp niet te tekenen en de gelovigen
het recht te geven op een gelijkgesteld
christelijk onderwijs.
GEMENGDE SCHOOL
Sinds 1806 kende ons land de zoge
naamde gemengde school waar de Bij
bel werd gelezen en in ere werd ge
houden. In de grondwet van 1848 werd
de vrijheid gegeven om particuliere
scholen op te richten en het leek er op
sturen. Tegen hopen en beter wete
ondertekende de koning de wet op 17
augustus 1878.
DOODSTEEK
Het christelijk onderwijs scheen
doodsteek gegeven te zijn, maar juist
toen bleek wat het gewone gelovige volk
vermocht. Na veel besprekingen werd
het werk verricht voor het volkspetitio-
nement voortgezet. Men zocht een
Bond, die het onderwijs van „een school
met de Bijbel" kon stimuleren. Op de
300ste gedenkdag van de Unie van
Utrecht kwam men in de Domstad bij
elkaar. De Bond werd gesticht en op
aanraden van de eerste secretaris werd
het geen Bond. maai
voorstanders van eer
school met de Bijbel
Een jaar na het onder
tekenen van de wet
werd de eerste Unie
collecte gehouden om zo
gelden bijeen te bren
gen om de protestantse
scholen te onderhouden,
nieuwe scholen te stich
ten en propaganda te
voeren. De eerste col
lecte bracht 40.000 gul
den op. de tweede
72.000 en. langzaam steeg
het bedrag tot 137.000
in 1886 om dan weer langzaam te dalen
tot 76.000 in 1895. waarna een nieuwe
stijging zich inzette.
COLLECTE NODIG?
De vraag die reeds zo vaak gesteld is,
zal ook dit jaar wel weer naar voren
komen, Is deze collecte nog nodig? Er
is toch gelijkstelling van openbaar
bijzonder onderwijs? Merkwaardig
dat deze vraag in Amerika niet gesteld
wordt. Toen het Volkspetitionement
werd opgesteld kon men wijzen op de
toestanden in de Verenigde Staten. Nu
wij ons enigermate in rust bevinden, is
daar echter een zelfde schoolstrijd in
volle gang gekomen. In één jaar tijds
werden 300 lagere scholen gesticht
door ouders zonder één rode cent sub-
sddie. Daar voelt men de noodzaak voor
het christelijk onderwijs, en beseft men
de gevaren van een neutrale opleiding,
die niet neutraal maar meestal anti
godsdienstig is. Het werk van de Unie
is ook in onze tijd nog nodig om tegen
over de geweldige reclame van het ..on
gedeeld naar één school" de eis te stel
len van een opleiding gebaseerd op
Gods Woord daar „de vreze des Heren
het begin der wetenschap" is.
OP DE SCHOLEN
Niet alleen naar buiten uit zal de Unie
echter haar werk moeten doen. Meer
dan ooit is het nodig dat zij zich zal
de Bijbel" is. Een onderwijze:
het geloof onwerkelijk of slechts
„confessionele belijdenis" is en die
heeft ervaren van wat Kuyper be
schrijft als „innerlijke verbondenheid
mijn persoon aan dien God" is een
groot gevaar als een ongelovige
onderwijzer op een neutrale sohool en
De augustusmaand is weer voorbij De
komkommermaand bij uitstek voci de
kranten heeft heel wat grote koppen
voor de voorpagina's opgeleverd. Mar-
cinelle werd een begrip. De Kerkedag
in Frankfurt was een evenement. De
Suezkanaal-kwestie bracht vele pennen
in beweging en het demissionaire ka
binet bleef regeren.
Nu ligt een nieuwe maand voor ons.
Tientallen moeders hebben met nauw
verholen tranen hun spruiten voor het
eerst naar school gebracht, honderden
anderen hebben blij gezucht, da' de
vakantie weer ten einde was. Moei
zaam moet alle kerkelijk en interker
kelijk jeugdwerk weer op gang komen.
De zomervakantie bracht misschien li
chamelijke rust, maar kerkelijk is
daarvan meestal weinig te bespeuren.
Geestelijk blijft de vakantie meestal
nog wel even duren. Het wordt echter
tijd, dat we uit deze „vakantie-lethar-
gie" ontwaken. Gebruik de lengende
avonden goed, gebruik ze voor God.
De jonge mannen- en meisjes-verenigin
gen, de catechisaties en de jeugdevan-
gelisatie-bewegingen hebben actieve
jongeren nodig, die zich geneel willen
geven. Velen trekken zich terug omdat
ze menen geen gaven te hebben. De
vraag is evenwel niet of U gaven nebt,
maar of U Uzelf aan God wilt geven.
Jaloezie
Ze was naast me komen zitten in het
gras en begon een gesprek. Haar ac
cent verried duidelijk haar Friese her
komst. Ze was één van die onopval
lende figuren in het jeugdkamp, die
nimmer haantje de voorste zijn, maar
ook de aandacht niet op zich vestigden
door zich terug te trekken. Tijdens de
ochtendwijding had ik gesproken over
de blijdschap van het geloof en daar
kwam ze op terug.
,Ik kan niet meer blij zyn", vertrouw
de ze me toe. Tastend en zoekend pro
beerde ik een reden voor haar blijd-
schaploos geloof te vinden. Stond een
onbeleden zonde tussen haar en God?
Ze wist zich zondig, maar was zich
niets speciaals bewust. Las ze per
soonlijk de Bijbel? Al verschillende
jaren iedere ochtend. Het gesprek
stokte.
Plotseling vroeg ik of ze wel meewerk
te in kerkelijk of evangelisatiewerk.
Stomverbaasd keek ze me aan en
vroeg: „Ik? Ik heb zo weinig gaven.
Soms wilde ik wel dat ik de gave had
om te getuigen of te zingen of om
een zondagsschoolklas te leiden."
Opeens besefte ik wat haar scheelde.
Ze was een meisje met maar één ta
lent. Diep in haar hart was ze jaloers
op mensen, die (naar zij dacht) meer
talenten bezaten. Dat ze zelf een taak
had in haar leven van alledag en in
haar dagelijks werk was haar ontgaan.
Als de man in de Bijbel had ze haar
talent begraven en was ze jaloers op
hen die meer hadden ontvangen Ja
loezie kan ons het leven vergallen en
de blijdschap ontroven, ook als we ja
loers zijn op wat anderen in hun
geestelijk leven ontvangen hebben.
God echter wil een ieder gebruiken,
die zich aan Hem geeft.
staat een waarachtig geloofsleven van
zijn leerlingen in de weg. Als straks de
collecte gehouden wordt, doen alle
ouders die geld. alle onderwijzers die
lessen, en alle bestuursleden van scho
len die leiding geven er goed aan om
zich opnieuw te bezinnen op de taak
van de bijzondere school. Meer dan
ooit he-eft in deze tijd van vervlakking
de bijzondere sohool een taak. Als zij
die taak niet ziet, streeft zij niet alleen
doel voorbij, maar kan zij ruïneus
voor de toekomst van ons land.
Het woord van Kuyper: „Laat het
Kruis niet los en laat het kind niet los",
nog steeds actueel.
mier tekent Uilenspiegel op 18 mei 11
t zal stranden omdat het volk niet geïnteresseerd is ii
r haar belastinggeld terug wil hebben. Toch tekender
'8, hoe het Volkpetitione-
„om des gewetens wille",
304.000 ouders de petitie.
ste Uniecollecte geeft hetzelfde blad
School met de Bijbel. H eer vergiste
■cte bracht 40.000 gulden op.
Oók
een opgave!
De Lier
„Verder wordt besloten dat de scriba
twee brieven zal schrijven en dai de
predikanten er elk één zullen bezorgen,
niét om een dubbeltje port te besparen,
maar om de brief stevig op het hart van
geadresseerde te binden."
(Centraal Weekblad)
rfiiritirïrüirCrCrte-trtrirtrCrCiirirti irCrirCrirCrCn
Alleen op zondag
De Roemeense regering heeft be
paald, dat de roomsnkatholi-eke kerken
voortaan alleen op zondagen en op
burgerlijk erkende feestdagen geopend
mogen zyn. Daardoor zyn de dage
lijkse kerkdiensten onmogelijk gewor-
"i vooral huwelijken en begrafe-
ar r.k. ritus bemoeilijkt, om
dat daarbij steeds een mis wordt ge
celebreerd. Ook voor missen in parti
culiere huizen is voortaan een politie-
vergunning nodig.
