EEN TRAAN
OP DE FOTO
MET UW AUTO
PAL AAN ZEE
66N KOCT vemw
NIEUW MIDDEL
SUIKERZIEKTE
r
DRAAIEND
RADIOKNOP
ZATERDAG 2 JUNI 1956
TOEN MARTHA OP EEN
AVqND HAAR TANTE
BETRAPTE, VIEL ER
Beiden vonden ze
het prettig dat het
weer bijna donder
dagavond was, tante
en Martha. Ze kon
den in hun rustig leventje zo'n gezellige afleiding als het wekelijkse
bezoek van de weduwe Lagervorst met Rutger, haar joviale zes en dertig
jarige zoon, best gebruiken.
Op zo'n donderdagavond had de huiskamer van het vriendelijke
benedenhuis iets extra-genoeglijks: tante met haar sierlijke gebaren schonk
thee uit de mooie Wedgwood-kopjes, die alleen bij bijzondere gelegen
heden voor de dag werden gehaald. Er waren verse bloemen in de vrolijke
glazen pul op de piano en het oranje overkapte schemerlampje in 4e erker
voegde zijn discrete schijn bij de gloed van de lamp boven de tafel.
Sinds een goed half jaar was Martha
nu tantes huisgenote. Toen ze voor het
eerst van haar leven uit haar dorpje
naar de grote stad was gekomen, had
ze wel een lichte huivering gevoeld voor
het onbekende, maar een collega cp
school. Saar Verloop, met wie ze al
gauw bevriend was geworden, had haar
over de moeilijke weken heengeholpen
door haar wegwijs te maken in alles
wat de nieuwe woonplaats bcod op in
tellectueel gebied.
Het lidmaatschap van een populaire
debatingclub op godsdienstige basis en
dat van een klein dameszangkoortje
werden zodoende met de bezoeken van
de Lagervorsten, de lichtpunten om Mar
tha's onderwijzeressenbestaan.
Gelukkig dat ze .het met tante best
kon vinden. De neg jonge zeer vitale
vrouw wist van haar huis een werkelijk
home te maken. Er was sfeer en er
was onvertroebelde harmonie. Martha
beklaagde soms de meisjes die bij
vreemden op kamers moesten wonen,
die geëxploiteerd werden door inhalige
grotestadshespita's, als het ware ge
abonneerd op boterhamworst, soep uit
pakjes en eenmanspuddinkjes.
Tante was een uitkomst. Ze stond zelf
nog midden in het volle leven, maar
wanneer ze thuiskwam na een drukke
dag als afdelingschef op het grote ex-
portkantocr, schakelde ze zonder enige
moeite om tot de bedrijvige en zorg
zame huisvrouw, die haar nicht zozeer
bewonderde.
Wat heb jij geboft, zeiden de
vriendinnen van Martha, als ze eens
een kopje thee hadden gedronken in
de smaakvolle kamer die zozeer hun
kille huurkamers in de schaduw
stelde, je mag die
tante van je wel in ere
houden. Je krijgt nooit
een beter tehuis
Toch waren er nu en
dan wel eens momen
ten, dat de twintig
jarige Martha een soort
heimwee voelde naar
nog iets anders dan
thee uit fijn porselein, zelfgebakken
cake en een warme kruik in een kil,
winters bed. Het waren vage, onbe
stemde verlangens naar iets bijzon
ders, iets anders dan het gewone.
Vooral in de gure herfstmaanden,
als de dagen steeds donkerder wer
den,.... op ogenblikken dat het eigen
lijk nog te vroeg was om de lamp
op te steken, greep soms een hei
melijke weemoed haar aan. Martha
was een mens voor de gezelligheid.
Aanloop vond ze heerlijk. Thuis, op
het dorp was dat immers zo gewoon:
men Ikende elkaar, men verdiepte zich
in elkanders wel en wee, officiële be-
zoekuurtjes waren er niet, alles ging
er gemoedelijk, zonder enig omslag.
vele zich afspelen tussen JHH
dige jongens en romantische meisjes...
Een doodonschuldig idylletje. Ze waren
na hun schooljaren ieder hun eigen weg
gegaan en toen ze in de grote stad el
kander weer ontmoetten, hadden ze geen
beiden als bij onderlinge af
spraak over die episode meer gerept.
Maar in het hart van de nog jonge
vrouw was op de fundamenten van die
eerste verliefdheid uit lang vervlogen
jaren een burcht van warme genegen
heid gerezen, zo sterk, dat de ijzeren
zelfbeheersing er geheel evenredig
Wat is het prettig, dacht Martha, toen
de
stemmingsvolle huiskamer donderdag
avond vierden, wat is het prettig dat
tante geen werkloze ouwe jongejuf
frouw is.... Ze kon zo pittig vertellen
van de kleine voorvalletjes op haar kan
toor. waar het allemaal weer heel an
ders toeging dan op Martha's school. Ze
hadden trouwens aan weerézijden be
langstelling voor eikaars baan, de anec
dotes waren soms niet van de lucht.
Toen de Lagervorsten opstapten en
het buiten van druilerig regenweer een
heldere avond was geworden wierp ze
luchtig op, of ze niet een eindje mee
zouden gaan, tante en zij. Och, zei
tante, ik heb genoeg gelopen vandaag
maar als jij zin hebt....
,,Ja, vooruit., ik heb zin... Ik loop
Ze vond het altijd heerlijk om voer
het naar bed gaan nog een luchtje te
scheppen
Even later stapte Martha met de moe
der en de zoon langs de maanverlichte.
brede rijweg. Het was verrukkelijk in
KATJA PIRING
Mevrouw Lagervorst was een al wat
oudere vrouw, die toen tante neg
schoolmeisje was, veel aan huis kwam
bij Rutgers ouders. De genegenheid
later op de dochter overgeslagen. Rut
ger kwam op donderdagavond niet al
tijd mee. Hij had een verantwoordelijke
administratieve betrekking, waarvoor
hij 's avonds nogal eens veel schrijf
werk had te doen en liet zich dan ex
cuseren met de belofte dat hij het de
volgende keer wel goed zou maken.
Hetgeen hij dan deed met petitfours,
een vette paling of een fruitverrassing.
Martha zei onomwonden tegen tante
dat ze al waren die dingen nog zo
lekker liever Rutger zelf had. want
hij ken zo geanimeerd zitten bomen,
hij had zoveel gereisd, hij zat nooit
stof verlegen.
Aan tante kon je eigenlijk niet r
ken of die het ook een teleurstelling
vond, wanneer Rutger eens niet i
kwam. Tante was even opgewekt
spraakzaam met de oude mevrouw al
leen. Ze schonk even gezellig thee, zat
even rustig in haar cretonne beklede
stoel naast het antieke lage kastje dat
als theetafel dienst deed.
Zover had Martha het in die
den nog niet gebracht, dat
keurig tantes karakter kende. Op geen
stukken na. Hoe goed ze samen op-
schoten, hoeveel moeite tante zich gaf
om voor alles de sfeer in huis goed
te verzorgen, Martha stend voor haar
innerlijk leven als voor een raadsel. Er 0
waren zoveel tegenstrijdige factoren.
Naar kantoor ging zij bijvoorbeeld g
smaakvol, maar vrij sober gekleed, op
haar lieve gezicht geen spoor van poe-
der en er was geen sprake van bijge-
werkte lippen... Maar in de intimiteit r
van de eigen huiskamer kon ze vol be-
langstelling zijn voor alle dingen, die c
met het uiterlijk van de vrouw te maken
hadden en zelfs ontwaarde Martha bij r
de lampeschijn dikwijls een bescheiden
opmaak, die haar beslist goed stond en <1
verjeugdigde.
Donderdags was ze er altijd, de op-
maak. Haar ogen die blauwgrijs waren,
leken sprekender dcor het kleine tikje <1
rouge op de wangen en het overdag al- r
tijd even glimmende neuspuntje was
door middel van een behulpzaam donsje
handig verdoft. Soms vroeg het nichtje
zich af of
de natuur. Met welbehagen snoof ze de
pittige avondlucht op. Eigenlijk jammer
"at ze zo betrekkelijk dicht bij elkaai
oonden.
Teen ze voor de huisdeur stonden en
Martha Rutgers moeder al goede nacht
had gewenst, zei hij ineens met een
even omfloerste, tedere stem „maar nu
breng ik je toch zeker nog weer even
terug."
Ze vond het idee bepaald gezellig,
e zei „Ja, doe dat. Zo'n mooie avond
hebben we 'niet vaak".
het gekomen,
op dat wandelingetje tol
de overtuiging geraakt, dat Rutger meer
dan een vriend voor haar was. Zou hij,
dacht ze, terwijl ze de warmte van zijn
op de hare voelde, iets te maken
krijgen met dat vreemde verlangen van
mij, dat heimweegevoel?
Het antwoord op de vraag kreeg ze,
toen hij haar ronduit vroeg of ze hem
een aannemelijke levensgezel zou vin-
..Mag ik er een heel klein beetje over
piekeren?" antwoordde ze, maar het
want in
haar hart dacht ze: „Ik ben gewoon sta
pel op ihem".
Het bleef voorlopig nog een diep ge
heim, ook voor de moeder en tante.
Ze zagen elkaar 's avonds na afloop
in de debatingclub, of van de repeti-
es van het Allelujakoortje en verder
natuurlijk officieel haast iedere donder
dag, als tante de bloemen op de piano
ververst had en de Wedgwood-kopjes ver
telden dat het niet een avond was als een
andere.
Het kind wordt overmoedig, dacht
tante eenmaal op zo'n avond, toen Mar
tha een paar keer bij vergissing „Jij"
tegen hem had gezegd,., ze za^ zich
toch niets in het hoofd halen?
gelijk doorpriemde haar een ellendig beneden.
gevoel van achterdocht. Ze stelde zich
wrange mogelijkheid voor.. Foei
toch.... Dan zou het uit zijn met haar
levenslust, haar blijmoedigheid. Hoe
veel ze ook van Martha hield.
Maar er deed zich niets voer dat
haar vage wantrouwen aanmoedigde.
Ze glimlachte zelf om haar angst. Hij
geeft immers geen zier om het kind
niet om haar dat hij zo braaf hier
komt. Met haar heeft hij geen enkele
herinnering.
Ze dacht terug aan een donkere win
teravond in hun kleine stadje, toen hij
haar een zoentje had afgebedeld en ze
beiden iets gefluisterd hadden van een
..liedfe voor het leven".
„Tante," zei Martha op een dag toen
ze uit school kwam, „moet u vanavond
weer overwerken, of hoeft het niet? Ik
wou namelijk met Saar naar het orgel
concert. Ze heeft een kaart over. Als u
toch thuisblijft, neem ik geen sleutel
Nee. tante had geen dienst. Maar de
sleutel moest ze toch maar meenemen.
Dat was gemakkelijker.
Tegen half acht kwam Saar haar ha
len. Onderweg vertelde die terloops, dat
ze ook Lagervorst bij het plaatsbespre
ken had gezien.
„Mocht je dus met de pauze weg wil
len", zei ze met een veelbetekenend
knipoogje, „ik laat je volkomen vrij
Martha, bloosde tot in de hals van
haar nieuwe, donkerrede japon. Ze be
greep eenvoudig niet hoe de mensen er
1 toch lucht van begonnen te krijgen,
e mensen. Tante niet. Curieus
Ze moest het haar maar niet langer
verzwijgen, ze begon zich een beetje
:n bedriegster te voelen.
Op het concert zag ze inderdaad Rut
ger. Ze wisselden, in alle geheimzinnig
heid, blikken vol tedere verstandhouding.
Er was in zijn ogen een twinkelende
glans van blijde verrassing.
Zo onopvallend mogelijk liepen ze
ieder langs een andere kant in de
pauze tussen de drentelende mensen
door naar de uitgang. Op de donkere
straat vonden ze elkaar en het eerste
wat Martha zei, was „De voel me schul
dig tegenover tante, weet je. Ik ga
haar morgen inlichten, of liever, kom
jijzelf en vraag deftig mijn hand."
..Niet deftig," zei hij lachend, „het is
juist mijn afschuw van deftigheid en
recepties en zo. di? me tegenhield tot
nog toe. Maar je hebt gelijk. Het moet
toch ééns gebeuren. Morgen aan de dag
maken we het, wat je noemt, publiek".
Ze zeiden niet veel meer. Ze waren
volkomen gelukkig.
t was nog niet zo laat, toen ze
tantes huis stenden. Toch was aan
de buitenkant alles donker. „Tante
schijnt ail naar bed", zei Martha. „Ze
heeft groot gelijk. De laatste tijd kan ze
soms opeens zö moe uitzien".
Door het stille huis liep Martha na hun
uitvoerige afscheid, zo voorzichtig mo
gelijk.
Het licht in de huiskamer was uit-
Tante sliep natuurlij.* al. Een trap op-
sluipen is moeilijker dan je zou den
ken....
Op de overloop bleef ze even stil
staan om op adem te komen.
„Hé," dacht ze met verwondering,
„ik schijn mijn deur niet goed dicht
te hebben gedaan. Die stond op een
kier. En wat nog vreemder was. het
licht brandde."
Martha voelde een lichte vrees in
haar binnenste: inbrekers? Behoedzaam
kwam ze een paar passen dichterbij.
Haar hart bonsde. Wie zou ze daar in
haar kamer vinden... Met ingehouden
adem gluurde ze.
t was geen gemaskerde kerel. Het
tante. Die zat gebogen, met een
hoogrode kleur, over de opengetrokken
lade van Martha's commode, in haar
hand een brief. Ze scheen de inhoud te
verslinden.
Rutger had een paar dagen geleden
het al zolang beloofde portret vanuit
een naburige plaats waar hij ambts
halve moest zijn opgestuurd, natuur
lijk met een gezellige babbel erbij.
Het kiekje lag op tantes schoot. Ner
veus hield haar linkerhand het om-
klerrtd
Verstoord en geprikkeld, was Martha
op het punt luidruchtig de kamer bin
nen te stappen, maar toen ze zag dat
er uit tantes oog een traan viel op het
portret en nóg een en nóg een, die tel
kens met een zakdoekpunt werden ge
bet. toen bedacht Martha zich en z<
liep geruisloos de trap weer af naai
Dit is uniek in Europa
De vrije dagen vakantie en feestdagen liggen in deze
maanden voor het grijpen. En daarmee ook de zorg over het
weerbericht; zal het regenen op die ene vrije dag, die u zich
temidden van de drukte van uw werk heeft toegemeten? Zal
uw vakantie vallen in een kille klamme periode?
Hoevelen hebben al niet hun aanvankelijke plannen moeten
wijzigen, hoevelen zijn niet eerder dan gepland was, naar huis
teruggekeerdEn hoevelen hebben dan naarstig zitten
broeden over leuke plannen voor uitstapjes van één dag? Wel,
als u ook met dat probleem zit: wij hebben een oplossing voor
u, een tip die het wonderwel blijkt te doen. Rijdt met uw auto
naar Oostvoorne, de badplaats op het Zuidhollandse eiland
Voorne, en rijdt dan met uw auto door dit dorp het strand op,
en parkeer uw wagen dan met de voorwielen op de vloedlijn.
tegen
Niet voor alle
patiënten
geschikt
(Van onze medische medewerker)
Suikerziekte heeft, men al ja
ren met dieet en, sinds men er
in geslaagd is insuline te be
reiden, ook met deze stof be
handeld.
Insuline kan men niet op ge
wone wijze, zoals een drankje of
pil, door de mond innemen, maar
het moet door middel van een
injectiespuit en naald ingespoten
worden. Insuline is namelijk een
stof, die in het maagdarmkanaal
zijn werkzaamheid verliest.
Als een patiënt voor een bepaalde
ziekte dieet moet houden, voelt hij dit
;en handicap, vooral bij feestelijke
gelegenheden en indien de aard
beroep meebrengt, dat
vaak in hotels gelogeerd
moet worden. Het spreekt
vanzelf, dat men al jaren
zoekt naar eeen bloed-
suikerverlagende stof.
die men als pil. tablet of
drank kan slikken, want
het regelmatig inspui
ten van insuline is een
extra last bij het onge
mak van dieet houden
wegens suikerziekte.
Sulfatabletten
Tot nu toe zijn al deze pogingen op
niets uitgelopen. Vorig jaar oktober
heeft een hoogleraar uit Hamburg op
MEDISCHE
RUBRIEK
Michel bij de massajeugd
Uit de
VOLKSWIJK
Vakantie-gepeinzen
£N nu heb ik dan mijn vacantie
en ik zit verschrikkelijk ver
van de volkswijk vandaan uit te
blazen. Het is misschien
rare tijd om vrij te zijn, maar eer
stens liep ik na de kampen met
mijn tong op myn schoenen; twee
UfANNEER ik nu zo eens terug
kijk' op het voorbije werkjaar,
dan kan ik uit de grond van mijn
beetje ^art zeggen dat de verkondiging
eigenlijk nooit ontbroken heeft, zij
het dan ook dat ze met andere
woorden en onder andere
direct kerke-
dens heb ik er het meest gegaran- gebeurt dan
deerde recht op krachtens mijn in- fyke kring gewoon is. Binnen de
structies en aanstelling; en derdens kerkmuren kent het Protestantis-
zit de officiële zomervac'antie stamp
vol ander kampeerwerk. Het zou
niet juist wezen als onderwijzers
feitelijk uitsluitend de woord
verkondiging. Misschien is het wel
dat Rome, dat zich altijd op
èn jeugdleiders beiden de maand petrus beroept, en het Protestan-
augustus verstek lieten gaan: je tisme, dat immer met Paulus weg
doen. Nee, ik vertel niet
An.PAn .Ai.-, tii-aa c ledia incognito in aci
ik viel op Petrus' daden denk al-
goed ook, want anders zouden al pelpoort'. t
band had bestaan tussen die twee ledlQ incognito
mensen, Lagervorst en tante? Niets -a
was er echter om op die vraag een
bevestigend antwoord te geven. De ge-
sprekken waren altijd van algemene aard j-
en in de gemoedelijke conversatietoon -a
was nooit iets anders op te merken dan c
de wederkerige vertrouwelijkheid, die
oude bekenden langzamerhand voor el- p
kander aan de dag leggen. Soms wer-
den grappige schoolincidenten opgehaald, <r dachte overgehouden, maa
een andere keer kwamen gemeenschap- g 00k weer wat overdreven.
pelijke kennissen aan de beurt, maar
van enige intimiteit tussen Rutger en
tante scheen absoluut geen sprake te
zijn. g
Maar gaven de telkens weer verse
bloemen in de vrolijke pul op de piano,
iedere donderdagavond, dan niet te den- <1
ken? En had Martha nooit tantes ju- g
thans uitvoerige gedachtenwis- maatschappelijk1
selingen te voeren. Ik zou bijna jeugdzorgarbeid
zeggen: ik heb geen enkele ge-
Ik
die al maar groeiende correspon
dentie met onze lezerskring.
Tsjongetsjonge, wat leven er een
vragen over ons werk! De voor
naamste is dunkt me wel deze:
leren we heel
duidelijk dat we het met Petrus èn
Paulus samen moeten wagen: met
woord èn daad. Het dadenwerk le-
•erigens blij genoeg met vert het ontmoetingsvlak, waarop
vervolgens de woorden gesproken
kunnen worden. Maar zonder dit
dadenwerk komt het nooit tot
enige ontmoeting en'is er dus ook
geen enkel gesprek mogelijk. Wan
de j
inannestem" klonk in het portaaltje?
Nee. Martha kende tante nog op geen
stukken na.
De waarheid was. dat er. jaren gele- j
den op het gymnasium in een klein
noordelijk stadje, wel degelijk iets ge- J
weest was tussen deze twee mensen, -j
een kleine, nooit tot een ontknoping ge- J,
komen liefdesgeschiedenis, zoals er zo-
allerlei wijzen uit men deze vraag.
Een enkele maal wat verontrust,
alsof men ons verdenkt dat we
stiekem aan geen enkele vorm van doorgaan, maar die officiële
verkondiging toekomen. Meestal komsten zijn voor millioenen
geïnteresseerd omdat men overal derne
praat met de duizenden die we
thans wekelijks bereiken. Welis-
kerkdienst dan rustig
te geleerd geworden.
Deze mensen zitten buiten aan de
poort. En het is geen fraai gezicht
als de kerkgangers er prinsheerlijk
langsheen wandelen, zonder hun
hand uit te steken. Dat vond Pe
trus. Het klinkt misschien wat
eigenwijs, maar ik zeg toch dat ik
het óók vind.'
ïïfE houden dus onze clubs, onze
verenigingen, onze samenkom
sten, onze kook- en gymnastiekles
sen, onze sportgroepen, onze kam
pen. En al doende praten we hon
derd uit. En in elk gesprek komt
wel een ogenblik waarop je ver
wijst naar Hem, die ons tot dit
werk en de mensen tot Zijn heil
roept. Trouwens, hoe zouden we
zonder Hem kunnen werken? Het
is heus niet gemakkelijk om ons
werk te doen. Het is geen voordelig
werkje. Je krijgt er vuile handen
bij. Je komt in aanraking met toe
standen en misstanden, die je de
haren ten berge doen rijzen. Je
wordt aardig meegemangeld tussen
de raderen van deze harde tijd. Je
hebt onafgebroken met mensen te
maken en je kunt niet zeggen
dat onze maatschappij zelf zo
bijster gemakkelijk met mensen
omgaat. Waarom lopen er tenmin
ste anders zoveel oververmoeide,
overwerkte, afgeknapte mensen
rond?! Waarom zijn er zoveel con
flicten en ruzies?! Met andere
woorden: alleen vanuit een diep
geheim valt al dit werk te ver
richten. Het is het aeheim van
Hem. die het ons opgedragen heeft.
Waarnaast ik dan nog mag opmer
ken dat in het geheel der honderd
wekelijkse activiteiten er vele ziin,
die direct op de verkondiging zijn
gericht. Terwijl heel het werk geen
moment onder stoelen of banken
steekt dat het een stuk kerke-
werk is!
MIEBEL.
een congres van stofwisselingsartsen me
dedelingen gedaan over een middel, dat
hij bij 100 suikerzieken beproefd had.
Dit middel is in tabletvorm onder ver
schillende namen in de handel en wordt
door de patiënten ingeslikt met behulp
van wat vloeistof. U vraagt zich natuur
lijk af, wat voor stof dit middel is en
hoe men er aan gekomen is. De sulfa
tabletten. door sommigen ten onrechte
penicillinetabletten genoemd, zijn lang
zamerhand even bekend als de aspirine
tabletten.
U weet, dat tal van infecties met bac
teriën door middel van deze tabletten
doelmatig bestreden kunnen worden. Er
zijn echter altijd nog infectiekiemen
ik denk b.v. aan de verwekkers van
griep, mazelen, rode hond, kinderver
lamming en andere virusziekten die
zich niets van deze tabletten aantrek
ken.
In de tweede plaats zijn er bacte
riën die. wat men noemt, resistent wor
den, d.w.z. ze ontwikkelen het vermo
gen om weerstand te bieden aan de che
mische stoffen, waaruit
sulfatabletten bestaan.
Ten slotte 'hebben ver
schillende sulfatabletten
in meer of mindere mate
onaangename bijwerkin
gen. De deskundigen van
grote chemische fabrie
ken, die zich met de ver-
vaardiging van genees
middelen bezig houden,
zoeken nog steeds naar
betere en nog minder schadelijke mid
delen om infecties te bestrijden. In één
van de Duitse farmaceutische fabrieken
heeft men een sulfatablet gemaakt, dat
bedoeld was om infecties te bestrijden.
Als niet gewenste bijwerking van de ge
bruikte chemische stof vond men een
bloedS'Uikerverlagende werking.
Voor mensen boven 50
Zoals u weet heeft de patiënt met
suikerziekte te veel suiker in zijn bloed.
Stijgt het bloedsuikergehalte boven een
bepaalde grens, dan wordt door de nie
ren suiker met de urine afgescheiden.
In 1675 wist men reeds, dat de urine
van deze patiënten zoet smaakt. Men
gaf daarom aan suikerziektes de naam
„diabetes mellitus" dat „honingzoet"
betekent.
De aanvankelijk niet gewenste bijwer
king van het nieuwe sulfamiddel heeft
men aangegrepen om er een gewenst
middel tegen suikerziekte van te ma
ken. Hier en daar heeft men met meer
of minder ophef in de dagbladpers ver
wachtingen gewekt, dat de nieuwe sul
fatabletten insuline zouden kunnen ver
vangen en men in het vervolg tegen
suikerziekte geen injecties meer behoef
de te gebruiken. De oorspronkelijke be-
zijn beschei-
sou slechts bij
;n dan nog al-
richten in de Duitse per
den. Het nieuwe middel
mensen boven de vijftig
leen bij bepaalde vorme
ziekte helpen.
Het suikergehalte van het bloed wordt
door veel factoren gereguleerd. Het is
bekend, dat insuline het suikergehalte
van het bloed vermindert. Er zijn ook
hormonen, die het bloedsuikergehalte
doen toenemen. Het uiteindelijk gehal
te aan suiker in het bloed wordt be
paald door insuline en zijn tegenspelers.
Is er werkelijk een tekort aan insuli
ne in het lichaam, dan helpt het nieu
we middel niet om het suikergehalte
van het bloed te 'doen dalen. Is de sui
kerziekte toe te schrijven aan een te
sterke werking van de tegenspelers van
insuline, dan kan men met succes het
bloedsuikergehalte door het nieuwe mid
del verminderen. In ernstige gevallen
van suikerziekte wordt het gebruik van
de^nieuwe tabletten te allen tijde afge-
Vele diabetespatiënten zullen niet on
gestraft de insuline door het nieuwe mid
del vervangen. Nauwkeurige controle en
instelling in een ziekenhuis wprden door
de ziekenfondsen terecht geëist als pa
tiënten voor hun rekening van het nieu
we middel gebruik willen maken.
De voordelen van deze vreem
de manier om tot aan zee te
komen? Wel, die zijn naar onze
bescheiden mening nogal dui
delijk. Geen gesjouw met de
melk- en limonadeflessen, geen.
gezeul met uw opgeklapte, maar
toch nog o zo onhandige lig
stoel, geen geslof door het
mulle zand.
Oostvoorne
Wij ontdekten dit soort van
strandgenoegen heel toevallig
en we zijn ons er zeer wel van
bewust, dat velen van u nu
honend beginnen te lachen: dat
doen wij al jaadren
Het gebeurde vlak na de wa
tersnood, toen men ons vertelde,
dat de duinen bij Oostvoorne
zo van de stormvloed hadden
geleden. We waren wel eens in
Oostvoorne geweest, oh, ja, de
trouwe roodgele tram van de
RTM had ons er ettelijke malen
heengevoerd, in de tijd, dat
schepjes en emmertjes onze be
langrijkste bagage vormden
maar toen kwamen we er voor
het eerst met de auto. We keken
naar de beschadigde duinen,
reden door, een betonnen weg
af en stonden toen pal op het
vreselijke brede, om lopend over
te steken zo verschrikkelijk ver
moeiende strand. En we reden
op een huiverige, koude en
regenachtige maart-ochtend
tot vlak aan de zee.
En toen zeiden we tegen ons
zelf: hé, zou dit in het seizoen
ook mogen? We hebben het ge
probeerd en het ging, en
sinds die dag zijn we er heel.
wat keren geweest, met de auto
over het strand, tot vlak aan
de zee.
Trots gevoel
En we hebben ons trotse ge
voel over deze late ontdekking
wel eens proberen te temperen,
door te dehken, dat dit op vele
andere plaatsen in ons land en
het buitenland heel gewoon zou
zijn. Wel, we zijn in heel wat
Nederlandse en ook in heel wat
buitenlandse badplaatsen ge
weest, sinds die ochtend na de
februari-ramp, maarioe hebben
dit ideaal soort van auto-toe-
risme nergens anders gevonden.
En daarom deze boude veron
derstelling: dit is uniek in
Europa. Kent u andere stranden
ja, we bedoelen échte stran
den, met duinen en schepjes en
emmertjes, met ligstoelen en
badpakken waar dit mogelijk
is? Wij niet.
Addertje
Maar er schuilt een addertje
onder het gras (of beter: het
zand): niet overal is het brede,
vlakke strand van Oostvoorne
even glad. en hard en als we
alle auto's, die we zich met
malende achterwielen in het
mulle zand hebben zien ingra
ven, eens op een rij zouden zet
ten, wel, dan was dat een heel
wagenpark, en een hele staal
kaart van alle maten, soorten
en gewichten- in automobielen...!
Wij kunnen u maar één raad
geven: blijf zo lang mogelijk op
het harde gedeelte (herkenbaar
aan bandensporen van uw voor
gangers), en als u op het stille
strand gekomen, naarzee het
strand wil oversteken: houd er
de vaart in. Schakel op een lage
dan öe
EEN MACHTIG MIDDEL
geregeld naar de god
ndingen. Bijna veert
•t Verenigd Koninki
•leraars van de religiei
programma's en onder deze veert
miljoen bevinden zich drie-en-een-1
huitenkerkeljjki
land luii
mMjnenP
De?
cijfer
liet boekje „Religion on
Air", dat de B.B.C. in maart li
uitgegeven. In dit boekje, dat de n
taten weer geeft van een enquête 01
de Engelse bevolking naar de intern
voor de godsdienstige progran
wordt de belangstelling voor de
vooral onder het publiek, dat niet
de kerk gaat.
Dat de radio een machtig evangeli
middel is, was bekend. Maar di
invloed zich zóver uitstrekt, is -011
van te worden; stil ook onder de
verantwoordelijkheid, die de haul
van dit middel met zich meehren
GEESTELIJKE LIEDERE
„Deze uitzendingen",
dir.
vroegen! -'leren
Christendom I
versnelling en houd snelheid. En
parkeer uw wagen niet in al
te mul zand, want dan kon u
wel eens na een warme dag van
strandgenoegens met het minia
tuur-schopje van uw zoon aan
de slag moeten; en dan niet om
forten te bouwen, maar om de
'achterwielen van uw auto uit
te graven
Maar kom, zo somber is het
niet, en bekijkt u bijgaande
reeks van ongecomentariëerde
foto's maar eens. Hoe we het
strand opreden, hoe toe aan de
zee parkeerden en hoe we in de
zomerzon op de uit de auto ge
haalde voorbank vacantie hiel
den.
Probeert u het ook eens?
duizend luisteraar
de bevolking ondi
begrjjpcn, wat lu
- kent en bedoelt."
jongeren die dit
derzoek, dat werd ingesteld op advi
van een conferentie, dat h
„pre-evangclisatie per radio" bespn
had alli
Verenigd Koninkrijk. Maar bekend
dat ook in andere landen
minst in Nederland naar dc Engd
uitzendingen wordt geluisterd. Een
liefd programma is „The Chapel in
Valley", een romantische naam
een uitzending van geestelijke lied<
Het hele kapelletje in het dal heit
natuurlijk niet, maar dal di
aan de populariteit van dit progrann
dat eerst om 10 uur morgens
uitgezonden als inleiding op dc zi
Maar vele luisteraars zaten o|
ogenblik zelf in de kerk en een s
van brieven heeft de B.B.C. g.
zaakt dit programma te verpl
naar de avond. Op het ogenblik
het „Light Programme" om half
(1500 en 247 nieter) „Tbc Chapel
the Valley" uit. Men is reeds bi
de vijftiende serie van dit program!
BERGLIFT
Dat het leven, ook al genieten we
een onbezorgde vakantie en menen
alle dagelijkse probleempjes van
af te kunnen zetten, een zeer erm
zaak is, heeft Henk Feddcr maan
avond duidelijk gemaakt in het hooi
voor de N.C.R.V. „Berglift". Vaki
in Tirol. Kan liet heerlijker? Maar
dc berglift tijdens een onweer 1
«teken en ieder, wie lijj ook is,
voelt overrompeld door de donl
diepte als een vreselijl
is er van de genoegelijkc eigendi
niet veel overgebleven. Een goed bi
spel, dat Dick Verel suggestief
seerde.
GEWOON
Donderdagavond traden alle hens
het laatst in het seizoen op hel
aan. Dit gezellige programma va
N.C.R.V. heeft zich steeds op cei
hoorlyk en stijlvol peil weten te hs
haven. Hulde hiervoor. Misschien,
het geheim van dit resultaat is,
Johan Bodegraven en zijn mannen
nooit gezocht hebben in gewaagde stt
en in banale humor, maar steeds 1
heel gewoon amusement hebben gedi
DE KOMENDE WEEK
Morgen is de klassieke muziek v
schaars over de Nederlandse
Het beste kunnen we morgeni
stemmen op België (324 met
dc pianowedstrijd van koningin El
bcth met medewerking van het Nat
naai Orkest onder leiding
André. Verder vestigen we de aand»
op: A.V.R.O. maandagmiddag 2
muziek voor de rijpere jeugd
Edvard Grieg cn Benjamin Britter
vrydagi vond 9 uur N.C.R.V.
Rciche Goltes" van J. S. Rocli
telling Har
srhkat)
Avoi
tehude
Scandinavische orgel
„After dinners op dc plaat" b
nieuwe rubriek van Jan Koopman,
is van plan de allernieuwste pb*
uitgekomen of nog op
irkt
■chijner
land:
te U
vijf
aar trio
donderdag
