ASPRO' indezoiner?
El Principe sin Protocolo
Teleurstelling over ontbreken
van hermelijn
Romantiek in
de politiek
mooiste dan van miio leven
thuiskomst in Hei 1945
zegt dr ir J. A. Ringers
5
DONDERDAG 7 JULI 1955
<lc Prins zonder tam-tam
1~~\ e eerste Nederlandse prins, die in Zuid-Amerika
bekendheid kreeg, was, zoals men zich van
school zal herinneren, Johan Maurits van
NassauSiegen, of Maurits de Braziliaan, die in
opdracht van de M est Indische Compagnie onze
Noord-Braziliaanse bezittingen nabij Pernambuco
omtrent de jaren 1640 behartigde en beheerde
Hij was voor zijn tijd wel een zeer verlicht
kolonisator en hij heeft in korte tijd zoveel in
Brazilië bereikt, dat Johan Maurits tot op de
huidige dag bij de Brazilianen, die toch heus
niet gek waren op kolonisators, populair gebleven
is. Terwijl hij in Pernambuco alle aandacht be
steedde aan het in cultuur brengen van het rijke
land, probeerde hij met behulp van schilder;-
Nederland opmerkzaam te maken op de ongekende
mogelijkheden van Brazilië.
Koninklijk
bloed een
unicum
door
H.4NS KIEV1D
Had. die poging succes gehad en
had de West Indische Compagnie
wat meer geld en soldaten ge-
j stuurd. dan zou onze entree in
Zuid-Amerika in de 20ste eeuw
j wellicht heel wat gemakkelijker
zijn gevallen. Maar Nederland was
ook toen al te veel georiënteerd
op Oost-Indië. Een troost is er,
dat ons door de vroege aftocht
uit Brazilië, Braziliaans-koloniale
perikelen bespaard zijn gebleven
en men in Brazilië alleen maar
goede indrukken van ons heeft be
waard.
zamer wijze Latijns Amerika
der onze belangstelling bracht, al
thans de Nederlandse belangen ir.
Zvid-Ame b i propageerde. Het is
daarbij wei treffend wat een Mexi
caans staatsman eens tot de Prins
3 in het openbaar uitsprak:
„Holland, 'het kleine Holland,
heeft in het verre Oosten
een imperium verloren,
maar het kan, steunend op
zijn befaamde tradities in
Latijns-Ameri-ka een econo
misch imperium terugwinnen. Wat
wij (op de Hollandse tentoonstelling
in Mexico» gezien hebben van Uw
land. doet ons Amerikanen tot het
inzicht komen, dat ge de zaken goed
hebt aangepakt. Als ge zo voortgaat
zult U ons spoedig en stellig tot Uw
klanten kunnen rekenen!"
Commerciële Columbus
Met de blik op Latijns Amerika ge
richt voer Prins Bomhard met ons
vlaggeschip „Karei Doorman"
als een soort Nederlandse corr
ciële Columbus. Aanvankelijk
het hoofddoel naar ónze (al eve
door Nederland vaak verwaarloosde)
West, maar met speciale Invitaties
van Mexico. Venezuela en Brazilië.
Hoewel de Prins mij nooit daarover
heeft gesproken en ik die reis niet
heb meegemaakt, heb ik later be
grepen dat het succes van deze eer
ste Zuid-Amerikaanse „uitstapjes"
verwachtingen verre overtrof. Ik kan
mij zo indenken, dat de Prins, alvo
rens op reis te gaan. zichzelf een be
paald doel heeft gesteld. Een vaag
doel uiteraard, omdat de Prins La-
tijns-Amerika nog nooit had bereisd
en omtrent de volkeren op dat conti
nent even matig was ingelicht als de
doorsnee Nederlander en dank zij
een gramofoonplatencursus net ge
noeg Spaans sprak om redevoerin
gen phonetisch juist weer te geven,
met de heilige hoop, dat men hem
daarna alsjeblieft niets „buiten net
Spaanse boekje" zou vragen.
Het doel zal wel zijn geweest, om
aan de vlootschouw een persoonlijk
cachet te geven en ervan te maken,
wat ervan te maken was! Meer zal
de Prins, die vaak
Met Miguel
Aleman, de
Mexicaanse pre
sident, werden
ware vriend
schapsbanden gesmeed, die later
in Nederland nog nauwer werden
aangehaald.
Behoudens de
vorsten van Por
tugal en enkele
Spaanse hertogen
en graven. had
Z.-Amenka maar
weinig royalty"
met eigen ogen
aanschouwd. Wel
keer de Prins van
Wales (nu de
Duke of Windsor)
geweest, maar dat
bezoek was hoog-st
onofficieel en
speelde z.ioh af in
de meest letter
lijke zin op de
golf-links overal
in Zuid-Amerika.
Men heeft over
het algemeen bij de volkeren van
Zuid-Amerika een merkwaardige
voorstelling van. prinsen. Prinsen
zijn magisch schone gestalten, die
door 1001-Nach't schrijden en te juis
ter tijd schone prinsessen, al of niet
behekst, de bruidskus geven.
der
zijn eigen limieten kent.
niet hebben verwacht. Doch
ontknopten zich in onze Prins andere
eigenschappen, die hem bewust of
toevallig geknipt maakten voor het
goodwillambassadeurschap in La
tijns Amerika.
Ik som daar een serie van op
In de eerste plaats was het bezoek
van een echte en onvervalste Prins
aan Zuid-Amerika voor dat continent
een historisch en constitutioneel
In alle ernst heb ik Colombia-
nen hun teleurs'elling horen uit
spreken, dat de Prins niet in her
melijn ging, met gulden kroon op
het hoofd, doch slechts in 'Jeen
luchtig colbertje naast slungelach
tig en bijna een tikje verlegen
door de straten stapte. De teleur
stelling was daarom zo groot, om
dat met vette kop in het ochtend
blad had gestaan: Vandaag komt
voor het eerst in Colombia een
echte Prins. Wel geestig was het
hoofdartikel van dat blad, waarin
werd vermeld: Vandaag komt de
eerste echte Prins, maar niet de
eerste Nederlander. En uitvoerig
wordt uitgesponnen, hoe in de tijd
van Piet Hein Nederlandse zee
schuimers herhaaldelijk de Colom
biaanse kusten plunderden en bij
voorbeeld in de stad waar Prins
Bernhard was geland, een keer de
kerk van de (goud)schatten had
den beroofd. Toen ik later de
hoofdredacteur collegiaal vroeg,
of men nu niet benauwd was voor
de nieuwe Nederlandse invasie
van het prinselijk gezelschap, ant
woordde hij laconiek: Benauwd
niet, maar zekerheidshalve heb
ben we de kerk maar op slot ge
daan.
Op
niveau
Ten tweede en in verband met het
hierboven geschrevene is het feit, dat
Latijns-Amerika bezoek „op niveau"
op prijs stelt. Hadden we een oorlogs
schip of een missie van onderhande
laars gestuurd, dan hadden we ge-
allemaal doe
Bij zijn bezoek aan Mexico verwierf Prins Bernhard zich de
populariteit van de bemanning van het motorschip Eemdijk door
onverwacht aan boord van het in de haven van Vera Cruz liggende
schip te verschijnen.
koninklijke bloede was een unicum.
Men moet daarvoor de Amerikaanse
historie en de huidige bevolkings
structuur kennen, om de waarde
daarvan te beseffen. Democratieën
zoals wij die in Europa kennen, ko
men nog zelden voor. De regeerders
komen voort uit kringen van oud-
Spaanse adel of van de zogenaamde
legeradel, de afstammelingen van
vroegere veldheren, die bi] de bevrij
ding van Latijns Amerika (van Span
jaarden en Portugezen) een rol heb
ben gespeeld. Onder hen zitten ook
presidenten en ministers van alleen
maar welgestelde families, of fami
lies die dank zij het bewind welge
steld zijn geworden.
Ten slotte zijn er enkele presiden
ten die bij de gratie van het volk of
die van het leger hun bewind hand
haven. In geen enkele republiek is er
een monarchie. De bezoeken van
Prins Bernhard aan Latijns Amerika
werden door de bewindvoerders alge
meen beschouwd als een buitengewo
ne eer, die land, volk en bestuurders
te beurt viel. Hoewel de Prins aan
zijn „niveau" weinig kon toe of af
doen. heeft hij deze omstandigheid
wel uitgebuit. Zou een handelsmissie
bijvoorbeeld de gast van het land zijn
geweest, de Prins werd meestal
daarenboven eregast van de presi
dent. Nu is het in vele Latijns-Ame
rikaanse landen zo, dat de president
een bijna onbeperkte macht heeft,
hetzij omdat zijn bewind steunt op de
macht van het leger, hetzij op een
van tegenstanders gezuiverde volks
vertegenwoordiging, dan wel op een
unanieme keuze van het volk dat
zoals overal in Amerika gebruikelijk
eerst de persoon en dan de poli
tiek kiest.
Het gevolg is geweest, dat de Prins
direct met de president bepaalde Ne
derlandse problemen kon bespreken,
waarbij zo'n president, soms zonder
raadpleging van zijn ministers of
volksvertegenwoordiging bepaalde
toezeggingen deed, die ineens van
kracht werden, waarvoor „normale"
afgezanten maanden van onderhande
ling nodig gehad zouden hebben. Men
denke bijvoorbeeld maar aan de
kwestie van de Nederlandse spoor
wagons voor Argentinië, een onder
handeling die al maanden duurde en
die maar niet „rond" gemaakt kon
worden door Nederlandse onderhan
delaars. Pas toen de Prins deze zaak
met de president persoonlijk besprak,
stelde deze laatste er een eer in, het
contract te doen ondertekenen, voor
dat ZKH weer zou vertrekken. Op de
morgen van het vertrek was de zaak
in kannen en kruiken en de order die
wij toen boekten vergoedde alleen al
de inspanningen van alle goedwillrei-
zen tezamen.
Gewone Nederlandse meneren
X, Y en Z hadden dat succes
in zo'n korte tijd nimmer kun
nen bereiken, ook al omdat in
de Zuid-Amerikaanse republie
ken de president zo ongenaak
baar hoog staat, dat men eerst
tientallen lagere functionaris
sen moet bepraten en eventueei
omkopen voordat men aam de
top is. Dit is tevens een ant
woord aan landgenoten, die zich
misschien hebben afgevraagd,
waarom wij, die over ambassa
des en legaties beschikken, ook
nog onze Prins moesten sturen
om bepaalde zaken voor elkaar
te krijgen. De schuld daarvan
ligt stellig niet bij onze diplo
maten, al hebbben niet alle di
plomatieke vertegenwoordigers
het „heilige vuur" in zich bran
den en zouden enkelen heus wel
wat ijveriger kunnen zijn (min
der formeel, meer actief) maar
het lag zuiver aan het niveau
waarop tijdens de goodwillrei-
zen landen en presidenten wer
den benaderd.
De volgende keer: We mogen
ons gelukkig prijzen met zo'n
Koopman-Prins
T\E ROMANTICI bewenen sinds gene-
-L' raties het verdwijnen van het echte
Oosten, zoals de gevoelvolle reiziger dat
kon bewonderen, zonder zich te reali
seren wa' hij er in feite aanschouwde.
Dat echte Oosten werd n.l. bevolkt door
analphabeten en lijfeigenen, die stierven
van de honger. Van romantiek was hier
in werkelijkheid geen sprake. Decadentie
Eén van baby's
een huidje «acht ale ttjde. Uoeder
verzorgt bet dan ook met die romige,
speciaal voor het tere babyhuidjesamen-
geetelde
ZW1TSALBABYZ AL F
was de juiste benaming. De woestijnen
tussen de Eufraat en de Tigris en tussen
de bergen van Perzië waren eens akkers
en bloeiende tuinen en de verdwenen
steden waren bloeiender en welvarender
dan de huidige. De ware betovering van
het Oosten kan in de twintigste eeuw
dan ook slechts worden gevonden in de
gedachte, dat deze zandwoestijnen bin
nen niet al te lange tijd weer vruchtbare
landerijen worden. Dit is niet alleen een
verheven doel: het is een dwingende
noodzaak. Want van de honger en deca
dentie uit vervlogen tijden is op het
ogenblik nog meer overgebleven, dan de
vrije wereld lief mag en kan zijn. Het
communisme 'ligt
in het Midden
oosten overal op
de loer. Het heeft
de hand in alles,
wat zich verzet
tegen de bemoei
ingen van de Westerse landen. Vooral de
Russen maken van alle mogelijke mid
delen gebruik, om de meningsverschil
len tussen het Westen en de Arabische
staten uit te buiten. En het ergste van
alles is. dat de Sowjetunie tot he'. offen
sief is overgegaan op een ogenblik, dat
't Verklaarde
uitzicht
niet alleen de Europese, maar ook de
Amerikaanse diplomatie in het Midden
oosten op de terugtocht is. Het meest
sprekende voorbeeld van de moeilijk
heden is wel Egypte.
Het regiem van kolonel Nasser wendt
zich hoe langer hoe meer van de Ver.
Staten af: vanwege de grensincidenten
met Israël, tengevolge van het uitblij
ven van een lening van de Wereldbank
voor de bouw van een grote dam in de
Nijl en lr verband met de totstandko
ming van het Turks—Iraakse verdrag,
dat een eind dreigt te maken aan het
Egyptische leiderschap in het Midden
oosten. Achter dit alles vermoeden de
Egyptenaren de hand van Amerika
bij het bepalen van hun buitenlandse
politiek houden zjj er rekening me
Het ligt voor de hand dat Amerika
tracht de vriendschap var Egypte terug
te winnen Volgens een bericht In e«
Egyptisch blad. heeft Amerika een Ar,
bisch land een half milliard dollar aai
geboden, in ruil voor een belangrijke
wijziging in de politiek van dat land
ten aanzien van de Ver. Staten. Het
ons riet verwonderen, als dit inderdaad
gebeurd is en dat met dit Arabische
land Egypte wordt bedoeld.
Even stoppen... -
Ven met verder
Voorzitter prof. Diepenhorst
Bartiméus gaat wel degelijk
met zijn tijd mee
Chr. Blindeninstituut te Zeist ondergaat
belangrijke uitbreiding
(Van een onzer verslaggeefsters)
Het is een onwaarheid, dat Bartiméus op het ogenblik niet de kansen
van ontwikkeling biedt, die andere instituten wèl verschaffen. Wanneer
de Gids voor Maatschappelijk werk in het jaarverslag aan het eind van
het vorig jaar ons onderwijs voor slechtzienden veronachtzaamt, betreu
ren wij dit. Als wij bemerken, dat men ons onderwijsmethoden aanwrijft,
die wij niet volgen, stellen wij daar klare feiten tegenover.
de noodzaak een economisch adviseur en
een academisch gevormde gestichtspsy
choloog te benoemen
Uit het Jaarverslag memoreerde prof.
Diepenhorst o.m. dat over een tijdvak
van 8 jaar 'ƒ1 100.000 besteed werd aan
nieuwbouw. Deze nieuwbouw omvat de
uitbreiding van de blindensehool. die
waarschijnlijk begin September gereed
zal komen; een volledige nieuwe school
voor de afdeling slechtzienden; de uit
breiding van het bestaande internaat
voor slechtzienden en een geheel nieuw
internaat waar 32 blinde meisjes gehuis
vest zullen worden. Men hoopt omstreeks
Januari met deze laatste projecten ge
reed te zijn.
Met dankbaarheid memoreerde de
voorzitter nog het feit, dat het be
stuur van de E55 in Rotterdam er
voor gezorgd heeft, dat het bezoek,
dat de leerlingen aan deze tentoon
stelling brachten, zo'n groot succes is
geworden. De propagandist, de heer
J. de Vlaming deelde mede, dat er
dank zij de nieuwe film voor 10.000
aar. nieuwe contribuanten waren in
geschreven. De activiteit van de cor
respondenten blijft nodig; nog slechts
250 van de 400 plaatsen waar een
correspondentschap gevestigd is, heb
ben de nieuwe film vertoond.
Opleiding kleermakers
wordt verbeterd
Deze aan duidelijkheid
;n overlatende woorden sprak prof. mr
I. A. Diepenhorst, voorzitter van het be
stuur van het Christelijk Blindeninsti
tuut „Bartiméus" in zijn openingswoord
voor de jaarvergadering, die gisteren te
Zeist werd gehouden.
Indien men de mening koestert, dat wij
let met onze tyd meegaan, wordt, aldus
prof_ Diepenhorst, schromelijk vergeten
voortdurend van de nieuw
ste vindingen terzake van leermiddelen
op dc hoogte houden, en dat wty binnen
afzienbare tüd een nijvcrheidsoplel-
dlng In samenwerking met de ambachts
school hier ter plaatse, hopen te openen.
Onze leerlingen voldoen In de maat-
schappy In de regel uitnemend!
By de vorming van de leerlingen blijft
de noodzakelijkheid bestaan, te letten op
de behoeften van de maatschappij. Zij
moeten zakelijker zyn, meende prof. Die-
pervhorst en hij wees in dit verband op
Chr. Oranjeveren, in
Rotterdam bijeen
onzer verslaggevers)
toch vooral niet te verzwakken
strüd tegen het ongeloof, richtte zich gis
teren mr P. Wessels tot de leden van de
Bond van Chr. Oranjeverenigingen in
Nederland, die in Rotterdam de bonds
vergadering bijwoonden.
„Na de oorlog is het aantai Christelijke
Oranjeverenigingen sterk teruggelopen
daar de Oranjeliefde meer en meer
wordt beschouwd als gemeengoed, zijn
•ele neutrale verenigingen opgericht.-
Wy hebben als christenen de taak de wa
penrusting Gods aan te trekken en niet
te lopen naar 't vijandelijke kamp",
aldus sprak mr Wessels in zijn kwaliteit
als voorzitter.
Aanvaard werd het voorstel van de
Haagse afgevaardigden, de Koninkiyke
goedkeuring voor de bond aan te vragen.
Het benodigde bedrag honderd gul
den werd tijdens de vergadering In
snel tempo bijeengebracht.
De aftredende hoofdbestuursleden D.
van der Put, J. M. Schotborgh en I.
de Wit werden by acclamatie herkozen.
In de plaats van de heer C. M. Schoon-
helm koos men de heer J. Nieuwenhuls
te Hilversum.
Nadat een contributiewijziging was
aangenomen, werd het voorstel van een
Haagse afgevaardigde, een gesalarieerde
kracht aan te nemen om het werk van
de bond meer bekendheid te geven en
het aantal leden uit te breiden, afge-
ezen. Het voorstel van het hoofdbestuur
tn ledenraad in te stellen, werd aange-
Ook de ere-voorzitter ds I. Voorsteegh
uit Den Haag was aanwezig.
Na afloop werd een boottocht door de
Rotterdamse havens gemaakt, waarna de
dames en heren ten stadhuize werden
ontvangen.
(Van
sociale redacteur)
Wil de verschoning van de oude af
geleefde kleermakerspatroon. die van
vroeg tot laat moet werken om zyn be
drijfje op de been te houden, verdwijnen
en de animo om kleermakersgezel of
-patroon te worden, toenemen, dan moet
er iets gebeuren, betoogde mr G van
Muiden, directeur van het bureau van
de Christelijke Bond van Kleermakers
patroons, gisteren voor de algemene ver
gadering van deze organisatie.
Hij deelde mede, dat waarschynliik
omstreeks September de stiohting zal
worden gevestigd, die tijdelijk enkele
taken van de vakgroep, nl. de vakoplei
ding, het leerlingstelsel en het secreta
riaat der sociale commissie zal overne
men, totdat het bedrijfschap gereed is
Het vacantiebonnen-stelsel werd met
grote meerderheid aanvaard
De nieuwe voorzitter, de heer G. Mes-
sink (Amsterdam) gaf een uiteenzetting
over de vakopleiding, waarbij hij pleitte
voor de vakscholen, die een kostbaar be
zit zijn. Het is beter, deze te reorganise
ren, dan te streven naar iets geheel
nieuws Daarop kan het leerlingstelsel
aansluiten, over de vorm waarvan thans
de federatie in studie is.
Eindelijk vlot Het Nederlandse
vrachtschip Arcturus, dat op 17 Juni by
Maio (Kaap Verdische eilanden) aan de
grond liep is gisteren door een Neder
landse sleepboot vlot getrokken.
(Van onze speciale verslaggever)
DE mooiste dag uit mijn leven?" zegt dr ir J. A. Ringers, oud
minister, bedwinger van de Zuiderzee, grijze eminentie achter de
troon van wetenschappelijk vorsend waterstaatkundig Nederland, „de
mooiste dag van mijn leven?"
Hij denkt even na en laat een stroom van mooie dagen, allemaal
boordevol succes, vol gelijk-krijgen, omda? zijn adviezen uitkwamen,
vol vererende uitnodigingen en prettige opdrachten, de revue passeren.
De dijksluiting bij Kornwerderzand, de sluiswerken in IJmuiden,
zovele havenprojecten in het buitenland. Maar dan opeens zegt hij:
„De thuiskomst uit gevangenschap op 24 Mei 1945".
het koud of warm was. dat vervaagde.
Gebleven is het beeld van aat huls
aan de Riouwstraat in Den Haag.
waarvan alle vensters met planken
geblindeerd waren en waaruit alle le
ven geweken scheen Er zat nog
slechts een bordje op dc muur met
het opschrift: „Bureau van de Weder
opbouw". Herinnering aan de werk
zaamheden. terstond na de bezetting.
,.rk moet hier toch w^nen" dacht de
terugkerende dr Ringers.
Touwtje
Hij drukte op de electrische bel.
Maar die ging natuurlijk niet over.
„Dom", dacht hij bij zichzelf In En
schede had hy gevraagd „Wanneer
vertrekt er een trein naar Den Haag?"
en men had hem medelijdend aange
keken. Hij was wfcggegia.i, toen er
nog treinen en electrische stroom wa
ren. Hij keerde terug, nadat er aan
alles een einde was gekomen. Geen
electriscne stroom. De bel ging niet
over. Toch -was er iets: een touwtje
stak door de brievenbus, Toe-n hij er
aan trok, ging ergens in het dichtge
spijkerde huis een bel over. En even
later: slof. slof. klonk het over de
gangplavuizen: er kwam iemand aan.
Het was de Scheveningse vrouw, die
dr Ringers, toen hy nog in het land
en vrij was, aan een onderdak in zijn
bureau geholpen had. omdat zy moest
evacueren. „Woont hier mevrouw Rin
gers?" vroeg hy.
„Ja", zei de vrouw, „maar wie bent
U dan?"
En omdat de broodmagere man die
vraag niet beantwoordde, doch langs
haar heen dc trap opliep naar boven,
riep ze: „Hé, hé, dat gaat zo maar
n:c:Ik moet U eerst aanmeldenl"
Maar boven was al een deur open
gegaan en het moment van de her
kenning en de begroeting was daar.
Het moment, dat dr Ringers nü nog
week maakt.
„Ik had nooit gehuild" zept hy nu.
Alleen een paar dagen voor die terug
keer in Den Haag. Dat was, toen ik by
Gronau de grens overkwam en ik
daar, voor het eerst na jaren, de vlag
weer zag wapperen. Toen heb ik ge
huild. Het was overweldigend!"
Een roman
.Eigenlijk" vervolgt hij, „moest ik
over die dagen van de bevrijding een
boek schrijven. Het is een roman. En
een verschrikkelijke".
Het begon in het concentratiekamp
Oranienburg waar dr Ringers, die niet
aan het hoofd van een Nederlandse
regering wilde gaan staan en die de
Duitsers hun ondergang had aange
zegd. tenslotte beland was. Hy werd
er erg ziek. clandestien geopereerd
door een onbekend gebleven Franse
chirurg, met zorg en vriendschap om
ringd door Nederlandse vrienden, maar'
toch op de dodenweg gedwongen: de
mars van de 18.000 gevangenen, die
voor velen in de dood eindigde.
„Elke ochtend zag je de stakkerds,
die even waren gaan zitten, dood langs
de weg. De beulen, die in de colonne
meeliepen hadden hen een genade
schot gegeven. De voltrekkers van die
vonnissen waren soldaten of S.S.'ers,
die, zelf gestraft, de aanzegging had
den gekregen, dat zy vrij zouden zyn,
nadat zij deze dodenmars volbracht
hadden".
De toestand van dr Ringers was
uiterst précair. Toen hy dreigde te zui
len vallen en de begeleidende S S.'er
zijn pistool al richtte om het schot af
te geven, bemerkte dr Ringers, dat het
een medegevangene uit hetzelfde blok
„Man" zei hy, „Je bent toch wel gek
om een kameraad dood te schieten!"
Dat vond de soldaat blijkbaar ook
Hij richtte zidh tenminste tot zijn
commandant en zei: „Oberscharfüh-
rer, ik heb me vergist, het was een
buitenlandse arbeider.
Voortgesleept
Veel later, na een weg van veel
lijden, is dr Ringers nog in handen
van de Russen gevallen. Hij heeft vele
kilometers gelopen over een ongepla
veide weg, zich steunende aan een wa
gen, die hem voortsleepte. Zo heeft hy
eindelijk, eindeiyk de Britse zone be
reikt.
Daar gaven vrienden hem een
schoon overhemd, het eerste na maan
den, en een ander pak voor de lompen,
die hij droeg. Zo kwam hij thuis. Uit
geput.
Hij herstelde vrij spoedig. Werd
minister. Trad af in de dagen der
Indiëpolitiek en reist sindsdien
onvermoeibaar de wereld rond:
werkend, adviserend en rond
kijkend.
„Ik hoop het nog enige jaren vol
te houden" zegt hij, „want leven
en werken, hard werken, er is
niets, dat heerlijker is!"
Druk gesprek over bezwaren
chr. onderofficieren
Helaas zijn er nog steeds onnodige
oeieningen op Zondag
(Van onze sociale redacteur)
Hel memorandum dal de Nat. Christen
Onderofficieren-Vereniging intertUd
zond in zake de handhaving van de c
lelijke levensstijl in de strijdmacht,
doelde o.m. de minister van oorlog
- Ja, natuurlijk l
Want dan kunt U van iedere minuut van Uw kostbare vacantie ge
nieten. Zoudt U het prettig vinden, als een plotseling opkomende
hoofdpijn Uw mooie wandeling vergallen zou? Of dat zenuwpijnen
U beletten Uw kamer te verlaten? Dat U, onwel geworden door de
warmte, Uw gehele dag bedorven ziet? Daarom neemt iedere ver
standige vrouw en moeder een grote doos 'ASPRO' in de koffer
mede. x
- - Omdat IN DE ZOMER de gezondheid nog
kostbaarder Is
kan 'ASPRO' U onschatbare diensten bewijzen.
Bekijk eens de verpakking van 'ASPRO'is
deze nier ideaal om mee op reis te nemen? U
steekt maar een paar 'ASPRO'-tabletten m Uw
zak of handtasje en U kunt rustig genieten
van de heerlijke dag, want 'ASPRO' beschermt
U en Uw gezin.
ASPRO tegen pijn.
H00F0PIJN-ZENUWPIJN
KIESPIJN-KEELPIJN
KOORTS -VERKOUDHEID
Ook in de zomer beschermt 'ASPRO' Uw gezondheid!
I In natio-
wapen in de hand te
naai en internationaal verband met kracht
het pleit te kunnen voeren voor hand
having van die levensstyi. In hoever dit
doel berikt zal worden, kunnen w(J nog
niet overzien.
Met deze woorden stelde de voorzitter
H. J. Windgassen (Arnhem) op de giste
ren geopende algemene vergadering de
meest in het oog lopende gebeurtenis in
het werk dezer vereniging aan de orde.
De zaken waarover het memorandum
sprak, zijn in brede kring aan de orde.
Als één van de merkwaardigste uitlatin
gen noemde spr. die in een blad. waarin
een dame schreef: „als de Christen-on
der-officieren bezwaren hebben tegen de
belemmeringen die er aan de militaire
dienst verbonden zijn voor wat betreft
de Zondagsrust, gelegenheid voor bidden
en danken, enz., dan moeten ze maar
Resultaten
Met dankbaarheid maakte spr. gewag
van enkele biyken van ernstig pogen, aan
de bezwaren tegemoet te komen. Helaas
staan daar tegenover verscheidene geval
len. waarbU zelfs zonder dat daarby spra-
Zondagcn diensten werden verrlrht, die
niet tot de onvermUdrliJke zün te reke
nen. Hier liet een tnak, evenals In ver
hand met dc handhaving van atllte voor
en na de maaltUd.
Aandacht vroeg spr ook vfeor de dlenst-
isttyden. In e
i tyd.
iBrln r
i be
te spreken over een 3-dagen-werk-
week in de industrie, vereist de vraag of
voor een militair een wekelijkse rustdag
mogelijk is, ernstige bestudering.
Anderzijds legde spr. er de nadruk op,
dat het straffe, onverblddeiyke tempo bij
de opleiding, de extre Inspanning door een
tekort aan bepaalde categorieën technisch
personeel en de gebondenheid ook gedu-
ende de weekends een zuivere beleids
tak is. die is voorbehouden aan de ml-
lister van oorlog en zyn adviseurs.
