De kangoeroe: symbool
en plaag van Australië
BOLS
Mozart-muziekfeest aan de
oevers van de Salzach
s
Een monumentale Zauberflöte
en dramatisehe Don Giovanni
RECLAMEPRIJSVRAAG HEEFT
ONSYMPATHIEK LUCHTJE
droomt ervan... JfeMS,
Bij verkeersongelukken speelt
soms autokleur een rol
DONDERDAG 16 AUGUSTUS 1956
SALZBURGER FESTSPIELE
ttet BEHOEFT GEEN BETOOG, dat in dit Mozartjaar 1956 de Salz-
•11 burger Festspiele bijna uitsluitend aan het oeuvre van de grote Salz-
burgse meester gewijd zijn: Hierbij wordt geen enkel gebied van dit on
begrijpelijk-veelzijdige oeuvre verwaarloosd: er zijn orkestconcerten door
de Wiener Philharmoniker onder diverse dirigenten, kamermuziekuitvoe
ringen in het Mozarteum; de kleinere orkestwerken, divertimenti e.d. kan
men tijdens de zgn. Serenaden beluisteren in de Residenz, voorts hebben
kerkmuziekuitvoeringen plaats, echter niet in de Dom, daar deze nog altijd
niet is hersteld. Sedert lange tijd reeds zijn de toegangskaarten voor de
meeste concerten uitverkocht, zodat het de talrijke vreemdelingen, die deze
verrukkelijke stad op het ogenblik bezoeken, vaak grote moeite kost nog
ergens een kaart al of niet clandestien te bemachtigen. Natuurlijk gaat de
belangstelling in de eerste plaats uit naar de opera-uitvoeringen, want
hier ligt immers het zwaartepunt van deze Festspiele, aan de opera-uit
voeringen ontlenen zij hun cachet.
Men kan deze zomer aan de oevers van
de Salzach alle dramatische werken uit
Mozarts rijpe periode gaan zien, van „Ido-
meneo" tot en met de „Zauberflöte", uit
gezonderd de „Clemenza di Tito" die nog
altijd onaanvaardbaar schijnt te zijn.
Overigens zijn deze opera-uitvoeringeft
van zeer uiteenlopende aard; ze worden
niet, zoals bijv. te Bayreuth, vanuit een
zelfde conceptie geregistreerd en gerea
liseerd. Het meest opvallend, hoewel niet
steeds het gelukkigst zijn de opvoeringen
van de „Don Giovanni" en van „Die Zau
berflöte" in de Felseiireitschule. Het enor
me, tegen de rotswand gelegen podium van
dit niet zeer geriefelijke, vrij kille theater
dwingt als het ware zowel de scenische
als de muzikale régie tot het nastreven
van grote effekten. Daar het podium bo
vendien niet beweeglijk is moet de regis
seur zeer vindingrijk zijn teneinde de
vaart van het dramatische gebeuren niet
te schaden.
Nu is het een feit, dat Mozart in de
„Zauberflöte" een voor die tijd monu
mentale opzet beoogde; vooral de semi-
religieuze priesterscènes, de scène met de
geharnaste ridders en de finale hebben
een bijna romantische breedheid van toon,
welke bij de architectuur van de Felsen-
reitschule wel past.
Dirigent Georg Solti liet dan ook niet
na zijn directie op dit monumentale ele
ment af te stemmen, waarbij de régie
van Herbert Graf zich geheel aansloot.
Naast een wat weke en zoetelijke Tami-
no van Anton Dermota viel de voor
treffelijk acterende Papageno van Wal
ter Berry op; zjjn vocale mogelijkheden
zijn zeer groot, terwijl hij zich ander
zijds nooit tot gemakkelijke leutigheid
laat verleiden.
Zeer fraai was de Zarastro van Gottlob
Frick, terwijl Elisabeth Grümmer als
Pamina uitstekende momenten had. De
uiterst moeilijk te realiseren partij van
de Koningin van de Nacht werd op zeer
verdienstelijke, doch niet in elk opzicht
bevredigende wijze gezongen door Erlka
Köth, een coloratuursopraan van groot
formaat, doch als koningin en moeder
van Pamina wat al te jeugdig. Vrij zwak
was de Papagena van Annelies Rothen-
berger.
De decors van Oskar Kokoschka (die
overigens als schilder en als dichter tij
dens deze Festspiele werd geëerd bij een
bijzondere plechtigheid in de Residenz
en door middel van een aan zijn werk
gewijde tentoonstelling) deden het over
het algemeen wel; de costuums getuigden
van goede smaak Toch bleef het geheel
een tikje aan de uiterlijke kant, ondanks
de opmerkelijke kwaliteiten van de meeste
uitvoerenden.
Don Giovanni99
PROBLEMATISCHER dan deze Zauber-
flöte-opvoering was evenwel de wijze
waarop „Don Giovanni" .dit jaar in de
Felsenreitschule werd gegeven. Dit
„dramraa giocoso" biedt al sinds zijn ont
staan vele moeilijkheden aan régie en
directie, aangezien de tweespalt tussen
buffo-elementen en pathetisch-tragische
elementen slechts op het niveau van het
ideëel muzikale conceptie zelf kan worden
opgeheven, doch eigenlijk niet in de mate
riële realisatie. Men heeft wel eens be
toogd, dat de eigenlijke hoofdpersoon niet
Don Giovanni is. maar de Commendatore;
immers de thematiek in d mineur van
de eerste finale van de tweede acte vormt
tevens het begin van de ouverture, eerst
daarna komt de d majeur-episode van
Don Giovanni. Trouwens in diverse scè
nes, vooral in die waarin Donna Anna
optreedt, vindt men veie reminiscenties en
De dirigent Dimitri Mitropou-
los streefde kennelijk naar een pa-
thetisch-romantische interpretatie, sterk
geladen van dramatiek, soms niet vrij
van nervositeit. De tempi waren wel
eens te snel, en in de beroemde finale
troffen dynamische accenten die aan
Wagner herinnerden. De regie van Her-
bert Graf was, ondanks goede hoedanig
heden, wat teveel op het filmische af
gestemd en daardoor te druk, vooral in
de tweede acte.
De op zichzelf mooie decors van Clemens
Holzmeister leidden tot onwaarschijnlijke
situaties tengevolge van het onbeweeglijke
toneel (het huis van Donna Anna evenals
dat van Donna Elvira bleken later op het
kerkhof uit te zien waar het standbeeld
van de commandeur stond en waar men
tevoren gedanst had bij de bruiloft van
Zerline en Masetto). Het gastmaal van de
finale leidde tot merkwaardige lichtef
fecten, onbegrijpelijke kreten en gebaren,
terwijl ten slotte een geheel leger duivels
om de boosdoener ter helle te voeren
toch niet anders dan als kitsch kon wor
den beschouwd.
De laatste finale van de tweede acte,
die reeds door Mozart te Weren? soms
schijnt te zijn weggelaten, leek bij deze
interpretatie en regie misplaatst en over
bodig. Zuiver muzikaal gezien mocht deze
opvoering zeer opmerkelijk heten, wan-
men tenminste Mitropoulos' directie
principes aanvaardt.
zijn. Jammer
van groot allure bleki
was evenwel dat
hij te weinig grand-
seigneur was en
daardoor evenals
door een grote ge
lijkenis van timbre
met dat van Fer-
rièndo Corena,
moeilijk van Lepo
rello te onderschei
den viel; hij kreeg
daardoor iets te
burlesks. Fernan
do Corena, wiens
onvergetelijke cre
atie van Verdi's
Falstaff tijdens het
Holland Festival
ons nog vers in het
geheugen ligt, was
een Leporello van
groot formaat, die
evenals de titel
held voortreffelijk
acteerde.
Van grootse allure
was ook de Com
mendatore van
Gottlob Frick, die
in de kerkhofscène
nale een zeer diepe
indruk maakte.
Deze rol eist een
bijzonder groot vo
lume en tevens een
grote distinctie,
kwaliteiten die niet
vaak samen gaan. I
Elisabeth Grümmer creëerde een op
merkelijke en temperamentvolle Donna
Anna, Leopold Simoneau zong de aria's
van Don Ottavio zeer fraai, Lisa Delja
Casa bleef wat gekunsteld als Donna El
vira, Rita Streich daarentegen gaf een uit
stekende creatie van Zerline. De Masetto
van Walter Berry was uitzonderlijk goed,
zowel vocaal als dramatisch.
De bariton Walter Berry
ge no in „Die Zauberflöte" tijden'.
Salzburger Festspiele.
Hoewel men dus tegen deze beide op
voeringen bezwaren kan hebben, moet
toch wel vaststaan dat, muzikaal gezien,
beide op zeer hoog niveau liggen.
Cosi fan tutte9
te", waarvan we een uitvoering
meemaakten op de binnenplaats
Residenz onder zeer gunstige
standigheden. Deze intieme speelopera, op
een ondeugend en zelfs wat cynisch ge
geven, werd door Karl Böhm zeer licht
en gratieus gedirigeerd, terwijl ook de
regie van Oskar Fritz Schuh op 18de
eeuwse gratie was afgestemd.
Irmgard Seefried creëerde een onver
getelijke Fiordiligi, Christa Ludwig gaf eei
bekoorlijke Dorabella, Lisa Otto was eer
voortreffelijke en schalkse Despina. An
ton Dermota daarentegen was week er
slordig in de rol van Ferrando, die ongun
stig afstak bij de voortreffelijke Guglielmo
in Erich Kunz en de goede Don Alfonso
m Paul Schöffler.
Op de Figaro-uitvoering, stellig het
hoogtepunt' van de Salzburger Festspiele
1956. komen we in een volgend artikel
Dr. J. van der Veen.
i Giovannivielen vooral op de
Siepi als Don Giovanni en
ich als Zerline.
Wie niet waagt, die niet wint
ONLANGS stond in enige grote dagbladen, ook in ons land, een annonce,
die uitnodigde mee te doen aan een prijsvraag. Men moest enkele
ontbrekende letters invullen van een bekend spreekwoord: „Wie niet
waagt, die niet wint." Wie dit goed deed, zou een prijs winnen. De grote
hoofdprijzen (een auto, buitenlandse reis, enz.) zouden worden verdeeld
ten overstaan van een notaris. De oplossing moest worden gezonden naar
een adres in Zürich.
Vrouw viel in kelder
en overleed
De 88-jarige mevrouw S. Bloem-Bleze
it Stadskanaal is gistermiddag, toen zij
per abuis een verkeerde deur opende, in
de kelder gevallen. Zij werd zo ernstig
gewond, dat zij in zorgwekkende toestand
het ziekenhuis van Groningen it
worden opgenomen, waar zij kort
inkomst is overleden.
Deze advertentie werd aangeboden via
een bekend buitenlands advertentiebu
reau en er is ook geen reden om aan te
nemen dat wat in de annonce staat niet
formeel zal worden nagekomen. Echter
blijkt dit te geschieden op een wijze die
voor de politie in bulten- en binnenland
begrijpelijke aanleiding geeft om tot
grote voorzichtigheid aan te sporen.
Men ontvangt namelijk een felicitatie
voor het winnen van een prijs door het
inzenden van de juiste oplossing. Deze
prijs kan men in Zürich afhalen. Men kan
hem ook laten toezenden, in weik geval
men de verzendkosten moet betalen. Om
daarin tegemoet te komen, wordt dan
aangeboden op voordelige wijze in het
bezit te komen van een reproduktie van
een schilderij. Men moet dan f 5.59 over
maken naar Zürich. Dan ontvangt men
de prijs, en de schilderij-reproduktle.
Bovendien blijft men kans behouden op
één van de grote hoofdprijzen.
Hierbij valt allerlei op te merken
1. Er wordt geen weg aangewezen voor
het laten toezenden van de prijs zon
der de reproduktie, wat niet overeen
komt met de door de advertentie ge
wekte verwachtingen. Dit Is eigen
lijk onbehoorlijk.
2. Wat de prijs is, wordt niet vermeld.
Het is zeer goed mogelijk, om niet
te zeggen waarschijnlijk, dat deze
reproduktie lang geen f 5.50 waard is.
De naam van de notaris wordt niet
vermeld.
Alles blijkt er op gericht te zijn om
langs een gewiekste omweg de repro-
dukties aan de man te brengen.
6. Het geheel is zeer slim in elkaar ge
zet. Ten slotte zijn velen geneigd die
f 5.50 maar op te sturen. Men krijgt
er ln elk geval iets voor en bovendien
voelen velen zich aangetrokken door
de Jeans, die men dan heeft op eer
der hoofdprijzen.
Heel deze opzet is uiterst onsympa
thiek. Geen wonder dat de politie waar
schuwt. De „uitvinder" van dit moois
blijkt er elders al veel geld mee ts heb
ben binnengehaald Nu probeert hij het
in Nederland. Ieder kan bij het ontvangen
van een brief als bovenvermeld begrijpen,
dat grote voorzichtigheid gewenst is. Ten
overvloede hebben wij gemeend ei
lezers op te moeten wijzen, dat wat
voor f 5.50 ten slotte ontvangt, ver
neden deze waarde kan liggen. Men late
zich niet verleiden door kans op een
hoofdprijzen. Want deze kans is ui
gering.
Grondwetswijziging
Handelt het kabinet
wel juist
TAE EERSTE KAMER had in haar
voorlopig verslag over de wets
voorstellen tot wijziging van de
Grondwet (tweede lezing) aan de re
gering gevraagd, of het wel juist is,
dat eenzelfde kabinet de wijzigings
voorstellen in eerste zowel als twee
de lezing verdedigt.
De regering heeft ln de thans versche
en memorie van antwoord een aantal
voorbeelden uit de parlementaire ge
schiedenis gegeven, die aantonen, dat
het tihans gebeurde geen novum is. Zo-
hetóelfde kabinet als een demissio-1
kabinet verdedigden herhaaldelijk
voorstellen tot Grondwetswijziging in
tweede lezing. Het optreden van een
v kabinet in dezen is geenszins
Men had in de Eerste Kamer ook be
varen tegen het feit, dat de verkiezin
gen uit hoofde van de Grondwetswijzi
ging samenvielen met de gewone pe
riodieke verkiezingen. Men meende, dat
de Grondwetswijziging dan niet cte no
dige aandacht van de kiezers kon heb
ben. De regering meent echter, dat de
bezwaren tegen deze gang van zaken
gezien moeten worden tegen de achter
grond, dat het hier ging om een Grond
wetswijziging, die toch de aandacht van
de kiezers niet vermocht te wekken.
Wat betreft de memorie van antwoord
op het initiatiefvoorstel van prof. Oud
c.s. (tweede lezing) over het tijdstip
aftreden van de leden der Staten-Gi
raai, verklaart de regering, dat vau haar
zijde geen behoefte bestaat
voorgestelde en zij ook wel bezwaren
daartegen heeft
Indien verkiezingen niet tijdig kunm
worden gehouden, terwijl het landsbelang
vereist, dat de Sta ten-Generaal
vend mandaat niet blijven functioneren
of gaan functioneren, zal een noodwet
gever moeten afwijken van het thanv
voorgestelde positieve voorschrift, aldus
de regering. Een langdurige bezetting of
grote verwarring zal waarschijnlijk tc
een andere gedragslijn nopen.
Vrachtwagenrally in
Utrecht en' Zeist
Zaterdag zal voor de eerste maal in
Nederland een rally van vrachtwagc
worden gehouden, georganiseerd door het
district Utrecht van de NOB, (beroepsgoe-
derenvervoer) in samenwerking met eer
uit het bedrijfsleven gevormde commissi»
en met de rijks- en gemeentepolitie.
De rally is bedoeld als een proef oir
te zien wat voor mogelijkheden er zijr
voor dit soort vrachtwagens.
Gereden wordt in drie klassen: vracht
auto's met en zonder aanhangwagen er
♦rekkers met oplegger Vijftig onderne
mingen nemen hieraan deel met het maxi
mum aantal waarvoor door de verkeers-
autoriteiten toestemming is verleend.
Voorafgaand aan het vertrek neemt de
'ijiksverkeerspolitie de deelnemers een
verkeersexamen en een technische contro
le af, waarvoor cijfers worden gegeven
die meetellen voor het totaal. De lengte
de rit is 38 km met het veemarkt-ter
rein te Utrecht als eindpunt. De gemid-
''élde snelheid is 25 km per uur. In Zeist
:n „veilig verfcëSr-parcours" uitgezet
3,3 km. Op het veemarktterrein be
sluiten rijvaardigheidsproeven de rit.
De winnaar komt voor één jaar in het
bezit van de wisselprijs „Het zilveren
stuurwiel", want het is de bedoeling, als
de proef slaagt, de rally jaarlijks te doen
houden.
Gedenkteken voor de heer
Jansen Maneschijn
Het gemeentebestuur van Zwijndrecht.
heeft de raad voorgesteld een gedenk
teken te plaatsen op het graf van de heer
J. A. J. Jansen Maneschijn, oud-burge
meester van Zwijndrecht, oud-wethouder
van Dordrecht en destijds lid van het
college van Gedeputeerde Staten van
Zuid-Holland.
De overledene, die een voor-aanstaande
figuur in de anti-revolutionaire partij
was, heeft gedurende zijn burgemeesters-
periode van 1929 tot 1946 veel tot de ont
wikkeling van Zwijndrecht bijgedragen.
Zijn naam is reeds verbonden aan een
straat in het dorp.
Indonesische industriëlen. Een gezel
schap van 15 personen onder leiding van
de voorzitter der organisatie van Indo
nesische industrieën. Omar T'isln, zal
eind augustus West-Berlijn bezoeken en
in West-Duitsland de economische betrek
kingen bespreken
VN—
uroaam
Een troetelkind, maar een bokser en
een zeer gevreesd eter
D
(Van onze correspondent in Australië, Leo 't Hart)
e engeilse schrijver g. k. Chesterton, vermeldt in één t
l zijn
boeken het gezegde van Australisohe aboriginals: „God moet bepaalde
dieren juist voor de grap hebben geschapen; hoe kun je anders het bestaan
van de kangoeroe verklaren?" Want, grappig is hij, de kangoeroe, die
het troetelkind, de plaag en het symbool van Australië is. Het troetelkind
vanwege de grappigheid van het beestje; een plaag omdat er minstens
vijftien miljoen ervan rond huppelen en het symbool, door zijn geschie
denis met het land verbonden.
He Australische kangoeroe heeft v
schijnlijk méér publiciteit aan
land bezorgd, dan de schrijvers Ned Kelly
en Donald Bradman samen. Trouwens,
iedere postzegel draagt het beeld va
kangoeroe, daardoor lot het nationale dier
Er mogen nog zoveel kwade woorden
over de kangoeroe worden gezegd, vooral
door de boer, die z'n oogst door de
tende horde zag vernield, tóch vindt hij
altijd vriendelijke verdedigers en stelt
men de kangoeroe-plaag niet op gelijke
lijn met bijv. die van het konijn.
Hoewel het de vraag is, welke plaag
het ergste is.
Juist: kangoeroe
JN AUSTRALlë leeft nog steeds ir
sterke mate de taal van de aborigi
nals, de zwarte en oorspronkelijke be
woners van dit land. De geschiedschrij
vers verhalen, dat toen in 1770 de man
nen van kapitein Cook voor het eerst li
dit land kwamen, zij een heel vreemd
soortig dier zagen, hetwelk toen ner
gens ter wereld bekend was.
Zij informeerden by de aboriginale
naar de naam.
„Kangoeroe", mompelden zij, hetgeen
ln hun taal ioveel betekent als: „Dat
kunnen we je niet verklaren".
En daardoor blééf het juist: „kangoe-
ie" voor dat dier.
Misschien is het nog wel een juiste
aam óók, .want het is moeilijk om te
zeggen wat de kangoeroe nu eigenlijk
hem t| denken. Daar is de
combinatie van een sierlijk geschapen kop
echt dierlijke nek; gracieus ge
bouwd opperdeel van het lijf doch zwaar
gespierd achtergedeelte als van een over
voerd paard.
De grote zachte ogen. kleine neus en
lippen als van een konijn; welhaast men
selijke „handen", dikke, viet voet lange
de merkwaardige pouch, waarin
de moeder vier maanden lang haar jong
'oert. De zoölogisten vonden uit, dat
miljoenen Jaren geleden dit soort dier
vrijwel overal in de wereld had gewoond,
doch was verdwenen en slechts in Austra
lië zich had gehandhaafd, waarschijnlijk
omdat hij op dit „eiland" van zijn vijan-
"ïn was afgesneden.
Hoe dan ook, zelfs de meest geplaagde
boer ziet wel graag nog enkele kangoe-
de buurt, al is dat alleen maar uit
•oor de grap Doch neem
het gebied in het zuiden van de staat
Nieuw-Zuid-Wales, waar een oppervlakte
bestemd voor twintigduizend schapen,
óók kangoeroes zich hebben te voeden
Eén kangoeroe eet nét zoveel als twee
schapen.
ZctcAtfy tyjtodi pittig
Toch is het zo
HET BEGIN DEM ZIEKENHUIZEN
714) In de prille jaren van de West-
Europese beschaving gaven de Christe
nen het aanzijn aan toevlurhten voor
daklozen, reizigers en zieken, aanvan
kelijk in de huizen der bisschoppen,
later in daaraan gebouwde vleugels en
galerijen, waar een zeer grote gastvrij
heid werd aangekweekt en onderhouden.
Aldus ontstonden hier de eerste zieken
huizen, waarvan het Hótel-Dieu te
Parjjs, dat uit omstreeks 650 dagtekent,
een van de oudste is.
hult dat de patiënten om en om weden
gelegd, dus om beurten met het hoofd,
resp. de voeten aan het hoofdeind. Hot
meest ongelooflijke, althans voor tegen
woordige begrippen, was echter nog
hel feil, dat alles door elkaar lag, on-
nearht leeftijd en geslacht, ongeacht
ook de ziekten die de pat
In een paar weken tijds verwoesten zij
enige hectaren tarwe Geen wonder dat
de boeren in deze „kangoeroe-hoek", de
plaag nog erger vinden dan die der ko-
Sterk en slim
T"\e kangoeroe is sterk én slim.
Hoé sterk?
Er wordt aangenomen dat een „kwaje"
kangoeroe in staat Is een Jack Dempsy of
Joe Louis gemakkelijk „knock out" te
slaan, want hij deelt harde klappen uit
met zijn voorpoten.
DEHALVE MET behulp van de honden,
wordt de stijd tegen de kangoeroe ge
voerd met het geweer. Doch de kangoeroe
is hoe wonderlijk het misschien moge
klinken een beschermd dier.
Slechts gedurende enkele maanden van
het Jaar wordt de jacht vrijgegeven, be
houdens dan in een enkel district, waar
de plaag tè erg is, zoals op het ogenblik
ln de buurt van Glen Innes (N.S.W.)
waar het wintergraan met verwoesting
door de kangoeroes wordt bedreigd.
De eigenaar van een schapenfarm te
Nowra vertelde mij, dat vier jagers op
zijn bedrijf in twee weken tijds bijna
vierduizend kangoeroes hadden geschoten.
Er werd mij een grote schaal kangoeroe-
staartsoep voorgezet, welke uitstekend
smaakte. Doch behalve de staat voor soep,
benevens de huid waarvan tasjes en der-
gelijken wordt gemaakt, vaflt er met de
dode kangoeroe weinig te beginnen.
Amerika informeerde onlangs naar de
mogelijkheid om bevroren of ingeblikt
kangoeroe vlees te ontvangen voor hon
denvoer,* doch verder dan informatie is
het tot nog toe niet gekomen.
Voor een kangoeroe-huid wordt vijf tot
tien gulden per stuk betaald. Alleen de
wilde honden zijn de natuurlijke belagers
van de kangoeroes, doch waar die even
eens groot gevaar zijn voor de schapen,
Dat ondervond onlangs een autobestuur
der, die des avonds op een eenzame weg
tegen een kangoeroe-jong reed en toen hij
uit z'n auto stapte, door de moeder werd
aangevallen. In een minuut lag de man
iet een gebroken been op de weg
Op de wegen in het binnenland van
ustralië moet men vooral des avonds
heel voorzichtig zijn, om niet in botsing
te komen met kangoeroes waarbij je auto
lelijke duw kan oplopen! Er zijn
exemplaren, zoals bijv. de „Old Man", of
.Man of the Woods", die de lengte en het
gewicht van een man bereiken. Doch daar
zijn ook de „Pademelons", die nog geen
halve meter groot zijn.
Behalve stérk, is de kangoeroe ook slim
Dat ondervinden de boeren, die probe-
•n hun terrein te beschermen middels
elektrische draden.
De kangoeroe graaft een gat in de
grond, hierbij ook vaak gebruik makend
konijnenholen, en kruipt dan onder
de draad door.
Een ander voorbeeld van zyn bereke-
ling is, dat hij bij achtervolging door
en hond naar de rand van een afgrond
ent. Dan grijpt hU de hond met zijn
krachtige voorpoten en slingert het dier
in de diepte.
Men ondervond dat een kangoeroe kans
ziet het tegen vier vijf honden iegelijk op
•men. met uitzondering dan de spe-
oiaal getrainde „kangoeroe-hond", die
echter dan nog een harde strijd heeft te
>n en vaak nog het onderspit delft.
Maar: de kangoeroe blijft
?n vrij leventje in dit Sand kan leiden.
Bovendien doorstaat hij bijna alle ziek-
?n en de kangoeroe-kindertjes zijn kern
gezond en blijven allen in het leven.
In het noorden van Zuid-Australië,
springen naar schatting twee miljoen
kangoeroes rond; in het westen van
Nieuw-Zuid-Wales leiden minstens
zes miljoen van deze dieren een onbe
zorgd leven en over heel Australië'
zijn er ver over de tien miljoen.
Soms zie je hele horden kangoeroes
over de vlakten rennenschapen en
lammeren moge sterven van honger
en dorstdoch de kangoeroe weet zich
te handhaven.
Het is door dit lange verleden, het
speciaal plaatsje dat de kangoeroe
ondanks alle ondeugden, toch in het
Australische leven heejt gekregen,
dat hij voorkomt in het nationale em
bleem.
Resultaat politie-onderzoek
Blijkens bevindingen van de
Nederlandse politie is bij son
ge verkeersongelukken aantoonbaar,
dat de kleur van automobielen een
rol kan spelen bij het veroorzaken
er van. Herhaaldelijk is gebleken,
dat personenauto's „niet zijn gezien",
omdat de kleur van de carrosserie
niet contrasteerde met de omgeving.
Een lichte (b.v. grijswitte) wagen te
gen een besneeuwde achtergrond,
een groene wagen in een polderland
schap of een roestbruine wagen op
een klinkerweg kunnen zeer bedrieg
lijk zijn voor mede-weggebruikers.
Daarom wordt overwogen het gebruik
ï-n bepaalde kleuren voor koetswerken
te gaan ontraden;
Een belangrijke factor is ook de ge
zichtshoek van het oog. Juist in het
grensgebied van niet en wel zien zullen
contrasterende kleuren beter spreken dan
ineewv loeiende
Een Engels bedrijf heeft vele jaren een
onderzoek ingesteld naar driehonderd
/brokkenmakers" uit een groep van 6460
naar het uiterlijk geldjkwaardógen. Aan
vankelijk werd aangenomen, dat de brok
ken werden gemaakt door oververmoeid
heid of nervositeit. Laber bleek, echter
dat al'le driehonderd brokkenmakers ln
meerdere of mindere mate aan maagizwe-
ileden, diie bij eerder medisch onder
zoek niet waren ontdekt,
Amerikaanse deskundigen ©telden bil
:n grote transportfirma een diepgaand
onderzoek in naar psychologisch over
heersende kenmerken van de het meest
bij ongelukken betrokken chauffeurs.
Bij de goede rijders bleek, dat zij emo
tioneel stabiel en zelfverzekerd zijn en
voorts, dat zl| In evenwicht waren in de
verhouding tot de omgeving en technisch
inzicht hadden.
Behoudens het laatste punt bleek, dat
de brokkenmakers van de firma niet aan
een of meer der drie eerste voorwaarden
voldeden.
De psychologische dienst van de Neder
landse P.T.T. voemt ook dergelijke onder
zoekingen op nog diepgaander wijze uit.
Men traoht langs deze weg te komen tot
een nog ©chenper ©electie van chauffeurs
voor de RijksautomobleJcewtnade. Men
deelt in verband hiermee chauffeurs in
groepen in en wel zodanig, dat men de
eigenschappen van hen, die geen schade
maken, scheldt Hoewel de grootste om
maken 6cheidt Hoewel de grootste om
zichtigheid bij dit onderzoek in acht wordt
genomen is wel duidelijk geworden dat de
resultaten ervan bij het aanstellien van
nieuwe chauffeurs goed zijn. Men kan,
althans in grove lijnen, een aantal goede
en minder goede eigenschappen bij het
psychologische onderzoek ontdekken,
waardoor men met vrij grote zekerheid
kan vaststéMen of een man zeer, matig
iet geschikt is voor het chauffeurs-
beroep. Men blijft echter voorzichtig met
deze resultaten, omdat (latere) levensom
standigheden zeker een nol bij het gebeu-
van ongelukken kunnen spellen, zo-
kwesties van persoonlijke emotes of
gezondheid van de betrokken man.
