Krijgen
nog
we de
onder
woningnood
de knie?
De mooiste ia; van mijn leven
JAC. KLEYBOER (van de E 55):
De dag met de blinde kinderen!
Bolswards burgemeester meesterlijk
hefschroefvliegtuig èn met zandloper
Glaasje water in Leeuwarden en
warme ontvangst op platteland
in
KAKE PINGUÏNS
Oude zilveren guldens voor
22 Juli inleveren
5
DINSDAG 12 JULI 195S
ONZE ..STRIJD" TEGEN STAATSVIJAND NO 1
Zoals het nu gaat durft er
niemand jaop te zeggen
T~\E BRANDENDE KWESTIE, hoe men een eigen dak boven het hoofd
U krijgt, is voor honderdduizenden in den lande nog altijd hèt grote
probleem waarmee ze worstelen.
Jaren wonen ze nu al in. Eerst toen ze pas getrouwd waren op
twee zolderkamertjes, waarmee ze aanvankelijk nog gelukkig waren ook.
Maar toen er een paar kinderen kwamen en het onmogelijk zó langer ging,
vonden ze iets beters: twee kamertjes en een kabinetje, maar nog altijd
„met gezamenlijk gebruik van de keuken". En dat werd moeder zo zat.
Intussen werden de kinderen groter,
kregen huiswerk mee van school,
kwam nog een broertje of
en de hoofdbewoner was lastiger dan de
eerste(maar toen waren er dan ook
nog geen kinderen.,
En zo groeide langzaam de nervositeit
en daarmede tevens de spanning.
Als Jantje hardop zijn lessen wilde
leren liep Manetje klagend naar moeder,
omdat „die vervelende knul" haar met
opzet van héér werk afleidde. En als
Jantje de radio wilde aanzetten bitste
moeder hem toe dat ze dat helse lawaai
niet verdragen kon en hij maar buiten
men in Nederland, In deze noodtyd,
krampachtig vast houdt aan de kleine
rode of gele baksteen, Ja er zelfs niet
voor terugdeinst baksteentjes te gaan
produceren, die nog aanmerkelijk dun
ner zjjn dan de gangbare.
.O zeker, wanneer men deze en andere
vragen aan de insiders voorlegt, krijgt
men stellig een antwoord. En we toillen
allerminst beweren, dat die antwoorden
geen inhoud hebben. Doch we hebben
ons zelden aan de Indruk kunnen onttrek
ken, dat ze vaak zo scherp met elkaar in
tegenspraak zijn, terwijl men maar al te
weinig het besef ontmoetten, dat in tijden
van nood ook n o o d maotrege'.en moeten
werden getroffen.
Toen in 1945 de overheid voor de keus
werd gesteld, of in snel tempo duizenden
noodwoningen uit de grond te stampen,
of, te besluiten het aantal noodwoningen
tot het alleruiterste te beperken (gelijk
in een gebombardeerde stad als Rotter
dam) viel de beslissing in laatst bedoel
de zin. Daarover be-hoefde men zich des
tijds niet zo te verbazen, omdat de erva
ringen met de noodwoningen na de eerste
wereldoorlog nog lang niet vergeten wa
ren. Maar nu zijn we#tien jaar verder en
we zijn tot de conclusie gekomen, dat we
met de huidige manier van werken hele
maal niet of veel te laat uit de misère
geraken. Dient men dan de bakens niet
zo gauw mogelijk te verzetten
Inderdaad begint er een wat andere
wind te waaien en dat is hard nodig,
want de ontevredenheid onder de bevol
king neemt, ondanks alle welvaart, eer
der toe dan af. Al diegenen, die nog altijd
op 'n „eigen huis zitten te wachten", be
grijpen veelal niet, waarom er eerst zo
veel kapitale bankgebouwen, stadhuizen,
politiebureaux, kantoorflats e.d. moesten
verrijzen.
,Wilt ge het communisme bestrijden,
bouwt dan huizen, en nog eens huizen!"
zeide men ons van zeer geachte zijde.
En natuurlijk is het juist, dat wie geen
„thuis" meer heeft, aan allerlei gevaren
bloot staat.
Gelukkig daarom, dat onlangs twee
berichten in de bladen verschenen, die
bewijzen vormen van die andere wind.
Gemeld werd n.l. dat binnenkort de proef
zal worden genomen met zgn. houtrijke
woningen, terwijl spoedig daarop werd
meegedeeld, dat er een vereniging van
systeembouwers is opgericht. Reide zaken
kunnen van grote betekenis zijn, als ze
grondig worden aangepakt en t.a.v. min
der belangrijke bouwvoorschriften dis
pensatie wordt verleend. Want anders
wordt alles een slag in de lucht. En we
moeten een oplossing vinden. Daarover
weldra meer.
Cijfers en feiten
WOT DUSVER, d.w*. van 194S af
x fot heden, werden in Nederland
rond 400.000 woningen gebouwd.
Aanvankelijk zat er weinig schot in
de nieuwbouw, omdat men te kam
pen had met een ernstig materia
len-gebrek. Doch thans is men dan
toch zover gevorderd, dat een jaar
productie kan worden behaald van
ca 65.000. Veel hoger zal men onder
de huidige omstandigheden niet
kunnen komen, daar noch de ar
beidsmarkt, noch de materialen-
markt zulks gedoogt.
Maar geraamd is, dat we gedu
rende de komende 10 jaar nog 600 a
650.000 nieuwe huizen nodig zullen
hebben. Want het bestaande tekort
op dit ogenblik moet niet alleen
worden ingehaald, doch onze bewol
king 2al over 10 jaar niet meer
10 millioen, doch elf millioen zielen
omvatten. En ook zij behoeven een
woning. Zodoende leert een kleine
rekensom, dat het nog 10 jaar du
ren zal, alvorens we van het spook,
dat woningnood heet, zullen zijn
verlost. Dat velen zulks te machtig
wordt ligt voor de hand. En van
daar de zo uiterst nijpende vraag,
die de laatste tijd herhaaldelijk is
gesteld: Moeten niet zo spoedig
mogelijk nieuwe wegen worden
ingeslagen?
Ja, zegt de een.
Nee, zegt de ander.
En dan komt de politiek om de
hoek gluren.
Dan zo onbeschaamd, dat er een
regering door om hals wordt ge-
En weer nieuw leven wordt inge
blazen, omdat men het toch met
elkaar zal moeten opknappen.
Maar hoe?
En hoe lang duurt het?
Werkelijk nog tien jaar?
W(j achten ons niet bevoegd
daarop het antwoord te geven.
Doch een enquête in allerlei krin
gen, die geacht mogen worden er
verstand van te hebben, leverde ons
het overtuigende bewijs, dat
eigenlijk niemand in staat is een
gefundeerde uitspraak te doen. De
een ziet het zus, en de ander ziet
het zo. En allemaal maken ze het
nodige voorbehoud. Dat zal uit de
artikelenreeks, waarmee we heden
een aanvang maken, maar al te
duidelijk worden.
Oproep ran
de geleerden
ITET IS DUIDELIJK, dat de oproep van
de acht atoomgeleerden, de oorlog
uit te bannen, Za'erdag speciaal met het
oog op de komende conferentie van de
Grote Vier te Genève is uitgegeven. Zij
dringen aan op het bijeenroepen van een
internationale conferentie van geleerden
ter bestudering van de gevaren, waaraan
de mensheid is bloo'gesteld tengevolge
van de ontwikkeling der atoomwapens.
En zij waarschuwen de regeringsleiders
plechtig en roepen hen op, door middel
in onderhandelin-
'f Verklaarde
uitzicht
gen tot een verge-
lijk te komen,
waardoor de ver-
nietiging van de
mensheid voorko-
men kan worden. In de verklaring wordt
gewezen op de enorme vernietigende
werking van de nieuwste kernwapens die,
als zij in grote hoeveelheden gebruikt
zouden worden dood en verderf over
de gehele wereld kunnen brengen. Voor
een klein gedeelte een plotselinge dood,
maar voor de grote meerderheid een
langzame marteling van ziekte en ontbin
ding. Het probleem is volgens de geleer
den grimmig, ontzettend en onontkoom
baar en daarom stellen zij de vraag:
Zullen wij een einde maken aan het men
selijke ras of zal de mensheid de oorlog
afzweren?
Wij hebben hier te maken met een wel
gemeend beroep op het wereldgeweten.
De geleerden hebben het gevoel, dat zij
niet mogen zwijgen. In de eerste plaats
omdat zij zelf actief hebben medegewerkt
aan d,e totstandkoming van de wapens
voor massavernietiging en voorts omdat
zij beter dan wie ook weten wat de ge
volgen kunnen zijn van de monsterlijke
bewapeningswedloop, waarvan wij sinds
de tweede wereldoorlog getuige zijn ge
achting voor de toekomst lijkt
somber. Wij weten niet, wat Gods plan
met de wereld zijn, maar wel weten
wij, dat God door al het doen en laten
zichzelf altijd verantwoorde
lijke mensheid Zijn besluiten volvoert.
In het geloof moet de mens dan ook zijn
taak blijven verrichten, omdat uiteindelijk
alles zich toch harmonisch zal schikken
de voeten van God, Die de wereld
nog niet verstoten heeft.
ELFSTEDENTOCHT DOOR DE LUCHT
(Van een onzer verslaggevers)
NIET HET ELFSTEDENKRUISJE, in schaatskringen zo begeerd, sierde
de brede borst van Bolswards burgemeester Bruinsma, maar een royale
gemeentepenning van Sneek. En toch heeft de burgemeester van de Friese
stad, welke zozeer prat gaat op haar vijf eeuwen stadsrecht, zijn helicopter -
stertocht langs de elf bekende steden glansrijk volbracht. Jacquet en hoge
hoed deden aan de sportieve opzet van deze trip hoegenaamd geen afbreuk.
Het decorum bleef op die manier tenminste ook in hoger sferen bewaard.
Zo is dan bij proclamatie op deze wat ongewone manier wijd en zijd bekend
gemaakt, dat Bolsward op het punt staat in feestvreugde los te barsten
omdat het op vijf eeuwen stadsrecht bogen kan.
Volkswoningbouw in een buitenwijk van een onzer grote steden.
Meestal bevatten deze huizen één woonkamer, één slaapkamer en één
kleine slaapkamer, alsmede een keuken en douchecel. Kostprijs circa
15.000, hetgeen betekent, dat de huur minstens 18 per week zou
moeten bedragen. Doch de Staat past er enkele duizenden guldens bij en
dan komt men aan de (nog) veel te hoge huur van circa 12 per week..
moest gaan spelen, want het werd hier
„een compleet gekkenhuis".
Ook vader kon zo langzamerhand,
wanneer hij 's avonds van zijn dagtaak
terugkeerde, niet meer thuis die rust
vinden, waarnaar hij zo intens verlang
de. Heel de dag al dat lawaai in de
fabriek gn dan na afloop klachten van
moeder, Jantje en Marietje samen, met
daar tussen door het gehuil van de baby,
die heimwee had naar moeders borst.
En de geprikkeldheid en de geladen
heid in den huize De Kwaadsteniet namen
nog steeds toe.
Het kwam tot uitbarstingen, aanvan
kelijk nog sporadisch, maar ze werden
steeds veelvuldiger en in het zo eerbare,
nijvere gezin ging iedereen haast onop-
merkt, zijn eigen weg. Men wilde elkaar
ze min mogelijk voor de voeten lopen,
kwam nog slechts bijeen om te eten en
om te slapen, en zocht verder z'n ver
tier op de straat en in de kroeg. Doch
met de vorderingen op school ging het
voortdurend slechter, en moeder kreeg
Zaterdags een paar rijksdaalders minder
in de handen, met als enig „winstpunt"
een klein beetje rust....
Op die manier vinden tegenwoordig
in de grote steden van ons mooie vader
land haast ontelbare moeders „een
beetje rust", want haast ontelbare vaders
en kinderen vluchten het huis uit. omdat
in haast ontelbare gevallen beslist niet
meer gesproken kan worden van, een
„home sweet home"
Hoe is het mogelijk dat
„Maar hoe moet dat dan"? Zo hebben
we links en rechts geïnformeerd. Hoe ls
het dan mogeljjk, dat onder zulke droe
vige omstandigheden een dringend appèl
van de regering en de vakbondsbesturen
op de werkers in de bouwbedrijven, om
enkele maanden een paar uur per week
langer te arbeiden, door vele werkers
stomweg wordt genegeerd
Hoe is het mogelijk, dat in een land.
waar de woningnood zo klemt, geduren
de 12 van de 52 weken die een jaar telt,
de bouwwerken stil liggen wegens regen
en vorstverlet
Hoe is het mogelijk, dat In zulk een
land de woningbouw wordt vertraagd,
omdat in de ene gemeente de ramen
en deuren etc. maar zo breed mogen zi)n,
terwjjl in een andere gemeente weer vol
gens andere voorschriften moet worden
Hoe Is het mogelijk dat wanneer men
over een aantal behoorlijke ontwerpen
voor woningbouw beschikt, ook thans
nog een soortgelijke vertraging kan ont
staan omdat een architecthet toevallig
aardiger vindt In een bestaand project
wat variatie aan te brengen
Hoe Is het mogelijk, dat in een land
als Duitsland mlllioenen hulzen werden
opgetrokken uit grote betonblokken, doch
Bolsward, zoals de stad in dit twee
talige land ook genoemd wordt, gaat me
z(jn tijd mee. Dat is wel eens anders ge
weest. Waarop de zandloper zou kunnen
wijzen, welke nog steeds voor het begin
van de gemeenteraadszittingen gebruikt
wordt om de vroede vaderen op hun ge
mak te stellen. Deze oeroude loper heeft
een kwartier zand bij zich en pas ni
te hebben uitgestrooid, kan de zitting een
Tocli is het zo
(388) Tot de eigenaardigste vormen i den gemaakt, waarna de pinguin die
onder de vogels behoren de bijna het ei zal overnemen verscheidene
ongevcderdto pinguins, wier voorde malen om de ander heen loopt en
ledematen meer op vinnen gelijken hem van alle kanten bekijkt. Dan
dan op vleugels. Deze vogels kunnen wordt het ei afgegeven en door de
niet vliegen, maar zyn op de meest ontvangei bekeken, alsof het dier zich
volmaakte wijze tot bewoners van het er van wil vergewissen of het wel goed
water geworden, waarin zy zich voort- gestempeld is. Dan maakt hy een
bewegen door dc voorste ledematen diepe en correcte buiging om zyn
als roeiorgaan te gebruiken en de I waardering uit te drukken voor de
achterpoten als roer wijze waarop de
"""TjgK partn»
opgerichte
veel vlugger
door
de grond te glijden
en daarbij met
vleugels en poten
te werken. Maar
in een dergelijke
sf'zebeël d" "De die-
ren gedragen zich
altyd waardig, lopen
aak gekweten heeft,
sn het broeden kan
vorden voortgezet.
wen gezamenlijk van
stenen een broed
plaats, waarin geen
leden van andere
kolonies worden ge
duld. Ondanks de
geklede jas
jas t
ibeeld
levendheid.
Toen de eerste onderzeeër by de
Ross-barrière was opgedoken, stapte
een pinguin op het dek, trad op de
commandant toe en maakte een bui
ging; vervolgens draaide hy zich om,
boog voor de officier die naast de
commandant stond, en na op deze
wyze het hele rytje te hebben afge
werkt, stapte hy naar een hoekje en
bleef daar twee dagen roerloos staan
kijken naar alles wat er om hem heen
voorviel. Toen het beleefdheidsbezoek
lang genoeg geduurd had en hem
blijkbaar niets te beurt was gevallen
dat hem kon bekoren, sprong de
pinguin over boord en verdween.
Deze voorstelling moge wat over
dreven zyn, de pinguins onder elki
gedrs
beid. De dieren leggen slechts één
per jaar, dat, wonderlijk genoeg, in
de ijzige koude van de poolnacht
wordt gelegd. De ouders wjjden zich
beurten aan de bezigheid van het
broeder
het
eremonieel
'orden allerlei gelui-
ciale structu
het kan w
tijdens deze
g P«kt
rest, hestas
terke sc
zaamheden ec
van het bouwt
doet of hij daarmee
aansjouwen. Een dergelijke bedrieger
krijgt van de hele gemeenschap een
pak slaag niet de krachtige vinnen en
zal zich wel wschten voor herhaling.
Ieder ouderpaar beschouwt het als
een eer een nakomeling te hebben,
maar hel ei kan door een of andere
omstandigheid wel eens verloren raken,
veel zorg vertroeteld wordt, of er ont
brandt een geveeht om de jongen.
Dit zijn de enige momenten waarop
de pinguins hun waardigheid en wel
levendheid uit het oog verliezen.
Het jong is aanvankelijk bang voor
krijgt van papa degelijke
de ster
de jjsschotsen koud zijn,
pinguin zyn spruit op zyn voet zit
ten, die dus als verwarmde voetmat
dienst doet
Nu nog iets over vogels die grote
diensten bewezen aan de vroegere
zeevaarders.
(Nadruk verboden;.
aanvang nemen. Heus geen bewijs, dat de
stad achter zon lopen bjj andere steden,
maar wel, dat Bolsward zo zfjn eigen
leven leidt.
Burgemeester Bruinsma gebruikt
zandloper graag, zoals hij ook niet
schuwt een hefschroefvliegtuig te charte
ren, als het er om gaat zijn stad meerdere
glorie te geven.
Portret van een stad
stad overheerst wordt door middenstan
ders en ouden van dagen, gelet op de
handel en wandel van de eersten en d
acht tehuizen voor de laatsten. Hier raken
we een teer punt.
Het is waar, dat Bolsward alles
heeft om voor een stil en rustig stadje
door te gaan. Zoals het ook waar is, dat
heel wat jongvolk In deze hoek var
Friese land pleegt weg te trekken. De
omliggende grond is er bovendien peper
duur en Industrialisatie dientengevolge
gering, zo hebben we ons laten vertellen
door iemand die nog niet zijn vlucht in
de emigratie gezocht heeft. Maar naast
Europese stad, een begrip dat weer snel
vervluchtigde, is gebleven de benaming
zuivelstad. Waaraan de zulvelschool niet
geheel vreemd is.
Eigenlijk komt de betekenis
Bolsward in deze tijd nog het beste
voren uit het feestprogramma. Om t
een willekeurige dag uit te kiezen, ln dit
geval Donderdag: om 8 uur 's morgens ls
er koraalmuziek en om half tien begint
de grote Graslanddag, om 11 uur is er
„waterorgel" en om 2 uur korte- en
langebaandraverijen. Verder zien we dat
er sprake ls van een „Bolletongersdei",
een stierenkeuring en de verkiezing van
een hooikoningln, waarbij de 8000 inwo
ners tijdens een monster-maaltijd het
traditionele heamlel ofwel hó'oimaal (rijst
met krenten) zal worden geserveerd. Dit
bij elkaar genomen en het is nog lang
niet alles zou de bewering kunnen
staven, dat Bolsward inderdaad een
levend centrum ls ln Zuidwest Friesland.
Echte heren
TIEREN we terug tot het Jongste grote
AVgebeuren in Bolsward de hallcop-
ir-trlp van de burgemeester.
De piloot Schuller en deze verslaggever,
e nemen diep onze pet af voor de door
hem geleverde welhaast uniek te noemen
prestatie. En onze kennis van Friezen ln
het algemeen en burgemeesters In het
bijzonder Is ten zeerste vermeerderd door
deze originele trektocht langs stad en
dorp. Samen hebben we ons naderhand,
n ondeugende stemming uiteraard,
afgevraagd, waar nu eigenlijk de echte
beren wonen, In de steden of in de kleine
dorpjes.
Een diepzinnige gedachte, Ingegeven na
sn „ontvangst" van het gemeentebestuur
in Leeuwarden. Daar speelde zich nl.
het volgende tafereel af.
De journalisten van Leeuwarden, die In
et gelukkige bezit zijn van een ..aapje",
een koetsje waarmee ze bepaalde ge
wichtige en in hun ogen interessan'e
personen plegen rond te rijden, deden in
dit originele vehikel Zaterdagmiddag ook
burgemeester Bruinsma, die vrijwel on
gezien in de grote stad was geland, plaats
In deze journalistieke zegekar ging het
vervolgens naar het gemeentehuis, voor
het afleggen van het officiële -bezoek, ook
hier gecombineerd met het voordragen
van de uitnodiging Bolsward met een be
zoek te vereren. In de meeste plaatsen
ging zulks gepaard met de nodige plicht
plegingen en feestelijk vertoon. Hoe
kleiner de plaats, hoe groter en warm-
hartiger de ontvangst. Dit maakt het wel
licht verklaarbaar, waarom het bezoek
aan Leeuwarden een grote tegenvaller
werd.
Zover van Bolsward vandaan kunnen
we het openlijk vaststellen: de vliegende
en van enthousiasme overlopende burge
meester werd er op een wel nette maar
uiterst kille wijze op de stoep afge
scheept. Er schoot nog juist een glaasje
water voor hem over om, alweer in het
koetsje gezeten, wat op verhaal te komen.
Een anti-climax op een dag overigens
van climaxen vol.
Zo koud als de ontvangst in de provin
ciale hoofdstad aandeed, zo warmbloedig
gemoedelijk ging het, om maar iets te
emen, in Sloten toe.
„Ik heb héél wat mooie dagen in m'n leven zien komen en gaan" zegt
Jac. Kleyboer, de man, die er zijn beroep van maakt om tentoonstel
lingen te organiseren en die dus ook de E 55 in het aanzijn riep. „Maar
de 27e Juni van dit jaar was bepaald de mooiste dag van mijn leven.
Toen kwamen er blinde kinderen uit Zeist naar de tentoonstelling en
ik heb ze rond mogen leiden. Het was een belevenis, om nooit te ver
geten." Bjj deze waardering spelen twee dingen een rol: in de eerste
plaats: dat de heer Kleyboer een groot minnaar van kinderen is en
ten tweede: dat hij veel van bloemen houdt. Het zien van beide en het
spreken erover, maakt hem al week, laat staan het aanschouwen van
blinde kinderen.
De kinderen kwamen 's morgens.
Het waren alle leerlingen van het Chr.
Blindeninstituut Bartimeus en: „eer
lijk, we stonden voor een raadsel, hoe
we hun alles, wat er in en om de ten
toonstelling was, zouden laten zien."
Voorstelingsvermogen
Maar het lukte, dank zij het enorme
vermogen der kinderen de „dingen"
in zich op te nemen en zich er een
voorstelling van te maken.
We begonnen bij de Spin, Fokker's
eerste vliegmachine Ik vertelde hun
wat Anthony Fokker met dat toestei
gedaan had en ik kreeg beslist tranen
in m'n ogen, toen ik zag, hoe ze, met
hun gevoelige handen langs de draden
en de draagvlakken van de Spin tast
ten en zich in 'n ogenblik dat bleek
uit hun opmerkingen een volkomen
juist beeld van de machine vormden.
Dat was een goed begin. Ik moet u
zeggen: ik raakte in een soort trance
bij het beschrijven van de ja-knlkker,
de afdeling van de spoorwegen, de
verschillende stands in de Industrie
hall en al die dingen meer. Want ik
had het gevoel, dat ze als het ware,
door mijn ogen deze expositie beke
ken. En het verrassende was steed*.
dat ze de uiteenzettingen ook volko
men begrepen.
De meest markante dingen liet Ik ze
betasten en zo kregen ze een goed
beeld.
Opstel
Dat bleek enkele dagen geleden.
Toen kreeg ik wacht (de heer Kley
boer dook ln zijn omvangrijk en vol
bureau, waarin hij moeilijk Iets kan
vinden, maar dit had hU zó) „dit
opstel.
Kjjk maar eens: vindt a dat niet
prachtig?"
Het was prachtig. Want daar lag
voor ons een volmaakt getypt verslag
tfver het bezoek aan de expositie, van
de hand van Wim van der Ven, één
der leerlingen van Bartimeus. HU
typte het, op z'n eigen schrUfmachlne,
in gewoon schrift èn in brailleschrift.
En om dc heer Kleyboer het lezen ge-
makkelUk te maken, schreef h|), ln
forse blokschriftletters „Bezoek aan
de E 55" onder de braille-titel.
Het is niet alleen een geschrift, dat
getuigt van grote dankbaarheid „Je
gens hen die ons rondleidden", het is
ook een intelligent gemaakt verslag,
dat spreekt van goede waarneming.
„Wat ons het eerst trof was de Rot
terdamse reus aan de ingang" schrUft
de blinde jongen. En vervolgens: „De
prachtige miniatuur installaties van
olietanks, bedrijfsgebouwen, kraak
installaties. fabrieksschoorstenen, te
zamen met de eeuwige vlam, maakten
een onvergetelijke indruk."
Zo zag hij „Pernis" door de ogen
van de heer Kleyboer. Ze gingen ook
met het kabelbaantje en: „Het was
een gewaarwording om zo, in een
prinsheerlijk stoeltje langs een kabel
over alles heen te scheren". Maar j
en dat is een hint voor allen, die ten- j
toonstellingen organiseren: „Bij de -
stands van Amsterdam en Rotterdam
konden we niet veel bekijken, omdat
alles ln vitrines stond
De heer Kleyboer stopte het ge
schrift met een liefkozend gebaar weer
bij z'n stukken. „Het kostbaarste uit
mijn archief," zei hij
Daar wel leest
"I^rijwel alle Slotenaren en
er toch wel een paar honderd
stonden aan de rand van een i
langs natuurlijke weg beme6t weiland
juichen en te wulven toen onze Hiller-
machine voor hun verbaasde ogen
wentelwiekend udt de lucht kwam vallen.
Het wonder was geschied. De helicoptei
kwam met de burgemeester van Bols
ward er in op hun grondgebied. Dat
natuurlijk uitgebreid gevierd
den. Voor Sloten, dat ln deze zom
dagen meer dan anders op zijn door
tersportliefhebbers drukbezocht meer
leeft, was dit aanleiding genoeg de vlag
uit te 6teken en de schoolkinderen vrlj-af
ste gemeentelijke picnic onder
de wentelwieken van een hefschroef
vliegtuig. Een geluk dat wij er waren orr
dit historische feit voor het gemeente
archief vast te leggen. We willen maai
:eggen, dat het enig verschil uitmaakt
in welke plaats men zijn wentelwiek
neerplant. In Leeuwarden een glaasje
ater (voor de burgemeester) en ir
plaatsjes als Vloten overvloedige maal
tijden. Goed, we kijken er de Friese
hoofdstad niet lelijk op aan. Al was het
ïeu voor de heer Bruinsma.
Deze werd tenleste zo enthousiast door
het gedartel met de PH-NFL
Friese landouwen, dat hij besloot zich bij
het brengen van de officiële uitnodigin-
alleen te beperken tot de elf
steden, maar ook zijn collega's
gemeenten, plaatsen waarmee Bols
ward eveneens vriendschappelijke be
trekkingen onderhoudt, met een vluchtig
bezoek te vereren. Tenslotte krijgt hij
niet Iedere dag de beschikking over een
dergelijk 6nel en behendig vervoermid
del. Ontelbare dorpsfanfares hebben hem
op deze manier muzikale hulde toege
zwaaid en van bijna elke landingsplaats
een souvenir mee: uit Leeuwar-
glaasje water, uit IJlst sherry,
uit Heeg een ruiker rode anjers en kaas,
uit Sneek een warme lunch en een gladde
gemeentepenning enz. enz.
Eén ding is zeker; de reusachtige
bloemenkrans die de heer Schuller
's avonds bij zijn landing in Bols
ward om de hals gehangen werd
door een dankbaar gemeentebestuur
welverdiend. Een Charles Lind
bergh kan geen grotere ontvangst
ten deel zijn gevallen. Maar die ging
dan ook niet als een trompetterende
en roterende heraut van stad tot
stad (elf grote en een paar kleintjes)
om de bevolking kond te doen van
Bijna 90 pet is al binnen
Dan wordt de inleveringstermijn onher
roepelijk gesloten en verliezen de munten
hun waarde. Ruim 88 procent van het to
taal aantal voor de oorlog in omloop
zijnde zilveren guldens bevindt zich
thans reeds bij het muntdepót. Toen 22
Ontwerp: Prof. L 0. Wenckebach
Middellijn 25mm. Diktett.Smm
Gewicht 6.5 gr. Gladde rand
met inschriftGOD 2'! MET
Januari de Inlevering werd opengesteld,
reeds de helft van dit aantal
procent, ln handen van de bevoegde In
stellingen. Bij alle postkantoren en post-
de stadsrechten, die de Bolswarders
zich nu al vijf honderd jaar voorbe
houden..
agentschappen kgn men terecht voor In
levering van zijii zilveren guldens.
Inmiddels heeft de Munt ln Utrecht al
maatregelen genomen om nieuwe guldens
in omloop te brengen, al is het nog niet
bekend wanneer dit zal geschieden.
Het ontwerp van prof. L. O. Wencke
bach is kleiner dan de oude gulden, ca.
25 mm middellijn. Ter onderscheiding
van het zilveren kwartje ls hij echter ca
Willem Barendsz 1 en 2
naar de Zuidpool
Nu de nieuwe walvisvaarder, de Wil
lem Barendsz 2. in dienst gesteld ls. is de
oude Willem Barendsz omgedoopt tot
BloemendaeL Dit zal in het komende
walvisvaartseizoen de nieuwe Willem Ba
rendsz op zijn tocht naar de Zuidelijke
IJszee vergezellen, waar het als tankboot
zal fungeren.
Beide schepen hebben ligplaats geko
zen aan de Coenhaven ln Amsterdam.
Amerikaanse Joden
danken Nederland
De president van de Synagoge Council
of America, de heer Norman Salit, zal
Vrijdagochtend op het paleis SoestdUk
namens de Amerikaanse Joden H.M. de
Koningin een geschenk aan het Neder
landse volk overhandigen.
Dit geschenk bestaat uit een oorkonde,
waarin het Nederlandse volk dank wordt
gebracht voor wat het tijdens de tweede
wereldoorlog voor de Joden heeft ge
daan.
De oorkonde zal een plaats krijgen op
het Amsterdamse stadhuis.
Nagedachtenis van zes
millioen Joden
In Israël zal een Instituut worden op
gericht, dat tot taak heeft de nagedach
tenis van de zes millioen slachtoffers van
het naziregiem la de herinnering te doen
voortleven. De Joden in Nederland, die
hun overleden betrekkingen willen eren,
kunnen zich hiertoe wenden tot het bu-
de Nederlandse Zionistenbond,
Johan vermeerstraat 22 te Amsterdam en
alle Joodse gemeenten ln Nederland.
m van het nieuwe instituut Is
Jad Wa-sjeem, een monument voor het
levend houden van de herinnering.
Militair georganiseerd overleg. Het ont-
werp-besluit tot wijziging van het „be
sluit militaire medailles" Is door de com
missie B (militairen beneden de rang van
tweede luitenant van land- en lucht
macht) voor georganiseerd overleg mili
tair personeel goedgekeurd.
