B
KASTEEL STAVERDEN:
VROUWENWERK...? Droom van Geneviève
sleutel tot veel gerechten
NIEUWE LEIDSCHE COURANT
ouwelijke
rlyk kan
aldus de „\lai
depóts en 33 i
10 radio-elect
rekundigen.
vcrkne mers zijn er lalrykr, die een
vorden genoemd. Volgens officiële t
in Frankrijk 295 vrouwelijke sl
vier clowns, twee chefs van wiji
Negenhonderd Franss
•aarden-fokker-
m van landbom
rs en keuterboer
op hel land. Het huis-
geveer de helft van de
hebben werk buitens-
iveek
Roode Kruis-sehip maakt tochten
met ehroniseh-invaliden
"C1 EN beetje geagiteerd vroeg het Roode Kruis-helpstertje: „Moe-
-*-J der, weet u waar die sloopjes voor de kleine kussentjes
liggen? Ze hebben ze boven nodig
„Ze liggen daar, achter dat gordijn", zei „moeder", mejuf
frouw E. C. Keuter en ze lachte even om de ijver waarmee het
helpstertje als een snoek „daar achter" dook, om even later met
een vaartje door de grote kajuit, oftewel de recreatiezaal te hol
len en langs het smalle ijzeren trapje naar boven te klauteren.
„Het is leuk, dat ze meteen van aanpakken weten. Moet je dat
stel daar zien, ze zijn nog maar nauwelijks een uur aan boord en
ze zitten al aardappelen te schillen!" zei ze.
een
vreugde
Ze weten van aanpakken, inderdaad.
Maar op de Kasteel Staverden is dat
ook wel nodig! Dit passagiersschip van
de Holland-Veluwe-lijn is nu al sinds
enkele achtereenvolgende jaren volledig
ter beschikking gesteld van de Lande-
'iets gedaan wordt voor deze mensen.
Ze worden even (want wat is één
week op zo'n eindeloos lange tijd?)
uit de monotone sleur gehaald en ze
gaan uit. Zes dagefi lang, van Maan
dagmorgen tot Zaterdag
middag, gaan ze varen.
Roode Kruis-mensen halen'
ze van huis. ze gaan op w
een brancard in een auto
boot. Dan komen ze
frisse, heldere bedden
liggen, op een zaaltje met
ruim twintig anderen.
Een zaaltje waarin met de
ruimte gewoekerd is. Geen
overbodigei stoelen of ta
fels, maar zoveel mogelijk
bedden, om maar zoveel
mogelijk patiënten te kun
nen plaatsen. Aan de
wanden hangen busjes
waarin vaasjes met bloe-
I men. Het geheel ziet er
vrolijk en fleurig uit.
Illllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
Cursus voor vrouwen
„zonder beroep''
J}E invloed van de vrouw in gezin en maat
schappij. Nieuwe inzichten in de opvoeding
en Gaan wij goed gekleed?, zijn drie van de tien
onderwerpen, die zullen worden behandeld op
een cursus van de volkshogeschool „Olaertsduyn"
te Rockanje, onder de titel: „Voor otis, voor
\/OLGENS de aankondiging van de volkshoge
school is de cursus (die van 20 tot 25 Juni
gegeven zal worden) georganiseerd voor de huis
vrouw die behoefte heeft de sleur te doorbreken,
die verlangt naar een geestelijke stimulans en
zoekt naar nieuwe contacten, die beseft niet bij
haar gezin achter te mogen blijven en die er ei
voudig eens helemaal uit wil zijn.
Op de cursus zullen verder o.a. nog lezingen
worden gehouden over de verschillende kleder
drachten. over de toekomstmogelijkheden voor
de hedendaagse jeugd en de noodzaak iets meer
te lezen dan alleen damesweekbladen en feuille
tons.
Geneviève Fath
laat bij het samen
stellen van haar col
lecties haar fantasie
de vrije loop, maar
ze vervalt nooit in
het buitenissige en
weet precies, waar
de wensen en ver
langens van de vrou
wen en vooral de
jonge vrouwen, naar
uitgaan.
Een avondjapon moet 'j
mooi zijn en feestelijk, JL-j
mag niet gauw „ver- 4ÖlJ
velen" en evenmin te
opvallend zijn. Gene-
viève weet precies de
juiste toets te treffen.
Dit plaatje toont u een |j
avondjapon van he-
melsblauwe organza,
waarvan meters en
nog eens meters ge
bruikt zijn. Het fijne borduurwerk is uitgevoerd in zilverdraad,
met hier en daar wat pareltjes. Het décolleté is een draperie
van twee gerimpelde banden organza, als twee lussen door
eengevlochten.
De schoentjes, die deze mannequin draagt, zijn waarschijn
lijk niet door Geneviève Fath ontworpen, maar ze zijn wel
het bestuderen waard. Ze bestaan in feite uit niet veel anders
dan een zooltje met een hakje plus hakbandje. Voor op de
voet zit een driehoekje, rijkelijk bestikt met glinsterwerk en
door twee lusjes opzij aan het zooltje bevestigd.
!»o&ct<0osof<*ascK»c8cK»<^ct<*cs<K»asc*^^
Dagelijkse conferentie om het
bureautje van de scheepsmama,
mejuffrouw Keuter. Zuster J. A.
Cornelisse uit Hellendoorn „kok
kie" Holman uit Groningen met
haar Roode Kruis mutsje en om-
roepster Nel van der See-Sandijk
uit Amsterdam plegen overleg
over de dagelijkse gang van zaken.
lijke Invalidenraad van het Nederland-
sche Roode Kruis, en dat betekent, dat
er zo'n heel seizoen lang iedere week 73
chronisch invaliden een tocht door ons
land maker-
Het is geen grote tocht, met ee
zou je die afstand gemakkelijk
dag kunnen afleggen (denk
Rotterdam Utrecht
dam Kampen Doesburg
wijk Rotterdam, om maar
voorbeeld te noemen, want de Kasteel
Staverden heeft natuurlijk ook nog an
dere „startplaatsen"), maar het is eer
tocht, die juist geschikt is voor mensen,
die lange jaren aart bed gekluisterd zijn.
Het gaat rustig, met een kalm gangetje
en intussen is er de aanblik van een
steeds wisselend en steeds interessant
landschap.
Jaren en jaren....
Wat het voor de mensen, die aan zo'n
tocht kunnen en mogen deelnemen, be
tekent, is niet gemakkelijk te beschrij
ven. Het is voor een gezonde al moei
lijk. zich te verplaatsen in de omstan
digheden van hen. die lijden aan een sle
pende ziekte van jaren en jaren. Men
selijkerwijs gesproken is er voor velen
geen uitzicht meer. of althans heel wei
nig. Vraag een willekeurige patient aan
boord van de Kasteel Staverden hoe
lang hij al ziek is en het antwoord
zal in vele gevallen ontstellend zijn.
Acht jaar, vijftien jaar, dertig jaar
zelfs...
Het i
Half Nederlands,
half Zwitsers
nylon in jersey weefsel. Het is
een Nederlands product, dat in een
Zwitserse fabriek gefinished wordt.
Deze laatste bewerking kan in Europa
slechts in die ene fabriek gebeuren.
De machines zijn nl. zo kostbaar, dat
centralisatie noodzakelijk is.
Het truitje is ongelofelijk licht, het
weegt nlSU gramHet is goed
wasbaar en is droog voor je er tegen
blaasten bovendien hoeft het niet
te worden gestreken!
Dertig Roode Kruis-hel-
pers en -sters zijn aan
boord Ze vernichten cor
vee-diensten, ze helpen op
de,zalen, ze doen alles wa£
in het belang van de pa
tiënten nodig of gewenst is.
lEen hele week vacantzie
hebben ze daar voor over.
We zich realiseert, dat
zo'n week vaak de end-ge is
per jaaT voor velen van
deze Roode Kruis-mensen.
zal toch wel enige bewon
dering in zich voelen op
komen. Want een week om
uit te rusten is het. niet
bepaald
Razend druk
..We hebben hei meestal
razend druk". zegt de
scheepsmama. mejuffrouw
Keuter uit Den Haag. die
altijd met „moeder" wordt
aangesproken. „Er is zo
veel te doen en te regelen
aan boord' Maar het is
prettig werken met de
mensen Het zijn vrijwilli
gers, dus ze hebben het er
voor over. En ze doen het
graag!"
Ze vertelt, dat er iedere
week een andere groep
helpers en helpster meegaat, voort
komende uit de Roode Kruis-afdeling,
die voor patiënten uit hun groep de
boottocht organiseert. Vaak is het ge
beurd. dat zo'n vrijwilliger zich
het tweede of derde jaar opgaf!
De staf is „vast". Die bestaat uit de
scheepsmama. uit kokkie, (mevrouw Hol
man uit Groningen) en uit de omroep-
ster. Nel van der See-Sandijk uit Am
sterdam. Verder is er de vaste beman
ning. Ook is er een dokter aan boord,
maar die wisselt gelijk met de groep
helpers, en geeft er dus evenals zij een
week vacantie aan.
Kokkie zwaait de scepter in de
kombuis. Ze heeft er zo langzamer
hand al 25 reizen opzitten met de
Kasteel Staverden, dus ze weet,
wat er komt kijken voor de hongeri
ge magen. Het is verbazend, zo goed
als de zieke mensen eten aan boord!
Het dagelijkse lijstje van wat de hele
bevolking van de Kasteel Staverden
per dag verwerkt, mag er dan ook
35 kilo aardappelen. 20 pond
vlees, 30 broden, 10 pakjes rogge
brood. 10 rol beschuit, 30 pakken
diepvriesgroente van 700 gram, 20
flessen melk, een halve kaas
Samen met haar medewerkers oveV-
legt mejuffrouw Keuter, die zelf jaren
lang in de verpleging is werkzaam ge
weest. wat er nodig is aan boord van
het schip en hoe alles geregeld moet
worden. Het gaat meestal op rolletjes,
veel hindernissen doen zich gelukkig niet
Maar regel moet er zijn. en daar-
de functie van de scheepsmie
der dan ook onmisbaar.
Maar of ze nu tot de vaste dan wel
tot de „losse" medewerkers behoren
hun enthousiasme is groot en dat maakt
het leven aan boord van de Kasteel Sta
verden zo plezierig. De patiënten, die -
zo'n reis genieten, weten dat er
heel wat mensen dagelijks en een groot
/an de nacht enkele terwille van hun
?r in de weer zijn. Maar zij weten
en dat is juist het belangrijkste,
dat deze mensen er niet van houden op
hef te maken van het feit. dèt ze dit
doen.
Niet iedereen zal genegen zijn,
blijmoedig afstand te doen van zijn
of haar vacantie en in plaats daar
van zes dagen ,,poot-aan"-spelen.
Niet iedereen maar gelukkig be
staat het Roode Kruis uit enthousias
telingen, uit idealisten, uit lieden, die
niet vragen, maar die dóen men
sen, bezield met liefde tot de naaste.
Nauwelijks een uur aan boord en ze zitten al
ijverig aardappelen te schillen! De dames L. van
den Berg uit Slikkerveer (links) en C. van der
Knaap uit Kwintsheul zijn samen met de heet-'
J. K. L. van Klaveren uit Rotterdam ijverig be
gonnen met het schillen van de 35 kilo aardap
pelen, die per dag geconsumeerd worden.
a Een slepende ziekte van lange, lange jaren
heeft ze aan bed gekluisterd. Maar nu wordt de
sleur een week lang onderbroken: ze gaan varen
met de Kasteel Staverden.
Wie een goede saus kan maken,
heeft de sleutel tot een onbeperkt
aantal gerechten. Een Béchamel-
saus bijvoorbeeld is de basis voor
vele variaties. Het is een eenvou
dige witte saus, die men maakt
door op een heet zacht vuur der
tig gram boter te smelten en daar
ineens dertig gram bloem aan toe
te voegen. Dan flink roeren. Er
vormt zich een bal, de roux, zoals
die in de Franse kookkunst heet.
Langzaan), terwijl men doorroert, giel
men er vocht by, totdat een gladde,
dikke saus ontstaat. By een Bérhamel-
saus bestaat dat vocht uit melk, maar
het kan ook kookhat zijn, bijvoorbeeld
van bloemkool, asperges of vis. voorts
bouillon of een combinatie van deze in
grediënten.
Heeft men nu deze dikke saus, dan kan
men alle mogelijke gerechten verzin
nen. Heerlijk is het bijvoorbeeld om
eens pasteitjes te maken. De korstjes
koopt men kant en klaar bjj elke goede
banketbakker. Men kan door de- saus
champignons roeren, stukjes gehakte
ham, kalfspoulet, kip, garnalen of vis.
Voor dat IbaIsIc kunnen we aanbevelen
eens een kabeljauwkop te kopen; het
is verbazend hoeveel deze oplevert en
bovendienhét is goedkoop!
Wie het erg lekker wil maken, kan de
saus met wat room afmaken en (of) er
(van het vuur af) een geklutst ei door
kloppen. Wie een bruine saus wil heb
ben, bijvoorbeeld by een nierragout,
moet eerst wat bloem bruinen. Dit is een
voorzirhtig werkje. In een ijzeren vlees
pannetje doen we enige lepels bloem
inden die onder voortdurend roe-
i heel lam
i bruin. Men
•chter wel rekening mee houden, dat de
Fneedje beboterd brood en
schep dikke saus op. Dan t
en met een klontje boter
Vrouwelijk element
in de raadszaal
Het bureau van de Ned. vereni
ging voor Vrouwenbelangen, Vrou
wenarbeid en gelijk staatsburgerschap,
is bezig een kaartsysteem aan te leg
gen van alle vrouwen, die in de ver
schillende colleges vertegenwoordigd
zijn, zo lezen wij in „Vrouwenbelan
gen", het orgaan van deze vereniging.
Het blijkt, dat ons land 322 vrou
welijke raadsleden telt, 'onder wie 13
wethouders. Over de partijen ver
deeld is de verhouding aldus: P.v.d.A.
133, onder wie 10 wethouders; K.V.P.
54, onder wie 1 wethouder; V.V.D.
50 (1 wethouder en 2 vrouwen geko
zen op onafhankelijke lijst); C.P.N. 14
(1 gekozen op onafhankelijke Lijst);
C.H.U. 12; K.N.P. 2.
Voorts zijn er nog zes vrouwen,
gekozen op R.K. lijsten, dus niet be
horend bij K.V.P. en K.N.P. Onder
deze laatste zes is er één vrouwelijke
wethouder en één vrouw, niet beho
rend bij de P.v.d.A., doch gekozen op
socialistische lijst.
Dit is
„tlZoncj
^oróo'
DE japon, waarvan we hier het
model afbeelden, behoort tot het
specifieke „long-torso"-type, oftewel
het „tange lijf". Het ts een zeer
modern en vlot gevalletje, dat even
tueel ook heel goed zonder de witte
biezen op de rok en langs de mouwen
gemaakt kan worden. Een wijd-
uitstaande petticoat verhoogt het
effect van de „etage-rok" m niet ge
ringe mate
[JET japonnetje heeft een grote
kraag en wordt van voren ge
sloten door een bies met kleine
knoopjes. Voor maat 44 heeft men
ongeveer nodig 4.25 meter van 90 cm
breed.
taling van f 0.40 zijn deze patronen
aan onze bureaux verkrijgbaar. Per
post worden ze toegezonden, indien
men aan de voorzijde van een brief
kaart, waarop de bestelling ujordt
gedaan, f 0.50 aan postzegels plakt,
naast de gewone frankeerzegel. Na
11 Juni kunnen geen bestellingen
meer worden aangenomen.
Volgende week
Volgende week moeten vooral de plantenliefhebsters, die de beschou-
wvagen van onze plantenkundige medewerker regelmatig volgen, goed
opletten. We willen n.L tuel eens weten, of u de artikeltjes, die het
afgelopen jaar regelmatig om de veertien dagen op „Blad Zij" verschenen,
ook nauwkeurig gelezen hebt! U begrijpt het al: we gaan een wedstrijd
houden en bijzonderheden daarover komen volgende week.
Gehoord
QNZE medische mede
werker schreef enkele
weken geleden onderaan
zijn interessant artikeltje
in het Zondagsblad over:
„Onze kinderen vroeger en
nu": Bij kinderen moe
ten wij primair actief zijn
om het geloof te wekken
en het te behouden. Zij
moeten van de ouderen de
rechte wijsheid leren om
in dit leven zelfstandig te
kunnen oordelen, beslissen
en handelen. Zij moeten
opgevoed worden tot men
sen Gods, die in deze tijd
ye'rantwoordelijkheid kun
nen dragen met een serene
rust, omdat zij steunen
op de Rots der eeuwen".
Na dit gelezen te hebben,
dacht ik: Zó i s het. „Amen"
zegt mijn ziel hierop. Maar
in de practijk van iedere
dag bots ik telkens tegen
die persoonlijke v er ant-
tvoordel ij kheid op,
laat staan, dat zij deze met
serene rust kunnen dra
gen. Die verantwoordelijk
heid, waar velen onzer op
groeiende kinderen niet
aan willen. En zijn wij
volwassenen in dit opzicht
beter?
Q°K onder ons schuwen
velen de vrijheid, om
dat zij weten daarmee te
vens met verantwoordelijk
heid belast te worden. Wij
kunnen deze angst voor
vrijheid op velerlei levens
terrein, alleen handiger
camoufleren. Bij de jeugd
uit zich de angst vóór
vrijheid even spontaan als
de drang naar vrijheid.
Om met dit laatste te be
ginnen: nu wjj zo zachtjes
aan bezig zijn onze vacantie-
mee willen. En ook niet want nu zit hij met de last alleen het gezag
plannen te maken, komen wel fijn vinden. Ja maar, ning te mogen uitkomen,
vele ouders tot de al dan dat kunt u nét denken! geen paus en bisschoppen
niet pijnlijke ontdekking, Jan had heel wat liever te hebben, die van bovenaf
dat de grote kinderen per se dat Moeder de beslissing dicteren: zó moet het en
niet met vader en moeder voor hem genomen had, niet anders. Wij erkennen
alleen het gezag van de
Heilige Schrift als onfeil
baar. In theorie erken
nen wij dat zéker voor de
volle 100 procent. Maar in
de practijk zyn er verschil
lende dingen in ons leven,
waarbij wij angst hebben
met een kamp, waar al te
erg op hen gelet wordt, of
waar ze teveel corvée heb
ben, mee. Vry! erop uit,
alleen of met een stel vrien
den en dan liefst zo ver
mogelijk van huis. De gren
zen over en dan maar kilo- slaagd is?
meters trekken met je fiets Moeder
of liften. Wie doet ons wat? maar vooi
de verantwoordelijk
heid.
Marietje vraagt; „Moet
ik dat kind, dat zo over
mij geroddeld heeft nu
toch gaan feliciteren, nu
haar examen ge-
verzuchting: „ik wou, dat
onze kerken zich hierover
maar eens duidelijk en con
creet uitspraken. We heb
ben als ouders van op
groeiende kinderen die
ruggesteun zo nodig in de
ze tijd." Pas daarna Be
sefte ik, hoe volslagen fout
deze verzuchting was.
Weer een afschuiven van
eigen verantwoordelijkheid.
synodes zich dus
Overpeinzingen van Margaritha
We gaan op avontuur uit, 't Ligt eraan, of je haar heid liever schuiven op de
de wereld in! De vrijheid dat geroddel vergeven kunt schouders van de synode,
1 er dus bóven staat of
Marietje: „O, begin ni
s 't u blieft niet te pre-
pen eindelijk wijs!) ken! Moet ik er heen, of dan durven wij die ook te
kan ik er met goed fatsoen zingen, dominee X zegt:
lokt. Wij laten hen gaan
en door scha en schande
wijs worden (naar wij ho-
HET tikkeltje wijsheid wet blijven?"
dat wij volwassenen
„als
te bezitten, hebben moet je zélf weten."
Moeder: „Nogmaals: dat draait, mag je die gerust
Maar dat zeggen wij niet delykheid, die zy niet dra
hardop. gen wil.
De angst voor vrijheid,
onderkennen wij die? Bij J)EZE voorbeelden zouden
HVH met legio
bij ons zelf? len zijn. En niet alleen wat
„Moet ik naar de kerk, de jeugd betreft. Ik las
Moeder?", vraagt Jan op dezer dagen in een artikel ^IKWIJLS zijn we on-
voor volwassenen: „Er be- bewust ge
staat een enorme zielsangst met deze angst voor
vrijheid en daarom persoonlijke vrijheid
deze persoonlijke vrij- zouden uitspreken vóór het
dansen ,dan zouden we wel
licht onze kinderen laten
gaan en anders niet. In-
plaats van in biddend op
zien tot God onze eigen po
sitie in dezen gelovig te
bepalen. Is het wonder, dat
kinderen van zulke ouders
die hoogste goederen van
vrijheid en verantwoorde
lijkheid schuwen?
Laten wij ouders b e-
g i n n e n met in dezen op
onszelf toe te zien en dan
ook op onze kinderen, op
dat wij mét hen in deze
wereld kunnen staan als
kinderen Gods, die steu
nend op die Rots der
eeuwen, met een serene
rust in het gecompliceerde
leven van vandaag per
soonlijke verantwoordelijk
heid willen èn kunnen
dragen.
MARGARITHA
de dominee, de ouderling.
De synode beslist over eni
ge gezangen en hè, hè,
een goede film
gaan zien" en dan pas dur
ven wij er voor uit te ko
men. dat we „wel eens
meer" een goeie film heb
ben gezien, de kinderen
van ouderling IJ gaan op
een nét, besloten dansclub-
te vul- je, nu durf ik myn kinde-
ook te laten gaan enz
geïnfecteerd
Zondagavond.
„Nou moeten moe-
niet meer als je zeventien blyft de democratie altijd verantwoordelijkheid. De
bent", antwoordt Moeder
diplomatiek. „Je még naar
steeds hun kans."
het in het debat over de
Wij, Protestanten, achten dans kregen. Nu, dan is
altijd zo op zijn persoonlijke het een voorrecht in onze by ons de boot aan. En
vrijheid gesteld is, toch kerken vry voor onze me- ineens ontsnapte mij de
De heer J. Manni, Bor-
gesiusstraaflö te Rotterdam
vraagt of iemand hem de
volgende twee gedichtjes
ter leen wil sturen: „Tile-
man of de drie wenschen",
en: „De landman" (dit laat
ste gedicht is van Poot).
Onkosten zullen gaarne
door de heer M. worden
vergoed. Bij voorbaat ziin
hartelijke dank. M.
dat een uit Hongarije gevluchte jon
gedame in een interview met radio
Vrij Europa heelt medegedeeld, dat
het lakken van de nagela der tenen,
de vrouwen in communistisch Hon
garije „politiek onbetrouwbaar"
Gezien
i een paar
een mand. volgepakt m«
levensmiddelen, genoeg
dagen van te kunnen lev
een geschenk van een practische
papa aan sijn dochter, ter gelegen
heid van haar ondertrouwl
Gelezen
in de Daily Mail, dat een Italiaanse
jongedame in Conregio door drie
mannen werd lastig gevallen. Zij was
voor geen kleintje vervaard; sloeg
een van haar aanvallers neer. beukte
xijn lip kapot sloeg twee tanden
uit sijn mond en kneusde een van
rijn schouders. De twee anderen
namen de benen voor sy aan de
beurt waren. „Wilt u een aanklacht
indienen?" vroeg de politie. „Och
nee", tei Anna. „Ik denk wel dat se
genoeg hebben gehad."
