n
Bloeddorstige „filmsterren
vliegen over Lippe
Diamantsmokkel in
Sierra Leone
Er staan weer beelden in het fraaie
Park Sonsbeek te Arnhem
s
WOENSDAG 8 TUNI 1955
DE ADELAARS VAN BERLEBECK
Zijn vogels brachten Adlerdeppe
naar Lapland en New York
(Van onze speciale verslaggever)
LEMGO. Juni
IS AVOND. De zon is zojuist verdwenen achter de grillige bergen
van het uiigesirekte Teutoburgerwoud in West-Duitslard. Op één
van die begen staat Adolf Deppe, een veertiger in een verschoten lederen
jack en met dikke lederen handschoenen. Die draagt hij r.iet voor de
koude maar voor de vlijmscherpe klauwen van de bloeddorstige ade
laars, die zijn eigendom zijn.
Adolf Deppe of „Adlerdeppe" zoals de bergbewoners hem noemen is
de enige adelaarswachter die nog op deze wereld leeft. Hij bezit drie ade
laars, vier aasgieren, een kapgier en een baardgier, die vrij rondvliegen
boven het Teutoburgerwoud, maar altijd weer bij Adolf terugkomen. Al
tijd. zonder uitzondering! Nu is het avond. De klokken van het kleine
kerkje in het bergdorpje Berlebeck slaan negen maal.
Kaar gezicht heeft een bezorgde ultdruk-
Deppe wacht op Sacha, een trotse kei-
zersadelaar, die al drie volle dagen weg is
van het huis met de witte kanten gordijn
tjes op de vierhonderd meter hoge berg,
waar Deppe woont. „Maar vanavond moet
ze terug komen", zegt hij en hij tuurt in
de schemerige verte. Zijn vrouw, die hem
trouw ter zijde staat in de omvangrijke
verzorging van de zeldzame roofvogels,
brengt twee koppen hete chocolademelk
en gaat op een driehoekige ruwe steen
zitten. „Is ze er nog niet?" vraagt ze.
„Neen", antwoordt haar man, „nog
steeds niet...."
„Als er maar geen ongeluk gebeurd is".
„Aoh kom. vrouw", zegt de man lachend
en de vrouw gaat terug naar het huis.
Groots welkom
voor Nehroe
T\E GROOTSE ontvangst die de Russen
■*-' premier Nehroe van India hebben be
reid, duidt er op dat de huidige macht
hebbers in het Kremlin vriendschappe
lijke betrekkingen met deze belangrijke
politieke figuur uit Zuidoost-Azië van
enorme waarde achten. Zestien dagen zal
Pandit Nehroe in de Sowjetunie verblij
ven en al die tijd zullen de Russen hem
in heel hun land laten zien, hoe machtig
zij zijn op industrieel gebied, maar ook,
hoe vredelievend het Russische volk in
zijn totaliteit is.
Het bezoek van Nehroe aan Moskou
past geheel in het enkele maanden ge
leden begonnen Russische neu'traliteits-
offensief, ook al had Nehroe de Rus
sische invitatie reeds geruime tijd gele
den aangenomen. Nehroe is in Azië de
grote voorvechter van neutraliteit in de
strijd tussen Oost en West. Hij heeft zich
bij geen van beide blokken willen aan
sluiten. onthield zich
'I Verklaarde
nifzfch'
over het algemeen
van critiek op de
houding van de Sow
jetunie en later ook
van communistisch
China, maar liet zich
er niet van weerhouden, het Noordatlan-
tisch pact een oorlogsinstrument te noe-
Ogenschijnlijk heeft Nehroe's reis geen
speciale betekenis. Er worden geen we
reldschokkende overeenkomsten ver
wacht. Het gevaar dat India zich zal aan
sluiten bij het communistische blok zal
zo het al bestaat er niet groter door
worden. Wel zal Nehroe evenwel meer
„begrip" voor de bedoelingen van de Sow
jetunie krijgen, omdat Kroesjtsjef en de
zijnen hun uiterste best zullen doen, een
prettige indruk op de Indische staatsman
te maken. Dit zal Nehroe ongetwijfeld
er toe brengen te geloven dat er in de
Sowjetunie werkelijk heel wat veranderd
is sedert het overlijden van Stalin.*
Ook in een ander opzicht is het bezoek
van Nehroe van belang voor de Russen.
Het is een bekend feit. dat de Sowjet
unie met lede ogen aanziet hoe de com
munistische Chinezen hun macht en ijl
vloed in Azië uitbreiden Dit werd wel
het duidelijkst gedemonstreerd op de
Aziatisch-Afrikaanse conferentie te Ban
doeng. waar rood-China de eerste viool
speelde en de Sowjetunie (die toch ook
een belangrijk deel van Azië tot grond
gebied heeft) schitterde door afwezigheid.
De Sowjetleidera zullen nu zonder twijfel
trachten, Nehroe zodanig te beïnvloeden
dat er in de naaste toekomst wat meer
«venwicht in de balans wordt gebracht.
Zoals men weet, was Nehroe ook in Ban
doeng de grote man achter de schermen.
Ook Adenauer
naar Moskou?
JJET CONTACT dat Moskou met de
Westduitse regering heeft opgenomen
•■zat al enige tijd in de lucht". Op 18 Mei
j 1 schreven wij nog in deze rubriek dat
rekening moest worden gehouden met de
mogelijkheid van rwhtstreekse Russische
«tappen bij de regering te Bonn om te
komen tot herstel van de diplomatieke
betrekkingen en tot besprekingen over
de hereniging van Duitsland. Het verras
sende in de Russische nota van gisteren
zit dan ook in de uitnodiging aan Ade
nauer, persoonlijk een bezoek aan Moskou
*e brengen.
Met het oog op de binnenlandse situatie
lh Duitsland kan Adenauer de Russische
uitnodiging niet naast zich neerleggen.
Ook kan hij moeilijk een plaatsvervanger
«turen omdat hij zelf binnenkort ook aan
Amerika en Engelnnd bezoeken zal bren-
8«n. Het moet overigens voor Adenauer
'en grote voldoening zijn, dat de Russen
bun houding ten opzichte van West-
Duitsiand hebben gewijzigd omdat de
kanselier altijd gezegd heeft, dat de Rus
sen wel van mening zouden veranderen
als de Parijse verdragen eenmaal een feit
zouden zijn geworden.
Niettemin Is de Russische invitatie
handige zet op .het internationale poli-
'eke schaakbord. Moskou heeft bepaald
n°8 enkele verrassingen in petto en voor
dat over bijna zes weken de Grote Vier
e Genève bijeerkomen kan er nog heel
*at gebeuren. Het is echter een gerust
stellende gedachte dat het Westen
Adenauer een betrouwbaar onderhande
laar heeft
king. Adolf trekt zijn lederen handschoe
nen uit en neemt een slok van het hete
vocht.
„Die vrije vluchten blijven altijd een
gewaagd experiment", zegt hij. „Men weet
nooit zéker of de vogels wel terug zullen
komen. Waarom ze het doen zal ik nooit
te weten komen".
Berlebeck iedere dag nog de nodige
muizen en konijntjes geserveerd.
Nog nimmer is Adolf een van zijn vo
gels kwijtgeraakt. Uitgezonderd op die
koude Januari-avond 1945, toen een grote
Amerikaanse bommenwerper laag over
de hoge berg scheerde en een bom liet
vallen, blijkbaar bedoeld voor het hui*
met de witte kanten gordijntjes, waar
Deppe woont. Het doel werd echter ge
mist en de bom sloeg tn de harde aarde
van de berg. Twee adelaars werden door
rondvliegende scherven zo gewond dat ze
stierven. „Dat was een zware slag", zegt
Adlerdeppe. „want adelaars zijn duur
Filmopnamen in Lapland
Daarom was hij ook zo blij toen
enige tijd geleden op een regenach
tige middag twee doorweekte Ameri
kanen bi' hem aanklopten. Het ble
ken vertegenwoordigers te zijn van
een grote Amerikaanse filmmaat
schappij, die voor een nieuwe rol
prent ..Adelaarsvallei" adelaars no
dig hadden. Zij waren daarvoor al
in Azië geweest, maar zonder resul
taat. Daar werd hun echter verteld
Niet zonder gevaar toont Adolf Deppe, de enige adelaarswachter die
er nog op deze wereld leeft, hier zijn keizersadelaar Sacha.
Hij gaat op de steen zitten en kijkt pem- dat er in Lippe nog een adelaars
'!ï"dïl"L met adelaars om wachter woonde. En dat was Adolf
te gaan?" vragen wy voorzichtig. Adolf Deppe. Zijn vogels werden terstond
zwijgt een moment en zijn donkere ogen geëngageerd en voor de opnamen
tW'"k,tuafheCen 1%MrdSdêr SS
karakter. Alleen wanneer men dit karak-
goed kent, kan men met het dier om
gaan".
„Ik ken het nog niet helemaal" zegt hy
en hy toont een groot litteken op zijn
linkerooglid. „Dat heeft Sacha gedaan",
zegt hü. „Ik was byna blind geweest. Dat
is nu eenmaal het risico van myn ade
laarsliefde. Een dier bluft altyd een dier
Daar kunnen wy mensen niets aan ver
anderen. Daarom zal ik het Sacha nooit
kwaiyk nemen.
Honderd kilo vlees
per week
A DOLF DEPPE is trots op zijn dieren.
die niet in bedompte kooien achter
ijzeren tralies leven maar vrij rondvlie
gen, zoals dat vogels betaamt! Zo kan het
gebeuren, dat als men door het Teutobur
gerwoud wandelt en geniet van het prach
tige natuurschoon, men opeens een grote
schaduw over de grond ziet glijden. Ver
schrikt kijkt men dan op en ziet een ade
laar Dat moet Sacha Udo of Peter zijn.
weten de bewoners van Berlebeck. die
de vogels van de „man in de bergen" al
vaker hebben gezien.
Hoe komt Adolf Deppe aan deze bijzon
dere dieren? „Adlerdeppe." zo luidt het
eenvoudige antwoord, „houdt adelaars
omdat hij zonder deze dieren niet zou
kunnen leven". Als kleine jongen van
twaalf jaar dresseerde hij reeds valken
voor de jacht. Later reisde hij als geoloog
naar Azië. Daar ving hij de adelaars die
nu boven het Duitse bergland vliegen.
De dieren weten dat zij bij Deppe
een goede verzorging krijgen, waar
voor ze niets behoeven te doen. Elke
week verslinden de gulzige roofvo
gels honderd kilo vlees. Als speciale
lekkernij worden de adelaars van
Een fraaie opname van adelaar
Udo, een van de vele vogels die
„Adlerdeppe" bezi
Zenuwpijn
Spierpijn
AKKERTJE
...dot helpt direct!
ogels naar Lapland, waar de film
zich afspeelde.
„In New York was de wereldpremière
•ertelt Adolf trots. „Ik ben er met mijn
rouw en de adelaars geweest." Hij zucht
„Wat een luxe was het daar," zegt hij.
„We sliepen in een prachtige grote hotel
kamer en de adelaars aten zestien muizen
per dag als nagerecht. We stonden in alle
kranten en de film werd gelukkig een
ts. De verdiensten vielen tegen: twee
duizend guldenOp het ogenblik on
derhandelt Deppe met een Duitse film
maatschappij die een documentaire wil
maken over het leven van de adelaar.
Toch vind ik filmen niet zo leuk", zegt
„Er wordt zo met mijn dieren gesold
Daar houd ik niet van". Zo kan Adolf nog
lang vertellen over de vogels die hem zo
lief zijn. Hij kan vertellen dat de eieren
die Sacha elk jaar legt, nog nooit zijn uit
gebroed. „Dat is mijn levensideaal", zegt
hy overtuigend, „nog eens een jonge ade-
te krijgen Daar wacht ik nu al twin
tig jaar op
.Kijk", zegt de adelaarswachter opeens
hy wüst in de verte. „Daar komt een
vogel": een grote zwarte witgevlekte ade
laar schiet met een ongeloofiyke snelheid
op de berg aan. Sieriyk slaat Sacha, wam
die is het. de vleugels uit en komt regel-
echt op ons af. de kop dreigend naar
„Bukken", gilt DeppeDoch het is
te laat. De adelaar nestelt zich reeds op
de schouder van onze montyjas en bijt
om zich heen in de dikke stof. waarin
enkele gaten komen, waarvoor zelfs een
schooljongen zich zou schamen. Met een
stevige greep pakt Adolf het dier vast en
;et het op de grond. „Koest. Sacha," zegt
hij. „Je moet gaan slapen. Het is nu geen
om -iet vreemdelingen te spelen."
Terwyl een glas wün drinken, maakt
Adolfs vrouw mijn jas. „Dat doe ik wel
zegt ze. En Adlerdeppe glimlacht.
Balans en bevraging
Een der schoonste en krachtigste beelden in Park Sonsbeek te Arnhem
is „Heracles als boogschutter" van de Fransman Bourdelle.
Ongeveer 200 kunstwerken in de
schoonheid van de natuur
FR STAAN weer beelden in het prachtige Park Sonsbeek te Arnhem.
Grote en kleine beelden staan er: aan het begin de ongeveer twee en
een halve meter hoge bronzen van Bourdelle, in een paviljoen de slechts
35 cm grote zes dansstudies van Rodin. Is er zo een grote variëteit in de
afmetingen, niet minder is de afwisseling in de voorstellingswijze. Er zijn
abstracte en er zijn naturalistische beelden, neo-gothische en surrealis
tische. Hoe de gedachte van de toeschouwer ook mag zijn ten aanzien van
die voorstellingswijze, hij zal moeten erkennen dat alle beelden een grote
persoonlijkheid verraden. Waarmee ik dus wil zeggen, dat er op deze derde
internationale beeldententoonstelling in Sonsbeek afgezien van een per
soonlijke waardering geen slechte beelden staan.
Hierover zal natuurlek nog wel wat ge
discussieerd worden; men zal het niet
met elkaar eens zjjn; men zal wellicht
Rodin te gewoon of verouderd vinden of
men zal Henry Moore dwaas vinden. Die
k-ryheid heeft natuuriyk elke toeschou
wer en om die vrijheid kan men zich
slechts verheugen. Er is in ons land altyd
nog de mogelijkheid iets niet mooi of
Trots zetelt daar een baardgier van Adolf Deppe hoog boven het
Lippische landschap.
Onze industrie bedreigd
Illegale handel met Rusland
(Van een correspondent)
SIERRA LEONE
(BR. WEST-AFRIKA) Juni.
'N DIT GEBIED van Afrika is een
grootscheepse diamantsmokkel
aan de gang. De diamanten zijn er
zo talrijk en worden op zoveel
plaatsen gewonnen, dat het haast
ondoenlijk is, illegale mijnen op te
sporen. De regering vreest zelfs, dat
deze smokkel de nationale econo-
in gevaar zal brengen, want
duizenden inheemse landbouwers
hebben hun gronden verlaten zij
voelen veel meer voor de diamant-
rush. Politie en douane hebben dag
en nacht werk aan de bewaking der
grenzen.
Ontelbaar vele avonturiers zijn de
laatste maanden naar Sierra Leone
gekomen. Er ontwikkelde zich een il
legale tussenhandel, die de afzet van
even illegale diamanten organiseert.
Via Beyrouth en Zwitserland ver
dwijnt deze diamant achter het IJze
ren Gordijn.
Ongeveer 25.000 inheemsen houden
zich met de illegale diamantiwinning be
zig. Voor hun „oogst" krijgen zu van de
tussenhandelaren slechst 5 pet van de
officiële waarde, maar dat is voor deze
■me boeren toch nog een kapitaal.
De arbeiders aan de kust moeten leven
in legale, lage lonen, klagen over de
grote prUsstygingen. Stakingen en rel
letjes zUn aan de orde van de dag.
DE OPLOSSING
De regering van Sierra Leone
overweegt nu, de diamantwinning
legaliseren. De boeren krijgen
c.an een vergunning, mits zij belo
ven, de diamanten aan een centraal
depót te verkopen.
Zoals de toestand nu in Sierra Leone
is, betekent zy ook een bedreiging voor
onz® diamantindustrie. Landen achter
het Uzeren Gordyn brengen fraaie sie
raden met diamanten op de wereldmarkt,
tegen prijken die 10 pet of meer onder
de - -rmale Uggen.
Sir Percy Sillitoe, vroeger hoofd
van de Britse inlichtingendienst, if
thans bezig met de oprichting van een
internationale organisatie tegen de
diamantsmokkel.
dwaas te vinden, zelfs de mogeiykheid dit
in het openbaar te zeggen
Maar die vrijheid betekent ook weer
gebondenheid. Gebondenheid namelijk,
aan het begrip van de betekenis van een
kunstwerk. Die vrijheid is dus niet alleen
maar te hanteren met de begrippen mooi
of leiyk, want dan is er geen srrake van
vrUheid, doch van een te grote beperkt
heid Men doet een kunstwerk nu een
maal onrecht het enkel van de artistieke
zyde te beschouwen De betekenis van
een kunstwerk als uiteriyke verschoning
kan slechts ten volle gewaardeerd wor
den, wanneer men het befechouwt ln ver
band met geheel het leven Een kunst
werk is schoon, wanneer zon inneriyke
betekenis volmaakt is uitgesproken ln
zyn uiteriyke verschyning.
Wie zó een kunstwerk, ln dit geval dus
een beeldhouwwerk, zal bekyken. zal zich
niet blind biyven staren op de vorm, h!1
zal zich niet laten afgiyden van het „wat"
naar het „hoe", doch hU zal de waarheid
voor de schoonheid plaatsen. Romano
Guardini heeft ln zijn boek over de R-K.
liturgie geschreven: „Elk mens die zön
verantwoordeiykheLd aanvoelt, heeft de
plicht van zyn tyd te z.yn; de vlucht
een geïdealiseerd verleden is hem verbo
den." Wie zou het niet met Guardinl
eens zyn?
Korte wandeling
In deze sfeer maken u en ik eens een
korte wandeling door Sonsbeek. slechts
enkele grepen doend om dan ieder op
eigengeiegenheid verder te speuren èn te
genieten. By de ingang van Sonsbeek be
ginnen we dan maar direct met die twee
enorme bronzen beelden van de Franse
beeldhouwer Antoine Bourdelle. „De gro
te Penelope" en „Heracles als boogschut
ter". Let u eens op de enorme kracht
die Heracles, die zich met de voeten
schrap zet om de boog sterker te kunnen
spannen. Hier wordt beweging gesugge
reerd, hier is leven in steen gevangen. En
daarnaast die Penelope in haar schier
tragisch-berustende houding, wachtend
haar echtgenoot Odysseus, met een schier
impressionistische fynheld geboetseerd.
Iets verder naar achteren staan de ver
schillende figuren van het Hildebrand-
monument van de Ned beeldhouwer prof.
J. Bronner. Hoe geheel anders is deze
kunst, ik zou haast zeggen met een echt
Noordeiyk Calvinistische inslag. Het
vleseiyke, het zinneiyke van een Bour
delle heeft by Bronner plaats gemaakt
voor een ln rechte, strakke lijnen gesty-
leerde verbeelding, minder bewegeiyk.
maar niet minder typerend. Of denkt u
zich die figuren uit de Camera Obscura.
4-voudige combinatie, een
wetenschappelijk succes I
Esn belangrijke ontdekking op geneeskun
dig gebied is ,,synergismui". Hiermede
wordt bodoeld de wederzijdse versterking
ven de werking ven verschillende genees
middelen. De vier middelen verenigd in
Chefarine„4"- elk elzonderlijk al beroemd
werken tezamen nóg beter. Ze helpen ook
dan, wanneer andere middelen falen en
doen werkelijk wonderen I
Chefariite4
- ao tabletten es *4.
Mijnongeluk In een kolenmijn
Neunkirchen (Saarland) li gisteren
mijngang ingestort, waardoor 8 mijnwer
kers op 70 meter diepte van de buiten
wereld werden afgesneden. Reddings
ploegen banen zich een weg naar de inge-
alotenen.
De Italiaan Francesco Messina houdt
van gedurfde evenwichtsproeven, in
brons laat hy een man en een vrouw elk
op meesteriyke wjjze balanceren. Maar
dat is slechts een technische eigenschap,
de beelden ..Narcissus" en „Dora" zfin
van een uitzonderiyke gevoeligheid. Het
vrouwenbeeld, half achteroverleunend,
zou tk contradictio ln terminis van
een zinneiyke kuisheid willen noemen.
Om nog even by de beweging te biyven:
van een andere Italiaan, de 44-jarige Lu
ciano Mlnguzzi, is er een brons van 1 me
ter 70, getiteld „Donna ehe salta la cor-
da" (Meisje dat touwtje springt). Dit
beeld balanceert op de punt van één voet
cn wellicht vindt u het maar een ont
zettend lelijk meisje. Heeft u wel eens
een kind rien touwtje springen, er hele
maal in opgoand en toch naar het hoog-
sie aantal toeren te halen? Dan is niet
één kind mooi. En het was Minguzzi trou
wens ook helemaal niet om het meisje
zelf te doen, maar om de actie. En die is
subliem verbeeld. Net als by „Dansend#
faun" van Joseph Barnard, een werk vol
sier en beweging.
Twee Franse kunstenaars zyn verte
genwoordigd met werken, die ik maar
niet lang genoeg kon zien. nl. Edgar De-
gas met zijn „Drie danseressen" en Arts-
tide Maillol met zyn „Nymph" en zyn
„Lente". WeLk een besef van de plasti
sche waarde heeft Maillol in zyn heelden
van rust en hoe licht is de beweging van
een Degas. Naast hen is er dan nog Char
les Despiau met zyn voorname beelden,
•ie onschuldige Eva en de klassieke
Griekse vrouw. Dit Is wel geheel naar
binnengekeerde kunst. Heel anders dan
die andere Fransman Pabló Picasso, die
met zön „Boeket" een vaas met bloemen
wil suggereren, doch zich vermoedelijk te
weinig tüd of geduld gunde om de klomp
steen verder uit te werken.
Van de Nederlanders noem ik aller
eerst het grote (byna 3 meter hoge) Vis
sersmonument IJmulden van H. M. We
ielaar, een krachtige IJmuider visser, niet
alleen eigen kracht suggererend, maar
ook de kracht van de storm waartegen
hy moet vechten. Ook de „Dokwerker"
van Mari Andriessen heeft zulk een
krachtige suggestie. De twee „Composi
ties" van de 35-jarige H. Zweerus uit
Amsterdam zyn m i. iets te log geconci
pieerd. Werkeiyk beangstigend is da
„Bosgod" van Lotti van der Gaag en van
J Wolkers uit Oegstgeest trof me door
zuiverheid en gevoeligheid het kleine
gipsbeeld „Jonge hen"
Zo is er nog veel meer te noemen: de
zichzelf in de dood zingende „Orpheus"
van Zadkine. de gestyleerde en toch vol
beweging zynde figuren van de Wener
Fritz Wotruba, de meesteriyk getypeerde
„Harlekyn" ven Emille Stanzani, het te
zware naakt van Lorenzo Pepe of de zeer
expressieve vrouwen van Gastone Pan-
clera. Er zyn zo ongeveer 200 beelden,
door de jury met verstand gekozen, een
Inzicht gevend in de ontwikkeling der
beeldhouwkunst van de laatste tyden. In
de natuuriyke schoonheid van het Sons-
beek-park, waar de beelden tot 15 Sep
tember blijven, heeft deze kunst een ide
aal verbiyf gevonden.
Com. Baaosld.
die Suze Noiret, die Stastok, die Groot
moeder Kegge of dat Diakenhuisman
netje vlotter in dan Bronner doet ver
moeden? Beslist niet.
Dicht er by vindt u een grote bronzen
stier van de Fransman Francois Pompon,
een groot, log en krachtig beest, maar dat
m.l. toch niet die suggestieve kracht heeft
als die andere stier op de expositie, de
bronzen stier van de Italiaan Fred. Ca-
rasso, welk beeld een veel grotere felheid
en een veel sterkere beweging heeft.
Kykt u dan, voor u het unieke buitenpa
viljoen van architect Rietveld binnen
gaat, nog even naar links, naar „De
dans", een brons van de beeldhouwster
Channa Orloff Het is vrij sterk gesty-
leerd en stelt voor een matroos, die met
zyn meisje danst. Hoe geniaal heeft Cha-
na Orloff hier in die strakke ïynen de be
weging van de dans gevangen, het samen
één zyn in he< rhythme. Eeriyk gezegd
vind ik dat één van de mooiste beelden
van deze tyd.
Over het rhythme in de dans gespro
ken: in het paviljoen zyn de zes kleine
„Mouvements de danse" van de in 1917
gestorven Fransman Auguste Rodin. Just
Havelaar schreef eens „Rodins kunst is
enkel gebaar" in deze subliemg dans
studies is dat zichtbaar. Welk een verruk
kelijke evocaties, welk een levende boet
sering van het dansrhythme Hetzelfde
paviljoen heeft ook talrijke kleine wer
ken van de Duitser Wilhelm Lehmbruck,
alles van een ongelofeiyke sierlijkheid,
zuiverheid en gevoeligheid, zoals bv. het
„Kruipend kindje". Lehmbruck heeft
echter ook enkele grote beelden, lange,
voor het naturalistische oog te lange,
beelden, zoals bv. de Om h oogst revende
jongeling", Maar weLk een uitdrukking
heeft Lehmbruck hiermede weten te be
reiken. De anatonische juistheden zyn
Een van de zes geniale dansstu
dies van Auguste Rodin.
Toch is het zo!
SCHAAK*MATABOMS
p 25, maar tijden*
nee door Zuid-Amerika «af
hiindvoor* telling aan 28 bor-
«af Aljerhin aanleiding *por-
a de «tand op 25 te brengen
nog niet tevreden met dit resultaat,
ik by in 1933 ign eigen record door
Chicago een blindsêanre aan 32
Vier jaar later speel-
te Edenburg 34 par
tijen blind aimul-
laan, waarvan hij er
10 k II partijen blind apeelde, welke
demonttratiea volgen* deskundigen ove
rigen* hoogft vervelend waren, omdat
de acbaakmeeiter te ematig en te lang
zaam apeelde, todat na 10 uren het
merendeel der partijen nog onbeiliat
wa» zodat de zaak in een tweede zit
ting moeat worden beëindigd. Een
voortreffelijk hlindgpeler wa* voort*
Zukertort, die gelden minder dan acht
partijen «peelde en het record op 16
bracht. Twintig jaar lang bleef deie
prestatie onovertroffen, doch de ge
niale Amerikaan Pillabury bracht dik
wijl* 16 partijen tegen betrekkelijk
*terke tegenstander* met een verraden
de inelheid en yaak zonder een enkele
geheugenfout tot een goed einde en
bracht in 1902 het record op 22 par
tijen.
Record* zijn er echter alleen om ge
broken te worden en in 1919 apeelde
de Hongaar Réti het in Haarlem klaar
aan 24 borden blind te apelen, van
welk aantal hij in 7V4 uur tjjdi lï
partijen won en 9 remiae maakte. Nog
bracht ijjn landgenoot
i hetzelfde
iffiriële ka
e werd be-
Sao Pauld
de Wereldaehaak-
bond en de Argentijn** trhaakhond 45
partijen •imultaan blind apeelde in
ruim 24 uur tijd*, waarvan 39 werden
gewonnen en 2 verloren gingen. Er
*Ün than* plannen om bet record op
50 te brengen!
We hebben hier uitaluitend de na
men genoemd van degenen die op dit
gebied record* gevestigd hebben, maar
er zijn uiteraard veel meer schaak-
mec«ters die hij het blindapelen op
merkelijke prestatie* hebben gelevrrd,
zoal* Blackburn*, Tschigorin, Tarrasrh,
Bogoljuhow e.a. Van deze laatste wordt
verteld dat hü bjj een hlindséance in
het uiterste hoekje van de zaal wa»
gaan zitten, met het gevolg dat *ijn
beeltenis niet op de officiële foto
kwam. De fotograaf had hem er af
geknipt in de veronderstelling dat hij
er niet bij hoorde!
Weet U, tussen twee haakjee, dat
blindapelen ook in oude tijden reed»
werd gedemonstreerd
Daarover een volgende keer.
(Nadruk verboden)
