Gezinsverzorgsters
KLEREN OM
IN TE WONEN
ZONDAGSBLAD
NEMEN TAAK OVER VAN ZIEKE MOEDERS
Kent u komkommer ook zó?
HEIDE ALS KAMERPLANT
..YOU LIE!!'
ZATERDAG 21 JULI 1956
„HET IS FIJN, TE WETEN DAT JE NÓDIG BENT..."
„Een vrouw moet in haar kleren kunnen wonen", is
het devies van Joseph en Lotte Kreisberg, het Utrechtse
couturier-echtpaar, dat de JOLO-modellen creëert. Men
kan zich geen duidelijker devies wensen: wat is logischer
dan dat een vrouw zich behaaglijk en prettig gevoelt
in goedzittende, modieuze kledij
Het streven van Jolo is. kleren te maken voor de
zakenvrouw of de vrouw die in betrekking is. kleren,
die ze de hele dag kan dragen en waarmee ze ook op
een feestelijke gelegenheid kan verschijnen. Vandaar
dat de komende wintercollectie veel japonnen met jasjes
vertoont, zoals bijvoorbeeld het geruite pakje, dat u
hierbij afgebeeld ziet. Op de plooirok wordt een tot in
de taille aangesloten spcncertje gedragen, zonder mou
wen. Daaroverheen komt dan het jasje.
cteictrüiiiiirü-ü-irtitiirti'ti'Crtrü-trieCrtrti'ü'Ccü-tn
Zo is hel heel wat beter
de tafel
is netjes gedekt, de kinderen
krijgen op
tijd hun eten en kleine br
oer wordt
gevoerd. En moeder ligt in
helder bed. haar boterhan
mietje is
keurig in dobbelsteentjes ge
nedrn en
er staat een gezellig bloem
haar op hel tafeltje allcnia
die het leven in huis. ondan
■s het feit
dat moeder ziek is, toch wa
prettiger
maken.
„Waar is mijn bloes? Ina, héb jij mijn bloes
gezien? Mijn bloes is weg! En mijn schoenen
zie ik ook nergensInaaaaaa.
„Houd je mond moeder slaapt! Ben je nou
mal om zo te schreeuwen en je bloes zal wel
ergens op je bed liggen, hoor
„En mijn schoenen dan, moet ik soms zonder
schoenen naar school? Vervelende meid!"
,,Je bent zélf vervelend! Je loopt maar te
schreeuwen en je steekt geen hand uit. Ik moet
toch zeker ook naar school! Weet ik waar die
snert-schoenen van, jou-zijn? Berg ze dan beter op!"
„Berg jij ze liever op! Moet ik soms alles doen?"
„Ja, jij doet nogal veel. Poeh, ik kan alles achter
je opruimen!"
„En mijn bed had je ook niet opgemaakt, hè?
Maar ik moet wel naar de groenteboer voor
jou, hè? En ik moet wel stofzuigen, hè? Jij doet
net of je het druk hebt
„En jij bent een snèrt-jong! Ik zal het wel eens
aan vader vertellen, hoorVader! Henk plaagt
me aldoor
„Nietwaar vader, maar zij maakt mijn schoenen
weg!"
„Houden jullie je mond, allebei! Denk een beetje
om moeder, moet die wakker worden van jullie
geblèr! Heb je het brood nu nóg niet gesneden,
Ina!"
Is het nodig te zeggen dat het twaalf
jarige meisje in snikken uitbarst, dat
vader foeterend zelf z'n brood snijdt en
dat Henk' bonkend allerlei rommel on
dersteboven haalt om zijn schoenen te
vinden? Dat het kleine zusje bedrem
meld in haar pyjamaatje rondloopt en dat
het broertje van zes dreinend door het
huis gaat? En dat. boven in de grote
slaapkamer, de moeder zuchtend naar
al die narigheid en die geluiden ligt te
luisteren en wenst, dat ze weer beter
was en zelf de touwtjes weer in handen
kon nemen? Maar ze kan niet. ze voelt
zich zo ziek en zwak, ze kan het niet.
Maar ze heeft geen rust. zolang het
huishouden niet marcheert en alles in
het honderd loopt
zich maar tot haar eigen
kerk of een gemeentelijke, particuliere
of kruisverenigingsorganisatie behoeft te
wenden met haar moeilijkheden en dat
in de meeste gevallen een paar jonge,
sterke handen gedurende de tijd dat dat
nodig is, het werk in huis zullen over
nemen. Die handen behoren toe aan de
gezinsverzorgster. De jonge vrouw, die
in een helder groen, soms blauw uni
formjurkje en met een wit schort voor,
de toegewijde hulp wordt van de zieke
moeder en de vraagbaak van het ge
zin, die rust en orde schept en er voor
zorgt; dat de zieke moeder behoorlijk
verpleegd wordt, dat er op tijd wordt
gegeten en dat de kleintjes verzorgd
worden allemaal van die taken en
taakjes, die in de tientallen lopen.
Een zieke moeder nee. dat is niets
gedaan. Het hele huishouden wordt
door zo'n omstandigheid ontwricht.
Als er geen hulp komt, is het in de
gevallen »-»-v
en. Met
der. als ze maar „even" kan. weer aan
het werk gaat en dus vaak blijft suk-
ISiet meer weg
te denken
Dat instituut voor gezinsverzorging is
dan ook in ons huidig bestel haast niet
meer weg te denken. Zij, die er vroe
ger misschien een beetje sceptisch te
genover stonden
vreemde
huis..") zullen nu. na een
maal opgedane ervaring
maar al te gaarne toe
geven. dat ze prachtig uit
de nood zijn geholpen en
dat ze uiterst dankbaar
zijn voor de hulp.
Van hoeveel belang ook
de overheid dit werk vindt,
blijkt wel uit het feit, dat
in zes, zeven jaar de sub
sidie voor het werk ver
tienvoudigd werd. Dat is
overigens ook wel nodig.
Alles bij elkaar kost dit
werk per dag per kracht
zo'n tien gulden. Uit over
heidsmiddelen wordt daar
van ongeveer vijf gulden
vergoed, de gemiddelde
betaling
i .1,50
worden toegelaten als ze 19 jaar zijn.
De opleiding geschiedt gedurende een
SS'tflï, cut h„r werktijden
zicht en tenslotte het examen met het zeer geregeld zijn, dat ze ieder weck-
daaraan verbonden diploma. Meisjes end vrij is en dat er een behoorlijke
die er nog te jong voor zijn, kunnen vacantiere,eelin" is Haar salaris
zich toch al op dit werk voorbereiden vakantieregeling K. mar salaris
j__ T-,misschien niet dat
dat zijn,
i het be-
De collectie voor
't komende herfst-
en winterseizoen
bestaat uit twee
„hoofd"-modellen.
Type één is: wijd-
gerokt. aanslui
tend in de taille.
decolleté, mouw
loos. jasje er over.
Rokwijdte door
plooien in alle
denkbare variaties
ingelegd. Type
twee: lange rug,
iets blousend door
los pand, nauwe
rok.
De stoffen zijn uitzonderlijk fraai:
ze lijken op tweed, cheviotte, alpaca.
Er is prachtige bedrukte jersey en
jersey die de schijn aanneemt tweed
te zijn. Voor cocktail japonnen zijn er
prachtige jacquardstoffen, als 18e-
eeuwse stoelbekledingsmaterialen en
er was op de show die wij zagen een
stijlvolle zwart-fluwelen robe, met
een shawl van witte organza-satin.
Bijna alle modellen hebben het
empire-accent, zoals ook de japon, die
wij hierbij afbeelden en die gemaakt
is uit een wit-groen-rrood duchesse
fagonné met een gedrapeerde cein
tuur, waardoor men het idee krijgt
van een verhoogde taille-lijn. Ook een
opgeknoopt maagstuk of een smalle
band onder de buste ziet men veel
deze collectie, waarin het aansluitende
bolerootje wel een ereplaats inneemt.
drijfsleven verdie
tb
„Het is zo fijn, ergens te komen,
waar je weet dat je nodig bent," zeg
gen de gezinsverzorgsters. Meestal
is het al een beetje rommelig en on
geregeld, als ze komen in een gezin,
waar moeder machteloos moet toe
kijken, terwijl vader en de kinderen
maar tobben. En wat geeft dan meer
voldoening, om, door even de han
den uit de mouwen te steken, orde
te scheppen in de chaos, en om daar
na voor het gezin de steun en te toe
verlaat te worden?!
ctotctrtctctrtcirti-tctcir-lx-ti-iiiririrkicüii-tcAiftcb'trtctrtrti-trirbirirtrlrtrtctrtirtr'trkix-Crifb
;en. Nel als de Mas
at, kunnen we die
U begint met de kor
mers in de lengte di
snijden en liet zaad
9-maandse cursus volgens het
leerlingenstelsel. Ze werken dus meteen
(onder toezicht) in de praktijk imeest-
tal bij moeders, die niet te bed lig
gen. maar bijvoorbeeld na een opera
tie nog niet in staat zijn alles zelf te
doen» en krijgen dus ook een salaris.
Op die manier poogt men alvast een
„kern" te kweken.
Mooi en boeiend
Het is mooi en het is boeiend werk,
het is werk dat veel van het meisje,
dat gezinsverzorgster is of wordt, vergt.
Er wordt van haar verwacht, dat zij het
huis in orde houdt, de zieke moeder
verzorgt, zich met de kinderen bezig
houdt. kortom-zij moet er voor zorgen,
dat het gezin sociaal in het gareel blijft.
Dat betekent, dat zij niet alleen uit
sluitend op medische indicatie in een
gezin komt. Het kan ook gebeuren dal
een maatschappelijk werkster tot de ont
dekking komt dat er een taak ligt voor
een gezinsverzorgster in een gezin, dat
maatschappelijk ontwricht dreigt te wor-
,,.4ihpb je dat
vigl „zuster". De gro
ar school, moeder
de gezinsverzorgst*
indt, dat haar
'wonderd mag
eft zitten
werk ook
worden.
verdraagt geen kalk
De heide heeft voor de meeste
mensen een bijzondere aantrek
kingskracht. In de zomertijd kan
men vaak fietsers zien, die op de
bagagedrager of aan het stuur
hele bossen heide meevoeren, die
straks een plaats in de kamers
krijgen en daar maanden staan
te prijken. Soms wel tot een vol- 3
gend seizoen! En niet alleen de
fietsers nemen heide mee, ook
aan de koffers van vakantiegan
gers ziet men vaak struiken
bengelen.
Maar als plant in de kamer ziet men
de heide maar sporadisch. Toch is
het zeer goed mogelijk de heide als
kamerplant te houden, maar er zijn
een paar dingen, waar men goed
op moet letten, tuil men ze met suc
ces houden. Omdat men die voor
waarden niet kent, verongelukt de
plant vaak in de kamer en dan
neemt men haar niet meer.
Er zijn twee soorten heide: dopheide
en struikheide. De eerste bloeit in
de natuur eerder dan de tweede.
Beide zijn geschikt voor kamercul
tuur en ze kunnen daar heel lang
bloeien, elk jaar weer. En levende
planten zijn altijd mooier dan dode
takken in een vaas, al blijven die
ook heel lang kleur behouden.
Voor beide soorten heide geldt de
het gezin zelf
geiamonlijke'MSSliSgen
3.50 per dag per kracht
bijpassen Wanneer men
een stad als Rotterdam,
waar men meer dan 350
krachten heeft, als voor
beeld neemt, is het duide
lijk. dat er nog heel wat
geld bij moet komen
ieder jaar.
helpt de
ligt rustig
ii boodschappen gedaan
de kleintjes moeten ooi
frisse lucht. Dus daar gaar.
ii in de kinderwagen, dt
het handje
>agen
duw
En
Teg
en oorbellen en
jarretelles
Het gebruik van nikkelen „clips", en
het dragen van nikkelen jarretelles
en oorbellen is op de jaarvergade
ring van het Britse medische ge
nootschap afgekeurd.
De huidspecialist dr. G. C. Wells ver
klaarde namelijk, dat hierdoor de
bevattelijkheid voor huidziekten
onder vrouwen verhoogd wordt. Art
sen, die drie jaar lang studie had
den gemaakt van huidziekten, wa-
zeer onder de indruk gekomen van
het buitengewoon veehmldig voor
komen van nikkelallergie bij vrou-
Een andere specialist, dr. C. D. Cal-
nan, besprak op de vergadering het
verband tussen schoonheidsmidde
len en huidziekten. Hij zei dat het
gewoonlijk de kleurstof in lippen
stift, poeder en creme en synthe
tisch bereide hars in nagellak zijn,
die huidziekten veroorzaakten.
Grote vraag
Daarom is het van zoveel belang,
dat de kerkelijke gemeente begrip
krijgt voor deze vorm van diacona
le zorg en die daadwerkelijk steunt.
Maar van minstens even groot belang
is, dat meisjes, die voor dit werk ge
schikt zijn, zich aanmelden. Want over
het hele land is het nog steeds zo,
dat de vraag naar gezinsverzorgsters
het aanbod verre overtreft.
De meisjes kunnen tot de opleiding
Gehoord
dat u gladiooltjes langer i
houden, wanneer u er de
topjes afknijpt.
Gezien
een schoenlepel, waarvan de steel
als kam gebruikt kon worden, of. zo
u wilt. een kam, waarvan de steel als
schoenlepel dienst kan doen. Niet erg
fris, lijkt ons
Gelezen
in Contactblad Op Weg. dat de vrou-
wenzendingsdag 1956 is vastgesteld
op donderdag 27 september in Kras-
napolski in Amsterdam. Mejuffrouw
prof. dr. H. Kohlbrugge. die opnieuw
een bezoek bracht aan Perzië, is be
reid gevonden te spreken
Nabije Oosten
QNLANGS zag ik in een
pocket-book een wrang
plaatje. Een spichtige,
lelijke oudere vrouw hield
een spiegel voor haar ge
zicht en dat gezicht één en
al verbetenheid, siste ze
„You.
liegtHoe
ïar dat plaatje
e erger kwam
rin mij daaruit
grijsheid kan van binnenuit
overtogen worden met een
glans van verheven schoon
heid. Omdat de geest blij is.
lie
de
(Je
an ge
tegemoet.
Deze
kehjkheid.
le waarheid
onder ogen zien. Ze
had misschien in jaren niet,
ontdaan van alle make-up,
in de spiegel gekeken.
Althans niet bewust. En
nu zag ze opeens dat ze
oud was geworden. Oud en
lelijk. Maardat was
niet waar!.' „You lie!" Die
spiegel liegt
i niet di-
kige vrouw verheffen,
het liever eerlijk bekennen,
dat het voor niemand - en
dan speciaal voor ons, vrou
wen - plezierig is te ontdek
ken, dat je aftakelt. Het is
helemaal niet zondig ook, om
dat erg te vinden. Het hoort
immers niet bij ons? We zijn
niet voor de aftakeling, voor
de dood dus, geschapen, maar
om eeuwig jong en mooi te
zijn. En ja. - Eva heeft ge
weten wat erbij stond, toen
ze van die appel at en in haar,
hebben wij dit allemaal gewe
ten. maar daarom blijft het
aanvaarden van die door de
zonde aangevreten werkelijk- het hart vervuld v;
hcid wel een opgaaf. Vooral de en liefde Gods.
voor iemand, die niet gelooft
in de door Christus voor ons
verworven andere werkelijk
heid van eeuwig leven in on
gerepte schoonheid. En zélfs
een vrouw, die hierin wél ge
looft, vindt het niet bijster
plezierig, als ze na haar veer
tigste grijs begint te worden,
rimpels en kraaienpootjes ont
dekt en ziet, dat zij óf een
onderkin begint te fokken, óf óók?-Leve de vrolijke kleu- dominee
dat het daar onder die kin zo
„vcllerig" wordt.
Nee, dat is nu niet bepaald
héél
Iedere leeftijd heeft zijn
eigen schoon. En tegenwoor
dig zien we er veel langer
jong uit dan onze Moeders
grootmoeders
De mode schrijft
kig niet meer voor, om na
ons veertigste levensjaar in
't zwart of in een andere
even in stilte c
van weemoed
bijging. Maar de lach
heerst. De lach or
goede in ons leven
onuitsprekelijk schone
speefcief dat voor ons ligt.
Er zijn veel mensen, die de
waarheid niet willen horen.
Als God ons de spiegel
naar een preek luisteren, of
als we iets lezen in boek of
tijdschrift, in een gesprek met
een medemens,door ziekte of
het vele ongeval enz.
het Geschrokken deinzen wij
P£r" achteruit.
geluk- Zijn Woord voorhoudt, dein
„Ben ik zo? Zo gierig? Zo'n
doorgefourneerde egoïst? Heb
ik zo'n vies, schurftig ziel
tje? Ben ik zolang blind ge
beurt al- vveest, door niet te zien, dat
jarenlang een engel naast
donkere kleur te gaan toch de geschiedenis
chrokken achteruit? U kent mij leefde? En vul
dat Be waarheid, die meedogen
tje wel, dat tegen de l°os en naakt op c
„Wat heeft do-
Overpeinzingen van Margaritha
minee vanmorgen weer mooi
gepreekt! Ja, - ik weet wel,
wie u op het oog had! Nou Een
maar, u hebt het hem goed ni 00k ais student leider
aangezegd!
je
verheugen. Trouwens, -
laten we eerlijk zijn - een man
z'n neus krult óók om. als
iemand hem op z'n vijftigste
nog op veertig schat.
En toch moeten wij er al
lemaal aan geloven, als God
ons een lang leven op deze
aarde vergunt.
Diep te beklagen is zij (hij.)
die mét de zegen van lang
te mogen leven, de noodwen
dige aftakeling, de gebreken
van de naderende ouderdom
niet aanvaardt. Die tegen de
waarheid inschreeuwt: „je
liegt!" Zóéén zal ondanks
alle .schoonheidspreparaten
juist erg lelijk zijn. omdat de
bitterheid van geest zich pro
jecteert op het uiterlijk.
Het omgekeerde is óók waar
Een oud, gerimpeld gezicht
onder de sierlijke kroon der aanvaarden die met een lach Dit kan gebeuren, terwijl wij
ren! Als we ons maar niet
opzichtig kleden. En hoe snoe
zig zijn die grijze, soms zil
verwitte gekapte hoofden dik
wijls niet. Een tikkeltje poe
der op een glimmende neus
is heus ook niet uit den boze.
Maar laten oudere dames
niet met rouge gaan werken!
Dan krijgen haar gezichten
iets hekserigs.
Als we rustig de werkelijk
heid aanvaarden zullen een
kraaienpootje meer of min-
grijzend haar.
afkomt.
Zullen we haar aanvaarden,
haar met een wetende glim
lach herkennen? Dan zal zij
ons alleen maar innerlijk rij
ker maken. Ongelukkig zijn
wij. als wij haar ontmoeten
met ons machteloos: „You
lie
MARGARITHA
Kampleider. Dank voor uw
schrijven en het mij toege
zonden blad, dat ik al kende.
is
„Hém?", vroeg dominee ver
wonderd, „haar" bedoelt u,
want ik had u op het oog."
En toen eerst de ontstelte
nis, daarna de woede van die
vrouw! Nooit heeft zij meer
een voet in de kerk gezet.
Zij ook kon de waarheid niet bèhorei
i Zijn
zulke kampen. Van
een afgeven op de tegenwoor
dige jeugd is bij mij geen
sprake. In bedoeld stukje wps
het alleen een signaleren van
een bedenkelijke mentali
teit van „de grote massa,"
jongeren èn ouderen
En ik ben de enige
die deze mentaliteit
heel de we-
eld wordt wat dit betreft het
i.O.S. gehesen.
M.
strenge eis, dat er beslist geen kalk
in de grond mag voorkomen. Dat
is zelfs zo sterk, dat het aanbeveling
verdient, om voor gietwater bij de
ze planten geen leidingwater te
nemen, omdat daar meestal, soms
maar weinig, soms ook vrij veel,
kalk in voorkomt. Gebruik dus re
gen-, desnoods slootwater. Een
tiveede eis is, dat ze voor een zon
nig raam moet staan.
Als potaarde is het niet noodzakelijk
om heidegrond te nemen. Wat
grondsoort betreft nemen beide
soorten het niet zo nauw, als er
maar geen kalk in aanwezig is. En
omdat men dat niet kan zien, is
de veiligste weg toch heidegrond
te nemen met een heel, heel licht
koegiertje.
Heidegrond is droge grond, dus men
moet maar matig gieten. Dopheide
vraagt iets meer vocht dan struik-
heide. Ze groeit in de lagere gedeel
ten van de heidegrond. In het voor
jaar geve men nieuwe aarde. Maar
doe het voorzichtig aan, zodat de
wortelkluit heel blijft.
Voor bemesting geve men geen kunst
mest, maar een heel enkele keer
een zeer licht koegiertje. Er mag
maar een spoortje mest in zitten.
Na de bloei snijdt men de planten
flink in.
