YOUTH FOR CHRIST
'VW'Wi. -r.
i' JT aW-: >7
GODSDIENSTIG
JOURNAAL
v<
Een Bijbelvertaling, die
tegenkanting ondervond
veel
WE HADDEN WILLEN BLIJVEN
w*
>56
TIEN JAAR GELEDEN KWAM
naar Nederland
Beweging die plaats in hetgeestelijk
*La4 Terwijl de geallieerde troepen met rasse schreden voortsnelden
door West-Europa en de Duitse legers steeds verder in het nauw
dreven; terwijl de Amerikaanse soldaten voetje«yoor voetje Okinawa
en andere eilanden in de Stille Zuidzee op de Japanners veroverden,
verdrongen krantenkoppen over godsdienstige samenkomsten de
32. oorlogsartikelen van de voorpagina's der Amerikaanse bladen.
KI8; Twintigduizend mensen bij elkaar in Detroit om naar een jong
predikant te luisteren; 30.000 in Chicago; 18.000 in Toronto; steeds
meer jeugdsamenkomsten werden in de grote steden gehouden
op de zaterdagavond. Youth for Christ had zijn intrede gedaan.
Er was nimmer een oprichtingsvergadering, er bestonden geen
I comité's voor onderzoek en voorbereiding, er waren geen enquêtes,
»og. er werden nauwelijks comité's gevormd en toch sprongen de samen-
I komsten als paddestoelen uit de grond.
leven veroverde
rek
ZONDAGSBLAD
Tien jaar geleden kwam een
team van de Youth for Christ"-
organisatie uit Amerika naar ons
land. De jeugd tot Christus te
brengen was hun doel. Overal
vonden zij volle zalen en na tien
jaar gaat deze arbeid nog altijd
door. Deze foto geeft een beeld
van een rally in de Lutherse
kerk in Den Haag.
ZATERDAG 7 APRIL 1956
'i v
Jf' ,44 ;v
In 1946 zochten de verschillende ste
den contact met elkaar en vroegen jonge
predikanten en leken zich af. of deze
wijze van evangeliseren, die door de
jeugd van de USA zo spontaan was ont
vangen. ook in andere landen ingang
zou kunnen vinden Een bakker van Ne
derlandse afkomst, die een rally" had
bezocht, kon niet slapen en moest steeds
maar aan zijn oude vaderland denken
Zelf had hij weinig van de kerk willen
weten. Pas in het nieuwe land was hij
tot een bewust geloofsleven gekomen»
maar nu hij die jeugdsamenkomsten be
zocht had, vroeg hij zich steeds maar
af of dit ook niet geschikt zou zijn
voor Holland Met de gedachte: „Toch
eens met de dominé over spreken" sliep
hij in. Zijn predikant van de Dutch
Reformed Church sliep die nacht ook
onrustig. Telkens droomde hij van het
land, waar zijn kerkgenootschap van
daan kwam en slechts weinig uitgerust
besteeg hij de volgende zondagochtend
de kansel. Hij wilde eigenlijk wat gaan
rusten, toen de bakker hem aansprak
bij het verlaten van de consistoriekamer,
maar van rusten kwam niet veel.
Dit gesprek werd het begin van vele
vergaderingen en in datzelfde jaar nog
landde Spencer de Jong met twee chris
telijke musici in Nederland om Youth
ste i for Christ-samenkomsten te beleggen.
De Hollandse predi
kanten waren sceptisch.
Zoiets zou tot misluk
king gedoemd zijn, meen
den zij. En de uitnodi
ging vonden de meesten
maar een gevaarlijke
vertoning. Na iedere
preek .werd de jeugd
immers opgeroepen om
te kiezen, en wie Chris
tus wilde aanvaarden
moest naar voren komen.
Was dit wel in overeen
stemming met onze cal
vinistische inslag en
leer? Ook de kranten vonden het maar
onzin. ..Godsdienst der Jazz" noemden
ze het en toen in één van de steden
voor de samenkomst tientallen bier-
fg vaten de zaal werden ingèrold om een
podium te maken, schreef een dagblad
7' dat er na afloop gedronken werd en
g[ er bal na was. Nochtans kwamen de
■ij duizenden. Terwijl er op het Malieveld
in Den Haag kermis was, trokken er
zoveel mensen naar de bijeenkomst in
de Dierentuin dat twee duizend men
sen, twee uur lang buiten in de mot
regen moesten wachten voor de tweede
i samenkomst op dezelfde avond.
Toen het Amerikaanse team vertrok
bleef een klein Nederlands comité ach
ter om naar Nederlandse vormen, we
gen en methoden te zoeken Is dit ge
lukt? Wie zal het zeggen! Tegenstanders
1| roepen luidkeels, „Neen'" voorstanders
zullen de vraag beamen. Niemand zal
echter kunnen ontkennen dat er daad
werkelijke vruchten zijn geweest. Moet
ik schrijven over de politieke gevange
ne, die een uur vóór zijn dood schreef
aan het landelijk secretariaat, dat het
lied: „Vreest niet geloof alleen," voor
hem zo n zegen was, nu hij gefusilleerd
zou worden, wegens misdaden begaan
in de oorlog. Of over het meisje dat
nimmer nog in een kerk was geweest
en op weg naar een bal terechtkwam
in een samenkomst en nu op velerlei
wijzen verbonden is aan geestelijk werk?
Het is een onverwerpbaar feit dat vele
jonge levens met de dringende boodschap
van Christus werden geconfronteerd en
I tot daadwerkelijke verandering zijn ge
komen.
Dit alles wil helemaal niet zeggen dat
er geen kritiek meer is op grondslag
en werkwijze, en ook niet dat er geen
kritiek meer mogelijk zou zijn. Nog al
tijd werpt deze evangelisatiemethode
honderden vragen op zowel bij vóór- als
tegenstanders, nog altijd is er een zoe
ken naar de juiste weg. Verschillende
kerkelijke leiders distanciëren zich van
dit werk, omdat de grondslag voor hen
te orthodox, of zoals zij zeggen, te fun
damentalistisch is. De beweging gelooft
in de onfeilbare inspiratie van de oor
spronkelijke manuscripten van Gods
Woord, in de maagdelijke geboorte van
Christus, in de opstanding van degenen,
die behouden zijn en degenen die ver
loren zullen gaan.
Vooral dit laatste blijkt voor velen
een struikelblok te zijn, men noemt dit
ouderwets, men wil daar liever niet
over praten, liever meer de nadruk leg
gen op Gods liefde. Van meer orthodoxe
zijde valt men over het feit. dat de
beweging naai alle kerken toe wil wer
ken, d w z. mensen, die uit kerken ko
men, die de grondslag in het geheel
niet aanvaarden, als zij tot een bewuste
verandering zijn gekomen hen weer te-
In het kerkje van een kleine
stad in Oost-Schotland was de
avonddienst bijna ten einde. De
oude predikant kondigde het
laatste gezang aan, toen plotse
ling alle lichten uitgingen. Na
een ogenblik stilte stond de
voorlezer op en zei: ,.Dat ge
zang kennen we niet, dominé,
maar we kunnen allemaal ,.Dc
Heer is mijn Herder" in het
donker zingen." „Dat is goed,"
antwoordde de dominé, „We
zingen dat gezang en laat me
er aan toevoegen, dat het voor
iedereen goed is, als hij „De
Heer is mijn Herder" in het
donker kan zingen.
fan tijd tot tjjd gaan we in de
komende maanden op dese pagina
u ietc vertellen over de Nederlandse
jeugdbewegingen en organisaties op
geestelijk gebied. Het tienjarig be
slaan van Youth for Christ Neder
land, dat herdacht wordt tijdens de
Europese conferentie in Oosterbeek
van 1115 april, en in het openbaar
orden
op 14 april in de Rotterdams*
internationale werk, dr. Bob Cook uil
goede reden om te beginnen met de
m een Nederlands hart draagt. De nat
Chit
Ahoy hallen, waar de pr
zal spreken, wc
nept: .Jeugd 100
ten, die in 1946 r
komsten hield
deze Engelse 1
de Engelse klank reeds 1
lands equivalent gezocht.
begonnt
zalen en kerken van t
werd door Nederlander
ingeburgerd, heeft men
i land. Het
kerkje 1
i onmogelijk, want het
rugstuurt naar hun eigen kerkge-.zorg en opbouw wijdt en predikanten
nootschap. wil helpen bij de opbouw van een be
ne leiders uit dit werk vragen dan op wust !ekenapostolaat in de kerken In
hun beurt weer: „Maar moeten wij dan Nederland dateert het samenwerken van
een eigen groepje vormen, een nieuw 1952 Zoals mer, wee: heeft het werk
de bestaande kerken? Dat'van de Navigators ook geholpen in de
samenkomst van Billy
In het begin bestond
bij vele belangstellenden
de vrees, dat Jeugd voor
Christus zou uitgroeien
tot een eigen kerkje of
vereniging. Tot nu toe
is deze vrees ongegrond
gebleken. Wel is het ka
rakter van het werk in
de loop der tien jaar
enigszins veranderd. Oor
spronkelijk belegde men
een grote samenkomst op
één avond in een bepaal
de stad. in sommige steden waren deze
amenkomsten zeifs maandelijks of in
ieder geval vrij regelmatig. Dit gebeurt
no.z .naar in Nederland is men nimmer
gekomen- tot eer,_vaste samenkomst op
elke zaterdagavond Men bleef de on
regelmatige grote stoten verkiezen bo
ven kleinere regelmatige bijeenkomsten
Om de bezwaren hieraan verbonden
enigszins op' te vangen heeft men ge
probeerd in verschillende steden en dor
pen om de Duitse methoden te volgen
en eep serie samenkomsten achter el-
ka ar :net één spreker te beleggen Deze
campagnes duurden van drie tot zeven
tien dagen achtereen, maar de vele
avondcursussen in de winter weerhou
den vele jongeren om regelmatig te
komen. Veel beter werkte deze methode
's zomers ir: een tent en daarom heeft
het Nederlandse werk een eigen tent
aangekocht, die op hel ogenblik wel K
grootste evangelisatietent in Nederland
is. Op vole andere manieren wordt ook
nog gewerkt, zoals bijv. in de open
lucht. door zomerkampen in Giethoorn
en Zeeland, conferenties en bovendien
geeft de beweging een goed geredigeerd,
actueel maandblad uit „Jeugd in Actie",
dat de laatste jaren sterk is gegroeid.
Als op 14 april het tienjarig bestaan
van „Youlh for Christ" In een open
bare samenkomst herdacht wordt, mag
deze jeugdbeweging terecht zeggen, dat
zij in korte tijd zich een plaats heeft
veroverd in het geestelijk leven van ons
land en de stimulans is geweest direct
en indirect voor veel evangelisatiewerk-
Dit is over de gehele wereld waar. Ame-
rika's drie bekendste evangelisten Billy
Graham. Jack Shuler en mevrouw Rosell
komen alle drie voort uit dit jcugdevan-
gelisatiewerk en nemen nog op vele wij
zen deel. Billy Graham is zelfs eerste
vice-president van Youth for Christ In
ternational. Het einde van dit werk is
nog niet in zicht. Het groeit veeleer en
de drie vrijgestelden zijn zo overbeladen
met werk, dat reeds gesproken wordt
over een vierde. Ook als we in alle
opzichten deze moderne beweging, die
een oude boodschap uil brengen niet
voor honderd procent kunnen aanvaar
den, zullen we toch dankbaar moeten
zijn, dat zovele niet kerkelijke jongeren
door dit werk de roepstem van Jezus
Christus horen.
KAGAWA TELT ZIJN
DAGEN
De bekende Japanse prediker en her
vormer Kagawadie onlangs in het
Noorse parlement genoemd werd in
verband met de Nobelprijs voor de
vrede, is zojuist van een ernstige
ziekte hersteld. Kagawa sprak de
geruchten tegen, als zou hij niet
meer kunnen werken meldt de
Evangelische Presse Dienst. Hij gaf
echter toe dat hij zijn oude kracht
wel niet meer herwinnen zou. ..Ik
tel mijn dagen!" zei hij, „en zie het
feit onder ogen dat binnen kortere
of langere tijd anderen mijn werk
voort zullen moeten zetten, dat ik
mocht beginnen."
EEN NIEUWE
LUTHERBIJBEL
In Duitsland is men reeds sinds enige
tijd bezig aan een verbetering van
het Nieuwe Testament van de Lu-
therbijbel. Nu het werk bijna be
ëindigd is zal men ook gaan begin
nen aan het Oude Testament. Een
commissie van 15 bekende professo
ren en theologen is nu aangesteld
onder voorzitterschap van bisschop
D. Herntrich.
ENGELSE KERK
NAAR MOSKOU?
Volgens een bericht van Tass, het
Sow jet Russische persbureau, heeft
de Patriarch van ae Russisch Or
thodoxe Kerk de aartsbisschop van
Canterbury uitgenodigd om een
delegatie naar Rusland te zenden
„om bepaalde theologische proble
men, die de Orthodoxe en Angli
caanse Kerk aangaan te bespreken".
Welke problemen dit zijn werd niet
medegedeeld. De uitnodiging gold
voor juli van dit jaar.
GETUIGEN IN HET
GEWONE WERK
Hoe vaak is de vraag al niet gesteld:
„Kunnen wij als Christenen in het
gewone dagelijkse werk getuigen?'
Velen zeggen volmondig „Ja, natuur
lijk. Dat moet zelfs!" Anderen zijn
voorzichtiger. De tijd onder ons
werk is immers niet van ons? Wij
moeten ons iverk goed doen, dat is
ons getuigenis. Jan H. de Groot be
handelde deze vraag in het blad ..De
Hervormde Kerk" rn legde er ir
eerste plaats de nadruk op. dat
onze arbeidsuren moeten besteden
aan ons gewone werk en het goed
behoren te doen.
Hij schrijft: „Het spreken over je ge
loof zal dat werk beslist niet ten
goede komen Dat wil niet zeggen
dat de schrijver meent, dat we
mer kunnen spreken. Juist het tegen
deel is waar. ..Die kans is er. Maar
zij komt niet dikwijls voor. En dat
maar goed ook." Als voorbeeld haalt
hij aan: „Ik herinner mij zulk eer
situatie' toen het tot mijn gewom
werk behoorde wekelijks een verga
dering bij te wonen, waar zaken
van organisatie "en beleid werden
besproken. Er werd een voorstel ge
daan dat er op het eerste gezicht
heel aannemelijk uit zag. maa
nadere toelichting bedenkelijke kan
ten kreeg.
Toch was men op het punt het voorstel
aan te nemen. Toen stond één onzer
op en zei: „Ik geloof niet dat de Here
Jezus dit plan goedkeurt!" Het werd
stil. We werden plotseling geconfron
teerd met een man, die te midden
van zijn gewone werk over zijn ge
loof sprak.
Schrijver De Groot laat uitkomen dat
we niet ons best moeten doen
gelegenheden te zoeken, maar
de geboden kansen mogen en moeten
aangrijpen en eindigt dan: „Probeer
het ook niet je beter of hoger, of
heiliger voor te doen. Dan ben je
een huichelaar, maar getuig, spreek
over je geloof en zijn betekenis voor
je leven, dwars door al je gebreken
en je tekortkomingen heen. Want de
kans in je gewone leven krijg je.
zoals de man die i de vergadering
opstond en zei: „Ik geloof niet dat
onze Here Jezus het goedkeurt".
grote deel
lijdend lid van e
kerk of kring"
„Hier- lig* één van de grootste pro
blemen in dit werk en ook de leiders
van Youth for Christ hebben geen op
lossing gevonden. Men is evenwei tot
de conclusie gekomen naar alle kerken
toe", om geen precedent te scheppen
Het was een kiezen tussen twee cmg.n,
die niet voldeden. Ook bij het werk van
Billy Graham komt dit dilemma telkens
weer aan de orde, maar ook daar neeXt
men dezelfde lijn getrokken. Een tweede
groot probleem is: Wat gebeurt er met
de mensen die geen christelijke achter
grond hebben en tót' geloof komen? Hoe
worden zij opgevangen? Juist van de
kant van de kerk is hiervoor begrip
nodig, omdat vele buitenkerkelijken zich
vaak moeilijk kunnen inleven In de
kerkelijke gedachtensfeer, vooral in de
meer orthodoxe kerken, en omgekeerd
kerkelijke mensen vaak helemaal niet
gebrand zijn op zo'n nieuweling, die er
zulke heel andere gewoontes op na
houdt. Om het vacuum dat in vele ge
vallen ontstond, enigszins tegen te gaan
is er in Amerika een zeer nauw sa
menwerken met de Navigators-organisa
tie sinds 1948, die zich geheel aan na-
In Je
erenigde
Stalen
•ertaling heftig be
kritiseerden. Het waren niet alleen de
„dommen in de lande." de hypgr-ortho-
doxen. de superfundamentalisten, die in
het geweer kwamen. Ook geleerden van
naam van seminaria wierpen zich «n
het strijdperk met recensies, die uitvoe
rig wezen op de gevaren van de nieuwe
vertaling. Men richtte zich in dc aller
eerste- plaats tegen de commissie, cie
de vertaling verzorgde. Het werk ging
oorspronkelijk uit van de Federal Coun
cil. de Amerikaanse afdeling van de We
reldraad, die zich graag voordoet als de
spreekbuis van het gehele protestantis
me, maar dat in wezen in het geheel
.niet is. Grote groepen, ja, vrijwel alle
I orthodoxe kerken en kerkgenootschappen
houden zich afzijdig en de Federal Coun
cil, is veel meer dan de Wereldraad
in Europa zeer eenzijdig samengesteld
uit vrijzinnigen en neo-orthodoxen.
Het gevolg is een grote kloof en toen
Ongveer gelijktijdig met onze ,°P.-,.die de
nieuwe vertaling van de Bijbel
door het Nederlands Bijbel
genootschap verscheen ook in de
Verenigde Staten een nieuwe
vertaling, dié zich onder de nog
al autoritaire naam: Herziene
Standaard Vertaling aankondig
de. Het werd de „bestseller" van
het jaar en van alle volgende
jaren. Men noemde het de groot
ste gebeurtenis in de geschiede
nis van de Bijbel in 341 jaar en
een vooraanstaand predikant in
New York zei: „Deze vertaling
kan een vernieuwde belangstel
ling voor de Bijbel wekken enjdan ook de°commissfe werd aangesteld,
een geestelijk 'ontwaken ver- ^e,r&d"d
oorzaken in on-s land." [die aanvaardbaar was voor de niet aan
gesloten kerken Wel was een Joods ge-
Nie» iedereen was evenwel zo enthou-leerde aangezocht, die niets van het
siast In de meer behoudende en ortho- Christendom wil weten. Men voelde dit
doxe kringen gingen al gauw stemmen!als een aanval op dt orthodoxe positie aanval
Hoewel in Nederland de
Nieuwe Vertaling van het Ne-
derlands Bijbelgenootschap over
het algemeen zeer gunstig werd
ontvangen, zijn er ook bij ons
mensen, die nog huiverig staan I
tegenover deze nieuwigheid, j
getuige de advertentie in het
Gereformeerd Weekblad waarin
naast boeken van Karl May en
W. Schippers ook een aantal i
Bijbels worden aangeboden „in I
zuivere vertaling", en de kop
van de advertentie zegt welke
■vertaling „zuiver" is nl. „de
zuivere oude vertaling".
door
DOROTHY S. MCCAMMON
4 Onze kliniek
Eén van de eerste verhalen, die de
rondte deden na onze aankomst was, dat
al die grote hutkoffers en kisten een wes
ters ziekenhuis bevatten. Dat geen van ons
dokter was, deed aan de zaak niets af,
want alle buitenlanders konden immers
zieken genezen? En was Luella bovendien
geen verpleegster?
Onze kleine kliniek moet hen wel teleurgesteld
hebben, maar wij waren er trots op. Een gedeelte
van de oude gebouwen, die waren blijven staan
werden volgens Luella's plannen verbouwd. Een
grote kamer, die op de straat uit kwam. werd
gebruikt voor dc Zondagschool en Bijbelklassen,
maar op kliniekdag was het de wachtkamer. Hier
wrong zich de menigte naar binnen, als de deur
werd geopend. Eens werd de deur eenvoudig kapot-
gedrukt en werd degene die de nummers uit
reikte bijna onder de voet gelopen
Deze kliniek bracht ons een gehele nieuwe kring
vrienden en was een prachtige kans om de liefde
van Christus te uiten. We deelden steeds tractaten
en evangelietjes uit in de wachtkamer en hadden
goede gesprekken met de patiënten. Vaak kregen
we mensen die helemaal niet lichamelijk ziek wa
ren, maar vol geestelijke problemen
waren wel geen psychiaters, maar i
de boodschap van vrede vertellen.
Ik ben geen apothekeresse, maar ik vond de
medische verzorging altijd interessant. Met behulp
van een dokter uit Chunking had Luella de be
langrijkste geneesmiddelen uitgekozen, die ze durf
de uitdelen. Voorts konden we altijd het procédé
„Meng Zelf" volgen. Hoestsyroop? Kook stroop en
doe er wat medicijn bij. Voor kinderen' Verdunnen
met water. Poeders? Sla de pillen kapot en vul
kleine zakjes. Etiketten? Nutteloos want de meeste
patiënten konden lezen noch schrijven. Om de hoe
veel uur innemen? Er zijn geen klokken. We her
haalden dus onze instructies en we lieten de
patiënten ze zo vaak achtereen opzeggen, dat we
er tureluurs van waren, maar zij het nimmer meer
konden vergeten. In het begin moeten we wel
rare dingen gezegd hebben De woorden voor
„zweer", „boot", en „bed" zijn voor een buiten
lander bijna niet uit elkaar te houden. En zelf kon
ik nooit het verschil onthouden tussen „olie" en
„medicijn". Ik moet eerlijk bekennen dat ik vast
vaak gezegd moet hebben, dat de mensen in hun
boot moesten duiken en olie op hun bedden r
konden wel
fioed vrouw?'
e doorgesneden?'
Er gebeurde steeds weer i
hadden veel tevreden klanten. De prijzen waren be
trekkelijk laag, omdat we geen winst wilden maken.
Ik herinner me een hulpeloze oude man, die zich
met twee stokken moeizaam voortbewoog. Hij wil
de niet geloven, dat we hem niet konden helpen
en zonder medicijn wilde hij niet naar huis Ein
delijk, de wanhoop nabij, gaf de Chinese verpleeg
ster, die ons was komen helpen, hem voldoende
pepermunt in poedervorm om hem tien dagen van
de deur te houden. De volgende dag was hij al
weer terug. Het had hem zo goed gesmaakt, dat
hij alles in één keer had opgegeten en nu meer
kwam halen.
Onze meelijwekkendste gevallen waren de kleine
babies, die door grootouders of andere familieleden
gebracht werden.
,Wat een aardige baby".
„Ja, maar Jiij wil niet eten".
„Heeft de moeder melk?"
„Ja maar hij spuugt het weer uit."
„Kan hij niet slikken?"
„Ik geloot het niet."
„Hoe oud?"
„Vijf dagen."
„Wie was de
„Ik zelf."
„Waar hebt u de navelstreng
„Met een stuk dakpan."
Weer zo'n geval waar wij niets konden doen. dan
nog eens opnieuw de nadruk leggen op het belang
van steriel materiaal.
Door dit soort ervaringen kwamen we ertoe om
een „baby-was-dag" in te stellen. Kinderen, die
in de herfst geboren waren, hadden in de lente
nog geen bad gehad. Andere met huidziekten had
den een extra bad juist hard nodig. De moeders
waren er heel enthousiast over. en dit schreef ik
in die dagen in mijn dagboek:
„Vandaag was het „baby-dag". Juli, onze Chi-
pieegster had dienst in de wachtkamer
nummers en tractaten uit te delen en te zor-
dat de kinderen op tijd uitgekleed zijn. Als
opkomst groot genoeg is geeft Juli de moeders
een aantal practische wenken, die de moeders kun
nen onthouden. Het is dankbaar werk om de vieze,
stinkende gevalletjes om te toveren in schone,
rosé, gepoeierde babies. Wij wassen het van het
hoofd tot de voeten en sommige moeders zijn daar
over ontsteld. Ze houden het er maar op, dat wij
„medicijn-water" gebruiken en ze staan steeds
weer verbaasd dat we een schone handdoek gebrui
ken voor ieder kind! Velen zitten onder de schurft.
We branden wijn in de pan. na ieder bad en we
eindigen de behandeling door de kinderen met bo
nenpoeder te bestrooien uit een oude kaneelbus.
We wegen ze na ieder bad en de moeders raken
in de wolken als de lijn op de kaart omhoog gaat.
Gisteren was er een moeder, die vertelde dat dit
het eerste bad was in vier maanden en dat is
niets ongewoons. Twee moeders zeiden, dat ze
thuis hun babies ook zouden willen wassen, maar
dat hun schoonmoeders, die nog „oude hersens"
hebben het gevaarlijk vonden Stiekum knijpen ze
er nu twee keer in de week tussen uit. Ik begrijp
echter niet. hoe ze hun grootmoeders het ontbre
ken van de knoflooklucht verklaren."
Deze kliniek bleef twee maal pei weel- geopend
tot december 1949. Toen bevonden we ons reeds
achter het bamboegordijn De mensen durfden niet
meer te komen, omdat ze bang waren voor Ame
rikaanse handlangers gehouden te worden. Het had
toen geen zin meer verder door te gaan en bo
vendien verzegelden de „bevrijders" al onze bezit
tingen
VOLGENDE WEEK:
„Het werk groeit1'
en een verkapt invoegen van vrijzinnig
gedachten in de vertaling. Vooral d
vertaling van Jesaja 7:14 waar in d
oude vertaling „virgin" (maagd
en in de nieuwe vertaling „maid" (bij
jonkvrouw) staat werd een verkap-
anval genoemd op de leer van de
maagdelijke geboorte.
Een groot aantal kerkgenootschappen
besloot daarom de nieuwe vertaling niet
te gebruiken en in sommige kerken
kwam men zelfs tot „Bybelverbrandlngs-
dlensten". Dit laatste moge extreem
zijn, maar de negatieve houding wordt
lang niet alleen ingenomen door de ex
treme elementen onder de orthodoxen.
Zelfs een man als -Silly Graham, die
zich wijselijk niet aan een uitspraak
gewaagd heeft, gebruikt de nieui
taling niet.
Niet de eerste keer
Dit is niet de eerste keer dat
Amerika een poging onderneemt
een verbeterde vertaling te komen. In
de tweede helft van de negentiende e«
werkte een commissie van Engelsen
Amerikanen aan een vertaling Toen het
nieuwe Testament in de Engelse Herzie
ne Vertaling gepubliceerd werd in 1881
was de verkoop fenomenaal. Binnen eer
iaar tijds werden meer dan 3 000.000
Nieuwe Testamenten verkocht. Nu, zo
veel jaren later, heeft deze vertaling de
oude vertaling van koning Jacobus in
het geheel niet verdrongen. Hii wordt
zelfs zeer weinig gebruik* en zeker niel
door de gewone kerkn ensen. Door ver
schillen van opvatting, n tussen de Ame
rikanen en Engelsen trokken de eersten
zich terug en werkten aan een eigen
Amerikaanse Herziene vertaling die in
1901 werd uitgegeven, maar ook deze
vertaling wordt betrekkelijk weinig ge
bruikt, niet omdat zij geen betere ver
klaring en vertaling van de grondtekst
zou geven, maar omdat zij ten ene ma
le de literaire kwaliteiten van de Oude
Vertaling mist Men heef' nu geprobeerd
om te komen tot een werkelijk aan
vaardbare herziening, maar men is er
ondanks de geweldige verkoop niet in
geslaagd. De voor Engeisen cn Ameri
kanen zo vertrouwde Geautoriseerde
Vertaling van Koning Jacobus van 1611
blijft de Bijbel van de houten broek
De kloof tussen voorstanders en tegen-
diep, dat zij
brugd zal worden.
Hard nodig
Toch is een nieuwe vertaling, die al
gemeen aanvaard zou kunnen worden
hard nodig, in de afgelopen maanden
heeft een predikant Dr. Frank W. Mont
gomery in verband met zijn doctors
these een onderzoek ingesteld, waaruit
bleek dat de 1358 leerlingen van middel
bare scholen veel vlugger en beter vra
gen konden beantwoor- en. gebaseerd
op het gelezene in de nieuwste verta
ling dan in de oude. Maar ook ontdekte
deze predikant dat grote gedeelten ir
Hoe het niet moet...
Enige dagen geleden vond Ik tussen
mijn papieren een nog niet gelezen
nummer van een evangelisatieblad. Er
stond een artikel in van „een broeder,
die wij goed kennen" maar wiens naam
niet genoemd was, over tractaatver-
spreiding in Spanje. Zo tussen neus en
lippen vertelt de man hoe en waar hij
de tractater verspreidde: „De vrees in
Spanje is heel groot. In de straten
geef ik hier en daar tractaten. In de
kerk (klaarblijkelijk de R.K. Kerk) leg
ik er één in het missaalboek. De kos
ter krijgt er één en enkele kerkbezoek-
sters ontvangen een tractaat". Is het dan
een wonder dat er moeilijkheden ko
men als deze tractaten in het missaal
boek gevonden worden. Dit soort dingen
doet het evangelisatiewerk in Spanje
veel meer kwaad dan goed. Deze „broe
der" is al lang weer verdwenen, maar
de plaatselijke gelovigen krijgen het op
hun brood.
'IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIP
Hoe het ook niet moet..
Een soortgelijk iets maakte ik on
langs in Nederland mee. We zaten bij
een zeer ijverig evangeliserend vriend
aan tafel. Slechts één van de aanwezi
gen was niet verbonden aan het een of
ander kerkelijk of geestelijk werk en
niemand wist of hij wel eens naar de
kerk ging of niet. Voor de maaltijd bad
de gastheer hardop voor een zegen,
maar tevens langdurig of God, als er
nog onbekeerden bij waren, hen wilde
roepen en tot bekering brengen. Als ik
op de stoel van onze onbekende vriend
had gezeten was ik opgestaan en weg
gegaan en was er nooit meer gekomen,
en waarschijnlijk ook nooit meer in
een kerk.
Illllllllllllllllllllllllllltll'
Israël-Ismaël
In het blad „De Waagschaal" be
spreekt mejuffrouw H. Kohlbrugge de
verhouding tussen Israël en de Arabie
ren in verband met de prediking van
het Evangelie. Zij schildert de geeste
lijke houding van de Islam, die geen
uitverkoren volk kent, maar leert dat
God het ene ongehoorzame volk na het
andere vernietigt. Als de Arabieren nu
de staat Israël laten bestaan, betekert
dit een toegeven dat Allah's greep de
Arabieren ook zelf heeft beetgepakt,
dat Hij hen zal vernietigen. Daarom
is het hun heilige plicht om de heilige
stad Jeruzalem te behouden en het
land verder te heroveren. De schrijf
ster eindigt dan met de vraag: Zou
God ons een weg willen wijzen voor
Israël en Ismaël zonder dat schijnbaar
onvermijdelijke vreselijke bloedbad? Ik
ben bang dat ik haar vraag op grond
van wat ik lees in de Bijbel met
.„Neen!" moet beantwoorden. De tegen
stelling IsraëlIsmaël begonnen in Ge
nesis, wordt telkens weer openbaar in
het Oude Testament. Hoewel er nog
steeds theologen zijn, die niet in het
herstel van Israël geloven, kan lk toch
niet loskomen van het feit, dat Paulus
in Romeinen 11 25, 26 (als hij spreekt
over de verharding, die voor een deel
over Israël gekomen is totdat de vol
heid der heidenen zal ingegaan zijn)
wel degelijk aan een herstel van Is
raël denkt. Als dit zo is dan zullen om
Israël ook de veldslagen nog geleverd
moeten worden, die de Bijbel noemt,
zoals de slag bij Armageddon. Leven
wij in die tijd? Velen willen dit ons
doen geloven. Christus antwoordde zijn
discipelen op die vraag: „Het komt U
niet toe, te weten de tijden of gele
genheden" (Hand. 1 7). Wij moeten
getuigen zijn, én in Israël én in Is
maël en ondertussen doen wij er wel
aan te luisteren naar de oproep van
de Psalmist: „Bidt om de vrede van
Jeruzalem!"
Illtllllllllllllfllllllllllllll
Kettingbrief-manie
Enkele jaren geleden dook de manie
van kettingbriefschrijverij weer op en in
verschillende bladen werd er tegen ge
waarschuwd. Deze week kwamen mij
echter weer twee gevallen onder ogen,
die beide betrekking hadden op dezelfde
brief. Ds. Huizinga schreef in „De
Christen": „Deze week had ik wie weet
hoeveel duizend gulden kunnen winnen,
als ik een brief had doorgezonden, die
ik niet doorzond. Er stond geen afzen
der op de brief, maar het poststempel
zegt, dat Leeuwarden de plaats van her
komt is. Ik zal geen van m'n Leeuwar
der vrienden ervan verdenken mij te
hebben willen verblijden met dit epistel,
dat in het Engels gesteld was. Het eerste
wat ik moest doen was Matth. 12:30 le
zen. Daar staat, ik zal het maar over
schrijven: Wie met Mij niet is, die is
tegen Mij en wie met Mij niet bijeen
brengt, die verstrooit. Wat dat met de in
houd van genoemde brief te maken had
weet ik niet." In het Amerikaanse blad
„Moody Monthly", klaagt de hoofdre
dacteur over hetzelfde euvel. Een soort
gelijke brief, die volgens het opschrift
uit het Nederlands is vertaald werd
hem toegestuurd, alleen daar was de
tekst: Matth. 17:20 en het epistel be
loofde geluk. Hier is een omspringen
met Gods Woord dat slechts met één
naam genoemd kan worden: Heilig
schennis. Laten we deze onzin, die ons
bovendien nog een slechte naam in het
buitenland bezorgt zo spoedig mogelijk
onschadelijk maken.
wordtVan be'de verlalinSen begrepen
Een aanvaardbare Nieuwe Vertaling
-an er echter alleen omen als de drie
Rrootste interkerkelijke bewegingen od
geestelijk gebied n.l. Je meer vrijzinni
ge Federal Council «Wereldraad), de
orthodoxe Amerikaanse Raad van
Christelijke Kerken (IC.C.C.) t.i de Na
tionale Unie van evangelisch denkenden
(in Nederland de Geestelijke Eenheid)
elkander zouden vinden en gezamenlijk
zouden zettenC°Di? UjVt vrijweï^nrn'ogï
lijk vooral omda» een orthodoxe com
missie zeer spoedig aan het werk zal
gaan of al gegaan is om een eigen or
thodoxe vertaling voor te oereiden. De
kloof tussen vrijzinnigheid en orthodoxie,
aie in Nederland enigszins overbrugd
wordt door de zogenaamde midden-or-
tnodoxie, wordt dan nog dieper.
