LAATSTE kinderkruistocht
de nacht viel
voor
Automatische bestuurder
auto's te verwachten?
in
Wat Russische
vertellen over
journalisten
Amerika...
Zij hadden een stem uit het Licht v er nomen
10
Regering vraagt vrijwillige
afstand van woonruimte
NIEUWE LEIDSCHE COUHANT
5
VHIIDAG 16 DECEMBER 1955
In 1942 trokken 460 kinderen
uit Polen naar Israël
WELLICHT NIMMER in de wereldgeschiedenis heeft de mensheid
zulke tragische blunders geslagen als in de tijd der kruistochten en
vaak heeft men zich later afgevraagd hoe het toch mogelijk is geweest,
dat de met enthousiasme en zelfs met fanatisme ondernomen pogingen
het Heilige Land te bevrijden, zo volledig schipbreuk hebben geleden.
De golven van bezieling, die tijdens deze bewogen periode der Christen
heid duizenden Europeanen in lichter laaie zetten, zodat zelfs lammen,
blinden en kreupelen zich aan het waanzinnig avontuur dezer fatale
experimenten overgaven, slaan ons nog steeds met verbazing. Wat moet
de Christenheid van die dagen in 's hemelsnaam hebben bezield om niet
minder dan vier pogingen te ondernemen het Heilige Land aan de Sara-
cenen te ontworstelen? W^s het soms het fanatisme der wanhoop, voelde
men dat hier het prestige van een verkeerd begrepen Christendom op
het spel stond en wa& men nog niet zo ver, dat men wist, dat het uiteinde-
- lijk toch alleen gaat om het geloof
religieus begrip?
a UET ANTWOORD is niet gemakke-
lijk te geven.
1 Wel staat het als een paal boven
water dat de organisatie der kruis-
tochten allermiserabelst was. zodanig
'•■'.zelfs, dat wij alle romantische ver-
s halen en films, die best-sellers en'
Hollywood-studio's ons in schrille
technicolors hebben voorgeschoteld.
1 als pure fantasie van de hand kunnen
I uiijzen.
De mensen stierven lydevs de
l tochten als ratten. Aanvankelijk ge-
hypnotiseerd door het ideaal de
bakermat van het Christendom aan
de Heidenen te ontrukken, gaven zij
zich al ras over aan bandeloosheid,
roof en moord.
En het wa-
ren de pest,
de cholera en
de typhus die
de kruislegers
nog verder deci
meerden.
Mocht men
er aanvankelijk
van overtuigd
zijn geweest, dat
men bezig was
Gods Wil uit te
voeren, weldra
bleek.
Een jong
journalist
over een
jonge staat
in ons" en niet om een geografisch-
Geestelijk zwaar
geschokt
ÏK ZIT in de kamer van Betty. Betty
woont in de Israëlische woestijnstad
Beer Sheba en vanmiddag heeft ze me
uitgenodigd om bij haar de avondboter
ham te komen gebruiken. Ik had hon
ger en heb dus direct ..ja" gezegd. Erg
materialistisch, maar toch ook wel be
grijpelijk. als je een rit van 250 kilome
ter door de Negev achter de rug hebt.
Eén rit, niet met een trein, een bus of
een taxi, maar doodgewoon, boven op
de kruin van een hoogbeladen vracht
wagen.
Voordat ik Betty's blauw gemeubel
de kamer ben binnen gestapt, heb ik
een wolk van stof,uit m'n khakihemd
geklopt, heb ik m'n hoofd onder
kraan gehouden en geprobeerd
scheiding in m'n verdroogde haar
leggen.
Op m'n blote voeten en met i
schoenen in de hand heb ik aangebeld.
Een dergelijk entrée is in de Negcv
heel gewoon en er is niemand die je
zoiets kwalijk neenu. Of je nu arbeider,
chauffeur of journalist bent, smerig
wordt je na een rit door de woestijn
altijd.
Betty heeft dus met het gewoonste
gezicht van de wereld m'n. schoenen
overgenomen en in een hoekje van het
balkon gekwakt, ze heeft me de douche
gewezen en een schone handdoek gege
ven. ..En hier is rommel om je schoe
nen schoon te maken als je dat als
schone Hollander soms noodzakelijk
heeft ze gezegd. ..Maar ik raad
als je twee stappen bui
door Berlijn marcheerden met spandoe
ken, waarop stond geschreven: Dood
aan de Joden.
Het was de onuitwisbaar in het boek
der geschiedenis geschreven datum:
Maart 1933
„Dood aan de SodaC
He ORGANISATORISCHE moeilijk-
heden waarvoor men bij deze kin-
derexodus kwam te staan waren groot.
Toen de eerste jeugdgroepen in Palesti
na arriveerden schreef Henrlette Szold.
de vrouw die zich reeds veel eerder het
lot der Joodse kinderen had aangetrok-
Eindelijk dan beginnen zij ti komen,
zonder hun ouders, die niet kunnen ver
trekken zonder het risico hun bezittin
gen tot de laatste pfennig te verliezen.
DOOR
WERNER SI'RtIT
Hoe wij er hier in zullen slagen om
voor 3000 tot 4000 kinderen een plaats
te krijgen gaat mijn bevattingsvermo-
boven. Ik denk hierbij niet eens
fondsen die wij voor dit doel
hebben in te stellen, maar aan de ge
weldige organisatie die hiertoe in het le-
;n moet worden geroepen."
Henriettc Szold maakt zich, toen zij
dit schreef, zorgen over hoogstens 4000
kinderi
ouders, die echter niets gehoord schij
nen te hebben. Ik sta stil en luister
weer Zij zijn nu bij het huis van
onze buurman Er wordt geschoten.
Dan weer: „Dood aan de Joden"
Wat zal ik doenOver een paar se
conden zijn zij hier Is er nog kans
te ontsnappen?
De jongen beschrijft hoe de
van de stormtroepen binnenvallen
hen vervolgens door de donkere stra
ten van Emden voeren. Het kind ver
telt hoe hij zijn ouders op schandelijke
wijze ziet vernederen en schrijft dan
„Voor ons begon een vreselijke dag,
gevolgd door een nog verschrikke
lijker nacnt. Een groep mannen en
jongens waaronder ook ik mij bevond,
werd in een schoollokaal op de grond
gelegd. Wij moesten onze ogen geslo
ten houden.
Rondom een tafel zaten de storm-
troepers. Zij vormden het „tribunaal".
Wanneer iemand van ons opgeroepen
werd moest hij op die tafel gaan staan.
De beklaagde werd door felle schijn
werpers bijna helemaal verblind. Mijn
vriend werd aangeklaagd wegens „ras
senschande" Het vonnis luidde: „Dood
straf"
Tussen 7 en 14
D'
De geschieden!, heïft geleerd,I °°°SWPU°< van naar iragieg
lnt ...pi m.„ in «iaat u en ^jdens de wereldoorlog, toen di Joodse
1 »«wr ui staal is ge- ....1.1 .v.
dat Israël
weest. Negen en veertig duizend kinde
ren uit 60 verschillende landen zijn Ui
de grootste kinderkruistocht aller tijnen
opgegaan naar het Heilige Land en wer
den er in 240 landbouwnederzettingen
mrgoed ondergebracht
Welk een kinderleed er achter al deze
cijfers schuilt, val; rauwelijks te be
schrijven. Men heeft van een Joodse
jongen de volgende dagboekaantekening
gevonden:
Emden, 9 November Dodelijke
stilte. Geen geluid te horen. De
straatlantaarn, de lichten in de win
kels en in de huizen zijn gedoofd. Het
half mer in de ochtend.
Plotseling word ik in mijn slaap op
geschrikt door beestachtig geschreeuw
en kreten om hulp. Ik luister tot
dat ik de volgende woorden onder
scheid: „D r uit jullie Joden, de dood
:n jullie
Ik spring uit mijn bed en roep mijn
Tganisaties veelal machteloos
om kinderen uit de bezette gebieden
veilig te doen emigreren.
In de herfst van 1942 kwam er te Je
ruzalem bericht binnen, dat 460 Pools-
De Joodse kinderkruistocht is nog
steeds niet afgelopen. Iedere maand
nog arriveren in de haven van Haifa
honderden kinderen, byeengeveegd
uit de Nooraajrikaanse ghettos,
waar de levensomstandigheden
iedere beschrijving tarten. Eenmaal
in Israël wordt deze jeugd onderge
bracht in scholen of jeugddorpen,
waar zij voorbereid wordt op een
zgrarische taak. Het leerprogramma
bestaat uit halve dagen leren, halve
dagen werken. Zo wordt het geïm
migreerde Joodse kind op de meest
intensieve wijze met zijn nieuwe
vaderland geconfronteerd.
j het je af, want
God der Christenen zijn medewerking
aan deze avonturen onthield.
Zelfs kinderen zijn van deze kruis
tochtenrage het slachtoffer geworden
Toen de eerste expedities, die een
militair karakter hadden, waren mis- jten dc deur bentzijn
lukt en men dit toeschreef aan dc smerig-
bandeloosheid der ridders, riep Paus
Innocentius III de christelijke wereld
nogmaals ter kruistocht. Ditmaal niet
m-et behulp van wapenen, maar door
geloof en gebed.
Vrouwen, ouden van dagen, zieken
en zelfs stervenden meldden zich aan
en ook de Europese jeugd bleef niet
achter.
Een waanzinnige devotie sloeg een
ontelbaar Tantal kinderen in een
onbegrijpelijke ban. Men kan zich
dit in onze moderne tijd nauwelijks
meer voorstellen.
Een jonge schaapherder in Frank-
I rijk haalde duizenden jongens en
meisjes over zijn leiding te erkennen
en reed aan het hoofd van zijn kinder-
leger naar Marseille. Hij beloofde
zijn jeugdige volgelingen veilig over
zeeën en bergen, door noden en ge
varen te voeren En men geloofde
hem. Waarom niet? Het was Gods
Wil immers?
In Duitsland bracht een jongeman
een leger kinderen samen en leidde
het naar Genua.
Is het nog nodig te vertellen, wat
er van deze kinderkruistochten terecht
is gekomen?
Het Franse ..leger" werd -gekid-
vapped door slavenhandelaars en de
Duitse kinderen staken
Zee
der kruistochten voorbij is, vergist
rich. Laat men zich wel realiseren, dat
Palestina uiteindelijk toch verov ird
werd. En wel door de enig. rechtheb
benden: de Joden. Het merkwaardige is,
dat dit voor ons Europeanen tamelyk
onopvallend in zijn werk is gegaan. Ko
rea, Indo-China en Formosa zijn 'ellere
brandpunten in onze verpolitiekte we
reld, maar daardoor is het sluitstuk
van de geschiedenis der kruistochten
ons ontgaan. Wat eenmaal het grootste
moment in het wereldgebeuren was, de
verovering van het Heilige Land, is
voor ons niet veel meer dan een baga
tel gebleken. Zelfs het drama van de
laatste kinderkruistocht, die van tien
duizenden Joodse kinderen, Is ons ont
gaan. Maar de God der Joden had ge
lukkig geen behoefte aan publiciteit en
onopvallend bracht Hij zijn kindei
Kinderen die per sé
niet in de landbouw
willen, worden niet
gedwongen om een
opleiding tot boer of
een andere agrari
sche functie te vol
gen. Weliswaar pro
beert men hen in
deze richting te be
ïnvloeden (grote
stukken van het
land moeten immers
nog ontgonnen wor
den). maar boekt
men geen succes,
doet men niettemin
alle moeite een op
leiding te vinden,
die het kind wel
ligt. Dit zelfs tot
aan universitaire
studies toe. Hier ziet
men een paar immi-
grartjes. die bij een
schoenmaker van een
Jciboets het vak leren
Dit is Betty, de enige sociale jeugd
werkster voor een gebied dat zo groot
is als Groningen, Drenthe, Friesland,
Overijsel, Gelderland en Brabant bij el
kaar.
Dit is het drie en twintig-jarige meis
je, dat me ook over de laatste kinder
kruistocht heeft verteld. En daarom
ben ik zo blij, dat ik Betty heb ont
moet.
Naar Palestina
"H ET BEGON in 1932". vertelt ze.
één jaar voor de „Machtsübernali-
me" door Hitier, dat een groep va:
Duits-Joodse jongens er toe kwam
in een toestand van 'grote moedeloosheid
een bezoek te brengen aan Recha Frei-
er. de vrouw van een rabbijn te Ber
lijn. Reeds hadden Ce eerste anti-Jood
se uitbarstingen in het ..Dritte Reich"
plaats gevonden, waren de eerste syna
gogen in vlammen opgegaan en de eer
ste spiegelruiten van Joodse zaken aan
scherven gegooid. Het anti-semietisme
in zijn verschrikkelijkste vorm begon
zijn kop op te steken.
De twaalf jongens
werkkring ontslagen omdat
uit hun
0 rJoden
En daar Recha Freier bekend
stond als een vriendin van dc jeugd
als onvermoeibare voorvechtster
een zaak die ze aannam, kwamen deze
jongens tot haar om ra;
Wat moesten zij doen'
Recha Freier zag in.
Joodse jeugd in Duitsland geen enkele
hoop meer was om ooit nog eens in het
arbeidsproces daar ingeschakeld te wor
den. Er was maar één uitweg en die
bestond hieruit, deze jongelui en de ge
hele Joodse jeugd in Duitsland zo ver
te krijgen, dat zij naar Palestina zou
vertrekken.
Daar. in het land zelf, zouden de kin
deren zich kunnen voorbereiden op pro
ductief werk. Zij zouden er kunnen le
ven voor hun eigen gemeenschap en
niet alleen meer voor zichzelf, zoals zij
gedwongen waren geweest.
Zij zouden handel en beroep moeten op
geven. voor het bewerken der bodem
Zij zouden verboden en tegenwerking,
haat en eigen machteloosheid van zich
af kunnen schudden en hun ideaal, het
leven voor een eigen vaderland, in ver
vulling kunnen brengen. Aangrijpende
toevalligheid: De vereniging .Kinderen
en Jeugdallyah" (emigratie) kwam tot
legale geboorte op dezelfde dag dat Hit-
de macht greep J
Nazihorden
Joodse kinderen waren aangekomen tn
Pablevi. een Perzische haven aan de
Kaspische Zee. Sinds Polen was over
meesterd hadden zij maanden gezwor
en waren zij overgelaten geweest
de genade of ongenade van reeds
door de oorlog geteisterde bevolkingen.
ZU waren door Tsjecho-Slowakye ge
gaan, door de Oekraine cn door Siberië
zelfs. Door Turkestr.n en Uzbekistan. Zij
hadden geslapen In wouden, waren be
hept met allerlei ziekten en half opge
vreten door ongedierte. Bedreigd ge
weest door wolven cn allen aan de rand
van de hongerdood.
Het waren kinderen tussen zeven en
veertien jaar.
Wat het betekent om deze jeugd aan
onze Israëlische maatscnappij aan te
passen kun je je rauwelijks voorstel
len", vervolgt Betty. „In mijn werk heb
ik eens met een 17-jarige jongen te doen
gehad. Hij leek me heel normaal, maar
na een paar weken ontdekte ik dat hij
leed aan vervolgingswaanzin. Hij had
jaren lang in de bossen van Tsjecho-
Slowakije gezworven en zijn vader voor
zijn ogen zien vermoorden, 's Nachts
had hij verschrikkelijke dromen en werd
dan badend in zijn zweet wakker.
Deze kinderen, langzamerhand
sen geworden, hebben het verti
in hun medemens zo goed als geheel
verloren. Soms schijner ze prijs te stel
len op toenadering, en ben jc dolblij,
dat ze met iemand weer „contact" heb
ben gekregen. Maar opeens zijn ze weer
weg, willen niets meer van je weten
en beschouwen je als een vijand waar
je voor op moet passen. Een nog tra
gischer geval is dat van Mirjam. De
oorlog had zij met haar moeder en nog
twee zusjes doorgebracht in een Duits
concentratiekamp.
Op een keer was de SS binnengeko
men om enkele mannen af te voeren
De vader van Mirjam had zich verstopt
maar de SS had het vier-jarige kind in
enkele minuten over de schuilplaats van
haar vader uitgehoord. Mirjam's vader
werd gegrepen en keerde nimmer terug.
Volgens Mirjam hebben de zusjes haar
er toen van beschuldigd, dat zij met
haar „verraad" haar vader
moord" had."
„Toen ik het meisje probeerde duide
lijk te maken, dat dit helemaal niet het
geval was", vervolgt Betty, ..antwoord
de ze me: „En toch ben ik
denares en ben ik het niet waard, dat
iemand zich iets van me aantrekt"
Het is zelfs de psychiater niet gelukt
haar van dit verschrikkelijke complex
te verlossen. Ze is nu opgenomen in een
inrichting voor geesteszieken en het is
de vraag of ze ooit nog geheel genezen
zal".
Een appèl aan bel Nederlandse volk
Verhuiskosten, een extra keuken - dat alles
kan vergoed worden
Ons volk dient de bereidheid te hebben
medeburgers die dringend woonruimte be
hoeven te helpen door ruimte, die kan
worden afgestaan, vrijwillig ter beschik
king te stellen. De overheid kan hierbij
behulpzaam zijn. Krachtens een beschik
king van minister Witte geschiedt dit
reeds door een tegemoetkoming in de
kosten, verbonden aan woningsplitsing.
Dit zcide gisterochtend minister Van
Thiel (maatschappelijk werk) in een cau
serie te Arnhem.
Ook op het ministerie van maatschap
pelijk werk overweegt men thans een re
geling voor bildrage in de kosten, wan
neer vrijwillig een deel van de woning
voor samenwoning beschikbaar wordt ge
steld. Dit betreft o.a. het maken van een
noodkeuken, het aanbrengen van een af
zonderlijk toilet voor elk gezin, en even
tueel ook een eigen ingang.
Indien deze regeling onvoldoende mocht
blijken om de noodzakelijke vrijwillige
medewerking van het Nederlandse volk
te verkrijgen, zal overleg worden ge
pleegd over verdergaande maatregelen.
Bejaard echtpaar door
gas omgekomen
Het echtpaar H van Haaren-Van Unen
uit de Prins Bernhardstraat in Culem-
borg. beiden in de tachtig Jaar zijn door
gasvergiftiging om het leven gekomen
De vrouw was reeds geruime tijd ver
minderd toerekeningsvatbaar
Een zoon trachtte gisteravond vergeefs
zich toegang te verschaffen. Na een deur
te hebben geforceerd, vond hij beide oude
mensen ontzield in de keuken
Ieder, die woonruimte vrijmaakt voor
een ander kan een bijdrage In de verhuls-
kosten krijgen, waardoor oudere bewo
ners, alleenstaande personen en kleine ge
zinnen mogelijk de voor hen te grote wo
ning kunnen ruilen voor kleinere.
Minister Van Thiel sprak tenslotte zijn
vertrouwen uit in hef Nederlandse volk,
wanneer het te gelegener tijd zal worden
gevraagd vrijwillig woonruimte af te
Hagenaar speelt al twee
jaar één partij schaak
Toen gisteren de post aan boord
van het Nederlandse schip „Annen-
kèrk", in de Tafelbaai b\) Kaap
stad werd gebracht, zocht de S0-ja-
rige kapitein H. J. Verhoef snel
naar een bepaalde brief.
Deze brief bevatte namelijk d«
volgende zet in een schaakpartij,
die de kapitein reeds twee jaren
met met de heer F. Boot tn Den
Haag speelt. In Iedere haven, die
het schip aandoet, ontvangt htf een
dergelijke brief.
Erg t>Jot gaat de party niet,
want de brieven moeten vaak een
afstand van vijftienduizend of
meer kilometer afleggen, dan moet
de kapitein de volgende ret uitwer
ken en dan gaat weer een brief
vijftienduizend of meer kilpmeter
terug.
De heer Boot beft de vrouw van
kapitein Verhoe ff tn Rotterdam op.
die de zetten tn de brieven naar
haar man «lult. Beide mannen
spelen reeds zeven jaar op deze
wijze schaak.
TOEKOMSTVISIOEN IN „DE AUTO"
Magnetische banden in snelwegen
„loodslijnen" voor stuurrobots
zich in dc Amerikaanse modellen vrijwel tot het ideale ontwikkeld,
indien men rekening houdt met de grenzen, die daaraan door de practyk
worden gesteld en indien men daarbij voegt de steeds meer in zwang ko
mende automatische versnelling, binnenbandloze buitenbanden, dan blijft
er zo oppervlakkig gezien niet veel meer te wensen over, afgezien van
misschien dingen als radio en televisie, die met het autorijden niet te
maken hebben. Want het sturen moet men zelf doen, dat kan niet auto
matisch worden.
soms wél? Ais wij de heer Hsns A.
de Wit mogen geloven, die deze week
daarover in het blad „De Auto", het or
gaan van de K.N.A.C. schrift, dan staat
het automatische besturen van auto's toch
wel te gebeuren, si sal men daarvóór nog
wel het een en ander aan voertuigen en
wegen moeten veranderen.
Toegegeven:
lezing
dit artikel
TWEE LANDEN. TWEE TALEN...I
Wederzijdse misverstanden zijn
feitelijk fundamenteel
TN DE „NEW YORK TIMES" geeft Welles Hangen commentaar op het
bezoek van drie en dertig dagen, dat zeven vooraanstaande Sovjet-
journalisten aan de Verenigde Staten brachten. Zij kwamen terug met
een beeld van Amerika, dat óók dat zou kunnen zijn van een trouw
Sovjet-propagandist in deze fase van de „koude oorlog". En belangrijker
nog: het heeft weer aangetoond, hoe begrensd de waarde is van officiële
uitwisseling van delegaties voor de verbetering van het wederzijds
begrip.
Want, ondanks alle gepraat over „del polissen der luchtvaartmaatschappijen om
geest van Genève" spreken Russen en ae reizigers ervan af te schrikken, zlch-
l" zelf met opzet te verwonden gedurende
vonden wij het niet meer zo vreemd en
niet meer zo onmogelijk, als wij vroeger
wel gedacht hadden. Wie van onze groot
vaders zou trouwens ooit hebben geloofd,
dat zijn nazaten nog eens in die glimmen
de chroomsleeën zouden rijden, waarbij
ze behalve starten, sturen en gasgeven
niet veel anders meer tot de rijkunst zou
den behoeven bij te dragen?
De heer De Wit in „De Auto" stelt
zich snelwegen voor, die in drie ba-
nen verdeeld zijn, voor verschillende
snelheden, die tussen haakjes, alle
boven de honderd km/u. liggen. Een
metalen magnetische band in elk van
die banen zou de loodslijn zijn, die de
kunnen hebben bij „wissels", die men bij
kruispunten zou aantreffen. Men zou op
de landkaart een aantal wegen kunnen
uitstippelen en letten op de te nemen
kruisingen en aan de hand daarvan de
route uitkleztA, die automatisch zou kun
nen worden gevolgd.
Naar ketue kan het sturen of het
rijden of ook beide door de automa
tische bestuurder worden waargeno
men. Het apparaat zal zijn nut heb
ben, zo besluit ,J)e Auto", zowel bij
bedrijfs- als bu personenvervoer.
Het aantal ongelukken zou theore
tisch kunnen worden teruggebracht
tot een cijfer in de buurt van 0; za
kenlieden zouden hun corresponden
tie kunnen doornemen onderweg en
bovendien zou de vermoeidheidsdui-
vel op lange en eentonige wegen
doeltreffend kunnen worden bestre
den.
Is dit de auto van over fien jaar?
Volgens de voorsti Hingen van de heer
De Wit wél. Is dit zo, dan ziet men,
dat de auto niet alleen technisch, maar
ook uiterlijk nog een hele onAvikke-
limg te trachten staat. Heus, de voor
ruit kan (blijkbaar) nóg groter!
Amerika twee talen. De Sowjet-
tatoren geven gewoonlijk de Amerikaanse I luohtreizen*i
pers de schuld van de stand van zaken en ue vertegenwoordiger van de „Komso-
de Amerikanen plegen vaak de oorzaak molskaJa Pravda", het blad van de Jonge
H ""Communisten, vertelde, dat
Moskou's
alles te zoeken
an berichtgeving
Een feit is dat dit misverstand en deze
onjuiste opvattingen fundamenteel zijn.
Zo zeiden de Sowjet-journalisten, dat het
hen hinderde, steeds door rechercheurs
omringd te zijn geweest, ondanks de ver
schillende bedreigingen van hun persoon
lijke veiligheid door anti-communistische
elementen in de meeste grote-steden.
LANTERFANTENDE VERSLAG
GEVERS
De Russen dachten, dat zij voortdurend
door verraders waren omgeven en de
Amerikanen meenden, dat zij alleen maar
de beste boerderijen mochten zien In
werkelijkheid was het Russische gedrag
tegenover de Amerikaanse delegatie al
leen maar een gevolg van de fanatieke
.ust tot organiseren
Doodgewone slechte voorlichting of ge
brek aan voorlichting was de oorzaak van
vele onjuiste conclusies. Zo verttlde
de redacteur van de Sowjet-magazine
..Nieuwe Tijd" zijn lezers, dat de Ameri
kaanse redactiebureaux zodanig waren
ingericht, dta de verslaggevers beslist niet
onder het werk konden rondhangen of
lanterfanten
Nikolai Ma'vevitst Grlbasjef. dichter
lid van de regef ngsraad van de Unie v
van Sowjet schrijvers meende, dat het
de bedoeling vu van de verzekerixvgs-
Reno de bekende stad in de -V.S. waar
vele lieden heen trekken óf om te gok-1
ken öf om te scheiden een echtschei
ding er door kon krijgen zonder dat zelf»
zijn vrouw of kinderen hiervan op de
hoogte zijn. Welles Hangen wijst er op,
hoe van beide zijden eigenlijk de conclu-
slës reeds tevoren vaststaan en hij voegt
daar aan tóe: Natuurlijk worden zulke
conclusies ook verwacht door een regime
dat zijn journalisten in de eerste plaats
ziet als politieke propagandisten. Maar
afgezien van deze overweging is het on
getwijfeld waar, dat de Sowjet-journalls-
len dingen zagen en hoorden in de Ver
enigde Staten, die nooit bestonden, dood
eenvoudig omdat hen geleerd was, deze
dingen te verwachten.
GEEN OPENLIJKE
VENIJNIGHEDEN
De vriendelijkheid en weinig vorme
lijkheid van de meeste Amerikanen heeft
een diepe indruk gemaakt op d« Russen
Zij verwachtten by hun aarjkomst m ae
V S „gereserveerdheid en afstand rriaar"
lo schreef Dershkov in de ..Nieuwe Tijd:
„het was totaal anders... De Russen heb
ben kennelijk moeite gehad, de mensen in
Amerika thuis te brengen naar hun so-
slaal niveau De Rus heeft thuis niet de
minste moeite om df man, die hij tegen
komt te plaatsen als boer, regeringtamb-
tenaar, intellectueel of fabrieksarbeider.
Maar in de V.S. schijnen de Russische
Journalisten er nooit helemaal v
tulgd te zijn geweest, dat zij werkelijk
met doodgewone fabrieksarbeiders
boeren spraken. En dat is ook tot uiting
gekomen op persconferenties, die deze
Journalisten gaven na hun terugkeer in
Moskou, want zij menen nog steeds
„vertegenwoordigers van de intelligemtia
en mensen, die het goed hebben en een
hoge levensstandaard te hebben ge
sproken.
Misschien is wel het meest opvallende
In de artikelen, die deze Russen thans
over de V.S. hebben geschreven, dat
geen openlijke venijnigheden in voorko
men Dit in tegenstelling tot enige Jaren
POLITIEKE ONVER
SCHILLIGHEID"
Wat uitvoeriger heeft men zich met een
andere zondebok bezig gehouden, name
lijk de Amerikaanse pers Volgens de be
zoekers is de pers slecht ingelicht over
de Sowjet-Unie en kinderlijk in zijn op
vattingen over de internationale verhou
dingen. En terwijl een gedeelte van deze
pers de verbetering van de betrekkingen
tegenwerkt, laat de rest zich meeslepen
in de stroom van anti-communisme.
Ook de universiteiten zijn besmet met
een chronisch ank-communisme. En zij
waren in het bijzonder onaangenaam ge
troffen. dat Wit-Russen en „andere con-
trarevolutionnalren" belangrijke posten
Innamen bij universiteiten in Californië
en bij de Columbia-universitelt
De hoge kosten van Russische films in
de Verenigde Staten en van het vertalen
van Russische boeken lokte eveneens cri-
•Jsche commentaren uit, terwijl toch, zoals
de heer PoHorataèO terecht opmerkt, de
hedendaagse Amerikaanse litteratuur Het arbeidsterrein van de radarset ton
veelvuldig in het Russisch wordt vertaald 130 meter beslaan: plotseling binnen dit
en in Rusland uitgegeven bereik op de wee komende objecten ton-
De heer Gribasjof verklaarde in de den door de radar worden waargenomen.
„Llteraturnsja Gazeta" dat het niet „de Het resultaat zou zijn: gas afnemen, rem-
>prechte Amerikanen zijn, die het ver- men en eventueel weer vaart vermeer
dienen, belachelijk te worden gemaakt, deren, nadat het „storende" object alt
maar diegenen, die trachten de oorlogs- ge baan ton zijn gegaan
hysterie te bevredigen door het volk te Voor-keuze apparaten zouden hun nut
voeden met onbetrouwbare berichten.
(Wij wijzen hier toch ook maar even op
de Russen. Boelganin en Kroesjtsjef, die stellen, dat de Amerikanen thans ge'.uk-
in Azië toch niet een bepaald betrouw- j *:g waren, hun „koude oor log-pa rap. u; es"
baar beeld van het Westen. Amerika ente kunnen wegbergen, !e pogingen van
Engeland geven). j de pers om de spanning te handhaven ten
Hu besloot zijn verslag met vast te!spijt.
met automatische besturing uitgeruste
wagens in het rechte spoor houdt.
En de wagens zelf? Die zouden van ee
electronische installatie moeten zijn vooi
zien. die niet veel meer of minder inge
wikkeld zou zijn dan die van vliegtuigen
nü. De installatie zou, volgens het artikel
in „De Auto", moeten bestaan uit eer
dio en een radarset. een snelheidsregula
teur en een stuurbekrachtiging. Twee de
tectors, aan weerszijden van dc wagen,
loodsen deze over de magnetische band
heen; wijkt de auto van het rechte spoor
af, dan worden dc stroomstootjes in de
ene detector krachtiger dan ln de andere.
Deze gegevens worden doorgegeven aan
het stuurbekrachtigingsapparaat, die de
rijrichting bedient cn dus fouten kan cor-
Actie-radius
Automatisch verzekeren
op Schiphol
In navolging van vele vliegvelden heeft
Schiphol thana een vliegverae kerings
automaat, waar men zich op het laatste
moment tegen vliegtuigongelukken kan
verzekeren.
Op de Amsterdamse luchthaven zijn
namelijk twee automaten geïnstalleerd,
éen met pollseen in de Nederlandse cn
één met polissen In de Engelse taal.
Door een kwartje In tie automaat ta
werpen, ontvangt men een poHs met car
bonpapier en doorslag, waarop naam,
adres vlucht, premiebedrag etc. worden
ingevuld.
De premie bedraagt gulden voor
een levensverzekering tijdens <lo vlucht,
enkele reds, van 100 000 gulder cn tien
gulden voor een retourvlucht Maximaal
mag men twee pollaeen, die bij een do
delijk ongeval recht geven op 200 000 gul
den, invullen.
De duplicaat polls wordt, met een erv-
•lop waarbij het premiebedrag is inge
sloten. door een gleuf in de automaat
teruggeworpen. De orginele polis kan
men per post (naast de automaat staat
een brievenbus) naar een zelf opgegeven
adres versenden.
