De verre weg"
nieuw werk over
handel
Proeve van een nieuwe
Psalmberij ming
LEZERS PELGRIMAGE
een brok mensenleven
Cultureel
venster
We zien elkaar te weinig
NIEUWE LEIDSCHE COURANT
99
door
J. RISSEEUW
Hans martin is m
trek. Zijn na de oorlog
verschenen romans
worden stukgelezen en men
kan er van op aan als er,
gewoonlijk in de maand
Juni, weer een roman van
hem verschijnt dat elke
boekhandelaar met welge
vallen de „nieuwe Martin"
in zijn etalage zet.
Hans Martin, die na de
eerste wereldoorlog debu
teerde met een veelgelezen
lichtzinnig lachboek „Malle
gevallen", heeft zich sedert
enige jaren uit het zaken
leven teruggetrokken om zich
geheel aan het schrijven te
kunnen geven.
Hij beschikt over een zeer
vlotte pen, heeft veel van
de wereld gezien (wat hem
bij het componeren van zijn
verhalen te pas komt) en
bovendien weet hij precies
wat de gemiddelde lezer, die
niet naar „literatuur" vraagt
doch wel naar een boeiend
en onderhoudend verhaal
wil hebben.
Ook in zijn zo juist versche
nen nieuwe roman „De Verre
Weg" (Leopold's Uitg. Mij. Den
Haag) geeft hij de lezer weer
waar voor zijn geld. De echte
romanlezer houdt niet van dun
ne boekjes. Hij kan met deze
327 bladzijden weer vooruit.
Critisch lezen
Toen ik onlangs eens met een
boekverkoper van gedachten wis
selde over het succes van deze
boeken, welke toch door de „ge
zaghebbende" Nederlandse criti
ci worden doodgezwegen, ver
klaarde deze het succes van
Martin door het feit dat
hij de lezer niet ver
moeit met allerlei diep
zinnige waaroms. Martin
geeft alleen maar „een
verhaal uit het volle
leven". Zijn romans be
koren door hun men
selijkheid, doch gaan
nooit diep. Precies wat
de gemiddelde lezer, die
toch ook zijn dagdro
men heeft, wenst. De
verhalen van Hans Mar
tin gaan meestal over
mensen uit de ..betere
stand" die doorgaans
goed in hun geld zitten. Ze bele
ven op zijn tijd een al of niet
fouiten-ecfitelijfc liefdesavontuur
(wel realistisch maar toch niet
al té!).
Zoals er in de gerenommeerde
damesromans ontelbare kopjes
thee worden gedronken, zijn het
in de boeken van Hans Martin de
drankjes" die de gezelligheid
verhogen, bij voorkeur dry Marti-
in haar rijpingsjaren in het kamp
verknoeid en groeit op tot een wa
re vamp. Na de oorlog gaat Jo-
sien, weduwe geworden, berooid
naar Nederland terug. Aan het
einde van het verhaal vinden dar.
Bernard Beninga en Josien Wil-
lings elkaar terug en trouwen zij
opnieuw met elkaar, maar niet
voordat de dochter Marianne voor
een schrille dissonant heeft ge
zorgd. eindigend
Mari
scène.
;rove geweld-
oorrang be-
s het leven
pleging
twisten
verliest.
Dit slot is helaas een melodra
ma geworden en heeft, voor ons
besef, de roman goeddeels bedor
ven. De schrijver heeft hier geen
maat weten te houden en dat is
zeker jammer, omdat Hans Mar
tin opnieuw heeft bewezen een
boeiend, menselijk verhaal te
kunnen schrijven.
Speciaal het voor-oorlogse Indië
is met grote liefde beschreven en
wanneer Josien na de verschrik
kelijke kampbelevenissen, terug
in Holland, op een koude pension
kamer in de Haagse Obrecht-
straat is aangeland, geplaagd door
een wilde dochter, gekweld door
de gevolgen van oedeem, ontgoo
cheld door de bizarre gebeurtenis
sen in het verloren Indië, voelt de
lezer de bewogenheid van de
boek kunt ge lezen hoe het men
sen vergaat die verstoken zijn van
de steun die het geloof kan ge
ven. Het is alles wel heel erg
leeg er. arm. Weliswaar komt de
schuldvraag hier en daar
:aak
bo- I
ni.
Er worden zo nu en dan dolle
feesten gearrangeerd. Men leeft
in Parijs, Wassenaar, Den Haag
of in een kapitale villa in de Pre-
anger. kortom, alle verborgen
wensdromen van de brave burger
die aan het kortste eind trekt en
nooit eens wat beleeft, worden in
de romans van Hans Martin voor
enige uren werkelijkheid. Ziedaar,
aldus de boekverkoper, de rede
nen waarom Martin zo graag en
zoveel gelezen wordt. En hij voeg
de er aan toe: neemt u het de
Wij
het
mand kwalijk. Wij hebben
dit gesprek zelf de nieuwste ro
man van Hans Martin ter hand
genomen en het boek achter el
kaar uitgelezen, met het ernstige
voornemen ons niet te laten be-
vooroordelen...
Boeiend levensverhaal
Het was helemaal geen straf
voor ons, want, hoewel onze
smaak uitgaat naar iets anders,
heeft ,.De verre weg" ons toch
geboeid omdat wij er een bemin
nelijk mens in ontmoet hebben.
En die mens was niet een der ro
manfiguren. doch Hans Martin
zelf. die zich al te vaak met een
ontwapenende naïveteit bloot
geeft.
„De verre weg" beschrijft de
ga en zijn rijke
lings.
de
nii}-
Josien Wil-
Wanneer het verhaal aanvangt
is Beninga het mondaine leven in
Frankrijk meer dan zat. Hij is.
dank zij de relaties van zijn
vrouw, een lege modeschilder ge
worden. Het conflict loopt uit op
een vlotte scheiding. Josien heeft
nog. voor zij met haar dochtertje
terug gaat naar haar theeplanta
ges in Indië, een teleurstellende
verhouding in Parijs, doch in In
dië wordt de eenzame theeplanter
Walter Bresant haar tweede echt-
8 Volgt de uitvoerige beschrijving
van de crisisjaren en de daarop
volgende tweede wereldoorlog.
Jappenkamp, hongerwinter, enz.
Het dochtertje Marianne wordt
schrijver met het leed der men-
Wanneer haar eerste man, de
schilder-schrijver Beninga, dan op
een avond met zijn bos tulpen
aanbelt, staat zij boven aan de
trap. Dan zegt Josien: ,.Ik woon
hier door toeval en door gena
de."
WRAKHOUT
en SCHUIM
ACHTER DE NAAM Frank
/M Daen verbergt zich een
Rotterdams zakenman, die
zich in de bundel Wrakhout en
Schuim (uitgave van de Han
delsdrukkerij T. de Vries Dz.
N.V., Rotterdam) een niet ge
heel onverdienstelijk gelegen
heidsdichter toont. Weliswaar
is het aantal verzen (nog geen
twintig) voor de lezer te ge
ring om zich een behoorlijk
beeld van het talent van de
dichter te vormen, maar men
krijgt de indruk, dat bij een
minder bezet, minder door zaken
opgeslokt leven wellicht verzen
zouden kunnen ontstaan, die op
bescheiden wijze zouden kunnen
meetellen. Maar de muze is een
ongemakkelijke dame: ze is
jaloers en wil de dichter voor
zich alleen. Bovendien is het
dichten ook een soort vak, dat
dagelijkse oefening vereist; de
eisen worden door de specia
listen steeds hoger opgeyoerd.
De belezenheid en eruditie, die
men spelenderwijs moet kunnen
ventileren, is alleen door hen
te verwerven, die met de
muze misschien ongelukkig,
maar definitief getrouwd zijn.
Het dichterlijk apparaat moet
dagelijks worden gehanteerd
om de vereiste verfijning en
soepelheid te bereiken. De muze
staat alleen secundaire aandacht
voor andere bezigheden toe;
aandacht, die niet volledig in
beslag genomen wordt, zoals
die van een kasteelheer, nacht
waker of krantenbezorger. In
de moderne tijd is dat zeker
niet de aandacht van de zaken
man. Citeren wij tot slot en ter
kennismaking het vers
WITTENBERG
Stadkerk en slotkapel, zware contouren,
ruisende beuken op verzonken wallen,
oneffen straten, gevels licht vervallen
en binnenplaatsen met veldtkeien vloeren.
Donkere poorten, eeuwen uitgelopen,
grauw-eiken luiken met doorlichte scheuren
en „Gassen", die naar muffe aarde geuren,
de open goten, die gestadig lopen
In één moment, o eeuwen te beleven.
Heeft Luther ook misschien eens zo gestaan?
Ik denk: Sinds hem is stad en Elbe en maan
en mens eeuw in eeuw uit gelijk gebleven.
ijk tekort wordt hier
niet blootgelegd. En, om nog even
terug te kernen op het „verloren"
Indië, dit alles is in „De verre
weg" toch wel zeer eenzijdig be
licht. Wie heeft kennis genomen
van de ongedachte grote kansen
voor de doorwerking van het
evangelie ir. Indonesië, wordt er
aan herinnerd dat Gods gedach
ten niet onze gedachten zijn en
Gods wegen niet onze wegen.
Neen we zullen het niemand
kwalijk willen nemen die naar de
nieuwe roman van Hans Mar'in
grijpt. Maar we hopen toch wel,
dat men dit boek critisch zal le-
De gouden ganzeveer,
nieuwe culturele prijs
De Nederlandse Uitgeversbond
heeft besloten ter gelegenheid van
het vyf-en-zeventigjarig bestaan
een tweejaarlijkse culturele prijs
in te stellen „De Gouden ganze
veer van de Nederlandse Uitge
versbond" genaamd.
Deze prys zal worden toegekend
aan degene die. naar het oordcel
van het bestuur, dat zich terzake
zal doen voorlichten door een
daartoe in te stellen jury, zich
door zijn of haar publicaties uit
zonderlijke verdiensten heeft ver
worven ten aanzien van het Ne
derlandse cultuurbezit.
De prijs zal voor de eerste maal
worden uitgereikt op de jubileum-
vergadering van de Nederlandse
Uitgeversbond op 27 October.
De jury, die het bestuur voor
de eerste maal van advies zal
dienen is samengesteld uit prof.
dr. E. J. Dijksterhuis, hoogleraar
te Utrecht, Monseigneur W. Nolet
te Amsterdam en mr. M. Rooy,
hoofdredacteur Nieuwe Rotter
damse Courant.
Ah, die Abeltje'
Annie Schmidt laat Abeltje nieu
we avonturen beleven en ze zijn al
even aardig als de vorige. Ditmaal
gaat Abeltje, uiteraard vergezeld
van mijnheer Tump en juffrouw
Klaterhoen, per woonwagen de we
reld door, op zoek naar Laura, die
geschaakt is.
Misschien wordt de liftjongen
Abeltje r.cg eens een klassieke fi
guur uit dc Nederlandse letterkun
de. Ja, waarom niet? Hij zou. naast
Gouverneurs Prikkebeen, heus
geen gek figuur slaan. Klaterhoen-
tje. echter, menselijker, en daar
door veel komischer, zou Ursula
zsifs met stukken slaan.
Voor oudere kinderen en ouders,
die gelukkig, nog kinderlijk kun
nen genieten i
dalletje..
kostelijk nieman-
,T. E. N.
Het Britse Bijbelgenootschap
heeft besloten aan alle deelne
mers van de Olympiade van
195G in Melbourne een exem
plaar van het Nieuwe Testa
ment te schenker..
Handel
Als dertigste boek in de beken
de Componisten-Serie van Uit
geverij J. H. Gottmer
te Haarlem verscheen
een uitnemende stu- j
Herman Het is een gedegen studie ge-
n geeft hij de lezer
ook een duidelijk beeld van
het Duitse muziekleven in de
2e helft der 17e eeuw.
Breng jonge moeders I
in kringen bijeen
«rband of briceging
Prof. Miskotte onthult:
allerlei problemen van hei
schap en de gezinstaak v
licht van het Evangelie km
den besproken.
grondslagen gelegd t
belangstelling
oot. Al direc
gevormd.
>rdci
De Raad voor Kerk en Gezin is
nu bezig een schema of handleiding
op te stellen Ier tville van hen die
een dergelijke kring van jonge
moeders ivillen leiden. Er komen
onderwerpen ter sprake als: de be
tekenis van de Heilige Doopvan
het moederschap, de problemen van
opvoeding in het algemeen, van
godsdienstige en sexuele opvoeding
e.d. In Denemarken bestaan reeds
Moderne dichters meten
hun krachten
DE psalmberijming van 1773 voldoet niet meer. Tal
van psalmen worden in de eredienst niet meer ge-
zongen en het jongere geslacht begrijpt vele woorden
rre niet. Nu is het zingen van psalmen een zaak, die de
opvoeding zal kern van het geloofsleven raakt. De Protestantse Chris-
A' tenheid heeft de psalmen lief en ze vormen voor de
Christen de hoogste poëzie naar vorm en inhoi^d.
Hervormde synode de nieuwe
psalmberijming in studie nam.
het een en ander bekend ge-
600 i
De Schei
p krin
mingse predikt
sl\jk te beginnen, dan Onlangs
er landelijk bundelen.
Hêt zag er naar uit, dat de twee
grootste kerkgroepermgen. de
Hervormde en de Gerefor
meerde elk haar eigen weg
zouden gaan. Het struikelblok
was wel het zeer verdienstelij
ke werk van ds. Hasper op dit
gebied, dat door de Geref. sy
node als proefbundel werd
aanbevolen, waartegen echter
van Hervormde zijde bezwa
ren rezen. Het hoofdbezwaar
jegens de revisie-Hasper was
•el de
verschillende) dichters. De
hoogleraar somt daarbij de
bijzondere moeilijkheden op.
die de dichters hebben te
overwinnen. Als voorbeeld
neemt hij psalm 45. waarin de
lof en de heerlijkheid van de
koning wordt bezongen.
In de eerste plaats zal men de
Oosterse sfeer moeten treffen,
natuurlijk met westerse woor
den. die nu eenmaal steeds
een redegevend element meer
insluiten dan het Hebreeuws.
Voorts zal men de beelden moe
ten bewaren, maar minder los
naast elkaar laten staan, om
dat ze anders onze beeldspraak
zouden belasten met verwar
ring en hun ontroeringskracht
zouden verliezen.
worden, doordat zij tussentijds Men moet het pathos van de He-
de synode rapport
bracht. De in Leeuwarden zit
tende Geref. synode zal zich
over de te volgen weg nog
moeten uitspreken, omdat er
stemmen opgingen (o.m. van
de kerk van Amsterdam) zich
rijming was gegoten.
die i
deze be- Aan deze nieuwe berijming werk-
breeuwse „Stichen" horen
bewaren in een zo afgekoelde
vorm als die van het voorge-
SChrGVen metrum en rijmsche
ma. Dat kan nauwelijks zonder
op de rand van de rhetorics te
belanden; mocht het dan maar
een bezielde zijn.
Wij laten hieronder
beeld volgen v J
van psalm 45
ZWIERIGE SYNODE
Rutters over Handel.
worden,
Het grote voordeel van
de musicoloog Rut-
ters is dat hij ook
musicus is, iets wat
niet van alle musi
cologen gezegd kan
worden. Rutters be
kijkt de muziek niet
alleen wetenschappe
lijk, maar beleeft ze.
En dat blijkt maar al te goed
uit dit Handel-boek. In een
280 bladzijden geeft Rutters
een volledig inzicht in het
leven en de werken van
Boontje
Louis Paul Boon vindt het pret
tig. te publiceren onder de naam.
waarbij hij waarschijnlijk in zijn
schooljaren werd genoemd. Hieruit
blijkt een zekere onverschilligheid,
r ook gemoedelijkheid. Iets
die goedmoedige onafhanke
lijkheidszin vinden we terug in
zijn werk. Boontjes Reservaat (2),
verschenen in „De Boekvink" is
eigenlijk een eenmanstijdschrift,
geboren uit de nood der dakloos
heid. De auteur, een vrijbuiter, is
in geen enkele litteraire groepering
thuis. Deze is hij te dwaas, te on
geciviliseerd. te plat of te grof,
gene echter te wijs en te evenwich
tig. Dat in „de Boekvink" een re
servaat voor hem is gecreëerd, is
echter een gelukkige omstandig
heid. Er zullen nl weinig mensen
zijn, die in het werk van Boon
niet iets van hun gading zullen
aantreffen. Dit geldt in het bijzon
der voor het verslag van de zwerf
tocht door Engeland, dat het groot
ste deel van dit nummer opeist en
waaruit men dit land beter leert
kennen dan uit stapels toeristische
gidsen en sociologische verhande
lingen. Boontjes geschriften zijn
zo raak cn toch zo gespeend van
alle bitterheid, dat men het kan
haast niet anders zijn banali-
maar op de koop toe neemt.
J.E.N.
geschreven
dat men het niet als een stu
die ervaart. De leek .zal er
ook van genieten. De vakman
zal er zeer veel int kunnen
leren en daarom bevelen we
het vooral ook de koordiri
genten aan. Zij krijgen dan
een goed inzic'ht in de orato
ria van Handel en van da uit- i
vöeringsmogelijkheden.ï -• t
Zeer terecht wijst de schrijver I
op het belangrijke Handel-
werk, dat Evert Cornelis in
ons land deed en dat nu wordt I
voortgezet door Jack P. Loo- i
rij met zijn Ned. Handelver-
eniging. I
Ten aanzien van Handel's or
gelwerken had Rutters wel
iets uitvoeriger kunnen zijn,
speciaal wat betreft de stijl
dezer werken en de orgels
waarover Handel beschikte.
Overigens is dit boek een be- 1
langrijke aanwinst voor elke
muziekbibliotheek.
moderne. De commissie stelde
echter als voorwaarde, dat de
oude melodieën uit de tijd
zich uiteraard gedwongen za
gen hun berijming hierbij aan
te passen. Naast Schurer, Nij-
hoff. Heeroma. Kamphuis en J.
Wit hebben jongeren als Van
der Graft. W. v. d. Molen, Ad
aen Besten. Schulte Nordholt
e.a. hun diohtersgaven aange
wend voor de nieuwe berij
ming.
In het weekblad In de Waag
schaal heeft prof. dr. K. H.
Miskotte enige proeven gege
ven van het werk dezer (zeer
Berijming volgens A
Israëlietische
de berijming
an dichter A.,
prof. Miskotte oor
deelt, dait zij te lyrisch en een
proeve van dichter B., die naar
de mening van de hoogleraar
veel meer late"
geest is.
Het behoeft geen betoog, dat het
van groot belang sou iljn, als
de kerken elkaar konden vin
den bij het aanvaarden van
één psalmberijming, al was het
alleen maar voor de kinderen
op de scholen, die, vooral op
gemengde scholen toch wel
voor problemen komen te
staan (en het onderwijzend
personeel niet minder) als men
van tweeërlei berijming ge
bruik zou moeten maken.
Het voorrecht om een lied te mogen zingen
van hem, de schoonste aller stervelingen,
een koning, glanzende van morgenlicht,
geeft gloed en geestdrift aan mijn lofgedicht.
Gezegende, uw lippen vormen woorden
welluidender dan lieflijke accoorden;
door uw bezonnen, zuivre spreken trilt
een Godsgenade, bovenmenselijk mild.
Berijming volgens B
Met luider stem breng ik de koning hulde
omdat Zijn beeld mijn hart vervulde,
myn tong rept als een snel bestuurde pen
van hem, wiens gratie ik niet waardig ben.
Wanneer gij spreekt, o Heer. is dat verhoring,
de woorden van uw mond zijn vol bekoring,
voor eeuwig en altoos door God bemind,
zijt gij veel schoner dan een mensenkind.
LES VAN DETMOLD
Welk een zwierigheid in zulk
een ernstige vergadering als in
die tan de Nationale Synode te
Dordrecht in dr jaren 16181619!
Al die strikken, kragen, kleuren,
linten, hoofse buigingen gaven aan
deze hoogste kerkvergadering een
bijzonder decorum, dat men in
onze moderne t\jd tevergeefs
zoekt, of men nu op Woudschoten,
in Leeuwarden of in Enschede
komt. Of het er beter door ge
worden is?
Gereformeerde gezindte,
internationaal èn nationaal
Vorige maand is in de 31 K.o.
i groepje hervorm-
VAN HER
EN DER
SDe derde predikantenplaats te
aarn. vacant na het overlijden congres heeft ook een vril £®h.e*J, v.an deze gereformeerde
van ds. I. Kievit, zal niet worden prnte Nederlandse deleoatio a j "J*" m,, lQyaal On
vervuld. De kerkeraad zal een INeaerianase delegatie ter de drie formulieren van enig-
treffen, deelgenomen. De Neder- heid staan en tevens nog voldoen
van ae nervormaen v
gres gehouden. Aan dit paald, is kenmerkend
refor" ^an<*se deelnemers behoor-
kerk tot wter den tot wat men in ons
HET HANDSCHRIFT
Hier is een boek, zei God,
het is voor jouje mag het lezen,
bladzij voor bladzij. Ik schrijf er in,
maar toch zal het jouw handschrift wezen
en reeds nam Hij mijn hand voor het begin.
Kijk wat ik schrijf, zei God:
„Ik heb je liefje mag het lezen.
Bladzij voor bladzij stond het er in:
„ik heb U lief: ondanks mijzelf genezen
schrijf ik, Hij houdt mijn hand, dat ik Hem min.
Inge Llevaart.
bijzondere voorziening
terzake van de geestelijk
torale verzorging van de Gerefor
meerden in de N.H. kerk tot wier
modaliteit ds. Kievit behoorde, land de „gereformeerde ge-
De Gereformeerden in de Herv. °j£18^?lll3ke organisaties op
gemeente van Baarn zullen even- zlndte noemt. staatkundig en maatschappelijk
wel van deze beslissing in beroep Ds. R Bijlsma schrijft in w' C-.»» -i„v, w
h« weckWad In de Waag-
de gemeente achten. schaal dat deze delegatie I een 0Prn°rkebjk ver-
- -I. schijnsel voorgedaan. Het bleek.
niet alle schakeringen van dat de Nederlandse afgevaardig-
het gereformeerde protestan- den- d€ vertegenwoordigers van
In Praag kwamen de ver- tisme in NeflerlanH nmvaitt. de „gereformeerde gezindte" dus,
tegenwoordigers van alle Evange- inINeaerlana Omvatte, een apart standpunt innamen te-
lische kerken in het land bijeen omdat de grenzen van de genover de Duitse en Zwitserse
ten einde een Oecumenische Raad gereformeerde eezindtp nu vertegenwoordigers. Speciaal aan
te stichten. Tot voorzitter werd S gezinaie nu de Duitse en Zwitserse kant be-
gekozen de bisschop van de Evan- eenmaal niet samenvallen stond er een zekere huiver voor
gettsche kerk van Augsburgse met die van het gerefor- fn hier *n daar ee" bepaalde
Confessie, dr. Jón Chabada. ter- mMpj. tegenzin tegen het gebruik van
wijl het presidium mede gevormd meerOe protestantisme in het woord „christelijk" met be-
wordt door dr. Viktor Héjek ons land. trekking tot staatkundige en
(Evang. kerk der Boheemse Broe- maatschappelijke verbanden. De
de»), bisschop I. Varga (Her- Onder gereformeerde gezindte geschilpunten tekenden zich voor
vormde kerk), prof. Joseph Hro- verstaat ds. Bijlsma vertegen- al af rond de vraag, rd de Chrls-
madka, deken der Comenius-fa- woordigers van de Geref Ker- tea ook buiten de kerk. buiten
culteit en V. Vancura. superinten. ken. de Christelijk-gereformeer- de *emeente om. gestalte kan
dent van de Methodistenkerk. den. gereformeerden volgens art f,cv®n aan het christelijk leven.
Verder waren er sterke invloe
den merkbaar van de barthlaan-
de voorwaarden, dat men
vrij is van barthiaanse smetten
en dat men overal en altijd prin
cipieel voorstander is
AN DE TRAM UIT zie ik, i
wlfde
'en goede honderd meter
moeder. Ze wandelen in
ichting en weten blijk-
elkaar niet af. „Maar",
aldus fantaseer ik ondanks mijzelf,
inneer er nu op dit moment, bij-
irbeeld met de tram waarin ik zit,
i ongeluk gebeurde en ze kwamen
allebei thuis met hetzelfde verhaal
van dat ongeval, zou dan niet het
verslag onderbroken worden door de
constatering over en weerJij (of u)
was er dus óók?" Ik weet zeker, dat
dit hiaat in liet verhaal zou ont
staan. Ze zouden beiden even het
vreemde feit moeten verwerken, dat
ze zich zo dicht in eikaars buurt
bevonden, zonder het te weten; dat
ze getuige waren van hetzelfde voor
val, zonder eikaars aanwezigheid op
te merken.
DIE SPONTANE BEVREEM
DING, die natuurlijk onmid
dellijk zou worden weggepraat
(wij blijven dom, omdat uy bij het
merkwaardige in het mensenleven
zelden halt houden), heeft een ach
tergrond. Indien gebleken uas, dat
een goede kennis of een buurman
mede getuige van dat veronder
stelde ongeluk was geweest, zou die
bevreemding niet zijn opgetreden.
Maar bij twee personen, die elkaar
zo innig nabestaan als moeder en
dochter, bij mensen in zulk een
nauwe relatie treedt die bevreemding
wèl op. Men voelt héél even intuïtief,
dat het abnormaal is, indien mensen,
name een band des bloeds, bestaat,
niet gewaarworden dat ze dicht in
eikaars nabijheid geraakt zijn en de
wereld om hen heen b\jna van het-
Vrouwen,
Kunstenaars,
Kleuters
Afrikaanse nt
dit punt verm
een civilisatie
neeën, uoestijnbe
ook, hebben oj
is bewaard, die it
loren z\jn gegaan
-) R ZIJN EIGENLIJK
r bepaalde dingen af
i in de massa. Tegen-
l op technisch gebied
isoler,
delegeren deze kant i
■eraken deze lieden in t
met alle nadelige get
self i
de maatschappij. Gelukkig dat er
vrouwen zijn, die dicht leven bij het
hart t an de dingen en bij de wereld
van het kind. Misschien nog meer
dan de kunstenaar heeft de vrouw
een taak om bij de voortschrijdende
tact met het intuïtieve, het kinder
lijke te bewaren. Het is dan ook
geen wonder, dat hij kunstmanifes
taties altijd zoveel vrouwen aan
wezig zijn. Maar nok gezegend de
kinderen zelf. vooral de kleuters, in
wier voorstellingswereld nog alles
mogelijk is. K orden als de kinde
godsdienstigi
niet alle,
olheid. Naar de
kunstenaars en kinderen de toe-
fantasie in onze gcmassificeerde maat
schappij moeten stuiten. Is dit mis
schien de reden, dat de kunstenaars
in de kinderen hun bondgenoten
herkennen en in beeldende kunst en
pafzie proberen opnieuw kinderen te
wordep? Hoe het z(j: geef het kind
ruimte en gelegenheid kind te zijn;
de maatschappij van morgen kan er
alleen maar van profileren.
C. R.
sr .i.- O
ue Nederlandse vertegen
woordigers ontmoetten in Det-
mold een vorm van gerefor
meerd protestantisme, dat ze in
Nederland zeker niet tot de ge-
reformeerde gezindte zouden re-
n bf|®enkoim«t«n kenen. Toch zijn zij in Detmold
n zulke kostelijke gelegen- gebleven en heeft men met el-
iw'-r bj'xr
E rlm dki.r t. welni!, d.t h.bbrn v,„
dr J' -
kelijkse brief aan zijn Amice ln bieden zulke kosteliikV ceteven 23ït.n
1 in^o^e1 dmkekeblat?iri Kl!knen k®den £m e,kaar te ontmoeten, kaar een
g als brSS.' en zusters ^èns^aïtijd^^bMte* n^to* e'en tW" K „"'J
n? zo vraagt de Amsterdam- zwaarwichtig gesprek Dit kan ïfi 5 heeft ook met elkaar
o. hoogleraar. Kunnen wij elkaar en mLf z n vaS mïn, het Avondmaal gevierd
als broeders en zusters nog ont- tot menE van hart tot har^.A BlJ1«ma f dankbaar voor
moeten? Hoe zelden raken onze dat opeens het hart vin dte an Hi| hoopl' dat wat
harten elkaar op al die vergade- der vw e open ïtaat eï w m D**nold ^rnationaa1 ni-
ringen en bijeenkomsten. Er hart voor die ander vea" kon gebeuren m Nederland
hangt een groot gevaar boven al kleiner verband (b.v. op
onze vergaderingen en conferen- Woudschoten) ook mogelijk is.
ties, nl. het veruitwendigen van n In dn Ver Staten «r.rrf.n w- 5?u toch PrinciP'ecl niet te
onze bijeenkomsten, het verlntel- Staten werden de verdedigen zijn", aldus ds. Bijl-
lcctualiseren van onze discus- ,aatste tien jaren niet minder sma. „dat men de ontmoeting, er-
sies dan zeventigduizend nieuwe ker- k«nning en Avondmaalsgemeen-
m°" °P 2U° f*bouwd. die ld tou.l een f**»- UmnnMoM.l.
band dankbaar werden beleefd.
gebeuren.
Een bestuursvergadering van
een christelijke school, een se
naatsvergadering aan een uni
versiteit. de vergadering van een
kiesvereniging in stad of dorp
zijn geen stichtelijke bijeenkom-
Daar moeten zaken gedaan wor
den op zakelijke wijze. Daar is
geen plaats voor „gedaag" en
voor tijdverknoeien. Voor zoiets
is ons leven werkelijk te druk en
™kd.m, iA'rX'S: Jnh,nn" -Hij i. udi t'.n D,. Petra.-, d.„ J,~ «n „.„h.jd
J», d. eLlVn oaze bir.& s«'i- bii Het w.l c,„ d.mi™,
heid tot de dienst van het ko- z"n Pr«',k'ne'hode «1» d« enig juiste, want ieder heeft ijjn eigen gaven,
ninkrijk en van onze genegenheid de enf dominee met dezelfde beelden probeert te preken, die sjjn
voor elkander nooit mag ontbre- collega gebruikt, dan kl;-1J:- 1,J— 1 -- - - -
Verscheidenheid van gaven
f"Y E kracht van de ene dominee is de logische opbouw, de gave van de
LS ander is de practische instelling, een derde ontving van God het
igen de dingen in een prachtige stijl te zeggen. Daarom alsjeblieft
Ds.
elkander nooit mag ontbre- collega gebruikt, dan klinken die beelden ineen» bespottelijk. Stel je
-oor, dat Calvyn de preken van Lather uitsprak. De mensen zouden
ran schrik weer Rooms zijn geworden.
ar heel anders staat het
met allerlei conferenties en bij
eenkomsten die het karakter
(Ds. G N Rammen» ln het Geref. Jongellngsblad.)
