Jlieuuie itórf)* (jTwirant Mijnbrand woedt voort EDEN Dit is een kwestie van leven of dood Hitte maakt de redding 1 bijna onmogelijk DONDERDAG 9 AUGUSTUS 1956 BUREAUS: Steenstraat 37. ABONNEMENTEN: J 7.per kwartaal; 2.35 per maand; 0.55 per week. Familieberichten 0.18 per millimeter Directie. Redactie. Abonnementen- eD Advertentie-afdeling: Tel 31441 Zevenendertigste jaargang No 10724 Directie: F. DIEMER Hoofdredacteur: Dr. E. DIEMER Chef-red.: H. W. J. ENSERINK CHRISTELIJK'NATIOISAAL DAGBLAD Voor Leiden en Omstreken „Stanlf asllcb Is ghebleoen tnyn hert la tegljcnspoef Framboesia ZIE PAGINA 5 Tot nu toe zes arbeiders aan de dood ontsnapt (Van onze speciale verslaggever.) Charleroi, woensdagnacht. EN TENGERE KONING, de Koning der Belgen, komt naar een kolen- 1 mijn onder de rook van Charleroi. Die mijn houdt nog ruim 270 men- n in zijn verstikkende greep. Hij, de koning, komt er om de doden te roeten, de negen doden, die dappere redders tot nu toe boven de grond asten te brengen, met de zes gewonden, na een rampzalige dag. De jonge orst staat als versteend aan hun baren. Onder hem weet hij nog 270 mijn werkers, Italianen, Polen, Grieken en zijn eigen landgenoten. Zij zitten daar opgesloten in een gemene val van vuur en rook. De vraag hoevelen hunner nog levend uit dit helse ingewand der aarde zullen omen. Aan de spijlen van het hek dat koning Boudewijn en het hele elgische kabinet zoeven doorliet, klemmen zich de gekromde vingers van ange vrouwen, tnoeders, vaders en kinderen. De eerste, die aidiaafidle in de ontred derde mijn was de ingenieur M. Votguenmie met zijn reddingsploeg. Veel kon mem toen al niiet meer doen', mem werd terug gedreven door de vlammen. De 270 mijn werkers zaten opgesloten im de verschil lende galerijen op diepten variërend x 756 tot 1035 meter. Niemand wist of buiten het bereik van vuur en rook v en zijn. Door de derde schacht, die in aanbouw is' en gelukkig een functionerende taranetjesUft heeft, dalen regelmatig verse reddingsploegen al oir zoveel 'mogelijk in. de geblokkeerde gan gen door te dringen. Met brandslangen kan men nog niet JflmshgnJam UITPCM Nu ls de Koning binnen, maar deze vaar getroffenen hebben het in hun >ffe wanhoop niet eens gemerkt. Dan lorbreekt één van hen. een oude man. i drukkende stilte. HU schreeuwt, met aliaanse tongval: „Zeg ons de waar- Sid". Antwoord krUgt hij niet. Niemand !nt hier Immers die waarheid. Want de igen doden zijn waarschijnlijk niet eens halve waarheid. De dodenlijst zal lan- ir worden. Maar iedereen hier op het zwart be- j lokte emplacement van de brandende bn trelet zich op aam allee gewonde, dac it de donkere mijmgamigen vervuild vam jur en rook. maar boven komen. - Ik heb er zo al zeven gezien, zeven be- >ete gezichten, waarop de doorstane lesten duidelijk te lezen waren, Som- rgen vam deze zwarte kerels lieten hun Bnen de vrije loop. Maar niet één kon 'n woord uitbrengen. Even later waren r weer de brancards met toegeslagen iek-en. Daaronder lagen de llichamen vqn jn, die op hun Vlucht voor het vuur de inslikkende rook niiiet meer konden omt- jpern. Zo liggen er 'twee broers. Italianen, kast elkaar. Vam verwondingen is bijma fen spoor. Het was dan ook geen mijn- Istortimg. maar een muur van vuur die fe 270 gisbermorgen om even over acht De oorzaak is wel bijzonder sneu. Een jason ontspoorde In de galerij op» 575 pter diepte en raakte ongelukkigerwijs »n centrum vam hoogspanningskabels, tevol-g: Kortsluiting en brand'. Ben ander walg: de lidhtkabels smolten door en 6 weg naar boven was afgesloten. Het uur grij.pt om zich heen; de vlammen ebben vrij spel en vinden gretig voedsel i de kood'lagen en het houten stutsal. Door twee schachten, die op een afstand tn nauwelijks vijftig meter van elkaar B®en trok het vuur als door een echoor- leen en nog steeds braakt de ventiflatie- ahacht grote rookwolken uöit die een fait en sinister rookgordijn over de hise omgeving van Charteren leggen. Op tijd l/FAAR uit die tweede schacht, die voor de kolenafvoer, zijn op ijd gistermorgen nog zés mannen ekomen. Ze hadden het gevaar op jjd geroken, deuren gesloten en kon en veilig naar boven worden ge pacht. Dat was hun redding. Mijnrampen na 1900 Met sombere regelmaat hebben in België meest kleine mijn- li ongelukken plaats. In de getroffen mijn kwamen in 1930 dertig arbei ders om. De afgelopen negen jaar zijn 453 Italianen in Belgische mij nen omgekomen. Zal er nu nog een aantal van 139 bijkomen? Het ge- rucht gaat. dat zestig Italianen uit één dorp in de mijn zitten opge- sloten. 1906 Courrières (Fr.) 1909 LTUiois (V.S.) 1911 Whitehaven (Eng.) 1934 Wexham (id.) 1942 Mandsjoerije 1947 Centralia (V.S.) 1947 Whitehaven (Eng.) 1950 Gelsenkirchen (Did) 1951 Easington (Eng.) 1951 West-Frankfort (V.S.) 1952 Zwichau (O.Dld.) 1954 Grosseto (N.-It.) 1955 Zongouldak (Turkije) 1955 Calcutta (India) 1955 Gelsenkirchen (Did.) deze mijnwenkensplaaits even zag lachen, was een Italiaanse jongen, Dimasco Fran cisco uit Bart. Hij was de dans ontspron gen. Hij voelde zich vanmorgen niet lek ker en verscheen niet op het appèl. Nu zwoegt hij mee om zijn kameraden het leven te redden. Hij weet ondier deze gron>d hondendertiig landgenoten, „De Ita lianen zullen n-öo-irt meer in Belgische, mijnen afdalen''zegt hij, hoewel hij moet toegeven, dart. de mijn „Bois du Carter" onder de Belgische mijnen geen slechte indruk maakt. Te duur betaald Én dan gaat de Koning weer voorbij en de minister-president van België. HU wordt in het voorbijgaan aan zijn jasje getrokken door een gepensioneerde mUn- werker. Het is Alfred Stassen. Beleefd, maar dringend brengt hU de vorst onder de ogen dat de kolen te duur betaald worden- „Er moet iets, er moet meer ge daan worden voor de mijnwerker", zegt hU met klem. Hij krögt een stevige hand van de Koning, die bleek ziet en belooft het zyne te doen. Maar nog steeds sipuwt de ventnlati«ko ker gallige smook en woedit de onder aardse brand. De mensen voor de hekken kijken er naar en denken er hert hunne van. Deze achtste augustus begon zo zon nig, maar eindigt zo roetzwart. Wat zal de komende dag brengen? Vrouwen, die weduwen, en kinde ren, die wezen dreigen te worden, vouwen de handen en bidden hard op of in stilte. Aan de andere kant van het hek typen verpleegsters, on der een Mariabeeld]e gezeten, de dodenlijst verder uit wertoen. Zij dia nog niet door vuur ert rook bereikt zijn, zouden dan zeker ver drinken. Dus wordt een lawine van brandblusapparaten, na een radio-oproep in allerijl met particuliere apparatuur versterkt, naar beneden gebracht. Zelf beschermd door zuurstofappara ten drongen de reddingsploegen die gan gen binnen waar men levenden vermoed de. Zo werden doden, maar ook leven den naar boven gebracht. Alleen valt het resultaat na een dag zwoegen nog zo bit ter hard tegen. Op alles voorbereid Petrus van der Brande uit Sas Gent, die mee omlaag ging, ver telt dat hij zijn ogen nauwelijks kon geloven De rook was om te snijden op 535 meter diepte. Zelf haalde hij drie doden naar boven, maar niet één levende. De geestelijken, die im drommen komen opdagen, hebben helaas meer rte doen dam het leger van in afwachting verkerende Rode-Kruis-doktoren en zusters. Maar is op alles voorbereid. De 270 jonge kerels moeten ten slotte naar boven ko- men, levend dan wel dood. Een ploeg Duitse mijmibnandspeciaiisten is al afge daald om te redden. Een Franse mijnwer ker, die ook met zijm kameraden te hulp snelde, weet van geen wijken. Hij moet geweld weggeleid worden. Hij wil helpen, maar was al te lang im touw. Om half twee vannacht werd de wachtende menigte door een hoge Bel gische militair toegesproken. Veel woorden ter geruststelling had hij ech ter niiert. „De gewonden worden ver zorgd". Dat was het enige. „Geef om de namen van de gewonden", werd door vrouwen geroepen. Hieiop volgde de mededeling dat de verwanten al rep gewaarschuwd. Een geruststellend bericht over de mannen omder de grond kwam er echter niet. De honderden verwanten voor de poort schreien droge tranen. Ze zullen er van avond nog staan. De enige man, die ik im Terwijl de brandweer water spuit in de laaiende mijnschacht te Marcinelle, staan reddings ploegen gereed om in de diepte af te dalen. Twee uur lang werkt een ploeg onder de grond. De mannen hebben zuurstofmas kers op en asbestpakken aan voor de hitte. Als zij weer boven komen, zijn zij vuil en uitgeput van het zoeken naar hun kame raden. T ragedie 'T'RAGEDIES spelen zich bij de mijnramp af. De Belgische mijnwerker P. Kuipers, die al 25 jaar onder de grond is, deed mij het volgende verhaal: Met vijf an deren behoorde hij bij een groepje dat als een der eersten de mijn schacht veilig wist te verlaten. Het verhaal van de man die achter bleef is diep tragisch. Die mijnwerker stapte halver wege het ophijsen van de laatste liftkooi even uit. omdat de lift stop te. Hij riep daarop omhoog, dat ze verder moesten gaan met hysen, want het vuur zat hem dicht op de hielèp. Dit bevel werd zo prompt opgevolgd, dat de man geen gele genheid meer had in het bakje te springen. Hij bleef alleen achter en vond de dood in de vlammen. „Wij zoeken geen oplossing door geweld EEN KWESTIE van leven of dood. Zo noemde Eden gisteravond, be luisterd en gezien door miljoenen voor de radio en televisie, de Suezkanaalkwestie. „Maar", zo vervolgde de Britse premier, „Enge land zoekt geen oplossing door geweld, het wil een zo ruim mogelijk internationaal overleg. Er is geen sprake van, dat wij Egypte een faire behandeling of rechtvaardig aandeel zouden willen onthouden". Eden sprak op ernstige toon de waarschuwende woorden: „Juist nu treedt kolonel Nasser kalme-,keer. wanneer hU geldgebrek heeft, de rend op, maar hoe kunnen wü er zeker J vaargelden voor alle schepen, die het zijn, dat hU de volgende keer, wan- kanaal passeren, niet zal verhogen? Als hü een geschil met het een of andere hij de kans krtjgt, zal hU dat natuurlük land heeft, zich niet met de schepen van i doen" dat land zal bemoeien en hoe kunnen wij i De premier zeide met grote nadruk: zUn, dat hU een volgende ..Wij kunnen er ons niet mee verenigen, laroving. welke het bestaan j ian-den bedreigt, met succes bekroond Ramp Columbië Zi wereid in de toekomst niet óp elk ogen blik afgesneden kan worden door onder breking van de vrije doorvaart door het kanaal" Vlak voor het uitspreken van zijn rede, I had Eden een bezoek gebracht aan konin- Over het aantal doden en gewon- II op Columbië eist meer dan duizend doden De rede van premier Eden heeft alle Britee bladen commentaren ontlokt. De liberale News Ohroniole noemt het een grote blunder van de regering, dat zij het geschil niet bij de Verenigde Natie6 aan hangig heeft gemaakt. Het blad vraagt zich af of de komende conferentie niet even langzaam en inefficiënt zal zijn als hert-werk van de Verenigde Naties. De conservatieve Daily Mail noemt Edens overtuigende toon een scherp con- met het geschreeuw van Nasser- De Daily Telegraph beluisterde in Edens woorden de duidelijke aanwijzing, dat En geland tot geweld zal overgaan indien Egypte de internationale controle var Suezkanaal van de hand wijst. Als protest tegen de Londense confe- den bij de zware dynamiet-ontplof- fing in de Columbiaanse stad Cali is nog geen officieel cijfer bekend en het is zeer de vraag of dit cijfer er ooit komt. Het is nauwelijks vast te stellen wie vermist worden. Alge meen neemt men aan, dat meer dan 1000 mensen het leven verloren hebben; sommige berichten maken al melding van 1200 tot 1800 doden. De regering van Columbië heeft drie dagen nationale rouw afgekondigd. Overal hangen de vlaggen halfstok. En intussen gaat het reddingswerk onvermoeid door. In de zwaar gehavende stad banen red dingsploegen zich met grote moeite weg door het puin. Zij slachtoffers, van wie de meesten in j digd willen hun slaap zijn omgekomen. Vele zwaarge- J wonden overleden in de ziekenhuizen. Onder het puin vond men veertien uur na de ramp een jongetje van twee maan den. Hij was ongedeerd. Om hem heen lagen de stoffelijke resten'van enkele vol- Eden zeide dat negentien landen de nodiging voor Londen aanvaard hebben en nog geen weigering is ontvangen. Terwijl India en Ceylon de uitnodiging aanvaard hebben, is er nog geen defini tief antwoord uit Moskou.' De minister van buitenlandse zaken van de Sowjet- unie, Sjepilof. heeft verklaard, dat dit uiterlijk vrijdag gegeven 'zal worden. Aangenomen wordt, dat het positief zal zijn. maar dat er wel enige bedenkingen gemaakt worden. Moskou heeft bezwaar tegen Londen als conferentie-oord, in het door Griekenland gesteund wordt. Verder acht de Sowjetunie de militaire maatregelen, welke Frankrijk en Engeland genomen hebben, een gevaarlijke bedrei ging voor de wereldvrede en zou hert ook •inden steeds andere communistische landen uitgeno- In het verwoeste stadsdeel lopen rade loze overlevenden te zoeken naar hun familieleden. De beschuldiging van de president van Columbië, dat de dynamietontploffing te wijten zou zijn aan een samenzwering, is door de oud-president Camargo, die in Miami vertoeft, krachtig van de hand g?- Hij noemt het een „schandalige" uitla ting. Hij voegde daaraan toe, dat hij tij dens zijn ambtsperiode steeds gewaar schuwd had tegen de aanwezigheid van explosieve stoffen in dicht bevolkte Bezoek onzeker Het bezoek van president Nasser a Moskou is nog 6teeds onzeker. Zowel Kairo als in Moskou werd het bericht tegengesproken, dat Nasser op 16 augus tus. de dag dat de Londense conferenti* moet beginnen, zijn bezoek aan de Sow jetunie brengt. President Nasser moet nog steeds de datum van zijn bezoek vaststel len, zo werd in Russische kringen ge zegd. Men verwacht hem eigenlijk niet voor eind augustus. Honderden mensen verdrongen zich de hele nacht rond de mijn „Bois du Casier" te Marcinelle. Onafgebroken steeg een dikke rookkolom uit de brandende schacht omhoog. rentie wordt in Syrië voor 16 augustus algemene staking voorbereid. In verschei dene steden worden betogingen gehouden. De Syrische studentenorganisatie heeft aan de Egyptische ambassade te Damascus medegedeeld, dat zesduizend leden zich willen laten inlijven bij het Egyptische leger ter verdediging van het Suezkanaal. Naar Reuter te Bern verneemt, trach ten Engeland en Frankrijk er een einde aan te maken, dat de Egyptische finan ciële transacties, die te Londen en Parijs onmogelijk zijn, via Zwiteerse banken worden uitgevoerd. De ambassadeurs van beide landen hebben vooraanstaande leden der Zwitserse regering bezocht. Zij deden geen formeel verzoek om blokkering van Egyptische gelden, doch wezen wel op de bovengenoemde mogelijkheid. Zwitserse banken melden grote kapitaalvlucht uit Egypte naar Zwitserse banken, vooral daggeld van Griekse, Jood-se en andere Levantijnse handelaren- Vingers omklemmen de spijlen van het hek, dat het terrein van de mijn omgeeft. De me nigte wenst te weten, wat het lot is van hen die beneden zijn. Telkens dringt men op, als het hek opengaat om een ambu lance-auto binnen te laten. Maar gendarmen houden het publiek tegen. Vanmorgen KOLENDAMP IN DE GANGEN MARCINELLE, donderdag, 10 uur (Van onze verslaggever) Een doorwaakte nacht heeft de münwerkerskolonie van Marcinelle geen nieuwe hoop kunnen geven. De reddingsploegen hebben gedaan wat zü konden en dat is helaas niet zo veel. Het dodencijfer ging niet verder omhoog, maar er werden ook geen levenden meer naar boven gebracht. De 260 zitten dus nog ergens verbor gen in de gangengalerö- Maar leven zU nog? Het ergste wordt al gevreesd. Tot negenhonderd meter hebben de reddingsbrigades de gangen kunnen door zoeken. Daar hebben zij ook de negen doden en zes gewonden gevonden. De 270 moeten naar de onderste galerij gevlucht zijn, waar geen lucht komt. Het vinden van deze levenden is dus een wedloop met de tijd. Wanhoop maakt zich echter meester van de mensen hier. Het aantal vrouwen, dat in onmacht valt. neemt steeds meer toe. Zoeven legde de heer A. van den Heu vel. directeur-generaal van de mijn een verklaring af. Over de oorzaak zei hij: „Verondersteld wordt, dat een kolenwagen uit een lift kooi gevallen is. Zeker is echter, dat dit voertuig de hoogspanningskabel, waarop 3000 volt staat, heeft getroffen. Hierop ontwikkelde zich een hitte, die om en nabij de 2000 graden ligt." Door het moeizame slopen van de mu ren. die de verbinding tussen de in aan bouw zijnde schacht en het gangenstelsel in de weg stond, kon de reddingsploeg nog ierts verder afdalen. Theoretisch en aan de theorie klam pen de redders zich vast maken de naar schatting 130 mannen, die in de op 1035 meter gelegen mUngang moeten zit ten. nog de meeste kans het er levend af te brengen. Deze gangen schUncn nl. juist onder de vuurlün te zitten. En welk lot wacht de overigen die hoger zitten? De autoriteiten hopen er het beste van. Maar het gif van de kolendamp waart bijna overal rond en meer dan twee pro mille, zeggen de mijndeskundigen, kan een mens niet verdragen. Theorie is ook, dat in het gunstigste geval een man het twintig dagen onder de grond kan uit houden. maar dan moet hij niet door vuur en kolendamp besprongen worden. De mannen en vrouwen van Marcinelle, die nog steeds van geen wijken weten, houden zich aan iedere strohalm vast. Zij zoeken troost bij geestelijken of dragen hun smart zelf gelaten. Ruim vier en twintig uur na de catastrofale gebeurtenis vraagt men zich af. hoevelen van deze radelozen het wachten beloond zullen Tot morgenavond verwacht De Bilt: Zonnig en warm weer met een zwakke tot matige zuid oostelijke wind. (Opgemaakt te 11.15 uur.) 18—20.16. Maan 10.48—21.30. augustus eerste kwartier. r al nieuws?" Zij vragen het ieder- ie maar even naar buiten komt. Misschien is ..geen nieuws" in hun oren „goed nieuws". Aan de redders ligt het overigens niet Niets wordt onbeproefd gelaten om iets te doen voor de tweehon derd en zeventig, waarvan er velen, het kan niet anders, een ellendige dood tege moet gaan, of al reeds zijn ingegaan. In t school, in de buurt van de mijn, ls i chapelle arden-te ingericht voor de negen doden. st rookkanaal boven de mUn spuwt steeds een onophoudbare stroom van rook uit de brandende mUn. Wie daarop let. weet maar al te goed, wat zich in de diepte allemaal kan afspelen. Arme vrou- me kinderen, die maar blijven staan kUken naar deze onheilspellende rookkolom. Italië ontstemd Uit heel Europa zijn berichten van deel neming binnengestroomd. De Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal en de j Paus zonden telegrammen. De Italiaanse bladen en 'vakbonden zijn eenstemmig in hun oordeel over de onveiligheid in de Belgische mijnen. Men ageert fel tegen het nog langer zenden van Italianen naar België. De Italiaanse minister van arbeid is met andere regeringsfunctionarissen naar Marcinelle onderweg. Men ls in Ita lië van mening, dat de Belgische veilig heidsvoorschriften moeten worden ver beterd. Zoals men weet, heeft een derde j van het totaal aantal mijnwerkers in Bel gië de Italiaanse nationaliteit (Zie vervolg pagina 7.)

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Nieuwe Leidsche Courant | 1956 | | pagina 1