Blad
c)7^adame droeg een reticuultje en
Vrouwen op
afbetaling
Mamie Eisenhower kan het drukke
officiële leven niet meer aan
Gemakkelijk te maken
Pensionneer vrouwen
Lo
gees vroeger en nu
NIEUWE LEIDSCHE COUHANT
sprak met haar waaier
Tentoonstelling in Haarlemse Vleeshal
van vrouwelijke preciosa
„Madame".... er ligt een hoofse zwier, een sierlijk
gehaar in dat woord. Het roept herinneringen op, vooral
aan de tijd van Frankrijks laatste Lodewijken, toen de
dames aan het hof gefêteerd werden, toen zij in rui
sende zijde door hoge, schitterend versierde zalen
liepen. „Madame".
Madame had een kunstig opgetuigd kapsel, met
fluweeltjes en parelsnoeren. Madame had een reti
cuultje en een kanten schouderdoek. Madame had
een naaigarnituurtje: een gouden vingerhoedje, een
gouden naaldenkokertje, een gouden schaartje en
heel kleine, platte, op sneeuwkristallen gelijkende
„klosjes", om de pootjes waarvan het garen gewon
den werd. En Madame had een waaier ach ja,
natuurlijk had Madame een waaier
Manna de Wijs—Mouton heeft zo'n
lief. teer liedje gemaakt over het wul-
ertje. De woorden en het melodietje
zijn net zo fragiel en luchtig en door
zichtig als de waaiertjes zelf. met net
zoveel liefde gemaakte en gecomponeerd
als de makers van de waaiertjes het
elpenbeen tot in broze kunststukjes uit
werkten. of het papier met eindeloos
geduld beschilderden met bloemetjes
blaadjes. Het hoorde bij Madame!
Het is naar aanleiding van een t
zonder interessante expositie, dat wij
dit schrijven Vertelden we u de vorige
week over de tentoonstelling van gou
den sieraden uit de folklore, te zien ir
het Haagse gemeentemuseum, nu ne
men we u ln gedachten mee naar d<
Grote Markt in Haarlem, waar de Vlees
hal staat en waar tot 2 September eer
tentoonstelling gehouden wordt, die
„Madame" heet.
Die tentoonstelling is samengesteld uit
collecties van verschillende particulie
ren en musea. Zo zijn er costuums te
zien. maar ook een heel grote verzame
ling haarkammen,
staat een spinet
langs de wanden rococo-stoeltjes.
gena is u*
viola da gamba opgesteld
een spinnewiel met een
bijbehorend stoeltje, er zingt een ka
narie en in de balken van de zolder
laat een duif zijn „roekoehoren.
Er is een zilveren toiletgarnituur.
afkomstig van het Russische hof
in de tweede helft van de vorige eeuw
vervaardigd. Blote engeltjes torsen de
spiegel en de haarborstel is een
prachtstuk, maar moet zeldzaam on
handig zijn geweest om het haar mee
te bewerken. Het was echt iets voor
„mooi".
Er zijn daar ln de Vleeshal véél voor
werpen te zien. die onze onverholen be
wondering wekken, meer om de uiter
lijke vorm dan om de practische waar
de. Want allerliefst is het opschrijfboek
je. versierd met poud. emaille en edel
gesteenten. snoezig om te zien, maar
haast te mooi om te gebruiken. En dan
dat centimeterhoudertje ln de vorm van
een koetsje met een paard ervoor wat
lief, maar wat heerlijk onpractisch te-
Vertedering
Ach. het deed er Immers zo weinig
toe. vroeger. Wil met onze nieuwe op
vattingen over functionele vormgeving
en toegepaste kunst moesten eigenlijk
gruwen van die beursjes in petit point
of die reticuultjes van heel fijn haak
werk maar we doen het met. want
eigenlijk zij we er zó vertederd door en
we vinden het zo lief. En dan die
reukflesjes en die lodderijndoosjes. de
gouden bljbelsloten die zo'n hooghartig
bewijs van welstand waren en de oor-
hangertjes
Er is een face i main met een
paarlemoeren handvat, er zijn zak-
horlogetjes met emaille ingelegd
met voorstellingen uit de Griekse
oudheid en Je vraagt Je af: wiat
Madame wat het allemaal voorstel
de? Of zal ze zich. het gezichtje
verscholen achter de waaier, er
nooit verder ln verdiept hebben?
Evenmin all ze zich er in verdiepte,
waaruit dat lava eigenlijk bestond,
waarvan een kunstig man cameetjes
gesneden had en die tot een aier-
lijk armbandje aaneen gevoegd had?
Die waaiers de volledige collectie
van de aannemer Felix Tal uit Amster
dam is bijeengebracht in de Vleeshal
en d« beschouwing en de bewondering
dürvan alleen maakt zo'n bezoek tot
een feest. Waaiers in al hun zwier en
gratie uitgespreid; s'.aafjes van heel fijn
uitgesneden ivoor, bijeen gehouden door
roze lintjes, waaiers met een handvat
van geciseleerd zilver, waaier* met lo
vertjes, waaiers van struisveren.
Er was in die tijd
een apeciale code in
de waaier-,.taal":
als een dame haar
waaier tegen de
rechterwang hield
betekende het „Ja",
tegen de linkerwang
Hield zij een vinger
top tegen de waaier,
dan betekende het:
ik wil met u spre
ken en om de
minnaar duidelijk
te maken, dat hij
beter kon weggaan
gold het demonstra
tief dichtsiaan van
de waaier. Maar
ook op andere
ten", want er
fJIT Lagos, in Nigeria, wordt ge
meld dat men eerstdaags in Oost-
Nigeria waarschijnlijk weer een
vrouw op afbetaling zal kunnen ko
pen. Een regeringscommissie, die een
onderzoek heeft ingesteld naar de
prijzen welke op het ogenblik voor
een bruid worden, betaald, heeft ge
adviseerd de prijs vast te stellen op
ongeveer 325 gulden en weer het
afbetalingssysteem in te voeren.
NA de oorlog was er op de huwe
lijksmarkt een grote inflatie ten
gevolge van het feit, dat er zoveel
soldaten terugkeerden met voldoende
geld om a contant een vrouw te
kopen en meer te betalen dan de
normale pr\js.
DE commime heeft voorts ook een
rantsoenering geadviseerd. Er mag
voortaan geen poligamie meer zijn.
Elke man moet tevreden zijn met
één vrouw tegen de vastgestelde
prijs.
Vis en visgerechten
De zeeën en voor een deel ook de
binnenwateren, leveren aan onze
voedselvoorziening een heel waarde
volle bijdrage. Als voedingsmiddel
heeft nl. de vis zoveel uitstekende
eigenschappen, dat we het betreuren,
ons zeevarend land niet een land van
visliefhebbers te kunnen noemen.
Zo luiden de inleidende woorden van
de brochure „Vis", die uitgegeven
werd door het Voorlichtingsbureau
van de Voedingsraad.
Deze brochure beleefde de veer
tiende druk en bevat waardevolle ge
gevens over het schoonmaken, bak
ken, stoven en koken van vis. Voorts
worden er enige saus-recepten in
besproken en een aantal visgerech
ten sluit de rij. Een handig ge
schriftje, duidelijk en overzichtelijk.
Te veel handen om te schudden
De dameswereld in New York
is helemaal ontsteld door het be
richt, dat mevrouw Mamie Eisen
hower, de eerste vrouw des lands,
haar openbare verplichtingen tot
het allernoodzakelijkste heeft be
perkt, omdat ze doodmoe werd
van het vele handjesgeven en
wat er meer verbonden is aan
het officiële optreden van de
presidentsechtgenote.
Onderschat deze officiële werkzaam
heden niet: het ging om zo'n vijf
tien recepties per week en zo'i
vijfhonderd handen om hartelijk t<
drukken
Maar stel u tevens de vreselijke wan
hoop voor, welke de uitvoering vai
dit grote besluit kan hebben
Daar was bijv. die „liefdadige thee"
op de Britse ambassade. Er wa
zo'n 200 entreekaarten verkocht
de attractie hierbij was, dat elke
koopster de gelegenheid kreeg, me
vrouw Eisenhower de hand
drukken. Drie uur voordat de thee
begon liet mevrouw Eisenhower
melden, dat zij niet zou verschij
nenen toen dansten de poppen
niet zo'n beetje! Er ontstonden be
paald hysterische scènes en
scheidene dames eisten haar
treegeld terug.
En dan dit: 2375 leden van een v
wenorganisatie gingen naar het Witte
Huis en wat deed mevrouw Eisen
hower bij wijze van compromis
tussen wèl- en niet-ver schijnen? Zij
stelde zich op achter een ijzeren
slagboom, liet de dames langs zich
defileren en deed al die handdruk
ken'af met een brede armzwaai.
gauw verklaren ten bate van zijn
republikeinse kiezers, dat Mamie
„in het algemeen een goede gezond
heid geniet".
En de dames „namen" dat niet.,
als echte vrouwen glimlachten
wel zoetjes naar Mamie, maar later
zeiden ze een heleboel kwaads
die armzwaaierij.
opschriften, vragen en
antwoorden: „Etes-vous content?".
„Pas du tout".
En dan waren er de waaiers die bij
bepaalde gelegenheden gedragen wer
den: waaiers van zwarte chantilly-kant
droeg men in de rouw en men kan zich
voorstellen hoe coquet het tóch stond:
het bedroefde gezichtje dat achter de
kanten doorzichtigheid verscholen was.
"3r zijn bamboewaaiertjes uit Ooster-
landen te zien. en er Is een waaier
>r een heer: met een minuscuul spie
geltje in het midden, zodat hij de ach
ter hem zittende dame kon bekijken
zonder dat zij zich bespionneerd behoef
de te gevoelen. Waaiertjes, geheel met
lovertjes of gitjes bestikt moeten in hei
kaarslicht geschitterd hebben in duizen-
rankelende facetjes.
ame. mademoiselle hoe zullen
ook zij zich in haar tijd verdiept heb- verplaatsen wel, de tentoonstelling
ben in het modebeeld en hoe zullen ook duurt, zoals wij zeiden, tot 2 Septei
zij, evenals wij nu. gepoogd hebben dat ber.
modebeeld zo goed mogelijk te bena
deren. Daar zijn de modeplaten uit de
Journal des demoiselles, die de jonge-
dochters uit het eind van de vorige
eeuw uit en te na bekeken moeten heb-
„Chapeaux" van madams Aubert, 34
rue de la Victoire in Parijs, moeten in
die tijd wel zeer „en vogjs" geweest
zijn. Zwarte strooien matelotjes kregen
in de rand een overvloed van veren
bloemen ert vruchten te torsen. Ontzet
tend. zeggen wij en tóch
En tóchja, dat is het wat w<
onszelf moeten toegeven. Het is oud,
het is onmodieus, het is onpractisch,
zegt onze nuchtere aard, en tóch
En tóch ls het charmant, het is hart-
veroverend, lief en aandoenlijk er
wie zich in die tijd van „madame"
die eigenlijk immers tijdloos is. wil
Eieren ln hui* geeft
voel, dat we by on'
altijd een gezellig i
brengen, of hapjei
HET EI EN WIJ
dgekookt ei door, halen het
veilige ge-
i gasten toch
tafel kunnen
en feeatelijk
Het
lepeltje* melk. De
geel en wit samenvoeg
dan He koekepan go
worden en de boter
Dan de eierma**a in
den. Stolt het ei. dan
draaien en een licht
de eierma»«a leggen.
opdienen.
Talloze variatU
maken. Ten cr
hakte peterselii
st\jf*laan.
■d heet gemaakt
bruin gebraden.
Ie pan laten gly-
het ga* laag-
dekael op
ansjovispas
ljjkhrden
voudig on
iekkci
Het
enkele
ng*eltje te
re het holletje in hel
Een stukje tomaat,
peterselie, een gedraaid
i stukje augurk, een olijf
itukje anam
vuile.
taken
Voorbede voor de YWCA-conferentie
De voorbereidingen en het nawerk
dat aan allerlei vergaderingen en bij
eenkomsten vastzit, het technische en
het practische dreigt vaak het eigen
lijke werk te gaan overheersen. In de
kring van de afgevaardigden naar de
vergadering van de Wereldbond van
Christen Jonge vrouwen (welke ver
gadering, zoals wij de vorige week
nog meldden, van 1 tot 16 September
gehouden zal worden in het Holloway
College bij Londen), wordt dit ge
vaar ook gevoeld, zo lezen we in het
Contactblad „Op Weg".
Men zal zich in Londen gaan verdie
pen in de geweldig omvangrijke agenda
van deze wereld-hoofdbestuursvergade
ring, waar het gaat over statuten en be
noemingen, contributies en financiering
van projecten, verslagen en vertegen
woordigingen. Daarom vragen deze af
gevaardigden in de tijd voor de World-
Council het werk van de Wereldbond in
het bijzonder in het dagelijks gebed te
willen gedenken. Opdat dit gebed een
gemeenschappelijk gebed zou kunnen
kunnen zijn, wordt een leidraad gege-
wellicht kan helpen de gedach-
die leidraden
Ach, wie zal het in feite
Mamie kwalijk nemen, dat ze niet
meer op kan tegen zulke vermoeie
nissen? Zo lijdt ze er ook niet
weinig onder, dat ze in het Witte
Huis niet in beslotenheid kan leven,
maar haar officiële woning enkele
dagen per week voor een gewoon
lijk zeer talrijk publiek moet open
stellen, waarbij zij en haar echt
genoot dan rijkelijk worden aange
gaapt in hun „huiselijk leven". De
Paasvacantie vun dit jaar deed de
deur dicht: elke dag trokken er 7
tot 10.000 mensen door het Witte
Huis en op Paasmaandag zochten
17.000 kinderen met hun ouders
Paaseieren in de tuin
Mevrouw Mamie gaf het op
vluchtte naar haar farm in Gettys
burg om ééns even bij te komen.
Uit deze rustperiode sloegen de
democraten, zoals dut in Amerika
gebruikelijk is, dadelijk politieke
munt en zij zeiden, dat de gezond
heid van zijn &rouw de president
dermate verontrustte, dat hij zich
bij de a.s. verkiezingen niet meer
candidaat zou stellen. Dies moest
de president op een persconferentie
iriiii-CrCrirttit-Cr-tiirir-iririt-irirü-Crü-iiir-tr-ü-ti-tiii-ti-Crir-Cr-tT-trirtr-tririi-Crir-ir-ti-irirü-trtrifüiiifü-ü-irü^-
wat ons verdeeld houdt en om een sterk
vertrouwen op wat ons samenbindt in
Uw Zoon Jezus Christus onze Heer. Wij
bidden U, dat wij niet zó vervuld zullen
zijn van onze eigen dingen, dat de ne
derigheid en de openheid ontbreekt in
de ontmoeting met andere mensen. Leer
ons danken voor wat Gij ons m hen
schenkt en wil ons allen samen in Uw
waarheid leiden. Door Jezus Christus
onze Heer, die met U en de Heilige
Geest leeft en regeert in eeuwigheid.
bepalen. Een
luidt aldus:
Barmhartige Vader, wij danken U dat
Gij ons samenbrengt en wij bidden U
voor aUe werk in onze verenigingen en
m de Wereldbond, waarin wij staan met
meisjes en vrouwen uit alle landen, om
u te dienen in wat wij gemeenschappe
lijk ondernemen.
Wij bidden U o
Uw Heilige Geest, van allen die
eenkomst van de World-Councilder
World's YWCA voorbereiden. Opdat ook
deze wereldbeweging zal weten welke
weg zij naar Uw wil te gaan heeft in
menbundelen van vrouwen en
rschillende kerkelijke en
het opnemen
geestelijke achtergrond.
het practische werk onder vluchte-
rplaatste personen en gemeen-
door oorlogsomstandighe-
-- plotselinge breuk met
ir grote problemen en
lingen,
schappen,
den of door
hun verleden, vo.
beslissingen staai
Wij^ bidden U c
helder Inzicht i
Een vlot blousje, dat
bovendien heel gemakke
lijk te maken is, is patroon
nr. 196. Het heeft een
leuk -aangeknipt kraagje
met kleine revertjes en
korte, eveneens aange
knipte mouwen. Een fleu
rige en zwierige noot is
het zakdoekje, dat door
een groot knoopsgat in
de kraag gestrikt wordt.
Voor dit patroon heeft
u nodig li meter a 90 cm
breedDe patronen zijn
verkrijgbaar in de maten
42, 44 en 46, terwijl maat
48 apart besteld kan t
den. Tegen betaling
f 0.40 zijn de patronen
aan onze bureau's ver
krijgbaar. Ze worden toe
gezonden, indien men aan
de voorzijde van de brief
kaart, waarop de bestel
ling gedaan wordt, naast
de gewone frankeerzegel,
f 0.50 aan postzegels plakt.
Na 6 Augustus kunnen
geen bestellingen meer
worden aangenomen.
Al heeft mevrouw Roosevelt nooit
geklaagd, toch is mevrouw Eisen
hower niet de eerste Amerikaanse
presidentsvrouw, wie het officiële
leven teveel wordt. In 1789 be
klaagde mevrouw Washington er
zich al over, dat het in haar salon
steeds wemelde van de vrienden
van haar man en toen president
Jackson in 1829 het Witte Huis be
trok, schrok hij zozeer van de ver
zamelde menigte, dat hij naar een
hotel vluchtte en daar zijn intrek
op
60-jarige leeftijd
Vrouwen pensionneren op 60 jaar
onder deze titel, zo schrijft Lod. S.
Beuth in de Verzekeringsbode, zou ik
pleidooi willen houden voor de er-
tijd met vol pensioen behoren te kunnen
gaan.
Een bekend feit is, aldus de schrij
ver. dat de prestatiecurve bij de vrou
wen reeds op jongere leeftijd een da
lende lijn vertoont dan bij de mannen.
Voorts, dat voor vrouwen het ziektever
zuimpercentage reeds na het 55ste
jaar en zeker na het 60e jaar ln het
algemeen dermate begint te stijgen, dat
niet meer van een toelaatbaar verzuim
kan worden gesproken. Een aanwijzing
voor een verklaring vinden wij, aldus
de heer Beuth, in een rapport van de
PTT, waar in de binnendienst meer dan
de helft vrouwen werkzaam zijn. Vol
gens de Pensioenraad gaat 2/3 van de
vrouwelijke ambtenaren vóór de vast
gestelde datum met vervroegd pensioen.
De persoonlijke tragedie, die hier
achter schuilt, verklaart wellicht de
psychische spanningen waaronder ve
le ongehuwde ambtenaressen gebukt
gaan. Het ls een bekend verschijnsel,
dat de ongehuwde vrouw boven de
30 jaar tot de meest betrouwbare,
toegewijde en gewaardeerde mede
werkers wordt gerekend. Zij vereen
zelvigen zich met haar werk en wis
selen niet spoedig van werkgever. De
oudere ambtenares ziet haar jongere
collega's stuk voor stuk verdwijnen,
met het vooruitzicht van de vorming
in een eigen gezin.
Vaak treedt een gevoel van vereen
zaming op. Het persoonlijk contact en
medeleven met de jongeren wordt dan
steeds moeilijker. Anders dan haar
mannelijke collega's, op wie de ont
spanning in het gezm wacht, voor wie
de haard brandt en de tafel gedekt
staat, moet zij jachten, haar leven lang,
om na haar werlc nog haar huishouden
tje te doen, haar inkopen te verzorgen
en dan nog deel te nemen aan het cul
turele leven. Is het wonder dat de ar
beidsvreugde dan slinkt, dat de arbeid
een psychische druk teweeg brengt in
de vrouw van middelbare leeftijd.
Dwangarbeid
Hoe langer hoe meer wordt zij geob
sedeerd door de gedachte, dat haar ar
beid in dwangarbeid verkeert, waaraan
zij in de onafzienbare periode van 20
15 jaar, die haar op haar 45e, resp.
50e jaar nog te wachten staat, te gron
de zal gaan. Met als dreigend alterna
tief de onmogelijkheid van vervroegd
pensioen, wanneer dit na een te klein
aantal dienstjaren zou moeten ingaan
en haar geen inkomen om van te leven,
laat staan om nog iets van haar leven
te genieten, zou oplevert
Het vooruitzicht van
pensioendatum zal bovendien,
de schrijver voorkomt, het aantal ziek
tegevallen, dat juist bij de vrouwen zo
hoog is, gezien de aard dezer gevallen
redelijker
NOL
paai
zyn °P dit thema te
ite kunnen we fyn ge
en andere tuinkruiden
ngsel scheppen, of een
Is geraspte kaas of fyn ge-
i. Maar ook kunnen we vul-
iken bijvoorbeeld van cbam-
rantharrllcn of vleesragout.
vul-
weinig zout
Met ranthar
2^ó ging dat vroeger: min- met kaneelbeschuitje op loop van de middag zie je houding en behalve het is geworden, kunnen wij
stens een maand van bed, tot en met het glaasje ons wel verschijnen. Mis- glad trekken van hun eigen toch nog veel goeds en
tevoren werd in welgeko- anijsmelk of cognac en be- schien wordt het avond. Dat bedden, ook helpen bij het moois in dit opzicht, ook
zen woorden belet ge- schuitje met kaas vóór het ligt eraan, wanneer Wim vaat wassen enz. Blijven ze nu toepassen. B.v.de har-
vraagd, als men bij familie slapen gaan. De gastvrouw klaar is." langer dan een week-end, telijkheid en hoffelijkheid
of vrienden wenste te besteedde aan iedere maal- „Nou, we zien wel. dan wordt er nog wel eens van het afhalen van de
logeren, of ook: men werd tijd bijzondere zorg en zo- Bye!" een gezellig uit-je georgani- trein, het schoon en gezel-
in een soortgelijk schrij- wel zij als de gastheer hiel- ,,So long!" seerd, waarop zij „sam- lig inrichten van onze ge
ren uitgenodigd. Men zorg- den de logees de hele dag Mies ritst haar laatste sam" doen met de betaling, improviseerde logeerka-
de dat de logees van het bezig. Men ging met hen paar schone slopen uit de En dan vertrekken Wim mer, het met zorg toeberei-
jtation werden gehaald en uit en liet hen alle beziens- kast, twee handdoeken én en Ellie weer, ook zij dan- den van iedere maaltijd,
op gepaste. niet ver- waardigheden van de om- twee washandjes en spoedt ken hartelijk voor de gast- netjes tafeldekken (ver
moeiende wijze, hetzij in trek zien. Hadden de logees zich ermee naar de kin- vrijheid en schrijven in de geet op het schone tafella-
vigelante. later in auto of direct na hun aankomst een derkamer, waar Jantje in beste gevallen naderhand ken, het geborduurde loper-
logies bereikten.
Correct tot tn de puntjes
wachtte de logeerkamer.
Gladgetrokken de hagel
witte sprei, over de kan-'
nen en kommen van de
wastafel werd door
de lage bloemen
of het bloeiende plantje
niet!). Gun uw logees hun
rust en hun vrijheid, maar
ga, na onderling overleg
óók eens met hen uit. Laat
nóóit merken, dat u het
gastvrouw met zorgzame briefkaart naar huis ge- een opklap- en Mientje op ook nog wel eens een be- drul{ hebt, zodat uw logees
u j mooi wit gebor- schreven met het bericht een divanbed slaapt. De dank-briefkaartje. dat onbehaaglijk bezwaar-
een goede reis kinderen gaan nu op geïm- de gevoel krijgen. Het kun-
-J
hand
duurd kleed gelegd. "Tegen dat zij r
de muur achter de was- behouden gearriveerd wa- proviseerde bedden „ergens Zowel uit „de goede oude nen zulke mooie tijd...
tafel hing het pasgewas- ren, één of hoogstens twee in huis" slapen. Dekens tijd" als uit onze dagen heb ons leven zijn, waarin ban-
sen spatkleed, waarop in dagen na hun vertrek ont- worden verwisseld, een ik een standaard-geval ge- den van vriendschap en
kruissteek: „Goeden Mor- vingen de gastheer en gast- doek met schuurpoeder door nomen. Beiden waren en liefde verstevigd worden.
gen" stond. vrouw een brief met harte-" de vaste wastafel op de zijn er vanzelfsprekend in
lijke dankbetuigingen. overloop gehaald, en als vele nuances. Wij proeven Bedenkt echter wel, dat
W-vdc7t inrv Mies er in de gauwigheid er echter wel de geest m onze tijd slechts zéér
'jCJtbZlJDEN de was- gaat het zo: De te.e- aan denkt, koopt ze een bos- van de tijd in. Een bijzon- weinigen voor langer dan
tafel aan (dikwijls foon belt. Mevrouw je bloemen op de markt dere bekoring gaat er toch een week logees kosteloos
gammele) stokjes hingen neemt de haak eraf en Voor de „logeerkamer". Ze wel van dat logeren in vroe- kunnen hebben, hóé graag
de smetteloos witte hand- hoort de stem van haar haalt een paar pakjes soep ger dagen uit, hoewel dat rnen dit ook zou willen. Re-
doeken. gewone en badstof, vriendin: „Ja, hallo Mies! en een blikje soepba.Ietjes ook zijn schaduwzijde had. geit dit samen in liefde en
een washandje en een spon- Zeg. is het goed dat Wim bij de kruidenier en ze zal Men was als logee niet zo vrede en wil een gastvrouw
zenzakje met een schone en ik het aanstaand week- nu tóch die kersen maar vrij in doen en laten. En geen geld aannemen, zorgt
spons. De gastvrouw ver- end komen?" kopen, al zijn ze duur Dan die ijzig-nette logeerkamer dan als logees eens voor
schikte en plooide nog iets „O ja, best hoor! Alleen: boeft zij niets toe te koken, met dat griezelig-gladde li- een behoorlijk stuk vlees
aan de schone gordijnen, kan je misschien je eigen Groenten? Wat 't makke- noleum zouden wij nu ook op tafel, voor wat lekkers
zette wat bloemen op het lakens meebrengen, want lijicste. 't vlugste klaar is niet zo verkieslijk achten, bij koffie en thee, haal
tafeltje, keek voor de zo- ik heb de mijne juist in een natuurlijk. eens fruit in huis enz. enz.
veelste maal rond. of alles hutkoffer verzonden naar IJOEWEL het ontvangen De liefde is ook in dit op-
in orde was en gleed bij het ons vacantie-adres." rpiJN de logees eenmaal Al van logees op de manier zicht vindingrijk!
verlaten der kamer bijna „Komt voor elkaar. Ik binnengewaaid, dan waarop onze moeders en
uit op het glad gewereven neem onze katoenen slaap- worden zij verder volkomen grootmoeders dit deden, Een prettige vacantie en
zeil. zakken wel mee, dat is vrij gelaten in hun gaan en voor ons om practische re- gezellige logeerpartijen al-
Met hoeveel precieuze makkelijker." staan. Het spreekt haast denen, als: kleine behui- lemaall
zorg werden de logees om- „Hoe laat komen jullie?" vanzelf, dat zij een handje zing. krappe financiën,
ringd! Vanaf het kopje thee „Nou, 's kijken; ui de mee uitsteken in de huis- géén hulp enz., onmogelijk MARGARITHA
(vooral nerveuze storingen), doen afne-
Men moge zich niet ontveinzen, dat
vermindering der psychische druk,
e van een vervroegde pensioendatum
te wachten is. niet alleen de producti
viteit zal verbeteren, doch ook minder
remmende invloed zal uitoefenen op de
stemming der jongeren en zal resulte
ren in een opgewekter samenwerking
en minder ziektegevallen.
ié
Gehoord
dat sla „knappend" vers blyft, wan
neer men de krop (droog) in een
.pan doet en deze met een dekael
afaluit. Melk, zo hoorden wy voorts,
moet in warme dagen zo donker
mogelijk worden weggezet.
Gezien
een jongedame, die het knellende
gevoel in haar oorlelletje, veroor
zaakt door haar oorknopjes, waar
schijnlijk niet langer kon verdragen
en derhalve de oorknopjes maar om
de rand van haar schoentjes, precies
boven de wreef, geschoven had.
Gelezen
in „Time", dat de ex-gouvernante
van koningin Elizabeth en prinses
Margaret. Marion Crawford, nood
gedwongen een onvergeeflijke Jour
nalistieke blunder gemaakt heeft. Zij
schrijft nl. voor ..Woman's Own", een
damesweekblad, een soort hofru-
bnekje, waarin zij haar zeventien
jarige ervaring aan het hof gebruikt
om gebeurtenissen die thans rondom
de Koninklyke familie plaats vinden,
te beschrijven. Zij gaf een enthou
siaste beschrijving van de Ascot
races en van „Trooping the Color"
en vertelde welke costuums er ge
dragen werden. Maar de gebeurte
nissen vonden geen plaats wegens
de spoorwegstakingEn het ru
briekje van „Crawfie" moet altijd
weken vóór het blad uitkomt,
naar de pers
