Blad
vs
HET
IS NIET ZO VREEMD
m m
Parmantig dochtertje van grijze
VU:
GEEN DIENSTPLICHT
Breng eens ander vlees op tafel
EREPRIJS
Gevaarlijker dan vijandelijke bommenwerpers
Be
NIEUWE leidsche courant
jullie het er niet zo goed afbrengen
MAAR DURF ER MET ELKAAR OVER TE PRATEN
er een soort „begeleiding naast het
huwelijk" zou worden aangeboden.
Het is eigenlijk zo vreemd: de mensen
moeten maar zien, dat ze in hun
huwelijk en in hun gezin, dat zo graag
de kern van de maatschappij genoemd
wordt, er iets van maken. Wat weet
de vrouw, in het algemeen gesproken,
de psychologie van de man en
omgekeerd? Waarom wordt het als
Ze had steeds, misschien onbewust, gedacht dat „het" wel niet
zo'n vaart zou lopen. Misschien zou de huisbaas haar deze keer
wel overslaan bij het ophalen van de huur. misschien zou de
groenteboer vergeten hoeveel er al „opgeschreven" stond en mis
schien zou de slager.Maar opeens was „het" er, de boze brief
van de huisbaas, de groenteboer, die 's avonds, toen haar man thuis
wa6, verhaal kwam halen („ik dacht, dan kan ik gelijk de heer des
huizes eens spreken"), de slager, die eerst de nota's Van de vorige
keren vereffend wilde zien
En „het", dat onbestemde,
dreigende en angstige gevoel was
ook de hoogoplaaiende ruzie met
haar man: „Doe dan toch je mond
open als er zoiets is! Waar laat
je al dat geld! Nou moet ik zeker
maar zien dat ik het opknap.
Maar je kunt het me doen hoor,
je ziet maar dat je je er uit redt!"
Ze wist niet, hoe er uit te komen en
ut was stellig van plan om alles te pro
beren, als ze maar alsjeblieft niet voor
schandaal hoefde te staan in de win
kels en bij de huisbaas. Hoe ze terecht
kwam bij de Kerk? Ach, misschien had
iemand haar dat gezegd, misschien her
innerde zij zichzelf zoiets, dat er ook
nog zoiets was als een Kerk, waar je
kon aankloppen
Ze klopte niet tevergeefs, al gmg het
misschien anders dan ze gedacht had.
De sociale werkster ging praten met de
huisbaas, ging praten met de leveran
ciers. zorgde dat zij een betrekking
kreeg voor halve dagen zodat ze met
haar eigen verdiende geld beetje bij
beetje de sohuld kon afbetalenEn de
„juffrouw" blééf praten, en ook met
haar man.
„Het is immers geen wonder", zei
de „juffrouw", „dat jullie in de knoop
zitten. Het is niet gek, dat je het er
niet goed afbrengt in je huwelijk.
Heus. de maatschappij van tegen
woordig brengt dat met zich mee -
er zijn zoveel spanningen en moei
lijkheden overaldachten jullie nu
dat het in het huwelijk niet precies
zo was?"
Praten, praten, praten. Soms kunnen
de moeilijkheden zich in een huisgezin
zo hoog opstapelen en dan hoeft het
nog niet eens financieel te zijn dat
het lijkt, of men er „nooit meer uit
komt". Soms ook zijn het niet zozeer
uiterlijke moeilijkheden, maar ver
vreemding van elkaar, langzaam maar
zeker; een vervreemding, die velen het
onbehaaglijke gevoel geeft dat het toch
eigenlijk wel beter kon zijn, dat er veel
meer van gemaakt kon worden.
Vóór de breuk
„En voordat de boel dan uiteindelijk
breekt, moet er al iets hersteld wor
den". zegt mejuffrouw R. Boswinkel,
die in Rotterdam-Charlois aan het hoofd
staat van het bureau van Kerkeliik
Sociale Arbeid van de N.H. Kerk.
„Maar wij zouden ons werk zo graag
niet alleen curatief, d.w.z. herstellend,
maar ook preventief, d.w.z. voorko
mend. willen zien."
,.U krijgt dan zeker wel gevallen van
zeer uiteenlopende aard te behandelen?"
vragen wij maar dan lacht juffrouw
Boswinkel en betoogt: „Wij zijn ge
schoold om te ontdekken wat we wél en
niet mogen en kunnen doen als er
duidelijke gevallen voor psychiaters en
zielszorgers bij zijn. geven wij die door.
Zelf zeggen we dan: als wij een knoop
in de iv1"'
af."
De V.U. wordt 75 jaar een heuglijk feit waarin zich allen, die
met deze universiteit te maken hebben oprecht verheugen.óók
het parmantige dochtertje met de lange naam Vereniging voor Vrou-
lijke Studenten aan de Vrije Universiteit. Ze kan nog geen aanspraak
maken op de benaming dochter, want ze is pas negen jaar en komt
dus nog maar net kijken.
bekend gemaakt werd dat twee ka
mers. een serre, keuken en kelder in
het pand Paulus Potterstraat 36 be
trokken konden worden.
Enthousiast worden ze wanneer ze de
club. die MANSIOheet. hetgeen
„schelp" betekent, laten zien. Gezel-
En so Milten se hel wel en u*e ran
haar vereniging Ie bespreken.' Van
links naar rechts: de dames C. C.
Zweert, assessor prima, die Neder-
landt studeert: de ah-oclis M. C.
Vonkenberg, die evenals praetes G.
ff. Donner en quarstrix T. F.
Schimsheimer juriste hoopt te wor
den. en assessor secunda C. D.
Muilwijk, die psychologie
i ontdekken, blijven wij
Het ontdekken van die „knoop" is
een kwestie van praten en dan, zegt
mejuffrouw Boswinkel, ervaar je zo
vaak hoe goed het zou zijn, wanneer
Gehoord:
tijdens da uitzending van de radio
rubriek ..Uit het bedrijfsleven", dat
de presidente van de Nederlandse
Huishoudraad. mevrouw B. Korte-
kaae—den Haan, van mening is. dat
er van „sfeer" in een woning pas
sprake kan zijn. wanneer het daarin
uitgeoefende bedrijf (want het huis
houden is immers een „bedrijf") goed
functioneert. Bijvoorbeeld: wanneer
alle energieslopende heen- en weer-
geloop kan worden gemeden en on
nodig zware arbeid en gewerk aan
doelloze ornamenten tot het verleden
behoren.
Gezien:
een apparaat, dat er uitziet als een
soort buitenmodel-slagroomklopper,
waarin men aardappelen kan schrap-
Gelezen:
in „Seidenband". uitgegeven door de
Zwitserse lint-industrie, dat de export
van lint momenteel plaats vindt
76 landen. De U.S.A. is met 32
de grootste ainemer.
dat ze allemaal dachten dat ik de
schuldige was! Gelachen dat er is!"
P.A.L.L.A.S. bleef tot 1941 het enige
meisjesdispuut, maar het ledenaan
tal werd toen zo groot, dat er nog
een dispuut werd opgericht. Thans
is er zelfs een zesde dispuut bijge
komen, wel een bewijs dat de
animo van de meisjesstudenten om
zich bij gezelligheidsverenigingen
aan te sluiten bijzonder groot is.
..Maar", zegt Go Donner. de praeses j
ran de VVSVU, vergeet u ook niet
dat het aantal studenten aan de
VU met sprongen omhoog gaat: in
1947 waren er 1000 studenten, dit
jaar ruim 2000."' Niettemindat SO
pet. van de meisjesstudenten zich bij
de VVSVU heeft aangesloten, is toch
wel vermeldenswaard.
Het huidige bestuur van de VVSVU
spreekt het warmte over de vereni
ging, die haar na aan het hart ligt.
Ze vertellen over de hechte band.
die er in de disputen heerstde dis
puten, die anders dan de jaarclubs
bij andere verenigingen meer verti
caal gericht zijn en dus haar leden
onder oudere- en jongere-jaars telt.
Ze vertellen over de ereleden, die
de VVSVU heeft: mevrouw prof. dr.
G. H. J. van der Molen en mevrouw
M. J. Oranje-var. der Meulen; ze
halen herinneringen op aan de tijd
dat de „club" over al aan het zwer
ven was, tot in Augustus van dit jaar
De VVSVU („u mag gerust zeggen
veevee-esvü in* plaats van vee-vee-
es-vee-uu". betoogt de kwieke ab-
actis, mejufrouw M. G. Vonkenberg)
viert volgend jaar in November het
tweede lustrum. Want het was in
1946 dat de meisjesdisputen van de
VU besloten om nu ook maar eens
een eigen vereniging op te richten.
Het lag in de lijn. om het zo maar
eens te zeggen. Zij, die 75 jaar ge
leden (symbolisch gesprokenover
de drempel; van de VU schreden,
zouden wellicht niet verwacht heb
ben dat driekwart eeuw later een
tierige en fleurige vereniging met
zo'n 130 vrouwelijke leden haar aan
deel in de VU-belangstelling zou op
eisen. Tóen was het nog ;o onge
woon, dat er een meisje ging stude
ren! Thans, in dit jaar, zijn er al
leen al bij de VVSVU 44 nieuwe le
den ingeschreven!
In de twintiger jaren kwamen er nog
maar sporadisch meisjesstudenten
aan. Ze konden, als ze dat wensten,
opgenomen worden in de jongens
disputen, die daartoe de mogelijk
heid openden. In 1928 kwamen er
opeens wat meer meisjes studeren,
en in 1929 waren het er zes tegelijk!
Toen is dan ook het plan ontstaan
om een eigen meisjesdispuut op te
richten, en zo ontstond in Juni 1930
P.A.L.L.A.S. In September van dat
zelfde jaar kwamen er vijf „groen
tjes" bijEén van haar was mejuf
frouw F. T. Lindeboom, thans me
vrouw dr. F. T. Diemer-Lindeboom,
die nog smakelijke verhalen weet op
te dissen uit de tijd, dat zij als
nieuwkomers, omdat ze per slot van
rekening lid van het studentencorps
zouden worden, bij het héle corps
„groen" moesten „lopen".
de Keizersgracht j Enj Rieden werd in de Duit- j De voorstellen van minister Schafer
se ners melding gemaakt van het I hebben gelukkig dit gevaar zonder meer
bijeen, ze maakten zel^ het Jaar£'merl^jt ook meisjes dienstplicht sou-
den moeten vervullen. Minister dr.
kabinet hierover
vanTe'meü"e,"7d"nrh7tZ'.\'-"^ °verwettnt fe-
lege staatsrecht van prof. mr. A. j ven hebben.
Anema zich niet kon weerhouden jjet bla(j junge Stimme" heeft de
de hooglei
heerlijk ruime keuken waarin
verbijstering van de bezoekers
grote divan prijkt, en de zelfgetim-
merde bar in de kelder, gemaakt
van sinaasappelkistjes, aan de bin
nenkant geverfd in rood en geel en
zwart, bespannen met zwart plastic.
..En ieder jaar, op de club-dies, gaat
ieder dispuut een cadeautje geven!"
voor Duitse meisjes
klaar en „ondergingen" als het ware j
de rage om opeens alles zelf te wil-1
breien! Het soos 2el/s zo, dot lSth»<"
leïBJE
nog gauw even een paar toertjes te
breien. Ze zat op de achterste bank
en misschien zou niemand het in de
gaten hebben gehad, als niet opeens
een breinaald uit het werk was ge-
gegleden en tinkelend een poosje op
de grond heen en weer huppelde
„O, wat een situatie", verzucht me
vrouw Diemer nu, „we zaten met
rode hoofden en de prof. wist niet
hoe hij kijken moest. Tenslotte zei
hij: „Nou, als de dames dat ding wil
len oprapen, dnt kunnen ze hun gang
gaan, hoorEn het mooiste was,
Gezinskampen, waar in een rustige
omgeving, rijk aan natuurschoon,
gelegenheid is tot een samen beleven
van de zaken op geestelijk terrein.
iets vanzelfsprekends beschouwd dat
ieder huwelijk en in ieder gezin
ens iets mis gaat? Deze mensen
moet de mogelijkheid gegeven worden
het met elkaar, ondanks eigen
povere kracht, wat rijker te hebben.
mensen doen elkaar zo vaak
righeid aan, waar het helemaal
niet nodig is".
Het motto van de komende interker
kelijke gezinsweek is „Gesprek tussen
ouders en kinderen". Ook hier weer: hel
gesprek. Het is net het voortdurend ha>
meren op hetzelfde aambeeld: praat
toch met elkaar, met de kinderen;
deel met te gauw. verbiedt nic
gauw. En wie dan kennis neemt vs
grote hoeveelheid lectuur die oudei
opvoeders, man en vrouw ten dienste
staat, beseft dat er in brede kring
diepe bewogenheid heerst om dat pro
bleem van het-niet-durven-uitpraten.
Waar dat niet-durven voortkomt uit een
tekort aan kennis zijn er die boekjes:
„Richtlijnen II" bijvoorbeeld, waarin
vele waardevolle bijdragen staan, en
het boekje „De verhouding tussen
ouders en opgroeiende kinderen", door
F. J. KnottenbeltPalmboom.
Goede gezinnen
Goede gezinnen geven goede samen
leving dat is zo een van die slagzin
nen die men kan aanvoeren, sprekend
over dat onderwerp Gezin en samenle
ving. Als dan tenminste het gezin m
voldoet, zegt juffrouw Boswinkel,
de voorwaarde, dat het naar binnen toe
wèl een eenheid is, maar een eenheid,
die openstaat voor de maatschappij,
omdat de kinderen ten slotte moeten
worden opgevoed voor een taak in die
maatschappij.
„Ach", zegt juffrouw Boswinkel,
„weet u wat het is: de mensen moeten
nog zoveel leren. Ze vergeten soms hun
mens-zijn en ze raken in de knoei door
allerlei factoren. Vroeger was dat wel
anders, man en vrouw waren in vele.
schijnbaar onbelangrijke dingen veel
meer één. Maar tegenwoordig? De
vrouw weet nauwelijks waar het bedrijf
staat waar haar man werkt, laat staan,
dat ze weet welk werk hij eigenlijk doet.
Hij gaat 's morgens weg en komt
"s avonds terug, hij weet niet wat zijn
vrouw in die tussentijd doet en er is
vrijwel geen gelegenheid voor een rus
tig gesprek. Het is geen wonder, dat de
mensen, die met onze gezkiskampen
meegaan in de zomer, dit zo dolgraag
doen. In een r
natuurschoon,
een samen beleven van de zaken op
geestelijk terrein."
De gezinsweek en de verwachting
Is. dat het aantal deelnemende gemeen
ten dit Jaar tussen de 600 en de 800
zal liggen ls bedoeld om man en
vrouw, ouders en kinderen nog weer
eens te bepalen bij de noodzaak van
een goede onderlinge verstandhouding.
Of, zoals het staat in het zojuist ge
noemde boekje van mevrouw Knotten
belt: „Wanneer de verhouding goed is,
kunnen we aan God vragen hoe we die
meer en beter dan tot nu toe in Zijn
dienst mogen stellen. Wanneer we er
lets van ontdekt hebben op welke klip,
op welke zonde we zijn vastgeraakt, la
ten we het dan als man en vrouw, als
vrienden eens uitspreken met elkaar;
laten we het eens zeggen aan iemand,
die ons niet sparen wil, maar met ons
knielen om samen het berouw en de
beslissing b(j God te brengen."
lehoort u lot dc liefhebbers van een
hartig stukje vlees? Brengt u dan eens
wat variatie in uw maaltijden aan. U
helpt daarmee ook uw slager, omdat
hy. als hy alleen malse rollades en
rarbonaden kan verkopen, met het
andere vlees hlyft zitten,
leem eens hamlappen of krahjes van het
varken, houilli, klaprib of een sueade-
stukje van het rund en als u een mooie
baklap wilt hebben, een riblap of een
foor gekookte he:
gende nodig: ee
300 gram hersem
lenen heeft u het vol-
stel, dat is ongeveer
I, 12 gram (1 eetlepel)
wortel, peterselie, laurierblad, azjjn.
en, nogmaals afspoelen en opzetten
:t ruim water, het zout, de kruiden
een srheutje azjjn. Zachtjes gaar-
ken in 15 20 minuten, afhankelijk
a de grootte. Daarna uit het vocht
lorheeld bouillon-, peterselie
minister hierover om een verklaring ge
vraagd. Deze heeft nu de redactie van
het blad het volgende antwoord gege
ven: „In feite is van een dienstplicht
voor meisjes in het verpleegstersberoep
nooit sprake geweest. Het ging in de
eerste plaats om een initiatief, vervat in
een nota aan het kabinet. Daarin werd
gezegd, dat, om een catastrophe te ver
mijden. het noodzakelijk zou zijn om
een bredere spreiding te verkrijgen in
de opleiding voor verpleegsters.
Op die manier zou tevens een bijdra
ge geleverd kunnen worden ter oplossing
van het dringende probleem van kader
vorming in de ziekenverpleging. Overi
gens was dit voorstel slechts een onder
deel van een groot aantal voorstellen ter
verbetering van de sociale positie van
verpleegsters en artsen."
De „Junge Stimme" voegt hier aan
toe: „Er werden dus alarmklokken voor
niets geluid. Niettemin schijnt de ge
dachte aan een algemene dienstplicht
voor meisjes toch wel ingang te vin
den als men tenminste uitgaat van
het standpunt, dat het bij een gelijkbe
rechtigde positie voor vrouwen en man
nen vrij logisch is, dat ook de meisjes
haar dienstplicht vervullen. In dit sta
dium willen wij daartegen met grote be
slistheid stelling nemen.
Geen meisjes in uniform
Zowel de ervaringen met de R.A.D.
(Reichs-Arbeitsdienst) als met de
„Wehrmachtshelferinnem" zijn voldoen
de om met kracht te waarschuwen tegen
de opvatting om meisjes uniformen
uit de weg geruimd. Maar toch hebben
wij ook bezwaar tegen het feit, dut de
meisjes in de verpleging een soort
dienstplicht zouden moeten vervullen. De
bereidheid, om hulpbehoevende mensen
te dienen, kan niet door de Staat
legd worden. Zonder echte,
toewijding wordt dit beroep
baan."
Tenslotte wijst de „Junge Stimme"
op een ander punt: „Een steeds gro
ter wordend aantal meisjes verliest
het contact met de huishoudelijke
arbeid. De overgang van school naar
bedrijf is voor velen te groot. Te
vroeg worden zij overgeleverd aan
het brute arbeidsproces, en slechts
weinigen zijn in de gelegenheid om
wch met het huishouden vertrouwd
te maken. Hier moet een oplossing
gevonden worden, waardoor ieder
meisje minstens een jaar lang in de
gelegenheid is, het „beroep van de
vrouw" te leren."
daad maar de beste vriendinnen
zijn wel de leden van meisjescltibs
van het studentencorps „Carolus
Magnus" in Nijmegen de vereni
ging die zo'n heerlijk kolder-club
lied heeft met veel zachte Limburg
se of zo men wil Brabantse g-klan
ken. gemaakt door Godfried Bomans.
„En iedereen kent het dan ook!" zegt
de questrix, mejuffrouw T. F.
Schimsheimer.
„En uw eigen lied?"
Dan zeggen die pittige bestuursleden
van de VVSVU, vrijwel gelijktijdig,
dat dat lied gemaakt is door prof.
A. Sizoo, dat het in het Latijn ge
steld is en „Progrediamur Favento
Deo" heet, wat ook de zinspreuk is
van de vereniging. En het betekent:
„Laat ons voorttrekken onder Gods
gunst".
Worden vrouwen geëerd in
Haagse straatnamen
Wellicht heeft u reeds gehoord of
gelezen, dat het Contact Haagse Vrou
wenverenigingen het vorig jaar een
verzoek heeft gericht tot B en W.
van den Haag om straten te noemen
naar pioniersters van de vrouwenbe
weging. Daarop is afwijzend beschikt.
Het Contact heeft het er echter niet
bij laten zitten en heeft nu een lijst
met namen aangeboden van vrouwen
die h.i. in aanmerking komen om met
:n straatnaam te worden geëerd.
Marie Jungius,. Anna Polak en
Marie Heinen, de drie directrices van
het nationaal bureau voor vrouwen
arbeid zouden in de eerste plaats in
aanmerking komen. Voorts A. M. M.
Stormvan de Chijs, Mina Drucker
(eerste feministe) en Henriette Ro
land Holst-van der Schalk.
blijft 's winters ook mooi
JEDER kent wel het allerliefste
plantje, dat o.a. vaak langs de
wegen voorkomt en Opvalt door
hemelsblauwe, op vergeet-mij-nietjes
gelijkende bloempjes. Voor de kamer
kan dit plantje, de ereprijs, niet
dienen, hoe gaarne we er ook extra
moeite voor zouden willen doen. Maar
er is een soort ereprijs, die heel
goed in de venserbanken van onze
woningen een telkens terugkerende
bewondering zal wekken van ons en
onze bezoekers.
t
QNLANGStoen de evan
gelist Billy Graham it
Amerika tot een bijna ven
17.000 koppige menigte logen
sprak, noemde hij
grootste probleem in
Ver. Staten niet het
munisme,
trialisatie, de totaal veran
derde structuur van het le
de twee wereldoor-
t Is alle-
het maal zo „heerlijk" ver van verwachten. Vaders en ger werkt méér uit dan
de huis... Maar 't mooiste is, moeders, laten we toch èlle honderd goedbedoelde
om- dat daar de schuld niet ligt. kansen, die God ons geeft preekjes. Moeders, schep
Die ligt voor een groot deel
het leven,
benutten om de onderling*
band, de band aan God ei
die aan de medemensen tot het nóg
een hechte te smeden en te
bewaren. Het gebed en de
worstelt. Graham betoog- structuur
de, dat de Bijbel leert, dat handhaaft God Zijn
er tucht moet zijn in het g
gezin en dat de jeugd
criminaliteit beperkt kan leven, als Hij de eeuwen willen voegen: ook_de zelf-
worden door wat meer te door heeft gedaan.
bidden en wat meer fm
roede te gebruiken.
„Het probleem van
uiteengevallen gezin is
en veel groter dan het
gelijke gevaar van vjjande-
tucht. Het gebed. Die
de dus mogelijk, ook in onze dere kracht, de adem der
dagen, een gezin te hebben ziel. Dat is het van de en-
het waar Hij zélf woning wil
veel maken, omdat de liefde er
woont. God vraagt in geen
enkele tijd het onmogelijke
gezellige sfeer om
heen, maakt uw huis, al is
klein en nóg zo
eenvoudig gemeubileerd,
voor uw kinderen tot dat
ene lichtende, warme plek
je op aarde, waar zij zich
altijd welkom weten. Laat
er openheid zijn tussen ou
ders en kinderen. En als de
tijd da&r is, dat onze jon-
lijke bommenwerpers", al- van Zijn mensen. Maar wèl
dus Graham.
En wij, in ons
landje? Wij gaan
worden er ten aanzien van
kleine de verantwoordelijkheid
nu de van man en vrouw, aan
keling, maar van onschat- gens en meisjes tot de vol-
andere gebeurtenissenin
deze week, die beide on
losmakelijk met het gezin
verbonden zijn, toch eens
extra bij die cel, waaruit
onze samenleving
opgebouwd.
gebed in het gezin.
iedere dag
erlijk volkomen afslui
ten, ga daar dan niet met
hinderlijke vragen in peute-
uun.il toch gezamenlijk be- reIli maar houd hen alleen
wordt Pen worden is ons bezie- ginnen. Ouders en ieder ge- vast jn uw gebed en in
lend voorbeeld. Ouders, die zinslid hebben zich hierbij waakzame liefde.
om het minste of geringste te regelen
die éne, die
En
V
ten wij het befaamde lan- hoe eer, hoe liever de deur komt de tucht om de hoek het meer dat het
tarentje meenemen om de uit. Ouders die hun kinde- kijken. Als in het tafelge-
met huivering zullen samen ruzie maken zijn dit s
wij het moeten beken- niet. De kinderen van zo'n
land moe- kibbelend echtpaar gaan
morgens het eerst de
deur uit moet. Dat offerftje
moet gebracht worden. Hier
UOUDT de Verbonds-God
LJ bij Zijn beloften vast.
Zelden of nooit komt
gelukkige gezinnen, levend
i wettisch Christen- bed, waarbij vader of moe
die ondanks de verscheiden- leven, jagen hun kinderen de Here worden opgedra-
held harer leden, samen de geestelijke dood in. Als gen, voedt dit de liefde tot
ouders altijd ontevreden de naasten, evenals het bid- kunnen de tijd niet terug-
zetten. Als het méé-leven
met eikaars werk, vereni-
ginsleven en ontspanning er
maar is. Luisteren, altijd
maar weer luisteren naar
de ander. De ènder eerst
mopperen over wantoestan- den voor de kerk, de zen-
schepen in het donker onzer den in de kerk, staat en ding, de zendelingen en de
dagen. Gezinnen, waar maatschappij, slaat die on-
Wracht vanuit gaat. O ja, ik tevreden geest, die de har
ken de argumenten ter ver- ten verduistert, op de kin-
ontschuldiging: sociale pro- deren over. Als zulke kin
dominees, de liefde ÜH
het werk van God op aarde maar is.
zal doen ontkiemen
groeien. Het gebed van va
deren later het grote leven der enof moeder met één dèn pas: Ik. Laten wij het
onze kinderen zó voorleven,
in de praktijk van iedere
dag. En onder alles door
moet het gezag gehand
haafd worden. Vader is de
gezagsdrager bij uitnemend
heid en een goed vader
spaart de roede niet. Als
dan maar de liefde en géén
drift die roede drijft! Liefst
en in de meeste gevallen:
de geestelijke roede. Dit
neemt niet weg, dat een
gevoelige tik of pak op de
broek op z'n tijd óók heil-
ons gezin voor uiteen
vallen te bewaren, vele! Ik
kan er slechts enkele noe
men. Wij gaan in deze ge
zinsweek het 75-jarig be
staan van de Vrije Univer
siteit meevieren. Ja. mee
vieren. ook al blijven we
thuis. Uit onze gezinnen zal
toch zeker de dank tot God
opstijgen voor de Wonde
ren, die Hij werkte in deze
eeuw? Vertelt u uw kin
deren ook daarvan? Ze we
ten toch wel, wat die V.U.
eigenlijk is? En waartoe
God haar aan ons volk gaf?
En Iaat u uw grotere kin
deren in deze week ook col
lecteren voor het P.I.T., u
weet wel: ons protestants
christelijk thuisfront?
Waar zulke prachtkansen
voor het evangelie liggen,
werken wij allen toch wel
mee door het „offer"? Zó
kome Zijn Rijk. Te begin
nen bij de gezinnen. Als de
ze uiteenvallen, storten de
fundamenten onzer samen
leving ineen. Daarom is dit
gevaar groter dan dat van
vijandelijke bommenwer-
MARGARITHA
Deze soort ereprijs heeft bont blad, dat
ook in de winter, als de bloemen reeds
verdwenen zijn, een lust voor de ogen
is. Ze bloeit in het voorjaar met don
kerblauwe bloempjes. Er zijn er ook
die rose bloempjes dragen, maar wij
vinden de blauwe wel zo mooi!
Na de bloei moet de plant flink inge
sneden worden en vraagt ze nieuwe
grond. Deze moet voedzaam en niet te
los zijn. Het best is een mengsel van
bladaarde, verteerde mest, graszóden-
grond en wat scherp zand. Aangezien
de plant nogal kieskeurig is wat de
grond aangaat, raden wij aan de pot
aarde van een bloemist-kweker te be
trekken.
Na het verpotten zetten wij de plant op
een lichte, koele plaats en zorgen er
voor, dat ze vooral geen middagzon
krijgt. Het beste is om de ereprijs
omstreeks Juni buiten te zetten en met
de pot ln te graven en geregeld te be-
Voor dit laatste moet ook gezorgd wor
den als men de plant binnen moet hou-
geen tuin heeft. Maar
Ons leven in ruimte
en tijd
Van 7 November tot 17 December
zal op de volkshogeschool „Allards-
oog" te Bakkeveen (Fr.) een na
jaarscursus meisjes en jonge vrou
worden gehouden. Gedurende
weken zullen verschillende on
derwerpen in inleidingen, discussie
groepen en onderlinge gesprekken
behandeld worden, zoals: hoe leven
wy, hoe vinden wij onze eigen stijl
ln persoonlijk leven, hoe ontwikkelt
zich het gemeenschapsleven in dorp
en stad.
