grieven
Fransen
Het
raadsel
van Brinio
^Discriminerend beleid voedings
bodem van nationalisme
^DE
Amerikaans
optreden
blacl kritiseert het
van ir. Sukarno
Satanische uitdaging aan Europa
dringt tot integratie
WOENSDAG 18 JULI 1956
ACHTERGROND VAN DE STRIJD
daag het punt, waarop de politieke be
langstelling van. we kunnen wel zeggen,
de gehele wereld zich richt. President
Nasser van Egypte, premier Nehroe van
India en de gastheer, maarschalk Tito,
zullen daar elkaar ontmoeten. Ieder van
deze drie komt er met eigen problemen
en onwrikbaar standpunt. Ieder ook
eigen ambities, die bij geen van
én gering zijn. Van deze drie is Tito
de sterkste figuur,
tussen
zich een positie
heeft veroverd, die
m het bijzonder
door de Ameri
kaanse minister var
Foster Dulles, open-
n vurig pleiten
Het bezoek
'l Verklaard
Vit%ichl
reiscorrespondent Link
ALGIERS, juli 1956. wijze
Nog bijna dagelijks varen er
troepenschepen de haven van
Algiers binnen.
ze moeten, bijzonderlijk deze dagen, de
grootste vernederingen ondergaan. Het
zijn vooral de ..colons", de Fransen dus di
al van geslacht op geslacht in Algerije wc
nen, die er tegenover de Arabieren ee
optreden op na houden, welke
hartstochten kan op-
fella-
E FRANSE KOLONIALE POLITIEK kenmerkt zich door een zeer bij- wekken. Met de nieuw-aangekomenen Egypte, dat
4 -i 4.- gaat het iets beter, al is bij hen de eerbied
zondere karaktertrek. Zij staat namelijk in het teken van assimilatie en de lie(de die men voor zijn naaste
meen vaak integratie, zulks in tegenstelling met de politiek, die Engeland in heeft op te brengen, ook nog ver te
fU'zijn gebiedsdelen voert en die over het algemeen óp opvoeding tot zelf- zoeken.
»r.regering is gericht. Zowel Frankrijk als Engeland hebben met hun beleid' Samenvattend is dan ook te zeggen, dat
,j t de door de Fransen gevoerde assimilatie-
os- successen geboekt. Maar ze hebben er ook herhaaldelijk wrange vruchten politick in Algerije alleen maar misnoegen
3n'van geplukt en zich er het ongenoegen van de betrokken volkeren mee en onrust heeft teweeg gebracht. Niet eik«
di op de hals gehaald.
of In Algerije voeren de Fransen een poll-
ee] tiek, die wel heel sterk het stempel van
as assimilatie draagt. Er wordt naar ge-
keUtreefd de hoofdzakelijk Mohammedaanse
inheemsen in hel grote, Franse gezins-
st, verband op te nemen, waarbij de Islamiti-
Insche wetten op het gebied van het huwe
er- ljjksrecht, de erfopvolging, etc., in volle
d( omvang blijven gerespecteerd. Niet voor
niets is Algerije dan ook een onderdeel
it van Frankrijk geworden en zijn de Ara-
iis-bieren, de Berbers, de Touaregs en welke
^andere samenlevingen ook voor de wet
met de Franse staatsburgers gelijkgesteld.
buitenlandse zaken
wordt erkend
hulp aan Zuidslavi
Tito aan Frankrijk vlak voordat de Fran-
diplomaten naar Moskou gingen heeft,
zoals we toen reeds voorspelden, zijn in
vloed gehad. Het verblijf van Tito ir
Moskou i6 voor hem een 6ucces gewor
den. Niet alleen heeft de Sowjetun-ie dui
delijk te kennen gegeven, dat de vriend
schap met Tito haar zeer ter harte ging
door aan de vooravond van zijn bezoek
Molotof te vervangen door Sjepilof.
ook de verklaring van Tito maandag ge
geven aan de Westduitse ambassadeur
Belgrado, dat Zuid-Slavië niet denkt a
de erkenning van Oost-Duitsland is e
demonstratie van Tito: onafhankelijkheid
bij het bepalen van zijn politiek.
horen zijn directer. Israël heeft een aid
mémoire tot hem gericht, waarin rech
streekse beschuldigingen 6taan aan Na
6er. Daarbij komt heel het probleem v;
de Algerijnse 6trijd en Nassers houding
daar tegenover. Frankrijk beschouwt de
Algerijnse kwestie als een zuiver binn<
land6 probleem, waarin geen enkele
terventie van buitei) aanvaardbaar
Maar zoal6 bij een toneelspel regisseur
souffleur, al staan ze niet op de planken,
een belangrijke rol spelen, zo is Egypte
de onontbeerlijke factor die Algerije de
geeft, die het drama mogelijk maakt.
behoort natuurlek
dc grieven di
Haar dc afkeer van de Fransen
n. Het voordeel om opgenomen
zijn in het grote Franse gezinsverband, c
gelijk gerechtigd te heten en om gelij
waardig te zijn, is voor dc Algerijnen
een nadeel verkeerd. Op papier is alles
orde, doch dc praktijk laat veel te wens
vertegenwoordiging enkele mpanden gele
den bij decreet ontbonden is.'Onder super
visie van zijn bureau werden voorts de
laatste verkiezingsuitslagen vervalst om
anti-Franse elementen uit de Assembli
te weren. De deputaten worden in Algi
rije dan ook spottend „Beni-Qui-Quis" ge
noemd, hetgeen „ja-knikkers" betekent
Ook in de lagere bestuursapparaten ko-^nVt is dc vraag, of dc Fransen met her
men de inheemsen nauwelijks aan bod. De vormingen, lioe vérstrekkend ook, iets van
gemeenteraden bijvoorbeeld zijn dusdanig de achting terug kunnen verdienen, die ze
georganiseerd en samengesteld, dat in ver-;sjnds decennia verspeeld hebben. De haat
reweg de meeste de Europeanen de boven- tegen hen kan wel eens zo diep geworteld
toon voeren. Een minderheid regeert dus zjjn, dat ze, wat ze In de toekomst ook
meerderheid en de drastische, mogen ondernemen om de oinstandighc-
de
iet! Het is echter een van de grote grieven
d( der inheemsen, dat deze gelijkstelling
Ins slechts op papier bestaat. Ze worden op
its] elk terrein van het leven bij de in Algerije
>ei| wonende Fransen achtergesteld, ja zelfs
1 bij andere Europeanen, die in dit enorme
J Noordafnikaanse gebied domicilie hebben
,n] gekozen. Hun drang naar onafhankelijk-
Jheid of wat betreft de gematigde groe-
d; pen werkelijke medezeggenschap en ge-
j lijkwaardigheid heeft hierin zijn voor-
naamste voedingsbodem gevonden. De
achterstelling van de autochtone bevol-
,e" king bij de kolonisten moet als de oorzaak
zel worden beschouwd van de moeilijkheden,
welke de Fransen thans in deze afgelegen
iQl ..provincie" ondervinden en die, zowel
i door Kairo als Moskou, in volle omvang'
nr, worden uitgebuit.
as Beni-Qui-Guis
oe- Daar is op de eerste plaats de politieke
ti achterstelling. Hoewel de inheemsen voor
dj de wet gelijke burgerrechten hebben als
95j de Fransen, betekent dit in de praktijk,
lei dat ze aan een kiesstelsel onderworpen
de z'jn> dat uitermate discriminerend werkt.
ret De Algerijnse volksvertegenwoordiging,
'd( die over het budget en over andere, tot
;nj de eigen sfeer behorende zaken mag be
raadslagen. is namelijk samengesteld uit
120 afgevaardigden: zestig uit het zoge-
'n' naamde eerste en zestig uit het zogenaam-
izi de tweede college. Het eerste college nu
vertegenwoordigt de één miljoen, in het
tel land verblijvende Europeanen en enkele
:o<i bevoorrechte. pro-Franse muzelmannen;
het tweede college, dat eveneens zestig le-
iei ^en tclt' de acht m'lJoen Inheemsen
R,. Hier komt nog bij, dat de goeverneur-
ici 8eneraal met het oog op de gespannen
toestand thans de minister-resident
srj vrijwel ongelimiteerde volmachten heeft.
>e- Deze bestuursfunctionarls. die alleen aan
Parijs verantwoording verschuldigd is.
heeft de eigenlijke macht in handen. Hij
>st geeft u'tvoering aan een politiek, die hem
J1 door zijn regering wordt voorgeschreven
en die vooral op de bevoordeling van de
Europeanen is gericht.
Hoe groot de macht van de goeverneur-
generaal i.e. de minister-resident is. blijkt
wel uit het feit, dat de Algerijnse volks-
Slecht betaald
Op het gebied van het onderwijs bestaan
'eneens onvoorstelbare wantoestanden.
Tenminste negentig procent van de in-
ise bevolking is analfabeet en slechts
zesde deel van de jeugd, die de
schoolgaande leeftijd heeft bereikt, ont-
'angt momenteel onderwijs. Een van de
grote moeilijkheden is natuurlijk, dat de
mohammedanen zich ji
Het gebouw van de Algerijnse
Assemblée, welke enkele maanden
geleden door de minister-resi
dent ontbonden werd.
m'gvuldig
Maai
heeft Frankrijk
geen cent voor de opvoeding van de in-
illcn uitgeven, omdat het goed
kope arbeidskrachten in de agrarische
sector nodig had.
Achterstelling in de loonsector is een
ndere grief De bijna vijf miljoen in-
leemsen, die bij de landbouw, de tuin
bouw of de veeteelt betrokken zijn, wor
den schandelijk onderbetaald en leven
veelal in de diepste armoede. Het is juist
op de plantages echter en in de reusachti-
ijngaarden, waar grof geld wordt ver
diend en waar een aantal grootgrondbe-
Croesus-achtige omstandigheden
verkeert.
Voor de Arabieren, die in de andere sec-
Ten van het bedrijfsleven zijn te werk
gesteld, geldt bijna precies het zelfde. Ze
krijgen lang niet in handen wat Europea-
hetzelfde werk doen. ontvangen,
terwijl ze bovendien zoveel mogelijk uit
de betere functies worden geweerd Er is.
de gelijkstelling ten spijt, vrijwel geen
mohammedaan, die een positie bekleedt.
De Fransen zijn eerder gepeigd een Span
jaard of een Maltheser promotiekansen te
bieden dan een Arabier.
Het wijnschandaal
Veel kwaad bloed wekt ook het groot
grondbezit. zomede het feit, dat alle mid
delen van produktie en vervoer in handen
Europeanen zijn. Hoewel het altijd
onmogelijk is geweest hier betrouwbare
cijfers over te krijgen, schijnt driek
het totale bebouwbare land in Alge
rije „Frans" te zijn. Hierbij moet nog in
aanmerking worden genomen, dat de vaak
goed geïrrigeerde en uiterst vruchtbare
kuststrook tussen Algiers en Constantlne
geheel door kolonisten is
ook onder de mohammedanen enkele
grootgrondbezitters zijn.
Bij de kritiek van de inheemsen oi
de verdeling van de grond mag zeke\
niet het zogenaamde wijnschatidaal
worden vergeten. Een groot deel
het Algerijnse 'avdbouw-areaal
namelijk in handen van Franse
gaardeniers. die er jaarlijks liefst
twaalf miljoen hectoliter wijn oj
produceren. Voor deze enorme op
brengst kunnen echter niet voldoendi
afnemers worden gevonden. Onde
pressie ran de kolonisten heeft de
Franse regering zich dan ook bereid ver
klaard de overschotten tegen een gega
randeerde prijs op te kopen.
De muzelman nu is het gebruik van
alcohol door de Koran vergoden. H\j ziet
met wrevel aan hoe een groot deel van
het schaarse, vruchtbare land aan een
project besteed wordt, dat zo economisch
is als 't maar zijn kan. Alleen de ver
bouwers van wijn varen er wel, want,
wat ze ook produceren al hun overschot
ten worden bij tankschepen tegelijk naar
het moederland gebracht ter versnijding
Weinig hoop
„Last not least" is er de enorme
achting, die de Fransen voor de Arabieren
koesteren. Ze worden niet voor vol a;
gezien, het Arabisch, dat hun voertaal
staat niet op de lesroosters der scholen
llllll!llll!llllllllllllll!llll!lllllllllllllllllllll!jl!llllllll!llllllllllllllllll|||||||||ll|||||!||:
In het bergland van Kabylië, waar
de fellagha's nog voortdurend toe
slaan, zijn vele militaire kampen
verrezen. De tenten der man
schappen zijn met riet tegen de
gloeiende zon afgeschermd.
Arabische federale staat
wenst, waarin het waarschijnlijk de lei
dende rol zou öpelen, liefst met het
gisseurschap erbij, heeft daarbij echter
bepaald meer nodig dan de medewerking
de Arabische landen zelf. Een mede
werking waarvan het bovendien nog lang
niet zeker kan zijn en waartoe
Jordanië nog weinig lust
j]E DERDE MAN van Brinio, Nehroe,
komt evenzeer met eigen wensen. In
eigen land kwelt hem de kwestie Kasjmir,
Londen weer geen overeen
stemming kon worden bereikt. In West-
Duiteland heeft hij teleurstelling achter
gelaten door zijn weigering zich vast t<
leggen ten opzichte van de erkenning var
Oost-üuitsland, in Frankrijk heeft hij tij
dens een bliksembezoek aan de vooravonc
besprekingen gevoerd, waar
door men in Parij6 hoopt, dat Nehroe aai
ser zal mededelen, dat het onredelijk
onrealistisch zou zijn als mén ver
wachtte dat Frankrijk Algerije zou op
geven. Maar doet Nehroe dat werkelijk,
dan verzwakt hij direct zijn aanbod al6
bemiddelaar op te treden in de Algerijns'
kwestie. Frankrijk, geen inmenging dul
dend, heeft dat reed6 van de hand ge
wezen. De Algerijnen kunnen er nauwe
lijks meer op gesteld zijn als Nehroe bij
voorbaat zich vastlegt in een bepaalde
richting.
Zo blijft het raadsel van Brinio, waarin
Tito waarschijnlijk de grote man wordt,
die het ontsluiert.
Oorlogsjaren nog niet
vergeten
In een opmerkelijk hoofdartikel heeft
het bekende Amerikaanse blad The Satur-
da y Evening Post het bezoek van de li
donesische president aan een kritische bi
schouwing onderworpen, die zeer beslist
niet getuigt van een klakkeloos aanvaar
den van wat Sukarno tijdens zijn reis
heeft verklaard.
Het blad schrijft:
Het jongste bezoek van president Su
karno van de republiek Indonesië aan dit
land liet enige Amerikaanse verbazing
achter over de hoeveelheid propaganda,
die over de „neutralistische" Aziaten uit
gestort moest worden teneinde onze harts
tochtelijke verknochtheid aan het anti
kolonialisme en de demoncratie te be
wijzen.
Toen ir. Sukarno een gezamenlijke zit
ting van ons congres toesprak en zo af
en toe precies vertelde wat wij, mensen
van he; Westen, moesten doen om gered
te worden, namen de meeste mensen dat
voor kennisgeving aan.
Voordat echter zonder meer aangeno
men wordt, dat president Sukarno's re
gering geneigd is alleen maar in de toe
komst te kijken, nodigen wij u uit een
blik te slaan in het jongste verleden. Toen
de Japanse strijdkrachten in het eerste
gedeelte van de tweede wereldoorlog Ja
va en Nederlands-Indië overvielen, be
hoorde Sukarno tot een van de enthou
siaste begroeters. Foto's, toegegeven:
uit Nederlandse bronnen laten de Indo-
ische leider zien. die groepjes Japanse
eieren en bewindvoeders toespreekt,
een gelegenheid verklaarde hij: „Ame
rika zullen we plat slaan en Engeland
zuilen wij vernietigen". Misschien heette
president Sukarno Japanners welkom
als zijnde de enige middelen voor de be
vrijding van zijn land van het Nederlandse
juk. Misschien juichte president Sukarno
komst van de Japanners toe als de
?e mogelijkheid om zijn land van de
Nederlanders te bevrijden.
Ondanks dat, was de regering van Su
karno in 1951 nog zo vertoornd op het
Westen, of onderdanig aan de roden, dat
de schepen van de Verenigde Naties, die
aan de Koreaanse oorlog deelnamen, het
voorrecht geweigerd werd in Indonesische
havens te tanken.
Uit deze gebeurtenissen kunnen wjj de
gevolgtrekking maken, dat we met
gladde opportunist te maken hebben
er goed aan doen ons eerst eens ever
beraden, voor wjj de poorten naar
Amerikaanse luilekkerland te wijd s
hem open zetten. Woorden als dcmdcra-
tie, zelfbestuur en vrijheid vinden altijd
aftrek in de politieke spreektaal en i'
Sukarno heeft gedurende zijn bezoek aa:
Wereldraad voor 't eerst
in communistisch land
De centrale commissie van de Wereld
raad van Kerken zal, zoals men weet,
van 28 juli tot vijf augustus te Galyatetoe,
honderd km ten noordoosten van Boeda
pest. vergaderen- Het is de eerste maal
dat dit voornaamste orgaan van de We
reldraad in een communistisch land bij
eenkomst. Onder voorzitterschap vai
Franklin Clark Fry, de voorzitter va
Verenigde Lutherse Kerk van Amerika,
zal men zich voornamelijk bezig houden
met de volgende onderwerpen: „De ker
ken en de opbouw van een verantwoor
delijke internationale gemeenschap"
„Bekiringsijver en godsdienstvrijheid".
Wat het eerste onderwerp betreft wil
men komen tot een gedachtenwisseling
over de houding van de kerken tegenovei
alle grote wereldvraagetukken. Bij het
tweede punt zal ook gesproken worden
over zeer omstreden kwesties, zoals de
positie van de protestanten in Spanje
Columbia.
Op de openingsdag zal dr. W. A. Visser
't Hooft zijn jaarlijks rapport uitbrengen.
De volgende dag zullen de afgevaardigden
te Boedapest een oecumenische kerk
dienst bijwonen. De zondag daarna op vijf
augustus zullen ongevee. zestig leden
de centrale commissie in kerken in Boe
dapest en Debreczen pre-kem.
Toch is het zo
land kwistig met deze termen ge
strooid. Niettemin, zoals ook dc Man
chester Guardian schrijft, is de obsessie
van ir. Sukarno voor de inbezitneming
van Nederlands Nieuw Guinea nog even
sterk als altijd, ondanks de geringe popu
lariteit die dat militaire avontuur bij de
intellectuelen op de achtergrond heeft.
Al6 de Indonesische president enige
angst voelt voor de wijdvertakte activi-
,-an de communisten in Zuidoost Azië,
■bij ook zijn e:gen land betrokken is,
slaagt hij erin dit te verbergen. Dit alles
is gemakkelijk te begrijpen. Per slot van
rekening maakten de Nederlanders de
vergissing te weinig van hun voordelen
van hun koloniale projecten af 'e laten
vloeien op de Indonesische bevolking
een vergissing die zich niet alleen tot de
Nederlanders beperkt. Het is niet opmer
kelijk dat overgevoeligheid voor de fouten
n het verleden blijven, maar het lijkt ons
;en bedenkelijke wijsheid te veel geld te
iteken in een regering, die ons waar
schijnlijk geen goed zal doen. Aldus The
Saturday Evening Post.
Min. Kernkamp
overleden
(Vervolg van pag. I).
jaar tijdens hun bezoek aan de West heb
ben vergezeld.
Hedenmiddag zou dr. Drees, na het uit
brengen van zjjn rapport over de kabi
netsformatie aan de Koningin op het Huis
ten Bosch in Den Haag, samen met ir.
Staf, minister van overzeese rijksdelen
ad Interim, een condoleancebezoek bren
gen aan mevrouw Kernkamp te Utrecht.
nE GEVOLMACHTIGDE minister van de
Nederlandse Antillen in Nederland, de
heer W. F. M. Lampe, zeide na het ver
nemen van het overlijdensbericht, ten
zeerste te zijn getroffen door het heen
gaan van de man, die kan worden be
schouwd als de grondlegger van het Sta
tuut voor het Koninkrijk. De heer Lampe
zal zijn regering vertegenwoordigen bij
de teraardebestelling en namens haar een
bloemstuk zenden.
Ook de waarnemend gevolmachtigde mi
nister van Suriname, mr. H. J. de Vries
(mr. Pos vertoeft in Suriname) bleek zeer
onder de indruk te zijn en zeide, dat het
bericht van dit overlijden ook in Suriname
met groot leedwezen zal worden verno
men. Ook mr. De Vries zal zijn regering
bij de begrafenis vertegenwoordigen.
Het C.N.V.-congres
(Vervolg van pag. 1).
gaat het CNV echter beslist te langz
zodat er plaats is voor de aandrang tot
Het College van Rijksbemiddelaars
buis sturen, kan niet. zolang er ook
overheidszijde geen maatregelen
noemd zijn voor een andere toets
instelling, die ook in verband me
coördinatie nodig zal zijn. Inmiddels heeft
het CNV met zijn pleidooi voor dc
ruiming van de loonpolitiek voor de
beiders miljoenen verdiend. Anders
er nu een loonrondc van ten hoogste 3
procent uit de bus zijn gekomen.
Organisatie
De heer Ruppert tenslotte steid
uitzicht, dat er naar gestreefd wordt, aan
het verbindingsorgaan voor de beambten,
dae over de verschillende bedrijfstaksgi
wijze organisaMes zijn verspreid, een mei
zelfstand-!ge status te geven
Een van de goede verhoudingen in hi
CNV was het feit. dat de financiële ve:
slagen uitgebracht door de heer J. va
Rheenen. zonder enige bespreking werden
aanvaard.
Er bestond voor deze eerste vergade
ring van het C.N.V. grote belangstelling,
ook van tal van representatnten uit bin
nen- en buitenland. Namers de Generale
Synode der Gerei. Kerken sprak ds. J.
N. Kruyswij'k, die in een ernstig be
toog er op wees. dat dc kerk er een
levensgroot belang bij heeft, dat CNV
strijdt voor deze grote vraag: hoe ma
ken wij de gemeenschap effectief.
Verder spraken begroetingswoorden
de heren Chr. van den Heuvel (drie
Christelijke werkgeversorganisaties). H.
J. Tilanus (C.H. Unie), dr. W. P. Berg
huis (AR. partij), Th Grinevald (Int.
Arbeidsbureau).
Aan H. M. de Koningin werd een be
tuiging van trouw getelegrafeerd. Voorts
weiden groeten gezonden aan de heren
K. Kruithof, de erevoorzitter, die voor
het eerst 9inds 1911 op een algemene ver
gadering ontbrak en H. J. Moes, die
werkzaam is voor de Ohristelijik-sociale
beweging in Ned. Nieuw-Guinea.
„De sooaal-
an West-Eu
ropa" toonde de secretaris van het CNV,
drs. C. P. Hazenbosch, aan, hoe uiteenlo
pend de economische situatie en de le
vensstandaard in de zeventien landen,
aangesloten bij de Organisatie voor Euro
pese Economische Samenwerking is. Ook
als men de gezamenlijke positie van West-
Europa plaatst tegen de achtergrond van
het wereldgeheel, is er geen aanleiding
tot verheugenis. De produktie der OEES-
landen steeg sinds 1938 met tachtig pro
cent, maar die van de V.S. met 180 en
die van Rusland met 150 pet.
De satanische uitdaging, waarvoor wij
op dit punt staan, is inderdaad zeer spre
kend, omdat hierbij niet alleen en in da
eerste plaats onze dagelijkse boterham in
het geding is, maar omdat het hierbij gaat
om onze vrijheid.
Hoe komt het, dat West-Europa in so
ciaal-economisch en politiek opzicht naar
de ondergang wankelt? Het komt door de
verlammende werking van een doorlopen
de desintegratie en door een ononderbro
ken verbrokkelingsproces in de eerste
helft van deze eeuw, dat in de dertiger
jaren nog sterk werd versneld. Daardoor
maakt West-Europa onvoldoende gebruik
van de beschikbare produktiefactoren,
wordt een rationele verdeling van goede
ren en diensten, de grootste mogelijke
ontwikkeling van de economie en de sta
bilisatie van de economische activiteit in
een zo groot mogelijk gebied verhinderd.
Het antwoord op de uitdaging, die uit
diit alles tot ons komt, kan slechts liggen
in het tot stand brengen van de sociaal-
economische integratie in ons werelddeel.
Bij de keuze van de vorm dezer integrate:
intergouvernementele samenwerking of
een supra-nationale (federale) weg, uitte
spr. een duidelijke voorkeur voor het
laatete.
De werknemersvakbeweging cal, wil zfl
haar publieke verantwoordelijkheid en
haar verantwoorderljjkheid jegens ds
werknemers waar maken, een wezenlijk
aandeel dienen te nemen, niet alleen in
het Integrstlestreven, maar ook en vooral
in de verwezelijklng daarvan.
