Van Karmel naar Jeruzalem
"Russische modeshow biedt
weinig sensatie
ZWITSARUB
Belangrijke revisie van
kinderrecht op komst
Pelgrim per taxi
DONDERDAG 20 OCTOBER 195S
Modekoningen Dior en Fath zijn
'Men onbekend als Toon Hermans
1 vj (Van onze correspondent Alfred van Sprang)
t z* MOSKOU, September 1955
fEN VIJFTIGTAL VROUWEN heeft zich verzameld op de bovenverdie-
I ping van modemagazijn Atelier in het centrum van Moskou. Ze zitten
Ie rijen dik om een klein, ovaal podium. En ze wachten op het begin van
dagelijkse show van modellen uit de Russische wintercollectie.
P BEZOEKSTERS zien er niet erg
s uit ln haar eenvoudige japon-
i bedrukt katoen en haar kreuke-
rokken en blouses. Vijf hebben
1 op. De rest heeft een doek om
jfd geknoopt of is blootshoofd. Sommi-
hebben grove kousen-aan, maar er
hok bij die gestreepte skisokjes dragen
pelemaal geen kousen. En de schoenen
>ver het algemeen van lage hakken
ien. Maar wel zijn zij bijna allemaal
t bezit van de attributen, welke
ïze modeshow-bezoekster karakteri-
potlood en papier.
SERIEUS
(wee schijnwerpers boven het podium
|en aan. Een donker gordijn splijt zich
I een dame in een blauw en wit tollet
Ir te laten. Zij ziet er voor Moskou
soon chic uit met haar zijden kousen,
zien terwijl de dame in het blauw en wit
en korte toelichting btf geeft. Er is
weinig of geen reactie bij het publiek. Een
enkele keer vraagt iemand iets. Daar blijft
het bij. Er zijn geen bewonderende uitroe
van „O, wat beeldig F* Evenmin
uitingen van afkeuring. En geen applaus.
Men bekijkt alles min of meer apatisch. En
;n kleine jongen zit ondertussen verveeld
i een appel te bijten.
Ik zal me niet aan, een oordeel ove
Russische mode wagen. Maar wel durf ik
zeggen, dat de collect^ twee eigen-
Russische vrouwen aan het zoe
ken op de confectie-afdeling van
een groot modemagazijn.
schappen heeft: eenvoud en degelijkheid.
niets bij waarvan je (met westerse
mannensmaak) zegt „bespottelijk" of „be-
end" of geraffineerdHet is alle
maal even onopvallend en fantasieloos
als eigenlijk zoveel in Rusland. Een antie
ke bontgarnering. Een paar simpele kno
pen. Een bescheiden shawl. Maar het is
allemaal draagbaar. En dat is van de crea-
an Dior, Fath en Balmain niet te zeg
gen. Maar daar heeft men hier evenmin
an gehoord als van Toon Hermans.
Vijf kwartier kijkt men. Er zijn veel
mantels en japonnen. Een enkel kort bont
jasje ook. En wat house coats. Verder zijn
|it meisjesjurken, een paar vlotte ski
pakjes en een aardig rood en wit schaats-
pakje met een heel kort rokje en een
len muts. De hoeden, tassen en schoenen
spelen eigenlijk geen rol. De mannelijke
mannequin laat enkele sportieve, kameel
haren winterjassen met bontkraag zien,
groen sportcostuum, wat huisjasjes,
paar verschrikkelijke hoeden van
groen en blauw velours en natuurlijk de
traditionele bontmutsen.
Het is allemaal weinig sensationeel.
Maar alles is nu eenmaal betrekkelijk.
Deze toiletten zijn voor dit publiek waar
schijnlijk een even grote openbaring als!
de nieuwe creaties van de Franse haute
couture voor ons. Er is onder de vijftig i
bezoeksters overigens niet een, die er
uitziet serieus van plan te zijn zich
deze nieuwe mode te gaan kleden.
Het laatste nummer is een van i
en achteren hoog gesloten avondjapon
van zwarte zijde met een garnering
zilverkleurige pailletten. Het is alsof
men zich eigenlijk geneert een derge
lijk bourgeois-achtig kledingstuk in
deze proletarische omgeving te tonen.
De mannequin draait er dan ook maar
even in rond en verdwijnt dan weer
achter het gordijn. De toelichtster
maakt haar af scheidsbuiging. D<
schijnwerpers floepen uit. En het pu
bliek begeeft zich naar de vestiaire on
haar overjarige mantels en verschoten
regenjassen te halen. In de hal i
de bezoeksters voor de tweede t
stelling al te wachten.
(Nadruk verboden).
Ir schoenen met hoge hakken en haar
lel collier. Zij maakt een stijve buiging
begint een inleiding te houden over
collectie. Het publiek luistert met aan-
(ht. Een enkeling maakt ijverig notities,
(in begint de show. Er zUn drie vrou-
Hjke mannequins en een mannelijke.
B mode heb ik geen verstand maar wel
tt ik dat deze mannequins allerminst
droom van een modeontwerper in ver-
lllng brengen. Nummer één is blond en
irlg als zoveel Russische vrouwen. Num-
ee is ongewoon fors. En nummer
Ie ziet eruit als een bedeesd kostschool-
Politiek is:
„zaken doen'
Tussen Portugal en de Verenigde Sta
ten zijn in de afgelopen weken onderhan
delingen begonnen over de verlenging
het „steunpuntenverdrag" tussen
beide landen. Het verdrag, waarbij Ame
rika het recht gekregen heeft op de Por
tugese Azoren een lucht- en een marine-
in stand te houden, loopt binnen
kort af en de Ver. Staten willen het nu
graag met vijl
jaar verlengen. De
Azoren zijn
langrijk steunpunt
van de Ver. Staten
ook in vredestijd.
Portugal weet dat
en tracht daar
van te trekken. De
te beginnen
veel mogelijk profijt
regerlng-Salazar eist
hoging van de pachtsom van 25 tot 30
millioen dollar. Portugal heeft
verlenging van het Azorenverdrag ook
voorwaarde verbonden, die
denkelijke kant heeft en aan chantage
doet denken.
De Portugese regering heeft namelijk
bij de onderhandelingen over de steun
punten op de Azoren de kwestie-Goa be
trokken. Zij eiste een ondubbelzinnige
verklaring van de Ver. Staten tegenover
premier Nehroe van India, dat een Indi
sche aanval op (de op het Indische con
tinent gelegen) Portugese bezitting Goh.
ogenblikkelijk ingrijpen van Washing-
ten gunste van Portugal tengevolge
zal hebben.
En nm het war anntreVVelHV"-
ken zegt de regering te Lissabon dan
bereid te zijn. In geval van een Azim>
sche oorlog Goa aan de Verenigde Staten
af te staan als luchtbasis. Willigt Ame
rika evenwel de eisen van Portugal niet
In, dan dreigt dit land uit de NAVO te
zullen treden I
Wat het steunpuntenverdrag betreft
Portugal heeft daar zelf ook een groot
belang bij. Voornamelijk een financieel
belang, dat tegenwoordig ook zwa,
weegt, vooral in een dictatoriaal gen
geerd land.
Op de afdeling knippatronen heerst
grote drukte. Vele Russische vrou
wen maken haar eigen kleding.
PROBLEMEN der OUDHEID
470) Van de wiskundig problemen
uit de oudbeid heeft in het bijzon
der een drietal vraagstukken meer dan
gewone aandacht getrokken. Niet alleen
de Griekse denkers werden* hierdoor
geboeid, mBar eveneens de wiskundigen
uit de Arabische en Westerse wereld.
De drie vraagstukken waarom het hier
gaat, hebben betrekking op de verdub
beling van een kubus, de verdeling
van een hoek in drie gelijke hoeken en
de kwadratuur van de cirkeL Vooral
dit laatste probleem beeft de srherp-
(innigste genieën tot ver in de 19de
eeuw bezig gehouden, zodat we zonder
klassieke erfer
de volle
2000 jaar lang
indacht heeft gehad.
De twee eerste vraagstukken, t.w. de
verdubbeling van de kubus en de ver
deling van een hoek in drie gelijke
hoeken, konden reeds door Griekse
wiskundigen worden opgelo>
i een moeilijkheid
menteel wat gezocht toesc
ekse wiskundigen warei
i oordeel dat meetkundig*
figuren deed
uitsluitend met behulp van p
lineaal. Dit is een beperkende voorwaar-
de. die wellicht van nut en betekenis
cal zijn bij een meetkundeproefwerk
op de middelbare scholen, maar die
van iedere zin gespeend is in de p
tijk van het dagelijks leven. Dan w
niet gevraagd of we iets op een
bijzondere manier kunnen oploe
maar of in beginsel een oplossing
ovenbedoelde vraag6tukket
■1 is hel mogelijk een kubus l
lardigen die een tweemaal zo
ihoud heeft als die van een gi
it bus, zoals het óók mogelijk
lineaal bij di
gen worden,
losbare moeilijkhedi
beperking
kom
t bij de
paar pra
ronkeljjk dan ook
opgave gesteld en
en begaafde Grie-
telling verke-
or passer en
n gril te wij-
er en lineaal
vraagde constructies zouden leiden.
Nu zouden we de conservatieven
der de Grieken onrecht aandoen,
dien we in de veronde
ren dat hun hartstocht i
lineaal uitsluitend aan
ten was. Zó onbillijk r
ook weer niet zijn. Pa
waren nu eenmaal de ingrediënten,
waarmee bepaalde meetkundige con
structies mogelijk rijn, welke we ken
nen als de meetkunde van Euclides. En
in het raam van deze meetkunde van
rechte lijnen, platte vlakken en cirkel
bogen bleek een oplossing niet moge
lijk. Maar in principe, dus inct andere
hulpmiddelen, werd reeds in de oud
heid een oplossing gevonden. En de
constructies zijn zeker niet uitsluitend
„denkoplossingrn" zoals we onlangs in
een weekblad lazen. Integendeel, het
zyn zeer praetische oplossingen, met
een stevig theoretisch fundament
Daarover een vol een de keer.
(Nadruk verboden).
WETSONTWERP BIJ TWEEDE KAMER
(Van onze parlementsredactie)
Er is een niet onbelangrijke herziening van het Nederlandse kinderstraf
recht en kinderstrafprocesrecht op komst. Minister Donker heeft namelijk
bij de Tweede Kamer een wetsontwerp ingediend, waarin de uitkom
sten zijn verwerkt van het onderzoek, dat sedert 1948 is ingesteld door
een commissie onder voorzitterschap van mr J. Overwater.
Zo ls een bepaling opgenomen, volgens
welke kinderen, die tijdens het plegen van
een strafbaar feit nog niet de leeftijd van
twaalf jaar hadden bereikt, strafrechter
lijk niet zullen worden vervolgd. Deze
voorgestelde regeling kan worden be
schouwd 'n verband met de ontoereke
ningsvatbaarheid van het nog jonge kind.
Ze zal een einde maken aan de ongewen
ste toestand, dat in vroeger jaren zeer
jonge kinderen tot tuchtschoolstraf, zelfs
onvoorwaardelijk, werden veroordeeld.
Ook maakt het ontwerp het onmogelijk,
dat een minderjarige, die een strafbaar
feit pleegde, voordat hij twaalf jaar was,
na het bereiken van die leeftijd nog zou
kunnen worden vervolgd
Het materiële kinderstrafrecht zal van
toepassing zijn op kinderen, die tijdens
het begaan van het strafbare feit wel,al
twaalf, maar nog geen achttien waren.
Nieuw is het voorstel van de commissie
om voor een persoon, die reeds achttien
ls en dus onder het strafrecht voor
wassenen valt, toch nog van het kinder
strafrecht gebruik te maken.
Om ontoelaatbare strafvervolgingen
jonge kinderen te voorkomen stelt de
minister voor om eerst dan tot strafver
volging van kinderen over te gaan, 1
neer de kinderrechter daartoe machtiging
heeft verleend.
Het aantal bestaande straffen en straf
maatregelen zal, ten einde een ruimere,
juridisch én maatschappelijk verantwoor
der keuze van de kinderrechter te bevorde
ren, uitgebreid worden. Voor die gevallen,
waarin geen schuldverklaring kan wor
den uitgesproken, omdat het minderjarige
kind het feit door geestelijke stoornissen
e.d. niet kan worden toegerekend, sluit
het thans ingediende ontwerp de moge
lijkheid tot plaatsing in een krankzinni
gengesticht en terbeschikkingstelling van
de regering volkomen uit. In plaats daar
van is voorzien in de mogelijkheid van
plaatsing in een inrichting voor afwijken
de minderjarigen of van ondertoezicht
stelling.
Voorts bepaalt het ontwerp, dat ten aan
zien van minderjarigen alleen dan een
veroordeling ln de strafregisters moet
worden vermeld, wanneer als straffen zijn
opgelegd: 1 plaatsing in een inrichting
voor bijzondere tucht; 2 geldboete
meer dan vijftig gulden; 3 terbeschikking
stelling.
..Tuchtschool" exit
De straffen berisping en geldl
handhaaft het ontwerp en als ni<
straf stelt het voor het arrest (tot
maximum van veertien dagen),
zwaarste straf is opgenomen de plaatsing
In een inrichting voor bijzondere tucht.
Het ontwerp doet welbewust afstand van
de benaming „tuchtschool", welke nit de
tijd ls en een begrip vertegenwoordigt,
dat zich niet meer verdraagt met de ge
vorderde inzichten op het gebied van het
kinderrecht.
Wat het kinderstrafprocesrecht betreft
wordt in de Memorie van Toelichting
met nadruk op gewezen, dat het proces
voor de jeugdige verdachte en zijn ouders
zo begrijpelijk mogelijk moet zijn, met ter-
zijdelating van alle voor hen zinledige for
maliteiten. De minister pielt ln dit
band voor een betere voorlichting omtrent
de personen en het milieu van de
dachte bij de raad voor de kinderbe
scherming.
Nieuwe beginselenwet
Bij de Tweede Kamer is ingediend
wetsontwerp, dat zal dienen ter ven
ging van de op vele punten reeds
ouder de Beginselenwet voor de kinderbe
scherming.
In de Memorie van Toelichting lezen
wij, dat de grondslag van de samenwer
king tussen overheid en particulier ini
tiatief de kern vormt van het wetsont
werp. Aan de overheid als rechterlijke
macht komt de bevoegdheid toe in te grij
pen in het ouderlijke gezag en ln de per
soonlijke vrijheid. Het particulier initia
tief heeft in ons land van oudsher d«
zorg voor en de bijstand aan het ver
waarloosde en bedreigde kind. De over
heid als uitvoerende macht heeft als eigen
taak het toezicht op de uitvoering door
't particulier initiatief en de subsidiëring
daarvan op een zodanige wijze, dat
naar de omstandigheden verantwoorde
verzorging en opvoeding gewaarborgd is.
Daarnaast heeft de overheid een subsi
diaire taak tot voorziening in de zorg,
namelijk voor zover het particulier initia
tief hierin niet volledig voorziet.
Het subsidiaire karakter van bovenge
noemde taak is, aldus de Memorie
Toelichting, in het wetsontwerp vastge
legd door de regelingen voor de parti
culiere instellingen, inrichtingen en tehui
zen en de subsidie daarvoor te laten
voorafgaan aan de regelingen betreffende
de rijksinrichtingen.
Minister v. d. Kielt:
Jongste staatslening
geen mislukking
(Van onze parlementsredactie)
De minister van financiën, de heer Van
de Kieft, is van mening, dat de Jongste
3?i pet staatslening 1955 II. groot 250 mil
lioen gulden, geen mislukking genoemd
mag worden.
Hij deelt dit mee in zijn antwoord op de
vragen, die het Eerste Kamerlid, prof.
Molenaar (lib.), enige tijd geleden heeft
gesteld over de tweede staatslening
dit jaar. Prof. Molenaar had (vragender
wijs) als zijn oordeel uitgesproken, dat de
condities markttechnisch te scherp v
gesteld, ongeacht, dat de lening een
jaar kortere looptijd had dan de lening
1955 I, en dat daarom de animo om in te
tekenen gering bleek te zijn. De minister
merkt echter op, dat (en hij beroept zich
ln dit opzicht mede op de pers) d<
leningscondities Juist aan de marict waret
aangepast.
Op een desbetreffende vraag van hel
Eerste Kamerlid antwoordt de bewinds
man voorts, dat tot de middelen om eer
overexpansie van de conjunctuur tegen te
gaan kan behoren binding van koop
kracht via de kapitaalmarkt. Hij zegt ech
ter, dat het van vele factoren zal afhan
gen, of het uitgeven van staatsleningen
als het meest doeltreffende middel
worden beschouwd. Verder betoogt hij,
dat hij de condities voor de staatslening
zo heeft gesteld, dat deze qua rendement
LANGS MEEST VERMAARDE WEG TER WERELD
Waar Elia de 450 Baaipriesters
overwon
HOOG IS DE KARMEL en zacht ruist de wind door de dennen. De hemel is er smetteloos blauw en glan
zende libellen gonzen er in het rond. De Karmel op een Palestijnse Septemberdag is voor een Hollander,
een man uit het land van mest en mist en (veel) regen een plaats waar hij op dat moment zou willen leven en
sterven tegelijk. Koel tocht er de wind, die na een dagenlange vlucht over de Middellandse Zee tegen de
Karmel opstrijkt, door de lanen. Zacht wiegen de dennen en zij ruisen, ruisen.... zoals zij overal ter
wereld ruisen. Ergens in één van de witte blokvilla's, die men achter het geboomte schuil ziet gaan, huilt
een kind. Dat kind huilt precies zoals een kind in Holland huilt. Ver weg blaft een hond en ook die
hond heeft dezelfde blaf als zijn soortgenoot in Holland. Merkwaardig, dat men alles wat men in een vreemd
en ver land ziet en hoort onmiddellijk meet met hoe het „thuis" is.
CR WANDELT een Neder
lander over de Karmel.
H'j haalt zijn hart op aan nTrorurnn «Dit is dus de plaats waar
eer. feest t>on ltcht en lucht. OVeTWOn God het altaar van Elia
van zonneschijn en scha- door de bliksem in brand
duw, van onmetelijke hoog- schooltje waarop hij vroe- ters. Dat laatste was op de zette" denkt hij. Misschien
te en van een eindeloos uit- ger js geweest. Het Zon- Karmelwas het wel daar, op de
zient op een zee, die een dagsschoolgebouwtje, dat n vnrmpi innr.f ppn plek waar nu het huis van
oZrl^MaSkammrgge- Hollander. Wij hebban hem <j«N.d«jtajg«
tie knur, hij btngZm D™ Het- Z\Zu 'JlT^t "%'h -
H7,üaZiTubeTl.jkTer. de'cCr» ZTi.lt TgT- «en Potende trek gekre- no»,ne. dc hdttc udu bu,
zonlicht er als een gietbui warme-kinderen lucht. van de 450 Baaipriesters op nllpmnal rn nredia uit
neer Daar zrnier, de hete Er was een mene„ in he„. „maak, heeft, een ge- VïS
lucht in een trillende kolom zwarte jas, die verschrikke- schiedenis die hij de zeven t
naar boven. Ujk spannende verhalen uit jaai die hij op het Zondags- altxjd vredl° u f>eweest-
Waar denkt die slente- de Bijbel vertelde, van Sim- schooltje doorbracht, zeven En toch!
rende Hollander aan? Het son en David en Salomo, maal heeft gehoord (en In de verte huilt een
is niet zo moeilijk te raden. „enne"., van Elia, die het steeds weer een beetje an- kind en er blaft een hond.
Hij denkt aan het Zondags- „won" van de 450 Baalpries- ders), schijnt toch mei in- De dennen ruisen.
Tegenwoordig gaan de meeste pelgrims
taxi. Of met de bus. Vroeger moet
tocht dagen en weken geduurd heb-
E)S TAXI'S in Israël zijn grote Ame-
rikaanse wagens, die op de grote
afstanden steeds zeven personen tege
lijk vervoeren. Ook met deze rit is dat
het geval. Voor de chauffeur van onze
wagen is deze tocht een routinekarweitje
en heeft een dergelijk transport geen
enkele bekoring meer. Natuurlijk niet.
Maar voor degenen, die deze oeroude
weg voor het eeist gaan, zijn deze an
derhalf uur aangrijpend.
Het land is aanvankelijk „woest en
ledig" De ronde bergen van deze
„woestijn" zijn bezaaid met milliarden
stenen en keien, keien als doodskoppen.
En de gehele streek is dan ook als het
ware één grote symboliek van de dood.
„Dit land is gestorven" denkt men.
..Hiervan is niet-: meer te maken. Het
is kaal en afgevleesd", de grond is
door de regen van honderden winters
van de bergen weggespoeld en overal
steekt het skelet van deze reusachtige
Noeste arbeid maakt ran steen- de
woestijn weer vruchtbaar land
T WEE EN EEN HALF uur later suist
A een Nederlandse verslaggever in
een taxi door het bergland van Judea.
Hij ls op weg naar Jeruzalem, bij
„gaat op" naar Zlon. Zo voelt hij zich:
Als een pelgrim.
De weg naar Jeruzalem ls de meest
bereisde weg ter wereld. Als ln een
eindeloze processie is zij door mensen
van bijna alle volkeren der aarde be
gaan, door handwerkslieden en koop
lui, door soldaten en matrozen, door
koningen en bedelaars en allen trokken
zij op naar de Heilige Stad. de stad
die boven op een berg ligt.
Zij gingen per kameel of te paard,
er ezel of op hun blote voeten, deze
lange, in de 20ste eeuw eindelijk ge-
asphalteerde weg duizenden jaren lang.
Hier mar
cheerden de Ro-
deze weg wan
delde eens
Christus met
zijn discipelen.
De weg windt
iich om de heu
vels, stijgt steil
snelt
Een jong
journalist
jonge staat
v_J
beneden, buigt e
draait, want tunnels zijn er in het ber(
land van Judea nog niet geboord.
steenklompen door het dunne gras dat
er nog groeit heen. Het land is ver
moord, vermoord door de Turken die
het lieten verkommeren en voor
het geen enkele betekenis had".
Men voelt iets als een doffe woede
in zich omhoog kruipen. „Dit is niet
nodig geweest", brengt men er uit. „Dit
had voorkomen kunnen worden, dit.."
Maar dan... terwijl de taxi banden-
gierend een boek opklimt ziet men plot
seling op de steile helling van één der
bergen een huisje... en nog één
nog één en dan een heleboel... er
de omgeving daarvan ziet men kleine
stippen bewegen... mensen.
„Stapelgek" vindt een Belgische Jour
nalist die achter ons zit „om in zo'a
onvruchtbaar land te gaan wonen".
Hij slaat met deze uitroep de spijker
behoorlijk op zijn kop. Maar net niet
helemaal.
Inderdaad, deze mensen z(jn of
pelgek, of... doorgewinterde idealisten,
die op een bijna naakte steenkolos
vruchtbaar bouwland willen vormen:
Een kwestie van minstens honderd jaar.
Met bulldozers zijn zij bezig de keien
weg te rollen, op plaatsen waar hele
maal .geen grond meer ls planten zij
denneboompjes in de steenspleten, ee«
allereerste begin van bodemvorming en
met hun handen terrasseren zij de ber
gen.
Welke boer in Nederland zou het In
zijn hoofd halen om ln zulk een v
tenij een bedrijf op te bouwen?
„Stapelgek" zou hij zeggen.
Onder ons schuift een helder groen
vierkantje voorbij, waarschijnlijk een
groententuintje. Het is een popperig lap
je grond, maar het is bebouwd. Het
stukje gaat in de enorme wijdte van dit
rauwe land verloren. Maar hier ligt één
van de karakteristieke voorbeelden van
de herrijzenis van Israël.
Het is niet gelukt het leven van dit
land te vernietigen! Het leven dat ge
dwongen werd dit land te verlaten
dat gedurende t-veeduizend jaren als i
schim over de gehele aarde moest rond
dolen. Want geen ghetto's en geen
volgingen, geen concentratiekampen
geen massaslachtingen zijn er in ge
slaagd de geest van het Joodse volk
en daarmede zijn land te vermoorden.
Het volk keerde tot zijn land terug
(Advertentie)
WRUF KOU WEG
met de genezende warmte van
44*1
Zwitsah preparaat
r—
\fees toC^
veelei
ndl
Vers in cellofaan
Wet
en overige leningsvoorwaarden Iets gun
stiger waren dan die, welke bij het uit
brengen van het prospectus reeds golden
voor de 3% pet staatsleningen.
Niet eens is de bewindsman het met de
vraagsteller, waar deze oordeelt, dat de
gevolgde emissiepolitiek de aantrekkelijk
heid van de staatslening als beleggings
object voor particuliere spaarders heeft
verminderd. De minister merkt op, dat
een koersstabiiiserende emissiepolitiek,
waarbij tevens een grote kapitaaltransac-
tie de emittent op beperkte schaal inter
venieert, ln financiële kringen en door
beleggers in bet algemeen zal worden ge
waardeerd.
CHOCOLADE...
Vvihcdk.
en het land hervond zijn volk. Beiden
waren kaal en berooid, maar gezamen
lijk zijn zij in staat de nieuwe Israëli
sche staat zijn oude luister te hergeven.
Nog kan men zich tijdens het eerste
Jedeelte van deze tocht niet voors4ellen
at het land, zoals zijn profeten een-
DOOR
WERNER SPRUIT
maal voorzegd hebben, zal bloeien als
een roos. Maar naarmate de weg klimt
ziet men tot zijn verbazing dat dank zij
een titanenarbeid, de gehele streek een
bijna welvarend karakter heeft gekre
gen.
Op honderden plaatsen zijn even zo
veel dennenbossen gestekt. Eenmaal
zullen deze bomen volwassen zijn om
dan pas aan nun taak te beginnen: Het
leggen van een nieuwe humuslaag en
het vasthouden van regenwater, dat al
leen in de winter valt.
Met het beschikbare geld werkt men
in Israël als razend om het verschrik
kelijke erosieproces te stoppen. Het
erosieproces, waardoor de bouwgrond
van de bergen wegspoelt, de kale rots
te voorschijn komt en het tenslotte een
hopeloze taak zou zijn er nog ieU op
te planten of te verbouwen.
Het agrarische probleem is voor Is
raël een kwestie van „to be or not to
be". Israël moet en zal in de eerste
plaats een agrarisch land worden heeft
de regering verklaard.
Aan middenstanders heeft Israël geen
behoefte, aan vertegenwoordigers van
handelshuizen evenmin, voor „here-
boeren" is er helemaal geen plaats.
Wat men nodig heeft zijn harde, stoere
werkers, die vooi een habbekrats het
zwaarste werk willen doen
Eb ziet, zij zijr er Niet genoeg, dat
waar Maar nergens ter wereld zal
ien in deze tijd een volk vinden waar
landbouwers (men zou beter kunnen
spreken van „rotsbebouwers") met zo
veel vanzelfsprekend idealisme deze gi-
gantentaak op hun letterlijk brede en ge
spierde schouders hebben genomen.
Wat zijn dit voor mensen? Wie of
wat gaf hun dit „wanhopig" idealisme?
Het verleden, de toekomst, of misschien
hun eigen God?.
