.j.Jplieffing Leidse voogdijraad
r|, een ernstig verlies
loepen IW
VAN HENS TOT MENS
van het draaiboek
Expositie uitgebreid met een
schilderij van Jan Lievens
IE UWE LEIDSCHE COURANT
3
ZATERDAG 30 JUNI 1956
Stuk kinderbescherming vandaag exit
eer
verdwijnt uit onze stad
belangrijke instelling
een
j\OOR DE INWERKINGTREDING op 1 juli 1956 van de Wet van 24
Ir pr december 1954 is op die datum, dus morgen, aan het bestaan van de
vC-eidse voogdijraad een einde gekomen. Ontstaan bij de invoering van de
Sderwetten op 1 december 1905, heeft de Leidse voogdijraad derhalve
y hi levensduur gehad van iets meer dan een halve eeuw. Het verdwijnen
frn deze instelling betekent m.i. een ernstig verlies voor de kinderbe-
iierming in het zeer uitgebreide ressort, waarover de raad zijn werk-
rederatlamheden volgens de wet uitstrekte. Een verlies, dat, naar te vrezen
sten, ^lt, in de toekomst slechts ten dele gecompenseerd zal worden door de
rie joujerkzaamheid van de arrondissementsraad voor de kinderbescherming te
id, heiGravenJhage, waartoe het voormalige rayon van de Leidse voogdijraad
Ie secliat behoren.
buiteik
Jank zij de hartelijke en begripvolle
Ven Sfcdewerking van al die organisaties,
i'gingfrkzaam op het terrein van de kindei
icherming is de Leidse voogdijraad i
reschilloop der ]aren &eSr<>eid tot het feite-
Jk middelpunt, in zijn ressort, van alles
en leeft en werkt ter bescherming
belangen van het bedreigde kind. Dat
centrale nu is weggevallen, zal zeker
ioals y' m'ns,t betreiird worden juist dooi
organisaties, met wie de raad steeds
intense en voortreffelijke contacten
it onderhouden.
n zioh herinneren zal, is in
radio en-verder plaatselijk, pro-
n landelijk in luisterrijke bij-
ikomsten de zegenrijke werking var
scheid0 ^aar kindieriwelitein" in alle toonaarden
tongen. Het heeft geen zin da
weaeWs terug te komen. Ik meen echter met
>Ik wiiiruk te mogen constateren, dat in deze
kwey Jaar d® Leidse voogdijraad bij de al-
zijn. ^mene ontwikkeling, die zich gedurende
tijdvak op het terrein van de kinder-
:geving en de kinderbescherming vol
kken heeft, zeker niet ten achter
'en, integendeel deze ontwikkeling
heeft bevorderd.
1 on» Dank
k ^Wellicht is departementale gewoonte
'bendta, indien een „tak van dienst" wordi
"enzeiipquideerd en vervangen door een an-
komefre' zo,nder enige plichtpleging ge-
ict bi. '°°S doen geschieden. In ieder ge-
•U heeft in casu de Leidse voogdijraad
e veijetg anders ontvangen dan een gesten-
aet djld briefje, waarin wordt meegedeeld,
taandr bi;' K°ninklijk Besluit van 26 mei 1956
I bepaald, dat de wet tot reorganisatie
Sn de voogdijraden op 1 juli 1956 in
jerking treedt.
eïsch!A3s ou-d- en laatste voorzitter van de
ftad voel ik mij echter gedrongen open-
dank te brengen aan al diegenen, die
grote ijver en toewijding en met op-
sring van veel kostbare tijd, vaak ge-
heeftrende een lanS« reeks van jaren als
of behorende tot de pensoneelsstaf
?Jèrkzaam zijn S6weest- Dat de huidige
:ond«M.en „gedecreteerd" zijn tot leden van
1, eel« arrondissementsraad vodr de kinder-
herming te 's-Gravenhage, doet hier-
hie,fk
iuuec
t af.
ledei
Nu de Leidse voogdijraad historie ge
erden is, Ï6 het wellicht interessant nog
:ele bijzonderheden te releveren.
open; Eerste
jstan- samenstelling van de eerste raad (1
lecember 1905) was als volgt: voorzitter:
trof. mr. S. J. Foekema Andreae (tot
908); leden: mr. M. L. J. Kerstens (tot
908), W. Pera (tot 1924), F. de Stoppelaar
tot 1906), mevrouw J. G. A. Vreede van
)osterzee (tot 1910); secretaris: mr. H. F.
Polfson (tot 1907).
Prof. Foekema Andeae werd in 1908 als
litter opgevolgd door prof. mr. J. E.
ïs (19081914). Daarna fungeerden
uitlog als voorzitters mr. J. Schokking (1914-
velk»l925). mr. E. J. M. H. Bolsius (19271952)
H. F. A. Donders (1953—1 juli 1956).
dlige omstandigheid is, dat zowel de
-• als de laatste voorzitter ieder
'P dtplechts gedurende drie jaren in functie
geweest.
:gen *van een aantal van vijf voorzitters ge-
heefli-
Veruit het langst (namelijk 38 jaar) is
lid van de raad geweest mej. D. J. M.
Coebergh (19101948). Zij werd opge
volgd door haar zuster mej. A. P. M. A.
Coebergh (1948—1 juli 1956). Gedurende
24 jaar zijn lid geweest ir. P. Hoogenboom
(1929—1953) en mevrouw J. H. Wichers
Rollandet-Touw (1932—1 juli 1956). Laatst
genoemde fungeerde de laatste jaren te
rns als vice-voorzitter.
Van 10 tot 20 jaren zijn, behalve de
;er W. Pera, voornoemd, lid geweest de
heren J. P. J. Driessen (1909—1924), mr. A.
v. d. Eist (19171928), J. P. Creygbton
(1924—1936), J. Karstens (1924—1936), J.
Roorda (1937—1952), F. M. Sotoels (1939—
1 juli 1956), P. M. M. v. d. Weyden (1941
1 juli 1956) en mevrouw A. C. Montagne
d. Lee (1914—1926).
Volledigheidshalve zij ten slotte ver
meld, dat nog de navolgende personen,
waarbij men eveneens vele bekende Leid-
amen zal aantreffen, gedurende kor
tere of langere tijd lid van de raad zijn
geweest: mr. J. Th. C. Viruly (1906—1913),
mevrouw A. L. van Leersum-Wijsman
(1910l4l3), J. A. M. A. Grondhout (1910
1917), G. van Breda Kolff (1913—1921), mr.
P. A. Pijnacker Hordijk (19211924), C. L.
Buuren (1925—1929), mevrouw M. W.
S. Blok—Aberson (1926—1932), ir. W. J.
Modderman (1929—1936), dr. N. Verwey
(1936—1938), G. A. Kluytmans (1937—1940),
v. d. Waals (1948—1955).
Mevr. W. C. Sohellekens-Leyten (1948),
s. D. J. Vossens (1948), J. P. Karstens
(1953) en de heer L. Westerman (1953)
vormden samen met de reeds genoemde
dames mevrouw J. H. Wichers Rollandet-
Touw en mej. A. P. M. A. Coebergh en
de heren F. H. Sobels en P. M. M. van
der Weyden de laatste leden van de raad.
Verlies
In de aanhef hebben wfl reeds ge
zegd, dat de opheffing van de Leidse
voogdijraad o.i. een ernstig verlies
betekent voor de kinderbescher-
Legermuseum blijft
op zondag open
de volgende vra-
|6=" van een Tweede Kamerlid:
1. Heeft de minister kennis genomen
van het persbericht van de legervoor-
lichtmgsdienst dd. 5 juni 1956, betref
fende de opening van het leger- en
wapenmuseum, te Leiden, waarin aan
net slot wordt medegedeeld, dat genoemd
museum dagelijks, ook des zondags ge
opend is?
Jf- W»1 de minister bevorderen, dat dit
'taan des zondags gesloten
Oorlog het vol-
hee/t de minister
lende geantwoord:
1. 'Deze vraag wordt bevestigend be
antwoord.
Aangezien bij de openstelling op
Lg is aangesloten op de regeling,
a.v. rijksmusea wordt gevolgd, ziet
te minister, zolang deze regeling niet
wordt gewijzigd, geen aanleiding om bij
net bestuur der stichting te bevorderen,
nat het museum voortaan des zondags
gesloten zal zijn.
In dit verband zij opgemerkt, dat het
'nger- en wapenmuseum „Generaal Hoe-
eigendom is van de gelijknamige
•tichting. Weliswaar ontvangt deze stich-
ung subsidie van het ministerie van
Oorlog, maar het bestuur der stichting
niet aan richtlijnen van de zijde van
te minister gebonden.
Een dokter nodig?
Dé zondagsdienst van de Leidse huis
artsen wordt morgen waargenomen door
de dokters Verhoef, Pieterse, Postel, Jan-
•brugge. Indien men geen ge
hoor krijgt bij huisarts of specialist, belle
len dokterstelefoon 22222
Welke apotheek?
Zaterdag 30 juni zijn 's middags,
avonds en 's nachts geopend voor het
Waarmaken van spoedrecepten: apotheek
Van Driesum, Mare 110, tel. 20406; de
Zuiderapótheek, Lammenschansweg 4,
tel. 23553, en apotheek Oegstgèest, Wilhel-
minapark 8, tel. 26274.
Zondag 1 juli is van 's ochtends 8 uur
>t 's avonds 12 uur alleen apotheek Van
Driesum geopend. De nachtdienst wordt
genomen door apo
theek Van Driesum, de Zuiderapotheek
apotheek Oegstgeest.
durende 50 jaar weinig genoemd worden,
nog minder is het aantal secretarissen ge
weest. Mr. Wolfson (1905—1907) werd al6
secretaris opgevolgd door mr. P. E. Briët
(19071946) en deze laatste door mr. H. R.
Goudsmit (1946—1 juli 1956). Als adjunct-
secretaressen fungeerden mej. W. v. d.
Velden (1912—1946) en mej. W. Th. A.
Laken (1928—1 juli 1956).
't Langst
ming in het rayon waarover de
raad zjjn werkzaamheden uitstrekt.
W(j betreuren het in het algemeen
tevens, dat wederom een belangrijke
instelling uit het Leidse leven ver
dwijnt. Leiden 'verloor reeds vele jaren
geleden een arrondissementsrechtbank
en zal binnenkort ook de raad van be
roep voor de directe belastingen uit
haar midden zien verdwijnen. Het
agentschap van de Nederlandse Bank
werd kortgeleden omgezet in een cor
respondentschap. En zo zou er meer te
Leiden kan daar zelf weinig of niets
tan doen. Maar voor de etad blijft het
iuccessievelijk verdwijnen van tal van
belangrijke instellingen, zoalfc nu weer de
voogdijraad, in ernstige mate te betreu-
H. F. A. Donders.
Weer Amerikaanse
studenten op komst'
Op 2 en 6 juli zullen te Rotterdam arri
veren respectievelijk de Waterman en
Groote Beer met Amerikaanse studenti
die door bemiddeling van het Nederlands
bureau voor buitenlandse studententoe-
trekkingen te Leiden een bezoek aan Eu
ropa brengen. Zoals bekend is, heeft het
NBBS beide schepen en het s.s. Zuider
kruis ter beschikking gekregen vi,
directoraat-generaal van de scheepvaart
en worden de studenten tijdens hun over
tocht al voorgelicht over de economische,
culturele en sooiale problemen van Eu-
Bij de aankomst van de Waterman zul
len de studenten worden toegesproken
door dr. J. E. baron De Vos van Steen-
wijk, voorzitter van het college van cura-
?n van de rijksuniversiteit te Leiden,
passagiers, die met de Groote Beer
komen, zullen in Europa welkom ge
beten worden door de heer Earl Balch,
cultureel attaché van de United States
Information Service.
(Advertentie)
Tien tegen één!
Tien tegen één dat negen van de
tien huievrouwen MAÏZENA
DURYEA gebruiken. Een keuken
geheim, dat overgaat van moeder
op dochter, al sinds vele generaties.
Voor het binden van groenten,
soepen en sausen is er niets beters.
Met MAÏZENA DURYEA sgn mis
lukkingen uitgesloten. Maar
laat niets aan het toeval over.
Als U Uw leverancier vraagt om
maizena, zeg er dan uitdrukkelijk
b{j DURYEADan pas weet hij, dat
U de echte, originele MAÏZENA
verlangt.
V_
(Advertentie)
Van der Luit
HA AG WEG 31 - LEIDEN
*53 egra\enióóaa
Slotavond L.J.A.
Zaterdagavond 7 juli wordt het c
Rij zelf I seizoen 19551956 van de Stichting Leidse
Jeugd Actie met een feestelijke bij!
komst in het Leidse Volkshuis besloten.
Na de uitreiking van diploma
tuigschriften zullen enkele toneelstukje
Van Oldenbarneveltstraat 371worden gespeeld. Tevens ligt het
bedoeling, de
Telefoon 21583
„Der Schulmeistei
i Teler
uit 1
„Rembrandt als leermeester"
De tentoonstelling „Rembrandt als leer
meester" in de Lakenhal is sedert giste-
uitgebreid met een heel belangrijk
schilderij: het portret van de grote staats-
Constantijn Huygens, geeohidderd
door Jan Lievens in de tijd, dat hij in Led
met Rembrandt van Rijn samen
werkte.
Huygens vertelt in zijn dagboek, dat
Lievens hem in de winter van 16261627
heeft geportretteerd. Algemeen wordt aan
genomen, dat hier het betrokken schilderij
is bedoeld, dat thans eigendom van de
Franse etad Douai ls. Huygens verhaalt in
zijn dagboek het navolgende:
„Toen ik eens toevallig met mijn
broer bij Lievens kwam, kreeg de
kunstenaar zulk een verlangen mijn
gelaat te schilderen, dat ik hem
gaarne de gelegenheid daartoe toe
zegde. Hij wilde dadelijk naar Den
Haag komen om het werk te begin
nen. Daar het al winter was, de
dagen zeer kort waren en ik zelf
drukke werkzaamheden had, heeft
hij, daar hem maar weinig tijd was
gegeven ,de handen en de kleren met
de meest volkomen smaak geschil
derd en het gelaat tot het begin van
de lente uitgesteld. Voor de afge
sproken tijd heeft hij, zich niet kun
nende bedwingen, het portret vol
tooid, dat de sporen draagt van zulk
een vuur."
Tweede avondmuziek
in de Pieterskerk
Het programma van de avondmuziek op
aanstaande maandagavond om half negen
in de Pieterskerk door Joop Brons, orga
nist der Kooikapel, met medewerking van
Jan Brons, (cornet) luidt als volgt:
1. Fantasia en fuga in g, J. S. Bach (or
gel).
2 „I know that my Redeemer liveth" uit
„The Messiah", G. F. Handel (comet).
3. Triosonate in Es, J. S. Bach (orgel).
4. a „Where 'en you walk" uit „Semele"
G. F. Handel (comet),
b Adagio, J. Haydn (cornet).
5. Praeludium en fuga in Es, J. S. Bach
(orgel).
Aan de uitgang collecte voor het orgel
fonds der Hooglandse Kerk. Toegang vrij.
Uitzetting pootvis
Ter bevordering van de visstand heeft
de firma C. D. Zandvliet en Zoon twee
duizend stuks pootgoed uitgezet. Over
enige tijd zal hetzelfde viswater verrijkt
worden met 400 pond pootaal.
AGENDA VOOR LEIDEN
Zaterdag
Stadsgehoorzaal. 7.45 uur: speeltuinver
eniging „Ons Eiland", feestavond tien
jarig bestaan.
Gebouw De Goede Herder (oude Vest
13), half 8: feestavond Chr. jeugdvereni
ging U.K.S.
Maandag
Jacobazaal Burcht, 8 uur: afdeling Lei
den Ned. Volleybalbond, jaarvergadering.
Pieterskerk, half 9: Tweede avondmu
ziek. Joop Brons (orgel) en Jan Brons
(cornet).
Oegstgeest, half 8: gemeenteraad.
Dinsdag
Gulden Vlies, half 11: herdenkingsbij
eenkomst St. Jacobshofje (275 jaar), 7.45
uur v.m.: H. Mis in St. Lodewijkskerk.
R.K. lyceum (Mariënpoelstraa
uur: concert drie leerlingen Kon. Conser
vatorium Den Haag.
Tentoonstellingen
Lakenhal, 105 uur (donderdag ook
half 8half 10): „Rembrandt als leer-
leester" (tot 3 september).
Rijksmuseum voor volkenkunde, 105
ur: „Van klei tot pot" (tot 1 oktober).
Boerhaavezalen (Lange Vrouwenkerk-
steeg), 2—5 en 7—9 uur: expositie „Jeugd
Rembrandt" (t.m. 14 juli).
Burcht (tot zonsondergang), open
luchttentoonstelling hedendaagse beeld
houwkunst (tot en met 26 augustus).
Prentenkabinet (Kloksteeg 25), 25
ur: „Tekeningen door Rembrandt" (t.m.
15 september).
Heel de waanzinnige verdeling van Duits
land is hier verzinnebeeld in het lot van
deze twee mensen. Gestorven op de grens
van haat en achterdocht. De film draait
Tussen
de
bladzijden
Himmel ohne Sterne, door onmogelijke grens
uitzichtloos geworden liefde
TXWARS DOOR DUITSLAND loopt een grens. De grond is er omgeploegd,
maar er is geen koren gezaaid, slechts haat en achterdocht. In een
Oostduits stadje leeft een jonge vrouw, die in de oorlog een korte romance
heeft beleefd met een soldaat. Hij keerde niet meer terug en haar zoontje
wordt opgevoed bij haar schoonouders, poenige zakenlieden in een stad
net over de grens, wie het weer goed gaat en die alleen nog maar in geld
kunnen denken.
De moeder kan niet over komen naai
het Westen omdat haar grootouders volko
men van haar afhankelijk zijn. Slechts zc
nu en dan kan ze eventjes naar de over
kant wippen om haar kind te zien. Rade
loos geworden door deze toestand besluit
hoe dan ook. haar kind mee te nemen
naar de Oostzone. Dat lukt ook. met be
hulp van een Westduitse grenswacht. En
dan ontstaat een onmogelijke liefdesver
houding. De man uit het Westen heeft
uit het Oosten lief, maar ze
kunnen die liefde alleen maar in het stuk
landsland tussen de prikkeldraadver
sperringen beleven.
Onder regie van Helmut KSutner, naar
ize mening de bekwaamste regisseur uit
het na-oorlogse Duitsland, is van deze
hartverscheurende historie een film ge
maakt onder de titel Himmel ohne Sterne,
in ons land uitgebracht als „Nacht der
verschrikking". Het is een zeer sterke film
geworden, met prachtige sfeertekening en
veel oog voor het detail, waardoor de
mensen gaan leven tot in de toppen van
hun vingers. Hoe prachtig zijn niet de
grootouders getekend, verknocht aan hun
huis, waardoor ze zich hun hele leven
alles hébben ontzegd. De maar een paar
woorden Duits sprekende Russische sol
daat, die altijd komt schaken, is in een
onnavolgbaar rake serie filmbeelden ge
schetst als de goede jongen, die slechts
belangstelling heeft voor het edele schaak-
in zijn nieuwe fiets,
gebruikmaking van tal van subtiele
filmmiddelen en met zijn groot gevoel
sfeer heeft Kautner heengewerkt
naar het onontkoombaar einde, de dood
Anna en Karl in het bos. Zelfs de
honden uit het westelijke en oostelijke
kamp raken hier nog slaags. Hoe
dan wel met de mensen gaan.
In handen van deze regisseur hebben
va Kotthaus en Erik Schuman spelpres-
ities geleverd zoals men maar zelden
In kader van Rembrandt-herdenking
Tocht met verlichte bootjes
door geïllumineerde stad
DONDERDAGAVOND 12 juli worden de feestelijkheden rondom de
herdenkina van de 350ste geboortedag van de schilder Rembrandt van
Rijn, zoals men weet, besloten met een tocht met verlichte vaartuigen door
de geïllumineerde stad. De schepen zullen van de haven langs de Heren
gracht en de Nieuwe Rijn naar de Stille Rijn varen, waarna zij langs een
andere route terugkeren.
kunnen eioh aanmelden bij ir. A. J. Prins,
Aan de tocht kunnen verlichte boten met
en maximum opbouw van twee meter bo
en de waterspiegel deelnemen. Vooral de
bezitters van de bootjes in de singels en
grachten van Leiden worden opgewekt
op te geven. De scheepjes behoeven
bijzonder mooi te zijn. Een eenvoudige
verlichting met lampions, die met een gul
den of vijf is betaald, is voldoende. Met
aantal fraaie boten van de water
sportverenigingen erbij wordt het dan toch
ardig geheel. Het i6 de bedoeling „de
ik" mee te laten varen. Deelnemers
©reestraat 72, tel. 23399 en bij di
wezigheid bij de afdeling Onderwijs, stad
huis, tel. 20041, toestel 14. Aanmeldingen
moeten vóór 3 juli binnen zijn. Er
bedrag van f 1000 aan prijzen beschikbaar
gesteld.
Behalve particulieren en watersportver
enigingen kunnen ook bedrijven aan d<
tocht deelnemen. Deze moeten worden op
gegeven bij reclame-bureau Rio, Nieuwe
Rijn 44, tel.
Bitterzoet
ling Leiden der KonNed.
Natuurhistorische Vereniging
voor de komende maanden bij ons
binnenkwam, met de mededeling
over een excursie naar het vuil-
stortingsterrein aan de Zijl voor
aangevoerde, bijzondere planten,
besloten wij ook eens een kijkje
te gaan nemen welke schatten de
natuur daar verborgen hield.
Bij de halte van Maarse en
Kroon, vóór de Driegatenbrug,
had zich een klein gezelschap ver
zameld dat, na met gepast en
thousiasme de oever van de Zijl
te hebben gedetermineerd, per
roeiboot koers zette naar het vuil-
stortingsterrein. Dit bleek niet
meer in gebruik te zijn. Onkruid
en planten tierden er zo welig, dat
het 't aanzien had gekregen van
een miniatuur-oerwoud.
„Verschillende planten die ge
woonlijk alleen langs de water
kant groeien zijn hier aange
voerd", vertelde de heer Th.
Reichgelt, conservator van het
rijksherbarium. „Het slangenlook
dat u ziet kan hier ook nooit ge
kweekt zijn, want het komt voor
in de binnenrand van de duinen
en in droge rivierhellingen".
Langzaam baanden we ons een
weg tussen klitten, kleefkruid en
de grote berenklauw, een onge
veer tweeënhalve meter hoge
plant die de geur versvreiclt van
zwarte bessen en een stam heeft
ter dikte van een jonnensvuist.
Oneens, een noodkreet' Een der
leden was bezia in een gat te ver
dwijnen, manr werd door redden
de mannenhanden weer op de
been geholpen.
Uw verslaggeefsterdie wel de
raad. oude schoenen aantrekken"
had, nvnevolgd, maar verder in
onwetenheid. onbekend met de
ovthërinaen die de leden van déze
vérenigina on hun vrije zaterdag-
middaa doorstaan, als beenbedek-
kina nylons had verkozen, streed
een harde strijd tegen brandnetels
en distels en kon het niet nalaten
een verlangende blik te slaan op
de voorbijgaande zeilboten, die af
en toe tussen het gebladerte door
zichtbaar werden, om direct daar
op een gevoel van wroeging te.
voelen opkomen, gepaard met be
wondering voor mensen die zich
zoveel moeiten willen getroosten
voor hun wetenschappelijke lief
hebberij en niet in de eerste
plaats hun gemak zoeken.
„En hier staat bitterzoet", ont
dekte de heer Reichgelt. Om de
schoolboekjes te tarten stak hij
het blauwe bloempje in de mond
en kauwde. „Bitter is het wel",
vond hij, maar zoet wou het niet
worden.
De vegetatie werd een bran
dend vraagstuk, en eën lichte pa
niekstemming stond op het punt
uit te breken. „Als we nu eens
verder langs de slootkant gingen?"
suggereerde een der leden, „daar
staan vast wel minder brandne
tels".
Toen de slootkant ook geen ver
lichting bracht besloot ieder voor
zich, dat alles ten slotte een kwes
tie van wennen is. De zuring te
kende zich met haar zacht rode
gloed af tegen het groen van de
andere sierplanten. Dichter bij de
aarde groeide het grote hoefblad,
dat bloeit in het voorjaar eh na de
bloei bladeren maakt. Even ver
der stond het frêle koolzaad met
de kleine gele bloemen.
Een stuk wildernis, een stuk
schoonheid gegroeid uit wat
de mens als vuil wegwierp
Kleur in de kerk
TAE KERK heeft vanouds ëen magis-
traal gebruik weten te maken van
het element kleur. „De woning zult gij
maken", zegt reeds het boek Exodus
met betrekking tot de verbondstent,
„uit tién tapijten van fijn getwijnd
linnen; violet, rood, purper en kar
mijn. met cherubijnen; zoals een kun
dig vakmar die maakt, zult gij ze ma
ken". De Egyptische, de Griekse en
ook de Romeinse tempels waren veel
kleurig en waar de kerken van het
jonge Christendom hun trekken ont
leenden aai. de Romeinse architectuur
kon het moeilijk anders, of ook die
waren in heldere ongebroken kleuren.
Bij de kerkbouw nemen de kleu
ren dus een belangrijke plaats in en
vandaar ook, dat het kle-urenadvies-
bureau van Sikkens lakfabrieken te
Sassenheim een aardige folder het
lioht heeft doen zien, waarin de toe
passing van kleuren in het kerkge
bouw wordt besproken. Daarin is on
der meer te lezen, dat een voorbeeld
van correctie door kleur de Gerefor
meerde kerk te Noordwijk-Binnen is.
Hier is namelijk door een juiste be
handeling van plafond en muren het
traditionele, zelfs conventionele as
pect van het interieur herschapen in
een levend en fris ensemble, dat bo
vendien spiritueel van sfeer is.
Achter de kansel is een grijs-blauwe
kleur aangebracht. In tegenstelling
tot een witte achtermuur veroorzaakt
de zwarte toga van de predikant op
zulk een muur geen „na-beelden",
die voor de gemeente hinderlijk kun
nen zijn. De witte muur leidt trouwens
door zijn grotere helderheid de aan
dacht van de spreker af. Tegen een
grijsblauwe achtegrond zijn de ge
laatstrekken van de predikant beter
waarneembaar, waardoor de toehoor
der de indruk krijgt het gesprokene
beter te verstaan.
De Noordwijkse oplossing wordt een
„li'turgisoh-functionele" genoemd.
Binnen drie jaar
/^ESLAAGD voor het doctoraal exa
men Nederlands recht: mejuffrouw
E. J. R. Tjin Kon Fat te Leiden.
Zo heeft het deze week in de
krant gestaan. Aan dit simpele bericht
zit een pikant smaakje want mejuf
frouw Tjin Kon Fat heeft haar gehele
rechtenstudie in drie jaar volbracht.
weest op het kabinet van de goever-
ncur, kwam z(j naar Leiden. In op
dracht van de staten van Suriname
studeerde z(j rechten, en hoe!
Tien instrumenten
~\TAN ENKELE HMegomse jongeda-
mes ontvingen we een aardig
briefje, waarin zij inhaken op het
stukje over- de Ter-Aarse organist
orgelbouwer Klaas van Harten, dat
vorige week in deze rubriek stond.
„Weet u wel", zo schrijven de meis
jes, „dat deze jongeman uit een zeer
muzikale familie komt? Hij heeft hier
in Hillegom een nichtje wonen pas
19 jaar die behalve piano nog negen,
andere muziekinstrumenten bespeelt.
Het is een meisje met een bijzonder
zacht karakter en zo geweldig muzi
kaal. Denkt u zioh maar eens even
in: tien muziekinstrumenten bespelen
is geen kleinigheid. En dat kan ze
heus niet door intensieve studie, maar
louter uit muzikaliteit. Betsy van
Marsbergen woont in de Prms Bern-
hardstraat 75 en ze geeft les ook. Toe
komt u eens kijken, dan kunt u zelf
zien hoe reuze goed ze piano, orgel,
viool, blokfluit, accordeon, guitaar,
mandoline, ukelele, hawaiian-guitaar
en banjo speelt".
Zo zijn we don op verzoek van
„enige leerlingen van mejuffrouw
Betsy van Marsbergen" naar Hillegom
getogen, waar we dit door-en-door
muzikale meisje aantroffen, toen ze
juist bezig was een paar kleuters de
eerste beginselen van de muziek bij
te brengen. Zélf was ze ook nog heel
Jong, toen ze de eerste aarzelende
aanslagen op de piano deed. Toen ze
anderhalf jaar oud was, schoof moe
der Van Marsbergen de kleine Betsy
met box en al voor de vleugel en kor
te tij i later werden allerhard kinder
liedjes reeds perfect weergegeven.
en vijftig leerlingen
kreeg. Een volgend jaar
speelde het kleuterende meisje ac
cordeon en de andere instrumenten
volgden eigenlijk zo'n beetje automa-
tisoh. ,,'t Ging allemaal vanzelf", zegt
de muziekonderwijzeres, die het les
geven van haar vader heeft overge
nomen en nu ruim vijftig leerlingen
heeft. Ze left in en van de muziek.
Een aardig voorbeeld daarvan is het
voorval, dat zich onlangs tijdens een
kerkdienst afspeelde, toen de orga
nist bij het voorspel een verkeerde
noot aansloeg. De muzieklerares is zo
gewoon de fouten van haar leerlingen
onmiddellijk te ve.-toeteren, dat zij zo
maar hardop uitriep: „Welnee kerel
een fis".
Het liefst speelt de Hillegomse mo
dern-klassieke werken. Om haar spel
te vervolmaken, studeert ze momen
teel bij Henk Geimaert in Leiden. Zij
moet zidh daarvoor af en toe echt vrij
maken, want het is ongelooflijk druk
op haar muziekschool. In de omgeving
van Hillegom is blijkbaar wel de no
dige belangstelling voor muzikaal
onderricht en ook voor de deur van
het loslokaaltje groepen vaak heel
wat kinderen samen. Zij komen af op
de muziek, die van 's morgens vroeg
tot 's avonds laat weerklinkt en die
ten doel heeft, vele jonge en ook
oudere mensen de bijzondere voldoe
ning en vreugde van het zelf-musice-
ren te schenken.
Tochten van bejaarden
T7R WAS deze week nóg nieuws uit
Hillegom, minder prettig nieuws
dat in de naaste toekomst waarschijn
lijk ook voor andere plaatsen zal gaan
gelden. Het betreft de autotochten
oudei
Tijdens de maaltijd van de Hillegom
se bejaarden in de Rivièrahal te Rot
terdam is medegedeeld, dat de tochten
in hun huidige vorm geen voortgang
kunnen vinden. Dc verkeerspolitie
kan de tochten niet langer dulden in
de gevallen, waarin van een onafzien
bare rjj luxe auto's sprake is.
Men zal moeten toegeven, dat het
vaak ook al te mal is. Dc Hillegomse
stoet bijvoorbeeld was meer dan twee
kilometer lang cn 't heeft heel wat
hoofdbrekens cn stagnatie voor het
overige verkeer gekost, deze lange rij
van personenauto's door Den Haag en
Rotterdam te manoeuvreren.
Dat zal dus moeten veranderen. Ten
koste van heel wat intimiteit en ge
zelligheid, want de traditionele manier
had veel aantrekkelijks. Men zal het
Betsy van Marsbergen aan de piano.
tochten per bus
het natuurlijk
„spreiding" ovei
over te gaan.
de
of per boot, terwijl
>ok mogelijk is tot
twee of meer dagen
Een liefde in Parijs
De film, die deze week in Casino
draait, draagt tot titel „Een liefde in
Parijs". Onwillekeurig denkt men daar
bij aan iets vrolijks, maar dan is die eer
ste indruk toch verkeerd. De film laat
niet de lichten van de Franse hoofdstad
zien, maar alleen de duistere plaatsen,
waar de mens geen uitzicht meer heeft.
Eigenlijk is de hele film een terugblik
van een Amerikaan, die in de oorlog in
Parijs verbleef en daar een meisje leer
de kennen. Deze liefdeshistorie eindigt
in het moeras van deze tijd: de uitzicht
loosheid. Het meisje verdrinkt zioh in de
Seine, onttroond door een nietbegrijpen-
de wereld.
Aan de rolprent is bijzonder veel ta
lent besteed. Het spel van Kirk Douglas,
Dany Robin en Barbara Laage is voor
treffelijk en het camerawerk zeer goed.
De geest in dit werk is echter negatief.
De werkelijk grote waarden in het leven
worden ontkend en men krijgt er slechts
zeer betrekkelijke waarden voor terug.
Als dat wordt onderkend is de film zeker
een waarschuwing geworden, maar dan
voor met onderscheidingsvermogen be
giftigde toeschouwers.
(Verhaal over uitzichtloze liefde kan
waarschuwing inhouden).
Tempel der verleiding
De Bijbel is in trek in Hollywood. Men
heeft ontdekt, dut talrijke geschiedenis
sen uit de Heilige Schrift zich laten ver
werken tot kleurige schouwspelen op het
CinemaScopedoek, wanneer men er maar
genoeg dollars tegenaan smijt. Zelfs ge
lijkenissen zijn niet veilig voor de schen-
nende hand van de geldbonzen in film-
stad.
In Trianon heeft men nu „Tempel der
verleiding" op het programma genomen,
gebaseerd opde gelijkenis van de
verloren zoon. Die zoon wordt in de ha
venstad Joppe vrliefd op de priesters
van de afgod Astare, eist zijn erfdeel op
en volgt haar naar Damascus. Het gaat
daar snel van kwaad tot erger. Zij wil
haar gunsten wel schenken aan de baar
dige Jood, maar alleen als hij een kost
bare parel koopt 'ter versiering van het
afgodsbeeld. Het hele vaderlijke ei-fdeel
gaat op aan de aankoop van die parel en
van een weelderige villa.
Maar het goud wordt gestolen en de
zoon wordt slaaf van de hogepriester,
een wreed man, die het volk laat honge
ren om er zelf steenrijk van te worden.
Een opstand is het gevolg. De zoon speelt
daarin een belangrijke rol maar het was
natuurlijk al te dol hem met de geliefde
priesteres naar zijn vader te doen terug
keren. De schone dame stort dan ook dn
de vlammen.
De zoon keert terug, het gemeste kalf
wordt geslacht en er begint een feest,
compleet met dansmeisjes uit Joppe. En
tot besluit reikt de achtergebleven broer
de verzoenende hand aan de verloren
zoon onder het welwillend oog van de
oude vader.
Op deze wijze ls onder regie van Ri
chard Thorpe deze prachtige, eenvoudige
gelijkenis misvormd tot een sensationeel,
wreed en e.n in alle opzichten afschuw-
>kkend kijkspel, dat bij ons een gevoel
n walging heeft achtergelaten. Lana
rner was dan nog, ongewild, een lach
wekkende noot ais priesteres; lachwek
ker, als het niet zo diep treurig was.
(Misvorming van Bijbelse gelijkenis tot
„duur" en afstotelijk kijkspel).
Ik stierf duizend doden
„Ik stierf duizend doden", de film in
Lido, is zonder twijfel een van de slecht
ste rolprenten, ooit in Leiden vertoond.
Dit produkt heeft een demoraliserende
st.-ekking, omdat het goedkeurt wat af
gekeurd behoort te worden, en medelij
den poogt op te wekken voor lieden, die
alleen maar verachting verdienen. De be
zoeker van dit theater voelt zich boven-
•n nog beetgenomen. Een bandiet, die
de schrik van Amerika is geweest en
iens portret op alle voorpagina's heeft
iprijkt, gaat een nieuwe kluismof be
ginnen. Hij wordt geholpen door een
handlangster, die en huilerig soort liefde
m een klein hondje besteedt.
De film is bedolven onder vals
sentiment, wemlt van volkomen
scheef getrokken situaties en van met
krokodillentranen geïllustreerd berouw.
Liefhebbers van detective-verhalen zul-
ar hun neus voor ophalen, auteurs
dergelijke histories zullen zich ril
lend afwenden en echte bandieten zullen
ich slechts vrolijk maken om de stom
miteiten van „Amerika's bandiet num-
1."
Het laatste gevecht
Het ls natuurlijk heel erg, dat de po
gingen om vrede te bewaren, aangewend
een officier die het goed met de In
dianen meent, mislukken maar voor de
bezoekers van Rex is dit een gelukkige
omstandigheid; anders zouden zij de ge
vechten missen. Gevecht _i, waarbij woest
gekrijs, veel doden en tot Indianen ver
klede filmsterren goed zijn voor enige
kwartieren „sensatie".
De toeschouwers krijgen ook een voor
bereiding van een executie breed uitge-
n en in Oinema Scope op het doek.
Op het allerlaatste moment gaat dit niet
door en via een ontmoeting tussen Grant,
de president van de Verenigde Staten en
Sitting Bull, het opperhoofd van de ver
enigde Indianenstammen, die is gehaald
door een meisje, dat tijdens de hele voor
stelling een wat onzekere rol speelde,
komt het eind: zij hebben elkaar. Zij. die
iten van veel gevechten, vermengd
een tikkeltje liefde, gaan voldaan
huis. „Het laatste gevecht" is uit
gevochten. Gelukkig.
(„Het laatste gevecht". Echt waar?
Fljnl).
Concordia zoekt een
repetitielokaal
De Chr. muziekvereniging Concordia
Leiden zoekt al enige tijd tevergeefs
aar een ander repetitielokaal. Het zou
n zeerste op prijs worden gesteld, in-
ien iemand het bestuur een goede tip
kon geven.
