Opgang en ondergang van een
Boliviaans
tinmagnaat
ra I
w
Minister Witte verzet zich tegen
jaloezie-redenering
SENATOR
&SL (7-gAjTl öL\
VKlJDAli lb .aoS
MINACHTING VOOR DE GROTE CARUSO
Rust thans in mausoleum ran een
miljoen dollar...
(Van c
e medewerker Hans Kievid)
DAT IN ONZE EEUW de sprookjes voorbij zouden zijn is, voor wat
Zuid-Amerika betreft, reeds herhaaldelijk gelogenstraft. Het wemelt
hier in alle landen van multimiljonairs, die door een toeval, en soms ook
wel door hard werken, in een paar jaar een fortuin hebben gemaakt, dat
anderen in een lang mensenleven nog niet bij elkaar konden krijgen. Men
denke maar aan iemand als Onassis, die in Argentinië zijn eerste kapitaaltje
vergaarde. Voorts aan de Braziliaanse grootindustrieel Matarazzo, die met
een slagerijtje begon. En aan de lieden als Adhemar de Barros, Chateau
briand, Antunesco en Jorge Antonio, om nog maar te zwijgen van Zuidame-
rikaanse presidenten en andere politici, wien het regeren, verdelen en
heersen geen windeieren legde.
Maar gelijk een sprookje is toch wel de
levensgeschiedenis van Simon Bolivar
Iturri Patino, de grootste tinkoning van
Bolivia en naar insiders beweren
rijker dan alle koningen der aarde.
Hij werd geboren in 1862 te Cochabam-
ba, een stad in het arme centrum van dat
■wand: TIN! Ze hebben de rijkste tdnader
ter wereld aangeboord!
Dat was in het jaar 1894.
En nu komt de tijd Patino te hulp. Het
tinnen tijdperk breekt aan: lichtschake
laars, lichtleidingen, brillen, borden, kan
nen, auto's, spoorwegen, oorlogsindustrie,
kerkklokken, men kan het zo gek niet
bedenken, of er wordt tin voor gevraagd.
Spoedig is het moment daar, dat de Ver.
Staten alleen al 160 miljard conserven-
blikjes per jaar fabriceren, die veel tin
Zo brak in tal van staten de
de Inka's. De staatsschulden van Bolivia
(194 miljoen dollar) by Paraguay, als ge
volg van de verloren Chaco-oorlog, kan
Patino met één cheque afdoen. In ruil
daarvoor krygt hij de exploitatie van alle
ertsbronnen in zijn land. Het gaat alles
volgens de oude handelswet: kapitaal
maakt kapitaal. En in Zuid-Amerika be
tekent kapitaal enorme macht. Patino legt
op meer dan één manier volkomen beslag
op Bolivia en bovendien op de wereld-
tinmarkt. De zoon van de schoenmaker
heet niet meer Simon Patino, maar Zijne
Excellentie Don Dat is heel wat!
Paleizen met gouden
deurknoppen
Omstreeks 1930 gaat hij met zijn vier
biljoen dollar door voor de rijkste man
ter wereld. Hij heeft eigen elektriciteits-
i hij
genaamde cholo (kruising van Indiaan en
blanke), die het beroep van schoenmaker
uitoefende. Dat de jongen niet zo voor
spoedig opgroeide en maar 1.62 meter
lang werd, moge een bijkomstigheid zijn,
maar toch ligt daarin een stuk van de
Boliviaanse tingeschiedenis verankerd.
Want de kleine Simon Patino hield er een
minderwaardigheidscomplex van over,
dat later veel geld heeft gekost. Hij liet
zich namelijk eenmaal hoog te paard
steeds schoenen met hoge hakken aan
meten, alsook speciale pakken, opdat hij
slanker en groter leek. Maar goed, zover
is ons verhaal nog niet.
Een dwerg in lompen
maar intelligent
Simon Patino was lange tijd een dwerg
In lompen, die scheen voorbestemd in de
achterbuurten van Cochabamba tussen
honderden andere halfbloeden voor galg
en rad op te groeien. Alléén. Simon was
intelligent. En hoe ouder hij werd, hoe
meer eerzucht hij kreeg.
Zo loopt hij zélf, wegens gemis aan
lager onderwijs, naar een priester, die
hem het lezen en schrijven leert. Hier
door weet hij zich al te verheffen boven
tachtig procent der Indiaanse bevolking,
die ln die dingen geen heil zag. Want hij
kan een baantje krijgen als klerk op het
kantoor der zilvermijn „Huancacha",
waarvoor hij de voor hem machtige
van 15 dollar per maand ontvangt.
Maar 't fortuin gaat hem eerst goed toe
lachen, wanneer hij verliefd wordt op een
zekere Albina Rodriguez, een weliswaar
arm meisjel doch een, dat wordt gerekend
tot de blanke aristocratie van het land.
Zij wordt de „Raspoetin" van het geslacht
Patino, of, om te herinneren aan een
Zuidamerikaans sprookje van recenter
datum, de „Eva Perón van Bolivia. Met
haar koele berekening, haar fanatisme en
haar relaties zweept ze haar echtgenoot
op tot grote daden. En deze bezorgen hem
onvoorstelbare rijkdom, een hoge positie,
èn macht.
Eerst stelt ze zich tot taak haar schoon
vader, de schoenlapper, een beter baantje
te verschaffen. Dan spoort ze haar man
aan een betrekking te aanvaarden bij de
Duitse mijnbouwmaatschappij „German
Frick y Cia" te Cochabamba, omdat de
buitenlanders nu eenmaal een tikje effi
ciënter werken en een beetje beter beta
len dan de Zuidamerikanen. Die maat
schappij koopt van de Indianen goud, zil
ver en bosprodukten op, welke artikelen
met grote winsten worden geëxporteerd.
Op een gegeven dag komt er een Indi
aan die beweert „iets nieuws" gevonden
te hebben, dat hij zal tonen, zodra de
maatschappij hem een voorschot van 250
dollar geeft om werktuigen, eten en coca
te kopen. De maatschappij heeft er niet
veel vertrouwen in, maar Patino, zelf een
halve Indiaan, gelooft de kleurling en
schiet op eigen houtje de gevraagde som
voor. Uit de bedrijfskas
Enige maanden later komt dat uit en
zijn baas stelt hem voor de keus: of de
bergen in te trekken om aan de Indiaan
het geld terug te vragen, óf het tekort uit
eigen spaargeld aan te zuiveren. Patino
besluit op zoek te gaan naar de Indiaan.
Maar hij vertelt er zijn vrouw niets van.
Hij leent een ezel en gaat op pad. Het
wordt een moeilijke tocht omhoog. Als hij
den heeft, is het ademhalen bijna onmo
gelijk. Het is daarboven ook nog bitter
koud en onherbergzaam. Doch de moeite
wordt beloond. Hij vindt de Indiaan! Wel
iswaar blijkt hij geen cent meer te be
zitten, maar de rode broeder toont hem
wat zilvererts dat hij in zijn omgeving
heeft ontdekt. Van de waarde heeft hij
echter geen notie. Patino evenwel des te
meer. Deze laat zich naar de vindplaats
van het zilver leiden, neemt dan zijn zak
boekje en schrijft erin, dat de schuld van
250 dollar wordt vereffend met de zilver-
vindplaats.
Nu wil Patino zo snel mogelijk terug
naar zijn firma, om het grote nieuws te
gaan vertellen. Maar het blijkt, dat de
Indiaan reeds enig erts op primitieve
ontsteld uit, „dat is de grote Caruso
de wereldberoemde zanger!"
„Zanger?" vraagt Patino. „Bah! Ik heb
geld genoeg om hem voor mij ook nog te
laten dansen
Men ervaart het. Patino is buiten zijn
schoenen gegroeid. Niet hij heeft het geld
meer, doch het geld heeft hèm. Hij is
protserig geworden en haakt naar roem
i verering
Al sinds zijn Jeugd trok de „Club So
al", de club der blanken in Cochabam
ba, hem sterk aan. Voor een halfbloed
was het een hoge der, tot deze blanken
te worden toegelaten. Door die witte aris
tocratie erkend te worden was meer dan
geld. Maar deze blanken van Cochabamba
laten zich alleen door een witte huid en
niet door dollars imponeren. Of dus de
Franse pers over hem schrijft, of hij geld
schenkt voor de liefdadigheid, of zijn
naam op ieders lippen is, de uitnodiging
om toe te treden tot die club blijft uit!
Dit heeft tot gevolg dat Patino zijn va
derland vol wrok verlaat. Hij zal ze wel
Zijn zoon trouwt met een prinses van
Bourbon, nicht van de Spaanse koning.
En alle hoge Bolivianen. waar ook ter
wereld, worden uitgenodigd voor de brui
loft. Ze kómen, en ze bewonderen de
enorme geschenken. Maar ze krijgen te
eten noch te drinken.
Als er een vraagt, of dit misschien een
vergissing is, luidt het antwoord: Neen,
het is géén vergissing. Zo is de wrake
zoet
Als de arbeiders van zijn mijnen
ken. omdat ze enkele centen meer loon
verlangen, laat hij het door Patino ge
kochte en betaalde leger tegen hen op
trekken. Dat kost honderden doden. Maar
de Patino-kranten verzwijgen de juiste
cijfers
Hij mishandelt zijn bedienden en
taalt hongerlonen.
Als er weer een staking dreigt, krijgt
hij ineens een humane inval. Hij nodigt
al de Indianen uit naar zijn marmeren
paleis in Cochabamba, om hun te tonen,
wat men met hard werken, sparen en in
vesteren kan bereiken. Maar in plaats van
te imponeren, ontsteekt hij de Indianen
in woede, waardoor zijn paleis geplunderd
wordt. Hieruit trekt Patino de conclusie
dat menslievendheid jegens zulke „heide
nen" niet gewenst is en dus is het afge
lopen met zijn humaniteit.
C>veg DB ttLfiNGÊ^OÊGgNs DFS
Kievietseieren en Spencer
Zonder zijn vrouw iets te zeggen
leent Patino een ezeitje en trekt
de bergen in, op zoek naar de In
diaan, die voor 250 dollar zulk
een geheimzinnige tijding bracht.
Maar als Patino de 4500 meter-
grens overschreden heeft, is het
ademhalen bijna onmogelijk ge
worden. En daarboven is het ook
nog bitter koud en onherberg
zaam
wijze uitgesmolten heeft. Patino weegt
een staafje op de hand. Het is enorm
licht voor zilver en zo erg buigzaam. Dat
is geen zilver. Dat is witte rommel, i
de wereld (nog) niet naar vraagt. Mijn
dollars zijn fluitenflitst het door Pa
tino's brein. En diep teleurgesteld moet
hij zijn baas weer opzoeken.
„De dollars van de Indiaan waren
bruikt," vertelt hij hem. „Maar hij heeft
een pand, een mijn. Van zulk metaal.
Hij laat het zijn baas zien. Hij wordt
uitgelachen. Patino moet toch maai
250 dollar bijpassen, dan mag hij die mijn
behouden. Schertsend maakt zijn baas het
contract op. En dat vormt tegelijk zijn
de 4500 meter-grens eenmaal overschre- ontslagbrief
In 1947 reist Don Simon Bolivar
Iturri Patino voor de laatste maal
naar zijn land terug, om in een
mausoleum van blauw marmer,
dat een miljoen dollar kostte, te
worden bijgezet. In een kunst
zinnig bewerkte kist van het
zelfde metaal, dat hem en mil
joenen anderen zo noodlottig
werd. Hier ziet men zo'n dood
arme Boliviaan in wat men daar
een keuken noemt
centrales, eigen spoorwegen, tientallen
eigen mijnen, banken, huizenach, het
zijn meer paleizen, zowel in Bolivia, Span
je als Frankrijk. Dat paleis in Parijs al
leen al: veel marmer, wanden van damast
en zijde, deurknoppen van goud en een
geweldige schat aan schilderijen van Rem
brandt, El Greco, Corot, Watteau
Maar wat gebeurt er met de mensen uit
wier midden hij opsteeg en op wier rug
gen hij zijn fortdlnén verdiende
„Hoor je Albina, nu noemen ze me me-
fluisterde hij destijds tot zijn
vrouw, toen hij in Cochabamba zijn eer
ste paar schoenen had gekocht.
Later stapt hij naar zijn vroegere Duit
se baas en toont hem het oude 250-dollar-
contract. Het is voor Patino een triomf,
als hij met een cheque ter grootte van
r dat bedrag een sigaar voor de ogen van
'de Duitser kan aansteken!
„Duitsland is ver weg," zegt hij bij zijn
schip tot de verbaasde Omstanders, die
hoe hij op stap wil met twaalf
koeien, manden vol kippen, zakken meel,
koffie, thee, zout, peper en huisraad
Voor onderweg
Als hij op de boot de beroemde tenor
Caruso ontmoet, die hem een gesigneerd
portret schenkt, frommelt Pati
Amerik. pers broo!:t
zijn monopolie
inkoorts" uit. Patino kan honderden ar
beiders in dienst nemen en noemt zijn
„la Salvadora", wat redding bete
kent. Binnen twee jaar heeft men 22 rijke
aders aangeboord. Geen wonder dat op
zekere dag Noordamerikanen daarboven
:en kijkje komen nemen. Ze bieden
Patino 300.000 dollar. Het is een geweldi-
n, maar met Indiaanse intelligentie
voelend, dat men eigenlijk onderbiedt,
vraagt hij 50.000 dollar meer. De Noord
amerikanen, die het nóg een koopje vin
den, onderhandelen nog een uurtje voor
rm. En dan wordt het contract op
gemaakt. Patino zal het tekenen. Als ech
ter de S van Simon op papier is gezet,
pakt Albina de stukken op en verscheurt
ze. Zij heeft namelijk de Amerikanen
scherp gade geslagen en met vrouwelijke
intuïtie bespeurd, dat haar man toch nog
„genomen" zou worden. De onderhande
lingen worden nu afgebroken. Men kan
elkaar niet meer vinden ook. Doch zo
doende krijgt de opkomst van Patino haar
beslag.
Er komen Duitse Ingenieurs, met Duit
se machines. Overal in Bolivia laat Patino
boren. En men vindt niet alleen tin, i
ook zilver, goud, salpeter, zout, borax,
magnesium, kobalt en asbest. Die woeste,
naakte bergen blijken een fantastische
schatkamer te zijn, zoals die ten tijde
in 2
„Maar Don Simon 1", roept de kapitein
Zijn monopolie beheerst de ti
tijdens de eerste wereldoorlog. Hij levert
aan beide partijen, en nog wel „exclu
sief". De sluwe koopman is velen te
Dit willen de Noordamerikanen gedu
rende de Tweede Wereldoorlog vermijden.
Ze streven cr naar het Patino-monopolie
Het begint met een perscampagne, zo
wel binnen als buiten de USA. Wanneer
hij dan ook tijdens de oorlog in de Ver.
Staten aan wal wil stappen, breekt er
zo'n kritiek los, dat hij niet de moed
heeft het schip te verlaten.
In 1943 valt de beslissende slag. De re
gering der U.S.A. gaat op zijn voorstel,
om in de „States" een tinsmelterij te ves
tigen, niet in. Zijn concurrent Hoch-
schildt, ondertussen ook in Bolivia groot
geworden, krijgt de vergunning. Boven
dien ontbrandt in Bolivia een strijd orr
betere arbeidsvoorwaarden. Nu voelt hij,
dat de wereld tegen hem samenspant
dat zijn hoogmoed ten val dreigt te ko-
Hij durft zich niet meer in zijn land te
vertonen, want dan zou hij zonder meer
vermoord worden. Met aller instemming.
Hij wijkt daarom uit naar Argentinië,
maar ook daar ontloopt hij zijn lot niet.
Hij wordt om het leven gebracht. Hoe en
.door wie, het interesseert geen Boliviaan.
Het gevaar is dood: een monopolie is ge
broken en een alleenheerser is geveld.
In 1947 reist Don Simon Bolivar Iturri
Patino voor het laatst naar zijn land te
rug, om in een mausoleum van blauw
marmer (één miljoen dollar!) in zijn ge
boortestad Cochabamba te worden bijge
zet. In een kunstzinnig bewerkte kist. Het
is een kist van hetzelfde metaal, dat hem
en miljoenen anderen noodlottig werd.
Met zijn sprookjesachtige rijkdom is hij
niet gelukkig geworden. Werkelijke vrien
den heeft hij nooit gehad. En Bolivia
heeft eigenlijk weinig aan hem gehad. Hij
heeft het land aan zijn arme, uitgemer
gelde lot overgelaten
Witte tanden - frisse adem
met COLGATE!
Nieuwe heerlijke smaak!
Erg lekker ook voor kinderen
Nieuw actief i-hulm!
Houdt Uw mond fris en
gezond
Nieuwe lage prijs!
Nu kan iedereen zich Colgate veroorloven.^-
Colgate de meest verkochte tandpasta ter wereld
mms&aw*
ln de middeleeuwen had de koning des
lands recht op de eerste exemplaren
can alle voorjaarslekkernijen. Dal recht
is al lang in 't vergeetboek geraakt.
Maar de traditie is blijven leven in de
jaarlijkse aanbieding van het eerste
kievietsei aan de Koningin.
Gelukkig voor ons zijn de andere kie
vietseieren even lekker als het eerste.
Dat hebben ze trouwens met (Jw Spencer
sigaretten gemeen: ook die zijn, dank
zij de speciale controle let op 'f stem
peltje: Quality controlled.'), jaar in jaar
uit onveranderlijk goed. En, net als de
kievietseieren, een genot, dat een tradi
tie werd.
Prijsstijging bouwgrond
Socialisten willen meerwaardeprijs van grond
door aischaifing prijsbeheersing belasten
(Van onze parlementaire redacteur)
Bij de verdere behandeling van het wetsontwerp om o.a. de prijsbeheersing
van niet-landbouwgronden op te heffen moesten de ministers Witte en
Mansholt zich verdedigen tegen principiële socialistische kritiek. De heren
Vondeling en ten Hagen (soc.) hadden n.l. betoogd, dat de prijzen van deze
gronden omhoog zouden gaan. Dat wilden zij voorkomen. Maar minister
Witte wees er op, dat dit wetsontwerp door vier ministers is getekend. Ook
door de socialistische minister van Landbouw. Hier was dus in sterke mate
sprake van Kabinetsbeleid.
Maar daarnaast geloofde minister Witte
niet, dat de niet-landbouwgronden in prijs
omhoog zullen gaan. Bouwrijpe grond be-
...oS&lSLNs, ftwv.
Liet loden schoenen naar
zijn vrouw terug
Met loden schoenen komt Patino bij zijn
rouw thuis. Hij vertelt haar de toedracht
an zijn noodlottige vergissing, zijn ban
kroet en zijn ontslag. Daarvoor in ruil
bezit hij nu op 5000 meter hoogte een
„mijn" met een metaal, dat voor de „grin-
(de buitenlanders) geen waarde
heeft. Albina neemt het laconiek op.
.Nu ja, als dat het enige is, laten we
dan de bergen intrekken en kijken, wat
die mijn precies bevat. Want misschien
ook nog zilver bij dat gekke me
taal."
Zo gebeurt het. Albina leent van haar
familie geld om werktuigen, munitie, ge
weren en proviand te kopen en om enige
arbeiders te huren, die ze mee omhoog
willen nemen. Ze heeft zelfs een oude
encyclopedie opgeduikeld en daaruit ver
nomen, wat onder tin moet worden ver
staan. Dat dit zo buigzame metaal t i n
moet zijn, was hen duidelijk geworden,
toen zij eenmaal wisten dat het „kreunt"
als het gebogen wordt. Dit kreunen had
den zij immers zelf gehoord I
Maar boven wacht hen' aanvankelijk
grote ontgoocheling. De door de Indiaan
aangewezen vindplaats blijkt op fantasie
te berusten. ZIJ vinden alleen stenen
leem. Patino wil omkeren, maar Albina
noopt hem te blijven. Op een morgen wei
geren de Indiaanse arbeiders verder
werken, omdat ze geen coca meer krijgen.
Bovendien is Patino een hardhandig
meester. Ze gaan weg, doch Simon
Albina blijven. Hij hakt verder en zij
sleept de zakken steenslag op de rug de
berg uit. Dat duurt zo precies 87 dagen.
Dan zien ze iets glinsteren, Iets wits,
als maanlicht op de sneeuw. De volgende
dag stuiten ze op een haast zilveren berg-
Toch is hot zo I
VERVALSINGEN NEET ZELDZAAM
615) Vervalsingen zyn in de literatuui
zó veelvuldig geweest, dat we niet eem
lust hebben duidelijk aan te geven wa
daaronder eigenlijk moet worden ver
staan. Ze bewegen zich tussen „Het levet
van Robinson Crusoe", dat door d;
schrijver als een „ware geschiedenis'
werd opgedist en de verzameling ver
valste geschriften van*Berosius, Semprc
nius, Cato, Megasthenes, Manetho, Xenc
phon en tal van andere berocmdhedei
die op het eind van de 15de eeuw d
geschiedschrijvers in de war brachter
Mogen we bij het werk van Defoe he
bezigen, voor de massaproduktie
William Shakespeare was ondertekend.
Aan de echtheid van dit stuk, dat in
de bibliotheek van een oud kasteel ge
vonden zou zyn, werd ook door deskun
digen niet getwijfeld, zodat zoonlief er
geen enkel bezwaar in zag op de inge-
:nbaar gemaakt, evenals de theater-
recteur Kemble. Zij vormden echter
;en-minderheid, die vooralsnog te wijken
had
tel"?101
lukken die
als ander
Maar goed, hiertussen bewegen zich
dus alle varianten die zich op dit terrein
kunnen voordoen, zodat de keus groot
geruchtmakende gevallen kan dan ook
geen sprake zyn. Hoe gemakkelijk velen
door een charlatan om de tuin zijn te
leiden, demonstreerde W. H. Ireland op
het eind van de 18e eeuw. Zyn vader
was een hartstochtelijk vereerder van
Shakespeare, naar wiens geschriften en
leven hy voortdurend naspeuringen deed.
Deze hohby scheen op de jonge Ireland
te zyn overgeslagen, want op een goede
dag verraste hy zyn vader met een op
perkament geschreven akte die door
het nieuwe Shakespcare-stuk wisten
bewerkstelligen. De ontvangst door
publiek was gunstig, maar de li
Kemble had met enige medestanders
sloten het stuk te doen vallen, waai
als laatste redmiddel een beroep
gedaan op lieden die tot het ot
verstorende element in iedere sam
leving behoren. By de
régel „And when this
i alle 1
iLa gen weg voort te gaar
irieven en andere stukken aan het dag
hebben gebracht, kwam hy na
ie tyd met een oorspronkelijk
stuk van de vereerde dichter voor
g, een stuk dat door vele critici
:cht werd aangezien. Unaniem was
Tdcel echter niet, want enige dag-
en tijdschriften hadden hun twy-
ngaande de echtheid van het stuk
licht t
nten in de
i geweldig gehoon en gejoel los,
dat het stuk moest worden onderbroken.
Toen de rust was weergekeerd en de
regel werd herhaald ontstond echter een
kabaal en geschreeuw dat onafgebroken
aanhield, zodat ieder woord van de
dialoog verloren ging en het stuk een
volslagen fiasco werd. Door deze afloop
werd het vertrouwen in de echtheid
danig geschokt en de geestdrift der voor
standers nam zienderogen af. Terecht
overigens, want de jonge Ireland ver
klaarde later ruiterlijk het stuk te heb
ben geschreven en als een werk van
Shakespeare te hebben vervalst om het
onvermoeibare zoeken van zyn vader te
beloi
En thans
letterkundige
hoeft geen schaars artikel te zijn als de
gemeenten maar tijdig onteigenen. En als
zij dat doen dan hoeft men geen grote
prijsverhoging te verwachten. De extra
winst die de eigenaars van deZe gronden
zullen kunnen maken wilde de heer Ten
Hagen niet aan de eigenaars ten goede
laten komen. Maar dat vond minister
Witte een jaloezieredenering. Naar zijn
mening zullen deze niet-landbouwgronden
door de afschaffing van de prijsbeheer
sing niet meer dan enkele dubbeltjes per
m2 stijgen. Nu zijn de prijzen vastgesteld
op basis van de economische omstandig
heden van 1940. Het ls noodzakelijk dat
de heersende economische omstandighe
den maatstaf worden bij de prijsvaststel
ling.
In Engeland heeft men geprobeerd de
meerwaardeprijs af te romen door een
extra belasting te heffen. Het resultaat
echter minimaal. In de praktijk ls
gebleken, dat de prijzen omhoog gingen,
omdat men het belastingbedrag op de
prijzen legde. De prijsstijging zal dus ge
ring zijn. De invloed van de grondprij;
op de huren Is ook gering, zodat'men
doorbreking van de prijsstabilisatiepoli-
tiek niet behoeft te vrezen. Dit wetsont-
Dr. Ph. J. Idenburg wordt
bijzonder hoogleraar
Met ingang van het komende studiej;
vanwege de Maatschappij tot nut t
algemeen tot b'jzonder hoogleraar in de
pedagogiek aan de universiteit van A
sterdam benoemd dr. Ph. J. Idenburg
's-Gravenhage. In deze kwaliteit wordt
dr. Idenburg tevens algemeen directeur
het Nutssemina-rium voor pedago
giek. De functie van bijzonder hoogleraar
werd sinds februari 1954 waargenomen
door prof. dr. H. Nicuwenhuis. hooglerj
in de pedagogiek aan de universiteit
Groningen.
Dr. Idenburg werd in 1901 te Hillegers-
berg geboren, studeerde na zijn gymna
siale opleiding aan de universiteiten
Amsterdam (S.U.) en te Leiden, en p
moveerde dn 1928 op een proefschrift „De
staat en het volksonderwijs in Engeland"
Hij is sinds 1939 directeur-generaal van de
statistiek, welke functie hij blijft be
kleden.
Het nutssemlnarium, waarvan de heer
P. Post als directeur de dagelijkse leiding
heeft, ds een instelling van de Maatschap
pij tot nut van 't algemeen. De eerste
bijzondere hoogleraar was prof. dr. Ph.
Kohnstamm.
De Surinaamse minister van justitie,
Karamatali, heeft ontslag gevraagd
aanleiding van de arrestatie van de
zitter der Indonesische vereniging, Soe-
mita. De minister werd in de Surinaamse
pers beschuldigd van aflegging
juiste verklaringen in het vooronderzoek.
werp heeft dus ook geen merkbare ver
zwaring van de huren ten gevolge. Trou-
80 tot 90 V» van deze gronden wor
den door de gemeentebesturen verkocht.
Zij moeten zich wel aan de normale prij-
:n houden.
Landbouwgronden
Volgens minister Mansholt ls het de
grootste zorg van de regering om te voor
komen dat door de afschaffing vande
prijsbeheersing van niet-landbouwgron
den de prijsbeheersing van de landbouw
gronden in- gevaar wordt gebracht. Deze
prijsbeheersing vond hij een dermate
groot goed, dat er geen enkele risico ge-
n mag worden. De minister van
landbouw had bezwaar tegen de opvatting
de heer V. d. Heuvel (a.r.), dat de
Grondkamers zich niet moeten bemoeien
met de vraag of de overdracht van grond
niet leidt tot een ondoelmatige verkave
ling. Maar minister Mansholt vindt deze
landbouwkundige toetsing van het groot
ste belang, daar het nog wel 15 jaar kan
duren, voordat de gronden het slachtoffer
worden van de bouwnijverheid. Ook al
:e nu reeds in het uitbreidingsplan
opgenomen. Door deze toetslngsmogelijk-
hedl wordt ook de pachter beschermd te
gen grondspeculaties van de eigenaar.
Ook voor deze gronden moet het voor
keursrecht van de pachter blijven be
staan. De heer V. d. Heuvel vond dit van
geen betekenis omdat de prijzen toch wor
den losgelaten. Dat de prijzen van de
landbouwgronden worden beheerst zit in
het feit, dat naar deze gronden altijd nog
vraag is dan naar niet-landbouw
gronden. De heer Vondeling had op de gro
te winsten van de bouwers gewezen. Gaan
zij nog niet meer verdienen nu de prijs
beheersing van de niet-landbouwgronden
meer geldt? Daar geloofde minister
Witte niet veel van. Het bouwrijp maken
grond is geen winstgevende bezig
heid. Bijna zonder uitzondering nemen
de gemeenten deze taak ter hand.
Bij de replieken handhaafden de socia
listen hun bezwaren. De ministers zullen
vandaag daar nogmaals op antwoorden.
En dan komen er nog verschillende amen
dementen aan de orde.
Youth for Christ in
Rotterdams Ahoy
De Youth for Christ in Nederland zal
haar tienjarig bestaan zaterdagavond 8
vieren met een grote rafllly ln de
Ahoy-hal te Rotterdam.
Deze Jubileumsamenkomst, die een
Landelijk karakter draagt, zal worden toe
gesproken door de president van de
internationale Youth for Christ-beweging,
dr. Robert A. Cook. Medewerking ver
lenen o.a. de Oostenrijker Georg Friesen
(zang), de Amerikaan Dave Barnes (vi
brafoon) en het grote IJ.E.-koor ui't
Charlois. De meeting zal tot ongeveer
Ihalf twaalf duren.
